Πού να τρέχεις ΝΥ τώρα, δεν πας καλύτερα στο σλανγκρ που είναι εδώ δίπλα? https://www.slang.gr/definition/24269-bentikouatromila-mpatsoi
Όχι ρε, η Γαυρία έχει πρωτεύουσα το Μαρινάκι :-)
Κι ἐγὼ ποὺ νόμιζα πὼς ἡ Μπατσία εἶναι περιοχὴ τῆς Νομανσλάνδης μὲ πρωτεύουσα τὸ Μπατσί, κοντὰ στὴ Γαυρία ποὺ ἔχει πρωτεύουσα τὸ Γαύριο. :)
Ἐνῶ τὸ Τί ὄμορφη ποὺ εἶσαι ὅταν κλαῖς γίνεται:
Μοβόρο πάντοτε μοῦ λὲς
γιατὶ γελάω ὅταν κλαῖς
σέ λέω τί συμβαίνει
τὸ κλάμα σοῦ ὀμορφαίνει
.....
ἀκόμα λίγο κλάψε καὶ σὲ πάει
.....
Ξανὰ σοῦ πρόσεξα κι ἐχτὲς
....
Μοβόρο μὴ μοῦ ξαναπεῖς
καὶ τὴν ἀλήθεια ἂν θὲς νὰ δεῖς
κοιτάξου στὸν καθρέφτη
δὲν θὰ μοῦ βγάλεις ψεύτη.
Μόλις το άκουσα απλώς ως "γουδί", σε εκπομπή θεσσαλονικιώτικου ραδιοφώνου, από σαλονικιό.
Είναι αυτός που μαζί με τον Πατ Εριμόν πλακώθηκε με τον πονηρό Αμίν.
Τελικά ακόμη δεν έχω καταλάβει ποιός είναι αυτός ο Έντι Σουρανής στο Πάτερ Ημών
Δέον να σημειωθεί και η χρήση του στο β' πληθυντικό ως "πονάτε", συνήθως συνοδεία κάποιου υποτιμητικού χαρακτηρισμού τύπου "γαυράκια, βαζελάκια, παοκάκια" (για αθλητικά συμφραζόμενα) ή "αριστερούληδες, δεξιούληδες, φιλελέδες" (για πολιτικά συμφραζόμενα), που παίζει πολύ στα σόσιαλ μύδια εν είδει προσβλητικής γείωσης για τους εκάστοτε αντίπαλους, που λένε όσα λένε όχι γιατί έχουν δίκιο, αλλά επειδή τους τσούζει ο κώλος τους.
Παραδείγματα αφθονούν στο σχετικό hashtag.
Και η χωλοπρόσωπη το -χ- με -ψ- :-)
Ναι, το αρχικό -κ- της χωλοπρόσωπης με -π-.
Έτσι. Κι άμα ψάξουμε λίγο στα ιντερνέτια θα βρούμε και το "κουτσαίνω" ως συνώνυμο του ορισμού. Γειά σου Πάτσμαν!!!
Άλλη μια έκφραση που χρησιμοποιείται εδώ και χρόνια καθημερινά και ως τώρα δεν είχε καταγραφεί. Στις καθημερινές πονάει το σλανγκρ κι όχι στις ακραίες.
Επανάστυση.
Ἀπὸ ᾿κεῖ βγῆκε καὶ τὸ
καθάρισε τὴ θέση σου μ᾿ αὐτή σου τὴν κατάσταση, πρὶν κάνω ἐπανάσταση
Έτσι Δον μου. Στην Ελλάδα η Αριστερά και η Δεξιά είναι οικογενειακή υπόθεση. Και δεδομένου ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανδρών είναι αριστεροί, εξηγείται και το υπάρχον κίνημα της πούτσας.
Ναι, το νταούλι γουγλίζεται (κ όχι μόνο) ευρέως σε σχέση με το πρήξιμο. Πανελλαδική η χρήση.
Πράγματι η έκφραση "παίζει" στη Β. Ελλάδα (τουλάχιστον). Έχω όμως την άποψη ότι είναι νταουλιάζω, νταούλιασμα, θα σε νταουλιάσω (και όχι μπαουλιάζω) δηλαδή θα σε μεταχειριστώ σαν νταούλι (davul, μουσικό κρουστό λαϊκό όργανο που παίζεται κυρίως από πλανόδιους μουσικούς), το οποίο παίζεται-κρούεται με χοντρό κομμάτι ξύλου ,είναι και ογκώδες,κάτι που παραπέμπει-παρομοιάζει σε πρήξιμο σαν συνέπεια ξυλοδαρμού.
Επίσης παλαιότατη χρήση βρίσκουμε το 1862 στον Καρπάθιο του Σωτήρη Κουρτέση, που αναπαράγεται σε άρθρο του Νίκου Παντελίδη που φιλοξενεί ο Σαραντάκος στο πλαίσιο μελέτης της παλαιο-αθηναϊκής ποικιλίας. "Μακάρι να ήσασθίνε στο νύχι μας εμάς των παλαιινώνε (μακάρι να μας φτάνατε στο μικρό μας δαχτυλάκι)! Στο τσαιρό μας, τσυρά μου, -σα θέλεις να το πω τσιόλας- δεν ήτανε έτσι ξεμπουρδουλεμένα (αναίσχυντα, με ελευθεριάζουσα συμπεριφορά) τα θηλυκά, σαν καμπόσα που λιέπω τώρα".
...θέλω ν᾿ ἀκούσω νὰ μὲ πεῖς πὼς μου 'γαπᾶς ἀκόμα.
Ἀπὸ τὴν πρώτη προβολὴ τῆς ταινίας, πρὶν ἀπὸ σαραντακάτι χρόνια θυμᾶμαι τὴ σουπεραλγία· πρέπει νὰ ἦταν ἡ ἀπόδοση στὰ ἐλληνικά τοῦ supercazzola.
Μὲ βάση τὰ γραφέντα ἀπὸ protnet (#16), τὸ "Πάρε με στὸ τηλέφωνο" τοῦ Χιώτη πρέπει νἀ τραγουδιέται κάπως ἔτσι στὴν Ξάνθη:
Πάρε μου στὸ τηλέφωνο λιγάκι νὰ τὰ ποῦμε
καὶ δῶσε με ἕνα ραντεβοῦ γιὰ νὰ συναντηθοῦμε.
Πάρε μου στὸ τηλέφωνο κι ἀπ᾿ τὸ γλυκό σου στόμα
θέλω ν᾿ ἀκούσω νὰ μὲ πεῖς πὼς μ᾿ ἀγαπᾶς ἀκόμα.
Το παράδειγμα από αυτό το άρθρο.
Khan
in λαρύγγω