Το καλλιτεχνικό όνομα του Δημήτρη Μεντζέλου λίγα χρόνια πριν δημιουργηθούν τα Ημίζ (Ημισκούμπρια). Με αυτό το όνομα κυκλοφόρησε την περιβόητη Μεντζελοκασέτα το 1992, πετυχαίνοντας κάτι το μοναδικό για τα δεδομένα της εποχής: Να κυκλοφορήσει τη δουλειά του σε όλη την Ελλάδα (κυρίως Γυμνάσια, Λύκεια και στρατόπεδα), με αντιγραφές κασετών από χέρι σε χέρι, χωρίς τη συμμετοχή δισκογραφικής εταιρείας.
Πολύ καλά τα Ημίζ, αλλά ο Βρωμύλος ήταν σε άλλο επίπεδο!
Got a better definition? Add it!
Published
Κασέτα ερασιτεχνικής παραγωγής βρώμικης χιπ-χοπ μουσικής του Δημήτρη Μεντζέλου (γνωστός τότε ως Βρωμύλος), με συμμετοχή του Μυθριδάτη και άλλων φίλων, η οποία κυκλοφόρησε το 1992 (πολύ πριν δημιουργηθούν τα Ημισκούμπρια). Πρόκειται για ιδιαίτερα αστεία βεβήλωση ξένων χιπ-χοπ τραγουδιών της εποχής, με φόρεμα στίχων πάνω στις υπάρχουσες μουσικές του τύπου: "το σώβρακο μου βρώμικο και πίσω και μπροστά, κίτρινο από τα κάτουρα, καφέ απ' τα σκατά", "κι αν δε με γουστάρετε σας κλάνω και σας χέζω, στα @@ μου σας γράφω, στον π... μου σας παίζω", και "γιατί έχω ένα π... που ανήκει σε γορίλα, στον κ... όταν στο χώνω βρωμάει και σκατίλα".
- Ποπό τι γέλια ρίχναμε μικροί με την Μεντζελοκασέτα, εγώ είχα φάει 5ήμερη αποβολή όταν την ειχε βρει ο καθηγητής μαθηματικών.
- Αυτό δεν είναι τίποτα, εγώ στο στρατό είχα φάει ένα μήνα φυλακή όταν με έπιασε ο λοχίας να την ακούω στο ΚΨΜ. Αλλά άξιζε, έπεσε πολύ γέλιο.
Got a better definition? Add it!
Published
Τα δύο μείζονα νεοελληνικά λεξικά μας, Μπάμπης και Τριαντά, δεν το 'χουνε με την παρακάτω σημασία, οπότε το βάζω εδώ μπας και ξεστραβωθείτε. Τυφλό χαρακτηρίζεται το έγχορδο μουσικό όργανο που δεν έχει τάστα (μεταλλικά χωρίσματα) στο μάνικο. Αυτό το τελευταίο λέγεται επίσης μπράτσο ή ταστιέρα, και είναι τελοσπάντων το σημείο που πιάνουμε και με τα δύο χέρια για να προμηθεύσουμε στον ενοχλητικό που χαλάει το γλέντι ένα ευμέγεθες μελιτζανί καρούμπαλο και ένα πρωτοποριακό ξύλινο κολάρο.
Το λήμμα (όχι το κολάρο, μην παρεξηγούμεθα) είναι για τον ΔονΜήτσο.
(Τι δγιάλο ρε πστ, μουσικούς δεν έχει το σάιτ? Εγώ πρέπει να τα γράφω αυτά?)
Φαίνεται πως η ακόρεστη ανάγκη όλο και πιο δυνατών μπάσων ,ιδιαίτερα στην πρώτη περίοδο του ρεμπέτικου έστρεψε τον μουσικό άρα και τον οργανοποιό στην αναζήτηση ακόμα χαμηλότερων συχνοτήτων απ’ όσες διαθέτει η κανονική εξάχορδη κιθάρα. Έτσι σε φωτογραφίες εποχής βλέπουμε κάποια δίμπρατσα όργανα που διαθέτουν ένα επιπλέον λεπτότερο μάνικο, αυτό που ήταν όπως λέμε τυφλό (δηλαδή χωρίς τάστα) τοποθετούνταν παράλληλα του εξάχορδου μάνικου.
