Μπράβο!
[...] Μερικοί απο τους ψαράδες του Μπουράνο ήρθαν και στη Λευκάδα οπου βρήκαν μια κατ” εξοχή πόλη φτωχοψαράδων και τους έδωσαν το όνομα τους. Το προσωνύμιο δόθηκε αρχικά στους ψαράδες της πόλης καθώς και της Πρεβεζας. Με την πάροδο του χρόνου ονομάστηκαν έτσι όλοι οι ψαράδες και κατ” εκταση χλευαστικώς απο τους κατοίκους των χωριών όλοι οι κάτοικοι της πόλης. Την εκδοχή αυτή για την προέλευση της προσωνυμίας την υποστηρίζει τόσο ο Πανταζής Κοντομίχης οσο και ο Τάκης Μαμαλούκας. Η άλλη εκδοχή υποστηρίζει οτι η προσωνυμία μπουρανέλος προέρχεται απο τη λατινική λέξη urbanus που σημαίνει ευγενής, αστικός (στα Ιταλικά urbano με τις αυτές ερμηνείες) που με την κατάληξη -ελος γινεται urban-έλος, δηλαδή ο ευγενής, ο κατοικος της πόλης που το χρόνο θα παραφθαρεί σε Μπουρανέλο, για να καταλήξει οπως ακουγεται σήμερα: Μπρανέλος. Ωστόσο αυτη η εκδοχή απορρίπτεται γιατι σε καμια αλλη πόλη της Ελλάδος – ιδιαίτερα στα Επτάνησα οι κάτοικοι λέγονται Μπουρανέλοι. Πάντως αυτό που πρέπει να επισημάνω είναι οτι πριν μερικά χρόνια επισκεπτόμενος το Μπουράνο (μετά το Μουράνο) έμεινα έκπληκτος με την ομοιότητα του νησιού σε σύγκριση με την πόλη της Λευκάδας. Το σίγουρο είναι ότι και σήμερα η προσωνυμία μπρανέλος δεν έχει εξαλειφθεί παρόλο που χάνονται οι παλιοί χαρακτηριστικοί μπρανέλοι. (Χ)
Χρόνια Πολλά ΔΟΝΜΗΤCΟ,
Πολύ καλύτερο αυτό για τελευταίο ποίημα -και όχι για λόγους σεμνοτυφίας.
Χρόνια πολλὰ σὲ ὅλους.
@ CΟΥΛΤΩ Ὅπως λέει ὁ Σαραντάκος ἐδῶ "Τὰ μουνάκια" ἦταν τὸ προτελευταῖο ποίημα τοῦ Βάρναλη. Τὸ τελευταῖο ἦταν αὐτὸ:
Με πάθος την αλήθεια φανερώνω,
μα ποιος μ’ ακούει; Κάτι άγουρα παιδιά.
Γυροκοιτάω, κανένας δε με ξέρει,
όπως κι εγώ δεν ξέρω τον εαυτό μου.
Πλήθος μεγάλοι στο Μουσειο της Τέχνης,
αθάνατοι όλοι, λίγοι μόνο ζούνε.
Οχτώβρης 1974
Ήξερα πως ήταν ζήτημα χρόνου
έρχεται πάντα λίγο πριν από τις γιορτές
την ώρα που σκύβω να κλειδώσω το κεπέγκι
τη στιγμή που σιγουρεύομαι πως τα έχω πάρει όλα μαζί μου
ρολόι, βιβλίο, κλειδιά και κινητό
έρχεται απροειδοποίητα
...
―κι αν ορκίζομαι στον εαυτό μου ότι αυτή τη φορά δε θα "πέσω" έρχεται σαν ευαγγελισμός χωρίς το κρίνο στο χέρι και κάθεται μέσα στον θάλαμο του μυαλού μου σαν ήπιο εγκεφαλικό μια φράση του Γιώργου Ιωάννου απ' την Καταπακτή
«Εμείς είμαστε για τις καθημερινές,
για τις αργίες, τις γιορτές και τις χαρές είναι οι άλλοι»
κι όποιος κατάλαβε κατάλαβε (entefktirio)
Σημ.: Στη Σαλονίκη λέγεται και κιουπένγκι.
Αφού δεν είναι καλά στη ψυχή ο Σόιμπλε, το είπε ο ψυχάκιας (άλλο αν το διέψευσε μετά ως βεριτάμπλ θρασυπουστάκος)
(Χ)
Σήμερα κυριακάτικες, στηρίζουμε ΔΟΛ γιατί α. τρώει ψωμί κόσμος β. εφιαλτικό το τοπίο μόνο με βαξεβανοειδή τρας γ. να λυσσάξουν τα μουνόπανα
(από δω)
'στάκαμαν', προστακτική κι αυτή του γιδίου ρήματος.
Στο ψαχτήρι βάζε το λήμμα μέ μικρό το πρώτο γράμμα και μόνο τη μισή λέξη.
πχ βάλε "μπροστο" και δές τι βγάζει...
Πριν καιρό μου είπαν να κάνω αναζήτηση στα λήμματα και στους ορισμούς. Αν δεν το βρήκα ήμαρτον. Δε χρειάζεται τέτοιου είδους συμπεριφορά!
Υπάρχει εδώ και 8 χρόνια ο ορισμός μπροστομούνα. Κοίταζε λίγο στο ψαχτήρι, έλεος κάπου όμως αφού.
- Βία χάος, εγώ δεν είμαι πράος.
- Σπάσε, κάψε, διασκέδασε, το χάος είναι φίλος σου.άγρια -και πετυχημένη τρολλ(εϋ)λιά από εδώ
Τους τρολλ(εϋ)άρουν άγρια -και πετυχημένα.
φίλε μου το έκανα αλλά δεν προέκυψε κάτι. Τελοσπάντων! Αν ήξερα πως θα ενοχλούνταν κάποιοι τόσο πολύ εδώ μέσα δε θα συμμετείχα καν. Πάντως ευχαριστώ για τη σωστή σου συμπεριφορά. Καλές γιορτές να έχουμε!