Διεθνούς φήμης και ευρείας αποδοχής Έλληνας ποιητής με κλίση εις την κομμωτικήν και δη στις ανταύγειες. Στην σλανγκική χρησιμοποιείται ως επί το πλείστον ειρωνικά για να σαρκάσει αποτυχημένες απόπειρες ποίησης ή και συνθημάτων, από άνοιωθους Ελύτηδες του κώλου, ενώ από ξανθιές Λίλιαν χρησιμοποιείται απλά ως ανορθόγραφη ερώτηση για το χρώμα των μαλλιώνε χωρίς ίχνος σύνδεσης με τον μεγάλο ποιητή. Το γεγονός ότι τα ποιήματά του σπάνια εμπεριείχαν ομοιοκαταληξία, συνήθως παραλείπεται λόγω άγνοιας.
- Ρε Μήτσο, άσε κάτω την τσαπού, δε μακραίνει άλλο αφού!
- Ωωωω... Ταβάφης;;
- Όχι φυσικά είναι.
- Ρε τι χρώμα μαλάκας είναι αυτός...
- Ακαζού.
- Αφακγιου μλκ.- Κρύο, κρύο, άντε γαμήσου κρύοοο (σύνθημα στην Τούμπα σε χειμερινό αγώνα Παοκ-Ολυμπιακός) Ριερα: - Γουατ ιζ δις καπτεν;
Νικοπολίδης: - Ταβάφης φορσούρ.