Τα τάστα αν πατήσεις μες τα τάστα θα βγει ή ημιτόνιο ή τόνος. Ενώ το ούτι είναι τυφλό, δεν έχει τάστα. [...] είναι όργανο μπάσο και πρέπει να είναι μάστορας ο άλλος που θα παίξει μαζί σου. Διότι το ούτι πρέπει να παίζει «ρεσπόρτ». «Ρεσπόρτ» δεν το κατάλαβες, δηλαδή να πάει μια τετράδα κάτω, μια τετάρτη θα παίζουμε το τραγούδι από Ντο ματζόρε και αυτός θα το παίξει από Σολ ματζόρε για να ’μαστενε μαζί.
Got a better definition? Add it!
Published
Last modified
Προερχόμενη από τη slang της αμερικάνικης ραπ μουσικής η λέξη δαγκώνω ή bite χρησιμοποιείται για να δείξει ότι κάποιος έχει αντιγράψει το στυλ ή τους στίχους κάποιου άλλου καλλιτέχνη.
Όλοι δαγκώνουν τις μπάρες του Drake και ας είναι για τον πέο!
Got a better definition? Add it!
Published
Last modified
Βλαστήμια - βρισιά που παίζει σε ιαμβικό μη καταληκτικό δεκαεξασύλλαβο (δηλαδή είναι παντού της μορφής βραχύ - μακρό, ή άτονο - τονισμένο, όπως θέτε πείτε το και στο τελευταίο ληκτικό μέτρο). Προκύπτει πιο πολύ από αμηχανία, παγωμάρα. Όταν αμέριμνοι στα καλά καθούμενα, σκάει κατάσταση που σηκώνει βρισίδι αλλά είμαστε ντεφορμέ και αντιδρούμε με ό,τι πρόχειρο κατεβάζει η γκλάβα με μισαναμένα τα αίματα (το ρεύμα δεν έχει ακόμα κατέβει). Ταυτόχρονα η συνέχιση σε στίχο με το "γαμώ το τουμπερλέκι σου" δείχνει πως η αρχική πρόθεση δεν ήταν ούτε διαπληκτισμός, ούτε το ότι τρώγομαι με τα ρούχα μου να τσαντιστώ, αλλά η κουφαμάρα με βρήκε out of the blue, έμεινα μαλάκας και είπα να τηνε περιπαίξω λιγάκι. Βρισιά στιγμής πιο πολύ για πλάκα και επειδή κάνει ομοιοκαταληξία το τουμπερλέκι, εύθυμη στο τσακίρ κέφι.
- Να ρε... Το είδες αυτό το σάιτ; Πω, όταν έχω τις μαύρες μου διαβάζω κάνα λήμμα και στρώνω!
- Τί είναι; Λεξικό διαβάζεις ρε μαλάκα;
- Περίπου... Το slang.gr. Φέρε το τάμπλετ να σου δείξω... Αχ, να ωραία. Κοίτα...
- Τί έπαθες; Γιατί γούρλωσες;
- Μαλάκα το φελέκι σου, γαμώ το τουμπερλέκι σου!... Δεν ήταν στερεωμένο στη θήκη καλά κι έτσι όπως το'πιασα, πήγε να μου πέσει και να σκάσει κάτω με τη μούρη! Φιου!...Στο τσακ το πρόλαβα... Να κοίτα να δεις τώρα εδώ το λήμμα ...
Αν το "φελέκι" είναι από την τύχη στα τούρκικα, δεν έχεις λόγο να βλαστημήσεις του αλλουνού παρά μόνο τη δική σου, γιατί αυτή σε αφορά άλλωστε άμεσα. Εδώ του βρίζεις του αλλουνού πράγματος ή προσώπου που σου την κάνει την πατάτα, αλλά επειδή θέλεις να του μαμήσεις το φασαριόζικο τουμπερλέκι του σώνει και ντε στα πλαίσια του τιραμισουρεαλισμού που σε διαποτίζει εκείνη τη στιγμή.
