#1
barbarosa

in @

Ωραί@!

#2
barbarosa

in γιάε

@xalikoutis: - Δεν υπάρχουν αποδείξεις γραπτές, μόνο το βίωμα της γλώσσας. Στα σημεία σύγκλισής μας, τα γλωσσικά μας βιώματα συγκλίνουν. Στα σημεία απόκλισης, γλωσσική μας εμπειρία διαφοροποιειται. Μόνη λύση είναι να έρθεις στα χωριά μου και να ακούσεις και γέρους, αλλά ιδίως τους νέους πως χειρίζονται σήμερα τη γλώσσα. Η καταγραφή ως διαδικασία είναι παρωχημενη και περιγράφει μέχρι το χτες, άρα οι ιστορικοτητα μπορεί να χρησιμοποιηθεί στείρα ως μπούσουλας κανονιστικης καταγραφής και να οδηγεί τις γλώσσες σε φαύλο ελιτισμό και στον επιθανάτιο ρογχο τους.
- "Που δείχνω σε": Είναι προβληματική η σύνταξή του. Λίγες φορές την έχω κάνει κι εγώ "εσφαλμένα", όπως εδώ, λόγω υπερδιορθωσης από την εισβολή της σύνταξης ΑΡ που τείνει να επικρατήσει στα μεγάλα αστικά κέντρα κυρίως, του νησιού και να χαθεί αυτό το αρχαΐζον χαρακτηριστικό που καθιστά τη διάλεκτό μας ιδιαίτερη. Ο λόγος που είναι προβληματική είναι όχι επειδή το ρήμα είναι "πρωτευουσιανικο" αλλά επειδή είναι υποτακτική χωρίς όμως συμπληρωματικό δείκτη. Αυτό παραπλανει, εφόσον στη νέα ελληνική η υποτακτική φανερωνεται στη σύνταξη και όχι στη μορφολογια του ρήματος (το ρήμα δε δηλώνει από μόνο του στο σχηματισμό του, με διαφορετική κατάληξη όπως π.χ. στ' αρχαία την έγκλιση ειδικά στο μη συνοπτικό που συγχέεται με την οριστική ενεστώτα).Είναι μοιραίο να μπερδευτεί κανείς πια και να το σκάβει εν τη ρυμη του λόγου ως οριστική, κι έτσι γίνεται αυτή η προβληματική σύνταξη. Προβληματική μεν, υπαρκτή δε.(βλ. και "δεν έχω πού πάω", αντί που να πάω για την τάση η υποτακτική να συντάσσεται όπως η οριστική).
- Γροίκησε: Στην πραγματικότητα στα ν.ε. η προστακτική ούτε το συνοπτικό, ούτε το μη συνοπτικό δείχνει, καθώς επιβιώνει ή ο μεν τύπος με τις δύο σημασίες ή ο άλλος. Εδώ ο ομιλητής διεκρινε αυτήν την πρόθεση κι είχε τη διάθεση να τη διαφοροποιησει. Σπάνιο, αλλά συμβαίνει κι αυτό. (το συγκεκριμένο το'χω ακούσει δυο - τρεις φορές. Τα "λάθη" άλλωστε προϊδεάζουν τη γλωσσική αλλαγή).
- Το "απούσα" του τελευταίου παραδείγματος είναι τυπογραφικό. "Απού κάμει" , αλλά ο κορρεκτορας είχε άλλη άποψη...
@ ξεροσφυρης: "Στο κέντρο" λένε πια στο νησί, αντις για τη χώρα; Στα Χανιά μια ζωή "Στα Χανιά" ακούω... Σε μικρές πόλεις του νομού λένε "στη χώρα".

#3
barbarosa

in κοντραμπατζής

Όταν πρωτοείδα τη λέξη, νόμιζα πως επρόκειτο για τον παίκτη του κοντραμπάσου ή με κάτι τέτοιο σχετικό σαν λαϊκότερη μορφή, αντί του κοντραμπασιστας, όπως λέμε βιολιτζης (κυρίως για τους παραδοσιακούς) αντί βιολονίστας...Αλλά ο μεν έρχεται κόντρα στο νόμο, στην τάξη και στις δεσμεύσεις τους, ενώ ο δε κόντρα στη βάση της μελωδικης γραμμής και τη διπλασιάζει(εξ ου και διπλό μπάσο στα αγγλικά, σιγοντάροντάς την) παίζοντας μια οκτάβα χαμηλότερα.

