σλανγκ

Αν εγώ έδωσα το εναρκτήριο λάκτισμα, εσύ ironick παίζει να έβαλες κιόλας γκολ (από τα αποδυτήρια). Πολλή δουλειά για σκέψη και μελέτη. Θα επανέλθω δημήτριος.

Υ.Γ. Αν και το θέμα είναι larger than vote σου βάζω τα δέοντα αστέρια στον ορισμό γιατί έκανες φοβερή δουλειά. Όσο για το λήμμα, αν δεν φουλάρουμε τη λέξη σλανγκ τι στο καλό κάνουμε εδώ πέρα.

Σε ανύποπτο χρόνο και για τον ορισμό στύση του Νίκα είχα προτείνει ως ελληνική version του σλανγκ ή αργκώ τον ορισμό «ιδιογλωσσία».

Δεν ξέρω τι παίζει στα λεξικά (help κανείς;) αλλά νομίζω ότι αυτός ο όρος καλύπτει κάτι σημαντικό, το ότι η αργκώ είναι μια «γλώσσα» η οποία χρησιμεύει ως μέσω «συνθηματικής» επικοινωνίας εντός συγκεκριμένων ομάδων. Αν αυτή είναι διαφορετική από την επαγγελματική αργκώ ή jargon, μικρό το κακό.Να προσθέσω ίσως, και όταν περνάει στο γενικό κοινό, είτε χάνει την μυστικότητα της ή χρησιμοποιείται τελείως λανθασμένα.

Επίσης θυμάμαι στην Αγγλία παλαιότερα, υπήρχε μια εκπομπή στην οποία έψαχναν την πρώτη εμφάνιση μιας slang λέξεως, νεολογισμού, λεξιπλασίας, εκφράσεως, οτιδήποτε κυκλοφορεί δηλαδή στην πιάτσα. Για να μπεί αυτή η λέξη στο λεξικό έπρεπε να βρεθεί όντως γραπτή αναφορά της, είτε σε κείμενο, είτε σε τραγούδι αλλά απλά δεν θυμάμαι πόσο παλιά έπρεπε αυτό να συμβεί. Ένα παράδειγμα: dog's bollocks που φυσικά σημαίνει τα αρχίδια του σκύλου αλλά στην slang version κάτι πολύ καλό! Και δεν είναι cockney.

Τέλος νομίζω ότι για να θεωρηθεί κάτι ως slang θα πρέπει τουλάχιστον να έχει χρησιμοποιηθεί και από άλλους πριν την καταχώρηση του στο slang.gr ακόμα και αν δεν υπάρχει τρόπος εξακρίβωσης του (π.χ. με ένα search στο νέτι). Αυτό επαφίεται στην συνείδηση του κάθε slangιστή.

να προσθέσω κάτι που ξέχασα: όσοι εξ υμών έχετε γράψει εδώ μέσα κάτι σχετικό, μπορείτε να το κοπιάρετε -αν δεν σας κάνει κόπο (και αν θυμόσαστε πού το είχατε γράψει), ώστε να τα έχουμε όλα συγκεντρωμένα. Και σόρυ που δεν θυμάμαι ποιος έχει πει τι...

Η εκπομπή που ανέφερα πιό πάνω είναι του BBC, λέγεται wordhunt και μπορείτε να την βρέιτε εδώ.

Λέτε να μας την φέρει ο σκάει ή να την Ελληνοποιήσει όπως τόσες και τόσες;

στον κατάλογο της ιρονικ να προσθέσω κ την ηθελημένη ή μη ασάφεια στο λόγο, κύριο γνώρισμα κατ'εμέ της καθομιλουμένης νεοελληνικής, κάτι που συνειδητοποίησα όταν ήρθα στο εξωτερικό. βλέπε κ τον ορισμό μου εδώ.
επίσης, για να αρχιδιάσω λίγο θα έλεγε ότι η κατηγοριοποίηση μπάζει λίγο γιατί τα πράγματα αλληλοεπικαλύπτονται έως κ ελεεινά, αλλά είναι σε καλό δρόμο.
αυτά μέχρι να επανέλθω με κάνα σεντόνι.

Λοιπόν ιρονίκ, ωραία τα λές. Μου θύμισες επίσης και μιά παρατήρηση που έκανα πρόσφατα για την αργκό, οτι και καλά συνηθισμένο της γνώρισμα είναι η υιοθέτηση τέτοιου ύφους απο τον ομιλητή, σά ν' απευθυνόταν σε άτομο χαμηλότερης αντίληψης, πειραχτικού —εξού και η χρήση πλείστων παιδικών ή παιδικόφερνων λέξεων και εκφράσεων σε αργκό συμφραζόμενα (τουτού, τσιρλιπιπί, μάμ κακά και νάνι, έλα στο θείο και άλλα).

Αλλα πρέπει να πώ οτι δέν ήταν αυτη η επιθυμία του βικάρ!... :-Ρ Ούτε και να εφεύρουμε ελληνικό αντίστοιχο όρο για την αργκό, όπως το πάει ο/η Μπούμπις. Μάλιστα, όπως τα βλέπω εγώ τα πράματα, η «ελληνική λέξη» για την αργκό είναι αργκό, ενώ σλάνγκ είναι αργκό λέξη για την αργκό, ως νεόφερτος, δόκιμος ακόμα, αγγλισμός. Αυτό ηθελα να καταδείξω με την καταχώρισή μου στο δουπού, όχι τίποτ' άλλο.

Τελοσπάντων, εγώ ειχα απλά κατανού να καταχωριστεί ενας ορισμός —κι' ας ήτανε παρμένος απ' τον Τριανταφυλλίδη. Το θέμα που βλέπω εγώ να ανοίγεις εδώ —ειδικά μετά την πρωτοβουλία του πάτσις— είναι αυτό που λέει κι' ο/η Μπούμπις. Αυτό που μας τυραννάει εδώ και καιρό είτε ώς χρήστες, βλέποντας τις συνηθισμένες «αυτό δεν είναι σλάνγκ» ατάκες σε σχόλια, κάποτε ακολουθούμενες και απο έριδες, είτε ώς συντονιστές (εμάς τους λίγους, που για κάποιον λόγο κρυβόμαστε ως τέτοιοι απο τους λοιπούς...), προσπαθώντας να στήσουμε ένα οποιοδήποτε πλάνο εργασίας. Το θέμα θα το διατύπωνα ώς εξής: «ποιός είναι ο προσανατολισμός του χώρου;» Είναι το θέμα που έχουμε θίξει ήδη, εκτός απο διάσπαρτα σχόλια, και εδώ.

Κατα τη γνώμη μου, το τί συνιστά αργκό και τί όχι, είναι θέμα ορισμού που μπορούμε να βρούμε, άν όχι αφελώς σε κάποιο απλό λεξικό, σίγουρα σε κατάλληλα βιβλία ή σάιτ —βικιπαιδικά ή μή, πάντως επιστημονικογλωσσολογικού ενδιαφέροντος. Άμα έχουμε πρόβλημα με κάποιον απ' αυτούς τους ορισμούς που μπορεί να βρούμε —ένας τους, αυτός που πόσταρε κι' ο πάτσις—, τους βάζουμε σε μιά ψηφοφορία στην τελική και καταλήγουμε σε έναν, ώς «σλάνγκ τζι άρ» πλέον. Αλλα τί θα σήμαινε αυτό για τον χώρο; Οτι με βάση τον ορισμό θα έπρεπε να εξοβελίσουμε και να συνεχίσουμε να εξοβελίζουμε (δηλαδή να διαγράφουμε) απ' το σάιτ καθετί μή αργκό; Και άν ναί, σε τί βαθμό; Προσβλέπουμε στο να υπάρχουν «απαγορευμένες καταχωρίσεις», δηλαδή «καταχωρίσεις-ταμπού» για το σάιτ;

Για μένα αυτό ειναι το ερώτημα, και οι απόψεις μου δέν έχουν αλλάξει στην ουσία τους καθόλου απο τότε που το πρωτοπιάσαμε στο λίνκ που έδωσα πιό πάνω. Το συζητάμε.

