Tagged definitions (61)
Showing 41-50 from 61

Κατά το έπος «Ομήρου Ιλιάδα», έτσι υπάρχει και το έπος «Ελληνικής τσόντας Γκουσγκουνιάδα». Είναι ένα έπος γραμμένο από τον ανεπανάληπτο Κ. Γκουσγκούνη, (βλ. Γκουσγκούνης/ Γκουζγκούνης), ήρωα των εφηβικών μας χρόνων. Αποτελείται από σκηνές με τις επιλεγμένες ατάκες - διαλόγους του εν λόγω σταρ, γραμμένες από κορυφαίους σεναριογράφους, αφού ως γνωστόν τοις πάσι, οι ταινίες αυτές έπαιρναν άνετα oscar σεναρίου. Απλά δεν προτάθηκαν ποτέ στην εν λόγω Ακαδημία.

Υ.Γ.
Μου τα είχαν στείλει με e-mail και τα ξέθαψα.

ΣΚΗΝΗ 1
Αλλοδαπή προς Γκουσγκούνη: Fuck me!
Γκουσγκούνης: Σκάσε μωρή μη σε γαμήσω!

ΣΚΗΝΗ 2
Γκόμενα: Θα μου φέρεις λίγο νερό;
Γκουσγκούνης: Α φιρί φιρί το πας να σε γαμήσω!

ΣΚΗΝΗ 3
Γκουσγκούνης: Γεια σας κορίτσια, ξένες είσαστε;
Γκόμενες: Όχι καλέ, ντόπιες από τη Μυτιλήνη
Γκουσγκούνης: Α! Δηλαδή λεσβίες!
Γκόμενες: Εεε όχι και λεσβίες!
Γκουσγκούνης: Εε αποδείξτε το τότε!

ΣΚΗΝΗ 4
Γκουσγκούνης: Γυναίκα τι φαϊ έχουμε;
Γκόμενα: Μακαρόνια
Γκουσγκούνης: Τη γάμησες!

ΣΚΗΝΗ 5
Ο Γκουσγκούνης, έπειτα από υπόδειξη του σκηνοθέτη, ότι πριν γαμήσει, πρέπει να πει και δυο λόγια για εισαγωγή, ώστε το έργο να έχει πλοκή. Έρχεται η γκόμενα στο σπίτι:

Γκουσγκούνης: Θες αχλάδι;
Γκόμενα: όχι
Γκουσγκούνης: έεεε τότε δεν μένει τίποτα άλλο παρά να σε γαμήσω!

ΣΚΗΝΗ 6
Είναι ο Γκουσγκούνης σε ένα μπαρ. Η γκόμενα πλένει τα ποτήρια και πίσω της είναι ένα ρολόϊ Τοίχου. Ο Γκοσγκούνης προσπαθεί να δει την ώρα. Κάνει δεξιά, κάνει και η γκόμενα δεξιά, κάνει αριστερά, και η γκόμενα αριστερά. Αυτό γινότανε συνέχεια. Ο Γκουσγκούνης είχε συφιλιαστεί απαίσια, τον βλέπει η γκόμενα και τον ρωτάει:

- Γκόμενα: Γιατί είσαι τσαντισμένος;
- Γκουσγκούνης: Γιατί δεν βλέπω την ώρα να σε γαμήσω!

ΣΚΗΝΗ 7
Βγαίνει ο Γκουσγκούνης από τη θάλασσα με μια γκόμενα. Φοράνε και οι δυο στολή. Όταν η γκόμενα πάει να βγάλει τη μάσκα, τη βλέπει ο μεγάλος και λέει:

- Μη βγάλεις τη μάσκα γιατί θα σου πετάξω τα μάτια έξω!

ΣΚΗΝΗ 8
Ο Γκουσγκούνης έχει ατσαλώσει και λέει στην γκόμενα που την έχει γυρίσει από πίσω:

Βάστα τοίχο, γιατί θα ζμπρώξω γερά!

ΣΚΗΝΗ 9
Ο Γκουσγκούνης, με Γαλλίδα παρτεναίρ σε τσόντα:

Γαλλίδα γκόμενα: aahhh tres joli!
Γκουσγκούνης: Τι ζολή μωρή... ψωλή το λένε!

ΣΚΗΝΗ 10
Ο Γκουζγκούνης, είναι πρώτη μούρη στο πλάνο και φυσικά πηδάει την γκόμενα. Σε μια στιγμή μουρμουρίζει κάπως δυνατά:

- Πω, πω, να είχα μια μπύρα τώρα...

