Tagged definitions (2188)
Showing 921-930 from 2188

Εκφέρεται ως κοσμητικό επίθετο προς δύο τουλάστιχον μεγάλες κατηγορίες ανθρώπων:

• Κυριολεκτικά: σε λούγκρες με άκρως ξεσκισμένα κωλόμουνα,
• Μεταφορικά: σε καμένους από πάσης φύσεως καταχρήσεις: τσιγάρα (γελαστά και μη), ντρόγκια, αναβόλες, χαϊντιρλάντερ, σαβουριάσματα που χτίζουν σαπιοκοιλιές, σαβουρογαμίες, ακατάσχετο αυνανισμό και ταλιμπάν.

Θηλυκό: σαπιοκωλού.

Σύγχρονη διασκευή της φράσης λίθοι, πλίνθοι, κέραμοι, ατάκτως ερριμένοι, όπως αποδόθηκε από διάσημο μηχανουργό, εργαζόμενο στα ναυπηγεία του Σκαραμαγκά, (περί των οποίων πολύς ο ντόρος τελευταίως) και η οποία έχει ευρέως εξαπλωθεί στο σινάφι εκεί κάτω, με αποτέλεσμα να χρησιμοποιείται από πολλούς που αγνοούν την «αυθεντική» της μορφή.

Η έκφραση περιγράφει μία γενική κατάσταση μπουρδέλο, με πεταμένα αντικείμενα δεξιά και αριστερά, γενικώς μία κατάσταση σπατάλης ή ζημιάς που φέρει καταστροφικές συνέπειες. Η εν λόγω φράση απενδεδυμένη πλήρως της πρωταρχικής αρχαϊκής εκφοράς της, προσαρμόζεται στα σημερινά δεδομένα χρησιμοποιώντας ιδιώματα «της πιάτσας» (πούτσες)...

Ο μαλάκας με σλαβική εσάνς.

Δίνει πολύ λιγότερα χιτς στον γούγλη, από ό,τι ο παπάροβιτς αλλά και πάλι αρκετά. Το βρίσκουμε συχνά από κοινού με το παπάροβιτς σε υβριστικές κλητικές προσφωνήσεις ή εκφράσεις όπως «ο κάθε μαλάκοβιτς» (βλ. παράδειγμα 1). Σε αντίθεση όμως με το παπάροβιτς, το μαλάκοβιτς χρησιμοποιείται πολύ περισσότερο για να χλευάσει αθλητές και προπονητές από την Πρώην Γιουγκοσλαβία ή άλλες σλαβικές χώρες. Ειδικά είναι το λοιδωρητικό νικ των Bozidar Maljkovic, Yaka Lakovic Ivan Miljkovic.

Ο παπάρας με μια σλαβική εσάνς (νταξ, ως κατάληξη επωνύμων το -ιτς είναι συνηθέστερο στους Σέρβους, αλλά υπάρχει και σε πολλούς άλλους Σλάβους με ποικίλες διαφορές στην προφορά που δεν μπορεί να αποδώσει το ελληνικό φωνολογικό σύστημα).

Το παπάροβιτς δίνει πάρα πολλά χιτς στο γούγλε. Χρησιμοποιείται πολύ ως ύβρη σε εκφράσεις όπως «τι λε ρε παπάροβιτς», γενικά πολύ ως υβριστική κλητική προσφώνηση, και επίσης σε διαπιστώσεις όπως «δεν μπορεί ο κάθε παπάροβιτς...». Πιθανολογώ ότι είναι φωνητικό θέμα. Το τι λε ρε παπάροβιτς είναι πολύ καλύτερο μετρικώς από το τι λε ρε παπάρα και λόγω της παραπάνω συλλαβής και γιατί συνδυάζει ένα Χονολουλού φωνήεν με τρία Ταγκανίκα, ενώ το παπάρα με τα τρία ταγκανίκα αποδεικνύεται πολύ λίγο, όταν θέλεις να γεμίσεις το στόμα σου με την περιφρόνηση του συνομιλητή σου.

Σημειωτέον ότι η ενδεκάδα της Εθνικής Σλανγκοσλαβίας περιλαμβάνει τον ποδοσφαιριστή δεντηβρίσκοβιτς, τον μαστούροβιτς, τον τζούροβιτς, τον μπασκετμπολίστα τούβλοβιτς, την μπαζάρεβιτς, την Τσόλοβιτς, την ντρούλιτς, την σάντομουνιτς, τον μπάγεβιτς, τον παπάροβιτς και τον μαλάκοβιτς.

