#1
Mr. Cadmus

in ξεπουτσιάζω

Έχει κι αυτό τα τυχερά του, ή έτσι λένε τουλάχιστον.

#2
Mr. Cadmus

in κοτεύω

Κχαν και Χοτζ, το ρήμα κιοτεύω αλλά και ο κιότης μάλλον θεωρούνται πλέον αρχαϊσμοί, κι ούτε έχω ακούσει να χρησιμοποιούνται παρά μόνο σε πιο λογοτεχνίζοντες (ο βούδας να τους κάνει...) λόγους. Ως εκ τούτου, η ομοιότητα δεν είναι παρά επιφανειακή.

Δεν είναι ανάγκη το κοτεύω να είναι έκτυπο του chicken out, -αν και εμφανίζεται σαν σημασία σε κάποια διαδικτυακά λεξικά- δεδομένου ότι και στα ελληνικά αλλά και στα αγγλικά η κότα έχει την ίδια ακριβώς έννοια της δειλίας. Σημειωτέον δε ότι το κοτεύω δεν είναι νέας κοπής ρήμα, εγώ τουλάχιστον το ακούω απ' όταν πήγαινα σχολείο (δηλαδή παλιά).

#3
Mr. Cadmus

in πατ-πατ

Όποιος είναι σίγουρος για τον ανδρισμό του δεν χρειάζεται πατ-πατ, μερικά μπυρόνια ή κρασάκια ή τσίπουρα αρκούν.

#4
Mr. Cadmus

in πατ-πατ

Μη μας πουν και γκέουλες.

#5
Mr. Cadmus

in λάθρο

Κι όμως, αντί λαθραίοι λάθροι. Ο λάθρος, του λάθρου, τον λάθρο...

#6
Mr. Cadmus

in γκαϊφές

Δεινόσαυρε, πιάστο από λα.

#7
Mr. Cadmus

in λάθρο

Παπαντώνη, νομικίστικο ξενομικίστικο, ο όρος με τον οποίο θα περιγράψει κανείς τους ανθρώπους αυτούς κουβαλάει και τη δική του προσωπική οπτική σχετικά με το τι πιστεύει, πως τους βλέπει, αλλά ίσως και πως αντιμετωπίζει τους ανθρώπους αυτούς.

Το καθαρά νομικό επιχείρημα ως προς την ορολογία είναι ένα: Ο επιθετικός προσδιορισμός αφορά την πράξη της εισόδου (παράνομης, παράτυπης, λαθραίας, ότι) και όχι τα ίδια τα άτομα -δηλαδή το πως εισέρχεσαι είναι ένα πράγμα, το αν θεμελιώνεις δικαίωμα παραμονής ή γενικότερα στοιχειώδη δικαιώματα αυτόχθονα πολίτη στην χώρα εισόδου είναι τελείως άλλο. Και εν τέλει, όλοι έχουμε δει στην πράξη τι ρόλο βαράει αλλά και πως χρησιμοποιείται η στάμπα του λαθραίου-παράνομου-παράτυπου μετανάστη και από τα δύο στρατόπεδα.

Αφού λοιπόν επισημάνω ότι δεν κρίνω κανέναν για τις απόψεις του, κι επειδή αυτά έχουνε συζητηθεί και ξανασυζητηθεί και αναλυθεί μέχρι εξαντλήσεως χωρίς να έχει βγει (κι ούτε πρόκειται να βγει) ουδεμία άκρη, απλά θα παραπέμψω και εσένα και την Μάφι εδώ για καθαρά εγκυκλοπαιδικούς λόγους, μιας και θεωρώ ότι στο λήμμα εκείνο οι απόψεις και των δύο πλευρών παρουσιάζονται πληρέστατα και επεξηγηματικότατα.

#8
Mr. Cadmus

in λάθρο

Πριν οξυνθούν τα πνεύματα εκατέρωθεν, θα σας παραπέμψω σε αυτό το νήμα της Λεξιλογίας όπου και γίνεται η συζήτηση περί μεταναστευτικής ορολογίας.

Ρίχτε μια ματιά και μετά αναλύστε όσο θέλετε.

#9
Mr. Cadmus

in γκαϊφές

Τι λέτε όποιος μπαίνει να τραγουδάει τον γκαϊφέ απ' τα ημισκούμπρια; Δυνατά όμως, να μπορεί να ακουστεί πάνω απ' τη βαβούρα.

