Definitions by GATZMAN (610)
Showing 21-30 from 610

Η έξοδος του Σαββατόβραδου θεωρείται για πολλούς η σημαντικότερη έξοδος από τη ρουτίνα της βδομάδας με στόχο τη διασκέδαση και τη χαλάρωση παρέα με φίλους, γνωστούς, συγγενείς, κλπ.

Ωστόσο, όταν κάποιος εντός ή ακόμα και εκτός παρέας, αντιληφθεί πως τα άτομα μιας παρέας δεν είναι δεμένα με πραγματικούς δεσμούς φιλίας και γνήσιου ενδιαφέροντος, άλλα απλά σμίγουν για να περάσουν μαζί λίγες ώρες και τίποτα παραπέρα (π.χ. συζήτηση περί ανέμων και υδάτων, προσωπικές κόντρες, καμιά διάθεση ανοίγματος των προσωπικών του ενός στον άλλον, αδιαφορία για τις ανάγκες του άλλου, ανυπαρξία πνεύματος αλληλοβοήθειας, ανυπαρξία επαφής στις σημαντικές στιγμές κάποιου κλπ), τότε μπορεί να αποκαλέσει αυτό το σύνολο ατόμων ως σαββατοπαρέα.

Μια τέτοια διαπίστωση εμφανίζεται συνήθως σε περίπτωση που κάποιο μέλος της παρέας έχει ψηλά τον πήχη για τους υπόλοιπους ή για κάποιους εξ αυτών, μέχρι να έρθει συγκυριακά η στιγμή που τα συναισθήματα των άλλων δοκιμάζονται και αποδεικνύονται ανεπαρκή για τις προσδοκίες του.

Η στάση του Νίκα, έγινε το 532 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη. Τότε ξέσπασε η περίφημη σύγκρουση μεταξύ των ομάδων των Βένετων (γαλάζιων) και πρασίνων εναντίον του αυτοκράτορα Ιουστινιανού. Οι ομάδες, υποστηρίζονταν από κόμματα, συμμορίες, κλπ, και κατά την ταραχή φώναζαν Νίκα (εννοώντας θα νικήσουν). Η σύγκρουση πήρε μεγάλες διαστάσεις και κατέστρεψε τη μισή Κωνσταντινούπολη. Τελικά η εξέγερση, πνίγηκε στο αίμα, μέσα στον ιππόδρομο της Κωνσταντινούπολης.

Κάποιες κλασσικές περιπτώσεις, κατά τις οποίες θα μπορούσε να αναφερθεί ο όρος, αναφέρονται ακολούθως:

1) Σε ερώτηση σχετική, με το πότε πρωτοβουτήχτηκε ο κολιός στο ξύδι. Η ασαφής απάντηση: παλιά, με τη στάση του Νίκα, αντανακλά την εμπειρία, την ηλικία, ενώ στο background της, αντανακλά χιουμοριστική χροιά (βλ. παρ. 1).

2) Όταν επιχειρείται εκτόνωση από προσβολή που αφορά την αμφισβήτηση του ανδρισμό κάποιου. Τότε μπορεί να δοθεί μια απάντηση της μορφής: αν βγείθα γίνει η στάση του Νίκα. Θα βγουν και καλά... τα αποδεικτικά στοιχεία και θα γίνει της εξεγέρσεως... (βλ. παρ. 2).

3) Ασαφής απάντηση, σε ερώτηση για την αγαπημένη στάση στο σεξ. Λέγοντας προτιμώ τη στάση του Νίκα, δεν αποκαλύπτω προσωπικά δεδομένα, ενώ εστιάζω στο ότι η στάση που γουστάρω στο γήπεδο, είναι αυτή που θα μου επιτρέψει να νικήσω (Νίκα) σκοράροντας (βλ. παρ. 3).

4) Εδώ το θέμα αναφέρεται σε κάποιον βυζαντινολάγνο, που του αρέσει η στάση 96. Λέγοντας πως γουστάρει τη στάση του Νίκα, εννοούμε πως αντί να ναι τίγρης στο κρεβάτι, του αρέσει να μπλαμπλαδιάζει για θέματα βυζαντινής ιστορίας... Τι άλλο θα ακούσουμε; (βλ. παρ. 4).