Got a better definition? Add it!
Αυτός που κάνει το μουσικό πρόγραμμα σε μπαρ, κλαμπ ή παρόμοιο κέντρο, καθώς και σε πάρτι· ο ντιτζέι. Από το αγγλικό dj < disc jockey.
Το ντι-τζέι είναι καταχωρισμένο και στον Μπάμπη, αλλά εδώ μας ενδιαφέρει ο προσαρμοσμένος τύπος.
Ακουμπάω στον τοίχο και απολαμβάνω με χαρακτηριστική άνεση το ποτό μου. Η μουσική κάνει μια παύση και, στο δευτερόλεπτο που ακολουθεί μέχρι να χώσει ο Ντιτζέης το επόμενο, ο χώρος δονείται αφύσικα δυνατά και καθαρά από τις λέξεις «γιατί το βασικό μου ελάττωμα είναι ότι, ρε παιδί μου...» και ο Ντιτζέης στέλνει μια γλυκιά πλαστική αύρα να συνταράξει τα σωθικά μου, απομακρύνομαι χωρίς δικαιολογία, τι μου έλεγε αυτή η κοπέλα;
Λένος Χρηστίδης, «Μόνολογκ» (2008) (εδώ)
Να σε κάμω ντιτζέισσα? τέχνη που αποδίδει είναι και αυτή. Και ότι συμφωνήσεις τα πληρώνεσαι.Χωρίς μπλοκάκι.! Ντούκου.
Τα μαγαζά εστίασης και τα μπαρς κάνουν τους μεγαλύτερους τζίρους της χρονιάς και τίποτα δεν θυμίζει ότι δεν έχουμε την μεγάλη ΠΑΣΟΚάρα στην εξουσία να δίνει στον λαό ψωμάκι (και σουβλάκι, ναι σουβλάκι μην αρχίσουμε τώρα τα μπαμπινιώτικα) να φάει. Εξού ίσως σημειολογικά και το γεγονός ότι τα 80ς ως σάουντρακ δεσπόζουν στις σχετικές επιλογές των απανταχού ντιτζέηδων ανά την επικράτεια.
από εδώ
Got a better definition? Add it!
Είναι γενικώς το πραματάκι που εξέχει· από την μωρουδιακή (και κάθε άλλη δυνατή) πιπίλα, το βύσμα (το νορμάλ ντε, το βαρβάτο!), το usb στικάκι, του σπρέι το ακροφύσιο, το κουρδιστήρι, το άλλο που άμα το τραβήξεις παθαίνει φούιτ το λάστιχο, μέχρι και τη μηχανή του καφέ και τη συσκευή για τα κουνούπια (!).
Και προφάνουσλυ, εδώ, στα πιπιρόλια υπάγονται, και πάντως με γουτσική χαριτωμενιά, τα κατεξοχήν εξέχοντα εξαρτήματα, τα πέη πουά ή τα σκέτα πέη, ή κι οι πέουλες.
Συνώνυμα: μπλιμπλίκι, μαραφέτι, ματζαφλάρι.
Το ίδιο όμως κάνετε κι οι Μεσαρίτες όλοι,
και πιπιλίζετε κι εσείς το ίδιο πιπιρόλι.
Και δεν αναγουλιά κιανείς το βύζαχτρο να φτύξει,
και σ’ όσους σασε παίζουνε τα ντόδια ντου να τρίξει.
