Λιλιάδα - Ραψωδία Γάμα

Ραψωδία Γάμα

Hank (17/06/09)
...η σκιά, που ολοένα πλησίαζε τον Πέρι, καθώς αυτός πάσχιζε να απαλλαγεί από το βάρος του αλεξίσφαιρου γιλέκου, που κινδύνευε να τον πνίξει... Μια απειλή για τον Πέρι; Ή μήπως όχι; Μια ευμενής θαλάσσια θεότητα ήταν μάλλον... Έσπευδε τώρα να σώσει τον Πέρι, βγάζοντας του το αλεξίσφαιρο, που λίγο ακόμα και θα μετατρεπόταν στον επιθανάτιο βρόγχο του... Ένας νηρέας του αφρικανικού πελάγους, ήταν, που τον κρατούσε τώρα στα στιβαρά του μπράτσα, σαν να επρόκειτο για ένα εύθραστο ερωτικό του παίγνιο.

«Σε ποιον οφείλω την σωτηρία μου;» ψέλλισε ο καταπονημένος Πέρι, καθώς ο άγνωστος σωτήρας του έβγαινε από τα σμαράγδινα νερά σαν μια Ούρσουλα Άντρες.

«The name is Vas», είπε ο άγνωστος. «Paraskevas, vas vas».

Τα αγγλικά του ήταν σπαστά. Αλλά δεν χρειαζόταν να πει τίποτα άλλο. Η γλώσσα της αγάπης εξήγησε όλα τα υπόλοιπα στην ευαισθησία του Πέρι. Κατάλαβε γρήγορα ότι ο Παρασκευάς ήταν ένας ιθαγενής δύτης, που περνούσε την μέρα του κυνηγώντας λούτσους. Αχ, τι ωραία ζωή! Στην σπηλιά που τον οδήγησε αργότερα ο Παρασκευάς (εκτός από δύτης, ήταν και τρωγλοδύτης), του έμαθε να ξεχωρίζει τον δρόγκο απ' τον λούτσο. «Οι λούτσοι δεν μας ενδιαφέρουν, παρά μόνο για λίγη διακέδαση και ένα δευτερεύον παίγνιο. Άλλωστε αφθονούν στη Ναμίμπια. Τους δρόγκους είναι που κυνηγάμε», έμοιαζε να λέει το αυλακωμένο απ' την αρμύρα πρόσωπο του Παρασκευά. Ο Πέρι φανταζόταν από τώρα την ονειρεμένη ζωή που θα ζούσε με τον Παρασκευά στις ακρογιαλιές της Ναμίμπιας, μια καθημερινότητα στην αναζήτηση του δρόγκου του επιούσιου, μια ζωή, όπου δεν θα υφίστατο τις προσποιήσεις του πολιτισμού... Θα ήταν ο εαυτός του.

«Αργκ!», η κραυγή οδύνης του Παρασκευά διέκοψε το γαϊτανάκι σκέψεων του Πέρι...

Αυτός διαπίστωσε ότι ο Παρασκευάς (ένα μέλος του τουλάχιστον) μόλις είχε χτυπήσει στην ζώνη αγνότητας, που του είχε χαρίσει ο Βάγγουρας.
Ο Πέρι την ξεκλείδωσε (είχε προλάβει να σουφρώσει το κλειδί από τον Βάγγουρα πριν πέσει απ' το αεροπλάνο) και την πέταξε στα κοράλινα νερά του ναμιμπιανού πελάγους. «Όλα αυτά ανήκουν πια στο παρελθόν», ψιθύρισε στον Παρασκευά με αυτοπεποίηθηση για τη νέα βιοτή που του χαμογελούσε.

Στο μεταξύ μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα στα βορειοανατολικά, το παρελθόν του Πέρι, έπαιρνε κύψεις κάτω από τον Νώντα, προς τέρψιν μερικών ηδονοβλεψιών οπαλάκηδων.

«Θες να δοκιμάσεις τα νέα προφυλακτικά μου με γεύση ντομάτας;», της ψιθύρισε πονηρά ο Νώντας στο αυτί.
«Μαζί με την φέτα και το αγγούρι μου, θα φας σωστή χωριάτικη σαλάτα! Μουαχαχάχα».