Λέγεται και ως: το καλό το δέκα

Ο όρος προέρχεται από τον όρο: 10 το καλό της κολτσίνας (ή κοντσίνας, ή ακόμα και κολιτσίνας). Το 10 το καλό είναι το 10 καρό.

Τα κριτήρια επιτυχίας που αποτιμώνται μετά το τέλος μιας παρτίδας κολτσίνας είναι: το να έχεις το 10 το καλό, το να έχεις το 2 το καλό (2 σπαθί), το να υπερέχεις σε αριθμό φύλλων και σπαθιών.

Έτσι λοιπόν μπορεί με την εύνοια της τύχης να έχεις ένα δεκάρι στα χέρια και μ’ αυτό να χτυπήσεις το δέκα το καλό που βρίσκεται στο τραπέζι, γιατί ο κάτοχος του είχε την ατυχία την ώρα π.χ: που γινόταν το κόψιμο των φύλλων, να κοίταξε τηλεόραση και να 'δε τον Μητσοτάκη και να γκαντεμιάστηκε και να μην κατόρθωσε να το αξιοποιήσει.

Ή ακόμα να ’χει ρίξει ο άλλος κάποιο δεκάρι ως τελευταίο φύλλο μιας χαρτωσιάς και στην επόμενη χαρτωσιά να σου ‘ρθει από κωλοφαρδία το δέκα το καλό και να το πάρεις.

Ωστόσο μπορεί να χρειαστείς με ή άνευ τύχης, μόνος, ή μαζί με αυτόν που είσαστε ομάδα να οργανωθεί σχέδιο, ή και να παιχτεί και μπλόφα ακόμα, προκειμένου να κερδηθεί το δέκα το καλό.

Άρα το δέκα το καλό εκφράζει είτε:

α)μια καλή ευκαιρία, ένα καλό συμβάν, μια καλή κατάσταση που μας έτυχε ώστε να νιώσουμε λίγο σαν τον Γκαστόνε, αφού ως γνωστόν η τύχη είναι τυφλή (η καλοτυχία δεν μας ακολουθεί πάντα).

β)αξιοποίηση μιας ευκαιρίας που μας παρουσιάζεται. Πολλές φορές θα χρειαστεί ακόμα και ολοκληρωμένη στρατηγική, καθώς και καλή κριτική ικανότητα προκειμένου να επιτευχθεί ένας πολύ επιθυμητός στόχος, μια ονείρωξη. Ωστόσο και στην περίπτωση αυτή η επίδραση του παράγοντα τύχη είναι υπολογίσιμη.

γ) Επιλογή της κατάλληλης, ή της περισσότερο κατάλληλης ευκαιρίας από ένα τσούρμο περιπτώσεων που μας παρουσιάζονται.

Σημείωση: Αντίθετα με την τράπουλα, είτε είναι μία η ευκαιρία, είτε πολλές, ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός. Μπορεί δηλαδή κάποια ευκαιρία να μοστράρει σαν το καλό το δέκα, χωρίς όμως να είναι. Εδώ λοιπόν χρειάζεται και καλή διακριτική ικανότητα, διαίσθηση, εμπειρία, καπατσοσύνη. Χρειάζεται να 'ναι κανείς γριά πουτάνα.

Συνώνυμη έκφραση, από τον αθλητικό χώρο: λίρα εκατό

1. Ένα αντρόγυνο λογομαχεί. Άνδρας: - Αχ …είχε δίκιο ο Λεπά όταν, την εποχή της Λεπανάστασης, έλεγε: Να πεθάνουν οι γυναίκες, να πεθάνουνε... Γυναίκα: - Δεν ξέρω τι λέει αυτός. Εγώ ακούω Σόφη Κωνσταντάκη. Κι αυτή λέει: το καλό το δέκα είναι η γυναίκα, από μας γεννιόσαστε και μας παντρευόσαστε, άνδρες που δεν έχετε στην καρδιά σας μπέσα.

Ο όρος παραπέμπει σε ορθοπεδικό γιατρό, αλλά... αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γεννούν οι κότες.

