Tagged definitions (60)
Showing 41-50 from 60

Το «με Μαρξ, ορθοδοξία και μια ζεϊμπεκιά» είναι στίχος του Χάρρυ Κλυνν από το «Ελλάδα, η χώρα του πράσινου ήλιου» στα '80ς. Ο Χάρρυ Κλυνν στα '80ς σατίριζε την τότε νεοεμφανιζόμενη γειτνίαση μαρξιζόντων και ορθοδόξων, που εν μέρει προήλθε εκ των τελευταίων ως αντίδραση για τις κατηγορίες όσον αφορά στον ρόλο της Εκκλησίας κατά την Δικτατορία, και εν μέρει στα πλαίσια γενικότερων ζυμώσεων στην σοσιαλιστική δεκαετία των '80ς. Σήμερα, όμως, το οξύμωρο σχήμα «μαρξορθόδοξος», ως αντιδιαστελλόμενο από αυτό που οι ίδιοι θεωρούν ως ευρωλιγούρηδες ή φωταδιστές, δηλώνει ότι στην σύγχρονη Ελλάδα πλάι στην κλασική αντίθεση Δεξιά-Αριστερά, υπάρχει ένα παράπλευρο ιδεολογικό δίπολο που μπλέκεται με περίεργους τρόπους στα υπάρχοντα κόμματα. Οι «μαρξορθόδοξοι» είναι αυτοί που πιστεύουν σε ιδανικά της «καθ' ημάς Ανατολής», των ελληνικών «κοινοτήτων», σ' ένα είδος ιθαγενούς σοσιαλισμού. Το οποίο στην πράξη σημαίνει απλώς έντονη κριτική στην Δύση και τον φιλοδυτικισμό, η οποία κριτική τους φέρνει σε στενή γειτνίαση με καθαυτό μαρξίζοντες αντικαπιταλιστές. Από την άλλη, έχει γίνει και μια γειτνίαση μεταξύ δεξιών με την έννοια του φιλοδυτικού φιλελευθερισμού και ορισμένων αριστερών τύπου λ.χ. ΣΥΡΡΙΖΑ, που είτε απλώς διεκδικούν κάποια γενικά δικαιώματα (στην καλύτερη περίπτωση), είτε απλώς θεωρούν ότι είναι τρέντυ να ψηφίσεις ένα αριστερό κόμμα, που να μην βαρύνεται όμως με τον δογματισμό του ΚΚΕ.

Το αποτέλεσμα είναι ότι τόσο οι μαρξορθόδοξοι, όσο και οι ευρωλιγούρηδες διοχετεύονται σε πολλά κόμματα και εξουσίας και εναλλακτικά. Έχω την εντύπωση ότι οι μαρξορθόδοξοι τείνουν να διοχετεύονται περισσότερο σε Ν.Δ. και μετά ΚΚΕ, Παπαθεμελή ή και ΛΑΟΣ, ενώ οι ευρωλιγούρηδες πιο πολύ σε ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΡΙΖΑ και μετά Ν.Δ. και εναλλακτικά φιλελεύθερα ή οικολογικά κόμματα. Αλλά πιστεύω εξίσου ότι τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ έχουν και μαρξορθόδοξους και ευρωλιγούρηδες στις τάξεις τους, κι αυτό τα καθιστά κατάτι αντιφατικά. Βεβαίως και τα δύο άκρα αυτά του διπόλου έχουν καθ' εαυτά τις αντιφάσεις τους. Μερικά φαινόμενα για χάρη παραδείγματος. Βλέπουμε μια γειτνίαση στους «μαρξορθόδοξους» προσωπικοτήτων τόσο ετερόκλητων όσο ο Κώστας Ζουράρις, η Λιάνα Κανέλλη, ο Χρήστος Γιανναράς, ο π. Μεταλληνός, ο Διονύσης Σαββόπουλος (πιο πολύ '80ς - '90ς), ο Γεωργουσόπουλος, ο Παπαθεμελής κ.ά., ενώ η κατά βάση αριστερή εκφραστική τους χρησιμοποιείται και από ακροδεξιούς λ.χ. του Καρατζαφέρη. Από την άλλη, βλέπουμε φαινόμενα, όπως λ.χ. της «συμμετοχικής δημοκρατίας», που επαγγέλθηκε ο Γ. Παπανδρέου το 2004 βάζοντας στο ίδιο κόμμα Ανδρέα Ανδριανόπουλο και Στέφανο Μάνο με Μίμη Ανδρουλάκη και Μαρία Δαμανάκη, πράγμα που του κόστισε τις εκλογές, εν μέρει. Και το άλλο οξύμωρο, που βλέπουμε στις μέρες μας είναι ότι έχουμε μια οιονεί φιλορωσική Δεξιά της Ν.Δ. και μια ας πούμε φιλοαμερικανική Κεντροαριστερά του ΠΑΣΟΚ, πολύ σχηματικά βέβαια, και κυρίως σε επίπεδο συμπαθειών των δύο ηγεσιών.