Το Λίλιαν έπρεπε να συνηθίσει στο κυνικό χιούμορ του Νώντα. Ναι, ήταν από τους τύπους, για τους οποίους το σιφ δεν αποτελούσε εξευτελισμό, αλλά κάτι που έπρεπε να υπομείνει η παρτενέρ για να ευχαριστήσει τον μερακλή κύρη της. Καθώς κατάπινε την «χωριάτικη» το Λίλιαν σκεφτόταν αν ο Νώντας ήταν πράγματι καλύτερος από τους προηγούμενους άντρες της ζωής της. Είχε ανάγκη από μια συζήτηση. Όταν ξαφνικά μία από τις παραδίπλα προσκεκλημένες της κηδείας ανασήκωσε το βέλο της κι αποκάλυψε... Hank (17/06/09)
<Αδοκίμως, συνέχισα ο ίδιος, προκειμένου να κλείσω την Περιάδα, ώστε να επικεντρώσουμε στην Λιλιάδα. Δεν θα το ξαναπαναλάβω πάλι... :)>...

Mes (17/06/09)
... μια τεράστια γενιάδα. «Να μια ευκαιρία για συζήτηση λοιπόν» σκέφτηκε η Λίλιαν και απευθυνόμενη στην κυρία είπε: «Με συγχωρείτε, αλλά μια και πέσαμε μούρη με μούρη είπα να σας ρωτήσω, ποια είναι η άποψή σας για το φαινόμενο του θερμοκηπίου; Νομίζετε ότι είναι φαινόμενο των καιρών μας η αδιαφορία που εκφράζει η αλόγιστη ρύπανση που ενθαρρύνεται από τις πολυεθνικές εταιρίες, ή είναι θέμα κουλτούρας και διαπαιδαγώγησης των μαζών;».

Ο Επαμεινώνδας κοίταξε το κορίτσι του με ύφος έκπληκτο. Τα μάτια του ολοστρόγγυλα, το σαγόνι του πεσμένο, δεν πίστευε στα αυτιά του. Αμέσως η στύση του έγινε πάλι εμφανής: «ΤΕΊΠΕΣ ΤΩΡΑ!» αναφώνησε και την έσφιξε στην αγκαλιά του. «Αυτά είναι, γιαυτό με φτιάχνεις μωρή καριολίτσα, γιατί δεν είσαι μονο θεόμουνο αλλά σου κόβει κιόλας, πω πω κάβλα, θα σε γαμήσω ΤΩΡΑ». Και την κουτούπωσε.

Η κυρία με την γενειάδα παρακολουθούσε με ενδιαφέρον τα όσα συνέβαιναν. Τα μάτια της...
ironick (17/06/09)
... είδε η Λίλιαν ότι δεν ήταν ακριβώς στη θέση τους, το ένα έμοιαζε να είναι φυτεμένο από γενετικό λάθος λίγο πιο πάνω, προς το μέτωπο. «Α την κακομοίρα», σκέφτηκε η Λίλιαν και αφαιρέθηκε από το χοντρό γαμήσι του Νώντα, «γι' αυτό έχει αφήσει μούσια, νομίζει ότι θα κρύψουν το ελάττωμα, έλα όμως που το τονίζουν παραπάνω...».

Ο Νώντας που, καμιά φορά, διάβαζε τις σκέψεις των άλλων, έπιασε τις ανησυχίες της Λίλιαν καθώς την πήδαγε.
«Μωρό, πού τα ξέρεις όλ' αυτά;», σκέφτηκε να τη ρωτήσει. Και η Λίλιαν απάντησε: «Ο πατέρας μου ήταν ζωγράφος» -και του Νώντα τού 'πεσε για πρώτη φορά στη ζωή του. Τού 'πεσε όχι γιατί ο πατέρας της Λίλιαν ήταν ζωγράφος, αλλά γιατί ανακάλυψε πως και η Λίλιαν διάβαζε τη σκέψη του και πανικοβλήθηκε και τού 'πεσε. Το Λίλιαν τα πήρε στο κρανίο.

jesus (17/06/09)
ο νώντας όμως την έγραφε ανελέητα καθώς είχε μπει σε ένα φαύλο κύκλο πανικοβλήματος, συρρίκνωσης πέους λόγω ακριβώς αυτού του πανικοβλήματος, περαιτέρω πανικοβλήματος λόγω συρρίκνωσης πέους. η κατάσταση αυτή διήρκησε άγνωστο πόσο μέχρι να διακοπεί από εξεζητημένες χριστοπαναγίες όταν συνειδητοποίησε την ιστορική αναγκαιότητα των τζανκ μέηλς με μεγενθυντές πέους. εν τω μεταξύ η λίλιαν αναπολούσε τις ποιητικές στιγμές αυνανισμού της πάνω στον τάφο του τζιμ μόρρισον δέσποτα και ανέσυρε ένα σπρώξε-γλύψε από τα συρτάρια του μυαλού της χωρίς κανείς να το πάρει χαμπάρι.

