βρισιές Καραϊσκάκη

θα γίνω σλανγκαρχίδας αν πω ότι δεν κατανοώ τη φύση του λήμματος;

Mε 1-2 καραουισκάκια θα κατανοήσεις :Ρ

Ετς! Μπραβο Κνάσε

χαχα ωραίος ο Καραϊσκάκης. όντως τα είπε αυτα που έχεις στο παράδειγμα, αδελφέ;

Ναι φυσικά και τα είπε έβριζε συνεχώς αν και ήταν ο γιος της καλόγριας! Και του δίνουμε ρισπέκτ!

Η λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά φίλε Γκατζμάνε!

!

Και πάνω απ' όλα είσαι επίκαιρος!

Κάποτε ο Καραϊσκάκης είχε κληθεί από την Κυβέρνηση να λογοδοτήσει για ορισμένες κατηγορίες περί ανυπακοής που τον βάραιναν. Απολογούμενος κατά τη διάρκεια της δίκης του σε μια εκκλησιά στο Αγρίνιο, μεταχειριζόταν την ίδια αθυρόστομη γλώσσα του. Όταν ένας 80χρονος κριτής του, του υπενθύμισε ότι πρέπει να περιορίσει τη συνήθεια του αυτή, απάντησε:
- Και συ ορέ εγέρασες, αλλά το χούι να γαμείς δεν τ΄αφήνεις!

Το πλήρες κείμενο στο τελευταίο (και καλύτερο) παράδειγμα, είναι:

«Γ*** την πίστιν σας και τον Μωχαμέτη σας. Τι θαρεύσετε κερατάδες... Δεν εντρέπεσθε να ζητείτε από ημάς συνθήκην με έναν κοντζιά σκατο-Σουλτάν Μαχμούτην -να τον χέσω και αυτόν και τον Βεζίρην σας και τον Εβραίον Σιλιχτάρ Μπόδα την πουτάνα. Άμα ζήσω, θα τους γσω, άμα πεθάνω θα μου κλάσουν τον μτσο». Στρατηγός Γεώργιος Καραϊσκάκης, 1782-1827

!!!

Γειά σ' ορέ Αλλίβε εφέντη με τα κιτάπια σου!

(Ο Αλλίβε εφέντης χαϊδεύει ευαρεστημένος την γενειάδα του, λέει «γειά σου κι εσένα ορέ!» και σηκώνοντας την κούπα του, κολλάει απο' να μετζίτι στους παιχνιδιατόρους να μη σταματήσουν να παίζουν τα όργανα ως το πρωί, χορεύουν και exeunt)...

;-)

Τυχαίο που οι Ολυμπιακοί έχουν ονομάσει το στάδιο Καραΐσκάκη; Δεν νομίζω!! :Ρ

Κι άλλες σλανγκιές του Γεωργίου Καραϊσκάκη, που διασώζονται στα Απομνημονεύματα του Ν. Κασομούλη, (εγώ τις βρήκα στο βιβλίο του Κ. Παπαγιώργη, Τα καπάκια, εκδ. Καστανιώτης, 2003, σ. 170-171):

τεσσαρομάτης = αυτός που φοράει γυαλιά, δυτική συνήθεια.
έρχεται με τον ζουρνά = έρχεται κάτι εύκολα, άκοπα και πανηγυρικά, χωρίς προσπάθεια.
ξυνογαλάς = Σαρακατσάνος.
πούτζος = Συνεκδοχή μέρος αντί όλου, εννοείται ο εκάστοτε οπλαρχηγός.

Το απόσπασμα είναι:
«- Όπου μας διορίσει η κυβέρνησις, εκεί θέλει εκστρατεύσομεν (απήντησεν ο καπετάν Νότης).
- Ποία κυβέρνησις καπετάν Νότη; Το τζιογλάνι του ρείς- εφάντη, ο τεσσαρομάτης; Ποίοι τον έκαμαν κυβέρνησιν; Εγώ και άλλοι δεν τον γνωρίζομεν. Ή σύναξε δέκα ανοήτους και τον υπέγραψαν διά τας ιδιοτέλειάς των; Πρώτα εσύ, που όλα θέλεις να έρχονται με τον ζουρνά. Ο Σκαλτσάς που δεν είναι άλλο παρά καμπάνα μπαγκ μπαγκ. Ο Μακρής, ο μακρολαίμης, ο κρεμασμένος, όπου μόνο το κεφάλι ξέρει να ταράζει. Ο Μήτσος Κοντογιάννης, η πουτάνα, όπου αν ήτον γυναίκα, δεν εχόρταινε με 80 χιλιάδαις φοραίς την ώραν, ο ξεινογαλο-Γιώργος Τζιόγκας, όπου στραβώνει τα χείλια με το τζιμπούκι και δεν ηξεύρει τι του γίνεται, και ο αδελφός μου ο Στορνάρης ο ψεύτης. Δεν τον υπέγραψεν ο πούτζος την εκστρατείαν σας!».