αν καταλαβαίνω καλά, η (εφ)εύρεση ορισμού έχει να κάνει με το να δίνεται ένας μπούσουλας στον χρήστη τον οποίο θα έχει κατά νου γενικά όταν καταχωρίζει το λήμμα.

(δεν μου αρέσει να μιλάω σε πρώτο πρόσωπο, αλλά κάποιες φορές είναι αναγκαίο. σε όσα από τα παρακάτω εκφράζουν κρίση εννοείται το κττγμ ως ευκόλως παραλειπόμενο)
νομίζω είναι σαφές ότι κ εγώ, πχ, που έχω κράξει αρκετό κόσμο ότι αυτό το πράμα που ανέβασες δεν είναι αργκό, έχω ανεβάσει καραμπινάτα μη αργκοτικά λήμματα. η διαφορά είναι ότι κρίνω πως έχω έναν μπούσουλα που γενικά κ μακροσκοπικά τηρώ, και του οποίου την απουσία διαπιστώνω στην παρουσία του χρήστη στον οποίο «τη λέω». κάποιοι χρήστες, δε, έχουν παραδεχτεί κ την παντελή απουσία αυτού που εγώ αποκαλώ μπούσουλα. είναι σαφές από την άλλη ότι δεν θα κάτσω να γράψω την αρχιδιά μου σε κάθε φάουλ λήμμα, αλλά περιοδικά. ή σχεδόν περιοδικά.

με την έννοια αυτή, που νομίζω είναι πάνω-κάτω κοινή με όσους μοιράζονται αυτήν την άποψη, θέμα ταμπού δεν τίθεται, μάλλον θέμα προσανατολισμού και αυτορύθμισης, ή ίσως καλέσματος σε αυτορύθμιση.

όσον αφορά τη λέξη για την αργκό, εμένα η λέξη αργκό με καλύπτει, κ νομίζω έχει εξελληνιστεί επαρκώς για να μην χρειάζεται να ψάχνουμε.

να ξαναματαπώ κι έγω την γνώμη μου, δεν ήθελα ντε και καλά να κατασκευάσουμε μια ελληνική λέξη για την αρκώ (προτιμώ πάντα ωμέγα και συνήθως με υπογεγραμμένη!) αλλά δείτε το σαν μιά άσκηση. Οι λέξεις συμβολίζουν έννοιες και ιδέες αλλά περικλείουν και νοήματα και συμβολισμούς.

Πολύ καλό κείμενο, Ιρονίκ, δείχνει τις αντινομίες της σλανγκ! Μην ξεχνάμε και ότι ο μεγαλύτερος σλάνγκαρχος της αρχαιότητας, ο Αριστοφάνης, ήταν ο πιο συντηρητικός αρχαίος συγγραφέας.

Δυστυχώς είμαι πολύ λιώμα για να προσθέσω κάτι το εποικοδομητικό, αρκούμαι στο να διακόψω τον εαυτό μου παραπέμποντας του λήμμα σλανγκιά:

Σλανγκιά: Αποτελεί ίσως τον πιο ετεροσυνθετικό Ελληνικό σλανγκισμό για έννοιες όπως αργκό, σλανγκ, καλλιαρντά, μάγκικα, μαλλιαρή, ιδίωμα της πιάτσας, κοκ.

Η καλή σλανγκιά διεγείρει την αισθητική και την νοημοσύνη του ακροατή ωσάν κρουστή σφεντονιά.

Εκ του slang < αρχαίου Νορβηγικού slyngva («εκσφενδονίζω»). Άγνωστο εάν μοιράζεται γλωσσολογικό DNA με την ημέτερη σφενδόνη.

Με το φυτό ασφένταμο, που παίζει πολύ στην Κρήτη (ίσως κι αλλού) ;

• Υποβιβάζει, έστω προσωρινά, «την αξιοπρέπεια της επίσημης ή σοβαρής ομιλίας ή του γραπτού λόγου» με άλλα λόγια, είναι πιθανό να θεωρηθεί σε τέτοια συμφραζόμενα σαν μια «εμφανής κακή χρήση του εκεί οικείου τρόπου φωνητικής έκφρασης

κοπια αυτου που με εκφραζη

- Η γλώσσα εκτός από «στενή» επικοινωνία, είναι γνώση, διαλογισμός και Τέχνη.
- Είμαι οπαδός της άποψης που λέει οτι Τέχνη είναι αυτό που ξεπερνάει τη σφαίρα της γνώσης (τα υπόλοιπα είναι απλά περιγραφική τεχνική).
- Τίποτα πιο πολύ από τη σλανγκ δεν «ζορίζει» περισσότερο, τα όρια της γλώσσας.
- Άρα σλανγκ είναι Τέχνη.

Μπαίνουν όρια στη σλανγκ;
Μπαίνουν όρια στην Τέχνη;
ΟΟΟΧΙ!

Κάθε παπαρολογία μπορεί να θεωρηθεί σλανγκ;
Κάθε «εκσπερμάτωση σε σταυρό» είναι Τέχνη;
ΝΑΙΙΙ!

Ε, όχι ακριβώς μπαζνρ. Κι εγώ είμαι κατά της καταπίεσης, κι εγώ το χω το επαναστατικό μου, αλλά όχι και κάθε παπαρολογία σλανγκ γιατί θα αρχίσουμε να ξερνάμε πριν αποφασίσουμε τί είναι και τι δεν είναι.

Η λέξη «αργκό» με καλύπτει προσωπικά αλλά απέχω μακράν από το να είμαι η αρμοδία για να κρίνω.

Επίσης ένας πολύ καλός μπούσουλας ήταν κττμγ αυτό: Είναι ένας όρος ταμπού στη συνηθισμένη συνομιλία με ανθρώπους μιας υψηλότερης κοινωνικής θέσης ή μιας μεγαλύτερης ευθύνης. Και βάσει αυτού έχω ανεβάσει νονσλανγκολήμματα αλλά κανείς δεν μου χε βάλει αυτό το κριτήριο τότε και στην τελική ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο μπαλέτο όπως έχω αναφέρει πολλάκις.

Μου φαίνεται θεμιτό να είναι σλανγκ ο ορισμός περισσότερο από το ίδιο το λήμμα, όταν μάλιστα διατυπώνεται με χιούμορ ή / και σχετική ειρωνεία με την καλή την έννοια.

Μου φαίνεται μαλακία να αντιμετωπίζεται ως σλανγκ μια κοινότοπη λέξη λχ «στυλό» (ελπίζω να μην υπάρχει λήμμα, το βάζω για παράδειγμα) και να την τραβάει ο άλλος από τα μαλλιά λυσσαλέα για να υποψιαστεί που θα μπορούσε να μπει ένα στυλό ώστε να είναι σλανγκ, αν με εννοείτε.

