Comments by Pirate Jenny (231)
Showing 181-210 from 231
Σωστός ο Άλλος.
Αλλά θα διαφωνήσω (ταπεινά) με το ότι «το να χορεύουν το Πιπέρι σε κάθε άσχετο πανηγύρι, και με συμμετοχή και γυναικών, είναι μία συνήθεια των τελευταίων χρόνων σε ορισμένα μέρη, π.χ. Ικαρία, που ευτελίζει πλήρως ένα αρχέγονο έθιμο, γιατί το αποσυνδέει από το νόημά του».
Αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς, το Πιπέρι «αποσυνδέθηκε» από το νόημά του πολύ πιο νωρίς, όταν σταμάτησε να χορεύεται στο χωράφι κι άρχισε να χορεύεται στην πλατεία του χωριού, στο πλακάκι και αργότερα στο τσιμέντο.
Από κει και πέρα, εγώ προσωπικά προτιμώ χίλιες φορές την παράδοση η οποία αλλάζει με τον καιρό, όπως αλλάζουν οι συνθήκες (πχ, όταν οι γυναίκες αρχίζουν να μετέχουν στην κοινωνική ζωή γενικώς και περίπου ισότιμα), γιατί μόνο τα ζωντανά πράγματα αλλάζουν. Η παράδοση που κρατάμε αναλλοίωτη με το ζόρι είναι για μένα ψεύτικη και πεθαμένη. Για το μουσείο, για τον ακαδημαϊκό και για τη φορμόλη.
Και εν πάση περιπτώσει, δε βλέπω γιατί η συμμετοχή και των δύο φύλων σε μια τελετή γονιμότητας θα έπρεπε να θεωρείται τόσο αταίριαστη. :-Ρ
(Άσε δε που, αν πάμε ακόμα πιο πίσω στο χρόνο, μια τελετή γονιμότητας που σεβόταν τον εαυτό της δεν μπορούσε παρά να περιλαμβάνει κανονικότατα σεξ μέσα στα σπαρτά. Οι αναπαραστάσεις, οι υπαινιγμοί και τα πιπέρια ήρθαν αργότερα...)
Επίσης!
«Χαλί» στην αργκό των ηχοληπτών είναι πολύ συγκεκριμένα η μουσικούλα που μπαίνει χαμηλά ως υπόκρουση κάτω από την ομιλία, πχ σε διαφημιστικά σποτ ή σε ραδιοφωνικές εκπομπές λόγου κλπ.
Είναι σα να λέμε το ηχητικό background, αυτό που παίζει σε δεύτερο πλάνο, μόνο και μόνο για να αναδείξει το κυρίως θέμα: το μπλα-μπλα του εκφωνητή.
Παράδειγμα από ραδιοφωνικό στούντιο:
- Λοιπόν, θα βάλουμε χαλί το Down Slow του Moby, που είναι χαλαρούλι, μετά θα μπει ο Μπάμπης και θα πει αργά αργά «μήπωωωως.... έχετε βαρεθεί να κάθεστε;», στα καπάκια μιξάρουμε με System of a down και Old school Hollywood να σκάσει κατευθείαν στη μπότα, και πριν πέσουν οι στίχοι χαμηλώνουμε κι ο Μπάμπης φωνάζει «ώρα για πάρτι!» Ε, ε, τι λέτε; Γαμάτο σποτάκι;
- Μαλακία είναι...
(Εσείς τι λέτε; Πάει για δεύτερος ορισμός όλο αυτό; Ή εννοείται ως υποκατηγορία της «μουσικής υπόκρουσης»; )
Ετς!
Εντελώς 80s αργκό. :)
«Στα 'λεγα, δε μ' άκουγες και πήγες στα χαμένα
Βρες την παραμύθα σου, μα άσε με εμένα
Αγάπη κι ειλικρίνεια στην έχουν κάνει λιώμα
Και δεν υπάρχουν άνθρωποι στον εικοστό αιώνα.»
~ Νικόλας Άσιμος, «Τα αδιέξοδά σου» (κασέτα!)