Αυτά. Απλώς διερωτήθηκα μήπως σε σλανγκ λεξιπλασίες μπορεί να βρεθεί ακριβέστερη περιγραφική δυναμική από ό,τι σε κλασικούς όρους, όπως Δεξιά-Αριστερά.

Αποκαλούνται οι πολεμιστές θηλυκού γένους, οι οποίες απαρτίζουν τις σκανδιναβικές θηλυκές ορδές που κατακλείουν τα ελληνικά νησιά το καλοκαίρι, και οι οποίες βρίσκουν τρε καβλωτίκ, τον μαυροτσούκαλο και τριχωτό τύπο του νεοέλληνα.

Βεβαίως πρέπει να δώσουμε τα εύσημα στο σουηδικό σύστημα εκπαίδευσης, που εμποτίζει αυτά τα χαριτωμένα ξανθά κεφάλια (εμάς βέβαια ως φυλή, μας ενδιαφέρει το υπόβαθρο), με την έννοια του φιλελληνισμού. Διότι όλα ξεκινούν από το μυαλό.

Η ταινία που συνήθως κάνει μπαμ ότι είναι αμερικάνικη, είτε για το κλασσικό happy end της είτε γιατί είναι υπερπαραγωγή, είτε γιατί είναι πολύ προβλέψιμη. Πολύ πιθανόν να είναι και μια βλακεία.

Αθάνατη ατάκα του Χάρρυ Κλυνν από την εποχή των 80ς και του σιδηρού παραπετάσματος. Την έλεγε Νεοέλληνας που είχε μόλις γυρίσει από την Σοβιετική Ένωση. Εννοούσε ότι η ανέχεια ήταν τόσο μεγάλη απ' την άλλη μεριά του σιδηρού παραπετάσματος, που είχανε ξεφύγει από τη νομισματική οικονομία και είχαν περάσει σε οικονομία ανταλλακτική ειδών, και μάλιστα πρωτευόντων ειδών, όπως η οδοντόκρεμα Κολινός, γνωστή παρακμιακή οδοντόκρεμα, που άκμασε στα 80ς. Τώρα ο Πούτιν προσπαθεί να βγάλει την Ρωσία από την εποχή Γιέλτσιν, αλλά η χαρρυκλυννική ατάκα χρησιμοποιείται ακόμη για χώρες-παραδείσους του σεξοτουρισμού.

Εις -στάν εθνικό αυτοφαυλιστικό ή πολιτικό φαυλιστικό, που δηλώνει την Ελλάδα ως μια χώρα όπου γίνεται προσπάθεια να εφαρμοστούν οι αρχές του φιλελευθερισμού πλην με τρόπο αρκούδως ανατολίτικο και υπανάπτυκτο.

