Tagged definitions (31)
Showing 11-20 from 31

Λέγεται για έναν παλιοχαρακτήρα, κομπλεξικό, το λίγο μαλάκα αλλα κατα τ'αλλα καλό παιδί σε ήπιο τόνο για να μην παρεξηγηθεί.

Από την ταινία που μεγάλωσε την γένια μου, από τη δοξασμένη δεκαετία των έϊτις το «Βασικά καλησπέρα σας!».

(Να μην συγχέεται με την πρώην περιοχή Κοκκιναρά ή την ομώνυμη λέσχη αντισφαίρισης).

Με το ουσιαστικό «πολιτεία» ο σύγχρονος νεοέλληνας αναφέρεται, κυρίως προ των ραδιοτηλεοπτικών καμερών και μικροφώνων, σε διάφορες από μηχανής θεότητες (το ανάλγητο κράτος, η εξουσία, οι 300, ο Θεός, ο Μπρους Ουΐλις, ο Τσακ Νόρις, ίσως και ο Μάκης) που θα έπρεπε να έχουν προβλέψει το κακό πριν συμβεί, και θα έπρεπε να έχουν μεριμνήσει για κάθε είδους ινφορτούνα που μπορεί να συμβεί και στον τελευταίο -πλην όμως φορολογούμενο- πολίτη. Βεβαίως, το καταληκτικό αυτό χωνευτήρι ευθυνών παραμένει πάντα από απρόσωπο έως φάντασμα, ενώ κατά στιγμές παίρνει και την μορφή σούπερ ήρωα, εγχώριου και εισαγόμενου (οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι, ο Πολέμαρχος του Θεού του Λιακό κλπ.). Το πρόδηλο αποτέλεσμα είναι βεβαίως η μη ανάληψη ευθύνης από κανένα υπαρκτό πρόσωπο, πολίτη ή πολιτειακό αξιωματούχο.

Πιθανή προέλευση:

Από τα βάθη της τουρκοκρατίας όπου ο ελληνόφωνος πρώην πολίτης της Ανατολικής αυτοκρατορίας δεν αισθάνθηκε ποτέ σα στο σπίτι του επί οθωμανικής κατοχής, δεν του πολυάρεσε ίσως και η διατήρηση της εξουσίας του παπαδαριού και συνεπώς δεν ένιωσε ποτέ μέρος του κράτους αλλά παρέμεινε «νοικοκυραίς» ραγιάς, κρυφοφοροφυγάς αλλά σκυφτός για το χαράτσι, και κατ' εξαίρεση αιχμάλωτος μιας ανατολίτικης πραγματικότητας.

Εδραίωση στη συνείδηση:

Λίγο το προτεκτοράτο του 1821, το γαλλικό, ρωσικό και αγγλικό κόμμα, η κεντρική εξουσία του Καποδίστρια, οι Βαυαροί, και γενικώς κάποιοι άλλοι που όριζαν επί μακρόν τις τύχες των νεοβαφτισμένων Ελλήνων οδήγησαν στην απρόσωπη πολιτεία που νομοθετεί, εκτελεί και δικάζει αυτοβούλως και απαρτίζεται από άλλους πάντοτε (μάλλον από το Άλφα του Κενταύρου...) έφτιαξαν την «Πολιτεία» που φταίει για τα στενά πεζοδρόμια, το νέφος, τη βροχή το'να τ'αλλο τι να λέμε τώρα.... Και γενικώς την μη αίσθηση του Έλληνα για οτιδήποτε δημόσιο... ακόμα και τα πάρκα!

Φράση απαράδεκτη, προηγείται πάντοτε μαλακωδεστάτης επιχειρηματολογίας στα τηλεοπτικά πάνελ «πολυουρεθάνης» (από το «για πολλά ούρα»)... Συνώνυμο του «κρατηθείτε, θα την πετάξω» ή «ακολουθεί αποσταθεροποίησις» ή «σόρρυ μίστερ Μπόμπολας, μην με απολύσετε για αυτό που θα πω!...».