#4
barbarosa

in κοντραμπατζής

Κάτι σαν Ρομπέν των θαλασσών, δηλαδή... Ωραίο!

#5
barbarosa

in ταγάρω, ταγάρι

"Βρε μανάρ', βρε ζαγάρ', να πάρε ένα ταγαρ'"...!Ξεκίνησε ως αντικατάστατο του ζαγαριού... Έτσι παραθέτω κι εγώ ένα διάλογο που το ταγάρι δεν είναι και πολύ εξυπνότερος από ένα βλήτο...: - Πω ρε ταγάρια, καταλάβατε αυτό που σας λέω; Έχετε απορίες; - ...(σιωπή στο ακροατήριο) - Ωραία για πείτε μου τώρα, ποια είναι τα είδη των αναρτήσεων που ξέρετε και τί κάν... - Και που θες να ξέρουμε εμείς, ρε δάσκαλε; Ταγάρια μας ανεβάζεις, τυρόπιτες μας κατεβάζεις... Α, παράτα μας, δεν ξέρουμε... Να μας πεις εσύ...
Κόκκαλο ο δάσκαλος!

+5!

#6
barbarosa

in σελφίς

Η σελφίδα όταν αλλάζει η σελίδα (στο φβ) αρχίζει να τσιρίζει σα σφυρίδα (επειδή χάνεται η προσοχή απ' αυτήν προφανώς)...

#7
barbarosa

in νίτσα

Αυτολογοκρισία όταν παρευρισκονται παιδιά ειδικά ή απλώς όταν δε θες να είσαι και τόσο πρόστυχος παρά τον ορισμό...

#8
barbarosa

in καμπινές

Με αφορμή την απόδοση του "ανθρώπου του καμπινέ" αυτολεξί, το κείμενο του Νίκου Σαραντάκου: https://sarantakos.wordpress.com/2010/06/01/cabinet/#more-2478

#9
barbarosa

in συγκροτηματάκιας

Χαχαχα, ενώ το να παίζεις το φυσικό κοντραμπάσσο έχει άλλη χάρη κι έχεις άλλο εκτόπισμα που δεν περνά απαρατήρητο. Και δε σε περνάνε για τεμπέλη, συνοδευτικό απλά που κουλαντρίζεις κοντζαμάν εργαλείο...

#10
barbarosa

in %$@#@*#$*

Η λογοκρισία στις βρισιές των κόμικς από τους ίδιους τους δημιουργους. Σε μια τέτοια στηρίχθηκε ένα ολόκληρο τεύχος του Ιζνογκούντ το "ο συνένοχος του Ιζνογκούτ" που με αυτήν την επίκληση που λέγονταν σε φάση φόρτισης και τυχαία στην αρχή, εμφανιζόταν μια νεράιδα που πραγματοποιούσε μια ευχή. του Ιζνογκούντ (=is no good?) του διεφευγε να πει αυτό που διακαώς ήθελε να πραγματοποιήσει, να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη δηλαδή, επειδή - και λογικό - με την γκαντεμιά που τον έδερνε δε θα μπορούσε ποτέ να διανοηθεί ότι ήταν τόσο εύκολο κι ήθελε τρόπο κι όχι κόπο...

#11
barbarosa

in καμπινές

Έτσι, έτσι... Ήταν ακραίος ο καμπινές μέσα στο σπίτι, ελλείψη (καλού)αποχετευτικού και με τη δυσωδία που μπορεί να ακολουθεί, πολύ μεμτό για μια κοινωνία που η καθαριότητα ήταν η μισή αρχοντιά και όποιος είχε πρόσβαση σ' αυτήν εξομάλυνε λίγο την πάλη των τάξεων στην κοινωνική ιεραρχία, αφού η άλλη μισή ήταν τα ρούχα που αναδείκνυαν το πλούτος του κατόχου των. Όι όπως σήμερο που το να ντύνεσαι σα λέτσος, είναι "ιν". Θέλω να πω και για τις "κυρίες της αυλής", αυτήν την ταινία που παίζει ο Ηλιόπουλος και η Βαλσαμη και άλλοι γνωστοί της εποχής (εκείνος έκανες τον μπατηρη ζωγράφο που έκανε τράκα τα τσιγάρα αν θυμάμαι καλά), όπου πολύ χαρακτηριστικά αυτά τα σπιτάκια που απαρτιζαν την αυλή κανένα του δεν είχε τον προσωπικό του καμπινέ, παρά όλοι χρησιμοποιούσαν τον ένα και μοναδικό κοινόχρηστο και μάλιστα από τη διαχείριση είχε εκδοθεί και κανονισμός που 'λεγε για ποιες μέρες και ώρες δικαιουνταν ο καθένας να τον χρησιμοποιεί για την υγιεινή του σώματος. Για πρόσωπο και ξύρισμα βολευονταν στο νεροχύτη και για τις λοιπές ανάγκες, ο καθένας ο, τι κατέβαζε η κούτρα του!

