Tagged definitions (229)
Showing 21-30 from 229

Ήταν ένα βροχερό απόγευμα του Γενάρη. Μόλις είχα γυρίσει από την δουλειά (παιδικό πάρτι, είμαι κλόουν για όσους το αγνοούν). Κουρασμένος, φτιάχνω έναν καπουτσίνο φρέντο με ολίγη, και κάθομαι στον υπολογιστή, και ανοίγω το σλανγκ. Πατάω το λjινκ «πρόσφατα» και βλέπω το λήμμα «λάιτσμαν». Το διαβάζω, διαβάζω και καμιά δεκαριά άλλα που έχασα, όντας στο πάρτι. Κλείνω τον υπολογιστή και πάω να ξεκουράσω το πανέμορφο και γεμάτο γραμμώσεις κορμί μου.

Μετά από δύο τρεις μέρες ύπνου (έχει και τα καλά του το επάγγελμα), ξυπνάω το πρωί. Τραβάω μια ρουφηξιά από τον προχθεσινό φρέντο, βάζω τα γυαλιά της πρεσβυωπίας, και χουφτώνοντας την πλούσια γενειάδα μου (ποιος είσαι ρε μεγάλε; ο Αη Βασίλης από την Καισαρεία;), ανοίγω το σλανγκρρρ. Τσουπ, καινούριος ορισμός: «λάισμαν». «Μα τους χίλιους ταράνδους!!!!» αναφωνώ έκπληκτος. Προχθές ένας άλλος σλανγκιστής είχε ορίσει το λήμμα «λάιτσμαν». Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας. Πρέπει να τελειώσει εδώ αυτή η κατάσταση με την μεταφορά ξένων όρων στο σλανγκ και την κατά βούληση ορθογραφία των φίλτατων συσλανγκιστών.

Έντρομος, σηκώνομαι από την καρέκλα και βολτάρω στο σπίτι, φωνασκώντας, «όχι άλλοι λάινσμαν» Το φαινόμενο λάινσμαν πρέπει να λήξει εδώ, γιατί κινδυνεύει η αξιοπιστία του σάιτ.

Βέβαια, κατά την διάρκεια του παραληρήματος, κάποιος μοντ συγχώνευσε τους δύο παρεμφερείς ορισμούς σε έναν. Λεπτομέρειες... Το κακό είχε ήδη γίνει!

• φριλάντζα ή φρηλάντζα;
• λάιτσμαν ή λάισμαν ή λάινσμαν;

Αντίστοιχο φαινόμενο στα ελληνικά (μάλλον θα το ονομάσω το «φαινόμενο μπούτσα»):

• μπούτσα ή πούτσα;
• κώλος ή κόλος;
• βούρτσα ή βρούτσα;
• γαμήκουλας ή γαμίκουλας;
• σκατοκόπτης ή σκατοκόφτης;

1. Είναι το να λες κάτι με ιδιάζοντα σλανγκικό τρόπο. Κατά το «αρχαϊσμός», «χυδαϊσμός», «αγγλισμός», «ελληνισμός», «εβραϊσμός», «βαρβαρισμός», «γαλλισμός» κτλ. Λ.χ. το να λες το πέος «μπαργαλάτσο» είναι σλανγκισμός. Επίσης το να δίνεις ιδιάζουσα σλανγκική σημασία σε μία έκφραση. Λ.χ. το να λες την έκφραση παίρνω κεφάλι με την σημασία «αποκεφαλίζω» είναι κυριολεξία, με την σημασία «απολύω» είναι μεταφορά, και με την σημασία «δέχομαι στοματικό σεξ» είναι σλανγκισμός.

2. Σλανγκισμός είναι επίσης η ιδεολογία της κοινότητας των σλανγκιστών. Πολλά μεγάλα πνεύματα από τις απαρχές της Ιστορίας ήταν σε τελική ανάλυση σλανγκιστές. Η ιστορία του σλανγκισμού χάνεται στα βάθη του χρόνου και θα ήθελα να επιχειρήσω μια ιστορική ανασκολόπηση αυτής της πλούσιας διαδρομής.

