Αδόκιμες χρήσεις της λέξεως για:
α. για το διαζευκτικόν.
Τί θα πάρετε για πρωϊνό; Καφέ για γάλα;
β. για το προτρεπτικόν:
Για περάστε!
Ενίοτε χρησιμοποιείται και μόνο του, συνήθως από παιδιά μικρής ηλικίας.
Ένας μαθητής δείχνει κάτι σ' έναν άλλον. Ένας τρίτος, θέλοντας κι αυτός να δει, παρεισφρύει λέγοντας: -Για!
γ. για το αιτιολογικόν. Συντάσσεται με μέλλοντα.
-Γιατί φόρεσες το παλτό σου;
-Για θα φύγω.
δ. για το ερωτηματικόν. Συντάσσεται με άρνηση.
-Ρε παιδιά, πείνασα!
-Για δεν το λες τόσην ώρα;
ε. για το απειλητικόν. Συντάσσεται με την υποτακτική του ρήματος "κάνω" + την λέξη "πως".
Για να κάνει πως περνάει από δω και θα του δείξω εγώ!