#10
Mr. Cadmus

in γκαραζιά

Καθολικά και αξιωματικά τίποτε κοινωνιολογικό δεν ισχύει, έτσι κι αλλιώς. Κολλημένοι υπάρχουν σε όλα τα μουσικά είδη και ιδιώματα, αλλά κατά κανόνα, οι μεταλλάδες που περιγράφεις (κι ο υποφαινόμενος τέτοιας συνομοταξίας είναι) απλά δεν θεωρούνται μεταλλάδες από το υπόλοιπο σινάφι. Τέλος. Αυτό που έχω παρατηρήσει είναι ότι το πιο αλτέρνατιβ κοινό είναι πιο ετερογενές ως προς τα γούστα του, οπότε είναι πιο ανεκτικό απέναντι σε διαφορετικά ακούσματα απ' ότι ο μέσος μεταλλάς στο δημόσιο βίο του (που κάλλιστα μπορεί και να ακούει ότι να'ναι είδη μουσικής άμα είναι σίγουρος ότι δεν τον βλέπουν) -τουλάχιστον από τη στιγμή που επιλέγει να αυτοπροσδιορίζεται ως μεταλλάς.

Βέβαια, το πιο αλτέρνατιβ κοινό το δέρνει άλλου είδους μαλακία, αλλά δεν νομίζω ότι είναι της παρούσης.

#11
Mr. Cadmus

in γκαραζιά

Όλα μαζί υπό την ομπρέλα του indie. Δηλαδή, το κοινό τους δεν είναι τόσο περιχαρακωμένο όσο είναι π.χ. οι μεταλλάδες που ακούνε μόνο χέβι-έπικ, ή μόνο μπλακ-ντεθ, ή ότι.

Οι φαν του αλτέρνατιβ θα ακούσουν και γκαραζιές, και στοουνεριές, και ροκαμπίλι, και πανκιές και όλα μαζί με λιγότερο κόμπλεξ απ' ότι ο μέσος μεταλλάς που απλά θα γουστάρει δύο-τρία πράγματα και τα υπόλοιπα θα του ξινοβρωμάνε.

#12
Mr. Cadmus

in γκαραζιά

Α ναι. Ωραίος ορισμός. Well done ma'am.

#13
Mr. Cadmus

in γκαραζιά

Και πέρα από το πανκ-ροκαμπίλι, μετεξέλιξη του αρχέγονου (άντε να σου κάνω το χατήρι, αλλά μόνο αυτή τη φορά) γκάρατζ ήταν και το grunge, ειδικά τα πρώτα nirvana και alice in chains.

Έχουν περισσότερο κοινό απ' ότι περιμένει κανείς, απλά δεν έχουν αυτόνομο κοινό. Σαν τα σερφάκια ένα πράμα.

#14
Mr. Cadmus

in αρλεκίνος

Κι αν ο κηπουρός ξέρει ποιός είναι ο Σταρόβας, τότε διπλή η ήττα, τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίιιμα...

#15
Mr. Cadmus

in αρλεκίνος

Κι αφού τα'χει κάνει όλα αυτά, θα τον κάνει τάρανδο με το κηπουροτεκνό που καθαρίζει την πισίνα. Και μετά θα τον πει και φλώρο από πάνω.

Αμέ, στάνταρ υπάρχει.

#16
Mr. Cadmus

in σλανγκιές του 1821

Μπράβο κι από εμάν Κχαν, εξαιρετική δουλειά.

#17
Mr. Cadmus

in φλιτς

Σα να λέμε κλάιν μερικούς νομούς πιο κάτω ε;

#18
Mr. Cadmus

in κάτσε στη μπανάνα

Κττμγ, ο Vag, με το παραπάνω του σχόλιο, τονίζει την λεπτή σημασιολογική διαφορά μεταξύ της αργκό (όπως την ξέρουμε και την καταλαβαίνουμε) και της σλανγκ γενικότερα σαν έννοιες. Η αργκό είναι περισσότερο συνυφασμένη σημασιολογικά και υφολογικά με το πεζοδρόμιο, την πιάτσα, τη νύχτα κλπ, ενώ η σλανγκ μπορεί κάλλιστα να λειτουργήσει ως υπερώνυμο για να πιάσει όλες τις κατηγορίες ιδιολέκτων, ακόμη και τις πιο «εξευγενισμένες» ή αυτές που θα μπορούσαν (δικαιώς ενίοτε) να θεωρηθούν καραφλώρικες.