Μια πρώτη μαρτυρία έχουμε όταν ο ηρωικός Σλανγκίδας κάλεσε τους Νεοκλείς λημματοδότες στον κοινό σλανγκικό αγώνα, λέγοντάς τους με τα λίγα περσικά που ήξερε την περίφημη φράση: «Μολών σλανγκέ!». Όταν όμως η σλανγκική πατρίδα κινδύνευσε από την έφοδο αδίστακτων μπαγαποντοδοτών και τρολεατζήδων ο ίδιος Σλανγκίδας διάλεξε λιγοστούς Σλάνγκους Δράκους για υπεράσπιση ενάντια στην πληθώρα της λημματολάσπης που απειλούσε το σάιτ, και με τα λίγα αγγλικά αυτήν την φορά που ήξερε είπε το περίφημο «this is slang!», για να ξεχωρίσει την ήρα απ' το στάρι.

Έτερος μεγάλος σλανγκιστής εκείνων των ηρωικών χρόνων ήταν ο Σλανγκιμήδης, που έμεινε στην Ιστορία για την τιτάνια φράση (σε δωρική διάλεκτο) «δος μοι πα συνδεθώ, και ταν σλανγκ καταχωρίσω», όπως και για το γεγονός ότι υπήρξε ένας μεγάλος Αρχιμύδης, που ανέβασε τα πρώτα μεγαλειώδη μύδια.

Κάπου στην εποχή που ένας συνονόματος χρήστη του σάιτ μας κήρυξε την αγάπη, οι σλανγκιστές είχαν φτιάξει πια την κοινότητά τους, και το Δημόσιο Πρόχειρο υπήρξε ο θεσμός που εξέφρασε το νέο σλανγκικό αλτρουισμό και αυταπάρνηση. Αυτοί οι πρώτοι σλανγκιστές δεν κράταγαν τίποτα δικό τους, αλλά είχαν πετύχει μια τέλεια κοινοκτημοσύνη λημμάτων σύμφωνα με το κήρυγμα «Σλανγκάτε αλλήλους», που υπερέβη τον προηγούμενο νόμο του σπεκουλαδορισμού που βασιζόταν στην αρχή «σπέκι αντί σπεκιού, και αστερίας αντί αστερία».

Όμως δεν άργησαν να αναπτυχθούν αιρέσεις που παραχάρασσαν τη γνησιότητα του σλανγκικού κηρύγματος με επιρροές από παλιές παροιμίες (οι «παροιμιώδεις»), με εικονοκλαστικές λεξιπλασίες και με και καλούα ατάκες προσώπων της εξουσίας («καισαροσλανγκιστές»), που δεν συνήδαν με το απλό και βέβηλο του σλανγκικού μηνύματος. Ήταν μοιραίο η σλανγκική κοινότητα να προτάξει μια Ιερά Εξέταση γουεμπ-μαστόρων, οι οποίοι ζητούσαν από τους αιρετικούς να λιμάρουν τα λήμματά τους και να τα αποκηρύξουν υπογράφοντας την δήλωση «ceci n'est pas slangue». Ήρθε όμως και το κύμα αντίδρασης. Ο θρασύδειλος σλάνγκαρχος Slangaleo Slangalei υπέγραψε μεν την δήλωση για να συμφιλιωθεί με την σλανγκική κοινότητα, αλλά μετά χτύπησε το πόδι του στην γη κι αναφώνησε: «Κι όμως σλανγκείται!».

Αυτό ήταν η αφετηρία για τις σλανγκικές έριδες γύρω από τα όρια της σλανγκ. Αυτό οδήγησε σε αθυμία έως και υπαρξιακή απογοήτευση σλανγκιστές, όπως ο Slangspeare, ο γνωστός και ως Σλανγκεσπύρος, που έγραψε το «να σλανγκιζεί κανείς ή να μην σλανγκιζεί;». Μόνο για να πάρει την απάντηση από τον σλανγκιστή φιλόσοφο Rene Deslanges: «Slangito ergo sum», όπερ εστί μεθερμηνευόμενον: «Σλανγκίζω, άρα υπάρχω!».

