Definitions by iron (1265)
Showing 751-760 from 1265

Απάντηση στην ερώτηση: «Τι κάνεις;»

Το λέμε όταν είμαστε στον κουβά, πηγμένοι, δεν τσουλάει τίποτα, αλλά τεσπα είμαστε ακόμα ζωντανοί -που λέει και το άσμα.

Λέγεται ξερά, με τελεία και παύλα στο τέλος. Υπονοείται ότι θέλουμε να αλλάξουμε θέμα και να μη συνεχίσουμε να λέμε τα νέα μας.

Συνώνυμα: εδώ, υπάρχω.

Ο παρεξηγιάρης, ο κομπλεξάκιας, που του θίξανε τον εγωισμό και τα (κατά φαντασίαν ή μη) πρωτεία του. Λέγεται και για άντρες και για γυναίκες.

Η παρεξήγα αυτή, προϋποθέτει πόζα. Δεν είναι ότι απλώς παρεξηγηθήκαμε, αλλά έχουμε και υφάκι και το δείχνουμε. Όπως θα έκανε μια σουλτάνα ώστε όλο το παλάτι να το πάρει πρέφα.

Τι μαλακίες λες, πού ακούστηκαν αυτά τα πράγματα -κλπ.

Υπονοείται: «σε ποιο μαγαζί τραγουδάς να έρθουμε να σε δούμε ρε μαλάκα, με αυτά που λες σπας ταμείο».

Το χ μέρος έχει ωραίες γκόμενες ή κανα καλό παστάκι ή και γκόμενους, γενικά παίζει παιχνίδι και το έδαφος είναι πρόσφορο για γκομενιλίκι πάσης φύσεως. Ειδικά τώρα που ήρθε η άνοιξη κι ανθίζουν οι γαδάροι.

Το Κωλοδάχτυλο αφενός είναι βεβαίως βεβαίως ένα από τα δάχτυλα του χεριού μας, όπως δεν μάθαμε στην Ανθρωπολογία στο σχολείο, αφεδύο είναι κατάσταση / πράξη, αφετρίτου είναι χειρονομία-βρισιά. Είναι μια πολυσήμαντη λέξη την οποία δεν έτυχε να εκθέσει κανείς εδώ, όπως πολύ εύστοχα παρατήρησε ο συσλανγκιστής Βράσταμαν, νονός του λημμάτου.

α. το δάχτυλο περ σε

Είναι το καλό το δαχτυλάκι. Το τρίτο και το μακρύτερο. Αυτό με το οποίο δεν ευλογούν οι παπάδες, αλλά είναι ευλογία για τον προστάτη -για τους άντρες. Είναι ο μέσος δάκτυλος του χεριού μας. Το τρίτο δάχτυλο για τους πιανίστες -και νομίζω για όλους τους μουσικούς. Ο λόγος που ονομάζεται και κωλοδάχτυλο είναι η περίσταση στην οποία πρωταγωνιστεί και την οποία συμβολίζει.

β. η κατάσταση

Στη γυναίκα:
Για τις γυναίκες, καθώς και για τον/την παρτενέρ στο σεξ που τους το βάζει, η διείσδυση του δακτύλου αυτού στον πρωκτό (ή και άλλου δακτύλου αν δεν βολεύει, πχ παίζει και ο αντίχειρας όταν το κωλοδάχτυλο δεν είναι στον κώλο αλλά στο μουνί, προς θεού όμως όχι αφού προηγουμένως έχει μπει στον κώλο, υποθέτω τα ξέρουμε πια αυτά), για τις γυναίκες λοιπόν, είναι άλλη μια καλή πηγή ηδονής, τουλάχιστον στη φάση των προκαταρκτικών, αν όχι και καθόλη τη διάρκεια του σεχ. Αφορά την άλλη δίοδο λοιπόν, και συμπληρώνει την ηδονή που προκαλείται με θωπείες κλπ στην υπόλοιπη περιοχή. Εννοείται ότι αν ο/παρτενέρ δεν το έχει σκεφτεί, μπορεί η γυναίκα να το βάλει και μόνη της, άμα λάχει.