(Απ' το candianews)
Άσε μαρή μάνα... έφερε χθες η αδερφή μου μια ταινία να δούμε... γαλλική!!! Βρε καλή μου, βρε χρυσή μου, ας δούμε μια άλλη, της λέω μόλις άκουσα το πρώτο "αλό". Όοοοοχι, αυτή θα δούμε, μου λέει..., θα 'ναι καλή το νιώθω... μια ώρα μετά βγήκε ένας με το πιπιρόλι του και κατούρησε μέσα σε ένα τζακούζι και απέκτησε λίγο ενδιαφέρον η ταινία. ΕΔΩ
-Μα είναι δυνατόν ένα "βύσμα" να είναι θηλυκό; (169 βρίσκει ο Γκούγκλης)
-Πρόχειρη απάντηση, χωρίς γκουγκλικές στατιστικές, από τον καιρό που έπαιζα με τα βύσματα. Θυμάμαι στις συνδέσεις του μαγνητοφώνου, π.χ., ότι υπήρχε βύσμα με πιπιρόλι (προεξοχή) που έμπαινε σε υποδοχές, αλλά μπορούσε να υπάρχει και θηλυκό βύσμα με υποδοχή που δεχόταν το αρσενικό, π.χ. για επεκτάσεις ΕΔΩ
Και κατι ακομα... Για να συνδεσω και την κιθαρα για να ηχογραφησω χρειαζομαι διπλο πιπιρολι? Επειδη για input μου δινει Left Right... (noiz)
Εχει κανεις εμπειρια απ'αυτο το μπλιμπλικι ή πιπιρολι ή μαραφετι???: lol: Δουλευει οντως ή ειναι μουφα? Με ενδιαφερει γιατι ειναι βαρυς ο συμπλεκτης του ttr κ μετα απο καμποση ωρα δεν παλευεται καθολου. (forum.dirt-bike)
Funny. Συνάδελφος αναφέρεται στα στικάκια usb ως "πιπιρόλι". ΕΔΩ
ΚΟΥΡΔΙΣΤΗΡΙ = ΠΙΠΙΡΟΛΙ ΘΕ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ (εδώ)
Έχει πλάκα ο Καρατζαφέρης με τα καλαμπούρια του. Αλλά δεν αντέχω τον εκπρόσωπο του Λαϊκού Ορθόδοξου, τον Αϊβαλιώτη. Που κάθε φορά που έχει τα δεκαπέντε δευτερόλεπτά του για το τηλεοπτικό του sound bite, κορδωμένος και γεμάτος αυτοπεποίθηση, μας ξεφουρνίζει το καλομελετημένο αστειάκι που ετοίμαζε από το πρωί. Θα ήθελα να βρω εκείνη τη στιγμή το πιπιρόλι απ' όπου ξεφουσκώνει. (lexilogia)
σκέφτηκα "ραδιενεργό σπέρμα" καθώς έβαζα καφέ στο πιπιρόλι του εσπρέσσο. ΕΔΩ
εγώ έχω μόνο ένα πλαστικό πιπιρόλι που μπαίνει στο εσωτερικό του χερουλιού στην οπή εκχύλισης. Στο μοντέλο 2011 καλαθάκι για διπλό γιοκ! Έχει μόνο ένα για μερίδα και ένα για μονό και διπλό... (greekespresso)
Κατι άσχετο, οντως αυτο το πιπιρόλι με το αντικουνουπικο ζουμί απο κατω επίσημα ονομάζεται το μηχανάκι για τα κουνούπια; ΕΔΩ
Mia aporia Grafitades Apantiste
Arxisa ta Graffiti prin mia bdomada k 8elo na rotiso kati...
To pipiroli {opos to lene} pou exei to spray k vgazi to xroma iparxoun gia na vgazi poli-megalo- kserete gia skies gonies kai diafora poli xroma ligo xroma leptes grames tetia pramata exoun ta graffiti magazia gia na paro>>?? Alios an kserete doste kapio link.. (hiphop)
-τι μπορεί να είναι αυτά τα pali που τα στεφανώνει/ κοσμεί ο σκούφος του δόγη;
-Είναι οι πάσσαλοι με τις ρίγες που δένουν τις γόνδολες και που υπάρχουν σε όλα τα κανάλια, με επιστέγασμα εκείνο το πιπιρόλι που μοιάζει περισσότερο με ρώγα του μπιμπερού (άντε, του μπιμπερό, άκλιτο, κατά τον Ντιντερό) παρά με το κέρατο στο σκούφο του Δόγη. Poles στα αγγλικά. (lexilogia)
Got a better definition? Add it!