#19
Mr. Cadmus

in κάτσε στη μπανάνα

Οφτοπίκισμα: Ίσως να μην υφίσταται αρχοντοσλάνγκ (που είναι όντως οξύμωρη σαν έννοια), αλλά νεοπλουτο-βουπουδοσλάνγκ (βλ. Κολλέγιο Αθηνών-Μωραΐτη-Κωστέα Γείτονα- Ελληνογερμανικό κ.α. ευαγή ιδρύματα) όλο και κάτι παίζει να υπάρχει. Κάπου είχε ξανασυζητηθεί το ζήτημα αυτό.

#20
Mr. Cadmus

in ξαγκλώ

Δεινόσαυρε, κι αυτό από τους Έλληνες το μάθανε. Αν δεν ξάγκλαγε ο Πλάτωνας θα σου'λεγα τι θα κάνανε οι Ευρωπαίοι...

#21
Mr. Cadmus

in ξαγκλώ

Να το κάνουμε τότε σα Μονή να τσιμπήσουμε και κονδύλια για να φυτέψουμε φωτοβολταϊκά, και τα ρέστα αιολικά.

#22
Mr. Cadmus

in ξαγκλώ

Μάφι, μ' έψησες. Φέτος αντί για Ίφκινθο θα πάω Σάμο.

Εμπρός για τα νέα Γιαγιάδικα σύντροφοι. Hasta la xagloma siempre.

#23
Mr. Cadmus

in ξαγκλώ

Αν δώσουμε την Τουρκία στη Σάμο, οι Τούρκοι άραγε θα σκαλίζουν κι αυτοί τη μύτη τους;

#24
Mr. Cadmus

in τασκά

Τα σκα και πλερώ σο-σο.

Κι αν κάποιος δεν την σακουλευτεί με το ladyboy του πρώτου μυδιού, τότε κυριολεκτικά μουνί θα (πηγαίνει να) πιάνει και πούτσα θα γίνεται.

#26
Mr. Cadmus

in μαρμαρομούνα

Πάντως τόσο η μαρμαρομούνα όσο και η αρχοντομούνα είναι αντιδραστικά πλατωνικές σαν οντότητες. Παραείναι δηλαδή...

#27
Mr. Cadmus

in Θωμάς

Ξέρεις εσύ...

#28
Mr. Cadmus

in μουνίδα

Κττμγ, η πραγματική εξειδίκευση θα'ναι να βρεθεί κάποιος να γράψει για την πουστίδα. Μουνίδες, πουτσίδες κλπ τα ξέρουμε και τα ζούμε, τα άλλα όμως...

#29
Mr. Cadmus

in Θωμάς

Βρας, αν κάποιος θέλει να παρακάμψει το 90%+ της παγκόσμιας παραγωγής μουσικού εξοπλισμού, που έτσι κι αλλιώς είναι κινεζιά (=made in china, ασχέτως προδιαγραφών), οι χρησμοί του θεού γκούγκλη δεν βοηθάνε και τόσο.

Υπάρχουν και ελληνικά, και ευρωπαϊκά και ανατολικά μουσικά όργανα, χειροποίητα και εξαιρετικά από όλους τους τομείς, κατασκευή, υλικά, απόδοση, value for money, τα πάντα όλα. Αλλά για να τα βρεις, πρέπει ή να είσαι τίγκα νίντζα ψαγμένος, ή να πας μιλημένος και συστημένος από πριν. Και φυσικά, πρέπει να πας και φορτωμένος.

Εναλλακτικά, πρέπει να έχεις σε μόνιμη βάση ανοιχτή καρτέλα σε ιστοσελίδα αγγελιών. Αλλά κατά κύριο λόγο οι πραγματικές ψαγμενιές δύσκολα βγαίνουν στο κλαρί, κι όταν βγουν πουλιούνται με την καλημέρα.

#30
Mr. Cadmus

in Θωμάς

Αν το πρόβλημα ήταν μόνο ο Νταλάρας του εγχώριου μουσικού εξοπλισμού, καλά θα'τανε. Δυστυχώς είναι πολύ γενικότερο το πρόβλημα, και από τιμές όσο κι από ποιότητα...