Tagged definitions (86)
Showing 1-10 from 86

Άρον άρον: λέγεται για κάτι που γίνεται πολύ γρήγορα, πολύ βιαστικά, πολύ εσπευσμένα και πολύ αγχωτικά. Λέγεται για κάτι που γίνεται στην τρεχάλα, πετάδην, σφαιράδην, με την ψυχή στο στόμα, βζιννν κ.λπ. Όπου φύγει φύγει, όποιος πρόλαβε τον Κύριο είδε (sic) κ.ο.κ.

Προέρχεται από το γνωστό ευαγγελικό «άρον άρον σταύρωσον αυτόν» το οποίο, σύμφωνα με τον ευαγγελιστή Ιωάννη, φώναζαν τα καλόπαιδα οι Ισραηλίτες στον Πιλάτο για τον Χριστό. Βεβαίως η έννοια έχει αλλάξει, δώστε βάση στο νόημα: Αίρω στα αρχαία πά' να πει σηκώνω (εξ ου και η «άρση βαρών»). Άρον αυτόν θα πει σήκωσέ τον και κατά μία έννοια πάρ' τον... Σο, οι Ισραηλίτες έλεγαν «πάρ' τον, πάρ' τον και σταύρωσέ τον» και όχι «γρήγορα, γρήγορα σταύρωσέ τον», αλλά φαίνεται τό 'λεγαν με μεγάλη φούρια και έμεινε αλλιώτικα.

Μαίρη Αρόνη (από allivegp, 06/08/09)

Ας υποθέσουμε πως κάποιο μέρος, υπαίθριο, στεγασμένο ή ημιυπαίθριο, κατακλύζεται από κόσμο. Κοσμοσυρροή σα να λέμε. Μαζική προσέλευση. Κοσμοπλημμύρα. Και δημιουργείται το αδιαχώρητο. Γίνεται το έλα να δεις. Κουτσοί, στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα (όπως έλεγε κι η γιαγιά μου). Σα να μοιράζουν λεφτά ένα πράμα.

Τότε ακριβώς λέμε πως εδώ πέφτει ξύλο.

Προφάνουσλυ, το ξύλο δεν νοείται κατά κυριολεξία: η έκφραση αποδίδει με γλαφυρό τρόπο την αγωνία όλων αυτών των συγκεντρωθέντων να εισέλθουν σε κάποιο Ναό (με την ευρύτερη δυνατή σημασία του όρου), να εξαγνιστούν σε κάποια σύγχρονη Κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Η απλή είσοδος ενίοτε δεν είναι αρκετή, και η μάχη συνεχίζεται προς εξασφάλιση μιας ευνοϊκής θέσης εντός του συγκεκριμένου Ναού.

Η ατμόσφαιρα είναι συνήθως ηλεκτρισμένη, καθώς όλοι αλληλοϋποβλέπονται. Ο Άλλος εκλαμβάνεται ως απειλή, ως αυτός που πρόκειται ενδεχομένως να σου στερήσει ζωτικό χώρο. Η λέξη διαγκωνισμός αποκαθίσταται στις πραγματικές της διαστάσεις. Υπό αυτές τις συνθήκες, δεδομένης της υψηλής συγκέντρωσης διπόδων ανά τ.μ., το ξύλο παίζει από μεταφορική έκφραση να μετατραπεί σε πραγματικότητα. Διότι στο φινάλε, όλες οι μεταφορές δεν είναι και τόσο μεταφορές, αν το ψαχουλέψεις κάπως το ζήτημα.

Και έρχομαι στα παραδειγματάκια που όλοι περιμένατε.

• Ξύλο πέφτει σε έναν μεγάλο ποδοσφαιρικό αγώνα.
• Ξύλο πέφτει σε μια σπουδαία καλοκαιρινή συναυλία.
• Ξύλο πέφτει σε μια μεγάλη ανοικτή προεκλογική συγκέντρωση.
• Ξύλο πέφτει εντός και εκτός ενός λίαν γκλαμουριάρικου νυχτερινού διασκεδάδικου.
• Ξύλο πέφτει (αυτό συμβαίνει συνήθως στο Αμέρικα) όταν, εκτός ελέγχου λοβοτομημένοι καταναλωτές, περιμένουν αξημέρωτα να ανοίξουν οι πόρτες του αγαπημένου τους πολυκαταστήματος σε περίοδο προσφορών. Μια τέτοια επείσακτη αμερικλανιά έχουμε κι εδώ τα τελευταία χρόνια, κάθε φορά που σκάει το καινούριο βιβλίο του μαλακοπίτουρα του Χάρι Πότερ: άλλο ένα ψευδοσυμβάν (Baudrillard) που στήθηκε από τα Μέσα, καταναλώθηκε από τα Μέσα, υπάρχει μόνο για τα Μέσα.