ΥΓ επίσης μου φαίνεται άσχετο να ανεβαίνουν ως σλανγκ ποιηματάκια τρεις σειρές αλλά και πάλι λέω απέχω παρασάγγας μπλα μπλα μπλα

Αν μου επιτρέπεται, να κάνω την εξής παρατήρηση. Η συζήτηση αυτή είναι πολύ χρήσιμη και σχεδόν όλες τις απόψεις που έχουν κατατεθεί μέχρι τώρα προσωπικά τις βρίσκω ενδιαφέρουσες και επιφυλάσσομαι να πω (ξανά) τη γνωμη μου κι εγώ. Αλλά μου κάνει εντύπωση ότι απ'αυτούς που έχουν γράψει κάτι σοβαρά εδώ κανείς τους ποτέ δεν έχει δεχθεί τη μομφή ότι ανεβάζει πράγματα που δεν είναι σλανγκ - patsis, ironick, vikar, jesus, bubis, mes, vrastaman (που περιμένουμε να μας πει και πιο πολλά), και ασφαλώς και ο baznr (παρά την θεωρητική του τοποθέτηση :-)) δεν νομίζω να έχουν ανεβάσει έστω και ένα λήμμα που να μην είναι σλανγκ. Οπότε, στην πράξη, στη συζήτηση έχει καταγραφεί μόνο η μία άποψη - νταξ, με τις αποχρώσεις της. Η άλλη άποψη πού είναι; Γιατί δε λένε τη γνώμη τους και οι χρήστες που συχνά πυκνά τα λήμματά τους παίρνουν τον χαρακτηρισμό ceci n'est pas slang; Δεν την καταθέτουν διότι λένε «ας αφήσουμε να το κρίνει η βαθμολογία;» Ή είναι στη γραμμή «Δεν έχω να προσθέσω τίποτα περισσότερο απ' όσα κατά καιρούς έχω αναφέρει για το θέμα»; Ή για κάποιο άλλο λόγο; Αρώτηξις κάνουμε.

βιαστικά το λέω αλλά θα επανέλθω, πιστεύω πως «ακόμα κι εγώ» έχω ανεβάσει αρκετά μη σλανγκ και θα σας αραδιάσω μερικά κάποιαν ώρα.

Ὁ ἀναμάρτητος ὑμῶν πρῶτος Μπολσόι λίθον...

Εντάξει, ο Βράστα έχει ανεβάσει πολλές δικές του λεξιπλασίες που δεν ήταν καταγραφή (αλλά ήταν ιδιοφυείς) και ο Ιησούς έχει ανεβάσει κάμποσα τιραμισουρεαλιστικά λήμματα. Προσωπικά, έχω γράψει την άποψή μου εν μέρει στο slangically correct, όπου κάπως εξέφρασα έναν προβληματισμό παρόμοιο με της Ιρονίκ σε κάποια θέματα, λ.χ. αντινομία της σλανγκ μεταξύ ακραίου συντηρητισμού και ανατρεπτικότητας.

Θεωρώ ότι ένα μέρος της σλανγκολημματογράφησης είναι «επιστημονική» καταγραφή, και ένα άλλο μέρος (κατ' ελπίδα) μικρότερο είναι τέχνη. Γιατί και η σλανγκ του σήμερα είναι συχνότατα λεξιπλασία του χτες. Στο πρώτο δεν υπάρχει κανένας περιορισμός, ό,τι κυκλοφορεί ευρέως και το έχουμε διασταυρώσει ας πούμε σε δύο-τρεις ετερόκλητες παρέες το καταχωρίζουμε. Στο δεύτερο, που μπορεί να αφορά σε δικές μας λεξιπλασίες, ή και σε λεξιπλασίες που έχουμε ακούσει λ.χ. από επώνυμο σλάνγκαρχο, πρέπει (όσο οι μοντς δεν διαγράφουν λήμματα, που εμένα προσωπικά δεν θα με ενοχλούσε) να υπάρχει μια αυτορρύθμιση, μια αυτοσυστολή, προσωπικά δεν βλέπω άλλη λύση, από το να επαφιόμαστε στο Σλανγκογνώθι σαυτόν του κάθε Σλάνγκου.

Όταν θα έχω περισσότερο χρόνο επιφυλάσσομαι να προτείνω ένα λεπτομερές Σλανγκόμετρο προς συζήτηση...

μάλλον ο σκύλος το πήγε στο πιο απόλυτο, αλλά νομίζω ότι η διάκριση μεταξύ των εχόντων τον μπούσουλα που έγραφα παραπάνω, που έχουν γράψει κατά κύριο λόγο, κ των μή εχόντων, που δεν έχουν γράψει, ισχύει.
ελπίζω να μην είναι «απορία σλάνγκου vix».

Η ironick έκανε δουλίτσα... σπεκ, και κυρίως σιγά σιγά και με τη δουλίτσα και του patsis μετατοπιζόμαστε προς το όχι τι είναι σλανγκ αλλά τι κάνει η σλανγκ που γενικά είναι πιο γόνιμο...

4 σκόρπιες παρατηρήσεις

1) δυστυχώς αυτό με το «μπούσουλα» είναι ακριβώς το διαισθητικό/υποκειμενικό στοιχείο που ενέχεται στο γιατί κάποιος όχι μόνο ασχολείται με το site αλλά κολλάει κιόλας και μπαίνει στη λογική όχι απλά να δημοσιέψει αλλά να δημοσιέψει και πολλά. Γιατί ο «μπούσουλας» του καθενός είναι διαφορετικός και διαφέρει ως προς το κατά πόσο πλησιάζει ή προσομοιάζει (περίπτωση καλοβύρνα, τιραμισουρεαλισμου κλπ) το λεξικογραφικό ιδεώδες της σλανγκ που συγκεντρώνει τις ιδιότητες που γράφει η ιρονικ. Προσωπικά είμαι πολύ υπέρ στο να έχουν μια κάποιου είδους ταυτότητα οι χρήστες και αυτό να ανακλάται σε ένα ύφος στα λήμματά τους ή την εν γένει παρουσία τους, αλλά αυτό δε μπορεί να αποτελεί κριτήριο.

2) γενικά το δίπολο προοδευτικός συντηρητικός ας το αφήσουμε, ειδικά σήμερα... φαντάζομαι πως και στου ΛΑΟΣ τις συνεδριάσεις θα κοκκινίζουν και οι πέτρες από την καφρίλα....

3) γενικότερα, μήπως αυτός ο «was ist Kunst» προβληματισμός γίνεται λίγο σχολαστικός και θα ταν καλό να δούμε πως να προάγουμε ακόμα περίσσοτερο την πληρότητα των ορισμών και τη σοβαρότητα της ενασχόλησης με το λεξικογραφικό κομμάτι; Πχ είχα προτείνει να μπει κελί για την ετυμολογία/προέλευση μεταξύ ορισμού και παραδείγματος, στο οποίο αίτημα μου θα επιμείνω και θα το λέω και carthago delenda est.

4) μην ξεχνάμε και τις διαλέκτους της αστεακής επαρχίας... γενικά τις διαλέκτους τις υποβαθμισμένες και των υποβαθμισμένων, ανεξαρτήτως περιθωρίου νοούμενου ως «υποκόσμου».

Το 3 το προσυπογράφω με τα χίλια. Και τι είχαμε πει για τις περιπτώσεις, όπου δεν υπάρχει ή είναι αδύνατο να ετυμολογηθεί η λέξη;

Συμφωνώ και εγώ με το 3 - κανένας ορισμός δεν είναι πλήρης χωρίς ετυμολογία κουτουτουμουγού!

Οι αστερίες μου για το περιεκτικόν καθώς επίσης για το gutsy της κίνησης (είναι αναμενόμενο το holy grail του site να αποτελεί πεδίο μακράς συζήτησης – ολάκερο .gr domain είναι στο κάτω-κάτω!).