Έχω βάσιμες υποψίες ότι το νούκουτου (και το χαμπερίμ γιοκ) είναι πολύ σχετικά με το «νάκα τζιν» - που υπάρχει τώρα στο δημόσιο πρόχειρο και περιμένει εθελοντή. Αλλά επειδή από καλιαρντά δεν έχω άμεση πείρα (έχω Πετρόπουλο, αλλά δεν είναι το ίδιο. :-Ρ), το αφήνω για κάποιον που το'χει ακούσει live βρε αδερφέ.
Παλιό και εκτός μόδας (η επικαιρότητα το ξεπέρασε), αλλά νομίζω αξίζει να μείνει στα κιτάπια του slang.gr για τον ιστορικό του μέλλοντος. :)
Ποιο είναι αυτό το ρεμπέτικο, ρε παιδιά; Πολύ λόγιο δεν είναι για ρεμπέτικο; :)
Απ' το κατσίβελος (αλλά με «ίσως») το ετυμολογούν επίσης Κριαράς και Φυτράκης. Ο Κριαράς μάλιστα αναφέρει ότι παλαιότερα «τα κατσίβελα» σήμαινε «τα μικροπράγματα».
Στα πανηγύρια, το «Πώς το τρίβουν το πιπέρι» το χορεύουν σα δρώμενο - βλέπε μύδι. Προσέχτε ότι, εκτός απ' τους χορευτές που βάζουν κάτω τη μύτη (τον κώλο, την πλάτη, τα γόνατα, ή ό,τι λέει το τραγούδι τέλος πάντων), υπάρχει και κεχαγιάς. Πολλές φορές παίζει κι ένας ξεκούδουνος που βγάζει τη λωρίδα και «βαράει» (ενίοτε, βαράει κανονικότατα) τους χορευτές, σαν επιστάτης δούλων. Πολύ ατμοσφαιρικό. :Ρ
Χαριτωμένο. Όχι και τρομερά ακριβές, αλλά χαριτωμένο. :)
Λες: «Στο Βυζάντιο οι δάσκαλοι ήταν, σχεδόν όλοι, καλόγεροι και παπάδες. Φυσικά έδερναν κι αυτοί τους μαθητές, αλλά μόνο μια φορά τον χρόνο.»
Δεν ισχύει αυτό. Το ξύλο έπεφτε επί καθημερινής βάσης. Ο δάσκαλος είχε «βούρδουλα λεγόμενον βούνευρο» και τον χρησιμοποιούσε με το παραμικρό. Πρόχειρα, βάραγε στα χέρια, στις παλάμες. Για πιο σοβαρά παραπτώματα, χρειαζόταν και βοηθό: ένας άλλος μαθητής (συνήθως ο καλύτερος, ο «πρωτόσχολος») έπαιρνε τον παραβάτη στην πλάτη του και του κράταγε τα χέρια, και ο διδάσκαλος τον «ξύλιζε» αγρίως στην πλάτη. Και για ακόμα πιο σοβαρά παραπτώματα, όπως λες, είχε φάλαγγα.
Αυτό κράτησε περίπου σερί από τους πρώτους βυζαντινούς χρόνους (δηλαδή, και στην αρχαιότητα κάπως έτσι ήταν, με τη μόνη διαφορά ότι ο διδάσκαλος δεν ήταν ιερέας...), στην Τουρκοκρατία και μέχρι το 1829 όπου τουλάχιστον η φάλαγγα καταργήθηκε επισήμως.
«Το ξύλο της χρονιάς» πιθανόν να ήταν τιμωρίες μαζεμένες κατά τη διάρκεια του έτους ή πιθανότερα μια γενική και με το μάτι αποτίμηση του δασκάλου για το μαθητή, που μεταφραζόταν σε ξύλο στο τέλος της χρονιάς. Σαν έλεγχος ένα πράγμα, αλλά με happening αντί για χαρτί με βαθμούς. Αλλά σε καμία περίπτωση δε γλίτωνες απ' το καθημερινό ξύλο.
Εμείς στο χωριό μου τους λέμε δημοτόμπατσους, πάντως. :)
Είμαι τυφλή, έτσι; Το γράφει ο άνθρωπος μέσα στο λήμμα, κι έχει και το ίδιο λίνκ... Τυφλή...
Ετυμολογία!
