Comments by gaidouragathos (479)
Showing 451-479 from 479
[w=kttmgKTTMGkoutoutoumougou7015#]Κτοκττμγ[/w] το λήμμα ενέχει και μια δόση αυτοκριτικής και ολίγον από απόγνωση ότι δλδ το ξέρω ότι είμαι ανεπαρκής και είναι αδύνατον να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου αυτή τη στιγμή αλλά διάλε έχω και το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Ας κάνει κάτι και το σύστημα[w=gkriklismos8891#] παρεπίπταμπλυ[/w]. «Επιστρέφω σε λίγο» σαν. Πχ: Λάουρα: Καλά ρε Λίλιαν, πού το παρκάρισες το παιδί; Λίλιαν :Στον παιδότοπο. Πάμε τώρα να επενδύσω σε στρινγκάκια για το χειμώνα γιατί το ‘χω ξεχάσει το άθλημα τόσο καιρό μπέιμπι σιτινγκ…ούφφφ (Το ξέσκισα… Καλά ντε μη βαράτε. )
Έχει ακουστεί και το άλλο : -Πες μου Βασίλειε, παιδί μου, ποιά είναι η πρωτεύουσα του Ν. Αιτωλοακαρνανίας; -…μααα… -Πάλι με το «σέγκα» έπαιζες χτες ; Όλη μέρα; -…μουυυ…. -Μα μου και μαμούνια!!!Για πες μας εσύ Κατινούλα…
Πως λέμε «τσιμπούριασα» η « τσιμούριασα» από το συμπαθέστατο [w=tsimpouri_2275#]τσιμπούρι[/w] που μόλις πιεί τον άμπακο και τουρλώσει στο γαίμα πέφτει επιτόπου τάβλα.
πχ:«Πήγαμι εχτε στη μπάνω Γουρνοραχούλα κι' έφαγα τρείς πήχες μπουμπάρ... Τσιμούριασα...»
[w=suggnomiilupamaigiauto__euxaristogiauto10512#]συγγνώμη η λυπάμαι γι' αυτό/[/w],Αλλά στα αρχίδια στο μπούτσο και στα παλιά μου τα παπούτσια **πιάνει** μελάνι. Το ‘χω δει(κάνει) προσωπικά στο Νο 1.Αντε να μη [w=xaliemai10778#]σε χαλάσω[/w] ισχύει για το κεφάλι του 3(παίζεται ίσως όταν μουλιάσει δεν το ‘χω δει)
Όπως ισχυρίζεται η κοινή λογική δεν μπορεί να πιάσει μελάνι(εννοείται «γράψιμο» με μπίκ όχι αυτούσιο μελάνι που ως γνωστόν πιάνjει παντου) σε επιφάνεια υγρή, χωρίς τριβές. Ήτοι, μουνί(μόνο το υγρό>figa bagniata απο Χαλ> υπάρχουν και διάφορες στεγνές κατηγορίες που δεν έχουν καλυφθεί από τους λημματολάγνους[w=slangkistis6918#] σλανγκιστές[/w] θα τις πω άλλη μέρα ), κόλο (εξ αιτίας της αέναου πεπτικής λειτουργίας), γλώσσα του σαλιάρη(διάφορες διαβαθμίσεις υγρότητας υποπίπτουν άλλοτε άλλως στις εγγραφές), εσωτερική πλευρά των παρειών.
Ααααα… και ένα αρκούντως φρικουλώδες , οι βολβοί των ματιών. Αντικείμενου καφεαυτού ανατριχιαστικέ αν συλληφθεί η κυριολεκτική έννοια οποιασδήποτε περιεχούσης σλανγκοεκφράσεως. Δλδ, σκατά στα μάτια σου, του πέταξε τα μάτια έξω, φάτε μάτια ψάρια, την έτρωγε με τα μάτια, τα μάτια σου τέσσερα κτλ.
Και για αμετανόητες χάρντ-κορ σλάνγκισσες: «Γαμώ τη πτσα του κάβουρα του κιαρατά!!!»(Από το γνωστό παιδικό τραγουδάκι)
Θα ήθελα να προσθέσω σε αυτό το υπέροχο λήμμα ένα ίχνος υπαρξιακής ανησυχίας, μια νότα μεταφυσικής αγωνίας, ένα στιγμιότυπο ειλικρινούς όσο καίριου προβληματισμού, πάνω στο επιτακτικό ερώτημα της εποχής μας: Μπορούμε ν΄ αποφύγουμε την οσονούπω προβλεπόμενη εξαφάνιση της Ανθρωπότητας; Ο παππούς μου έλεγε: «Απ΄τη ζώη στο θάνατο ειν΄ένα μονοπάτι κι από τον κώλο στο μουνί δυο δάχτυλα και κάτι.»