Είναι λογικό σε μια διαρκή προσπάθεια, η οποία στηρίζεται στη συνδρομή ενός (θεωρητικά) άπειρου και ανώνυμου πλήθους να συγκεντρώνεις αντίστοιχα «άπειρες» συνδρομές. Εφόσον ένας βασικός σκοπός του site είναι η πληρέστερη καταγραφή της slang (βάσει των προαναφερθέντων συνδρομών), δεν μπορείς να βάλεις αυστηρούς κανόνες (διατρέχεις τον κίνδυνο να αποτρέψεις την καταχώρηση δυνητικά αστεράτων λημμάτων) και ταυτόχρονα, δεν μπορείς να λειτουργείς χωρίς ή με εξαιρετικά χαλαρούς κανόνες (γι’ αυτό διαφωνώ με το τελικό συμπέρασμα baznr). Το θέμα είναι πόσο αυστηρούς κανόνες θέτεις (μπούσουλας) και αντίστοιχα, αν παίρνεις μέτρα όταν κάποιος ξεφεύγει (π.χ. οι διαγραφές που αναφέρει ο Hank που με βρίσκουν σύμφωνο υπό προϋποθέσεις – αυτές νομίζω ότι μπορούν να παίξουν και με αίτημα του καταχωρητή αν θεωρεί ότι θέλει να κάψει κάποιον ορισμό του). Συμπληρώνοντας Κύριο και Xali, θεωρώ ότι οι πιο active λημματολόγοι έχουν διαμορφώσει ένα προσωπικό στυλ και οι συνδρομές τους (με κάποιες εξαιρέσεις τις οποίες συνήθως πρώτοι αυτοί «καίνε»), επιδεικνύουν ένα σαφές γενικό κριτήριο/μπούσουλα (άσχετα αν τα λήμματα τυχαίνουν ευρείας αποδοχής ή όχι). Δεν νομίζω ότι είναι τυχαία η βαθμολογία, όπως επίσης και η ανταλλαγή σχολίων στους ορισμούς (αν και ισχύει αυτό που λέει ο/το WickedDog) που σε πολλές περιπτώσεις είναι πιο διασκεδαστικά από το λήμμα/ορισμό. Επίσης συμφωνώ με Mes (γενικά σπεκ Ma’am!) ειδικά στις 3 τελευταίες παραγράφους του σχολίου.

Τέλος, μια παρατήρηση στο τμήμα Πάτση του ορισμού για τα κριτήρια slangότητας. Αναφέρεται:

• Η χρήση της υπονοεί ότι ο χρήστης είναι εξοικειωμένος με αυτό στο οποίο αναφέρεται, ή με μια ομάδα ανθρώπων οι οποίοι [με τη σειρά τους] είναι εξοικειωμένοι με αυτό και χρησιμοποιούν τον όρο.
• Είναι ένας όρος ταμπού στη συνηθισμένη συνομιλία με ανθρώπους μιας υψηλότερης κοινωνικής θέσης ή μιας μεγαλύτερης ευθύνης.

Τα συγκεκριμένα μου φαίνονται λίγο αντικρουόμενα με την παράγραφο περί jargon που τα ακολουθεί, καθώς αρκετά (όχι όλα και όχι με τον στενό ορισμό), jargonέζικα πληρούν τους δύο αυτούς «κανόνες». Παραθέτω νέο λήμμα εδώ (για την ακρίβεια σειρά λημμάτων), με την ελπίδα αφενός να προσφέρει στη συζήτηση και αφεδύο να σας διασκεδάσει!

Θα πρότεινα όταν συνειδητοποιούμε ότι έχυμε γράψει λημματολάσπη να ζητούμε εμέις να διαγραφεί το λήμμα μας, ώστε να βγάζουμε τους μοντς από την δύσκολη θέση.

Ένα απλό κριτήριο για το άν μία σημασία δεδομένης λέξης έχει παγιωθεί (και συνεπώς, κατα τη γνώμη μου, είναι οπωσδήποτε καταχωρίσιμη) ή όχι (και απλά είναι πιθανό να χρησιμοποιηθεί περιστασιακά, ως αυτοσχέδιο σχήμα λόγου), είναι άν η λέξη στέκει έξω απο συμφραζόμενα με την ίδια αυτή σημασία.

Για παράδειγμα, η λέξη ερωφίλη, έξω απο συμφραζόμενα, δέν φέρνει στο νού του «μέσου ομιλητή» τη σημασία που ορίζεται εκειπέρα, παρα μόνο το κείμενο του Χορτάτση (πρόκειται άρα για νεολογισμό, συγκεκριμένα λογοπαίγνιο που δέν έχει παγιωθεί, και είναι αμφίβολης καταχωρισιμότητας), ενώ η λέξη πατέντα, έξω απο συμφραζόμενα, έχει όντως είτε την αργκό σημασία που ορίζεται εδωμέσα, είτε βέβαια και την τυπική σημασία.

Άς προσπαθούμε να σκεφτόμαστε τέτοια πραματάκια λέω, για να μήν γεμίζουμε το σάιτ σαβούρα κι' εξυπνάδες του ενός δευτερολέπτου ή της μιάς παρέας --όπως μας κατηγορούν πλείστοι τρίτοι, και όπως θα δεί οποιοσδήποτε τακτικός χρήστης πεντακάθαρα αν απέχει για κάνα μήνα απ' τον χώρο.

Καλημέρα μας (είχα παραγωγικό ύπνο όπως βλέπετε).

Χμ, διόρθωση... Η πρώτη παρένθεση επάνω να συμπληρωθεί ως εξής: «και συνεπώς, κατα τη γνώμη μου, είναι οπωσδήποτε καταχωρίσιμη, ειδικά αν δέν καλύπτεται σε τυπικά λεξικά».

Την τελευταία παράγραφο μπορώ να την δεχτώ, αλλά το κριτήριο δεν μου αρέσει και πολύ. Αν δεχτούμε αυτό το κριτήριο πάει περίπατο όλη η σύγχρονη γλωσσολογία, η οποία βασίζεται σε συνταγματικές σχέσεις, πώς συνδυάζεται ένα σημαίνον με άλλα. Και ειδικά στην σλανγκ που λειτουργεί κατεξοχήν ως τροπή της κυρίαρχης γλώσσας τα συμφραζόμενα είναι αποφασιστικά. Λ.χ. αυτό το κριτήριο θα καθιστούσε μη καταχωρίσιμο το νίντζα. Αντιλαμβάνομαι ότι εστιάζεις στην παγίωση, και εκεί ίσως να έχεις δίκιο. Λ.χ. μπορεί να πει κανείς ότι αυτό που κάνει το νίντζα καλό λήμμα, είναι ότι πλέον μόλις ακούμε νίντζα σκεφτόμαστε και την γιαγιά, ενώ όταν ακούμε λ.χ. καπιταλιστικό δεν σκεφτόμαστε το τσιγάρο. Αλλά και πάλι, αν ακολουθήσουμε αυτό το κριτήριο θα χάσουμε πολλά από την σλανγκ ως μια ειρωνική τροπή που βγάζει την γλώσσα στην κυρίαρχη παρασιτώντας πάνω στο σώμα της με ειρωνική και αποδομητική διάθεση.

