Definitions by iron (1265)
Showing 31-40 from 1265

1. Το ξύλινο παγούρι σε διάφορα μέρη της Ελλάδας

αλλά, αυτό που μας ενδιαφέρει περισσότερο:

1. νεόκοπη έκφραση των νεαρών (από το μπούλης και κούκλος) για τον κούκλο άντρα που είναι όμως και λίγο μπούλης, είναι δηλ. θεός, μουνάρα, αλλά δεν έχει τόση αντρίλα (ακόμα ή ποτέ) και έχει πίσω-πίσω ένα μπουλέ χμου -που οκ, δεν μας χαλούλου.

1. Η σόμπα (από τα ιταλιάνικα).

2. Χαρακτηρισμός για τον πολύ ζεστό και υγρό, άρα αποπνικτικό καιρό / ατμόσφαιρα (βλ. παράδειγμα).

Στη γλώσσα των πετράδων (της Αίγινας τουλάχιστον, αλλά υποθέτω και γενικότερα), σημαίνει την πέτρα, η οποία κατά την εξόρυξή της δεν δείχνει τι ελαττώματα πιθανόν να κρύβει στο εσωτερικό της, ακριβώς σαν το καρπούζι, που δείχνει οκ, αλλά αν δεν το ανοίξεις «με το μαχαίρι» δεν φαίνεται αν είναι καλό ή όχι (βλ. παράδειγμα).

Επίσης, γουλάροντας τον όρο (και μη βρίσκοντας τίποτα για το παραπάνω) πέτυχα κι άλλο «καρπούζι»:

Η τουρμαλίνη συχνά έχει πολλά χρώματα ανακατεμένα σε ένα λίθο, και αυτό γίνεται επειδή δεν είναι ένα ενιαίο ορυκτό, αλλά μια ομάδα ορυκτών που συνδυάζουν τις φυσικές και χημικές τους ιδιότητες. Ο συνδυασμός ροζ και πράσινης τουρμαλίνης είναι ο πιο κοινός και ονομάζεται watermelon, δηλαδή καρπούζι επειδή μοιάζει εκπληκτικά στα χρώματα με το φρούτο. (από εδώ).

Είναι πολύ αργά πια, και να χτυπιέσαι δεν γίνεται τίποτα. Πριν έπρεπε να κλάψεις, ή να βάλεις το μυαλουδάκι σου να σκεφτεί, όχι κατόπιν εορτής. Τώρα το κακό έγινε.

Έκφραση που προέκυψε από ... εδώ σας θέλω! Αντί ορισμού λοιπόν, μια συζήτα με Σαλίνα:

Ερώτηση δική μου:
Η έκφραση είναι άραγε
α. από τη «Στέλλα»
β. από την ταινία «Πολύ αργά για δάκρυα» όπου υπάρχει (;) επίσης μια στέλλα λέμε τώρα;
γ. μείγμα μπερδεγουέη από τις 2 ταινίες;

Απάντηση Σαλίνας:
α) δεν είναι από την στέλλα. όταν λέμε στέλλα εννοούμε την γνωστή, με την μερκούρη. νταξ, δεν τον κόβω, αλλά αν έγραφα εγώ το λήμμα θα τον έκοβα.
β) και γ) υπάρχουν δύο θεωρίες: η μία λέει ότι είναι από τραγούδι, αλλά το τραγούδι λέει «είναι ΝΩΡΙΣ...»
να εννοεί αυτός που λέει την έκφραση ότι έχει φύγει το «νωρίς» και τώρα πια είναι αργά; εν ξέρω
η άλλη λέει ότι είναι από ταινία, κάποια με τη μέμα σταθοπούλου, μάααααλλον αυτή.
δυστυχώς δεν την βρίσκω στο τούμπι. έτσι λίγο αμυδρά θυμάμαι ότι μάααααλλον τραγουδούσε η σταθοπούλου (ως στέλλα) μάαααλλον αυτό το τραγούδι, και ως παραστρατημένη που γι αυτήν ήταν πια αργά βγάζει νόημα...

ωσεκτουτού το λήμμα συγγράφηκεν και υπό Σαλίνης.

Τη λέξη αυτή την έχω ακούσει (με την έννοια που περιγράφω παρακάτω), αλλά δεν θυμάμαι ούτε από πού, ούτε από ποιον. Μου φάνηκε όμως ότι την άκουσα πάλι τις προάλλες σε ένα αξιοπρεπές ντοκιμαντεροειδές της ελληνικής τηλεόρασης, και σκέφτηκα να μπει εδώ πέρα μπας και φωτιστεί κάποια στιγμή το όλο ζήτημαν.

Λογάρης λοιπόν, φαίνεται να είναι, κατά την καθομιλουμένη, ο στιχουργός, αυτός που γράφει λόγια για τα τραγούδια. Καμία σχέση μάλλον, εκτός από την κοινή ρίζα, με το λογάρι, ή το λογαρίζω ή το λογάριον (=λογίδριο).

Το καρφιτσάκι με το φιογκάκι και το σταυρουδάκι που βάζουμε στο γιακαδάκι όταν βαφτίζεται ένα μωράκι. Κρητικό.

Προφ ιταλιάνικης προέλευσης. Δεν βλέπω κάποια ιδιαίτερη σχέση με τον σάντολο, εκτός αν πρόκειται για αναγραμματισμό από παραφθορά της λέξης. Ας μας πει κάποιος κρητικοκριτικός...

Ο ζάπλουτος, ο πάμπλουτος, αυτός που δεν ξέρει τι έχει, σε ερωνική βερσιόν που μοιάζει με επώνυμο κάποιου χαρακτήρα σε καρτούν.

Το θηλυκό κλίνεται με τον παλιό τρόπο, ώστε ο χαρακτηρισμός να πάρει (για την ειρωνεία του θεμάτου) ένα χμου κύρους: Παμπλουτίδου.

Είναι τόσο πλούσιος /-α που δεν έχει ιδέα (λέμε τώρα) για το σύνολο της περιουσίας του/της, η οποία αγγίζει το άπειρο...

Τα στιβάνια είναι οι μπότες που φορούν παραδοσιακά οι Κρητικοί. Τη λέξη δεν την βρήκα πουθενά σε ηλεκτρονικό λεξικό, γι' αυτό και τη χώνω εδώ, καθότι είναι πολυ-ακουσμένη και της αξίζει. Παρόλ' αυτά, πολλοί έλληνες την αγνοούν ή νομίζουν ότι πρόκειται για την κρητική βράκα. Άρα καιρός να βάλουμε τα πράματα στη θέση τους...

Πιθανολογώ ότι προέρχεται από την ιταλική λέξη Stivale, που πρόκειται για το ίδιο ακριβώς στυλ μπότας, το οποίο μάλιστα χαρακτηρίζεται ως ιταλικό. Διόλου απίθανο, καθότι από το νησί πέρασαν κι έκατσαν οι Ενετοί, ως γνωστόν.

Να πω κι ότι και η γερμανική λέξη για αυτόν τον τύπο μπότας προέρχεται από κει: stiefel και stival. Δείτε και τη φωτό στο προτελευταίο.

Η αναγνώριση κλήσης στο σταθερό.