Ο όρος, βεβαίως, μπορεί να χρησιμοποιηθεί με μια πλειάδα τρόπων:

α) Στην πιο ακραία μορφή του στρέφεται εναντίον του ίδιου του πυρήνα του φιλελευθερισμού, ή, περισσότερο, του νεοφιλελευθερισμού, για να δηλώσει ότι παρά τις αξιώσεις του τελευταίου για ορθολογισμό και ατομική πρωτοβουλία, στην ουσία αποτελεί ο ίδιος μία ανορθολογική κατασκευή, την οποία ακολουθούν άκριτα οι αντίστοιχοι ταλιμπάν της απόλυτης ελευθερίας των αγορών, της δημιουργικής καταστροφής, της πλήρους άρσης των περιορισμών από το κράτος και την κενωνία, της απορρύθμισης και αποχαλίνωσης κ. ταλ., που εντέλει οδηγούν σε νεοβαρβαρικές καταστάσεις.

β) Περισσότερο, όμως, θίγει το πώς εφαρμόζεται (#νοτ) ο φιλελευθερισμός στην Ελλάδα. Εντάσσεται έτσι σε μια σειρά από -σταν, όπως τα Διαφωτιστάν, Εκσυγχρονιστάν, Μεταρρυθμιστάν, άντε και το Μνημονιστάν, τα οποία υπονοούν ότι η ιδιότυπη (μη) εφαρμογή δυτικών αξιών, θεσμών και πρακτικών γίνεται στο Ελλαδιστάν με εξίσου ανορθολογικό και υπανάπτυκτο τρόπο όσο είναι και η αντίσταση των ανατολίτικων δυνάμεων αδρανείας. Το εν Ελλάδι Φιλελευθεριστάν είναι, λοιπόν, η χώρα όπου μεγαλόστομα πρωκτάγματα φιλελευθερισμού συνυπάρχουν κατ' ανάγκη με δεξιό αυταρχισμό παλαιάς κοπής, με το ελλαδικό κρατιστάν- νταβατζιδιστάν, με νεοποτισμό (κατά Αλέξη Τσίπρα), πελατειακό κράτος και λοιπές συντηρητικές δυνάμεις.

γ) Πιο συγκεκριμένα, ως πολιτικό πλέον φαυλιστικό, δηλώνει έναν, ας πούμε, νοερό τόπο όπου δραστηριοποιείται το τρελό παρεάκι των νεοφιλελέδων στην Ελλάδα. Από τα κώματα Δράση, ΦΙΣ (και Δημιουργία Ξανά για κάποιους πάσχοντες από Τζημερίτιδα), ανεβαίνοντας σε Γέφυρες για να πέσουν μετά σε Ποτάμια, οι φιλελέδες έχουν συμπήξει τη δική τους ελίτ της αλήτ που αρθρώνεται και γύρω από ορισμένους χώρους, όπως είναι λ.χ. το βιβλιοπωλείο Free Thinking Zone, το σάιτ Protagon, διάφοροι διαδικτυακοί ραδιοφωνικοί σταθμοί και δραστηριότητες στις παρυφές της χιπστεροσύνης που βλέπουμε σε Free Press έντυπα, σε προγράμματα TEDx και σε ομάδες νέας κοπής εις -ιστας. Και βεβαίως τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης. Με το τσουβάλιασμα παρόμοιων διαφορετικών δραστηριοτήτων σε ένα εις -σταν φαυλιστικό επιτυγχάνεται με μάλλον ειρωνικό τρόπο η απαξίωσή τους, καθώς αυτό που συνήθως θίγεται δεν είναι ο οπισθοδρομικός τους χαρακτήρας, όπως συνήθως με τα εις -σταν, αλλά αντιθέτως ο ελιτισμός τους και το γεγονός ότι αποτελούν έναν μικρόκοσμο από γκρουπούσκουλα χωρίς μεγάλη επιρροή στην ελληνική κενωνία.