Τραγουδώ παράτονα, παράφωνα, φάλτσα, εκτός κλίμακας.
- Όταν τα απαίσια καλώδια χρησιμεύουν για παιχνίδι της φαντασίας...Τότε βάζεις το ολόγιομο φεγγάρι να τραγουδήσει τη νότα Λα στο πεντάγραμμο του ουρανού. Κι ας στονάρει λιγάκι από τη συννεφιά. Κι ας στονάρει λιγάκι από τα κλαδιά που το εμποδίζουν. Η νύχτα τραγουδάει μια μπαλάντα...Μια γλυκιά παραφωνία σε λα μείζονα... (εδώ)
- Όχι ότι στονάρει η Ελισάβετ, απλώς από τη στιγμή που άρχισε να τραγουδάει απόψε, κάηκαν 15 πίξελ στο videowall (εκεί)
- ο φίλος αοιδός που τραγουδάει παρακάτω δίνει τα ρέστα του και πάει πάσο στη μιζέρια.... Δεν στονάρει, απλά στανιάρει... (παραπέρα)
♪♫ What would you think if I sang out of tune
Would you stand up and walk out on me?
Lend me your ears and I'll sing you a song
And I'll try not to sing out of key
Oh I get by with a little help from my friends...♪♫ (Δε Μπητλζ)
- Έτερο ινσέψιο: ο Mick Jagger των Stones εκτός από μονίμως stoned στονάρει συστηματικά.
Συχνά το στονάρω διαφοροποιείται από το φαλτσάρω στο μέτρο που το πρώτο αποτελεί στιγμιαίο ενώ το δεύτερο διαρκές "τονικό έγκλημα":
- φαλτσο και στοναρισμα ειναι παρομοιες εννοιες. το φαλτσο ειναι οταν εισαι εκτος τονου και το στοναρισμα ειναι οταν εισαι στιγμιαια εκτος τονου περιπου δηλ παιζεις με την τονικοτητα φευγεις η επανερχεσαι σε μια νοτα. (παραδίπλα)
- Στονάρισμα είναι όταν κάποιος δεν πατάει καλά στις νότες γιατί τεχνικά δεν έχει στήριγμα και βρίσκεται κοντά στην πραγματική νότα άλλα όχι ακριβώς πάνω της. Η τονική αστάθεια είναι χαρακτηριστικό της απειρίας. Φάλτσο είναι όταν κάποιος δεν ακούει κάν καλά τις νότες για να τις αναπαράγει και βρίσκεται αλλού γι'αλλού.(αυτού)
Εκ του Ιταλικού stonàre, φαλτσάρω, τραγουδώ παράτονα. Πέον να σημειωθεί ότι stonato επίσης σημαίνει ξεκούρδιστο μουσικό όργανο και άτομο χωρίς μουσικό αυτί (tone-deaf).
Ετυμολογικά, εκ του αρνητικού προθέματος s- και του tono (τόνος). Βλ πιχί fortuna, τύχη / sfortuna, ατυχία, caricare, φορτώνω / scaricare, ξεφορτώνω. Το s- αποτελεί απλοποίηση του Λατ. αρνητικού προθέματος dis- (πιχί onesto, ειλικρινής / disonesto, ανειλικρινής). Περισσότερα εδώ.
Σλανγλασίστ: Πάτσης στο ψευδοδουπού with a little help from my friend Χότζουλας who lent me an ear για ορισμό και ετυμολογία.
Got a better definition? Add it!
Το κλαμπ που παίζει ελληνικά κομμάτια. Είναι μία μέση λύση (για άλλους χρυσή, για άλλους όχι the real thing) ανάμεσα αφενός στα κλαμπάκια με ξένα και αφεδύο στα μπουζούκια, που είναι ακριβά και ενίοτε ασύμφορα. Ένα άρθρο εδώ εξηγεί πολύ καλά την ανάπτυξη, εξέλιξη και το ρόλο που βαράει το ελληνάδικο, και θα παραθέσω κάποια κομμάτια για να μπούμε στο κλίμα.