#12
barbarosa

in καμπινές

Ακόμα και σήμερα η σύγχρονη και ενσωματωμένη πλέον τουαλέττα στα μοντέρνα σπίτια λέγεται καμπινές, κυρίως από ανθρώπους της έπαρχίας, τόσο για τους παραδοσιακούς που υπάρχουν ακόμη, όσο και για τις μοντέρνες που έχουν κι οι ίδιοι. Ο εκσυγχρωνισμός ήρθε, η ανάμνηση δεν άλλαξε όμως!
Θυμάμαι ένα βράδυ που ήθελα απεγνωσμένα να πάω και ήμουν στο χωριό. Έπρεπε να περάσω από το δωμάτιο των παππούδων μου όμως πρώτα (κάποιες φορές ήτανε δυσπρόσιτος γιατί έπρεπε να περάσεις και από άλλα δωμάτια μέσα, ειδικά αν το σπίτι είχε μορφή σιδηροδρόμου). Φοβόμουν να τους ξυπνίσω κι ιδίος τον παππού μου που ήταν νευρικός κι ήξερα τί με περίμενε. Δεν πήγα τελικά. Έκλαιγα όλη νύχτα που δεν μπορούσα να πάω και κόντευα να σκάσω και την επόμενη μέρα έκανα πυρετό... Τελικά την παρατήρηση δεν τη γλύτωσα, γιατί αυτό που δεν έκανα δε με απάλλαξε απ' το να μείνω διακριτική και να μην με πάρουν είδηση... Σπάσανε τα νεύρα μου κι έβαλα τα κλάμματα απ' την απελπισία μου που η κατάσταση φάνταζε, μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα...

#13
barbarosa

in μου 'γγίζεις

Ναι, σωστά! Σοβαρή παράλειψη! Δεν έβαλα τον Μπαρμπαρόσα για πλάκα παρανόμι... Τότε έδρασε ο Μπαρμπαρόσα ως πειρατής, την εποχή που περιγράφω, τότε και οι άνδρες πήραν τις βράκες των σαρακινών και τα σαρίκια για να μην ξεχωρίζουν από τσι πειρατές, στο φόβο μη και τσι κουρσέψουνε.... Όσο για το μου 'γγίζει, μού 'γγιξε στα νεύρα:
- Θιο, θα πάμε;
- Να πάμε θέλει...
- Πόοοοτεεε;
- Ύστερα, μόνο άφησ' με γιατί έχω δουλειά.
- Πότε ύστερα;
- Ύστερα, λέγω σου, ύστερα!
- Πότε ύστ...
- Ε, γαμεί διαόλοι τη μάνα που σ' ήκαμε μπάσταρδο, ανέ δε μού 'γγιξες στα νεύρα! Άμε χαροντίσου μπλιο!!!

#14
barbarosa

in περί δια γραμμάτου

Και χρησιμοποιεί κι η έκφραση τη γενική των τριτόκλιτων που βρίσκεται στην Κρήτη και γενικώς μόνο στσι διαλέχτους... Περί δια γραμμάτου, αντί περί δια γράμματος, επί το λογιώτερον...Ο "αγράμματος" λαός που δεν κατέχει τη γλώσσα των μακαρονάδων, πάλι στη μίμηση, βάζει αυτό που του είναι φυσικό! Αλλά έκτοτε, λόγω και της συστηματοποίησης της παιδείας (υποχρεωτικό το δημοτικό σχολείο) ήταν αρκετό για να αλλοιωθεί από την κανονιστική - ιστορική - σχολική γραμματική ο φυσικός τρόπος του καθενιούς και πλέον όλοι να το σχηματίζομε με το "σωστό" τρ΄οπο...

