Comments by xalikoutis (1989)
Showing 331-360 from 1989
Βάνια, κουρεύγουνε τα κατσίκια, ειδικά τις γίδες, στην Πελοπόννησο; Τι τους κουρεύουνε; Άλλο πάλι και τούτο... Μήπως και τις προβατίνες τις λένε γίδες; Μήπως περιγράφεις τις γίδες που βελάζουν για να δείξουν αλληλεγγύη στις παραδίπλα κουρεβόμενες προβατίνες;
Μπας και προέρχεται από το μουνούχισμα; Αλλά και πάλι θα ήτο ο τράγος που θα εφοβείτο (εκτός κι αν εννοούμε τον ευνουχισμό ψυχαναλυτικώς)....
Ωραίο πάντως.... Για Κρήτη και κουρά δες μπουζιάζω, κάνω ανάλογα σχόλια για την ψυχολογία του κουρέα.
Επίπλέον, η φράση είναι κάπως το αντίθετο του σαν τη σκύλα το καζίκι.
Αγαπητή Μες, έχω λάβει πάνω από 30 πμ ότι η παραπάνω πολιτική συζήτηση ήταν πάρα πολύ χαλαρωτική για πολύ κόσμο, είτε συμμετείχε σε αυτήν είτε όχι.
Κι ο Μαρξ έλεγε ότι δυο τάξεις υπάρχουν, και ότι στο βάθος του χρόνου οι μεσαίοι θα γίνουν μικροί. Μάλλον δίκιο είχε.
Από κει και πέρα, πολλά μπορεί να πει κανείς... σεβαστές οι απόψεις βικ και ιρονικ, όταν οι μεσαίοι βγάλουν το δάχτυλο από το στόμα και τους ακούσουμε καλύτερα, τότε θα τους παίξουμε. Ο τζων μου γκίζει που θέλει να καταργηθούν οι πορείες, εγώ δε θέλω, μια χαρά είναι πορείες, κι ας είναι οι οδοιπόροι μαλάκες... αλλά ωραίο το άγαλμα.
Στέφανε, ασκώ μια κριτική και δεν βγάζω βόλτα απλώς τα κολλήματά μου. Επίσης, δε ψάχνω προφάσεις για να μη συμμετάσχω κάπου, παρά μόνο στον επιτάφιο. Κι αν αύριο δεν έρθω στη ζούγκλα, θα είμαι πάντως στην τσίτα.
Κατά καιρούς προσωπικά τοποθετούμαι για διάφορα πολιτικά ζητήματα που συζητούνται στο σάη με τρόπο θολό (αλλά όχι θολοκουλτουριάρικο), αφοριστικό, υπαινικτικό, κάπως οφτοπικ και στα όρια γενικώς τουάκυρου - τρικυμία εν κρανίω όπως είχε γράψει εύστοχα μια φορά ο τζωνμπλακ. Αυτό πιθανώς με κάνει να φαίνομαι μάλλον είρων ή απλά αντιπαθής και τρολίζων, και δικαιώς ίσως, καθώς κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να αφιερώσει ούτε μισό δράμι φαιάς ουσίας για να καταλάβει καλύτερα όσα γράφω, που δεν είναι άλλωστε και βαθυστόχαστα και δεν κάνουν τους άλλους σοφότερους.
Ως ένα σημείο πρόκειται και για μια αποτυχημένη περφόρμανς προφανώς από πλευράς μου που έχει να κάνει με την αντιπάθειά μου στις απόψεις που κολυμπούν με ευκολία στην κανονικότητα του παιχνιδιού – κι αν είμαι εγώ αυτός που τις εκφέρει, αρχίζω να με υποψιάζομαι.... Και το παιχνίδι στην περίπτωση του διαδιχτυακού διαλόγου είναι περίπου άνθρωποι χωρίς ιδιότητες, χωρίς παρελθόν και μέλλον, απόψεις ασώματες, ελεύθερα αιωρούμενες.
Δυσκολεύομαι, το παραδέχομαι, να το παίξω...
....και είναι οι ίδιοι λόγοι που με κάνουν να δυσκολεύομαι να παίξω το παιχνίδι του συντάγματος, ενώ φυσικά συμμερίζομαι την ανάγκη αντίδρασης στην κατάσταση – όπως αφήνω να εννοηθεί και πιο πάνω. Επειδή ακριβώς αυτή η προτεραιότητα που δίνεται στο ακομμάτιστο, άχρωμο, άοσμο, με κάνει να νιώθω ότι μου ζητείται να παίξω ένα παιχνίδι λήθης. Αυτό δε μου αρέσει καθόλου.