Έπνευσε ένα νέο ρεύμα σλανγκικού φιλελευθερισμού «laissez faire-laissez slanguer». Ο φιλόσοφος Ζαν-Μαρί Μπυρουέ, τουπίκλην Slangaire, προώθησε το ιδανικό μιας φωτισμένης δεσποτείας γουεμπ-μαστόρων που θα έδιναν πρώτοι αυτοί το παράδειγμα του σλανγκικού πλουραλισμού και ανεκτικότητας. Σύνθημα του Slangaire ήταν: «Διαφωνώ ότι το λήμμα σου είναι σλανγκ, αλλά θα υπερασπιστώ και με την ζωή μου ακόμα το δικαίωμά σου να το καταχωρίσεις!». O Slangaire ήταν υπέρμαχος και των τεχνητών λεξιπλασιών που δεν υπήρχαν στην καθομιλουμένη με το σύνθημα: «Αν δεν υπήρχε ο σλανγκισμός θα έπρεπε να τον εφεύρουμε!». Απελευθερώθηκε έτσι μια μεγάλη κοινωνική δυναμική που κατέληξε στην Σλανγκική Επανάσταση με Μούσα την Lilianne.

Αυτή η νέα αίσθηση ελευθερίας οδήγησε στην σλανγκ ως αυτοσκοπό, κι όχι πια ως μέσο περιγραφής της πραγματικότητας, ούτε σαν ανατρεπτικό εργαλείο, κατά το δόγμα «la slangue pour la slangue». Ήταν βέβαια ένα ρομαντικό ιδεώδες, αλλά η σκληρή πραγματικότητα ήταν ότι η εκβιομηχάνιση της σλανγκικής παραγωγής είχε δημιουργήσει νέες περιθωριακές κοινωνικές τάξεις, που αισθάνονταν ότι παραμερίζονταν και περιθωριοποιούνταν. Διαδόθηκαν έτσι νέες αναρχικές ιδεολογίες, όπως ο ασιγματισμόσ, ο ατονισμός και ο ανορθογραφισμός που ζητούσαν να εκφραστούν στο λημματικό γίγνεσθαι. Παράλληλα, ο φιλόσοφος Karl Slangx κατέδειξε τις εσωτερικές αντιφάσεις της mainstream γλώσσας και κάλεσε τις περιθωριακές σλανγκικές τάξεις σε μία ταξική σλανγκική συνείδησή τους ενάντια στην mainstream γλώσσα, που τις εξοβέλιζε. Τα συνθήματά του ήταν: «Σλανγκιστές όλου του σάιτ ενωθείτε!» και «οι Σλάνγκοι δεν έχουν να χάσουν παρά μόνο τα Αι Ντι τους!».

Μπήκαν όμως στο παιχνίδι και νέες γενιές σλανγκιστών, που ως κύρια μέριμνά τους είχαν να γράψουν μέσω των λημμάτων μια αυτοβιογραφία τους. Γι' αυτούς τους Σλάνγκους Δράκους, που επεχείρησαν να συνθέσουν μια νέα Φωσκολιάδα ή Λιλιανάδα η σλανγκ δεν ήταν αυτοσκοπός αλλά ένα μέσο για να συγγράψουν την ιστορία της ζωής τους σε ογκώδη λήμματα. Ο ποιητής Κωνσταντίνος Σλανγκάφης, έγραψε γι' αυτούς τους «σαν έτοιμους από καιρό, σαν σλανγκαλέους» : «Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Σλανγκάκη, να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος. [...]. Μπαγαποντοδότες και σπαστήρες, τον οργισμένο γουεμπ-μάστορα δεν θα συναντήσεις, αν δεν τους κουβανείς μες στο Πι Σι σου. [...] Το slang.gr σου έδωσε το ωραίο ταξίδι. Σοφός όπως έγινες, με τέτοια γλώσσα, τέτοια πείρα, ήδη θα το κατάλαβες τα slang.gr τι σημαίνουν!». Ενώ ο φιλόσοφος Slang-Paul Sartre στο λήμμα «ο σλανγκισμός είναι ένας ανθρωπισμός» διατύπωσε την θέση ότι στο κάτω κάτω σκοπός της σλανγκ δεν είναι παρά να περιγράψει τον άνθρωπο.