Μιλάμε για κάποιαν αναφτρα που, με το σωματότυπό της, την κίνησή της και τη χροιά της φωνής της, αναστατώνει τα αρσενικά στο πέρασμα της προκαλώντας ανόρθωση του πέους τους. Έχουν γίνει σχετικές μελέτες που παρουσιάζουν τη συσχέτιση των παραπάνω μεταβλητών με τη διέγερση που προκαλείται στις διαστάσεις του ανδρικού μορίου και με το χρόνο διατήρησης της στυτικής λειτουργίας στο maximum χωρίς/με τη βοήθεια φαντασίωσης (μεταβλητή επίσης).

Η ορθοπεϊκός προκαλεί έκρηξη τεστοστερόνης, τερματίζει τα λιμπιντόμετρα, και φωνάζει από μίλια μακρυά: «Ανοίξαμε και σας περιμένουμε»

Η τύπισσα διαθέτει άρτιο βυζογραφικό, άψογη πρωκτική κίνηση, φοβερά αμορτισέρια, τέλεια συσπανσιόν. Αυτά τα ταλέντα βεβαίως μπορεί να τα αναδείξει καλύτερα στον χορό και ιδίως στο τσιφτετέλι, χορό που τα σπεκς του, είναι τέτοια που επιτρέπουν την ανάδειξη τέτοιων ικανοτήτων.

Όταν χορεύει, συγκεντρώνει πάνω της τα βλέμματα π.χ των θαμώνων ενός μπουζουκτσίδικου. Αυτή, αφοσιωμένη σ' αυτό που γνωρίζει να κάνει καλά, σα γριά πουτάνα ξέρει πως μπορεί να ξυπνήσει τους μπαργαλάτσουςαπό την αρχίδια νάρκη τους. Ακόμα κι αν αν δεν κοιτάξει, ξέρει πως ανεβάζει τους σφυγμούς των αρσενικών θαμώνων που τη γδύνουν με τα μάτια τους και που είναι καρφωμένα πάνω της λες και παρακολουθούν ένα κρίσιμο ματς και δεν θέλουν να χάσουν φάση για φάση. Εν τω μεταξύ, οι γυναίκες συνοδοί τους σκάνε απ' τη ζήλια τους.

Όσο η φακίρισσα παίζει την αόρατη πίπιζα χορεύοντας, τόσο τα πέη σαν κόμπρες σηκώνονται. Ένα δάσος μπαργαλάτσων που θεριεύει γύρω της. Ζούγκλα πραγματική. Μόνο ο Μάκης λείπει. Κι όσο για τον μακάκα; Αυτή γνωρίζει εκ των προτέρων πως δεν είναι ένας, αλλά κάμποσοι, που αργότερα θα τραβήξουν ξεγυρισμένο κουπίγια πάρτη της.

Άμα η τύπισσα εκτός από ορθοπεϊκός τυγχάνει να ναι και ορθοπεδικός, τότε ξέρει να κάνει τις κατάλληλες κινήσεις που είναι συμβατές τόσο με την ορθοπεδική όσο και με την ορθοπεϊκή. Η θεωρούμενη εκρηκτική παρουσία της, η ενδεχομένη δυσκολία τής περίπτωσης καθώς και η προσποίηση του ασθενούς, σχετικά με την ανεύρεση του προβλήματος, παρατείνουν την ενασχόληση της ειδικού με τον ασθενή και βοηθούν όχι μόνο στην ανάδειξη του μουσικού ταλέντου του, αλλά και φέρουν θετικά ορθοπεϊκά αποτελέσματα σε σχέση με το χρόνο διατήρησης της ορθοστασίας του μορίου του.

Ως φυσιοθεραπεύτρια, ως νοσοκόμα, ως μασέρ, είναι ικανή να ξυπνήσει και τις πιο ανύπαρκτες ορμές κάποιου, κάνοντας τις κατάλληλες χειρομαλάξεις, επιλύοντας κάθε λογής ορθοπεϊκό πρόβλημα.

Υπάρχουν πολλά ακόμα επαγγέλματα στα οποία η αξιοποίηση των φυσικών της προσόντων συμβάλλει στην ενίσχυση της ορθοπεϊκής ικανότητας του άρρενος πληθυσμού. Και ας μη μιλήσουμε για τις επαγγελματίες ορθοπεϊκούς που έχουν...την εμπειρία.

Σκεπάζομαι με αρκετά κλινοσκεπάσματα από την κορφή ως τα νύχια.