Δεν ξέρω λοιπόν αν η κατινέ διάθεση αποτυχίας που προσάπτει η ιρονίκ, ή και κάποια απ΄όσα γράφει ο Στέφανος, αφορούν και στη δική μου πιο πάνω παρέμβαση και το χαρακτηρισμό μου “νερόβραστο” για το σύνταγμα... Σε κάθε περίπτωση, θα ήθελα να καταχραστώ λίγο ακόμα γαλάζιο και να γράψω τα εξής:
Έχοντας πάει 5 φορές στο σύνταγμα, μπορώ να πω τα εξής.
- Ποια χαρακτηριστικά, λοιπόν, έχει το σύνταγμα; την κατσαρόλα; την κρεμάλα; τη μούτζα; την ελληνική σημαία; το ελικόπτερο; τη φαντασίωση για έφοδο στα χειμερινά ανάκτορα; τη μαζικότητα; τη μη βία; τη δημοκρατία με κλήρωση; τις ομάδες εργασίας; την πολυσυλλεκτικότητα; την επιμονή; Γιατί να με εντυπωσιάσουν αυτά, ειλικρινά, από μόνα τους ή και όλα μαζί, ως κινητοποίηση, ως πρόταση, ως αντίδραση.... Μήπως πρέπει να εντυπωσιαστούμε επειδή σε αυτά έχουν αυξημένη συμμετοχή άνθρωποι που ήταν πριν καναπεδάτοι; Ε;
- Αστοί λοιπόν... μικρο, μεσο, μεσοάνω αστοί τέλος πάντων, σε σχέση με άλλες κινητοποίησεις, αυξημένη η παρουσία ανθρώπων που είναι περισσότερο σπιτονοικοκύρηδες παρά νοικάρηδες, περισσότερο εργοδότες παρά εργαζόμενοι, περισσότερο βολεμένοι παρά αβόλευτοι, περισσότερο φερέλπιδες παρά από την κούνια εγκλωβισμένοι.... Αστοί υπό προλεταριοποίηση – πληβειοποίηση. Welcome to the jungle εγώ έχω να πω.... Από μένα δε θα έχει λιβάνισμα. Αυτή είναι η στάση μου γενικά. Συμμετέχουν και κάποιοι φτωχοί, προλετάριοι και απόκληροι – ας είναι προσεκτικοί. Δε συμμετέχουν ιδιαιτέρως μετανάστες, εώς καθόλου, γιατί άραγες....;
- Η σύγκριση με τις αραβικές εξεγέρσεις ιεροσυλία, χάνκοτα, εκεί μετράνε εκατόμβες, και εξεγέρθηκαν ξέροντας ότι δε θα τις αποφύγουν.
Αυτά.
Ψιλοάσχετο, αλλά θα ήθελα να αναπαράγω ένα πανέξυπνο καινούργιο σύνθημα που διάβασα σε τοίχο:
όποιος αγαπάει τους φασίστες, να τους πάρει σπίτι του.
σπεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεκ!
Προσυπογράφω αυτό που είπε ο Johny λέξη προς λέξη, ο Δεκέμβρης ήταν ωραίος γιατί είχε συλλογικότητα, φαντασία και λογική. Το σύνταγμα γιατί είναι ωραίο; Από το στάχτη και burberry, στο from prada to nada.
Τα λέτε αυτά από τη ζεστασιά του σπιτιού σας, μπροστά στον υπολογιστάκο σας...
γκατζ, φοβερή ανακάλυψη!!!!!! σπεεεεκ!!!
Καπελάκιας...; μεγάλη γραφή έλεχτρα!
Ενδιαφέρον έχει και το δε μπορείς/εί/είτε/ούν... με την έννοια που προσπαθώ να εξηγήσω παρακάτω:
Αναλογιστείτε τα εξής παραδείγματα:
- δε μπορείς ρε φίλε να με προσβάλλεις έτσι κατάμουτρα
- δε μπορείτε ρε γαμώτο να με παίρνετε 3 η ώρα τα ξημερώματα να με ρωτάτε μαλακίες
- δε μπορούν ρε αυτοί να με κάνουν εμένα να νιώθω τόσο σκατά ρε πούστη μου...
Τα παραπάνω μου φαίνονται αγγλιές, μεταφράσεις του you can't do that! και του υστερικόμορφου γιου καντ ντου δατ, γιου νόου, γιου τζαστ κεντ! Παρατηρείστε ότι δυνατότητα και δικαίωμα ταυτίζονται σε αυτήν την έκφραση. Νομίζω ότι αυτός που τη χρησιμοποιάει (αγριόφλωρος;) επικαλείται και επιθυμεί μια δικαιωματοκρατική νομιμότητα, και ίσως την πλήρη υπαγωγή της κοινωνικής αλληλεπίδρασης στη τυπική νομιμότητα. Στην κατιμάς Ανατολή, όμως, συγγνώμη, δε μπορώ να το βοηθήσω, αλλά η έκφραση μου ακούγεται ως υποκατάστατο μπινελικίου, γιατί αυτός στον οποίο λες «δε μπορείς...» προφ μπορεί και γι΄αυτό το κάνει, οπότε αν εσύ θες να μην το κάνει, θα έπρεπε να περάσεις έξω από το πεδίο της (επίκλησης της) της νομιμότητας και των δικαιωμάτων, και να τον βρίσεις, να τον απειλείσεις ή χειρότερα. Αλλά ο χρήστης της φράσης αυτοπεριορίζεται, εκφράζει θυμό, αγανάκτηση, και όχι μάνητα.
