Tagged definitions (95)
Showing 11-20 from 95

Ο μπαχαλάκιας που πετάει καδρόνια σε διαδηλώσεις και σκηνικά με αστυνομικούς.

Ο προλετάριος των παραλιών που δεν έχει ή δεν θέλει να πληρώσει ομπρέλα και ξαπλώστρα σε σχετική επιχείρηση και κάθεται στην άμμο με την πετσέτα του.

Φαυλιστικό ενάντια στους ομογενείς Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό, χρησιμοποιείται κυρίως από Συριζαίους ενάντια στο δικαίωμα των ομογενών να ψηφίζουν στις εθνικές εκλογές.

Ουδέτερο, ενικός. Το λήμμα απαντάται συχνότερα στον πληθυντικό.

Μειωτικός χαρακτηρισμός για τους οπαδούς του Τρότσκι, δηλαδή τους τροτσκιστές. Τα τρότσκια είναι κομματόσκυλα μα πολλά από αυτά το παίζουν ελευθεριακά (εδώ γελάμε), και κωλοτρίβονται με τους αναρχικούς. Τα αξιοπρεπή τρότσκια δεν κωλοτρίβονται με τους αναρχικούς. Δύο τρότσκια κάνουν ένα γκρουπούσκουλο. Τρία τρότσκια κάνουν μία διάσπαση. Υπάρχει και το γνωστό ανέκδοτο: «Πώς πέθανε ο τελευταίος τροτσκιστής; Διασπάστηκε!»

Ο όρος τρότσκια είναι σε χρήση από ανθρώπους που ανήκουν στο χώρο του κοινωνικού αναρχισμού και από σταλινογενείς όπως: κουκουέδες, κñίτες και μαοϊκοί/ζαχαριαδικοί, κτλ. Οι «λάιφσταϊλ/μεταμοντέρνοι/μετααριστεροί αναρχικοί» και τα μηδένια δεν χρησιμοποιούν τον όρο, οι πρώτοι γιατί βλέπουν τους τροτσκιστές με μία σχετική συμπάθεια και οι δεύτεροι γιατί απλά δεν τους νοιάζει. Οι άνθρωποι εκτός κινημάτων (γνωστοί και ως καναπεδάκηδες ή απολίτικοι) αδιαφορούν για τα παραπάνω και δεν αντιλαμβάνονται τις διαφορές όλων αυτών.

Πολιτικός χαρακτηρισμός για τον Ναιοέλληνα που θέλει να μείνουμε στην Ευρωζώνη ή στην Ευρωπαϊκή Ένωση πάση θυσία, -θα πει (σύμφωνα πάντα με τους χρησιμοποιούντες την έκφραση) πάση ανθρωπο-θυσία ή πάση θυσία των άλλων-, για τον ευρωμαϊντανό.

Ο όρος εγκαινιάστηκε στα συλλαλητήρια του Ιουνίου και Ιουλίου 2015 υπέρ της παραμονής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, επέζησε όμως πέραν αυτών για να δηλώσει κάποιον που οι πολιτικές του θέσεις διαμορφώνονται υπό το βάρος της απόλυτης προτεραιότητας του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της Ελλάδας, ακόμη και εις βάρος άλλων σημαντικών προτεραιοτήτων. Κατά κανόνα χρησιμοποιείται από ιδεολογικούς αντιπάλους ως ελαφρός μειωτικός χαρακτηρισμός. Οι μενουμευρώπηδες κατηγορούνται από τους χρησιμοποιούντες την έκφραση ως ανήκοντες σε δύο μεγάλες κατηγορίες ανθρώπων: Είτε πρόκειται για ευρωπανηλίθιους που καίτη ευρωπαλαιστές λατρεύουν με φανατισμό ως ευρωταλιμπάν το [ευρωπέος]8 την ιδιότητα του να είσαι Ευρωπαίος. Είτε για λαμόγια που κρύβουν υπό τον μανδύα του φιλοευρωπαϊσμού τα ταξικά τους συμφέροντα. Οι μενουμευρώπηδες έχουν βέβαια διάφορες απαντήσεις, αλλά τέσπα εδώ μας ενδιαφέρουν τα γλωσσικά έως και ρητορικά στοιχεία της πολιτικής, μην επεκταθούμε.

Χαρακτηρίζει αυτόν που είναι φανατικός με το Ευρώ, την Ευρωζώνη ή την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ένταξη ή παραμονή σε αυτές, και γενικότερα με την ευρωπαϊκή ιδέα. Κυρίως, όμως, με το Ευρώ και την Ευρωζώνη. Ο φανατισμός του φτάνει σε τέτοιο σημείο, ώστε να μπορεί να χαρακτηριστεί ταλιμπάν, δηλαδή φανατικότατος έως τα όρια του θεούσου, ή και ασυλλόγιστος σταρχιδιστής πρόθυμος για κάθε ταλιμπανιά (βλ. και λοιπές σλανγκικές σημασίες του ταλιμπάν). Για τους ορίτζιναλ ταλιμπάν (<αραβικό tālib= μαθητής, επειδή ήταν αρχικά ιεροσπουδαστές σε πακιστανικές θρησκευτικές σχολές) δες εδώ.