ΣΚΗΝΗ 11
Ο Γκουζγκούνης είναι και πάλι πρώτη μούρη στο πλάνο και η τύπισσα του κάνει τσιμπούκι. Σε μια στιγμή τελειώνει ο Γκουζγκούνης, οπότε η Tσιμπουκίδου γυρνάει και αρχίζει να τα φτύνει. Η ατάκα που ακολουθεί απογειώνει τον αισθησιασμό της, ούτως ή άλλως, ρομαντικής σκηνής:

- Τι φτύνεις μωρή; Κουκούτσια έχουν;

ΣΚΗΝΗ 12
Χαλάνε τα υδραυλικά μιας γκόμενας. Ο Γκουζγκούνης έρχεται ως υδραυλικός στο σπίτι της στρογγυλοκάθεται στο τραπέζι της κουζίνας όπου έχει μια μεγάλη φρουτιέρα με πορτοκάλια. Παίρνει ένα πορτοκάλι στο χέρι του και ρωτάει όλος αβρότητα:

Γκουσγκούνης: Πορτοκάλι θέλεις;
Γκόμενα: Όχι.
Γκουσγκούνης: Να σε γαμήσω θέλεις;
Γκόμενα: Δεν έχω πρόβλημα.

ΣΚΗΝΗ 13
Και πάλι ως υδραυλικός έρχεται στο σπίτι μιας τσαχπίνας. Στρογγυλοκάθεται, ως είθισται, στο τραπέζι της κουζίνας όπου ακολουθεί ο εξής διάλογος:

Γκόμενα: Καφέ θέλεις;
Γκουσγκούνης: Ναι, απαντά ο Μεγάλος.
Γκόμενα: Πως τον πίνεις;
Γκουσγκούνης: Πολλά βαρύ και όχι, με δύο φουσκάλες.
Γκόμενα: Είσαι και μερακλής!
Γκουσγκούνης: Έχεις γαμώ τις κωλάρες, θα σε γαμήσω!

ΣΚΗΝΗ 14
Ο Γκουζγκούνης γυρνάει στο σπίτι κουρασμένος (έφτιαχνε υδραυλικά)! Aφήνει την τσάντα με τα σύνεργα κάτω. Χαιρετάει βαριεστημένα την γυναίκα του και την ρωτάει:

Γκουσγκούνης: Τι φαΐ έχει;
Γκόμενα: Δεν έκανα φαΐ, απαντά εκείνη απολογητικά.
Γκουσγκούνης: Τι; Δεν έκανες φαΐ; Θα σε γαμήσω!

ΣΚΗΝΗ 15
Ο Γκουζγκούνης παίζει τον ρόλο του πατέρα! Έρχεται η κόρη του στο σπίτι με μια καινούργια φίλη της. Κάθονται στον καναπέ. Έρχεται και ο Αρχηγός στο σαλόνι και τις βλέπει. Κάθεται και αυτός, χωρίς να πει τίποτα, κοντά τους. Περνάει ένα λεπτό απόλυτης ησυχίας (δεν έχουν ανταλλάξει κουβέντα μέχρι τότε). Ξαφνικά, ο Μεγάλος, γυρνάει προς την φίλη της κόρης του και την ρωτάει:

Γκουσγκούνης: Τον παίρνεις απ'τον κώλο;
Κόρη: Μπαμπά τι είναι αυτά που λες;
Γκουσγκούνης: Προσπαθώ να σπάσω τον πάγο!

ΣΚΗΝΗ 16
Ο Γκουζγκούνης παίζει τον ρόλο του πιτσαρά!

Γκουσγκούνης: Έφερα τις πίτσες.
Γκόμενες: Μα δε παραγγείλαμε πίτσες.
Γκουσγκούνης: Παραγγείλατε, δε παραγγείλατε, εγώ θα σας γαμήσω!

ΣΚΗΝΗ 17
Είναι στην παραλία δύο γκόμενες, ολομόναχες. Σε κάποια φάση εμφανίζεται από το πουθενά ο Γκουσγκούνης να κόβει βόλτες εκεί κοντά. Σε κάποια φάση ρωτάει τις γκόμενες:

Γκουσγκούνης: Τι κάνετε κορίτσια εδώ;
Γκόμενες: Περιμένουμε να έρθει κάποιος να μας γαμήσει.
Γκουσγκούνης: Α! Ευτυχώς που πέρναγα!