«Συνουσιακή συμπλοκή»1931,η Μ. Κ. Στόουπς γράφει : «Οι τράχηλοι ανοίγουν διάπλατα και έπειτα κλείνουν γύρω από τη βάλανο του πέους ως αποτέλεσμα του στρες από τη σεξουαλική έξαψη.»Το στόμα είναι μια ορατή απειλή αλλά τουλάστιχον οι επαΐοντες είχαν αποκλείσει την ύπαρξη οδοντοστοιχίας !
Πω ρε πστ μου, πάτα-πάτα τα κουμπάκια το έφερα στο τιραμισουρεάλ το μύδι. Είναι να μην αρχίσω, ψόρρυ…
Γιατί, μήπως του εξήγησε κανένας ότι το σάιτ έχει περάσει από τη παιδική ασθένεια του σοσιαλιστικού ρεαλισμού στη φάση ντιριντάχτα
« Ο συνάδελφός του, επίσης Ρώσος, Αντρέι Φιλίποφ αποσπά τον θαυμασμό των Θεσσαλονικιών με το ύψους 10 μέτρων πριόνι του, το οποίο βρίσκεται στον προαύλιο χώρο του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης. Για την κατασκευή του χρησιμοποίησε 4,1 τόνους επεξεργασμένο ατσάλι, και 10 τόνους μπετόν για τη βάση της θεμελίωσής του¨Απο [URL=][/UR www.thessalonikibiennale.gr
-Μα γιατρέ μου, πού είναι ο κ. Γεωργίου;
-Αααααα… πήγε στον έβδομο!(κτήριο εξαόροφο)
Εναλλακτικά σε «πρωινή ενημέρωση»
-Έβαλες κάνα γκολ χτές ρε;
-Τςςςςς…Ζαγοράκης…
(απο μελέτη)
@Kοχλαστέ,Έχω χρόνια την απορία… Μόνο στο μπάνιο μαζεύει;
Μη μπορώντας να διπλώσω το σεντόνι, δευτερολογώ.
@Άγιε, το κοπί το πίτα, ενίοτε,
εχει φανταστική πλάκα, σοβαρομιλώ.
Η αγνωστη διάλεκτος είναι κοδαρίτικα γλώσσα των μαστόρων τότε που μαστοριά ηταν κ τέχνη
Όσα σπυριά 'χει ο πλαλτός
όπου χωράει στη γκούμπζα
τόσο στο μάτσεμα εύκολος
πέρασα δεν ακούμπ' σα.
Πισπίλη είχα δύστροπο
που πάθαινε λουμπάγκο
γιατί συνέχεια μάνευα
γαβρί και νταλαμάγκο.
Όμως μια γκρέντζω πονιτ' κή
που τσιούλ' τσε τι τραβούσα
ξεχώθ' κε έναν καλόγερο
στο κούφιο π' αγρυπνούσα.
«Λαγέ μ' να πεις στη μάνα σου
ν' ανάψει μια τζιαμάλω
να φτιάξει μια μελαχρινή
ζιούμπενα δίχως άλλο
Μόνος να τη φχαριστηθείς
μόνος να τη μανέψεις
κι τ' άλλο γιόκα μ' το πρωί
σίγουρα θα ματσέψεις».
Κι όπως τα είπε γένηκαν
κι αφού 'γινα μουσκίδι
το βγαλα ένα μονάχο του
βαρύ σαν το μολύβι.
Απ' της χαράς τα κλάματα
με πήρανε κι οι γκντάμες
σαν το 'μαθε κι ο κούρκουλας
βαράει τις καμπάνες.
Λέφτερος πια ήμουν κι έμορφος
κι γρήγορα την πάτ' σα
γνώρισα και παντρεύτηκα
μι' αγκίδα που 'χε τσιάτσια.
Ευθύς μετά τα στέφανα
και βάλτσαμε ντισέρι
κι πήγαμε όπως όλοι σας
ταξίδι σ' άλλα μέρη.
Σ' έν' απ' αυτά είχε θάλασσα
κι μι ήρθε να βουτήξω
με το συντρόφι ρίχνομαι
τον πάτο για ν' αγγίξω.