Όπως θα ψυλλιαστήκατε, το πέφτει ξύλο έχει συνδεθεί άρρηκτα με την κατανάλωση. Κατανάλωση ήχων, κατανάλωση προκάτ πολιτικών συνθημάτων, κατανάλωση ψευτογκλαμουριάς και νοθευμένων ξιδιών, κατανάλωση «εκτόνωσης» και «ψυχαγωγίας», κατανάλωση στημένων παιχνιδιών και πουλημένων διαιτησιών, κατανάλωση άχρηστων πολυμίξερ και αποχυμωτών, κατανάλωση της κατανάλωσης σε τελική ανάλυση.

Έπεφτε ξύλο θα ακούσεις να λένε όσοι παρευρίσκονταν σ' αυτόν τον τεχνητό πανζουρλισμό, για να κομπάσουν σε στιλ «ήμουν κι εγώ εκεί, ήτανε γαμάουα, δεν ξέρεις τι έχασες». Θα το πουν επίσης όσοι κονομάνε αμέσως ή εμμέσως απ' αυτά τα σκηνικά, ως ένα είδος αυτοδιαφήμισης: ιδιοκτήτες νυχτερινών μαγαζιών («έπεφτε ξύλο χτες βράδυ, δεν ξέραμε που να τους βάλουμε, αρχίσαμε να διώχνουμε αβέρτα»), διευθυντές και στελέχη εμπορικών πολυκαταστημάτων («Με τις νέες προσφορές μας, βλέπω από Δευτέρα να πέφτει ξύλο, να γίνεται μάχη σώμα με σώμα ποιος θα πρωτοαρπάξει»), διοργανωτές και χορηγοί συναυλιών κ.ο.κ.

Το θλιβερό όμως είναι να το ακούς κι από κείνους που δεν έχουν τίποτα (ή ελάχιστα) να κερδίσουν απ' αυτό το καταναλωτικό όργιο: υπάλληλοι σε διασκεδάδικα / καταστήματα κλπ που από την πλύση εγκεφάλου τείνουν να ταυτιστούν με τον αιμορουφήχτρα τον αφεντικό τους, πειθήνια πρόβατα που αποθεώνουν τον και καλά χαρισματικό πολιτικό ηγέτη, γηπεδικά κοπάδια που αναζητούν στο οπαδιλίκι την δικαίωση για της ζωής τους τα ναυάγια, απελπισμένοι μικροαστοί που νομίζουν πως παίρνουν εκδίκηση για το πενθήμερο εργασιακό γαμήσι.

Έχεις δίκιο, το ζητάς και δεν το βρίσκεις. Πας για μαλλί και βγαίνεις κουρεμένος:

...ξαφνικά ο αντικειμενικά κακός της ιστορίας σου εμφανίζει επιχειρήματα από το πουθενά, τόσο πειστικά, που ενδεχομένως πείθει ακόμα και σένα ότι αυτός έχει το δίκιο. Και εκεί που 'χεις το πάνω χέρι στη συζήτηση και πιστεύεις ότι θα έχει θετική έκβαση για σένα (σ.ς. και είσαι έτοιμος να γαμήσεις και να δείρεις μια και έχεις δίκιο και είναι η ευκαιρία σου για επικράτηση σε αυτό τον ανταγωνιστικό κόσμο), ξαφνικά βρίσκεσαι στην δυσάρεστη κατάσταση να απολογείσαι για τα αυτονόητα.

Εμ σε έψησε, εμ σε γυρνάει να ψηθείς κι από την άλλη. Εν ολίγοις, φέρνει την κατάσταση τούμπα, όπως ακριβώς γυρνάει ένας ψήστης τα μπιφτέκια να ψηθούν και από την άλλη πλευρά. Τούμπα τα μπιφτέκιααα.

Είναι μια εντελώς ενοχλητική κατάσταση (όταν το παίρνεις χαμπάρι τι παίχτηκε) γιατί μένεις μαλάκας, αλλά αν κάποια στιγμή ξεκολλήσεις καταλαβαίνεις το παράλογο του θέματος. Σε αυτή την περίπτωση τα παίρνεις στο κρανίο με τον άλλο και με τον εαυτό σου επίσης. Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση να μην το πάρεις χαμπάρι, οπότε ψήστης ρουλζ (βλ. παράδειγμα).