Εις -στάν εθνικό αυτοφαυλιστικό, που προφ εντοπίζει τον ανατολίτικο και, ας πούμε, υπανάπτυκτο χαρακτήρα της Ελλάδας στη βυζαντινή παράδοση, στη Ρωμιοσύνη, ήτοι στο γεγονός ότι η Ελλάδα είναι ή θεωρείται από κάποιους ότι (θα έπρεπε να) είναι συνέχεια της πάλαι ποτέ Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, διαφέροντας από την Δύση κ.ο.κ. Με άλλα λόγια οι νεο-ανθενωτικές ιδεολογίες, πρακτικές και συμπεριφορές θεωρούνται ότι κυρίως ευθύνονται για τον ελλιπή εκδυτικισμό ή εκσυγχρονισμό της χώρας.

Ακόμη ένα εθνικό αυτοφαυλιστικό εις -στάν, που περιγράφει την Ελλάδα των μνημονίων.

Μπορεί βεβαίως να σημαίνει πολλά πράγματα ή να στεγάζει διαφορετικές απόψεις. Λ.χ.

- Η Ελλάδα ως μια χώρα οσφυοκαμπτών, ναισεολατζήδων, νενέκων και η πνευματική παρακμή που αυτό συνεπάγεται (με αυτή την έννοια το χρησιμοποιούν οι κλασικοί αντιμνημονιακοί).

- Η Ελλάδα ως μια χώρα όπου τα Μνημόνια εφαρμόστηκαν όπως εφαρμόστηκαν από τους κρατικιστές παλαιοκομματικούς του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της Ν.Δ., ή ως μια χώρα που χρειάζεται μνημόνια ιν δε φερστ πλέις (με αυτή τη σημασία μπορεί να το χρησιμοποιήσουν και φιλελέδες).

- Η Ελλάδα ως μια χώρα όπου ήταν στραβό το κλίμα, το έφαγε και ο γάιδαρος της λιτότητας και των περικοπών που δυσχεραίνουν το ήδη υπάρχον μπάχαλο. Γενικά η Ελλάδα της κρίσης ή/και της παρακμής.

- Μπορεί ακόμη να χρησιμοποιηθεί για να ειρωνευτεί όσους και καλούα ευρωπαϊστές ελίτ της αλήτ επιχαίρουν με τα μνημόνια και τα θεωρούν θετικά. Σε αυτήν την περίπτωση έχουμε ειρωνική υπονομευτική χρήση του -σταν, όπως λ.χ. στα Διαφωτιστάν ή Φιλελευθεριστάν. Ενώ δηλαδή το -σταν συνήθως χρησιμοποιείται για να κατακρίνει τον ανατολίτικο χαρακτήρα της Ελλάδας, ορισμένα -σταν αντιθέτως σχηματίζονται για να ειρωνευτούν τα πρωκτάγματα εξευρωπαϊσμού της ή τον ατελή/ εκκρεμή εξευρωπαϊσμό της.

Μπορεί να είναι και ένας σπάνιος δόκιμος όρος για να δηλώσει τον Προτεσταντισμό (βλ. 4ο παράδειγμα). Αλλά εδώ μας ενδιαφέρει ως ένα εθνικό φαυλιστικό (και ουχί αυτοφαυλιστικό, που λέει κι ο Νίκος Σαραντάκος), επίσης σπάνιο, αλλά το έχω πετύχει πού και πού στο Φέισμπουκ και σε πολιτικά σάιτ, του οποίου η χρήση γίνεται κατά παραδειγματική αντιδιαστολή με άλλους εθνικοφαυλιστικούς όρους, όπως η Σοβιετία και η Μπανανία.