Ε ναί, καταρχήν το έξω απο συμφραζόμενα είναι όπως στέκει πατάτα (τί πα' να πεί «έξω απο συμφραζόμενα»; δέν υπάρχει τέτοιο πράμα). Εστιάζοντας όντως στην παγίωση, θά 'ταν πιό σωστό (αλλα και πιό μπερδευτικό, νομίζω, γι' αυτό το είπα όπως τό 'πα), να έλεγα η λέξη ενδέχεται να στέκει με την ενλόγω σημασία ανεξάρτητα απο τα συμφραζόμενα, με την έννοια οτι «ο ''μέσος ομιλητής'' ενδέχεται να ερμηνεύσει τη λέξη με την ενλόγω σημασία ανεξάρτητα απο τα συμφραζόμενα» --τόσο παγιωμένη είναι δηλαδή. Σκεφτείτε τη λέξη πηδάω ας πούμε, και πώς αυτή ενδέχεται να (παρ)ερμηνευτεί ώς «γαμάω» ακόμη και σε απονήρευτα συμφραζόμενα.

Ασφαλώς, για κάποιον που ψάχνει το λογοπαίγνιο βγάζοντας απ' τη μύγα ξίγκι, όλες οι λέξεις έτσι είναι. Αυτός όμως δέν είναι σε καμία περίπτωση ο «μέσος ομιλητής».

Σε κάθε περίπτωση, όλ' αυτά δέν τα λέω για μαθηματικούς κανόνες, αλλα για ενδεικτικά των προσωπικών μου προτιμήσεων, οι οποίες, όπως διαμορφώνονται, όλο και περισσότερο στρέφονται γύρω απο την έννοια της παγίωσης τελευταία. Έτσι, το νίντζα και να έλειπε απ' το σλάνγκ τζι άρ εγώ δέ θα χαλιόμουνα ποσώς, μιά και απ' όσο ξέρω δέν πρόκειται για παγιωμένη σημασία της λέξης (παρά το οτι ακόμη γελάω σα' πούστης με την παρομοίωση όποτε την σκέφτομαι, έτερον εκάτερον). Το καπιταλιστικό απ' την άλλη, το γουστάρω περισσότερο στο χώρο απ' τη στιγμή που όντως λέγεται (απ' ότι βλέπω, εγώ δέν τό 'χω ακούσει).

Γενικά, άν είναι να ανιχνεύσουμε το πώς η ελληνική αργκό λειτουργεί όπως λές ανατρεπτικά (εσύ λές τροπή) σε σχέση με την τυπική γλώσσα, θεωρώ ασφαλέστερο να το κάνουμε βασιζόμενοι σε παγιωμένη αργκό, κι' όχι στης στιγμής. Και είναι κάτι που προσωπικά μ' ενδιαφέρει πάρα πάρα πολύ. Άν μ' ενδιέφερε η αβασάνιστη και ανιστόρητη (ανα)τροπή της τυπικής γλώσσας, θα διάβαζα αθλητικές εφημερίδες κάθε μέρα, ή θα έβλεπα Σεφερλή κάθε μέρα, και λοιπά.

Καταλήγω πάλι στ' οτι επείγουν νέα μέτρα αξιολόγησης λημμάτων. Ούφφφφφ...

Και «τελευταία παράγραφο» ποιά εννοείς, εκείνη περι παραγωγικού ύπνου;... :-Ρ

Έχω λοιπόν στο πρόχειρο το λήμμα «πρεμούρα». Πα να κάνω τα ρισέρτσια μου για να βρω παράδειγμα και τι να δω;! Το χει ο τριαντάφυλλος! Αν είναι δυναμόν! Χάλασαν τα κοινά λεξικά της νεοελληνικής γλώσσας και τώρα δηλαδή τι να κάνω; Να την βάλω ή να την αφήσω;

Bάλτο μας, βάλτο μας! (και φυσικά μετά θα αρχίσουμε την καζούρα)

Εδώ και 2 χρόνια έχω το σλανγκολογιά (κατά το φτωχολογιά) στο πρό-χοιρο αλλά δεν τολμώ...

Σύμφωνα με Woodhouse's English-Greek Dictionary του Παν/μιου του Σικάγο, η σλανγκ αρχαιοελληνιστί αποκαλείται πομπεία.

Ίσως επειδή σε διάφορες πομπές, ιδίως στις Διονυσιακές, οι συμμετέχοντας μπινελίκωναν / διαπόμπευαν αλλήλους.

Καλόοοοο!

λοιπόν, τελικά πώς θα μπορούσαμε να λέμε την σλανγκ στα ελληνικά; μην παρεξηγηθώ, απλώς μου φαίνεται πολύ περίεργο που αποκαλείται κάπως. και δεν εννοώ ακαδημαϊκά, εννοώ σλανγκικά.

Να μιλήσω λίγο χωρίς ψάξιμο, προσπαθώντας ίσως να επανεφεύρω τον τροχό. Αυτό το οποίο πραγματευόμαστε (κυρίως) στο σάιτ λεγόταν απο παλιά αργκό στα ελληνικά. Εμείς εδώ το λέμε κυρίως σλάνγκ, το οποίο καταλαβαίνω ώς απευθείας αγγλισμό, πάντως αρκετά διαδεδομένο έξω απο το σάιτ, και βέβαια πολύ πρίν την εμφάνισή του.

Αντί πάντως να κάτσουμε να σκεφτούμε νέο όρο (άν και δέν είμαι σίγουρος οτι αυτό εννοεί η ιρονίκ), πιστεύω οτι έχει ενδιαφέρον να μαζέψουμε λέξεις που έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν για να χαρακτηρίσουν τον γλωσσικό αυτό κώδικα -ή μέρη του, ή κώδικες που τέμνονται μ' αυτόν- οι ίδιοι οι ομιλητές. Να το πώ αλλιώς (και λίγο ηλίθια, ελπίζω να μήν παρεξηγηθώ), θά 'χει ενδιαφέρον να ψάξουμε για «αυθεντικούς», «λαϊκούς» όρους για την αργκό, που πλάστηκαν δηλαδή στους δρόμους, και όχι σε κάποιο ειδικό σάιτ ή κάποιο πανεπιστήμιο. Έτσι ίσως βοηθηθούμε στο να καταλάβουμε καλύτερα το ίδιο το αντικείμενο του σάιτ.

Για να ξεκαθαρίσω το πώς το σκέφτομαι, να δώσω παραδείγματα. (Υπόψιν, στα γρήγορα γράφω, η λίστα ούτε καλά οργανωμένη θα είναι, ούτε και εξαντλητική, και ποντάρω στα ιερά τέρατα του σάιτ, άν θέν, να βάλουν τα πράματα στη θέση τους. Νομίζω οτι μία τέτοια συζήτηση πραγματικά θα βοηθήσει.)