Ο γκαντέμης, ο κατσικοπόδαρος, ο Μητσοτάκουλας.

Εμπνευσμένο από τον ομώνυμο φίλο του Τιραμόλα, ο οποίος κυκλοφορούσε στο σχετικό κόμικ μονίμως με ένα συννεφάκι βροχής πάνω από το κεφάλι του. Σε ένα πανάρχαιο τεύχος δε, η γκαντεμιά του συνετέλεσε στην κατάληψη της Ιερουσαλήμ από τους Σταυροφόρους (τι θυμάται ο άνθρωπος).

Απηρχαιωμένο πλέον, χρησιμοποιείται μόνο από υπερήλικες αναγνώστες Μικυμάου, καθώς η νέα γενιά αγνοεί τελείως τον ήρωα, υφιστάμενη την απαλλοτρίωση στην οποία την εξωθεί η ντόπια αντίδραση και η εισαγομένη υποκουλτούρα μπλα μπλα μπλα ….

Ο χάλιας, τόσο από εξωτερική εμφάνιση, όσο και ψυχολογικά.

Σημαίνει «Εύρηκα!», διάνα, επιτυχία γενικότερα.

Ο όρος έλκει την καταγωγή του από το παιχνίδι Bingo, που παίζεται με κάρτες που περιέχουν νούμερα (κάτι σαν το Λότο) και ήταν πολύ διαδεδομένο στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία. Παρόμοια παιχνίδια παίζονται και σε άλλα μέρη του κόσμου, π.χ. ΗΠΑ, Καναδάς κλπ.

Στην Ελλάδα το Bingo δεν είναι καθόλου διαδεδομένο. Κατά τα εβδομήνταζ ο Νίκος Μαστοράκης προσπάθησε να το φέρει στα μέρη μας, αλλά απέτυχε και έφυγε στην Αμερική σαν κυνηγημένος. Αργότερα, όπως είναι γνωστό, επανήλθε με άλλες παπαριές τις οποίες εφήρμοσε και εδραίωσε, με μεγάλη επιτυχία είναι η αλήθεια, στο ελληνικό τηλεοπτικό γίγνεσθαι.

Κορυφαία, all time classic ατάκα, προερχόμενη από ένα εξίσου διάσημο και υπέρ-καλτ film, τον Ταξιτζή (Taxi Driver, 1976) του Martin Scorsese, με πρωταγωνιστές τον τιτανοτρισμεγιστοτεράστιο Ροβέρτο Δε Νίρο και το καυλοπίπινο τότε Jodie Foster.

H ατάκα, καθώς και η όλη σκηνή στο πλαίσιο της οποίας εκστομίζεται, θεωρούνται από τα πλέον αναγνωρίσιμα σύμβολα του παμφάγου, μαζοποιητικού και τερατώδους μηχανισμού που ακούει στο όνομα Ποπ Κουλτούρα. Αποτελούν στερεότυπα μοτίβα της εικονογραφίας της. Πανηγυρική επιβεβαίωση των παραπάνω, η ψήφισή της το 2005 ως της δέκατης καλύτερης κινηματογραφικής ατάκας όλων των εποχών, και η συνακόλουθη αναβίβασή της ως αυτοτελούς λήμματος στη Βικούλα.

Σε τι στο μπούτσο αναφέρεται τελοσπάντων αυτή η ατάκα; Για να απαντήσουμε, ας θυμηθούμε λίγο τα συμφραζόμενα: πρόκειται για την περίφημη σκηνή του Καθρέφτη, προς τον οποίο ο φρικαρισμένος και σε φάση δεν-την-παλεύω-κάστανο Travis Bickle εξαπολύει έναν αριστουργηματικό, εμβριθέστατο και ποιητικό μονόλογο.

[I]«You talkin' to me; You talkin' to me; You talkin' to me; Then who the hell else are you talkin' to; You talkin' to me; Well I'm the only one here. Who the fuck do you think you're talking to;»[/I]

Ο Travis, ο μοναχικός, πορνόβιος και ψιλοαϊζενχάουερ ταρίφας, προβάρει το λογύδριο αυτό στον καθρέφτη του, προπονούμενος ψυχολογικά για αχαλίνωτους τσαμπουκάδες / μανούρες / ξυλίκια και λοιπά ζοριλίκια στους κακόφημους δρόμους της Πόλης-που-ποτέ-δεν-Κοιμάται (Νέα Υόρκη). Εξασκείται στο να παίρνει το κατάλληλο ψαρωτικό ύφος και τη μαγκιόρικη φωνή, πράγματα που θα του χαρίσουν το τακτικό πλεονέκτημα έναντι του αντιπάλου του στο αναμενόμενο street fighting πατιρντί.