#15
barbarosa

in μου 'γγίζεις

Ενώ η Κρήτη διετέλεσε υπό Βενετικό ζυγό, οι Βενετοί, ως βόρειοι Ιταλοί, με τη δική τους διάλεκτο που υπήρχε ως τον 18ο αιώνα, είχαν φωνηεντισμό που παραπέμπει πιο πολύ στο βλάχικο παρά στον ιταλικό... Ετσι η Κρήτη ήρθε σε επαφή με Ιταλούς μεν, του βόρειου ιδιώματος δε, όπου υπάρχουν πολλές φωνολογικές αναλογίες μεταξύ των δικών μας και των δικών τους νοτίων, όπως και των δικών μας και των δικών τους βορείων... Έτσι η Κρήτη απέκτησε δασεία προφορα και γενικώς τα νησιά που τα πάτησαν Βενετοί/Βορειοιταλοί... Οι Σλάβοι κατέλληξαν στα νησιά κι αυτοί, αλλά κυρίως στο βόρειο κι όχι τόσο στο νότιο Αιγαίο, λόγω της πειρατείας που ήταν στα φόρτε της τότε στη Μεσόγειο και τα νησιά του νότιου Αιγαίου ήταν πιο εκτεθειμένα σ' αυτήν απ' ότι του βόρειου.

#16
barbarosa

in μου 'γγίζεις

Οι Κύπριοι αναπτύσσουν "κ" αντί για "γ". Χορεύκω, δουλεύκω, γυρεύκω... Υπάρχει η τάση δάσυνσης της προφοράς εκεί που υπάρχει ημίφωνο. Τα "αυ", "ευ" ως δίφθογγοι - διγραφίες προφέρονται "αβ, αφ" και "εβ, εφ" αντίστοιχα, αναλόγως αυτού που ακολουθεί. Στην πραγματικότητα αυτοί οι δίφθογγοι ξεκίνησαν να προφέρονται ως ένα φωνήεν σχεδόν, μακρό όμως στα αρχαία με το ύψιλον να προφέρεται, το λέει κι η λέξη, ψιλό όπως το γαλλικό "u". Αυτό το ύψιλον λοιπόν ημιφωνημάτιζε, κινούταν δηλαδή μεταξύ φωνήεντος και συμφώνου στο άκουσμά του και αναλόγως αυτού που ακολουθούσε έκλεινε πιο πολύ στο "β" ή στο "φ" των νέων ελληνικών. Σημειωτέον δε, στην αρχαία άρθρωση το "β"=μπ και το "φ"=πh και δεν υπήρχαν γράμματα για να αποδόσουν τους φθόγγους που σήμερα ακούμε ως χειλοδοντικό ηχηρό διαρκές "β" και χειλοδοντικό άηχο διαρκές "φ", διότι ήταν και τα δυο διχειλικά και ημίφωνα που αποδίδονταν και τα δυο με το "υ" του διφθόγγου. Στα μεσαιωνικά΄ ελληνικά η άρθρωση άρχισε ν' αλλάζει, αλλά σε κάποιες περιοχές εξακολουθούσε η εκφορά αυτών των διφθόγγων ειδικά άμα ακολουθούσε φωνήεν να είναι αδύναμη, ενώ τα φωνολογικά δεδομένα γύρω άλλαζαν και σιγά σιγά τα γράμματα άρχισαν να προφέρονται όπως σήμερα. Για να ενισχυθούν λοιπόν επειδή λόγω των Σλάβων και των σκλαβηνιών που ιδρύθηκαν μέσα στο Βυζάντιο, οι ελληνόφωνες περιοχές άρχισαν να επηρεάζονται από αυτήν την προφορά που έχει πολλά λαρυγγικά - ουρανικά σύμφωνα έντονα, ενισχύθηκαν και αυτές οι αλληλουχίες με την ανάπτυξη τέτοιων συμφώνων... Σήμερα η Κοινή δεν τα εμφανίζει αυτά, διότι ως στεριανή διάλεκτος (έγινε εμπνευστή από την Πατρινή διάλεκτο του 19ου αι. η σύγχρονη ελληνική, ως η πιο ανεπτυγμένη από τις πελο ποννησιακές λόγω κοσμοπολιτισμού - εμπορικές δραστηριότητες με Ιταλία, ιταλική παροικία στην Πάτρα μέχρι και τη Χούντα) επηρεάστηκε από τις επαφές με την κεντρική και νότια Ιταλία (Μεγάλη Ελλάδα) όπου φαινόμενα βόρειου φωνηεντισμού (δασείας εκφοράς φθόγγων, συνιζήσεων) δεν υπάρχουν κι έτσι δε διασώθηκαν εκεί. Αν γινόταν τελικά η κρητική διάλεκτος η επίσημη του νεοσύτατου νεοελληνικού κράτους, όπως είχε προταθεί αρχικά ως ο ισχυρότερος εκπρόσωπος, αλλά οι φυσικοί ομιλητές της παρά την Αναγέννηση που έζησαν λόγω των Βενετών και άλλων παραγόντων στο νησί που ανέδειξαν τη γλώσσα καλλιτεχνικά, πολιτιστικά και επιστημονικά, εκείνη την εποχή τελούσαν υπό τουρκικό ζυγό και κάτι τέτοιο θα ήταν ανέφικτο να γίνει, όσο ωραία ιδέα κι αν ήταν, σήμερα θα μιλούσαμε με "μισεύγω", "χορεύγω", "γερεύγω"...(να' το πάλι το "ε" από αφομοίωση λόγω της συλλαβής που έπεται)