Πιστεύω ότι αυτό το «δε μπορείς...» συναγωνίζεται πλέον το απρόσωπο ελληνικό «δε γίνεται....» και ίσως τείνει να το αντικαταστήσει. Αναλογιστείτε:
- δε γίνεται ρε φίλε να με προσβάλλεις έτσι κατάμουτρα
- δε γίνεται ρε γαμώτο να με παίρνετε 3 η ώρα τα ξημερώματα να με ρωτάτε μαλακίες
- δε γίνεται ρε αυτοί να με κάνουν εμένα να νιώθω τόσο σκατά ρε πούστη μου...
Χωρίς πλάκα, και αν και λιγάκι άσχετο, αναλογιστείτε τη διαφορά ανάμεσα στο:
-μα δε γίνεται μόνη, εγώ να κοιμάμαι, δε γίνεται....
-μα δε μπορώ μόνη, εγώ να κοιμάμαι, δε μπορώ....
Λοιπόν, για τη διαφορά των δυο, «δε μπορεις...» και «δε γίνεται...»:
Κατά πρώτο έχω επίγνωση ότι η γλωσσική πορεία τα τελευταία χρόνια ίσως να ήταν:
1.δε γίνεται (=είναι ανεπίτρεπτο, δεν έχεις τέτοιο δικαίωμα απέναντι σε κανέναν εδώ πέρα – η συνήθης έκφραση των τελευταίων δεκαετιών) → 2. δε μπορεί (=δε μπορεί να συμβαίνει κάτι τόσο ανεπίτρεπτο – περισσότερο πιθανολογικό παρά δικαιωματικό, και με αυτό το νόημα ακόμα εξυπηρετεί, αλλά πιθανόν και ένας ενδιάμεσος κρίκος για την εξέλιξη που μας ενδιαφέρει εδώ) → 3. δε μπορείς/είτε/εί/ούν (=δεν έχεις τέτοιο δικαίωμα απέναντί μου – η αγγλιά που βρίσκεται σε τροχιά ανόδου)
Κατά δεύτερο, και τα δυο επικαλούνται κάποια κανονιστική τάξη, κάποιο πλαίσιο συμπεριφοράς. Αλλά ενώ το μεν «δε μπορείς....» μετατρέπει την υπόθεση σε ζήτημα σχέσης του παραβάτη με το θύμα με μεσολαβητή το νόμο, στην περίπτωση του «δε γίνεται...» θεωρώ ότι απηχείται μια διασάλευση περισσότερο του κοινοτικού πλαισίου, και λιγότερο δικαιωματοκρατική. Το μεν έχει να κάνει με το τυπικό νομικό «επιφυλάσσομαι κάθε νομίμου δικαιώματός μου» ενώ το δε με το κάπως εθιμικό «το γάμησες ρε φίλε».
Στο πιο αναρχορεμπέτικο:
Άντε γεια μας κι οι μπάτσοι μακριά μας.
πραγματολογική απόχρεμψη;
Ίσως αυτά για κάποιους είναι έως και τετριμμένα, αλλά... τέλος πάντων, εγώ θεωρώ ότι ο λαός τις προηγούμενες δεκαετίες εκφράστηκε, και εκφράστηκε, και εκφράστηκε... βρε με τα συλλαλητήρια της μακεδονίας, βρε με τις ταυτότητες, βρε με το γιούρο, βρε με την ισχυρή ελλάδα, βρε με το ρατσισμό του... μια χαρά έδειξε ότι είναι μια γροθιά και θέλει να γαμήσει τους γύρω του και από κάτω του... Και μια χαρά ανέβηκε η ψωροκώσταινα στο pecking order που γράφει ο Βαλερστάιν... αλλά φευ, τα Βαλκάνία σχετικώς ηρέμησαν, γιατί να μας υπολογίζουν οι ευρωπαίοι; Ήρθε και η παγκόσμια κρίση, απολύεστε, μας είπαν οι ευρωπαίοι, ψάχτε για δουλειά (ή μας έκανα παρτ τάιμ, τέλος πάντων, στο ψάξιμο είμαστε τώρα, κάτι θα βρούμε, με το Ισραήλ μάλλον)... θέλω να πω, οι δανειστές μας οι ξένοι έγιναν λιγότερο μακρόθυμοι, καλωσυνάτοι και ανεκτικοί....