Χαλικούτες ήταν οι Αφρικάνοι της Κρήτης. Οι ποιοι; «Τα σκλαβοπάζαρα παραμένουν στην Κρήτη ως την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα», καλά μου παιδιά. Για περισσότερες πληροφορίες, ακολουθήστε το λινκ. (Θα το τσιμπήσω αυτό το βιβλίο, πού θα πάει...)
Άστραψε και βρόντηξε! Εύγε!
Παρεμπιπτόντως... σε ενεργητική φωνή, το ξελαρυγγιάζω δε θα ήταν καλή μετάφραση για το throat fuck; Ή μήπως υπάρχει ήδη όρος και δεν τον κατέχω; Εμπειρία από μπουρδέλα-τελεία-κομ κανείς, να μας διαφωτίσει;
Βασικά, νομίζω (χωρίς να παίρνω κι όρκο) ότι προέρχεται από τον Ιγκόρ, τον καμπούρη υπηρέτη του Dr. Frankenstein, όπως πέρασε στις ταινίες τουλάχιστον. (Βλέπε μύδι.) Το «yes, master» είναι πολύ κλασική ατάκα του.
No. No we haven't. :P
Πολλά πολλά αστεράκια προς τιμήν του Jello.
Και επίσης, δεν καταλαβαίνω γιατί το «πιάσε κόκκινο» είναι κοριτσίστικη μαλακιούλα και όχι απλώς παιδική μαλακιούλα. Εγώ θυμάμαι να το λένε όλοι στο δημοτικό.
Κατά τα άλλα, σπεκ.
Εύγε. (Από Πελοπόννησο, έχω ακούσει να το λένε και «βαρείτε βιολιτζήδες»)
@Hank: «Καταπληκτική πληροφορία! Τι πιστεύετε, βοηθάει το Ράπεξ τις γυναίκες που βρίσκονται σε κίνδυνο για βιασμό;»
Χλωμό. Κατ' αρχάς δεν είναι πρόληψη. Αν φτάσουμε στο σημείο να δουλέψει αυτό το πράγμα, έχουν ήδη γίνει πάρα πολλά. Δεύτερον, εμένα μού κάνει για επικίνδυνο. Δηλαδή, όσο πιθανό είναι να σταματήσει ο λεβέντης και να το βάλει στα πόδια, τόσο πιθανό είναι να σταματήσει και να σε σκοτώσει απ'την τσαντίλα του. Ειδικά αν δεν είναι μόνος. Το μουνόπανο. Τρίτον, ειδικά όταν μιλάμε για Αφρική όπου απευθύνεται (υποτίθεται) το προϊόν, ακόμα κι αν όλα πάνε «κατ' ευχήν», το βρίσκω τρομερά πιθανό να ακολουθήσουν αντίποινα. Όχι μόνο από το λεβέντη και τους δικούς του, αλλά και από την κοινότητα, να βρεθεί δηλαδή η κοπέλα ξαφνικά να θεωρείται από θύμα θύτης.
(Όλα αυτά τα υποθέτω, δεν έχω ψάξει τι όντως γίνεται όπου χρησιμοποιείται - ή τουλάχιστον τι έχει φτάσει στις ειδήσεις.)
Χα, σωστός! Έπρεπε να αυτονομηθεί αυτό το λήμμα...
Εξαιρετικό.
Παρατήρηση πρώτη: ο κύριος Μπόμπιτ ως πορνοστάρ δε φτούρησε και πάρα πολύ. Απογοητευτική η απόδοσή του, όπως λένε οι ειδήμονες τουλάχιστον.
Παρατήρηση δεύτερη: όπου δε φτάνει η μυθολογία, φτάνει η τεχνολογία. Το δαγκανόμουνο ΥΠΑΡΧΕΙ. (Είναι βασικά μια πουτσοπαγίδα που φοράς σα διάφραγμα, για προστασία από βιασμό. Και λέγεται Rapex.)