Ναι, μα η γνώση μετριέται όι με δράμια, αλλά με οκάδες... Δε γηράσκεις, απλά γίνεσαι κάμποσα κιλά γνωστικότερος κι ενημερωμένος, έτσι να λες! Η ηλικία και η γνώση είναι ανάλογα ποσά και τα παντέρμα πάνε πάντα ρπος τα πάνω! Ε, αφού πάει το πρώτο, ας ακολουθήσει μπάρεμου και το δεύτερο... Αλλιώς δεν είναι για καλό να μείνει το δεύτερο στάσιμο... Τί να γίνει; Ζωή είναι, θα περάσει. Ας περάσει έτσι.

Μικρό=μιαρό, ο δαίμων του τυπογραφειου κορρέκτορας!

Είναι κι ένα χωριό κοντά σ' αυτό του πατέρα μου που λέγεται "Κατεχώρι" και έτσι το γράφει η πινακίδα (δυστυχώς δεν έχω φωτογραφία, αλλά και να είχα θα-ν ήτονε τίγκα στα μπαλοτίδια, η ταμπέλα όι η φωτο). Εδώ πρόκειται για ανομοιωση σε επαλληλες συλλαβες διότι η συνηχηση των δυο "ω" (Κατωχώρι) φαίνεται πως ενοχλούσε και για τάσεις διαφοροποίησης από άλλα χωριά με το ίδιο όνομα ώστε να μην μπερδεύεται κιανείς...