Είχαμε μπει πλέον για τα καλά στην μετα-σλανγκική εποχή. Τα λήμματα των Σλάνγκων όλο και λιγότερο περιέγραφαν τον εξωτερικό κόσμο της αργκό του περιθωρίου, ναρκωτικά, πουτάνες, πούστηδες και περιθωριακές ομάδες, και όλο και περισσότερο ήταν αυτοαναφορικά και ομφαλοσκοπικά. Δηλαδή όλο και περισσότερο περιέγραφαν μετα-αφηγηματικά την πράξη του σλανγκίζειν παρά τον εξωτερικό κόσμο. Μάλιστα ο μετα-σλανγκιστής φιλόσοφος Ζακ Σλανγκιντά διακήρυξε τον θάνατο του Σλάνγκου Δράκου και την αποσλάνγκιση. Δηλαδή, δεν είναι πια η μεγαλοφυΐα του μοναχικού Σλάνγκου Δράκου του σκυμμένου πάνω απ' το Πι Σι του που κατασκευάζει το λήμμα, είναι η ίδια η σλανγκ ως σύστημα που το καθορίζει, και μάλιστα με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι αενάως αποδρών το σλανγκικό σημαινόμενο. Ενώ ετέρα σλανγκολόγος, η Γιούλια Σλάνγκεβα διακήρυξε την δια-σλανγκικότητα, δηλαδή το γεγονός ότι τα λήμματα αλληλοκαθορίζονται το ένα από το άλλο ανεξάρτητα απ' τους Σλάνγκους Δράκους. Η αποσλάνγκιση επέδρασε και στην τέχνη, όπου ο ζωγράφος Rene Slangitte συνήθιζε να καταχωρίζει παροιμίες της Τουρκοκρατίας, ατάκες πολιτικών και κληρικών, και λήμματα του Λεξικού Μπαμπινιώτη και μετά να σχολιάζει από κάτω «ceci n'est pas slangue», σύμφωνα με την ιδιαίτερη υφή της μετα-σλανγκικής ειρωνείας του.

Όλο αυτό το κίνημα του μετα-σλανγκισμού ίσως να μην εκδήλωνε παρά μια δυσφορία σ' έναν κόσμο ανελέητου ανταγωνισμού των χρηστών και του στρες που προκαλούσε η αστρολαγνεία. Υπήρξαν όμως και φωνές που ήθελαν την επιστροφή στον πρωταρχικό διονυσιασμό και αριστοφανισμό της σλανγκ ως μιας συλλογικής απελευθερωτικής εμπειρίας και προέτρεπαν τους αστρολάγνους σπαστήρες να αφήσουν τον μεταξύ τους ανταγωνισμό κατά το «make slang, not war!». Ενώ στην mainstream γλώσσα διεμήνυαν: «All we are saying, is give slang a chance!».

Και σήμερα πού βρίσκεται ο σλανγκισμός; Θα απαντούσα: Παντού! Σλανγκιστής είναι ο γείτονάς σας, ο γαλατάς που σας φέρνει το πρωί το γάλα. Όλοι μιλάνε για την σατανική Λέσχη των Σλάνγκενμπεργκ, τους Αρχιερείς που αποφασίζουν για το μέλλον της παγκοσμιοποιημένης σλανγκ τρώγωντας μπέργκερ πάνω απ' το Πι Σι. Λένε μάλιστα ότι στην χορεία τους συναριθμούν μέλη βασιλικών οικογενειών, θρησκευτικούς ταγούς, αλλά και ανθρώπους της τέχνης.

Ένα είναι το σίγουρο, ο σλανγκισμός ποτέ δεν πεθαίνει! Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς την δόξα τραβά, βασισμένος στον μόχθο του άγνωστου σλανγκιστή!

Ψευδεπώνυμα & Περιγελαστικά ...
(όπως λέμε Εδώδιμα & Αποικιακά)

Ironick+Vrastaman=Ironman (για όποιον ξέρει/θυμάται/χαίρεται τα θρυλικά πια φερώνυμα φιλμ, σίριαλ, σειρές, κινούμενα σχέδια, φιδεο-παίγνια, κουτουλού), αλλιώς, θα δηλώσω με στιλ αρκούντως ευφυές αλλά και
ιρονίκ: βρασταμάν και τα κουκιά μπαγλάν.