Ο όρος είναι ειρωνικός, ιδίως γιατί η ευρωπαϊκή ιδέα έχει συνδεθεί με τα ιδεώδη του Διαφωτισμού, της ορθολογικής σκέψης και της εκκοσμίκευσης στους αντίποδες του θρησκευτικού φανατισμού. Οι χρησιμοποιούντες ειρωνικά τον όρο θίγουν ακριβώς το ότι ορισμένοι έχουν φανατική σχέση με την ευρωπαϊκή ιδέα όντας σε εσωτερική αντίφαση με τα πιστεύω τους, αφού τα πιστεύουν ακριβώς με τρόπο που αντιφάσκει προς το περιεχόμενό τους. Παρόμοιες χρήσεις είναι βεβαίως πολύ συνήθεις σήμερα, αφού ο φανατισμός των υποτιθέμενων ορθολογιστών και ευρωπαϊστών ή δυτικόφιλων που ταλιμπανίζουν ασύστολα είναι πολύ σύνηθες θέμα σε παρόμοιες λεξιπλασίες. Έχει θιγεί και στα λήμματα διαφωτιστάν, μουτζαχεντίν, μεταρρυθμιστάν, ευρωπαϊστάν, εκσυγχρονιστάν, φωταδιστής κ.ά.

Plot twist ινσέψιο: Ο συριζοταλιμπάν που είναι πλέον ευρωταλιμπάν.

Πάσα (Δ.Π.): Σφυρίζων.

Ο υπουργός της κυβέρνησης στα καλιαρντά. Από το ιταλικό ministro και το πουρό της ρομανί.

Χαρακτηρισμός για πολιτικό (ή και γενικότερα για ασχολούμενο με πολιτική ή/και οικονομία) ο οποίος γουσταίρνει τα Μνημόνια και τις μνημονιακές υποχρεώσεις.

Θα μπορούσαμε, ίσως, με βάση τη συνέπειά τους, να διακρίνουμε δύο μεγάλες κατηγορίες μνημονιάκηδων.

• Τους συνεπείς. Αυτούς που δηλώνουν ευθύς εξαρχής ότι πουστάρουν Μνημόνιο. Για διάφορους λόγους, όπως λ.χ. ότι το Ελλαδιστάν μπορεί να γίνει Μεταρρυθμιστάν, μόνο αν γίνει πρώτα Μνημονιστάν, ή επειδή συμφωνούν με τα 2/3 του μνημονίου που είναι καλά, ή επειδή θεωρούν ότι πρέπει η χώρα να έχει ευρωπαϊκό προσανατολισμό πάση (ανθρωπο)θυσία, ή απλά επειδή είναι γερμανοτσολιάδες και αποσπόρια των δωσιλόγων της κατοχής βρε αδερφέ. Ο τοιούτος μνημονιάκιας πανηγυρίζει τον χαρακτηρισμό του περήφανα ενάντια στους λαϊκιστές.
• Τους κωλοτούμπες. Ο όρος χρησιμοποιείται σκωπτικά ενάντια σε ηγέτες του Αντιμνημονίου, που εντέλει αναγκάστηκαν να ψηφίσουν Μνημόνιο. Χαρακτηριστική χρήση έκανε ο σλάνγκαρχος Βαγγέλας Μεϊμαράκης ενάντια στον πρώην αντιμνημονιακό πρώην σύντροφο Πάνο Καμμένο με μια εσάνς εϊτίλας, καθώς φέρεται να του είπε ότι είναι "και ο πρώτος μνημονιάκιας". Πριν από τους τσιπροκαμμένους η ίδια ρετσινιά είχε κολλήσει στους σαμαροβενιζέλους και δη στον Αντώνη Κομανέτση. Χρησιμοποιείται επίσης από πεφτοσυννεφάκηδες αριστερούς στο στυλ "μας βγήκε μνημονιάκιας ο Τσίπρας", "όχι και να ψηφίσουμε μνημονιάκια" κ.ο.κ.

Η πολιτική σλανγκιά είναι ήδη καταγεγραμμένη στη Βικούλα. Και δεν είναι η πρώτη φορά που η Βικούλα μας παίρνει την πρωτιά. (Αιδώς Σλανγκείοι!).

Λέγεται κι έτσι το ντιμπέιτ, υφιστάμενο μια αντιμεταχώρηση (το λένε και είναι απλό!) κατά τα φαλάκρα- καράφλα, χούφτα- φούχτα κ.ο.κ. Η λολοπαιγνιώδης αυτή αντιμεταχώρηση υπονοεί ότι το ντιμπέιτ (μεταξύ πολιτικών αρχηγών συνήθως, αλλά και γενικότερα), ή δίβατον πορτοκαλιστί ή ντημπέη αλεφαντιστί, αναδίδει μια αποφορά σκατίλας όπως ένας μπιντές, ή έχει ένα επίπεδο μπιντέ ή μπιντέ, κι αυτοί που το ακούνε καταλαβαίνουν ότι πρέπει να κάνουνε καλού κακού κανά μπιντέ για αυτά που θα ακολουθήσουν.

Σλανγκασίστ: Στο ΔγιαλοΧτήνος.

Λολοπαίγνιο με τις λέξεις συλλαλητήριο και αλήτης. Χρησιμοποιείται είτε 1) από όσους ενοχλούνται από τα συλλαλητήρια και θεωρούν τσουβαλιστί ότι ένα συλλαλητήριο δεν είναι τίποτα άλλο από μια μάζωξη από α) αλήτες μπαχαλάκηδες στη χειρότερη ή β) συλλαλητήριους στην καλύτερη, είτε 2) για να δηλώσει α) μία μάζωξη από ασφαλήτες που προσποιούνται το συλλαλητήριο ή β) ένα αντιδραστικό κόντρα-συλλαλητήριο από μπάτσους, ή γ) από Αγανακτισμένους Πολίτες, ή δ) απλώς από δυνάμεις της Δεξιάς και της Συντήρησης που κόντρα-διαδηλώνουν ενάντια σε ένα προοδευτικό αίτημα.

Σύγκρινε με: συναλητήρια, είσαι ο κρότος, συλλαλητήρια.