Το κωλοδάχτυλο είναι ίσως ιδανικότερο και ηδονικότερο τής απόλυτης παρά φύσιν σεξουαλικής πράξης, γιατί δεν πονάει. Αποτελεί δε άριστο τρόπο μύησης και προετοιμασίας της υποψηφίου προς διακόρευσιν κώλοτρυπίδος. Πλην αλλ' όμως υπάρχουν τόσο σφιγμένοι κώλοι που το κωλοδάχτυλο δεν τους διαπερνά με καμία...

Στον άντρα:
Αυτό το παραπάνω, παραδόξως, δεν συμβαίνει ιδιαιτέρως στους άνδρες, οι οποίοι ως επί το πλείστον (ως επί το πλείστον, είπα!) το παίρνουν και το καλοπαίρνουν το κωλοδαχτυλάκι. Και δεν συζητάμε για τους ομοφυλοφιλόφιλόφιλους.

Για την χρήση και την κατάχρηση του κωλοδάχτυλου στον κώλο του πούστη (αχ ας με ξανασχωρέσουν οι ομό φίλοι μου, αφού αυτοί τα λένε ωμότερα από μας ντε...), καλύτερα να μας πει κάποιος που το ξέρει από χέρι, δηλ. κάποιος που την τρίζει την όπισθεν, δηλαδή κάποιος ομοφυλόφιλος που δεν ντρέπεται (με τόσα που έχουν ειπωθεί εδώ μέσα) να το δηλώσει και να μας πει αυτά που δεν ξέρουμε. Αλλιώς θα αρκεστείτε στις πενιχρές μου γνώσεις, τουτέστιν στο ότι έχω ακουστά πως η χρήση του κωλοδάχτυλου βοηθάει στην αποφυγή του καρκίνου του προστάτη (μάλλον γιατί ο προστάτης είναι κει κοντά και ερεθίζεται και αιματούται και του κάνει καλό, τι άλλο να πω). Η δική μου όμως η θεωρία είναι ότι ο προστάτης παθαίνει βλάβη όταν δεν καλογαμά ο άντρας ή δεν γαμά καθόλου, αλλά γιατρός δεν είμαι και δεν μπορώ να έχω άποψη.

γ. η χειρονομία

Ισούται με την βρισιά «άει και γαμήσου γαμημένε μαλάκα θα σου σκίσω τον κώλο παλιόπουστα και τη μάνα που σε πέταγε και της θειας σου το μπογαδοκόφινο κλπκλπκλπ», την οποία και συνοδεύει καμιά φορά.

«Βγάζω κωλοδάχτυλο» = ξεχωρίζω το μεσαίο δάχτυλο του χεριού μου απ' όλα τα άλλα (είτε κλείνοντας τη γροθιά μου και αφήνοντάς το να περισσεύει, ή γέρνοντάς το προς τα μέσα της παλάμης ενώ τα άλλα κοιτάνε τον θεό) και το δείχνω στον άλλον σαν απειλή, ή σαν βρισιά, ή με έκφραση εκδίκησης στη μούρη κλπ. Το κουνάω, δε, καλά-καλά προς το μέρος του ή, απλά κι όμορφα, δείχνω ότι τσακ! του το καρφώνω. Η κατεύθυνσή της κίνησης προέρχεται είτε από κάτω προς τα πάνω, είτε από πάνω προς τα κάτω, είτε από μας προς το άτομο.

Συμβουλή: μην βγάλετε ποτέ κωλοδάχτυλο σε οδηγό πούλμαν. Η υποφαινομένη το έκανε μια φορά (με όλο της το δίκιο, είναι γεγονός, αλλά δεν αρκεί αυτό) και ακολούθησε τρελό χολλυγουντιανό ανθρωποκυνηγητό μέσα στη Μεσογείων, μέρα μεσημέρι, με παρολίγο τραγικό, αλλά τελικά ευτυχές, τέλος (=τη γλίτωσα).

Συμβουλή β, ας την ξαναπώ καλού κακού:
προτού το κωλοδάχτυλο μετατραπεί σε μουνοδάχτυλο, πλύντε το ή, πιο απλά (μη γίνει και θέ(α)μα), μην το χρησιμοποιήσετε, βάλτε άλλο στη θέση του...