Patsis=Μ'ένα καλό patchwork, είμαστε πάτσι και πόστα. Αλλ'αν έλκει την καταγωγή από τον διάσημο εγκυκλοπαιδιστή λεξικογράφο Χάρη Πάτση, τότε μού ρίχνει, δε φτουράω.

Mes=Ελληνικά, απλούστατα, Μέσ' στην καλή χαρά. Ισπανικά Mes και Πορτογαλικά Mês είναι ο μήνας. Αν το «s» είναι παchύ όπως στην Tchύπρον, έχουμε Γαλλικά, Mèches που είναι οι χρωματιστές τούφες/ανταύγειες στο μαλλί, αλλά είναι και φυτίλια (από ασετυλίνες, μολοτόφ, βόμβες, κ.ά., αναμμένα ή όχι). Αν, αντίθετα, το «s» είναι φυσιολογικό ρωμέικο τότε γράφουμε Messe που σημαίνει λειτουργία (θρησκευτικο-εκκλησιαστική, μην πάει ο νους σας αλλού). Αγγλικά, Mess είναι χάος, ακαταστασία, μπουρδέλο, μπέρδεμα, τραπεζαρία/καπνιστήριο αξιωματικών στα πλοία, κουτουλού.

Vikar=Οπως έχω ήδη πει, είναι βικάριος (σε μεσαιωνικά ελληνικά του Βυζαντίου, με τους Ιωαννίτες Ιππότες), δηλαδή τοποτηρητής, εφημέριος, εργένης. Vikar είναι συνηθισμένο ισλανδικό όνομα, αλλά υπήρξε και κάποιος βασιλιάς της Νορβηγίας.

Hodjas=Αν δεν τονε μπαγλαρώσανε τίποτε νταήδες και τον κάνανε Χότζα στο ξύλο, είναι, όπως έχω ήδη πει, ιεροδιδάσκαλος και, κατά κάποιον τρόπο, ένδοξος ... αλλά και σκέτος δάσκαλος, ανεξάρτητα απ'το αν λέγεται Νασραδδίν ή Εμβέρ. Πάντως, η ρίζα του είναι نصر الدين خوجه και είναι, βασικά, σ'όλη την ανατολική Μεσόγειο και πολύ παραπέρα, θυμόσοφος και καλαμπουριτζής.

Jesus (Maria y Pepe!)= ισπανικό επιφώνημα έκπληξης, θαυμασμού, απορίας, κττ. αναφερόμενο στον Ιησού, τη μάνα του τη Μαρία και τον πατέρα του (;) τον Πέπε (χαϊδευτικό του Χοσέ = Ιωσήφ). Βέβαια, η ελληνική μεταγραφή της ισπανικής προφοράς είναι και πολύ κακόηχη (Χεσούς), άρα προτιμητέα είναι η αγγλική Τζίζας ή η γαλλική Ζεζύ ή η πορτογαλική Ζεζούς, φυσικά, η αραβική εκφορά δεν τσουλάει: يسوع

BuBis=Είχα (και έχω) έναν συνομήλικό μου μακρινό ξάδερφο ονόματι Γιώργο, αλλά οι συγγενείς και πολύ κολλητοί συνεχίζουμε να τον αποκαλούμε Μπούμπη αν και δεν είναι πια στρουμπουλός. Ο καρκίνος και η χημειοθεραπεία τού άλλαξαν το μεταβολισμό και τώρα είναι ξερακιανός σα σπιρτόξυλο. Αντίθετα εγώ ... για να καταλάβεις: βγαίναμε παρέα και μας φωνάζανε «το νούμερο 10» ... τώρα, όσοι επιζούν, θα μας λέγανε «01»

Johnblack=Τα ήδη υπάρχοντα Μαυρόγιαννος και Γιαννόμαυρος είναι απλοϊκά: αν όμως είναι John Black από την πολύ πετυχημένη φερώνυμη US σαπουνόπερα, τότε, chapeau! πάω πάσο κι υποκλίνομαι. Εκτός αν παραπέμπει στο John, Black Label, αλλά εγώ προσωπικά προτιμάω τα Glenn.

Xalikoutis=Κρης εξ αγχιστείας ή το χάλι κουτί της Πανδώρας ... όπου μάς τέλειωσε κι η Ελπίς (elle pisse).