• λιμανιάτικα ή λιμανίσια, γαλλικά: το βρισίδι, οι βωμολοχίες·
• ποδανά, κομμέ, καλιαρντά: συνθηματικοί κώδικες·
• μάγκικα: παλιά λέξη, που άσχετα του πώς ξεκίνησε, κατέληξε περιληπτικός όρος για πολλά απο τα φαινόμενα της αργκό όπως την πιάνουμε εδωμέσα (ποιά ακριβώς;...), απ' τους καλύτερους υποψήφιους για αυτό που είπα επάνω «αυθεντικός», «λαϊκός» όρος για την αργκό (ενδιαφέρον οτι δέν το έχουμε λημματογραφήσει ως τώρα)· ψιλοσχετικά, δείτε και το σχόλιο της 26/07/10 του Χότζα εδώ·
• καθομιλουμένη: όρος για την κοινή γλώσσα, το κέντρο βάρους της οποίας, χοντρικά, και όπως εγώ καταλαβαίνω, βρίσκεται κάπου ανάμεσα στην τυπική γλώσσα και την αργκό, αλλα τέμνεται καί με τις δύο --εξού και πολλές (οι περισσότερες θα έλεγα) απο τις κατακαιρούς διαφωνίες μας περι του τί είναι καταχωρίσιμο·
• της αγοράς: σε αναλογία με τα λιμανιάτικα (η γλώσσα που θ' ακούσεις σε λιμάνι), η γλώσσα που θ' ακούσεις στις αγορές, στα παζάρια, στις λαϊκές· τη γλώσσα της αγοράς την έχουμε πιάσει (βλέπε πιχί αυτό το λήμμα του πηγαίου Γκάτζμαν), αλλα όχι όσο συνειδητοποιημένα θά 'πρεπε, νομίζω· είναι κουβέντα παλιάς κοπής, που ίσως δέν ακούγεται τόσο πιά, και που όπως και τα μάγκικα, αλλα αντίθετα απο τα λιμανιάτικα, συμπεριλαμβάνει πολλά απο τα φαινόμενα που πιάνουμε εδωμέσα· πάντως, μάλλον δύσχρηστος όρος για αναλυτική κουβέντα, και ο τυπικότερος αγοραία είναι ολίγον τί μπλιάξ.

Ελπίζω να καταλάβατε πώς το εννοώ. Δυστυχώς δέν έχω χρόνο για εμπεριστατωμένα πράγματα αυτόν τον καιρό (είπαμε, τα γράφω αυτά χωρίς ψάξιμο), οπότε σόρι. Στην πρώτη ευκαιρία...

Τώρα που ξαναβλέπω τη διατύπωση της ιρονίκ, νομίζω απάντησα εντελώς στο ίδιο πνεύμα. (Σόρι ηρώ, με τους νεολογισμούς και τις λεξιπλασίες εδωμέσα, φυσάμε και το γιαούρτι...)

τί έγινε ρε σύ, μύγα σε τσίμπησε; σε είχα για θαμμένο κάπου μέσα το χάος της Λογικής.

(Άσε, λειτουργώ με αναλαμπές και μόνο πλέον. Αναξιοπιστία σκέτη, μή μ' υπολογίζεις στα σοβαρά...)

(Και μή φεύγεις απ' το θέμα!... :-Ρ)

ε, περιμένοντας απαντήσεις, λέμε και καμιά μαλακία να περάσει η ώρα.

λοιπόν, άλλος για σλανγκολέξη;

Διαβάζοντας τα σχόλια και με αφορμή και την χθεσινή ένσταση του τζόνι μου δημιουργούνται περισσότερες απορίες παρά μου λύνονται, θα σταθώ σε καναδυό σημεία: (σόρρυ, δεν θα δώσω λέξη)

Μιλάει ο τζίζους για προσωπικό μπούσουλα, για υποκειμενική δηλαδή κρίση για το τι είναι σλανγκ, και εν μέρει συμφωνώ, όμως αν είναι εύκολο για τους παλιούς με τα εκατοντάδες λήμματα τι γίνεται με τους νέοπες; Που άμπυροι και ενθουσιώδεις μπορεί να ανεβάζουν πίπες έχοντας όμως τις καλύτερες προθέσεις;

Τα όρια μίας παρέας και αν αυτά ξεπερνιούνται. Παράδειγμα 1
Έστω ότι με τον κολλητό μου (απ το σχολείο, ας πούμε) χρησιμοποιούμε μια δική μας λεξιπλασία η οποία είναι τόσο πετυχημένη που υιοθετείται, όχι μόνο από την κλειστή παρέα μας, αλλά και από ικανό αριθμό συμμαθητών μας. Το σχολείο τέλειωσε, η παρέα έσπασε, αλλά ποιος μας λέει ότι η λέξη δεν έκανε σόλο καριέρα;
Παράδειγμα 2
Πίνω καφέ με φίλη και μου λέει τον πόνο της, ξαφνικά μου πετάει μία λέξη που δεν έχω ξανακούσει, ξεραίνομαι στα γέλια, της γαμάω την συζήτηση και κάνω συνεχείς ερωτήσεις για την λέξη (αν ξέρει την ετυμολογία της, σε ποιες ακριβώς περιστάσεις λέγεται κλπ). Γυρίζω σπίτι, ανοίγω λεξικό – δεν την βρίσκω, γκουγκλάρω – τίποτα.
Και έρχεται η ώρα της κρίσης: την ανεβάζω ρισκάροντας ότι δεν έχει ξεπεράσει τα όρια της παρέας της, της οικογένειάς της κλπ, ή όχι και χάνουμε μια πολύ ωραία λέξη;

Θα περιαυτολογήσω γιατί δεν θέλω να κρίνω ξένους ορισμούς
Παίρνοντας τα δικά μου τοπ και μπότομ (στην βαθμολογία) κρίνω ότι ο σεκιουριτάς είναι οριακά σλανγκ, είχα μεγάλους ενδοιασμούς όταν το ανέσυρα από το ΔΠ, και δεν θα το αναλάμβανα αν δεν τα είχα πάρει με τους συνένοικους που θέλουν ντε και καλά να βάλουμε κάμερα ασφαλείας στην είσοδο της πολυκατοικίας και με φίλο που με έψηνε να μου βρει δουλειά σαν σεκιουτιτού στο αεροδρόμιο. Σερτσάροντας* στο νετ μου βγήκε η οθονία που σας άρεσε, αλλά ουσιαστικά η σλανκιά εξαντλείται σε δύο-τρεις φράσεις, το υπόλοιπο είναι μάλλον κοινωνικού ενδιαφέροντος.
Αντίθετα, το χαμηλότερο στην βαθμολογία λήμμα μου, η τέστα, έχει θέση στο λεξικό καθότι τοπικός ιδιωματισμός, ψιλοάγνωστος, που θα πρέπει να διασωθεί, αυτός δεν είναι και ο σκοπός του σάιτοστ;
Τα παραπάνω δεν τα λέω γιατί είμαι βαθμοθήρας, αλλά ως νέοπας κρίνω και από την βαθμολογία τι μπορεί να ανέβει και τι όχι.

• Το σερτσάρω είναι σλανγκ; και αν όχι γιατί είναι το γκουγκλάρω; αν ναι γιατί δεν είναι το σκανάρω; Κατά τη γνώμη μου είναι καθότι ξένη λέξη με ελληνική κατάληξη που αντικαθιστά μάγκικα ή ψευτομάγκικα την λέξη ψάχνω
  Το σκανάρω δεν είναι γιατί δεν αντικαθιστά, με ακρίβεια, το σαρώνω, αντίθετα, το σαρώνω ήρθε (ανεπιτυχώς κτγμ) να αντικαταστήσει το σκανάρω.

Ακυρο το σκανάρω–είχα ξεχάσει ότι χρησιμοποιείται μεταφορικά, αλλά καταλαβαίνετε νομίζω τι θέλω να πω

εδώ κατά την ταπεινή μου είναι πεδίο ελεύθερης δράσης και επίσης η μοναδική ευκαιρία να καταγραφεί το οτιδήποτε, κι από και και πέρα η Ιστορία θα δείξει, εκτός αν πρόκειται περί παπαριάς ολκής τ.

γιωτόμπαλο
ορισμός: Η φίλη μου η Γιώτα a.k.a Μικρό Ταίρι!!
παράδειγμα Δεν μπορώ να σε δω σήμερα, θα πάω για καφέ με το Γιωτόμπαλο!!