Τα ελληνάδικα κρατάνε το clubbing ζωντανό. Η χρυσή τομή ανάμεσα στα club και τα μπουζούκια βρέθηκε και αρέσει και σε πάρα πολύ κόσμο απ’ ό,τι φαίνεται. Προσπάθησε να θυμηθείς λίγο την εξέλιξη των ελληνικών τραγουδιών στα club της πόλης. Το πώς δηλαδή έφτασαν τα ελληνικά από μία μικρή παρανυχίδα στο πρόγραμμα των club να φτάσουν να αποτελούν το ίδιο το club. Με τα μπουζούκια και τις μεγάλες πίστες σε ύφεση, υπήρχε ένα κενό που έπρεπε να καλυφθεί. Και φαίνεται ότι τα ελληνάδικα έχουν βαλθεί να πάρουν την πίτα της νύχτας μπροστά τους και να την μοιραστούν μεταξύ τους. Εν αρχή ην το 15λεπτο. Αυτό ήταν και τίποτα παραπάνω στα club των 90ς. Μια δεκαπεντάλεπτη σφήνα ήταν τα ελληνικά στο πρόγραμμα των club και μάλιστα όχι όλων των club, εκεί γύρω στις 3-4 η ώρα και με τον κόσμο να χρειάζεται αυτή την έκλαμψη τσιφτετελιού για να ξεδώσει λίγο. Στα mainstream club το δεκαπεντάλεπτο δεν άργησε να γίνει μισάωρο και ύστερα δύο μισάωρα με πολλούς από τους θαμώνες που στοιβάζονταν αδιάφορα στα τραπέζια κουνώντας το πολύ λίγο τα γόνατά τους στα house ακούσματα, να τινάζονται κραδαίνοντας χέρια στον αέρα ως άλλοι πολεμοχαρείς σε κάθε σουξέ. Δεν θα άκουγες πολλά ελληνικά. Ή τουλάχιστον αυτά που θα άκουγες θα ήταν κάποια remix σε λαϊκά τραγούδια ώστε να μην ξεφεύγουν πολύ από το πρόγραμμα. Λες και η αλλαγή από Moloko σε Γονίδη θα ήταν ομαλή επειδή το Καταιγίδα είχε γίνει remix. Αλλά ο Έλληνας το ήθελε το λαϊκό του εκεί ανάμεσα στον Spiller και τους Masters at Work. Ήθελε να χορέψει το «Κάτι» της Γαρμπή, να τραγουδήσει το «Σ’ ένα φτηνό ξενοδοχείο» της Βανδή, να μερακλώσει και λίγο με μια uptempo εκδοχή του «Φεύγω» του Γιώργου Μαζωνάκη. [...] Τα ελληνάδικα που ήρθαν για να μείνουν. [...] Γιατί το ελληνάδικο προσφέρει ακριβώς αυτό. Το «μεράκλωμα» ενός μμπουζουκτζίδικου χωρίς την υψηλή ταρίφα και τις μαρτυρικές καρέκλες στα τραπέζια. Πλέον έχεις τον καναπέ σου. Και την μπάρα σου αν είσαι τύπος που θα κάτσει στην μπάρα. Ναι, οκ, το δέχομαι ότι είναι μεγάλο πλήγμα να μην βλέπεις τον καλλιτέχνη επί σκηνής. Αλλά δεν πειράζει. Τον έχει δει μια φορά και φτάνει. Κι άλλωστε ακόμα και στα μπουζούκια πόση ώρα έχεις πια το βλέμμα σου στην σκηνή; Τα ελληνάδικα σού δίνουν αυτό το ποτ πουρί που θες από τα ελληνικά τραγούδια. Γιατί ναι, η καλύτερή σου φάση ακόμα και σε live εμφανίσεις δεν είναι όταν ο καλλιτέχνης επί σκηνής τραγουδάει τις μεγάλες δικές του επιτυχίες. Η καλύτερή σου φάση είναι εκεί στις 4 το πρωί όταν αρχίζει να λέει τραγούδια άλλων, πιο λαϊκά, πιο