Hank (17/06/09)
<ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΟΤΙ ΤΟ ΛΙΛΙΑΝ ΕΙΝΑΙ ΣΠΟΥΔΑΓΜΕΝΟ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΟΥ ΠΟΥΤΣΕΣΤΕΡ, ΒΛ. ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΟ ΛΗΜΜΑΝ BROTHERS>.

Vrastaman (17/06/09)
«Φοράς το ίδιο ξεκωλιάρικο κόκκινο φουστάνι που φορούσες στην κηδεία της μαμάς του Βαγγέλη. Αυτό στο χωριό μου το λένε faux pas» .

..ανέκραξε η Λάουρα που είχε παρακολουθήσει τα πάντα...

«Μπα μιλάτε και Γαλλικά στους Γαργαλιάνους;»

...αποκρίθηκε σκωπτικά το Λίλιαν σκουπίζοντας, αηδιασμένο, το κατίκι του Νώντα από το στόμα της...

« Ασταδγιάλα παλιαλόγα που σε είχα για φίλη! Ακόμα δεν κρύωσε το κουφάρι του Πέρι και συ ρίχτηκες στον Νώντα μου!»

«Ουναμουχαθείς μωρή μουλάρα, σιγά τον βερμουδιάρη τον τουλομοτύρη! Πάρτον μη στον χρωστάω. Έχω κλείσει πια για γυναίκα. Ο μεγάλος μου έρωτας ήταν ένας και μόνο ... μπουχουχου...»

...ξέσπασε το Λίλιαν συνειδητοποιώντας για πρώτη φορά και με αβάσταχτη ενοχή πού βρισκόταν και τι είχε κάνει...

«....ο Πέρι, ο Περικλής μου ... κι ας τον πήρε και του άρεσε ... έχω πια κλείσει σαν γυναίκα...γιατί είναι νεκρός ... ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΟΣ!!!!!!!!!»

...θρήνησε γοερά, βγάζοντας από τον κόρφο της το αμφίγραμμα που της είχε φιλοτεχνήσει ο αμφί «μακαρίτης» Άνδρας της Ζωής της...

...και κίνησε για τον ακόμα ανοιχτό του τάφο.

Εν τω μεταξύ σε μια σκοτεινή τρώγλη της Αφρικής ο Πέρι ψιθύρισε στον άναυδο Παρασκευά...

«Τελικά η φρίκη είναι στην Ελλάδα και όχι εδώ, όπως προκύπτει και το στερητικό Α-φρική»...

Vrastaman (17/06/09)
<Την ώρα εκείνη ο Μητσάρας και ο Νώντας αντάλλασσαν βαριές κουβέντες πίσω από την πράσινη πόρτα του Ωπαλάδικου. Κάτι ειπώθηκε για Μαγικά Βουνά και Τρείς Γέφυρες. Ξαφνικά ακούγεται ένας πυροβολισμός>

Mes (17/06/09)
κι έπεσαν όλοι νεκροί. Νταπ κι έξω ένα πράμα. Ο Θεός Δίας ξεπρόβαλε το χλωμό του κεφαλάκι πίσω από ένα σύννεφο και κοίταξε με περίσκεψη το μόνο πραγματικά ζωντανό κορμί - αυτό της Λίλιαν. «Α, ρε Λίλιαν, από μοιραίο θηλυκό, από ιδανικό και άπιαστο, έχεις γίνει μια σιχαμένη παρτόλα που κάθεται και καταπίνει τυριά από το καβλί του κάθε μαλάκα μπιχλάντεν...» κι έστρεψε απογοητευμένος προς το κοντινό σύννεφο για να ξαφνιαστεί την ώρα που περνούσε το λίαρ τζετ που λέγαμε πριν από καμια δεκαριά ποστς.

Το αεροπλάνο έσερνε πίσω του ένα πανό με τις λέξεις «γαμήθηκε ο Δίας σήμερα». Αυτό όμως...