Τώρα για τα λεφτά, και γενικά για τα ερωτήματα της Πειρατίνας, δεν πιάνω ούτε τη βάση... Στο 1ο μόνο θέμα, μου αρέσει που χρωστάμε τα μισά σχεδόν σε ελληνικές τράπεζες (μας τα έχουνε χαρίσει;).... Σε γενικές γραμμές τα λέιζερ πέφτουν πάνω στη βουλή, αλλά εκεί στο σύνταγμα δεν έχει και μια εθνική;
Δεν καταλαβαίνω δηλαδή, πότε ξυπνήσαμε, πότε γίναμε καλοί, και δεν το κατάλαβα εγώ;
Για μενα δύο επιλογές έχει ο ελληνικός λαός:
α) την ταξική αντεπίθεση.
β) την εθνικιστική έξαρση (αλλά εναντίον ποιανού; έλα ντε... όχι προφανώς των μεταναστών, αυτό πλέον δεν είναι επιλογή εξόδου από την κρίση λόγω της παγκόσμιας κρίσης).
Γιατί πολύ φοβάμαι ότι είναι αργά για το στρώσιμο στη δουλειά, που λέει ο Τζον Μπλακ.
Ούτε το ένα ούτε το άλλο βλέπω στο νερόβραστο σύνταγμα. Εκτός κι αν κατέβουν 2 - 3 δισεκατομμύρια έλληνες οπότε πάω πάσο.
Μέχρι εκεί πάει το μυαλό μου (και ότι έχω διαβάσει).
Α, και η Ελλάδα που περιμένει να βγει στις αγορές είναι σα μια καράπουτάναρα, να τη χαιρόμαστε, αγανάκτησα.
Εγώ πάλι αυτό το «σκηνικό για ταινία» έχω χρόνια να το ακούσω, βικ, έχεις χάσει την επαφή με τη νέα γενιά, γέροοοοοοο! Παρατηρήσεις: από το γούγλη φαίνεται ότι γραπτώς το «σκηνικό για ταινία» χρησιμοποιείται πιο πολύ με την κυριολεκτική έννοια του σκηνικακοστούμια και όχι του σκηνικού. Πιθανόν όμως η δημοφιλία της φράσης προκειμένου να περιγράψει δόκιμα μια φιλμική ατμοσφαρικότητα να έχει να κάνει με την σλανγκική δύναμη πυκνού νοήματος που έχει ο όρος το σκηνικό. Η φράση που λες, κυρίως το «για ταινία», σίγουρα χρησιμοποιείται εναλλακτικά προς το «για ταινιάκι» ή μάλλον το ανάποδο, αφού όπως λες το δε έχει προέλθει μάλλον από το μεν. Η αλήθεια είναι ότι δεν έβρισκα πολλά παραδείγματα του «για ταινιάκι» στο γούγλισμα, αλλά πιστεύω έχει να κάνει με το ότι είναι προφορικίλα. Το «για ταινιάκι» προφορικώς είναι πιστεύω πια πιο δημοφιλές από το «για ταινία». Μπλα μπλα μπλα...
Άχι στ΄Ανώγεια νά' μουνε, κάπου στα Πάν' Αμπέλια,
να τα γροικώ πως κελαηδούν γλυκά τα σιγαρδέλια.
famous μαντινάδα.
ντόμπρο
Εγώ εκεί που τα πήρα άσχημα ήταν όταν έμαθα ότι η ομάδα περιφρούρησης λέγεται ομάδα ψυχραιμίας...
Συμπληρωματικά στις παραπάνω ιδέες που καταθέτω περί μόντουλινγκ, κι επειδή μου επισημάνθηκε σε πμ, να πω δυο κουβέντες για το ζήτημα των διπλοεγγεγραμμένων και τις ψηφοφορίες. Λοιπόν, δεν ξέρω πώς αποκλείονται οι διπλο-και-βάλε-εγγεγραμμένοι, φαντάζομαι πως μπορεί να γίνει σχετικώς πάντα με κάποιο συνδυασμό του δεδομένου ελέγχου ip, αιτιολογημένης ψήφου, διεξαγωγής των ψηφοφοριών σε προαναγγελμένο αλλά μικρό χρονικό παράθυρο.... Αλλά αν προσέξει κανείς αυτό που προτείνω ως βάση, με την αναπόφευκτη αυθαιρεσία αλλά εκφράζοντας πιστεύω ένα κάποιο κοινό σλανγκικό αίσθημα, το μόντουλινγκ παραμένει υπόθεση του διευρυμένου σώματος των μοντς, και η προσφυγή στην ψήφο όλων των χρηστών θα είναι όχι ο κανόνας, αλλά η εξαίρεση, με βάση της εώς τώρα εμπειρία.