Αλλά ακόμα και τα διεγραμμένα μας, όπως το παραπάνω, παραμένουν στο αρχείο (και προσωπικά θα τα ήθελα ορατά για όλους) και πού ξέρεις, μπορεί σε 50 χρόνια να αποκαλείται ο τάδε τύπος γκόμενας γιωτόμπαλο και να μην ξέρει κανείς από πού μας ήρθε αυτό. Να, θα τους πουν οι ανάδοχοι του σάη, πρώτη καταγραφή 12/01/09 στο σλανγκρ, πήγαινε να το βρεις στα Διεγραμμένα.

Τεσπα, δεν θεωρώ ότι ρισκάρουμε όταν πχ μια λέξη δεν έχει ξεπεράσει τα όρια της παρέας, το ρίσκο αυτό αφορά την βαθμολογία και μόνο (και το σχετικό σχολικό άγχος που όλοι μας έχουμε τελικά!), η οποία βαθμολογία είναι μια ρευστή και σαθρή κατάσταση εδώ μέσα και πάντως όχι ενδεικτική (οπότε απαντάω και στο άλλο ερώτημά σου). ρισκάρουμε (να δημιουργήσουμε κενά στην καταγραφή) όταν διστάζουμε να καταγράψουμε κάτι, έτσι ανάποδα το βλέπω.

εγώ πχ έχω χεστεί να ανεβάζω λήμματα τα περισσότερα από τα οποία δεν είναι τίποτα που κάνει πάταγο ή σηκώνει γέλιο ή είναι σπάνιο κλπ, απλώς δεν θέλω να μένει τίποτα στα αζήτητα και οκ, έχω χάσει πια το πού είμαι στη βαθμολογία, αλλά αν κολλήσω εκεί θα αφήσω τόσες και τόσες λέξεις απέξω. τώρα πίπες του τύπου πουτς ινστιτούτ πήραν βαθμούλη γιατί γελάσαμε, αλλά λεξικογραφικά είναι μηδέν. άλλα όμως δεν πήραν ό,τι τους άξιζε, απλώς γιατί ήταν άχαρα ή επειδή τα ξέρουν και οι πέτρες (μιλάω πάντα για τα λήμματα, όχι τους ορισμούς ντε και καλά, οι οποίοι, οκ, μεταμορφώνουν το λήμμα και σε κάνουν να το βλέπεις πιο πετυχημένο. βλ. τη διαφορά στο χυσαμόλι: το λήμμα το ψήφισαν τη μια φορά 7 άτομα, την άλλη 9, την ίδια λέξη!).

τώρα, για τα άλλα: κατ' αμέ όλα αυτά που ανέφερες είναι σλανγκ, απλώς διαφέρουν σε τύπο / κατηγορία / ένταση κλπ. αλλά σαφώς και είναι σλανγκ, δεν θα τα γράψεις, πχ στην διπλωματική σου.

αατα!

Θυμήθηκα την φιλόλογό μου που έλεγε ότι το να δίνεις παραδείγματα δείχνει φτώχια στην έκφραση. Θα προσπαθήσω λοιπόν να περιγράψω αυτό που θέλω να πω χωρίς άλλα παραδείγματα γιατί αποσυντονίζουν την συζήτηση.

Μου λύνεις άλλη μια απορία, γιατί δεν διαγράφονται ορισμοί ακόμα και μετά από απαίτηση του συντάκτη.
Προσωπικά πάντως θα αισθανόμουνα πολύ πιο άνετα και θα ανέβαζα περισσότερα πράγματα αν ερχόταν η συντακτική ομάδα σαν δικλίδα και χωρίς δράματα, φωνές και κλάματα διέγραφε τις πίπες, αν ίσως την περίοδο της καραντίνας έμενε το λήμμα αόρατο, και ειδοποιούνταν ο συντάκτης με ΠΜ για τους λόγους που δεν πέρασε το λήμμα του. Δεν μιλάω φυσικά για λογοκρισία αλλά για πραγματικά άκυρα λήμματα.
Θυμίζω, ότι η σχέση μου με την γλώσσα δεν είναι επαγγελματική και από φυσικού μου κομπλάρω κάποιες φορές ακόμα και να σχολιάσω.

Ως μαθήτρια του δέκα με το ζόρι και μάλιστα από θέση, (όταν αντέγραφα αντέγραφα για την βάση, αλλά και όταν ήξερα μάθημα απαντούσα στις δύο από τις τέσσερις ερωτήσεις) τσεκάρω την βαθμολογία σε όλα τα λήμματα που ξεχωρίζουν -είτε με την καλή είτε με την κακή έννοια, προσπαθώντας να καταλάβω τι είναι ανεβάσιμο και τι όχι διαβάζοντας ταυτόχρονα τα σχόλια έτσι ώστε να μπορέσω να καταλάβω αν η βαθμολόγηση είναι δίκαιη ή άδικη, βέβαια όλα αυτά περνάν από το προσωπικό φίλτρο και άρα τα συμπεράσματα καταλήγουν εκεί που ξεκίνησαν.
(Όχι ότι δεν γελούσαν τα μουστάκια μου με τον σεκιουριτά, μωρέ!, τι παθαίνεις στα γεράματα)

Σε οποιαδήποτε λέξη μπορεί να έρθει ο λόγος από τον α χρήστη ότι αυτό δεν έχει θέση στο σάιτ με σωστά επιχειρήματα και ο αντίλογος από τον β χρήστη ότι έχει με εξίσου σωστά επιχειρήματα, το πρόβλημα δηλαδή είναι ότι δεν μπορεί να δοθεί ακριβής ορισμός για το τι είναι σλανγκ και έτσι μπαίνουμε σε ατέρμονη λούπα, ο α δέχεται τις λεξιπλασίες, ο β όχι, ο γ τους τοπικούς ιδιωματισμούς ο α όχι, κλπ

Θυμήθηκα την φιλόλογό μου που έλεγε ότι το να δίνεις παραδείγματα δείχνει φτώχια στην έκφραση. σαλίνα

Πάναγία μου... Και μετά σου λένε, γιατί πάει κατα διαόλου η εκπαίδευση. (Σόρι σαλίνα, αλλα η ατάκα χτύπησε νεύρο --άν και βέβαια δέν ξέρω τα συμφραζόμενα.) Για να μή ξεφύγω απ' το παρόν, δέν γίνεται βέβαια να μιλάμε για το τί θεωρούμε οτι είναι «σλάνγκ» και τί όχι και να μήν είμαστε σε θέση να δίνουμε παραδείγματα, αφού αυτά ειναι που οδηγούν εξαρχής στην όποια μας θεώρηση.

Ενδιαφέρον ένα μεταπτυχιακό στην Πάτρα, της Κατερίνας Χριστοπούλου, με τίτλο «Το άσεμνο λεξιλόγιο της νέας ελληνικής» (2010) (αρχείο πιντιέφ εδώ). Το κεφάλαιο 1 εκειμέσα, αρκετά σχετικό με την εδώ συζήτηση. Πανεπιστημιακή η προσέγγιση, άς την έχουμε υπόψη.

Στο μεταπτυχιακό που δίνει ο Βίκαρ παραπάνω, για ρίχτε παρακαλώ μια ματιά στο τέλος τέλος (σελίδα 111 από 146), εκεί που έχει ένα παράρτημα. Εγώ προσωπικά έπεσα από τα σύννεφα !!, ακόμα να συνέλθω...

το «προσβλητικού» εννοείς;

Με διασκεδάζει τα μάλα που ορισμένες παπαριές που έχουμε αναρτήσει κατά καιρούς απετέλεσαν πρωτογενή πηγή για ακαδημαϊκή έρευνα :Ρ

Ναι, αυτό εννοώ. Νταξ δεν είναι και τίποτα σπουδαίο, δεν έχει καθόλου μεράκι, απλώς εξεπλάγην, δεν το περίμενα.