Γυαλίζω τσ' άλλους και κουνώ
διγκράνια κι αγωγιάτες
μα ξάφνου νιώθω έν' άγγιγμα
πίσω κει δα στις πλάτες.
Μία φωνούλα με καλεί
«Αφέντη μ', παλικάρι μ'»
γυρνώ και βλέπω 'λόιρα
κλώθει το ματσιφτάρι μ'.
Να κ μια ωδή στο ματσιφτάρι απο τον Θαναση που και χωρίς το Α κέρδισε την Αθανασία.Υπέκυψα στην επιτακτική αναγκη να την καταθέσω γιατι
1)Η γνώση πρέπει να μοιράζεται.
2)Πολλοί αμετανόητοι σλανγκιστές θα νοιώσουν τη άρρηκτη σύνδεση μεταξύ παράδοσης, slang και βασικών αναγκών του ανθρώπου πάντα ανικανοποίητων που τον ωθούν ακόμα πιό βαθειά στην κατανόηση της ουσίας της ύπαρξής του
πλαλτός = τραχανάς
γκούμπζα = γαβάθα
μάτσεμα = χέσιμο (από το ματσεύω = χέζω)
πισπιλής = κώλος
γαβρί = τυρί
νταλαμάγκο = γάλα
γκρέτσω = γριά
πονιτ'κή = πονετική
τσιούλτσε = κατάλαβε (από το τσιουλίζω = καταλαβαίνω)
ξεχωθ΄κε = ήρθε (από το ξεχώνομαι = έρχομαι)
καλόγηρος = νύχτα
κούφιο = σπίτι
λαγός = αγόρι
τζιαμάλω = φωτιά
ζιούμπενα = πίτα μελαχρινή
ζιούμπενα = λαχανόπιτα
μανεύω = τρώω
γκντάμες = μύξες
κούρκουλας = παπάς
αγκίδα = νεαρά ύπαρξη
τσιάτσια = λεφτά
ντισέρι = γαϊδούρι
συντρόφι = βρακί
γυαλίζω = βλέπω, παρατηρώ
διγκράνια = χέρια
αγωγιάτες = πόδια
΄λόιρα = ολόγυρα
ματσιφτάρι = σκατό
Ενώ στην κατάμαυρη κ επίσης πένθιμη αγελάδα « Αν δεις καράβι στο βουνό, μουνί θα τόχει σύρει » Εργαστήριο Χημείας. Πασίγνωστο.
Εμάς ο δάσκαλος μας είπε ότι πριν γαμήσουν στα μπουρδέλα βουτάγαν τον πέοντα στο περμαγγανικό κάλι με συνέπεια μετά από επαναλαμβανόμενες πυκνές επισκέψεις να βάφεται μπλε. Ως εκ τούτου όποιος ήντονε κ πολύ γκαμίκουλας τον είχε πάντα μπλε. Κι αυτό φίτσες φλέ είναι ; Δεν το καρατσεκάρισα.
Είχα μια συμμαθήτρια πριν καιρό που στα δεκαπέντε είχε ερωτευτεί έναν αεροπόρο και του έγραφε ΟΛΗ την ώρα του μαθήματος γράμματα στα greeklish .Είχαν τότε πρωτοανακαλυφτεί. Νόμιζα για καιρό ότι ήταν πολύ γαμίκουλας. Νόμιζα ότι γαμούσε και τις πέτρες. Τι να πω; Πρόκειται για το ίδιο άτομο; Τον λέγανε Ριρή.
@Μπράβο ρε κανάκο, αυτό με τα πολλαπλά επίπεδα μ' έστειλε...
@Αυτό δεν είναι γερμανόηχο είναι λαρισαίικο. Και το σωστούν εί «πράζ αν τράου'Δλδ πειράζει αν κοιτάω;Φράση που ξεστόμισε ο Βάγγελας κατά τη διάρκεια του 1ου μετεκπαιδευτικού σεμιναρίου του Λίλιαν.(Παρεπίπταμπλυ είναι κ πλατύπους ο Βάγγελας.
Avete, αδελφοί.Πήρα θάρρος θ΄ανεβώ και στο κρεβάτι.
Το 1ο παράδειγμα έπεσε στο δρόμο κ πρέπει να τ’ αναφέρω γιατί αλλιώς ο ορισμός χάνει νόημα.
Κυριακή μεσημέρι σμπαραλία μεγάλη παρέα κατεβαίνει από πούλμαν.