Ομάδες υψηλού κινδύνου ως λεκτικοί ψήστες είναι κατά κύριο λόγο:

• δικηγόροι
• ζώδια του αέρα που το 'χουν το μπίρι-μπίρι (υδροχόοι, δίδυμοι και ζυγοί)
• γυναίκες (γενικώς το 'χουν λίγο παραπάνω οι γυναίκες γιατί αναντάμ παπαντάμ ο αγώνας προς επιβίωση σε ανδροκρατούμενες κοινωνίες τις έχει κάνει να ξέρουν να ελίσσονται)
• πούστρες (ομοίως με παραπάνω)

Κυρίως στο πλήρες έλα κι εσύ να γίνουμε πολλές. Το πρώτο σκέλος ακούγεται και σε πολλές εύχρηστες παραλλαγές (παράδειγμα 5).

Η έκφραση δηλώνει:

1. Επιφύλαξη για τον ενθουσιασμό του συνομιλητή μας ν' αποκτήσει μια ιδιότητα που εμείς έχουμε ήδη, να μετακομίσει στην πόλη μας, να ασκήσει το επάγγελμά μας, να αγοράσει την ίδια μάρκα αυτοκίνητο με το δικό μας και λοιπά και λοιπά. Εκφράζουμε, δηλαδή, με ήπια ειρωνεία την απαρέσκειά μας που κάποιος θα μας μιμηθεί είτε γιατί αυτό είναι κακό γι' αυτόν (παράδειγμα 1), είτε γιατί είναι κακό για εμάς (παράδειγμα 2) είτε και τα δύο (παράδειγμα 3).

2. Πραγματική χαρά που κάποιος θα μας συντροφεύσει σε κάτι, συνήθως όχι ιδιαίτερα σημαντικό: ένα πάρτυ, μια εξόρμηση ή κάτι ανάλογο (μη τυχόν και πάει το μυαλό σας εδώ). Ιδίως αν έχουμε πρόβλημα στο να μαζέψουμε λαό.

Ο άντρας που χρησιμοποιεί την έκφραση σίγουρα διακατέχεται από την παιχνιδιάρικη διάθεση μιας λαρτζ ξεκομπλαρισμένης ανδροπρέπειας, στο ίδιο μήκος κύματος με το «τι τραβάμε κι εμείς οι χορεύτριες!» ή το να απευθύνεται κανείς στην παρέα του ως «κορίτσια».

Ακόμα κι όταν το «πολλές» αναφέρεται κυριολεκτικά σε γυναίκες, η φράση έχει κι εκεί μιαν αυτοτέλεια, μια χαριτωμενιά που στέκεται από μόνη της στο λόγο και μεταφέρει την αύρα της, σε φάση «λέμε και καμιά μαλακία να περάσει η ώρα». Η διαφορά είναι πως σ' αυτήν την περίπτωση η κυριολεκτική διάθεση επεκτείνεται κατά κανόνα και στην πρόσκληση (παράδειγμα 6).

Δεν πειράζει, συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες, αλλά πρέπει να είσαι και λιγάκι μαλάκας.

Φιλοφρόνηση προς μίζερο νεοέλληνα, που έχει περιπέσει σε σφάλμα, για να του δείξουμε ότι έχει περιθώρια βελτίωσης. Σε αυτή τη χώρα με τους τελειομανείς πολίτες, που όλα δουλεύουν ρολόϊ, είναι πράγματι δύσκολο να βρίσκεσαι στην δυσάρεστη θέση να παραδεχθείς τη λάθος συμπεριφορά. Οπότε όλο και κάποιος βρίσκεται να σου θυμίσει ότι τα λάθη είναι συνυφασμένα με την ανθρώπινη φύση. Αυτά όσον αφορά την ορθή χρήση της παρόλας.

Στη σλανγκ χρήση της, η έκφρασή υπονοεί την πλήρη διαφωνία μας, μέσω της ειρωνείας. Δηλαδή λέμε τη φράση, εννοώντας ότι διαφωνούμε πλήρως με αυτά που λέει και υποστηρίζει με πάθος ο συνομιλητής μας, χαρακτηρίζοντας κάποια πράξη του σαν κουσούρι και ατέλεια. Η, την λέμε για τον εαυτό μας, όταν μας καταλογίζουν κάτι που εμείς δεν το θεωρούμε πολύ σοβαρό και άξιο λόγου.