Λοιπόν, μην τσακώνεστε άλλο, φτάνει. Ξεκινώντας από την πιο πάνω παρέμβαση της Πειρατίνας για τα ιντερνετς, να δηλώσω ότι δεν ξέρω πως δουλεύει η δημοκρατία στο ιντερνετ, ελπίζω μόνο ο ντικ και όσοι έχουν τα βαθέα passwords να μη θέλουν να διαγράψουν όλο το site, και γενικά να μην θέλουν να καταχρώνται την εξουσία τους, όπως και να θέλουν να ακούνε την κοινότητα. Μιλάμε με αυτήν την εξουσία σε παρένθεση, στη βάση της καλής θέλησης, άλλωστε δε μπορούμε να κάνουμε κι αλλιώς...
τηλεγραφικά ιδέες για τη διαδικασία.
1.Τι να κάνουν οι μοντς. Ό, τι περίπου και τώρα.
α) τη βρωμοδουλειά.
β)Να συναποφαζίσουσι περί των κρισίμων ζητημάτων στη βάση ενός ρητού πλαισίου κανόνων.
Διαδικασία: Ζήτημα ή Πρόταση → Διαβούλευση σε φόρουμ, ανοιχτή πάντα, με συμμετοχή μοντς και μη μοντς. → Ψηφοφορία μεταξύ των μοντς, χωρίς συμμετοχή των μη μοντς, ΕΚΤΟΣ ΕΑΝ μέσα στη διαβούλευση διαφαίνεται ότι υπάρχει ομαδοποίηση των απόψεων στη βάση του διαχωρισμού μοντς και μη μοντς, στην οποία περίπτωση το Ζήτημα πάει προς ψηφοφορία με συμμετοχή όλων, μοντς και μη μοντς. Αν η διχογνωμία πάλι, όπως διαφαίνεται στη διαβούλευση, περιλαμβάνει απόψεις περίπου ομαλά κατανεμημένες μεταξύ μοντς και μη μοντς, για το θέμα ψηφίζουν οι μοντς.
Η ομοφωνία στις ψηφοφορίες των μοντς μπορεί να μην είναι απαραίτητη αλλά η απαιτούμενη πλειοψηφία θα μπορούσε να ήταν πολύ αυξημένη (4/5 ίσως), ειδικά για Ζητήματα όπως αλλαγές στο σάιτ, διαγραφές, σβήσιμο λημμάτων. Αν η διχογνωμία τραβάει, οι μοντς εκχωρούν την αρμοδιότητα απόφασης σε ψηφοφορία όλων των χρηστών, που δε χρειάζεται να έχει αυξημένη πλειοψηφία.
Όποιος θέλει να είναι μοντ ως προς το (β) να πρέπει να κάνει και (α), απαραίτητα.
2.Πώς να γίνεται κανείς μοντ; Δεχόμενος πρόταση από τους μοντς ή από άλλους χρήστες ή με αυτοπρόταση, και εάν ικανοποιεί κάποια ποσοτικά κριτήρια, φτάνοντας, δηλαδή, ένα βατό όριο παραγωγικότητας (συμμετοχής στο site) ξέρω γω 50 ή 70 λήμματα. Μετά το ζήτημα της ανάδειξής του σε ψηφοφορία με συμμετοχή μοντς και απλών χρηστών (αν θέλουμε κάνουμε τις ψήφους των μοντς να μετράνε διπλές), και μετά περίοδος δοκιμής, στην οποία να μετράει η γνώμη των μοντς σε σχέση με την ποιότητα της συνεργασίας και τις ικανότητες επιμέλειας. Κριτήρια αποκλεισμού: απειλές κατά χρηστών, διακινδύνευση νομικά του σάιτ, ανεπάρκειες ως προς την επιμέλεια, και γενικά κάποια από αυτά που κωδικόποιήσε ο Χότζ, αν και τα παρακωδικόποιησε.
ΑΛΛΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ
Να υπάρξει φόρουμ που να συζητήσει τις άλλες αλλαγές και όλα τα παραπάνω.
Σπέσιαλ σπεξ στον μπέτα για την τολμηρή πρότασή του περί σκιώδους σλανγκ, φραπεξωφυλλούχος. (με την καλή έννοια).
Στο δρόμο οι ασθενείς
Ένα θλιβερό θέαμα αντίκρισαν σήμερα το πρωί οι Αρχιδοκαμπίτες που πέρασαν έξω από το ΚΥ του δήμου μας. Τουλάχιστον 10 ασθενείς βρέθηκαν κλινήρεις... στο δρόμο, ανάμεσα τους και ορισμένοι σε σοβαρή κατάσταση, όπως η γνωστή περίπτωση του συντοπίτη μας που δέχθηκε επίθεση από αγριόσκυλο ράτσας Θερμαϊκός Ποιμενικός. Την αμφιλεγόμενη αυτή κίνηση της μεταφοράς των κλινών στο χώρο μπροστά από το ΚΥ δικαιολόγησε ο πρόεδρος των εργαζομένων κος Αγαθοψώλης ως συμβολικό τρόπο διαμαρτυρίας ενάντια στο σχεδιασμό περί συγχώνευσης των ΚΥ Αρχιδοκάμπου και Μουνοπλαγιάς.