Προέρχεται από τον όρο Δαλάι Λάμα. Ο Δαλάι Λάμα είναι ηγέτης του Λαμαϊσμού (Θιβετιανού Βουδισμού) και αντιπροσωπεύει τη ζωντανή ενσάρκωση μιας μορφής του Βούδα (της μορφής του ελέους).

Ο Σπαγκάι Λάμα αποτελεί έναν από τους Δαλάι Λάμα των τσιγκούνηδων. Έναν από τους οδηγούς και γκουρού τους δηλαδή. Παρόλο που οι καβούραμεν αναγνωρίζουν την αξία του δεν τον αποκαλούν έτσι, αφού ο όρος αποτελεί ειρωνική προσφώνηση. Ποιος τσιγκούνης δέχεται πως είναι σπάγκος;

Αντίθετα με τον Σπαγκάι που αναγνωρίζεται από τις ικανότητες του, ο συνάδελφος του ο Δαλάι επιλέγεται μετά τον θάνατο του Δαλάι - Λάμα ως εξής: ο διάδοχός εκλέγεται στο πρόσωπο του παιδιού που, την ώρα του θανάτου του Δαλάϊ Λάμα, γεννιέται και που, στο πρόσωπό του, αναγνωρίζονται από τους Λάμα μερικά σημάδια που πιστοποιούν τη νέα ενσάρκωση της μορφής του Βούδα, για την οποία γίνεται λόγος παραπάνω.

Όταν αποκαλούμε κάποιον έτσι, δεν αναφερόμαστε απλά, στο γλίνα, στον καβουράκια, στον αυγοζύγη, στον Σταρένιο, στο σπαγκόραμα και στον Σκρούτζ. Μιλάμε για κάποιον που ενσωματώνει τα παραπάνω χαρακτηριστικά, αλλά πάει ακόμα πιο πέρα. Μιλάμε για τον τσιγκούνη, που έχει συνειδητοποιήσει πως οι ευκαιριακές αποταμιεύσεις, οι ασυστηματοποίητες ενέργειες και οι ευρέως γνωστές μέθοδοι δεν οδηγούν στο επιθυμητό κατ' αυτόν αποτέλεσμα. Μιλάμε για κάποιον που έχοντας δει ζεστά το θέμα, έχει ανάγει την τσιγκουνιά σε επιστήμη.

Αυτός εργάζεται άοκνα, συστηματικά και μεθοδικά προσπαθώντας, πρώτον, να βρει τα ελάχιστα εκείνα πράγματα για τα οποία πρέπει να γίνονται έξοδα και κατά δεύτερον στύβει το μυαλό του προσπαθώντας να επινοήσει νέους τρόπους αποτελεσματικότερης διαχείρισης των εξόδων. Εργάζεται και στο θεωρητικό πεδίο, αλλά και στο πεδίο της υλοποίησης. Είναι ένας Κύρος Γρανάζηςτης οικονομικής διαχείρισης. Θεωρεί πως η προσπάθεια για επινόηση νέων τρόπων ελαχιστοποίησης των εξόδων τον κάνει σοφότερο. Ή, μ' άλλα λόγια, τον κάνει λαμότερο ή και λαμογιότερο ακόμα.

Αν θεωρήσουμε την ακρίβεια πόλεμο, τότε το έργο του μοιάζει σαν την έρευνα που κάνουν τα κράτη σε χαλεπούς καιρούς για να αντεπεξέλθουν (γι' αυτόν βέβαια οι καιροί είναι πάντα χαλεποί). Όπως μια πραγματική ανάγκη οδηγεί σε νέα γνώση, έτσι η αντίληψη τής ανάγκης από τον φραγκοκίλλερ (είτε είναι πλούσιος, είτε όχι) μπορεί να οδηγήσει κατά τη γνώμη του, σε νέα επιτεύγματα.

Ωστόσο άλλοι τον θεωρούν γραφικό και φυλακισμένο σε μια χρυσή φυλακή (στην περίπτωση που είναι πλούσιος) κι άλλοι πως έχει ευέλικτο και δημιουργικό νου και πως είναι φωστήρας των απανταχού «οικονόμων» (τσιγκούνηδων) και πεφωτισμένος ηγέτης τους.

Μια καμακιάρικη έκφραση, όπως κι η έκφραση: θερμά συγχαρητήρια στον μπαμπά και στη μαμά.