Το απλό σεχ, το μη παθιασμένο και ξεσκιζόλ, ούτε και η ξεπέτα ή το ξεροπούτσι, δεν είναι δηλαδή ανάγκη να γίνει μονοκοπανιάς και στα γρήγορα, αλλά είναι αυτό που γίνεται χαλαρουίτα επειδή έχουμε κέφι και καβλίτσες, η μέρα είναι γλυκιά και άδεια από υποχρεώσεις ή ψυχαναγκασμούς, τα πάντα κινούνται αργά και ο ήλιος λάμπει, γελούν οι κάμποι και τα βουνά, ή έξω κάνει κρύο και βρέχει. Έχουμε λοιπόν κάποιον υποψήφιο ή στάνταρ παρτενέρ σε παρόμοια διάθεση και, χαλαρά κι όμορφα, την πέφτουμε για ένα χαλαρό γαμησάκι κι όπου και όσο μας βγάλει.

Για άλλου είδους ιδιαίτερα γαμησάκια, βλ: σεξάκοι, ερωφίλη, πηδύλλιο, φιλικό, σέρβις

Λέξη την οποία δεν βρήκα στον Τριανταφυλλίδη, δεν έχει καμία αναφορά στο γούγλε παρόλο που είναι τόσο διαδεδομένη, ε, και ως εκ τούτου βαρέθηκα να μπω στον κόπο να δω αν την έχει ο Μπάμπης, γιατί θέλω να γράψω αυτά που θέλω, που σίγουρα δεν τα έχει ο Μπάμπης.

Ξεμπιμπικιάζω λοιπόν, σημαίνει καθαρίζω την επιδερμίδα μου (ή αυτήν κάποιου άλλου, χεχεχε) από τα μπιμπίκια, κυρίως δε τα μαυράκια. Δεν χρησιμοποιούμε, δηλαδή, τη λέξη τόσο για κανα δυο σπυράκια όλα κι όλα, αλλά κυρίως για το όταν έχουμε μπει στο τριπ της μικροσκοπικής εξέτασης κάθε ανοιχτού πόρου του δέρματός μας (κυρίως στο πρόσωπο) με σκοπό την ανεύρεση του παραμικρού προς απόλυτη εξαφάνιση μαύρου στίγματος.

Το ξεμπιμπίκιασμα είναι η απόλυτη γυναικεία κάβλα -που λένε ότι ριζώνει στο ξεψείρισμα των μαϊμούδων, αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι.

Είναι αλήθεια ότι μια γυναίκα μπορεί να χάσει ώρες μπροστά στον καθρέφτη βγάζοντας τα μαυράκια από τη μύτη της ή όπου αλλού έχει την ατυχία να τα εντοπίσει (μέτωπο, ξερω γω). Είναι όμως μια ζεν διαδικασία κάθαρσης και εξισορρόπησης. Με το που θα εξαφανιστεί ένα μπιμπίκι, έχει κερδηθεί ένας αγώνας, έχει φύγει κάτι ανεπιθύμητο από τη μέση, είναι καλύτερο από το delete και ως εκ τούτου τείνεις να πιστέψεις ότι η ζωή είναι εύκολη και γεμάτη ικανοποιήσεις τέτοιου τύπου. Πάντως, κάτι ταχτοποιείται, έστω και προσωρινά, αυτό είναι το σίγουρο.

(Είναι κι άλλες παρόμοιες διαδικασίες που δίνουν ζωή στη γυναίκα: πχ το ξεσκαρτάρισμα μιας ντουλάπας, μιας αποθήκης, ενός συρταριού, τέτοιες τεσπα δουλειές που, καθότι αποτελούν αγγαρεία γενικότερα, τις αναβάλλουμε διαρκώς, αλλά ξέρουμε ότι θα έρθει η στιγμή που δεν θα είμαστε σε κατάσταση να κάνουμε τίποτα μα τίποτα άλλο, οπότε σπεύδουμε προς την εκκρεμότητα αυτή, και αίφνης η αγγαρεία μετατρέπεται σε πάθος, και το χάος καταργείται, και επέρχεται η τάξη.)