Ιρονικ και Βράστα, προσπαθώ να θέσω το ζήτημα ευρύτερα. Μες, για μένα το θέμα δεν έχει τελειώσει, και αν κι εσύ δεν έλεγες “τέλος για μένα”, θα σε ρωτούσα τη γνώμη σου, αφού φαίνεται έχεις διαβάσει ως εδώ.
Να τα πω και πιο λιανά.
Το ότι οι μοντς
- έχουν διαφορές, διαφωνίες μεταξύ τους και το ότι στα Μοντουλιανά (το μοντουλεϊκο μου ακούγεται πολύ μωραΐτικο) υπάρχει δημοκρατία
- είναι ευφυείς, τίμιοι και αποτελεσματικοί άνθρωποι
- έχουν δείξει πνεύμα αυτοσυγκράτησης και αυτοπεριορισμού δεδομένης της όποιας εξουσίας τους
- έχουν εργαστεί ανιδιοτελώς και ανυστερόβουλα
- έχουν υποστεί αναίτιες επιθέσεις και πολύ ψυχοπαθολογία στη μάπα
δεν το αμφισβητώ. Αλλά αυτό δεν αναιρεί νομίζω την αξία των προβληματισμών που καταθέτω, ούτε τους απαντά.
Νομίζω ότι το σάη θα μπορούσε να λειτουργήσει καλύτερα με ένα ουσιαστικό άνοιγμα της διαχείρισής του στην κοινότητα που το παράγει. Αυτό για μένα σημαίνει να έχουν λόγο στις αποφάσεις που μέχρι τώρα άπτονται της αρμοδιότητας των μοντς ως σώμα περισσότεροι άνθρωποι στη βάση μιας διαδικασίας, στη βάση κανόνων, που μπορούμε να συμφωνήσουμε.
Για μένα το ζήτημα έχει ουσία, εφόσον νομίζω ένα τέτοιο άνοιγμα ταιριάζει στο σλανγκ. Με την έννοια ότι είναι σάη με πνεύμα ελευθεροστομίας, τεκμηριωμένης καταγραφής και άποψης, και υπέρ των περιθωριακών ή αποκλεισμένων μορφών γλωσσικής έκφρασης. Θα ήθελα αυτό το ελεύθερο και ανοιχτό και σοβαρό πνεύμα να αντανακλάται και στις διαδικασίες του ακόμα περισσότερο, γιατί διαπιστώνω ένα έλλειμμα, και μια δυσαρμονία, και ως ένα βαθμό μια αγκύλωση.
(Ως ένα βαθμό πιστεύω άλλωστε ότι πολλές μαλακίες ή αποχωρήσεις χρηστών με προοπτικές που γίνονται μπορεί και να έχουν να κάνουν με τη σχετικά μυστικοποιημένη φάση με τους μοντς και τις κατά καιρούς αποφάσεις των, ως σώματος - ανεξάρτητα από το αν ήταν σωστές ή όχι, πιστεύω άλλωστε ότι ήταν γενικώς σωστές, προσωπικές πικρίες σίγουρα δεν έχω. Ίσως, λέω, κάποιοι μη μοντς να μην έκαναν τόσες πολλές μαλακίες αν δε φετιχίζονταν με το μοντηλίκι, ή αν το πράγμα ήταν πιο δημοκρατικό και ξεκάθαρο, και ίσως κάποιοι άξιοι να έμεναν περισσότερο αν αναλάμβαναν ένα ρόλο πιο θεσμικό. Όμως αυτά ΔΕΝ είναι οι κυρίως λόγοι για τους οποίους συζητάω αλλαγές, όσο αυτά που λέω στην αμέσως πιο πάνω παράγρα).
Το φόρουμ, λοιπόν, που λες ιρονικ, δεν είναι αυτό που σκέφτομαι, άλλωστε και τα σχόλια τώρα φόρουμ είναι. Λες και αν ήθελα φόρουμ δε θα το ζητούσα. Ανάγεις αυτό που λέω σε στενά τεχνικό ζήτημα ενώ εγώ το εννοώ αλλιώς και εννοώ άλλα πράγματα.
Τι σκέφτομαι; Κάτι σα διαδιχτυακή συνέλευση (ναι, λοιπόν, φόρουμ) ενός διευρυμένου ρήβιου μπορντ που λένε και στο χωριό μου, αλλά με ουσιαστικές αρμοδιότητες επί των αποφάσεων που άπτονται της λειτουργίας, βελτίωσης και πορείας του σάη. Και μια ανοιχτή διαδικασία πρόσβασης σε αυτή νέων μελών, με κριτήρια και εγγυήσεις που μπορούμε να ορίσουμε, αξιοκρατικά, δημοκρατικά και με τον κοινό σλανγκικό νου.
