Definitions by HODJAS (328)
Showing 271-280 from 328

Γυναίκα, της οποίας το σώμα ανοίγει βαθμηδόν προς τα κάτω, αλλά με μεγάλη δυσαναλογία κορυφής και πάτου... Αχλαδοκώλα δηλαδή.

Κλασικό παράδειγμα η δικηγορέσσα στο Sex & the City: Κεφάλι πινέζα, λαιμός κύκνου και κώλος σαν την Πελοπόννησο.

Άλλωστε, ο Κωσταντάρας το είχε πει σωστά στο «Υπάρχει και φιλότιμο»: Οι βουλευταί και οι γυναίκες, πρέπει να προσέχουν τις περιφέρειές τους!

Ο ψωλίστας, πουτσιστής, λουφαδόρος. Αυτός που ασκεί την πανάρχαια τέχνη του ψώλινγκ (ψωλάρει), δηλαδή αποφεύγει τεχνηέντως πάσης μορφής εργασία.

Για τις απανταχού Σουσούδες, προφέρεται psoleur, γαλλιστί (όπως βαλέρ, ντονέρ κτλ).

Στρατέικη έκφραση.

Ευσεβής πόθος φιφοφόρων ανδρών.

Κατά το: Με κάνεις εμένα πρωθυπουργό για μια μέρα;

Εκτός της γνωστής έκφρασης που αναφέρεται στη μανούρα συνοδευόμενη από το αγνό ελληνικό βρωμόξυλο και στους κοινωνούς αυτής, οι τσαμπουκάδες είναι σημάδια στο κορμί των φυλακισμένων, που κάνουν οι ίδιοι, είτε με λάμα ως ξυραφιές, είτε ως τατουάζ –συμβολικά ή καλλωπιστικά– (όπως πολλές γυναίκες έκαναν μέχρι πρότινος για ομορφιά σε ορισμένα μέρη της Ελλάδας, μάλιστα υπάρχουν πολλές γιαγιάδες με τατού σε Ηπειρώτικα χωριά!), είτε με το σβήσιμο του τσιγάρου κυρίως στο εσωτερικό του αριστερού μπράτσου.

Με τους τσαμπουκάδες, οι φυλακισμένοι αφ' ενός βγάζουν το σεβντά τους, αφ' ετέρου επιδεικνύουν την ευρωστία και το ψυχικό τους σθένος, προκειμένου να λάβουν αντίστοιχη θέση στην ιεραρχία της φυλακής. Δηλαδή όσα περισσότερα σημάδια στο σώμα, τόσο μεγαλύτερη η μαγκιά. Βέβαια, όπως λέει ο Αρκάς στον ισοβίτη, αν αυτό ήταν αλήθεια, αυτός δεν θα 'πρεπε να 'χει ούτε αφαλό ...

Να μην συγχέονται με το «χαρακίρι» που κάνουν οι πρεζάκηδες, όταν τσιτώνουν την επιδερμίδα του λαιμού τους και ταυτόχρονα τραβάνε χαρακιές με λάμα, προκειμένου να μεταφερθούν στο αναρρωτήριο και να φάνε κάνα κουμπί.

Μάλλον τουρκικής προελεύσεως <τσαμπούκ = γρήγορα (βλ. τσαμπουκ-τσαμπουκ = άντε σβέλτα!).

Συνδέεται σημασιολογικά ίσως κατά το εγγλέζικο quick-tempered (γρήγορος, θερμόαιμος, έτοιμος για καβγά).

Έκφραση απηχούσα ευφάνταστη αντίληψη, ότι το γυναικείο μαραφέτι είναι one size fits all.

Σύμφωνα λοιπόν με το αστικό μύθευμα, όσο πιο κοντή είναι μια γυναίκα, τόσο περισσότερο χώρο στο κορμί της, καταλαμβάνει το αιδοίον της, νες πά ;

Άλλωστε και μεταφορικώς, σημαίνει ότι οι κόντες είναι καβλιάρες.
Στην ιταλική υφίσταται ταυτόσημο : donna nana-tutta tana.

Παλαιά ύβρις. Το ανεπιθυμήτως τεχθέν παιδίον, προϊούσης της δημοφιλούς μεθόδου του μπατανά (πινέλο), ελλιπούς σωματικής διαπλάσεως ένεκα του τρόπου συλλήψεώς του.