Η πλάκα είναι πως, σύμφωνα με το σεναριογράφο του φιλμ, η συγκεκριμένη ατάκα δεν υπήρχε πουθενά γραμμένη στο σενάριο, το οποίο απλά προέβλεπε - γενικώς και αορίστως - «τον ήρωα να μιλά στον καθρέφτη του». Τυπική λοιπόν περίπτωση υποκριτικού αυτοσχεδιασμού, που συνέβαλε ουκ ολίγον στο χτίσιμο του μύθου που λέγεται Ντε Νίρο.

To Αre you talking to me λοιπόν, γεννιέται και καθιερώνεται ως μια αυθεντικά street έκφραση, που χρησιμοποιείται ως προανάκρουσμα κάποιου τσαμπουκαλίδικου σκηνικού / κλοτσοπατινάδας. Γίνεται το motto κάθε προκλητικού μαλάκα κάγκουρα / αλητάμπουρα / τσογλαναραίου που έχει βγει στο δρόμο καυλωμένος και ψάχνεται εναγωνίως για φασαρίες, για να μας αποδείξει πόσο άντρακλας και γαμίκλας είναι...

Αυτά στην αρχή. Διότι κάπου στο δρόμο, το σημαινόμενο (τσαμπουκάς / ξυλίκι / αναίδεια / προκλητικότητα κλπ) εξαφανίστηκε. Κι απέμεινε η έκφραση μονάχη της, ξεκρέμαστη και ξεκάρφωτη, αποκομμένη απ' το ορίτζιναλ context της, να ακολουθεί μια δική της αυτόνομη πορεία, άλλο ένα ορφανό σημαίνον μέσα στη φαντασμαγορία των σημαινόντων και τη χρυσόσκονη των φαινομενικοτήτων μιας μεταμοντερνιάρικης εποχής...

Ήταν αναπόφευκτο να συμβεί αυτό; Μάλλον ναι, τη στιγμή που η ταινία - αλλά και ο Σκορσέζε γενικότερα - εμπίπτουν σ' αυτό που λέμε κουλτουριάρικη προσέγγιση. Παρεμπίπταμπλυ, ο υποφαινό δε γουστάρει ιδιαίτερα ούτε την ταινία ούτε το σκηνοθέτη, που κατά την ιδίαν ημών άποψη είναι αργός, βαρετός, ψιλοκοιμήσης, τούφας...

Που / πώς / πότε παίζει να ακούσεις την ατάκα today; Μάλλον ως ένα τιραμισουρεάλ πασπαρτού που πάει με όλους και με όλα, κατά κανόνα σε φάση παρεΐστικου χαβαλέ κι έτσι. Η «σοβαρή» χρήση της έχει εκλείψει, αν το επιχειρήσεις θα θεωρηθείς γραφικός, για τα πανηγύρια. Συνήθως το πετάμε ως αποστομωτική - τηλεγραφική απάντηση σε κάποιο φίλο που μας ζαλίζει τ' αρχίδια με τις επίμονες / ανούσιες ερωτήσεις του. Του καθιστούμε έτσι σαφές πως τον γράφουμε οριστικά στα βυζιά μας, πως δεν πρόκειται να ασχοληθούμε άλλο με την πάρτη του και πως καλά θα κάνει να μας ξεφορτώσει και να βρει άλλο βιολάκι...

(Από τα σχόλια στο λήμμα κουδουνάτος)

Σε κάποιο σκετς πριν από χρόνια, νομίζω Χάρρυ Κλυνν, είναι μια γιαγιά με τον γιο της και βλέπουν αρχαία τραγωδία στα γερμανικά σε φεστιβάλ. Ακούγονται πολύ βίαιοι ήχοι και κλαπατσίμπαλα, και σε κάποια φάση μέσ' από Γερμανικά που θυμίζουνε Ναζί, ακούγεται κι ένα «Ορέστη». Κι ο πρωταγωνιστής λέει «Σώπα ρε μάνα, του την έδωκε του Ορέστη»! Την λένε από τότε πολλοί για πολλή κουλτούρα που δεν καταλαβαίνεις τίποτα. Και για καταστάσεις που είναι πολύ άγριες και κοιτάει ο καθένας πώς να την βολέψει και πώς να την πουλέψει...