Cunning Linguist=Ο πανούργος γλωσσολόγος ξέρει προφανώς και λατινικά και αγγλικά, άρα θα μπορούσε να υπογράφει σκέτο CL απ'τα λατινικά ή, για το έτερον ήμισυ, BJ απ'την αμερικάνικη σλανγκ.

Papageno=Σίγουρα, με του Μότσαρτ τη μουσική ... μουσικώνεται.

Μετά απ'όλ'αυτά και, εν αναμονή εξελίξεων, υπογράφω Ντινόσαυρος. Αν και φρέσκος στο slang.gr είμαι πολύ μπαγιάτικος για κάποια συμπαρομαρτούμενα. Για όσους ξέχασα, η συνέχεια επί της οθόνης. Δεκτές και περαιτέρω αιτήσεις ή/και συμμετοχές, γνωστών και μη εξαιρετέων σλανγκιστών. Κεφάρω τσάλεντζ. Τιμές φιλικές.

Αυτοαναφορικώς, όταν μπαγαποντοδότες το έχουν κάνει τάμα η βαθμολογία κάποιου λημματοδότη να μην ξεπεράσει κάποιο πλαφόν. Υπάρχουν ή πρόκειται για αποκύημα άρρωστων Σλάνγκων;

Από το αγγλικό αρκτικόλεξο milf που σημαίνει «mother I'd like to fuck», δηλαδή «μαμά που θα ήθελα να μπηπ», δηλαδή «μεσόκοπη, ώριμη γυναίκα(ρα) που θα ήθελα να μπηπ».

Επί το σλανγκικότερον: Μιλφέιγ, μιλφού και μιλφατζού. Το μεγάλο δίλημμα του εραστή είναι: Μιλφέιγ ή παστάκι; Ή και νουαζέτα, για τους πιο προχωρημένους. Το αρκτικόλεξο milf έχει οδηγήσει σε μια σειρά από αντίστοιχα αρκτικόλεξα, άπερ παρακάτω:

gilf = granny I'd like to fuck.
dilf = daddy I'd like to fuck.
gilf = grandpa I'd like to fuck.
hilf = hydraulicus I'd like to fuck.
shilf= Sakis hydraulicus I'd like to fuck.
silf = souvlatzis I'd like to fuck.
bilf = betatzis I'd like to fuck.
silf = Slangos I'd like to fuck.
cilf = carcinoslangosaurus I'd like to fuck.
filf = fatty I'd like to fuck.
nilf = nanos I'd like to fuck.
kilf = kipouros I'd like to fuck.
albilf = Albanian I'd like to fuck.
rilf = Romanian I'd like to fuck (no pun intended)
pilf = proistamenos I'd like to fuck
shrilf = shrink I'd like to fuck.

Και πολλά, πολλά άλλα...

Ή μήπως νουαζέτα; (από Dirty Talking, 06/03/09)

Ψυχική διαταραχή που εκδηλώνεται ως αποστροφή στη θέα ή μνεία του ανθρώπινου κυρίως τριχωτού.

Η πάθηση, αν και παρατηρημένη από πιο παλιά χρόνια, έχει τις τελευταίες δεκαετίες λάβει τέτοια έκταση, που να μπορεί κανείς να μιλήσει για φαινόμενο μαζικής υστερίας. Έχει συγκεκριμένα εισχωρήσει στους κόλπους των γκέηδων και των θηλέων νέας κοπής σε τέτοιο βαθμό, που να αποτελεί πλέον χαρακτηριστικό τους γνώρισμα.

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων σεξουαλικό αποπροσανατολισμό με πιθανά οδυνηρές προεκτάσεις, οικονομική καταπίεση ιδία και αλλότρια προς στήριξη ευαγών ιδρυμάτων καταπολέμησης της τριχοφυΐας καθώς και σχιζοφρενική ιδιόλεκτο που ξεκινά από το λεξιλόγιο και φτάνει ώσ κ τν τrΠ γΡΑfΗσ χΔDΔ (Υ).