Μετά από λίγα λεπτά ήχος απροσδιόριστης κατεύθυνσης: πάτ-πούτ, κράτς-κρούτς , γκάπ-γκούπ, πλάτς-πλούτς.
ΠΛΑΑΑΑΑΤΣ!!!.
Επόμενο καρέ: Άνθρωπος στη θάλασσα, κοντός, μαυριδερός, στραβοκάνης, μαγιό μπλε σκούρο φουσκώνει στο νερό, στο χέρι κρατά σαμπρέλα-τρακτέρ-σωσίβιο.
-Ώιντα, Τζίιιιιμ, ρηχά είνι ρε, μπείτι…(κυριολεκτικά)
Και για το τέλος.Υ.Γ.Γ.
Νάνι τώρα.(Ο κατάλληλος επίλογος για μια ονειρική κατάσταση…)
@Vrastaman :«God, Dieu...» ανταπαντήσασι ούτοι.
Κυκλοφορεί επείσης «κλάσε μας μια μάντρα αρχίδια»
η εναλλακτικά«ενα λειβάδι αρχίδια»η σε ακόμα πιο εξαντρίκ σχεδιάκι «ενα μπουκέτο πούτσες».
Ενας ακόμα πιο αισιόδοξος, hight, ζαμάν-φου κιαπάνω τούρλα τρόπος να τη βγείς στο νομοθέτη ειναι να πείς«Σήμερα ειναι η πρώτη μέρα της 2ης, 3ης, 4ης, κοκ υπόλοιπης ζωής μου.
Ειναι τόσο τόσο... γιατι τίποτα δεν ειναι τόσο... ανατρεπτικό, αστείο, ευρηματικό, ασταναπάνε, οσο η ιδια η ζωή αυτοπροσώπως. Να μην αναφέρω τις σεξουαλικές του προτιμήσεις (ατομα πάνω απο 10 χρονων πολύ μεγάλα τούτανε). Το πιο αστείο ηταν το όνομά του που βέβαια να τ αναφέρω ειναι αντιδεοντολογικό.Παρόλα αυτά η ζωή του έδωσε κι εδώ το πιο ταιριάστο. Μπορώ να βρώ αναλογα¨Μπουρδαίας, Λασπίδης, Βρωμούσης, Σκατιλόπουλος, Σιχαμενέογλου, Μαυροκακάρης, Πορδαίας Μπουχεσίδης κτλ
Τζίζα εχω φορέσει κιεγω baggy. Μηπως τα λέγαν κ καρώτα η με απατά η μνήμη μου;(τν πτν θα τη σκοτώσω!)Μήπως κιεσενα η βιβλιογραφία σου ειναι απ τον καιρό του Πόντιου Πιλάτου;
Μην το λες, Grande Maistor, μην το λες. Quia ego nominor chamaileo.Το κείμενο ειναι μεταμφιεσμένο κ αποσπασματικό.Εντελώς απ το κεφάλι μου γιατι έφαγα πόρτα τέταρτη φορά.(το πρώτο ηταν καλυτερότερο)Αλλωστε στηριχτηκα στους ώμους σλανγκιστών. Κ η βιβλιογραφία μου ειναι απ το καιρό του Νώε, εχει μουσειακή αξία.Αλήθεια, commarade, εσύ πού έμαθες γράμματα; Το απολυτήριο του δημοτικού το πήρες στους ειδούς του Νοεμβρίου; Συγγνώμην που μιλώ με γρίφους, γέροντα, αλλα ειμαι ευάλωτoς εσαεί...Πάντως μου αλλάξατε τη ζώη το σωστό δευτερόλεπτο. Οπότε ταπεινά προσκηνώ.
Που να το χώσω το σεντόνι;
Υπάρχει κ ο σλανγκομανής
Υφαρχει ακομα κ το¨μεγάλε-μεγάλε«υπερθετικώς ούτωσειπείν...
Και μετά;Εφαγε πόρτα;
Αααααχχχχχ...μου ξέφυγε...Ηθελα να πω[w=Lilian6869#] Λίλιαν [/W]οξέως πάσχουσα απο μαμουλίαση με κύρια επιπλοκή τη νόσο των ζωντοχήρων και [w=Kaulaoura7381#] Λάουρα [/w] η γνώστη άσπονδη φίλη απο το σκοτεινό παρελθόν...
(Τ Ω Ρ Α βαράτε...)