Το φωνολογικό φαινόμενο που λαμβάνει χώρα εδώ είναι η ανομοίωση φωνηέντων σε μη αλλεπάλληλες συλλαβές. Η φωνηεντική αρμονία της λέξης που προκύπτει από τη διαδοχή των φωνηέντων "ο" και "ι" (ο-ι-ο), σε αυτήν την περίπτωση κάνει τη λέξη να έχει ακίνδυνο και ομαλό άκουσμα κάτι που εδώ δεν είναι ζητούμενο καθώς αναφέρεται σε κάτι επικίνδυνο που κινείται στα όρια του ταμπού η κατονομασία του, εφόσον απειλεί με την παρουσία του το βιος του αγρότη και του ανθρώπου της επαρχίας που με μεγάλο κάματο απέκτησε. Έτσι αυτό που συνοδεύεται με την παρουσία του (καταστροφή σπαρτών, σπιτιών, αποθηκών και γενικώς ο, τι εύκαιρου φαγώσιμου βρεθεί μπροστά) δεν κατονομαζεται ώστε να μην προκαλείται η εμφάνισή του και η αναφορά του, ακουστεί από τους ουρανούς (ειδικά όταν είναι ανοιχτοί) θεωρηθεί επίκλησή του! (κούφια η ώρα που τ' ακούει). Γι' αυτήν την "κούφια" την ώρα, πρέπει να γίνει κουφό το όνομα. Συχνά στην ανομοίωση φωνηέντων, εναλλάσσονται τα "ε" με τα "ο", αν και αυτό είναι πιο σύνηθες, απ' ότι ένα "ο" να εναλλασσεται με "ε". Υπάρχει στην Κρήτη η λέξη "τρέζα" που είναι ο ανομοιομένος τύπος της "τρώζας", που είναι η κουζουλάγρα(η κατάσταση τρέλας, η πράξη τρέλας είναι η κουζουλάδα) και το ρήμα "τρωζαίνω" που είναι το "κουζουλαίνω", τρελαίνω. Εικάζω κι όλα ότι το "τρωζαίνω" μπορεί να είναι φωνολογικά ετεροιωμένος τύπος από το "τρελαίνω".
Κι όσο για το υπονοούμενο το ευκωλος εννοουμενο της φράσης, δεν είναι τυχαίο που είναι "πεντικός" κι όι κιανένα άλλο μικρό, όπως ο κάτης, ο όφις κουλουπού, αφού ο πεντικός (μυς στα αρχαία) είναι ο προστάτης που ανυψώνει το σύστημα σε γερανοφόρο, δηλώνοντας τις πρωτόλειες στυτικές διεργασίες του απρόβλεπτου αυτού οργάνου!

Να που πήγε το "λ" του αλλόκοτου...

#22
barbarosa

in πουστριλίκια

Αχ, νύχτα... Αλλόκοτο είναι το "αλόκοτο"...:)

Δε με είδες, δε με ξέρεις ή δε σε είδα, δε σε ξέρω, συνώνυμη...

#24
barbarosa

in 'λαδή

@σφυρίζων,αυτό είναι αδελφάκι με το "να' ούμ'", ' λαδή, πως θα γίνει;... να μείνει στην απ' έξω;
@Ξηροσφύρη, ωραίος! Πώς ν αντικατασταθεί χρονικά η συλλαδή που λείπει; Με δασεία προφορά. Κόλλημα για την ακρίβεια στο "λ" σαν τους Σαλονικιούς, περίπου...

#25
barbarosa

in στρίνα

Ο φιλιότσος και ο σάντουλό του! Στην Κρήτη, στην Κίσσαμο μεταξύ Καστελίου και Κολυμβαρίου έχουμε μια τετραμάρτυρη εκκλησία των Μιχαήλ, Ανεζίνας, (γονιοί) Γεωργίου και Μαρίας!(παιδιά). Και μόλις τώρα κατάλαβα, μετά από τόσα χρόνια από που βγαίνει η Ανεζίνα! Πλέον υπάρχει κι αγία, τουλάχιστον ως προς την κρητικιά είναι προσφατη η αγιοποίηση, μ'αυτμ'αυτό το όνομα. Ωραίος!

@Δονμήτσε (αν και αρχικά όπως έβλεπα το όνομα νόμιζα ότι ήταν σκωπτικό για το Δομ(η)νίκος και διάβαζα Δομνήτσος :-)), σίγουρα τα αισθήματα του γέρου προς τη νύφη του - άραγε τη φώναζε ο Μπαρμπαρόσας, όπως ο καπετάν φασαρίας δεν έχει θηλυκό;- ο,τι και να' τανε ήταν οπωσδήποτε δυνατά που δεν του περνούσαν απαρατήρητα! Ταπεραμεντόζα η νύφη! Και η Βολκάνα, η αδερφή του Σκρούτζ δια χειρός Ντον Ρόσα, έτσι κι αυτή, φωτιά και λάβρα!...
@χαλικούτη έτσι είναι, η αγάπη μας για τη γλώσσα μας κάνει να την ψάχνουμε, πάνω απ'όλα και πρώτα απ'όλα μέσα μας, ως παραγωγοί της. Το ονλάιν δε συγκρίνεται ως προς την αξιοπιστία του τυπωμένου λεξικού, αλλά πάντα είναι πιο μπροστά διότι είναι στα τρέχοντα και επεκτείνεται συνεχώς. Ευχαριστώ για το καλωσόρισμα και θα προσπαθήσω να ανταποκριθώ με περαιτέρω λήμματα ελπίζω επάξια, που με δεχτήκατε στην παρέα σας.