Είναι πιο ραφιναρισμένη σίγουρα απ' αυτή: Ωχ τα πόδια, άστα κει, κολεοί και είναι εντελώς διαφορετικού νοήματος απ' τη φράση: Μάγειρας ήταν ο μπαμπάς σου.

Η φράση, ζαχαροπλάστης ήταν ο πατέρας σου, αντίκα και ξεπερασμένη πια, απευθυνόταν από καμάκι παλαιάς κοπής, σε διερχόμενη γκόμενα, με στόχο να εκθειάσει τη θηλυκότητα της. Ήθελε έτσι, ο τριαινοφόρος, να πει πως, τη βρίσκει νοστιμούλα και μάλιστα γλυκιά σα ζάχαρη. Προσπαθούσε δηλαδή, μέσω της ατάκας αυτής, να περάσει το μήνυμα, πως ο πατέρας της θα πρέπει να 'ταν... ζαχαροπλάστης ώστε να μπορέσει να «φτιάξει ένα τέτοιο γλυκό». Δε σημαίνει βεβαίως, πώς αυτά που έλεγε, πως τα εννοούσε κιόλας. (Συνήθως, σα δόλωμα τα 'ριχνε).

Που στόχευε;

Ήθελε έτσι ο τυπάς να την πέσει στο παστάκι, στο μπουγατσάκι, στο πιπινάκι, στο μιλφέιγ, σε κάποια ζαχαρομούνα, ή σε κάποια, κάπως έτσι τέλος πάντων, με στόχο να ανεβάσει τα πεσμένα του ζάχαρα καίγοντας θερμίδες μαζί της.

Ας δούμε αναλυτικότερα όμως, τι θα μπορούσε και καλά, να υπάρχει στο background της φράσης.

1) Ένας πατέρας ζαχαροπλάστης, ξέρει κι εκτιμά το γλυκό, από τη γεύση του, από τη γλύκα που αυτό πλημμυρίζει το στόμα, από το σιρόπι του και... σίγουρα κάνει τα πάντα για να φτιάχνει γλυκά όνομα και πράγμα. Σκεπτόμενος έτσι φτάνει κάποια στιγμή, που ότι και καλά γίνεται (εξέρχεται) απ' αυτόν, χαρακτηρίζεται και καλά... από μοναδική γλύκα. Επομένως και το σορόπι, που εξέρχεται απ' το σουτζούκ λουκούμ του... Λέμε τώρα!

Αυτό λοιπόν το σορόπι, ως μοναδικό σερμπέτι, πέφτοντας στη μήτρα της γυναίκας του, ως πετιμεζάτο ...μπεϊκιν παόυντερ, συμβάλλει καθοριστικά στη δημιουργία ενός γλυκού εντός του φούρνου της.

Η κόρη πάλι, κουβαλώντας αφενός τις κυτταρικές ζαχαροπλαστικές καταβολές του πατέρα της και αφεδύο μεγαλώνοντας δίπλα σε ένα ζαχαροπλάστη πατέρα, αναμένεται πως θα αποκτήσει μοναδική γλύκα και πως θα γίνει το... πλάσμα! Και αντίθετα με ένα γλυκό που γίνεται γρήγορα (για εμπορική χρήση), αυτή τελειοποιεί τη γλυκύτητα αργά αργά, άρα το αποτέλεσμα θα είναι κατά πολύ ποιοτικότερο.

Με αντίστροφη αναγωγή, καταλήγουμε πώς ένα τέτοιο πλάσμα, θα πρέπει να έχει... και καλά, πατέρα ζαχαροπλάστη.

2) Μια τέτοια φράση υποτίθεται πως λινκάρει με την αγάπη μεταξύ κοπέλας-πατέρα, κάτι που... και καλά, θα αναμενόταν πως θα μπορούσε να εκτιμηθεί από την κοπέλα ως διπλό κομπλιμέντο (για αυτή αλλά και για το φουκαριάρη τον χρυσοχέρη τον πατέρα της που έδωσε όλη του την τέχνη και τη μαεστρία του στη δημιουργία της).

Τι έβγαινε από τη φάση;

1) Για την κοπέλα: Άλλες κολακεύονταν, άλλες ενοχλούντο τάχυναν το βήμα κι έφευγαν, άλλες του την έλεγαν κιόλας (βλ. παράδειγμα 1), άλλες μπορεί να ανταπέδιδαν τον καλό λόγο, κι άλλες πάλι μπορεί και να το προχωρούσαν το θέμα.