Περιγράφει κίναιδο μεγάλο σε ηλικία, που διατηρεί την σεξουαλικότητά του παρά τα χρόνια του. Προέρχεται από το πούστης + (γερό)λυκος. Προσοχή, δεν είναι ηλικιωμένος. Τους παππούδες πούστηδες τους λέμε διαφορετικά.

Πουστρόλυκος για παράδειγμα, είναι αυτός που σε νυχτερινή πτήση Αθήνα-Θεσ/νίκη κόλλαγε σε έναν πιτσιρικά να τον πηδήξει. Ο πιτσιρικάς δεν του καθότανε γιατί «θα μας δούνε». «Όχι βρε κουτό, δεν βλέπεις, κοιμούνται όλοι». Κοιτάει γύρω του δύσπιστος ο πιτσιρικάς και του λέει ο πουστρόλυκος «να, πήγαινε να τους ζητήσεις δήθεν τσίχλα που βούλωσαν τα αυτιά σου και θα δεις ότι κοιμούνται». Όντως το έκανε ο μικρός, διαπίστωσε ότι κοιμούνται όλοι, οπότε έκατσε και τον πήδηξε ο γέρος. Όταν έφτασαν στη Μίκρα, ένας παπάς διαμαρτυρήθηκε «Έχω έναν πονοκέφαλο, άλλο πράγμα!». «Και γιατί δε μας ζήτησες ασπιρίνη» του λέει η αεροσυνοδός. «Τι λες καλέ; Ο άλλος τσίχλα ζήτησε και τον γάμησαν, ασπιρίνη θα ζητούσα εγώ;»

Όρος που περιγράφει νεαρό, καλοσχηματισμένο και κοντό κοπελάκι. Όχι όμορφο αλλά ναζιάρικο. Σα τη Κοκκινοσκουφίτσα αλλά στην πουτανί εκδοχή της. Κάτι σαν το καβλοράπανο αλλά στο πιο πρόστυχο. Στην τελειότερη εκδοχή της, η πουτανοσκουφίτσα διαθέτει αθώα φατσούλα που παραπέμπει σε σαδομαζοχιστικά όνειρα.

Συνήθως χώνεται σε μια παρέα, την πέφτει σε όποιον τον έχει φάει η μαλακία περισσότερο απ' τους άλλους, πηδιούνται για μία και μοναδική φορά, και μετά την πέφτει κάθε μέρα και σε άλλον απ' την παρέα. Εννοείται ότι στον επόμενο λέει ότι ο προηγούμενος τον είπε «μαλάκα» προκειμένου αυτοί να τσακωθούν και αυτή να καλύψει τα ίχνη της. Αυτό το βιολί συνεχίζεται μέχρι να κάνει όλη την αντροπαρέα ένα μάτσο χάλια ή και μουνί καπέλο. Εξαφανίζεται το ίδιο αιφνιδιαστικά όπως εμφανίστηκε.

Η αναφορά στην Κοκκινοσκουφίτσα δεν είναι τυχαία. Η παραμυθένια ηρωίδα εμφανίζεται ως αθώα παιδούλα στην αρχή, αλλά στο τέλος τον λύκο τον ξεφυτίλιασε (όρος που θα προστεθεί στο μέλλον).

Στην ίδια κατηγορία ανήκουν και τα λήμματα πουστρόλυκος και πουστρογυριστούλης.

Συντομογραφία του «να πα να γαμηθεί» ξάδερφο λήμμα του «δεμπαναγά» εκ του «δε μπα να γαμηθεί». Χρησιμοποιείται κυρίως απαξιωτικά για το άτομο ή το αντικείμενο στο οποίο αναφερόμαστε.

Είναι μια έκφραση φιλική για τα παιδιά, καθώς δεν βρίζουμε με την ουσιαστική έννοια του λόγου, αλλά περνάμε το νόημα που θέλουμε. Συνοδεύεται πάντα από ρυτίδες έκφρασης στο μέτωπο της κεφαλής, και σηκωμένο χέρι (σε διάταση / παλάμη ανοιχτή) δείχνοντας τα βουνά.