Να πω επίσης ότι έχω μια επιλεκτική κώφωση στο επιχείρημα με τους πολλούς κοκόρους, άλλωστε δε μιλάω για ακραίες μεταβάσεις, ας γίνει σιγά σιγά, αλλά ας γίνει κάτι στην κατεύθυνση αυτή. Ιδανικά το καλύτερο για μένα θα ήταν μια σταδιακή ταύτιση της διαχείρισης με την κοινότητα, το wikipedia κάτι τέτοιο δεν είναι (ή δεν είναι; Δεν ξέρω τι κάνουν οι μοντς εκεί); Αλλά ας πούμε ότι τα ανοίγματα μπορεί να είναι μετριοπαθή, προσεκτικά, αλλά ουσιαστικά, γιατί δεν είμαστε και wikipedia, και καλύτερα μη γίνουμε, γιατί θα ήταν βαρετό.
Ποσώς με ενδιαφέρει μπορώ να πω τι ειπώθηκε στην τάδε παρέα σλάνγκων κλπ κλπ. Ούτε εν προκειμένω οι ωραίες αλλαγές που έχουν δρομολογηθεί. Είμαστε μεγάλα παιδιά και δε μας ενθουσιάζουν τόσο οι εκπλήξεις όσο η συμμετοχή. Εμένα μου αρέσει να μιλάω για τα θέματα κοινού ενδιαφέροντος σε πλαίσια τέτοια που αυτά που λέω να είναι ανοιχτά σε όλο και περισσότερους συν-ενδιαφερόμενους. Γι αυτό άλλωστε και δεν καταθέτω τις απόψεις αυτές σε πμ ή στο λιγάκι μίζερο «κανόνες για το σλάνκ gr» κουμπάκι, αλλά ανοιχτά εδώ πέρα.
Και τέλος, με όλο το σέβας στον άνθρωπο που σκέφτηκε και πασχίζει τεχνικοοικονομικά για να υπάρχει το σλανγκ, μου ακούγεται έως και προσβλητικό το “σημασία έχει μόνο τι σκέφτεται ο dik” και “ο dik αποφασίζει”. Ναι, οκ. Γι΄αυτό ρωτάω. Υπάρχει η σκέψη να μοιραστεί το βάρος των αποφάσεων και με περισσότερους, να γίνει πιο ανοιχτό το σάη και από αυτές τις πλευρές, των διαδικασιών διαχείρισης και απόφασης; Εσείς ως μοντς και σλάνγκοι τι λέτε για αυτό;
γράφαμε μαζί όντως, το σχόλιο μου αμέσως πιο πάνω πάει στην ιρονικ.
Στον βίκαρ τώρα: δεν έχω πρόβλημα με τους μοντς έτσι γενικά και σίγουρα όχι προσωπικά, απλά πιστεύω ότι οι διαδικασίες καλό θα ήταν να γίνουν πιο ανοιχτές και δημοκρατικές. Δεν ξέρω αν δέχεσαι αυτό: η έως τώρα εμπειρία του σάη από πλευράς συμπεριφοράς χρηστών μπορεί για άλλους να είναι μνημείο ανωριμότητας και για άλλους μνημείο ωριμότητας. Για μένα το σαη είναι και τα δύο, λοιπόν εγώ μένω γιατί το πράγμα σίγουρα (δια)σώζεται! Στη βάση λοιπόν της εμπειρίας και της συνεκτίμησης πραγμάτων που κάνω είμαι υπέρ διαδικασιών που να επιτρέπουν να συζητάμε το τάδε θέμα ή το αν θα γίνει ο ένας ή άλλος μοντ, και να αποφασίζουμε μέσα από διάλογο, συνελευσιακά να το πω έτσι, χωρίς χαζοαγκυλώσεις, όμως.
Με δεδομένο τον γενικά αντιλογοκριτικό και ανοιχτό προσανατολισμό του σάη, ρωτάω λοιπόν γιατί δε δρομολογούνται ανάλογες διαδικασίες με πιο ξεκάθαρο τρόπο (γιατί φυσικά και έχει περάσει από το μυαλό σας και το έχετε συζητήσει / ή όχι;); Προφανώς υπάρχουν φόβοι μη γίνουν μαλακίες ή αναδειχθούν μαλάκες, ή δεν το θεωρείτε προτεραιότητα, ή είναι τεχνικά δύσκολο, ή συνδυασμός αυτών και άλλων. Οκ, μπορεί όμως και κάποιοι να έχουν ζητήματα με αυτό, και μια ξεκάθαρη απάντηση ότι δε θα γίνουν ή ότι μπορεί και να γίνουν, μαζί με το σκεπτικό θα ήταν το καλύτερο για το διάλογο. Είναι αυτό που λέμε γενικά μιλάμε σε άλλη βάση.