διασκεδαστικά. Το ελληνάδικο σου επιτρέπει να τα σπάσεις με όλους σου τους αγαπημένους καλλιτέχνες. Να το γυρίσεις από Πάολα σε Ρέμο κι από Μαζωνάκη σε Παντελίδη. [...] Την θέλει την τέχνη του να είσαι dj ελληνικών κομματιών με την τόση ασυμφωνία μελωδιών και χαρακτηριστικών. Κι αυτά τα remix που τώρα αποθεώνεις στα ελληνάδικα κάθε βράδυ, όταν τα έφτιαχνε εδώ και τόσα μα τόσα χρόνια ο Νίκος Χαλκούσης, τα θεωρούσες απλά και δεδομένα. Τα ελληνάδικα ανθίζουν. Και φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια. Σε όποια περιοχή κι αν είσαι έχεις την επιλογή σου. Β’ Παθολογική στο κέντρο, το Boutique Ελληνάδικο στη Φιλελλήνων, το Φροντιστήριο στη Δάφνη, το Ola Ελληνικά, το Απλά Ελληνικά και το Συνεργείο στα Νότια, το El Greco στο Κολωνάκι και το Έντεκα και Κάτι στο Μαρούσι. [...] Όχι, δεν θα πεθάνουν τα μπουζούκια. Δεν γίνεται να πεθάνουν τελείως. Και νομίζω ότι η τωρινή τους κατάσταση είναι το χείριστο σημείο. Κάτι σαν τις αθλητικές εφημερίδες που νιώθεις ότι είναι απλά πάρα πολλές και πρέπει κάποιες να κλείσουν για να υπάρξει υγεία. Έτσι και με τα μπουζούκια. Δεν με νοιάζει. Ας μαζευτούν όλοι σε ένα πρόγραμμα. Ας μείνουν ανοιχτά τα πολύ μεγάλα μαγαζιά κι ας έχουν μια dream team να τραγουδάει. Να νιώθεις ότι τα 30 σου ευρώ θα πιάσουν τόπο γιατί το πάρτι θα έχει πολλούς οικοδεσπότες επί σκηνής. Μέχρι τότε ο κόσμος θα είναι στα ελληνάδικα. (Εδώ).
Άλλα χαρακτηριστικά παραδείγματα:
Πολύ δευτερευόντως, μπορεί να χαρακτηρίσει εστιατόριο με ελληνική κουζίνα ή ό,τι ελληνικό, λ.χ. ραδιοφωνικό σταθμό με ελληνικά τραγούδια, αλλά είναι τριτοτέταρτες σημασίες.
Got a better definition? Add it!
Τουρκομερίτικη ρεμπετιά που παραπέμπει σε θυμό, αγριάδα, ή και αγύριστο κεφάλι.
♪♫ Ασ' το μπουλασιλίκι σου, αμάν αμάν,
και πάψε το σινάχι
Και δεν ανακατεύομαι σινάχη μου
σε ότι κι αν σου λάχει ♪♫
(Μ. Βαμβακάρης, «Ο σινάχης», 1934)
Η σλανγκιά χρησιμοποιείται ενίοτε κι ως φιλοφρόνηση:
Η προσφώνηση «μπουλασίκι μου» χρησιμοποιείται θετικά, όπως ντερβίση μου, μάγκα μου, κλπ. Τη συναντάμε και στη Δροσούλα του Καζαντζή. (Γεια σου, ρε Βασιλάκη μπουλασίκη μου και ψάχνοντας το Μαχαλόμαγκα μες στην ταβέρνα…) (εκεί)
Ετυμολογικά, μάλλον ενοχοποιείται το bulaşık / bulaşıcılık που (μεταξύ άλλων) σημαίνει βρωμιάρης, μιαρός, επαίσχυντος, ύποπτος, σκιερός, και παράνομος. Σκεπτόμενoς πάντως εκτός κυτίου o Sarant αναρωτιέται εάν κάποιοι παπαρετυμολογούν τον μπουλασίκη ως είδος υπερθετικού του ασίκης, προφ εκ των bol bol (πολύ) και aşιk (ερωτιάρης).
Got a better definition? Add it!