2) Για τον καμακόβιο: Το γεγονός είναι πως ο δρόμος για το σεξ είναι στρωμένος από χυλόπιτες και παντελονόψαρα. Ο κάμακας όμως δεν απαιτούσε ευστοχία ένα προς ένα, γι’ αυτό και συνέχιζε απτόητος!

Σημείωση:

1) Πολλές φορές, η φράση, συνδυαζόταν με τη φράση: Κουρκουμπίνια σε τάιζε η μάνα σου; Εδώ ο ποιητής εστιάζει στο ρόλο της μάνας νοικοκυράς που συντηρεί τη γλύκα που ήρθε απ' τον πατέρα. Ο συνδυασμός των δύο αυτών φράσεων μαρτυρά έμμεσα την παλαιότητα της φράσης.

2) Η ατάκα συνηθιζόταν από βαρύμαγκες, κάτι που έκανε αίσθηση, λόγω της αντίθεσης που προκαλείτο (βαρύς- γλυκιά). Ωστόσο όμως, ο κάμακας θα μπορούσε να πιστεύει πως τα αντίθετα έλκονται. (βλ.παρ.1)

3) Η ατάκα θα μπορούσε να λέγεται και: ζαχαροπλάστης είναι ο πατέρας σου; (βλ. παράδειγμα 2).

4) Η ατάκα θα μπορούσε να λεχθεί και χωρίς να 'χει στοιχείο καμακώματος μέσα της. (π.χ.: θα μπορούσε να εμπεριέχει θαυμασμό). Ωστόσο θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς, πως πάντα υποβόσκει ένα λανθάνον στοιχείο καμακιού. (βλ. παράδειγμα 2).

Μύρια θένκια, στον Χάνκ , αλλά και στην ironick για το συγκεκριμένο θέμα.

(από GATZMAN, 01/04/09)

Κατά τους αστρολάγνους, ο γενέθλιος χάρτης (γενέθλιο ωροσκόπιο) δείχνει τις τάσεις που σε σημαδεύουν σε ολόκληρη τη ζωή σου. Κατ' αυτούς, κεντρικοί πρωταγωνιστές του γενέθλιου ωροσκοπίου είναι οι πλανήτες, τα ζώδια στα οποία αυτοί βρίσκονται κατά τη γέννηση, οι θέσεις τους στο ωροσκόπιο (γενέθλιοι οίκοι), οι μεταξύ τους γωνίες (γενέθλιες όψεις) κλπ.

Το μαλακίζειν των πλανητών (πρωταγωνιστών στο χάρτη κάποιου, κατά τους αστρολάγνους) κατά τη γέννηση, αντί να παραπέμπει σε μια δημιουργική ζωή, παραπέμπει σε μια μαλακισμένη ζωή. Έτσι, όταν εκφέρουμε τον όρο αναφερόμαστε σε έναν που θεωρούμε:

1) γκαντέμη, και σε οποιονδήποτε ζει μία βασανισμένη ζωή
2) μαλάκα, ή σε έναν που περιστασιακά κάνει ή λέει μαλακίες 3) πως έχει κωλοχαρακτήρα
4) πως είναι κουασιμόδος, κλπ

Σχετικά τραγούδια: Γεννήθηκα στην κιβωτό, Γενέθλια

Η κλασσική σημασία της έκφρασης παραπέμπει στην περίοδο εγγύησης καλής λειτουργίας μιας συσκευής, όπου σε περίπτωση βλάβης η συσκευή επισκευάζεται δωρεάν η αντικαθίσταται.
Προκύπτει λοιπόν συσχέτιση του όρου με την έννοια της απροβλημάτιστης σχέσης με κάτι που έχουμε στην κτήση μας για κάποιο χρονικό διάστημα.
Το συγκεκριμένο λήμμα λοιπόν έχει να κάνει με το γεγονός πως ο νέος υπάλληλος σε μια εταιρεία και πολύ περισσότερο ο νεαρός πρωτοδιόριστος δεν έχει καεί από ενδεχόμενες παράλογες απαιτήσεις των ανωτέρων του, δεν έχει ακόμα πρόσθετες απαιτήσεις, έχει όνειρα, ενώ έχει μεγάλη όρεξη και ενέργεια για δουλειά. Έτσι ο νέος τα δίνει όλα, γι 'αυτό και έχει εγγύηση καλής και απροβλημάτιστης λειτουργίας, τουλάχιστον για κάποιο χρονικό διάστημα