Το ξεμπιμπίκιασμα του συντρόφου είναι δε μια πολύ συντροφική απασχόληση -αν σε αφήνει βέβαια- καθότι τα αγοράκια έχετε πιο πολλά μπιμπίκια ή μαυράκια -και σε πιο ωραία σημεία (πχ πλάτη). Όσο ωραίο είναι για τις γυναίκες το ξεμπιμπίκιασμα, τόσο φρικάρει τον άντρα. Κατανοητό γμτ, αλλά δεν ξέρει τι χάνει...

Να μπω και σε λεπτομέρειες... (άμα δεν αντέχετε, δεν διαβάζετε. Αλλά αφού διαβάσατε τα καφέ, σιγά το και το πράμα). Υπάρχουν λοιπόν φορές που κάποιο μαυράκι ή (ακόμα καλύτερα) κάποιο καβλόσπυρο, έχει μαζέψει ποοολύ πράμα και είναι υπερώριμο για σπάσιμο. Εκείνη τη στιγμή λοιπόν, με μια αριστοτεχνική κίνηση (η οποία δεν είναι ντε και καλά το τσίμπημα, μπορεί να είναι και το απλό τράβηγμα του δέρματος), το μπιμπίκι σκάει κυριολεκτικά, το περιεχόμενό του εκσφενδονίζεται με δύναμη και μάλιστα μάλιστα βγάζει και ήχο, ένα ΚΛJΙΤΣ! Απολύτως εξαιρετικό. Για όσους αντέχουν.

Το μπιμπίκι-μαύρο στίγμα, το ξερό μπιμπίκι, ο ανοιχτός δηλαδή πόρος που έχει μέσα στεγνό σμήγμα, το οποίο, στην ακρούλα του, έχει μαυρίσει από την επαφή του με τον έξω κόσμο.

Τα μαυράκια είναι ιδανικά για ξεμπιμπίκιασμα, α γιατί δεν πονάνε, βου γιατί βγαίνουν εύκολα -μια κι έξω, γου γιατί δεν κάνουν σημάδι, δου γιατί επανεμφανίζονται σε χρόνο dt κι έτσι έχεις πάλι με τι να ασχοληθείς.

Έχουν βγει διάφορα προϊόντα στην αγορά για τα μαυράκια, αλλά δεν κάνουν και πολλά, άσε που σου στερούν αυτή την απόλαυση.

Το μέρος όπου (ή οι συνθήκες κατά τις οποίες) επιτελείται το ξέπλυμα χρημάτων.

Το πρόσχημα, η δηθενιά, η υπεκφυγή, το καμουφλάζ.

Όταν κάτι δεν είναι αυτό που είναι, αλλά αυτό που φαίνεται. Όταν δηλαδή τα φαινόμενα απατούν και τα ράσα κάνουν τον παπά, εκτός αν είσαι έμπειρος ή μέσα στα πράγματα και ξέρεις να διακρίνεις.

Πολλές ύποπτες επιχειρήσεις έχουν στήσει κάποια επιχείριση (οποιαδήποτε, μπορεί να είναι η παραμικρή εταιρία, αλλά είθισται να χρησιμοποιούνται για βιτρίνες περισσότερο οι καφετέριες, τα μπαράκια, ακόμα και κανα εστιατόριο) για να αποδείξουν στον κοσμάκη ή δεν ξέρω σε ποιον άλλον το αθώο της περίπτωσής τους, ενώ κατά βάθος τα στέκια αυτά είναι το άντρο της παρανομίας και του υπόκοσμου, ο οποίος δεν ασχολείται με τον πελάτη, αλλά με τις άλλες, τις πιο κερδοφόρες μπίζνες του (πλυντήριο, πουτάνες, πρέζες, όπλα, λαμογιές κάθε είδους, κλπ).

Σπανιότερα, βιτρίνα αποκαλείται ακόμα και μια συμπεριφορά που προσπαθεί να κρύψει την πραγματική μας πρόθεση, πχ η υπερευγένεια ενός σήριαλ κίλερ ή ένα ψευδοαριστοκρατικό προφίλ τύπου Τζούλιας που έσκασε με λίμο, ροζ μπονμπόν ταγεράκι και σικ καπελαδούρα στο Υπουργείο Οικονομίας, τέτοια πράγματα.