Εισάγω ένα λινκ στο περιεχόμενο μιας σελίδας στο internet. Συνήθως αφορά εισαγωγή λινκ σε κείμενο, είτε από τον δημιουργό/διαχειριστή της σελίδας, είτε από τους χρήστες που ποστάρουν σχόλια, χρησιμοποιώντας τα εργαλειάκια που τους παρέχει το site.

Η λέξη λινκ είναι απευθείας μεταφορά από το αγγλικό link που σημαίνει σύνδεσμος. Σε πιο χάρκορ κομπιουτερίστικα συμφραζόμενα λέγεται και υπερσύνδεσμος (hyperlink). Επιτρέπει στον αναγνώστη μιας ηλεκτρονικής σελίδας να μεταφέρεται σε άλλη σελίδα κλικάροντας πάνω στον σύνδεσμο. Έχει ελληνοποιηθεί και αυτή ως λίνκι. Οι λέξεις που περιέχουν σύνδεσμο συνήθως διακρίνονται με κάποια μορφοποίηση (υπογραμμίζονται, έχουν άλλο χρώμα κλπ) και ο δείκτης του ποντικιού γίνεται «χεράκι» όταν τον μετακινούμε πάνω τους (mouse over).

Αυτή η απλή αλλά επαναστατική ιδέα της διασύνδεσης οδηγεί καθημερινά στην όλο και πιο «μη γραμμική» αναζήτηση και άντληση της πληροφορίας: αντί να διαβάζουμε ένα ηλεκτρονικό κείμενο σαν βιβλίο, δηλαδή με αρχή-μέση-τέλος, κατευθυνόμαστε και ανακατευθυνόμαστε συνεχώς σε διαφορετικές ηλεκτρονικές τοποθεσίες, μέσω των links. Ένα πολύ θετικό στοιχείο είναι η εύρεση της συγκεκριμένης πληροφορίας στο χάος του διαδικτύου - ένα αρνητικό είναι ο κατακερματισμός της συγκέντρωσής μας από αυτό το ιδιότυπο ζάπινγκ και η αποσπασματική γνώση που αποκομίζουμε.

Το λινκάρισμα ενίοτε προσομοιάζει σε τέχνη (λέμε τώρα), όταν επιτρέπει να προσαρτήσουμε στα λεγόμενά μας ένα παράλληλο νόημα, σαν υπονοούμενο ή επεξήγηση. Αποτελεί σοβαρή ενασχόληση χρηστών του παρόντος σάιτ.

Σπαστήρ –εκ του Συνδρόμου Π**ολλαπλής **Αυτομπαγαποντοδοτικής Στήριξης (Σ.Π.Α.Στηρ.)– αποκαλείται η νεοδιαγνωσθείσα μετάλλαξη του κλασσικού μπαγαποντοδοτισμού, με έντονα όμως στοιχεία σπασαρχιδισμού και σπαμαρχιδισμού.

Οι σπαστήρες συνήθως χαρακτηρίζονται από τα εξής κοινά χαρακτηριστικά:

1. Εγγράφονται με δύο ή περισσότερους κωδικούς,

2. Οι πολλαπλές τους περσόνες πρωτοεμφανίζονται την ίδια μέρα και πλημμυροδοτούν το σάιτ με λήμματα,

3. Ανταλλάσουν σπέκια, φιλοφρονήσεις και μπαγαποντοδοτούν υπέρ αλλήλων,

4. Συχνά αποκαλύπτονται, μέσα στον ενθουσιασμό τους, καθώς ταυτόχρονα βάζουν το ίδιο λήμμα με πανομοιότυπο σχεδόν ορισμό.

Η βιβλιογραφία αναφέρεται σε δύο μεγάλες κατηγορίες σπαστήρων:

1. Οι Ψυχοσπαστήρες:
Αυτοί πάσχουν από παραλλαγή του συνδρόμου MPD (Multiple Pagapontic Disorder). Zούνε σ’ ένα όνειρο που τρίζει, είναι παντελώς για δέσιμο, αλλά συνήθως δεν είναι επικίνδυνοι παρά μόνο για τον εαυτό τους. Με την πάροδο του χρόνου συνήθως εκφυλίζονται σε τρολ και ωσεκτουτού αποχωρούν από το σάιτ μόλις νοιώσουν την παρατεταμένη περιφρόνηση των θαμώνων.