1. Κρεμμυδάκια
   Κάνω κάποιον με τα κρεμμυδάκια σημαίνει ότι τον βάζω στη θέση του, του δίνω και καταλαβαίνει (σε λόγια ή σε ξυλικι).

2. Ραδίκια
   Βλέπω τα ραδίκια ανάποδα, σημαίνει ότι έχω πεθάνει και είμαι χωμένος μέσα στο χώμα κοιτώντας τα ραδίκια ανάποδα. Λέγεται και σαν απειλή (δες παράδειγμα tsdinos στον ορισμό του)

3. Λάχανο
   Τρώω κάποιον λάχανο σημαίνει ότι τον κερδίζω κατά κράτος ή τον απειλώ ότι θα τον καθαρίσω. Ειρωνικά λέμε και σπουδαία τα λάχανα (ή σιγά τα λάχανα) για κάτι που αμφισβητούμε έντονα (δες και σιγά τα ωά).

4. Πράσα Πιάνω κάποιον στα πράσα σημαίνει τον πιάνω επ' αυτοφώρω πάνω στη στιγμή της πράξης. Δες και μας πιάσανε στα πράσα και δεν φοράμε ράσα.

5. Κουνουπίδι
   Γίνομαι κουνουπίδι όταν πίνω πάρα πολύ. Έχει ανέβει ως κουνουπίδια αλλού. Ανάλογο των κουδούνι, γκολ, λιάρδα κ.α.

6. Μαϊντανός
   Αυτός που τον βλέπεις συνέχεια μπροστά σου όπου βγεις και όπου σταθείς. Αυτές οι γνωστές άγνωστες φάτσες που κυκλοφορούν παντού για να τους δει ο κόσμος (ξεκίνησε από τις TV περσόνες, δες και το λήμμα για περισσότερα). Λέγεται και μάϊνταν αγγλιστί.

7. Αγγούρι
   Κάτι πολύ δύσκολο. Δες και παλούκι.

8. Μαρούλι
   Το χρήμα. Πολύ καλός ορισμός εδώ.

9. Πατάτα
   Μάπα, κάτι που δεν αξίζει τον κόπο. Επίσης η γκάφα.

10. Αρακάς
    Δίνω αρακά λέμε όταν ξυλοφορτώνω κάποιον. Το ξυλίκι. Βγήκε από τις πολεμικές τέχνες όπου σε κάθε μάπα που τρως (συνήθως στο μάτι) μετά θες ένα σακουλάκι αρακά κατεψυγμένο για να το συνεφέρει.

Έκφραση που δείχνει επιφυλακτικότητα, έλλειψη πίστης, αβεβαιότητα και ανασφάλεια. Λέγεται όταν μας ζητούν να εμπιστευτούμε κάποιο πρόσωπο το οποίο δεν γνωρίζουμε, χωρίς να υπάρχει κανένα εχέγγυο, καμία εγγύηση, ή απόδειξη για την αξιοπιστία του συγκεκριμένου προσώπου. Ούτως ειπείν, η έκφραση δεν στέκεται ποτέ μόνη της, αλλά πάντα δηλώνει αντίθεση.

Η έκφραση προήλθε από την πιθανότητα (ή την ελπίδα) να αλλάξουμε ξαφνικά φύλο, κι από 'κει που τον δίναμε ν' αρχίσουμε ξαφνικά να τον παίρνουμε ή τανάπαλιν. Σημαίνει δηλαδή, στην κυριολεξία, «ρε φίλε, εγώ δεν ξέρω αύριο αν θα το γυρίσει το φύλο ο κώλος μου, κι εσύ μου ζητάς να εμπιστευτώ αυτόν τον άγνωστο;» Δηλαδή δεν ξέρω τι κόλπα θα μου κάνει κάποιος τόσο κοντινός μου, όπως είναι ο κώλος μου, και μου ζητάς να εμπιστευτώ κάποιον άγνωστο;

Τις ευχαριστίες μου στον νονό Acg για την ωραία ιδέα!

Η ατάκα προέρχεται από τη γνωστή διαφήμιση της γνωστής εγκυκλοπαίδειας ΔΟΜΗ.