Χα, ναι, αυτά τα πειράγματα είναι άπειρα. Έχει και νεότερα (όλοι στα οχυρώματα! καλυφθείτε! τρεις νεκροί και εικοσιεφτά τραυματίες από ζάρι που εξοστρακίστηκε! κλπ) αλλά αυτά με τη γοητεία του κλασικού θα έπρεπε να μπουν στο slang.gr κάποια στιγμή. :)
ΥΓ- Ένα απ' τα πιο εντυπωσιακά ηλίθια (αλλά και ηλιθίως εντυπωσιακά) πράγματα που έχω κάνει στο τάβλι, ήταν σε κάποια φάση που ο συμπαίκτης πετάει το ζάρι, αυτό κάνει γκελ μεσα στο τάβλι και σκάει πάνω μου. Κι εγώ, εντελώς αυθόρμητα, κάνω κοντρόλ με το στήθος ο μαλάκας... Τι ρόμπα θε μου...
Τα πορτακάλια του χωριού
δε βάζ' ένα βαπόρι
Ό,τι σκατά 'ν' ο πρόεδρος
είναι κι οι ψηφοφόροι
Ουγκ.
Νταξ, είμαι ζώο όρθιο. Έψαχνα λήτη με η, δεν το βρήκα, και νόμιζα ότι δεν υπάρχει. Αλλά υπάρχει με γιώτα... Δυο φορές κιόλας. Δοξάστε με.
Αυτή τη φορά, ξέχασα εσωτερικό λινκ για το μπάφο. Ξανασόρι...
Χμμμ... βασικά... αυτό δεν είναι κακή ιδέα. :-Ρ
Με μέλι, το επιβεβαιώνω. Δεν ξέρω αν είναι Παγκρήτιο έθιμο, αλλά κατά Καστέλλι μεριά, ισχύει ως τεράστια επίδειξη αρχιδιών για κάποιον περίεργο λόγο.
Παίζει συνήθως σε γλέντια ή φαγοπότια, ή όπου τέλος πάντων εμφανίζεται ο κλασικός αλμυρός-γλυκός συνδυασμός γραβιέρας και μελιού. Η γραβιέρα σε πιατάκι, το μέλι σε κουπάκι. Ο πέτσακας ο τρισμέγιστος, λοιπόν, παίρνει το κουπάκι και επιχειρεί να κατεβάσει το μέλι μονορούφι. Η «μαγκιά» ενδεχομένως να έγκειται στο ότι σε λιγώνει αυτό το πράγμα προφανώς, ή ίσως στο ότι μπορεί πάρα πολύ εύκολα να σου κάτσει στο λαιμό και να πνιγείς.
Αν ποτέ μάθω ότι κάποιος κατάφερε να ποθάνει από τέτοιο πράγμα πάντως, θα το θεωρήσω τρομερά άδοξο θάνατο και θα το προτείνω κατευθείαν για Darwin Award.
Για Άζαξ δεν ξέρω (...) και τα στιβάνια, για κάποιο λόγο, μου θυμίζουν μια ατάκα απ' το «Σ' αγαπώ, μ' αγαπάς» :
« Γιατί να πιώ σαμπάνια απ' τη γόβα σου, ρε Δήμητρα; Εσύ θα έτρωγες μουσακά απ' την αρβύλα μου;»
Δερβίσηδες. :-Ρ
Ο τεκές στο ρεμπέτικο, από τραγούδι του Πάνου Τούντα, φωνή-φωνάρα Ρόζα Εσκενάζη:
Μέσα στου Μάνθου τον τεκέ, βρ' αμάν αμάν
Φουμάρουν μάγκες αργελέ
Αργελέδες και τσιγάρο
Και χασίσι Προύσας μαύρο
Ναι, δε λέω ότι είναι δική του επινόηση, απλώς αφού το 'γραψε τότε, λεγόταν τουλάχιστον από τότε.
Βασικά, δεν είναι σύντμηση του hooker, αλλά του whore. Και όχι ακριβώς σύντμηση, αλλά επίτηδες λανθασμένη ορθογραφία, η οποία αγνοεί ετυμολογία και γραμματική και υπακούει μόνο στην προφορά - και συγκεκριμένα στην προφορά των μαύρων στα γκέτο (και των μιμητών τους, διότι είναι πολύ της μοδός η προφορά).
Κλασική επίσης η αντιδιαστολή μεταξύ hos (οι γκόμενες - πφφ, πεταμένα λεφτά) και bros (οι φίλοι σου, τα φιλαράκια σου, τα αδέρφια σου).
Bros before hos, man!