Διάλε τσ' απολυμάνες του πάντως για κορρέκτορας πάντως... Και μόλις είδα αυτό το ψευδώνυμο, τώρα μετανιώνω που δε διάλεξα το "Αμπλά" ή το "Αλί Γκογκό" ή το "Σαλής", χαλικούτηδων - φίρμες!

Το "απολειμάρους" δεν το'χω ακούσει ποτέ. Ως φυσική ομιλήτρια της Κρητικής, ούτε στα Χανιά, ούτε στα χωριά τριγύρω. Το ότι το ένα γράφεται με "υ" και το άλλο με "ει" σημαίνει πως έχουν άλλα ριζικά και πρόκειται για δυο διαφορετικές βρισιές. Το ένα προέρχεται από το "απολύομαι" και το άλλο από το "απομένω". Και τα δύο επικαλούνται το διάολο πάντως να "συντρεξει" για να πάρει και να σηκώσει, στη μια περίπτωση τσ'αποθαμένους και στην άλλη τσ'αζωντανούς πού' χουν απομείνει στον απάνω κόσμο από το ριζικό. Έτσι διαμορφώνονται:
Διάλε τσ' απολυμάνες(καθ' έλξιν από το απολειμάρες/απολυμάρους το "ε" της μετοχικής κατάληξης γίνεται "α") vs Διάλε τσ' απολειμάρες. Με λίγα λόγια δυο εκφράσεις για το διάολο για να τσι πάρει ούλους. Όσο για το αν συντάσσεται έτσι, έτσι το συντασσω, έτσι κι οι γονιοί μου, ο παππού μου, η γιαγιά μου, και τα δυο χωργιά καταγωγής μου σε Κίσσαμο και Κεραμειά... Τί να πω... Τα λεξικά έχουν ελλείψεις όταν πρόκειται για διαλέκτους: πρέπει να υπάρχει εναρμόνιση που να εξυπηρετεί τα συφέροντα της επίσημης διαλέκτου που έχει στρατό και στόλο, δηλαδή της γλώσσας. Συν του ότι υπάρχει πειρασμός υπερδιορθωσης ή και απόκρυψης λόγω χαμηλού κύρους διαλεκτικων ιδιαιτεροτητων σε σχέση με το υψηλό κύρος της επίσημης γλώσσας. Κανένα λεξικό δεν είναι ευαγγέλιο. Υπάρχει και η περίπτωση απλά της παράλειψης. Πάντως η παρέμβαση ήταν ενδιαφέρουσα χαλικούτη, διότι έτσι εξηγείται εν πολλοις γιατί ο γουγλης βρίθει από την έκφραση των "απολειμάρων" κι όχι των "απολυμάνων", υπάρχει και ένα έρεισμα από το λεξικό του Ξανθιδάκη που το ανθολογησε.

#29
barbarosa

in σάη

Αφού είναι ουδέτερο, "το σάη" και όχι αρσενικό ή θηλυκό ("ο σάης" ή "η σάη"), τότε προτείνω να γράφεται με "ι" και να κλίνεται "το σάι, του σαγιού" κατά "το τσάι, του τσαγιού". Αμαρτία είναι να είναι ελλιπής η ελληνοποίηση και να μείνει άκλιτο, παρά να χρησιμοποιείται στις πτώσεις που έχει τη μορφή "σάι". Πληθυντικός "τα σάγια" παρέα με "τα τσάγια".

Ναι, το'χω δει κι εγώ... Ο γκούγκλης βγάζει πολλά τέτοια αποτελέσματα... Ποτέ μου δεν τον έχω ακούσει έτσι από Χανιώτη Κρητικό τουλάχιστον, όλοι έτσι το λέμε. Από όσους το'χουνε κοπιάρει όμως μη Κρητικούς, έτσι τ'ακούω. Η λέξη "απολυμάρες", δε σημαίνει τίποτα από μόνη της και δε μπορεί να έχει κατασκευαστεί μόνο και μόνο για μια φράση μ'αυτό το νόημα. Έψαξα πάντως να βρω ετυμολογία κουλουπου γιατί μου έκανε εντύπωση, μα δεν εβρήκα πράμα.