α)Στην περίπτωση αυτή μιλάμε για κάποιους ξερόλες, κάποιους WWW, κάποιους πανεπιστήμονες, κάποιους μπουρδολόγους, αερολόγους, κάποιους «φωτεινούς παντογνώστες», κάποιες σοφές κουκουβάγιες, κάποιους μπορόλες, κάποιους συναδέλφους του Θεού σε θέματα που αφορούν γνώση και ικανότητα, κάποιους . Όλα, σύμφωνα με την κομπιουτερική ορολογία), κάποιους γνωστικούς servers. Κάποιους που το παίζουν διανοούμενοι και αισθάνονται σαν το σοφό Σολομώντα, το δρυϊδη Πανοραμίξ, τη θεία Ολγα και τη γιαγιά Ευτυχία. Οι τυπάδες θεωρούν πως επειδή είναι άσσοι στη γνώση και στην εφαρμογή της (περίπτωση: 2 σε 1 και ξερόλες και μπορόλες), οι άλλοι πρέπει να τους βλέπουν ως γνωστικά κέντρα του σύμπαντος.

Οι τύποι λειτουργούν ως υπερέκδοσεις της εγκυκλοπαίδειας ΔΟΜΗ. Δεν υπάρχει μια έκδοση σε μια χρονική περίοδο (όσοι ξερόλες, τόσες και οι εκδόσεις. Και η καθεμιά «καλύτερη» απ' τις άλλες). Την εγκυκλοπαίδεια αυτή τη συναντάς παντού (π.χ: στην εργασία, στο μετρό, στα μπαρ, στις πλατείες). Δεν της διαφεύγει κανένας τομέας της ανθρώπινης γνώσης, όπως: Πολιτική, οικονομία, ποδόσφαιρο, αυτοκίνητα, σεξ, περιβάλλον, υγιεινή διατροφή, γκάτζετς, καψουροτράγουδα, κουτσομπολιό, ό,τι θες. (Όποια πέτρα σηκώσεις θα βρεις, τους τυπάδες από κάτω). Διαθέτει φωνητική υποστήριξη, είναι πάντα μονίμως ενημερωμένη, πάντα παρέχει on line ενημέρωση(εξαιρούνται οι ώρες ανάπαυσης, όπου οι τυπάδες φορτίζουν τις μπαταρίες τους... χα χα χα), ξέρει και τα μελλούμενα και θα μπορούσε να υλοποιήσει αυτά που περιγράφει στα λήμματα της (και μπορούν να υλοποιηθούν, π.χ.: κατασκευές, επισκευές, κ.λπ.) ως άλλος Κύρος Γρανάζης, αρκεί να μπορούσε να βρει... το χρόνο.

Και όπως όταν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, πάει το βουνό στον Μωάμεθ, έτσι και η εγκυκλοπαίδεια αυτή είναι τόσο υπερεξελιγμένη, που όταν δεν πας εσύ σ' αυτή, έρχεται αυτή σε σένα, γιατί θεωρεί πως όλοι πρέπει να τη συμβουλεύονται. (Δεν μπορούν οι τυπάδες, να μη συμμετάσχουν σε μια κουβέντα, γι’ αυτό και πετάγονται σαν πούτσες και φυτρώνουν εκεί που δεν τους σπέρνουν).
Και μάλιστα θα επιλέξει εκείνη τον «προβληματισμένο» και θα το κάνει αυτό ακόμα και με το έτσι θέλω και στην πιο «κατάλληλη στιγμή».

Αυτά είναι ορισμένα από τα σπέκς αυτής της πανίσχυρης εγκυκλοπαίδειας. Τι να πουν μπροστά της εγκυκλοπαίδειες, που βγαίνουν σε DVD και που θα βγουν σε BLU RAY (αργότερα); Εδώ μιλάμε για 2000 χρόνια ++ (plus plus) μπροστά. Τότε οι παραπάνω τεχνολογίες, θα αναφέρονται στα ψιλά γράμματα και στα πλαίσια αναφοράς στον πολιτισμό των αρχαίων που έζησαν γύρω στο 2.000 μ.Χ.

Οι τύποι αυτοί είναι, ομιλητικοί και φιλικοί και γι’ αυτό ξεγελάνε τους άλλους που στην αρχή τους θαυμάζουν (αφού από τη φύση τους κάνουν εύκολα γνωριμίες και είναι άσσοι στο μπίρι μπίρι). Ωστόσο πολλές φορές οι τυπάδες, μπορεί να σπάσουν τον πάγο και με τη σλανγκική έννοια και να έχουμε ντράβαλα.