Διαχρονικό και επίκαιρο σύνθημα της μεταπολίτευσης.

Η φράση λέγεται για να τονίσει ότι, αυτό στο οποίο αναφερόμαστε, αποτελεί τη μοναδική λογική επιλογή στις τρέχουσες περιστάσεις, ότι πρόκειται για κάτι δοκιμασμένο, για «αξία σταθερή στο χρόνο».

Έχει παρατηρηθεί να δηλώνει και τη λύση ανάγκης.

Από παλιά διαφήμιση της χλωρίνης Klinex, στο τέλος της οποίας ακουγόταν εκείνη η γνωστή, αντρική φωνή με την ιδιαίτερη χροιά που παρέπεμπε σε αυθεντία: «Χλωρίνη Klinex. Αυτήν ξέρετε, αυτήν εμπιστεύεστε!»

Είναι slang τώρα αυτό;

Κάπου είδα ότι ζητάμε την σημασία αυτής της φράσης.

Η προστακτική αυτή έχει τις ρίζες τις στον ομώνυμο δίσκο του Χάρρυ Κλυνν, που κυκλοφόρησε το 1979.

Στον δίσκο αυτό και στο ομώνυμο σατυρικό «σκετς», ο Κλυνν διακωμωδεί τον «παροιμιώδη μέσο ανθρωπάκο», ο οποίος είχε ήδη αρχίσει να βάζει την υπογραφή του στο κοινωνικό γίγνεσθαι της μεταπολίτευσης.

Ολόκληρος ο μονόλογος έχει ως εξής (αν είναι μεγάλος κόψ' τε κάτι):

«Φίλοι,συμπατριώτες πολίτες. Είμαι ο συνάνθρωπος σας...είμαι ΕΓΩ!

Εγώ τρέχω και σπρώχνω κι αγωνίζομαι για να μπω πρώτος στο λεωφορείο όταν οι άλλοι περιμένουν στην ουρά. Αυτοί είναι κορόιδα, εγώ είμαι ο έξυπνος.
Δοξάστε με!

Εγώ περνάω με κόκκινο παλικαρίσια. Ας φυλαχτούν οι άλλοι, οι δειλοί. Εγώ είμαι λεβέντης, αντέχω! Δοξάστε με!

Εγώ κράτησα το κεφάλι μου χαμηλά όταν ξεσηκωνόντουσαν οι άλλοι. Εγώ είπα: «Δεν είναι εποχή για ηρωισμούς». Το είδα έξυπνα το πράγμα! Δοξάστε με!

Εγώ σκέφτομαι πριν από σας για σας. Εγώ καίω τα δάση για να μπορέσετε να αγοράσετε οικόπεδο. Να χτίσετε κι εσείς το σπιτάκι σας να βολευτείτε. Δοξάστε με!

Εγώ δεν άφησα να καταστραφούν τα σάπια κρέατα, αλλά τα πούλησα για να μπορείτε να τα φάτε σιτεμένα. Δοξάστε με!

Εγώ, κι αν έκλεψα, κι αν αδίκησα, κι αν έγινα αιτία να πεθάνουν άλλοι, ανθρώπινα τα λάθη. Εξομολογήθηκα όμως. Πήρα συγχώρεση. Είμαι ήσυχος με την συνείδησή μου. Δοξάστε με!

Εγώ και φτύνω κάτω και πετάω σκουπίδια στον δρόμο! Εεεεε είμαι απελευθερωμένος. Δοξάστε με!

Ποτέ μου... ποτέ μα ποτέ δεν ζήλεψα τον ξένο πλούτο αν δεν ήταν πιο πολύς απ τον δικό μου.

Ποτέ δεν άρπαξα από κάποιον που μ' έβλεπε.

Ποτέ δεν είπα ψέματα όταν η αλήθεια δεν μου έκανε κακό.

Ποτέ δεν επιθύμησα την γυναίκα του πλησίον μου, αν δεν ήταν ωραιότερη από την δική μου!

Δοξάστε με!

Είμαι ο συνάνθρωπός σας. Είμαι ο μέσος εσείς! Είμαι....ώριμος

ΔΟΞΑΣΤΕ ΜΕ!!!».

Όταν ο όρος «γαριδάκι» χαρακτηρίζει το πέος, διαθέτει αμφισημία. Βλ. παράδειγμα.