Ο ψώλαρχος είναι αυτός που όχι μόνο έχει αναγάγει την μαλακία σε τέχνη αλλά επιδίδεται συνεχώς και καθημερινά σε διάφορες ψωλιές με τέτοια πειθαρχία που θα εντυπωσίαζε και τον διοικητή του Κ.Ε.Ε.Δ (Κέντρο Εκπαίδευσης Ειδικών Δυνάμεων).

Χαρακτηριστικό του ψώλαρχου, η απάθεια που δείχνει στην ομήγυρη μετά το πέρας της εκάστοτε αποστολής (ψωλιάς). Ο συνειδητοποιημένος ψώλαρχος δεν παίρνει ποτέ αιχμαλώτους (η ψωλιά που θα κάνει είναι σχεδόν πάντα critical) και μάλιστα δεν του περνάει ποτέ από το μυαλό ότι η πράξη του έχει καταστροφικές συνέπειες για τους γύρω του, ενώ ενίοτε μάλιστα πιστεύει ότι λειτουργεί για χάρη της μακροημέρευσης και ευδαιμονίας ημών.

Φήμες λένε ότι μπορείς να τον αναγνωρίσεις εύκολα από τις 2 φλόγες και την χρυσή ψωλή που έχει στο πέτο του, όμως επειδή δεν υπάρχουν επίσημες μαρτυρίες για κάτι τέτοιο, είναι πιθανότερο να τον αναγνωρίσετε πχ. στο πρόσωπο του ταρίφα που αλλάζει λωρίδες απροειδοποίητα και άνευ φλας, στο πρόσωπο του δημάρχου που θα υπογράψει μια σύμβαση η οποία θα αλλάξει προς το χειρότερο τη ζωή των κατοίκων του δήμου του για τα επόμενα 43 χρόνια, στο πρόσωπο του μπάτσου που θα σε γράψει χωρίς κανένα λόγο και θα σου κάνει και μάθημα περί συμπεριφοράς από πάνω, κτλ.

Δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να συγχέεται με τον απλόψωλίστα, ο οποίος είναι κάμποσες κατηγορίες κάτω στην ιεραρχία. Το κοινό τους σημείο είναι ότι και ο ψώλαρχος από ψωλίστας μάλλον ξεκίνησε κατά πάσα πιθανότητα.

Η παραδοχή δε, του να γεννηθεί κάποιος απευθείας ψώλαρχος προκαλεί ρίγος ακόμα και στη σκέψη και δεν επιβεβαιώνεται, αλλά και δεν μπορεί (τουλάχιστον) επιστημονικά να αποκλειστεί.

Συνώνυμο του πούστης.

Η λέξη δεν αποτελεί γλοιώδη καθωσπρεπισμό όπως το φούστης ή το μαμάω (τους οποίους και καταδικάζει πάραυτα ο γράφων), αλλά πρόκειται για υπερπαλιά και σλανγκικώς δόκιμη ορολογία.

Η ηχητική της ομοιότητα με το πούστης συνδυάζεται άριστα με την κυριολεκτική της σημασία (αυτός που λούζει, δηλ. ο κομμωτής, ή ακόμα χειρότερα, το τσουτσέκι του κομμωτή) και λόγω της υπερβολικά μεγάλης συγκέντρωσης ντιντήδων στους κόλπους τής κατά τα άλλα ευγενούς κάστας των κομμωτών, την καθιστά μια ιδιαίτερα εύστοχη επιλογή.

Ατάκα αγνώστου προελεύσεως (προφ ενδοπελοποννησιακή) που διαδόθηκε ευρέως με την ταινία «Τσίου».

Σημείωση 1: Ο γράφων την έχει ακούσει σε διάφορες φάσεις, όλες μετά την ταινία, όπως από φορτηγατζή στην Πατησίων, από γκόμενα προς άλλη γκόμενα κλπ και δεν αμφιβάλει για τη σλανγκύτητα της.

Σημείωση 2: Σε προσωπική κουβέντα με το σκηνοθέτη του «Τσίου» Μάκη Παπαδημητράτο, μου είπε ότι ούτε κι αυτός γνωρίζει την προέλευση της ατάκας καθώς δεν υπήρχε στο αρχικό σενάριο και την είπε η ατομάρα που ακούει στο όνομα Ερρίκος Λίτσης (που υποδύεται το Στέλιο), όταν έμαθε ότι το όνομα αυτού που θα έβριζε ήταν Μπακατσιάκος τουτέστιν εξ Μάνης.