Οι τύποι ως άλλοι Μεσσίες, σκορπάνε λύσεις, γνώμες, βελτιώσεις. Πολλές φορές τους πιάνει και το αστυνομικό τους δαιμόνιο α λα Σερλοκ Χόλμς, δαιμόνιο που πολλές φορές αποδεικνύεται δαιμόνιο αστυνόμου Σαΐνη. Έχουν τόσες γνώσεις μέσα στο κεφάλι τους, που ξεχύνονται μόνες τους, δημιουργώντας γνωστικό τσουνάμι, που πνίγει όποιον βρει στο πέρασμα του.

Ενώ οι τύποι, θεωρούν μεγάλη αδυναμία να ρωτήσουν για να μάθουν κάτι, εντούτοις, αν δεν ξέρουν τα απολύτως βασικά σε ένα θέμα, θα προσπαθήσουν να πάρουν στο άψε σβήσε κάποια ελάχιστη πληροφόρηση. Δεν τους ενδιαφέρει, η ουσία ενός θέματος αλλά η αυτοπροβολή τους μέσω οποιουδήποτε θέματος. Γι’ αυτό κι όταν ο άλλος μιλάει, αυτοί σκέπτονται πως θα πάρουν την πάσα. Κατόπιν διακόπτοντας ασύστολα τους άλλους θα κάνουν παιχνίδι. Αποδεικνύονται ικανότατοι σε τέτοιου είδους τερτίπια. Αλί βέβαια σε αυτούς που θα τολμήσουν να διακόψουν τον ειρμό τους.

Επειδή οι τύποι δεν αρκούνται σε αυτά που γνωρίζουν, πρέπει να μάθουν κι άλλα... κι άλλα... κι άλλα, για να μπορούν να μιλάνε οσοδήποτε με οποιονδήποτε, για οτιδήποτε με στόχο να καταπλήξουν τα πλήθη. (Θυμόμαστε, σχετικά την παλιά διαφήμιση του Χρυσού Οδηγού: Που, πως, πόσο, ποιο; Ρώτα το Χρυσό Οδηγό). Για να εμπλουτίσουν τη data base (βάση δεδομένων) τους, διαβάζουν συνεχώς και επί παντός επιστητού. Διαβάζουν ότι τύχει. Δεν έχουν προτιμήσεις. Το καθετί θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί. Επειδή δεν προλαβαίνουν όμως να τα αφομοιώσουν όλα αρκούνται, στα SOS και σε ένα γενικότερο πασάλειμμα! Βέβαια, κάπου κάπου μπερδεύονται και αυτοί και πολλές φορές τα κάνουνρώσικη σαλάτα. Λογικό είναι με τόσες ξέχειλες γνώσεις που έχουν μποτιλιάρει προκειμένου να αποκτήσουν μια θέση στον εγκέφαλό τους!.

Πολλές φορές, ο ντάτα μπέης (με την έννοια του άρχοντα των δεδομένων) αρχίζει να μιλάει χωρίς να ξέρει τι να πει. Δεν τους πειράζει αν λένε μαλακίες, αυτό που έχει σημασία γι’ αυτούς, είναι να έχουν πάντα πρόχειρη μια μαλακία για να πουν. Και συνήθως το καταφέρνουν. Έτσι, μιλώντας για τους αδελφούς Μαρξ, μπορεί να πουν πως ο Μαρξισμός δεν πέθανε όπως διατείνονται ορισμένοι, αφού υπάρχει το Μαρξ εντ Σπένσερ!

Πολλοί απ’ αυτούς λειτουργούν ως ατακο-συλλέκτες, που πετάνε ατάκες, για να δημιουργήσουν θόρυβο με στόχο να εντυπωσιάσουν. Έχουν μια ατάκα πρόχειρη για κάθε περίσταση. Το γνωμικό που για ευνόητους λόγους δε χρησιμοποιούν είναι:«Εν οίδα ότι ουδέν οίδα». Έτσι για ότι θέμα και να θες να μιλήσεις, θα προσπαθήσουν να σου φορέσουν τα γυαλιά, αφού εκτός του ότι είναι ξερόλες, είναι ασυναγώνιστοι biri biri makers. Τους ρίχνεις δεκάρικο παίζουν για πενηντάρικο.