Hank (17/06/09)
<Η ΛΙΛΙΑΔΑ ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ ΣΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΙΛΙΑΔΑ ΜΕ ΔΥΟ ΕΠΙΠΕΔΑ ΘΕΩΝΕ ΤΕ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΩΝΕ...>

mariahomorfi (24/06/09)
ΜΙΑ ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΠΛΖ ΙΝΑ ΚΑΤΑΤΟΠΙΣΤΩ

Mes (24/06/09)
Ο ΔΙΑΣ ΕΒΓΑΛΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΝΕΦΟ ΚΑΙ ΕΞΗΓΗΣΕ: «ΜΑΡΙΑΧΟΜΟΡΦΗ, Η ΛΙΛΙΑΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΝΕΙΡΕΜΕΝΟ ΘΗΛΥΚΟ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΘΕΛΟΥΝ (Ε ΡΙΞΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΟΝ ΟΡΙΣΜΟ) - ΑΠΟ ΚΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΕΧΕΙ ΠΑΡΕΙ ΟΛΗΝ ΤΗΝ ΥΦΗΛΙΟ, ΑΥΤΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΤΑ ΔΕΙΣ ΜΕ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ. ΤΡΕΧΟΝΤΩΣ Η ΛΙΛΙΑΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΞΕΔΙΑΝΤΡΟΠΑ ΜΕ ΤΟΝ ΝΩΝΤΑ, ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΤΟΥ ΕΠΕΣΕ ΟΤΑΝ ΑΥΤΗ ΤΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΤΗΣ ΗΤΑΝ ΖΩΓΡΑΦΟΣ, ΕΝΩ Ο ΠΡΩΗΝ ΤΗΣ ΚΑΠΟΥ ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΦΗΝΟΥΝ. ΜΗΝ ΜΑΣΑΣ ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΚΑΙ ΤΑ ΛΕΜΕΤΕ».

Είχε σουρουπώσει.

mariahomorfi (02/07/09)
και μετα η λιλιαν εφτιαξε φραπε σε εναν κουκλο χεβιμεταλλα ακουγοντασ τοΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ροτινγκ κραιστ και μετα πηγε με τον φιλο του που ηταν πιο πολυ του χαρντ ροκ και του εφταξε φραπε ακουγοντασ μοτλει κρου και μετα βρηκε καποιον στα νερα τησ και απολαυσαν την ηδονη που προσφερει η σταση 69 εκουγοντασ πετρελη.Και μετα την καλεσαν και κατι εξωγηινα πλασματα μαθαινοντασ ποσο καλη καφετζου κλπ ειναι και ετσι εφτασε στον κοκκινο πλανητη

ΜΕΛΑΨΟΣ ΑΓΓΛΟΣΑΞΩΝ, 12-02-2009, ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ:
Πέρι: Evangel μου δεν ξέρεις τι χάνεις που μου είσαι τόσο ναζιάρικο! Χθες το βράδυ έπεσαν οι ατέλειωτες πούτσες με τον Peter, ένα δίμετρο μελαψό αγγλοσάξονα που μου γνώρισε το Λίλιαν!

Βαγγέλας: Τσσς! Πρώτα απ' όλα το αγόρι λέγεται Pierre και δεν είναι μελαψός αγγλοσάξονας, αλλά μελαψός Γαλάτης, απ' την Côte d’Ivoire, που αναγραμματίζεται και σε «erotic video», πράγμα και που γυρίζαμε προχθές μέχρι το πρωί! Μη μπλέκουμε τα πολιτικά μας με τα affaires de cul, mon cher!

14/12/10, πες μου ποιος σε γαμεί να του φιλήσω τον πούτσο
Ο Πέρι, ευυπόληπτος μέχρι τότε οικογενειάρχης, με ελαφρά κοιλίτσα και αρχή φαλάκρας, βγαίνει από την πολυκατοικία του, και αίφνης αντικρύζει το Λίλιαν να περνάει. Δεν μπορεί να συγκρατήσει τον ψίθυρο, που εντέλει απετέλεσε ιαχή.
- Πες μου ποιος σε γαμεί να του φιλήσω τον πούτσο! Το Λίλιαν που άκουσε, γυρίζει και με αφοπλιστική κυριολεξία απαντά:
- Ο Βάγγελας.
Ο Πέρι ύστερα από μια στιγμή σκέψης:
- Μήπως έχεις το τηλέφωνό του;

ironick Και πράγματι, το Λίλιαν έψαξε με λάγνες κινήσεις μέσα στο αβυζαλέο της ντεκολτέ και μετά από λίγο κατάφερε να ανασύρει από τα βάθη ένα μενταγιόν. Το άνοιξε με βλέμμα ερωτευμένης. Ίσως να τρέμανε λίγο τα χέρια της. «Αγαπημένε μου Βάγγελα», σκέφτηκε, «θα σε δώσω τώρα...»
Με έναν μεγάλο αναστεναγμό, ο οποίος τράνταξε τα βυζόμπαλά της και έκανε την φαντασία του Πέρι να πλημμυρίσει με ανείπωτες λεπτομέρειες, κοίταξε τον Πέρι στα μάτια και του είπε: «γράφε, πούστη άντρα!»