Εκ του τουρκ. μπατανά = πινέλο / βούρτσα βαφής (βλ. και πλεοναστικόν: μπαντανόβουρτσα). Ήτοι, ο μπαμπάς ξηγήθηκε μπατανά στη μαμά, πλην αλλ' όμως και ατυχώς, δεδομένης της ευεξίας του πρώτου αλλά και της κονικλογονιμότητος της τελευταίας, εκύλησεν ρανίς σπέρματος εις το αιδοίον, δίχως (φεύ!) να το λάβωσιν πρέφαν οι σύνευνοι και ούτω πως, εγεννήθη ημίθεος λευκός (!).

Η εξήγησις διατίθεται και σε πελαργό / κουνουπίδι δια τους μικρούς μας αναγνώστας.

Συνώνυμα:

1. Ως προς τον τρόπον συλλήψεως : Κωλόπιασμα (ειδικότερον), ότε ο μπατανάς λαμβάνει χώραν εις τον απηυθυσμένον και ουχί κατά διαμήρευσιν (η κουφάλα ο Ήφαιστος μια φορά τονε βάρεσε στο μπούτι της Αθηνάς κι έγινε το έλα να δεις). Εξ ου και κωλόπαιδο, (echo: της μάνας σου το οικόπεδο) το εκ του αφεδρώνος συλληφθέν τσογλάνι.

2. Ως προς την σωματικήν διάπλασιν: κακαντράκι, χαμαντράκι, χτικιάρης, χλεμπονιάρης, ρούχο, ολίγος, γατομούστακος, μπασμένο, τάπα, σπανομαρίας, εφτα/εξα-μηνίτικο, κοντοστούπης, σκαμνί, μπρίκι, κομοδίνο κτλ.

3. Ως προς την ανεπιθύμητον γέννησιν: μούλικο, μούλος, μπάσταρδο, μπασταρδέλι (Μυτιλήνη) κτλ.

(Πάτρα): Ο τύπος που λέει διαρκώς ανυπόστατα πράγματα / μαλακίες (σκατά) = παραμυθατζής / μυνχάουζεν.

Υφίσταται πανομοιότυπη έκφραση στην βρεταννική αγγλική : shitmonger = σκατέμπορας/παραμυθάς (κατά το: fishmonger = ιχθυοπώλης).

Σημείωση: Στην βρεταννική αργκό του 16ου αιώνα mutton monger ήταν ο νταβατζής (δηλ. πωλούσε αρνάκι του γαλάτου μτφ).

(Πάτρα) : Τρελός, χαζός.
Συνώνυμα : μπανταβός, μουρλός, κουρλός (Κεφαλλονιά), κουζουλός (Κρήτη), σαπατελός (Ρούμελη), τσουκάλας (Δ. Μακεδονία), μερελός / μερέλας (Πάτρα), κιζιρπάσης (Κύπρος), παλαβός / παλάβρας, ζεβζέκης, χαϊβάνι, ζαντός (Πόντος) κτλ.

Σύνθετο (ψωλή + θήκη). Βαρύτατος υποτιμητικός χαρακτηρισμός των κουτσαβάκηδων (19ος αιών) για τις γυναίκες. Κάνει μια ντροπαλή μνεία στην έννοια ο Κονδυλάκης, στους «Αθλίους των Αθηνών», χωρίς να αναφέρει τη λέξη. Μάλλον έχει περιπέσει σε αχρησία.

Χιουμοριστικόν. Επιφώνημα θαυμασμού, όταν κάποιος κατορθώνει άθλον δυσανάλογο των φαινομενικών δυνατοτήτων του.

Κάτι σαν το Έλα Μήτσο! Πνίχτονα! - γνωστό ανέκδοτο με την πάλη μυρμηγκιού κι ελέφαντα, όπου ο πρώτος ανέβηκε στο σβέρκο του τελευταίου, επευφημούμενος απο τους ομοφύλους του και προτρεπόμενος να στραγγαλίσει τον ελέφα.

Προέρχεται επίσης απο ανέκδοτο: Ένας τύπος οδηγεί το αμάξι του στην εθνική πίσω απο μια μοτό. Κάθε τόσο, διάφορα μυγιαλούδια χτυπάνε και κολλάνε στο παρμπριζ του. Η γκόμενα που κάθεται στο πίσω κάθισμα της μοτό έχει λυσσάξει να πάρει πίπα στον οδηγό, διότι την εξιτάρει ο κίνδυνος. Σε μιαν απότομη στροφή, κόβει κατά λάθος την δύστυχη ψωλή του οδηγού, η οποία έρχεται και χτυπάει στο παρμπριζ του Ι.Χ. πίσω. Ο γιωταχής τότε κάνει έκθαμβος: Άλα πούτσα το μυγάκι!