Αν το ακροατήριο αποτελείται από αδαείς σε ένα θέμα, αυτοί μπορούν ανετότατα να τους πείσουν. Ωστόσο αυτοί οι ντουρασελ μπορούν να καταντήσουν και κάποιους, κούρασελ. Έτσι είναι ικανοί να κάνουν σε κάποιους, τα νεύρα τσατάλια. Α… όσο για αυτό... Αυτή την ικανότητα την έχουν. Αυτό δεν αμφισβητείται.

Αν στο ακροατήριο υπάρχουν γνώστες... κάποια στιγμή βαριούνται και μπορεί να τους αφήσουν να αγορεύουν. Τότε οι άλλοι μπορεί να αισθανθούν μεγάλοι μαγίστροι και στο τέλος δεν είναι απίθανο να πουν στους πραγματικούς γκουρού:«Κατάλαβες;», εκνευρίζοντας τους όσο δεν πάει. Οι τύποι αυτοί δεν κωλώνουν. Την έχουν δειγκραν γαμάω και αγνοούν τους άλλους χαρακτηριστικά. Αν ωστόσο αντιληφθούν πως δεν τους παίρνει, να το παίζουν ειδήμονες, τότε μέσω διακοπών και μπλά μπλα μπορεί να πάνε την κουβέντα στα δικά τους χωρικά ύδατα.

Η πλάκα βεβαίως, γίνεται όταν δυο τέτοιοι σμίξουν. Τότε δεν είναι απίθανο, ο ένας να αποκαλέσει τον άλλο ξερόλα και μπορόλα.

Πολλές φορές τους βλέπεις στο ρόλο του μαϊντανούκαι του ψώνιου (π.χ.: Θώδη, Ρούλα Βροχοπούλου, Μπεζεντάκου, κ.λπ.) στην TV, που μαζί με ξερομπορόλες πολιτικούς (π.χ.: Παναγιωτόπουλος,Ψωμιάδης,) ωσάν περιφερόμενοι Ιουδαίοι γυροβολάνε από πάνελ σε πάνελ. Είναι περιζήτητοι στα κανάλια γιατί με τσάμπα σενάριο, γεμίζουν τηλεοπτικές τρύπες! Αυτό το ξέρουν καλά οι επίσης παντογνώστες δημοσιοκάφροι και παρουσιαστές (π.χ:Εισαγγελάτος, Χατζηνικολάου, Κακακουνάκης,Μάκης, Αυτιάς, Παπαδάκης, Πρετεντέρης, Μικρούτσικος) που, ωσάν γριές πουτάνες, κινούν τα νήματα καταλλήλως. Δεοντολογία Σχολής γαρ. Έτσι!. Κανένα παράθυρο ξενοίκιαστο. Ο τηλεοπτικός χρόνος είναι πολύτιμος και πρέπει να διαφημιστούν προϊόντα. Και έτσι άπαντες εκ των αναφερομένων είναι ευχαριστημένοι.

Ο γνωστός Λιακό πάλι, έχει καταφέρει χωρίς παράθυρα, μέσω μονόπρακτου, να πείθει τους διάφορους απογοητευμένους (από δουλειά, σχέση, κ.λπ.) πως όλα θα φτιάξουν με τον ερχομό των Ε, που αν έχουν καθυστερήσει να έρθουν, είναι γιατί... οι Νεφελίμ,(βλ.ομάδα Ε) έχουν μπλοκάρει τις επικοινωνίες με το Σείριο και έχουν κατορθώσει σε μυστική αποστολή να χαλάσουν τα διαστημόπλοια των Ε. Έτσ… να μη γίνουν ακόμη τα μελλούμενα, ώστε να πουληθούν ακόμα μερικοί τόνοι βιβλίων.

Ίσως το θέμα σηκώνειγιαλομοθεωρίες.
Oι τύποι-ΔΟΜΗ σπάνια κριτικάρουν τον εαυτό τους. Μπορεί να νιώθουν τεράστια μοναξιά και απόρριψη και ίσως έχουν την ανάγκη να είναι απαραίτητοι, αλλά παρά την κατωτερότητα που ενδεχομένως αισθάνονται πλασάρονται, ως Αϊνστάιν για κάθε γνωστικό χώρο. Πολλές φορές αυτή τους η τάση για ξερολισμό μπλοκάρει την πραγματική μαθησιακή ικανότητα και δυσχεραίνει τη συνεργασία. Στις παραπάνω αντιλήψεις τους φταίει και το οικογενειακό τους περιβάλλον του που δε διέγνωσε από νωρίς αυτή τους την τάση.