2. Οι Ξενεροσπαστήρες:
Οι σπαστήρες αυτοί δεν είναι ψυχασθενείς. Ενδέχεται μάλιστα να είναι γνωστοί, ακόμα και διακεκριμένοι λημματοδότες , οι οποίοι για λόγους που μόνο εκείνοι γνωρίζουν υιοθετούν δύο περσόνες και πλημμυροδοτούν το σάιτ με λήμματα τα οποία πολλές φορές είναι καλά έως και ευφυέστατα. Τα κίνητρα τους είναι λιγότερο αυτονόητα από εκείνα των ψυχοσπαστήρων. Μερικοί έχουν οι ίδιοι πέσει θύματα τραυματικής μπαγαπονοτοδοσίας στα παιδικά τους χρόνια, και βάζουν στοίχημα ότι φορώντας την μάσκα του εκδικητή μπορούν να ανέλθουν στο τοπ 10 της βαθμολογίας σε χρόνο dt, παραδίδοντας μάλιστα και μάθημα σε μερικούς μερικούς. Άλλοι πάλι απλούστατα το κάνουν για πλάκα. Στη τελευταία ανάλυση οι ξενεροσπαστήρες καταφέρνουν να ξενερώνουν τόσο τους ενάρετους θαμώνες του σάιτ, όσο και τον εαυτό τους.

Οι γνώμες των ειδικών διίστανται για την ταξινομία των κρουσμάτων που πρόσφατα (24/11/2008) εκδηλώθηκαν στο σλάνγκ ντοτ τζιάρ. Ωστόσο, όλες οι αποχρώσες ενδείξεις συνηγορούν ότι πρόκειται για ξενεροσπαστήρες.

Αυτός που δίνει πόντους.

Σύνθετη λέξη από το «ποντοπόρος» και το «πουτσοδότης» - λέμε τώρα, μπορεί και να πιάσει.

Στο πλαίσιο του slang.gr, καλός άνθρωπος. Απλόχερα μοιράζει πόντους σε ό,τι καλό δει. Δίνει πράσινα τικ χαλαρά, αν:

1. το λήμμα είναι μια καινούργια λέξη που δεν την ξέρει κι έχει πλάκα ή γλωσσικό ενδιαφέρον, ή/και
2. ο ορισμός είναι καλογραμμένος, ή/και
3. το παραδειγματάκι είναι πετυχημένο.

Ο ποντοδότης δεν περιμένει να είναι όλα τέλεια για να δώσει τικ - ένα απ' αυτά να είναι εντάξει, φτάνει.

Ο ποντοδότης διαβάζει προσεκτικά τα όσα ανεβάζουν οι άλλοι και προσπαθεί να μοιράσει κάποια τικ κάθε φορά που μπαίνει στο site - ένα είναι καλύτερο από κανένα και πέντε τικ τη μέρα το γιατρό τον κάνουν πέρα - λέμε τώρα πάλι. Διότι ο ποντοδότης γνωρίζει ότι αυτή η επιδοκιμασία είναι η μόνη ανταμοιβή του καλλιτέχνη λεξιπλάστη και αργκολεξικογράφου - και όσο πιο ευτυχείς είναι οι καλλιτέχνες τόσο πιο πολλά λήμματα θα ανεβάζουν και τόσο μεγαλύτερη πλάκα θα κάνουμε όλοι μας.

Και για όσους δεν κατάλαβαν, βάλτε κάνα-δυο τικ, όπου νά 'ναι. Έτσι κι αλλιώς, τζάμπα είναι.

Ρουμάνε ημών ο εν τοις Ουκρανοίς,
σλανγκισθήτω το όνομά σου,
ελθέτω η Ρουμανία σου,
γεννηθήτω το θέλημά σου,
ως εν τοις μοδίστροις, και επί των Σλάνγκων.
Το λήμμα ημών το επιούσιον
δος ημίν σήμερον,
και άφες ημίν τας μπαγαποντοδοσίας ημών,
ως και ημείς αφίεμεν τους κατωποντοδότας ημών,
και μη εισενέγκης ημάς εις μπανισμόν
αλλά ρύσαι ημάς από του σπαστηρού,
αατα

Ασίστ: Γκάτσμαν