Comments by panos1962 (146)
Showing 121-146 from 146
Με τούτα και με τ' άλλα, το γαμήσατε το λήμμα, το κάνατε λύμα!
Γκιατί όκι;
Σωστοοοοοόστ!
Αυτό το συμφυρεί ρε khan μ'έστειλε αδιάβαστο! Κατσεκαλάν έκφραση! Άσ' τα θα κάνω μέρες να συνέλθω.
Όσον αφορά την έννοια του να κάθεται κάποιος σούζα, δηλαδή ευθυτενής κλπ, μπορεί να οφείλεται και στον John Philip Susa που ήταν αξιωματικός του αμερικανικού στρατού και διηύθυνε την μπάντα. Ο Susa έχει γράψει καταπληκτικά εμβατήρια, όπως το «Washington Post» (βλ σχετικό μήδι) και, όπως συμβαίνει σε όλες τις μπάντες, απαιτούσε από τους μουσικούς να είναι ευθυτενείς και να στέκονται κλαρίνα.
Απίστευτο! Ο Αη Γιώργης της εικόνας (στο μήδι) είναι ο «Αη Γιώργης ο Καζανιάρης»! Οπότε ΚΑΙ καλλιόπες ΚΑΙ μαγειρεία!
Σωστοοοοόστ!
Παρεμπίπταντλι, δες το βιντεάκι στο μπιφτέκι (φούσκος)
Στην πλήρη μορφή: Καλώς τ' αρχίδια μας τα δυο που 'ναι σαν καμπαναριό.
Παραθέτω σχετικό εξώφυλο του «30 Ημέρες Υγεία» το οποίο μπορεί να συνοδευτεί και με αρκετό homework.
Σόρι για το fat fingering, πολλά λάθη!
Συνηθίζεται και το «τοστ» στα cool-έζικα. Π.χ. είδα μια φορά (θαρρώ καλοκάιρι του 2005) τον Ζάικο να δοκιμάζει τα μικρόφωνα στο Καλαμίτσι για μια συναυαλία και έλεγε: «ένα, ένα, ένα-δύο, ένα-δύο, τόστ, τόστ», προφανώς για να ακούσει και το σίγμα να μη σφυρίζει. Αυτλα για την ιστορία.
Εξού και το καβλόρδος;
Δεν το'ξερα! Τη φράση την ξέρω χρόνια, αλλά νόμιζα είναι αυτοφυής. Γηράσκω αεί διδασκόμενος.
Πάντως, υπάρχει και η φοβερή μετάφραση της Ιλιάδας, του Πολυλά, ραψωδία ε', στίχοι 302-304 που σηκώνει επίσης πολλή παρεξήγηση:
Κι εσήκωσε ο Τυδείδης πέτρα τρανή, θεόρατη· δε θα την παίρναν δυό των τωρινών θνητών κι αυτός την έπαιζε μονάχος...
Καλό;
Γαμώ τις αναλύσεις! Τέλειο, δεν ήξερα ότι ο Μασίστα ήταν ο Ηρακλής από την Μάκιστο· κοίτα να δεις...
Σωστοοοοοόστ!
Πάντως, για την ιστορία: Το πόκερ (και η πόκα) σε όλο τον κόσμο παίζονται με 52 φύλλα και με πέντε (5) φύλλα. Μόνο στην ελληνική ύπαιθρο παίζουν από το 7 και πάνω και άλλα τέτοια βουκολικά, προφανώς γιατί δεν είχαν ολοκληρωμένες τράπουλες (τον καιρό της τουρκοκρατίας) κλπ. Επίσης, η σειρά των φύλλων που κερδίζουν άλλαξε από τους (χαρτο)κλέφτες και τους αρματωλούς, οι οποίοι την άλλαζαν κατά το δοκούν ώστε να κερδίζουν έτσι κι αλλιώς.
Λοιπόν:
Το παιχνίδι παίζεται με πλήρη τράπουλα (52 φύλλα), οι συνδυασμοί είναι 5φυλλοι και η σειρά είναι:
Ένα ζεύγος
Δυο Ζεύγη
Τρία όμοια
Κέντα
Χρώμα
Φούλ
Καρέ
Φλος
Όπου υπάρχει όμοιο φύλλο σε όλα τα παραπάνω, ή ακόμη και σε περιπτώσεις πενταφυλλίας μετράνε τα ανώτερα φύλλα (άσος, ρήγας, ντάμα, βαλές, 10, 9,... 2).
Αυτά...
Ναι, electron, έχεις δίκιο. Είναι κι άλλα παιχνίδια σ'αυτήν την οικογένεια: πικέτο, κολτσίνα κλπ. Στα περισσότερα τεχνικά παιχνίδια, πλην της ξερής (κοίτα να δεις αντισύμπτωση!), έχει εφαρμογή ο όρος «ξερό» για φύλλο που είναι μόνο του σε κάποιο «χρώμα».
Σόρι παιδιά, δεν ήξερα ότι βάζουμε ορισμούς και με λατινικά στοιχεία. Από δω και πέρα θα είμαι πιο προσεκτικός στο ψάξιμο. Πάντως, το έψαξα και το βρήκα με ελληνικά στοιχεία στο λήμμα «Γκρηκλισμός», ως παράδειγμα.
Επειδή είμαι της δουλειάς, να πω ότι συνηθίζουμε να λέμε και «παπί» αντί «παπάκι», π.χ. λέμε «Στείλε μου mail στο panos1962 παπί gmail.com», δείχνει άνθρωπο της δουλειάς, ενώ το «panos1962 παπάκι gmail.com» ακούγεται σαν διαφήμιση, τέλος πάντων θεωρείται less.
Σύμφωνα με τα νεότερα «αβγό» και «καβλιάρης». Πάντως, σε γραφτό του Παπαδιαμάντη αναφέρονται τα «καβλιά» και όχι τα «καυλιά» ή «γκαυλιά». Παρεμπίπταντλι, καυλί είναι το ξερό στάχυ (το στέλεχος, το άχυρο).
- « Previous
- 1
- ..
- 2
- 3
- 4
- 5
- Next »
Εξ ού και η γνωστή τσόντα: Ο Έμπειρος της Βενετίας