Το νόημα είναι περίπου το εξής. Προβάλλονται συχνά ως δυστοπίες τα κράτη του πρώην ανατολικοευρωπαϊκού υπαρκτού σοσιαλισμού (Σοβιετίες) ή οι χώρες της Λατινικής Αμερικής (Μπανανίες, βλ. και Βενιζουέλα). Επειδή η Ελλάδα κινδυνεύει να έχει χαρακτηριστικά από τα παραπάνω, λ.χ. γραφειοκρατία, δημόσιο φορέβα, αγκυλώσεις, λαϊκισμό κ.ά., αυτοφαυλίζεται συχνά και η Ελλάδα με όρους όπως οι παραπάνω, ή κρούεται ο κίνδυνος μήπως καταστεί κάτι τέτοιο στο μέλλον.

Κατά αντίστιξη, λοιπόν, κάποιοι χρησιμοποιούν τον όρο Προτεσταντία για να χαρακτηρίσουν το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή χώρες του Προτεσταντικού Βορρά της Ευρώπης, όπως λ.χ. η Γερμανία, Σκανδιναβικές χώρες, η Ολλανδία, ή πιο κεντρικά η Ελβετία, όπου υποτίθεται ότι η προτεσταντική ηθική έχει δημιουργήσει εθισμούς, όπως λέει και ο Max ο Weber, οι οποίοι οδήγησαν σε μία εύρυθμη λειτουργία ενός ευνομούμενου και οριοθετημένου καπιταλισμού, και σε πολιτικές αρετές των πολιτών, όπως το αίσθημα ευθύνης, η ωριμότητα και άλλες προτεσταντιές, που συνηθίζονται στις χώρες του ενάρετου Βορρά. Αν τώρα η έκφραση ειπωθεί στο πλαίσιο celebrating and undermining, τότε δέον να την εκφέρουμε με έναν επιτονισμό αηδίας, όπως αντιστοίχως στα Σοβιετία και μπανανία, για να χαρακτηρίσουμε τις προτεσταντιές που συμβαίνουν σε ανέραστες χώρες, όπου οι κάτοικοί τους στερούνται την jouissance και την ζουζουνισάνς που προσφέρει το ελληνικό μπάχαλο και ωσεκτουτού είναι κουτόφραγκοι που μπορούν να πιαστούν κότσοι, δεν είναι ψημένοι στη ζωή, τρακάρουν στο ίσωμα, είναι εύπιστοι, πιστεύουν ό,τι τους λένε κ.τ.ό. Για μεγαλύτερο εφέ δέον να επιτονιστεί με τέτοια υποτίμηση σαν να λέμε ότι δεν πρόκειται για σοβαρές χώρες.

Πάσα: John Black.

Άλλο ένα εθνικό αυτοφαυλιστικό, δηλώνει την Ελλάδα ως τον τόπο όπου θάλλουν και αναπτύσσονται κάθε είδους σούργελα, με αποτέλεσμα το όλο εφέ της χώρας να είναι εξαιρετικά σουργελέ. + COYΡΓΕΛΕΗCON +

Εθνικό αυτοφαυλιστικό νέας κοπής, που τρέπει το ψωροκώσταινα, και σημαίνει την Ελλάδα ως μια χώρα πολλών φόρων, που συχνά είναι παράλογοι και στραγγαλίζουν την όποια ανάπτυξη και κοινωνική κινητικότητα, φέρνοντας αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που επιδιώκουν. Επίσης, φορογιώργαινα για να στηλιτεύσει την πολιτική του Γιώργου Παπανδρέου, όταν ήταν πρωθυπουργός της ψωρογιώργαινας. Η έκφραση βεβαίως κρίνει την μετά το 2010 πολιτική των Μνημονίων, αλλά και την κακή εφαρμογή της από τους εγχώριους πολιτικούς.

Ο όρος ψωροκώσταινα ως ένα από τα σημαντικότερα αυτοφαυλιστικά μας έχει λάβει πολλές τροπές, όπως ψωρογιώργαινα, ψωρολακόσταινα, ψωλοκώσταινα, παλαιοκώσταινα και γενικότερα τρέπεται ανάλογα με το όνομα ή παρατσούκλι του εκάστοτε πρωθυπουργού, λ.χ. ψωροτζέφραινα, ψωραντώναινα κ.ο.κ.