1. Όταν αναφέρουμε τον όρο, αναφερόμαστε σε κάποιον που κατά τη γενική εκτίμηση ενός κοινωνικού συνόλου ανταποκρίνεται πως πληροί στο έπακρο τις προδιαγραφές του προτύπου βλακείας.

Όσο πιο ευρύ και αντιπροσωπευτικό είναι το σύνολο κι όσο πιο τεκμηριωμένες είναι οι γνώμες αναφορικά με την επιλογή του πρότυπου βλάκα, τόσο πιο αξιόπιστο θα είναι τα αποτέλεσμα της επιλογής.

Αυτός θα είναι κάποιος, του οποίου το όνομα θα μπορούσε άνετα να εισαχθεί ως λήμμα σε λεξικό. Λήμμα που θα έχει την έννοια του πρότυπου βλάκα.

Αυτό δεν είναι μια θεωρητική υπόθεση. Έχει συμβεί σε διάφορα άλλα θέματα. Π.χ.: όταν θέλουμε να αποκαλέσουμε κάποιον πολύ χοντρό, μπορούμε να τον αποκαλέσουμε τόφαλο, (εκ του Δημήτρη Τόφαλου).

Στην περίπτωση μας, αναφερόμαστε σε μια βλάκ άουτ περσόνα άνευ προηγουμένου. Κι όπως ένας χωριάτης θέλει δυο φορές χωριάτηγια να 'ρθει στα ίσα του, αντιστοίχως κι ένας βλάκας θα νικηθεί από έναν που είναι δυο φορές βλάκας. Άρα ψάχνουμε τον πρωταθλητή της λίστας των ηλιθίων. Τον πλέον ανίκητο βλάκα.

Αυτός ο πρότυπος βλάκας, ο εντελώς βλάκας δηλαδή, θα είναι κάποιος που είναι:
ο άνθρωπος εγκεφαλογράφημα ευθεία, ο πιο ζωντανός ζύθος, αυτός με το πιο ακατοίκητο ρετιρέ, το απόλυτο βλάκατρον, ο βλάκας με... πατέντα, ο βλάκας με... λοφίο και την... περικεφαλαία, ο άρχοντας των μαργαριταριών, ο πλανητάρχης της βλακείας (άρα ο Μπους θα μπορούσε να θεωρηθεί και διπλός πλανητάρχης).

Θα μπορούσε :

α) Το όνομα του πρότυπου βλάκα ή βλάκα αναφοράς (π.χ.: Μπους) να αποτελεί, μονάδα μέτρησης βλακείας. (π.χ.: 1 Βush).

β) Σε υποτιθέμενο όργανο μέτρησης βλακείας, η αποτιμώμενη τιμή της βλακείας κάποιου βλάκα, να αποτιμηθεί, συγκριτικά με την επίδοση του πρότυπου βλάκα (maximum τιμή του οργάνου, π.χ.: 1 Βush).

Για την περίπτωση αυτή, βλ. παρ. 1.

1. Θα μπορούσαμε εμφατικά να αναφερθούμε σε κάποιον:

α) Πολύ κουτό, με φάτσα - έκφραση - διάνοια που φωνάζει από μίλια... μακρυά πως είναι το... κουτόχορτο, το... βλήτο. (βλ. παρ. 2).

β) Που δεν είναι κουτός, αλλά που ωστόσο έκανε τη... βλακεία. Τον αποκαλούμε έτσι, με στόχο να τον κοροϊδέψουμε, να τον ειρωνευτούμε, αλλά και να εκτονωθούμε (βλ. παρ. 3).

Κλείνοντας, αποτείνω τις ευχαριστίες μου στον άψογο acg.

1. - Κοίτα τι κάνει ρε μαλάκα το βλακόμετρο; Βρέχει καταρρακτωδώς κι ο παπάρας ποτίζει τον κήπο.
   - Μια ζωή βλάκας αυτό το παιδί.