Τί γίνεται με τα κύρια ονόματα που τελειώνουν σε -ούζα, όπως π.χ. βεντούζα, χαβούζα, παρτούζα; Χάνουν απλά το τελικό -α ή τρέπονται σε βεντουζούζ, χαβουζούζ, παρτουζούζ κ.λπ. ;
Πρέπει να υποσημανθεί η εννοιολογική διαφορά σε σχέση με το λήμμα «Τομπούλογλου», αφού το τελευταίο ενσωματώνει μια πιο επιτακτική χροιά, περιέχουσα θυμό ή/και αγανάκτηση, ιδίως όταν απευθύνεται στον συνομιλητή μας:
-Σου είπα μάζεψ΄τα! Τομπούλογλου!
αλλά:
-Ωχ, άρχισε η Τσέλσι! Εξαφανιζόλ!
αυτοκτονημένε, νομίζω βασικά, εεεε, to begin with, για αρχή δηλαδή, αν θελήσουμε να αποδώσουμε το αντικείμενο πούτσες σε πτώση δοτική, πρέπει να συνταχθεί με το άρθρο ταις, ως ταις πούτσαις, όμως τότε το μετατρέπουμε σε έμμεσο αντικείμενο, αλλοιώνοντας την εννοιολογική σημασία της πούτσας (και του αποφθέγματος). Επίσης, στο περιβόλι που ακολουθεί, ξεχωρίζουν σαν γροθιά στο μάτι τα της, κοιμάμε, κόλους και θυμάμε, έναντι των ορθών τις, κοιμάμαι, κώλους και θυμάμαι. Βέβαια, τί σημασία έχουν όλα αυτά; Καμία απολύτως, αφού πρόκειται για ταπώματα (και πιπώματα) του προφορικού και όχι του γραπτού λόγου.