Κατ' επέκτασιν, αποτελεί προκάλυμμα των έργων του Διαβόλου, καθώς, κατά τη διάρκεια της ακόλουθης εκστομιζόμενης πατάτας, Eκείνος μπορεί να επιτελέσει αθόρυβα το έργο του.

Δίκην μνημοσύνου στον σχωρεμένο Νίκο Κακαουνάκη, που μας πρόσφερε μερικά λήμματα κι ακόμη περισσότερα μήδια και σχόλια, θυμίζω μια πάγια φράση που καθιέρωσε ο Γιώργος Μητσικώστας στα έρλυ νότιζ. Ο εκδότης της εφημερίδας Non Paper συνήθιζε να μιλάει μετά τον Ν. Κακαουνάκη και, ανεξαρτήτως θέματος, να λέει πάντα με σοβαροφανή στόμφο: «την ίδια πληροφορία έχω κι εγώ Νίκο». Έκτοτε λέγεται για δορυφορικά, επικουρικά πρόσωπα που πιθηκίζουν ή κομίζουν μαλάκα εις σλανγκρ. (Σημείωση: Ο Νίκος είναι όχι κατ' ανάγκη ο Κακαουνάκης, αλλά και ο Ευαγγελάτος)

Φράση κλισέ, που την χρησιμοποιούν δημοσιογράφοι και πανελίστες, με την οποία προετοιμάζουν το ακροατήριο για κάποια υπερβολή, ή για – απλά - μία μαλακία ακόμα. Από την άποψη προειδοποίησης, πρέπει να είμαστε ευγνώμονες, γιατί συνήθως τις παπαριές που λένε τις τρώμε απροειδοποίητα.

Αλλά τέσπα, η φράση αυτή, πιο πολύ σημαίνει, «παρακαλώ προσέξτε τι λέω», παρά οτιδήποτε άλλο.

Η φράση ανήκει στην κατηγορία εκφράσεων, που ανά καιρούς γίνονται της μόδας στον προφορικό λόγο, χωρίς λόγο και αιτία. Όπως ένα καιρό, όλοι οι πολιτικοί χρησιμοποιούσαν το «θέλω να πιστεύω» (νόημα ουδέν!!! Ή πιστεύεις ή ελπίζεις ρε μπάμια).

Οι λέξεις που ακολουθούν την φράση και η σημειολογία τους είναι:

• H υπερβολή, που σημαίνει αυτά που λέω είναι τόσο ανούσια, ώστε αν δεν υπερβάλω, δεν θα μου δώσει κανείς σημασία.
• H αγένεια, που σημαίνει ότι μόλις διέκοψα έναν μαλάκα συνομιλητή που έλεγε μαλακίες, αλλά εγώ θα τις πω καλύτερα.
• Tο αδόκιμο της έκφρασης, (μιλάω τέλεια ελληνικά, αλλά...).
• O ενικός (ή η οικειότητα), που σημαίνει ότι όλοι οι επώνυμοι είμαστε κολλητοί.
• O πληθυντικός, που σημαίνει είμαι πολύ πιο νέος από εσάς.
• Μπορείτε βέβαια να βάλετε και οτιδήποτε θέλετε μετά, αφού ουσιαστικά η έκφραση δεν σημαίνει τίποτα. Είναι μία προειδοποίηση!

Ας μας συγχωρεθεί αν δεν είναι σλανγκ, αλλά... μπορεί και να είναι!

Ειρωνική έκφραση προς άτομο που έχει άκρες στην εκάστοτε «εξουσία» ή την εύνοια της «εξουσίας», π.χ. αν έχει πουλήσει κάποια εκδούλευση.

Ιδού και ο έτερος Καππαδόκης (ολοκληρωμένη έκφραση). Σημαίνει, να κι άλλος ομοϊδεάτης (με την έννοια του παγαπόντη ή μπαγαπόντη), που έρχεται για υποστήριξη του υπάρχοντος.