Όμως ο Καραϊσκάκης δεν ήταν ο μόνος σλανγκιάρης του Αγώνα. Στην ατάκα του πρώτου παραδείγματος, ο Στορνάρης απάντησε: «Επειδή έχεις τουμπελέκια και τρομπέταις, βάστα λοιπόν, διότι ο πούτζος μας και με τουμπλέκια και με τρομπέταις θέλει σε κυνηγήσει».

Ενώ άλλη μια έκφραση με ενδιαφέρον είναι το κωλοπλυμένος. Σημαίνει αυτόν που δεν χέζει στο δάσος, όπως οι κλεφταρματολοί και είναι αξιοπεριφρόνητος φλώρος. Μπορεί να είναι είτε Τούρκος παστρικός, είτε δυτικομαθημένος ξενόφερτος καλαμαράς.

Εύγε, Χάνκωντα. Μάλλον ως «τεσσαρομάτη» υποννοεί τον Αλ. Μαυροκορδάτο.
Επίσης Ρεΐς < Ρεΐσης είναι ο Ναύαρχος στα τουρκικά.

Eις την τοιάυτην περίπτωση, Ρεΐς Εφέντης, ήτο ο Υπουργός Εξωτερικών της Ψηλής Πόρτας...

Ωραίος Χάν. Να σημειώσω μόνο οτι το πούτσος, όπως καταλαβαίνω την πρόταση διαβάζοντας στα πεταχτά, είναι βρισιά, φορτισμένη συνεκδοχή δηλαδή (σκέφτομαι εκείνα εκειπέρα προφανώς).

Όντως, δεν είναι απλώς συνεκδοχή, αλλά νομίζω ότι δεν είναι βρισιά, λέγεται από τον ομιλητή για τον εαυτό του αλλά μάλλον και το στράτευμά του οποίου ηγείται με περηφάνια. Ο πούτζος είναι η πυρηνική ταυτότητα ανδρισμού, που επεκτείνεται κατόπιν σε όλον τον οπλαρχηγό και τον στρατό του. Δεν είναι απλή συνεκδοχή γιατί νομίζω ότι λέγεται σε α΄ πρόσωπο μόνο, στο πλαίσιο αντιλαβών βρις-οφ, λ.χ. «ο πούτζος μου θέλει να σας νικήσει» ενώ δεν λέγεται λ.χ. «ο πούτζος του τάδε θέλει σας νικήσει».

Στο ίδιο βιβλίο Τα Καπάκια βρήκα και άλλες ενδιαφέρουσες εκφράσεις του ΄21, όχι του Καραϊσκάκη, πολλές εκ των οποίων έχουμε, όπως τζοχανταραίος, τσοχανταραίοι, τζογανταραίοι, μπράτιμος, βγάζω στο κλαρί, συν:

γκενεράλ γολέτα= ο Φιλέλλην στρατηγός που διατάζει τους στρατιώτες του να πολεμήσουν επικίνδυνα, ενώ ο ίδιος βρίσκεται στην ασφαλή απόσταση του πλοίου του (γολέτα), όπως ο Άγγλος Κοχράν στην μάχη των Αθηνών που έπεσε ο Καραϊσκάκης.
ψυχογιός= η ελληνική βερσιόν του τσογλανιού- τσιμπούκ-ογλάν.
στραβαραπάδες= μονίμως έτσι ονομάζονταν οι στρατιώτες του Ιμπραήμ.
ήρθε μόνο με το κορμί του = όταν ένας Φιλικός ή δυτικοφερμένος ερχόταν χωρίς στρατό, αλλά εντούτοις υποσχόταν πολλά αόριστα.