Οδός Γραφημώνος

Κλασικό παράδειγμα στιχουργικού σαρδάμ που δημιουργεί η φαντασία μας, όταν τα αυτιά μας κάνουν πουλάκια. Ακούμε ένα τραγούδι και, είτε επειδή δεν πιάσαμε καλά τον στίχο, είτε επειδή ο στίχος ήταν πολύ ασυνήθιστος ή δεν ταίριαζε καλά με την μελωδία, εμείς συμπληρώνουμε τα κενά της ακοής μας με ό,τι μας έρχεται πρόχειρο στο νου. Η σωστή λέξη για την περιγραφή αυτού του φαινομένου είναι 'παράκουσμα'.

Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι κανένας δεν μπορεί να διακρίνει το λάθος μας, γιατί είτε πούμε 'Πάλι Μόνος' είτε 'Παλημώνος', στο αυτί του τυχαίου ακροατή είναι το ένα και το αυτό.

Δια στόματος Μπιθικώτση:
Αχ, ψευτικιάτικε ντουνιά, οοοοοό....

Παλινωδία του Ελύτη:
Θέλει νεκροί χιλιάδες
να 'ναι στους τροχούς,
θέλει κι η Ζωντανίνα
δίνουν το αίμα τους...

Παράκουσμα Πλούταρχου:
Κι η μοναξιά με πνίγει, πάει να με τρελάνει,
μα τόνισα την πρόκα, στην παλάμη της καρδιάς..

Παράκουσμα Μαζωνάκη:
Με τα μάτια Ανατολές, οτι νοιάζεσαι για μένα..

Παράκουσμα Βουγιουκλάκη:
Με ένα λουλούδι κόκκινο γεράνι είσαι στη γλάστρα..

Παράκουσμα Καρβέλα:
Όλα είν'εντάξει, όλα είν'ωραία,
δύναμη και τάξη
είμαστε παρέα...

Στιγμιαίο λάθος από Πασχάλη:
Παραδώσου λοιπόν, πάρε φόρα μωρό μου!

Άσμα της Δέσποινας Βανδή:
Και πάλι βρήκα τον λάθος άνθρωπο για ν'αγαπήσω,
μα τώρα είναι αργά για να γυρίσω,
μαζί σου έχω αγάπη μου παιδί...

Και ένα τελευταίο από Ειρήνη Μερκούρη:

Νιώσε τη στιγμή, είμαστε μαζί, όλα είναι τέλεια,
θεοί και δαίμονοι, δίχως αφορμή φέρνεις την συντέλεια!

Ούρα ναι! Το προχώ ουρολαγνικό άζμα της Άντζελας Δημητρίου. (από Khan, 05/01/14)

Video Poetry από Calypso Larah (από Khan, 08/11/14)

Khan

2011-06-06 11:31:58+00:00

Στο Πα-πουνάνι θα σημάνουν οι καμπάνες.

2011-06-06 11:32:52+00:00

Υ.Γ. Η οδός Γραφημώνος βρίσκεται, νομίζω, στο Παγκράτι...

iron

2011-06-06 13:25:58+00:00

δείτε εδώ και εδώ να χορτάσετε!

Galadriel

2011-06-06 18:48:07+00:00

ιρον με αυτά τα περίεργα κάποια στιγμή κατουρήθηκα από τα γέλια («Θε μου Μπομπομάστορα μ' έκλεισες μέσα στα βουνά, θε μου μπομπομάστορα μ' έκλεισες μες στη θάλασσα», «Έι, Τίτσα, Κίτσα, Λίτσα Λον» κιέτς).

Είχα να μπω κάτι μερούλες και γυρίζω και βρίσκω μέσα τον χαν; Αλό χαν

PUNKELISD

2011-06-06 19:15:20+00:00

Χαχαχα malakia! πολύ καλό! Προσωπικό κώλυμα! Έχουμε φάει βράδια και βράδια με κάτι τέτοια. Τι να πρωτοθυμηθώ;

.Νταρι-νταρι, νταρι-νταρι στο γιαλό πετούν οι γλάροι (=>στο γιαλό με του Λιγλλάρη [δηλ. με την βάρκα, ή κάτι τέτοιο, κάποιου κ. Λιγλλάρη])

.Με ένα τοσοδούλι σούπερ μίνι, διάφανο και ροζ μπικίνι (=>διάφανε ο καιρός μπικίνι [δηλ. οτι ο καιρός έγινε διάφανος, καθαρός. Το μπικίνι δεν είχα καταλάβει που κολλάει])

.Να 'τανε θέμου καλλίτερα φάρσα, αχ να 'τανε πρωταπριλιά (=>να τανε θέμου καλλίτερα Πάσχα κ.λπ)

.Στο 'χα πει πως δε μπορώ, να το πιστέψω (=> στο χαπί κ.λπ [ποτέ δεν κατάλαβα το νόημα, τι μέρος δηλ. ήταν το χαπί;])

.Ντρουμπου ντρουμπου ντρουμπου, ντρουμπου ντρουμπου ντρουν τα βραχιόλια της, βροντούν (=> τα βραχιόλια, της Βροντούν [δηλ. κάποιας κυρίας με το όνομα Βροντούν])

.Τα κορίτσια ξενυχτάνε μ' ενα μυστικό /μόνα ή δυο-δυο (=>τα κορίτσια ξενυχτάνε μ' ένα μυγιογιό [αυτό είναι φίλου και δεν μπορώ να πω τίποτα])

.Ένα καράβι παλιό σαπιοκάραβο...υπάρχουν θέσεις αν θέλεις κενές (=>υπάρχουν θέσεις αν θέλεις και νες [δηλ. προσφέρουν και καφέ εδωπέρα])

Και λίγα λέω...