Παρότι είναι έκφραση του Μέγα Βασιλείου (του έλληνα Άη Βασίλη, και ενός εκ των τριών ιεραρχών, που έζησε στην Καππαδοκία), εγώ θα την χρεώσω βέβαια στον Λάμπρο Κωσταντάρα από την ταινία «Υπάρχει και φιλότιμο», όπου ο Μαυρογιαλούρος την εκφωνεί με φοβερό στόμφο, όταν εμφανίζεται ο Παπαγιαννόπουλος σε υποστήριξη του Ντούζου (ή ανάποδα), προσπαθώντας ο ένας να καλύψει τον άλλον.

Δουλεύω πάρα πάρα πολύ. Από την συνήθεια των δημοσιογράφων, ιδίως του Κακαουνάκη να ευλογάνε τα γένεια τους (pun intended) ότι εχουν δουλέψει πάρα πολύ, λέγοντας: «Εμείς στο (όνομα καναλιού/ εφημερίδας) κάνουμε ρεπορτάζ». Είναι πολύ αστείο, όταν λέγεται από δημοσιογράφο του Σταρ.

Πηγή: Χαλικούτης.

Κληρονομικό χάρισμα είναι αυτό που έχει ένα μέντιουμ, ένας μελλοντολόγος, ένας τεχνίτης της μεταφυσικής κ.λπ. για να προλέγει το μέλλον και, ενίοτε, για να κάνει διάφορα μαγικά, εφόσον αποτελεί κληρονομιά παλαιότερων γενεών μελλοντολόγων και λοιπών μεταφυσικών ειδικοτήτων στην οικογένειά του (αλλιώς είναι σκέτο χάρισμα). Είναι αμφίβολο αν υπάρχει πραγματικά τέτοιο πράγμα ή αν είναι ένα τέχνασμα που χρησιμοποιείται από επιτήδειους που εκμεταλλεύονται τον πόνο, την απελπισία, την αδαημοσύνη του κόσμου για προσωπικό όφελος.

Πρόκειται για έκφραση που χρησιμοποιείται ευρύτατα από μέντιουμ και μελλοντολόγους, κυρίως από αυτούς που βρίσκουν πελατεία μέσω αγγελιών στον γραπτό τύπο και διαφημίσεων στην τηλεόραση. Σκοπό έχει:

• να τους διαφοροποιήσει στο μυαλό των αγνών φιλάθλων από το αληταριό που λυμαίνεται τον χώρο της μελλοντολογίας,
• να προσθέσει μια αίσθηση αξιοπιστίας στο προφίλ τους,
• να ανυψώσει το στάτους τους και, τελικά,
• να τους βοηθήσει να βουτήξουν το πελάτη από τα χέρια των υπόλοιπων του σιναφιού, που το μόνο που έχουν να επιδείξουν είναι λαμέ πουκάμισα και τουρμπάνια με λαχούρια.

Τα μέντιουμ και οι μελλοντολόγοι που κυκλοφορούν στην πιάτσα, είτε στις γειτονιές ή στην τηλεόραση, σε τηλεφωνικές γραμμές, στο ίντερνετ και σε διάφορες άλλες τεχνολογίες, υπόσχονται κάποιες φορές και μεταξύ άλλων τα εξής:

• Πρόβλεψη του μέλλοντος. με διάφορους τρόπους μαντείας όπως διάβασμα του χεριού, κρυστάλλινης σφαίρας, τράπουλας ταρώ, σκέτης τράπουλας, τράπουλας deste, των αστεριών, των αριθμών, του ελληνικού καφέ, του φραπέ κ.λπ. Μπορούν να δουν τί θα φας αύριο, σε πόσα τέρμινα θα σε στεφανώσει ο προκομμένος σου, αν θα πάρεις λεφτά ή αν θα διαβείς μεγάλη πόρτα. Επίσης παίζει και μεγάλος δρόμος άκα ταξίδι.
• Επαναφορές προσώπων. Παλιά νόμιζα ότι εννοούν «από τον άλλο κόσμο» κι έλεγα «έλα τώρα αυτό είναι εύκολο, ποιος μπορεί να τους πιστεύει», αλλά τελικά μπορεί να σημαίνει είτε ότι κουβαλάς την ψυχή από τον Άδη στο δωμάτιο του μέντιουμ και το ρωτάς ό,τι θες και σου μιλάει, ή ότι, αν σου 'φυγε ο γκόμενος για τα μάτια μιας Ρωσίδας, μπορούν να σου τον φέρουν πίσω, λύνοντας τα μάγια που του 'κανε αυτή η πουτάνα (εννοείται του έχει κάνει μάγια, με την λογική δεν ξεκινήσαμε εμείς την φωτιά, σο δεν είμαστε κακιές, δεν κάνουμε αμαρτία, όλα είναι μια άμυνα).
• Ενίσχυση αύρας. Σου κάνουνε τα μαγικά τους, σε ποτίζουν με τα ματζούνια τους κι έτσι ισχυροποιούν την θέση σου ως πνευματική υπόσταση, σε περιχαρακώνουν απέναντι στα κακά πνεύματα που σε περιτριγυρίζουν, σε κάνουν δυνατό.
• Απομάκρυνση κακοτυχίας. Το ίδιο με το από πάνω.
• Λοιπές μαγείες - ανεξάντλητη λίστα, την μαθαίνεις όταν πέσεις στα σκληρά, που θα πει, πας μια από το... μαντείο, σου βγάζει ένα πρόβλημα, την επόμενη σου λέει ότι έχει τρόπο να το λύσεις και πάει λέγοντας.

Σο, γίνονται αγάπη μου τέτοια σοβαρά πράματα μόνο με ένα απλό χάρισμα, που προέκυψε έτσι στα καλά καθούμενα επειδή μια μέρα το μέντιουμ (πριν γίνει μέντιουμ) σκιάχτηκε από ένα ξωτικό; Ασφαλώς όχι. Δεν φτάνει μόνο να διαθέτεις την απαραίτητη ενόραση που επιτρέπει να μπορείς να δεις τα μέλλοντα. Πρέπει να το χεις στο γονίδιο το πράμα, να 'χεις ειδικό χάρισμα που το χεις πάρει γενετικά σαν την προδιάθεση στον ζαχαρώδη διαβήτη. Πρέπει να έχεις το κληρονομικό χάρισμα.

Βλ. Ελληνικός καφές και εδώ Τράπουλα deste.[/I]

Ασίστ: Χαλικού από ΔΠ.

Ο βαρύγδουπος αυτός όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στα τηλεοπτικά πράγματα από τον γκουρού της μεσημεριανής ζώνης Ανδρέα Μικρούτσικο για να περιγράψει μια κατάσταση αυτο-εξευτελισμού ενός καλεσμένου, ο οποίος έρχεται στην εκπομπή για να βγάλει τα εσώψυχα του στη φόρα, εμπιστευτικά σε πανελλήνια εμβέλεια.

Είναι χαρακτηριστική η τηλε-κανιβαλλιστική διάθεση με την οποία ο παρουσιαστής εκμαιεύει τα «παθήματα» και τις «συμφορές» που χτύπησαν τον καλεσμένο, αλλά και το «on-off» φαινόμενο, δηλαδή η σαδιστική ευκολία με την οποία θα διακόψει το ξέσπασμα του καλεσμένου για διαφημίσεις, για να το ξανασυνεχίσει αμέσως μετά.

Οι δε καλεσμένοι βρίσκονται στην κοσμάρα τους, λες και έχουν πάρει αρντάν, όλοι από το κοινό του στούντιο τους φτύνουνε και αυτοί νομίζουν ότι βρέχει, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που το γυρνάνε απότομα από δάκρυ σε γέλιο και τούμπαλιν, προδίδοντας μια συναισθηματική ρηχότητα. Γενικά, το λήμμα έχει ταυτιστεί με τηλεοπτικά υποπροϊόντα μεσημβρινής ζώνης, που όμως όλοι τα βλέπουμε (αν και τα καταδικάζουμε).