Πολλές φορές, όταν κάποιος ξερόλας ακούσει να του λένε, με τρόπο τη φράση: «Μα ποιος είσαι, η Δομή;» δεν πιάνει το δούλεμα και φουσκώνει σα γάλοςγιατί μπορεί να έχει πιστέψει το μύθο του.

Για τα παραπάνω, βλ. Παραδείγματα 1, 2, 3, 4, 5, 6.

β)Η εκφορά της ατάκας γίνεται και στην περίπτωση που εκφράζεται ο θαυμασμός μας για έναν τύπο που αποδεικνύεται
εγκέφαλος, που το μυαλό του ωσάν σκληρός δίσκοςτεράστιας χωρητικότητας περιέχει ένα σωρό αξιόπιστες πληροφορίες σε ένα τομέα ή και σε περισσότερους (σπάνια περίπτωση). Γνωρίζει ουσιώδη και επουσιώδη θέματα, λεπτομέρειες. Χαμός γίνεται. Μια ανεξάντλητη data base το μυαλό του. Μια βιβλιοθήκη με απολύτως ταξινομημένες πληροφορίες και με ωράριο επίσκεψης, όσο τα μάτια του είναι ανοικτά. Θυμόμαστε το έργο «Ο δασκαλάκος ήταν λεβεντιά» με τον Κώστα Βουτσά, όπου σε όλες τις ερωτήσεις, που του έκαναν γνώριζε τα πάντα (βλ. Παράδειγμα 7). Ο τύπος αυτός κάνει update τη database του, μέσω: ενδελεχούς μελέτης, περιήγησης στο internet, προσωπικής εμπειρίας και ερωτήσεων που κάνει σε κάποιους που γνωρίζουν ένα θέμα. Τις πληροφορίες που παίρνει όμως τις επεξεργάζεται κριτικά και τις διασταυρώνει προκειμένου αυτές να είναι έγκυρες και αξιόπιστες.

γ)Εδώ έχουμε την περίπτωση όπου κάποιος, ζηλεύει κάποιον που έχει εμπεριστατωμένη γνώση για κάποιο γνωστικό τομέα ή για κάποιο γνωστικό θέμα (βλ. Παράδειγμα 8)

Σημείωση: Πολλές φορές η εκφορά της ατάκας μπορεί να γίνει απουσία του ανθρώπου-ΔΟΜΗ. Τότε η ατάκα εκφέρεται ως: Μα ποιος είναι, η ΔΟΜΗ;

Η έκφραση «μ' αυτά και μ' αυτά», δηλώνει :

1) Την επανάληψη ασήμαντης ή προγραμματισμένης δραστηριότητας χωρίς εξάρσεις , εκπλήξεις κι αλλαγές στα ρουτινιάρικα τεκταινόμενα.
Ουσιαστικά περιγράφεται η συγκεκριμένη δράση ως ασήμαντη και άσκοπη που κάνει τους συμμετέχοντες είτε να μην μπορούν να προχωρήσουν το έργο τους είτε να βαριούνται αφόρητα.

2) Επίσης χρησιμοποιείται για να καταδείξει κάποια ομαδοποίηση ερεθισμάτων ικανά να προκαλέσουν ανάσυρση κοινών συνειρμών και αναμνήσεων, παλιότερων φυσικά γεγονότων...

3) κι ακόμη σε σειρά ομαδοποιημένων δυσκολιών και αντιξοοτήτων που επιβραδύνουν και δυσκολεύουν την επίτευξη κάποιου στόχου.

Συνήθως η συγκεκριμένη έκφραση συνοδεύεται από το ρήμα «φτάσαμε» δείχνοντας έτσι ότι η διπλή χρήση της οριστικής αντωνυμίας σαφώς αναφέρεται σε κάποιου είδους δράση.

Το λήμμα το μεταχειριζόμαστε για να δώσουμε έμφαση σε ένα λεκτικό τάπωμα έναντι του συνομιλητή μας, που μόλις προηγήθηκε. Σε ορισμένες περιπτώσεις, κυρίως μεταξύ παιδιών ή παλιμπαίδων, όπου το βρις-οφ συνεχίζεται και τις επόμενες μέρες, μπορεί να εξακολουθεί ο συναγωνισμός των ταπωμάτων και η καταγραφή του σκορ, π.χ. ένα-ένα, δύο-ένα, κ.ο.κ.