Με ενδιαφέρουν αυτά τα ζητήματα και πιστέυω είναι πιο σημαντικά από τα πρωκτικάντζικα.
Συγγνώμη, δεν ήθελα να σε προκαλέσω, θεωρώ ότι δεν παίρνω απάντηση, με την έννοια ότι ανεξαρτήτως αφορμής και το εννοώ, θα ήθελα να ακούσω μια γνώμη, μια πληροφορία σχετικά με το
α) αν οι μοντς σκέφτονται να φτιάξουν μια διαδικασία που θα δίνει σε όλους την ευκαιρία να έχουν μια βαρύνουσα και ισότιμη άποψη για τις αλλαγές του σάιτ πριν αυτές γίνουν, καθώς και για άλλα κρίσιμα ζητήματα, στη βάση κάποιου πλαισίου λειτουργίας του site.
β) και, ειδικά αν για το (α) δεν υπάρχει τέτοια σκέψη, αν λοιπόν οι μοντς ως σώμα συνεχίσουν να έχουν τις αρμοδιότητες που έχουν (επί αλλαγών, διαγραφών κ.λπ), αν υπάρχει η σκέψη να προκύπτουν με ένα κάπως πιο ανοιχτό τρόπο.
Το ζητάω ανοιχτά, και όχι με μήνυμα προς τους μοντς γιατί το προτιμώ έτσι, για να τεθεί υπό συζήτηση, φαντάζομαι ενδιαφέρει. Τώρα δεν ξέρω τι έχει παιχτεί σε πμ κλπ και αν δεν είναι η κατάλληλη ώρα, τέλος πάντων.
Τα είχα υπόψη μου όλα αυτά Ιρονικ, και δε θεωρώ ότι παίρνω απάντηση.
ιρονίκ, λοιπόν, εγώ πιστεύω ότι
α) πρώτο ζητούμενο: το ποιες αλλαγές θα γίνουν στο slang.gr θα έπρεπε ή πρέπει να γίνει αντικείμενο διαβούλευσης δημόσια και ολοκάθαρα και συγκροτημένα. Κατά καιρούς διάσπαρτα διαβάζει κανείς σχόλια από μοντς ότι κάτι ψήνεται και κάτι γίνεται, αλλά κάλεσμα για απόψεις και γνώμες δεν έχει γίνει.
β) δεύτερο ζητούμενο: θα ήταν καλό το ποιοι είναι μοντς και το ποιες είναι οι αρμοδιότητές τους να γίνει πιο ορθολογικό. Συνδέεται για μένα με το πρώτο ζητούμενο, το να μπορούμε να λέμε τη γνώμη μας για τις διαδικασίες μέσα από μια διαδικασία που η γνώμη να έχει βαρύτητα.
Αυτονόητα; Δε μπαίνω στον κόπο να γράψω περισσότερα τέτοια.
Slang-froid!
Ο Τζώνη πήρε το τσουβάλι του.
Τρία γράμματα μόνο φωτίζουν την ελληνική μας την γενιά
και μας δείχνουν φωτεινό τον δρόμο για τα δημοσιονομικά
Είναι του αγώνα μας τα φώτα κι ο λαός τ' ακολουθεί πιστά
νέοι, γέροι όλοι μαζί φωνάζουν ζήτω ζήτω ο Ντομινίκ Στρος Καν
Ο Στρος Καν μας έσωσε απ' την πείνα, θα μας σώσει κι από τη χρεωκοπιά,
κι έχει πρόγραμμα πορνοκρατία, ζήτω ζήτω ζήτω ο Στρος Καν
Έχει ζμπρώξει όλον τον λαό μας, κι έχει την ΕΥΠ και την ΕΛΑΣ
κι έχει πρόγραμμα πορνοκρατία, ζήτω ζήτω ζήτω ο Στρος Καν.
[κακογουστιά πρωί πρωί]
Νταξ, ειδικού, τοπικού ενδιαφέροντος τα εδωπέρα, αλλά θα βρουν παραλήπτη πιστεύω. Είχα γράψει στον ορισμό διακριτικά:
Ειδικά στο Ν. Χανίων, το πετραδίζειν έχει συνδεθεί με ανθρώπους συγκεκριμένης καταγωγής, αλλά δε χρειάζεται να εμβαθύνουμε τόσο.
Έγινε γκρουπ στο facebook που οι Σελινιώτες το λένε μόνοι τους. NAI!ΕΙΜΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΕΛΙΝΟ ΚΑΙ ΠΕΤΡΑΔΙΖΩ!!!ΠΕΙΡΑΖΕΙ;;; is on Facebook. Ρησπέκ.
Τα χάλασε μαζί της μετά, και τα έφτιαξε με τη Βῆβῆ.