εγώ θεώρησα ότι πρόκειται περί πανμιακής ζαργκόν και το πήρα ψύχραιμα. Πώς λένε οι γιατροί κάτι κουλά, απλώς επειδή έτσι Είναι; Αυτό.

μεράκι δεν ξέρω, γενικά το πανμιο δεν έχει χιούμορ ή δεν το επιτρέπει, πάντως σίγουρα αυτή θα γελούσε κάτω από τα μουστάκια της φανταζόμενη την επιτροπή κρίσης που θα διάβαζε όλ' αυτά τα βρωμιάρικα!

Άντε να κρατήσεις poker face παρουσιάζοντας σε επιτροπή καθηγητάδων το μουνοκλάνι :Ρ

Για να γίνω πιο σαφής και να μην αδικήσω, κατά την γνώμη μου δεν έχει μεράκι η «γραφειοκρατική» συγκέντρωση λημμάτων από τον Μπάμπη και τον Τριαντάφυλλο, όχι το συγκεκριμένο πόνημα της φοιτήτριας, για το οποίο δεν εκφέρω καμία γνώμη, απλώς διασκεδάζω και γω με τις σκέψεις Ιρον και Βράστα (έχει και το αεροχέσιμο !!!!!).

Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ τέχνης και ιστορίας τέχνης :Ρ

@ vikar Αν θυμάμαι καλά το έλεγε όταν μας έδινε οδηγίες για την έκθεση.
Το παραπάνω αυτομαστίγωμα ήταν γιατί με τα πολλά παραδείγματα αποπροσανατόλισα την συζήτηση από το κύριο (τι είναι σλάνγκ) στο δευτερεύον (βαθμολογία), αν και με δεύτερη και ψυχραιμότερη ανάγνωση η ironick απαντά σε όλα, άρα μάλλον ήταν άτυχη η έκφραση στον συγκεκριμένο διάλογο, ή τέλος πάντων, ήταν μια παρανόηση της στιγμής. Αυτό που με είχε χαλάσει ήταν ότι έδωσα την εικόνα της παραπονιάρας για την βαθμολογία, ενώ αντίθετα αισθάνομαι πολύ ευνοημένη.

Δεν είναι κακό να βρεθεί ένας κατάλληλος όρος, αλλά τα ιδιογλωσσία και πομπεία, αν και σωστά, μοιάζουν πολύ ψαγμένα... από τη ναφθαλίνη.

Η απαίτηση η έκφραση 'να έχει η λέξη την ίδια σημασία απομονωμένη' οδηγεί σε αδιέξοδο. Η πάπια δεν είναι slang, αλλά το 'κάνω την πάπια' είναι. Η Αφροδίτη δεν είναι slang αλλά η φράση: από μυθολογία ξέρει μόνο την Αφροδίτη και από ιστορία μόνο την Λαϊδα την Κορινθία' είναι. Το καθήκι δεν είναι slang, αλλά η φράση: Φάτσα να την πιεις στο καθήκι' είναι

Θεωρῶ τὴν προσπάθεια ὁρισμοῦ ἀπὸ τὸν Πάτση καὶ τὴν Ἰρονίκ καρασπεκάτη· τὰ ὑπόλοιπα ὅμως μοῦ φαίνονται ἁπλῶς ὕστερος λογιωτατισμός. Ἀκόμη κι ἂν προσεφεύγαμε στὴ βοήθεια τοῦ Wittgenstein, θὰ εἴχαμε πολλὲς δυσκολίες νὰ ὁρίσουμε κάτι, τοῦ ὁποίου ἡ σλανγκικὴ ἰδιότης ὀφείλεται στὴν ὑπονούμενη, μὴ ρητὴ (implicit) καὶ ὄχι στὴν ρητὴ (explicit) ἔννοιά του, τοσούτῳ μᾶλλον, καθ´ ὅσον οἱ ὑπονοούμενες ἔννοιες μιᾶς καὶ μόνης λέξεως μπορεῖ νὰ διολισθαίνουν ἢ νὰ πολλαπλασιάζωνται αὐθαιρέτως καὶ χαοτικῶς.

Ἐπίσης, παρατηρώντας τί καὶ πῶς συναισθάνομαι ἐγώ, ὅταν ἀκούω/διαβάζω μία σλάνγκ λέξι, θὰ ἔλεγα ὅτι ἡ κατανόησί της εἶναι πάντα ἐλλειπής, ἅν δὲν ὑπάρχῃ καὶ κάποιος βαθμὸς ἐνσυναισθήσεως (empathy) μὲ τὸ πλαίσιο ποὺ τὴν παράγει/λέει/χρησιμοποιεῖ/ἐξηγεῖ.

Ἀκόμη, καὶ τελειώνω, ἴσως θὰ ἦταν χρήσιμο νὰ δοῦμε τὴ σλάνγκ σὰν ἕνα πεδίο, στὸ ὁποῖο ἰσχύει ἡ ἀρχὴ τῆς ἀπροσδιοριστίας...

Η συζήτηση περι του τί είναι καταχωρίσιμο επανήλθε στον υπο διαγραφή ορισμό του Χάν για το αρχιδόκαμπος. Αντιγράφω απο κεί, αφού το ζήτησε ο Χάν (είναι όντως καλύτερα να τά 'χουμε μαζεμένα):

Το περίνεο ή αρχιδακούμπι ως αρχιδο-champ de bataille, αρχιδο-πεδίον της δόξης λαμπρόν. Στο δίχτυ διατυπώνεται και η άποψη ότι στον σχηματισμό του όρου επέδρασε και το τοπωνύμιο Αχλαδόκαμπος στην Πελοπόννjησο.

Το υγρό μουνάκι της με δέχθηκε σαν μια ζεστή φωλίτσα ενώ τα αρχίδια μου στήσανε τρελό γλέντι στον ένδοξο αρχιδόκαμπό της.

ορισμός του αρχιδόκαμπος

Ακολούθησε η εξής σχετική συζήτηση:

Συγνώμη, από πού τόχουμε ότι σημαίνει και το περίνεο; Δεν μπορώ να το βρω κάπου αλλού. Αν κάποιος ξέρει να λέγεται και έτσι ας το πει.

Ούτως ή άλλως, η αναφορά στο δίχτυ και στην ετυμολόγηση από το Αχλαδόκαμπος είναι ολίγον παραπειστική. Διότι ο σχετικός σύνδεσμος π.χ. εδώ αλλά και σε άλλα σάιτς σαφώς αφορά στην γνωστή σημασία της λέξης, δηλαδή ένα μέρος γεμάτο άνδρες., και πουθενά δεν λέει τίποτε για το περίνεο. Την παραθέτω αυτούσια:

Αρχιδόκαμπος: Πιθανόν να προέρχεται από το Αχλαδόκαμπος (ιστορικό τοπωνύμιο της Πελοποννήσου). Σημαίνει ότι η εν λόγω περιοχή (συνήθως καφέ, μπαρ ή κλαμπ) είναι γεμάτη άνδρες, το οποίο φυσικά δεν μας αρέσει γιατί εμείς πήγαμε για να δούμε γυναίκες. Αντίθετο: Μουνοθύελλα (εκ του ανεμοθύελλα).

Τέλος πάντων, και σε συνέχεια της συζήτησης που έγινε και στο λήμμα αρχιδοκρεμάστρα, δυσκολεύομαι να καταλάβω γιατί να ανεβάζουμε ορισμούς όταν δεν είμαστε σίγουροι ή/και δεν μπορούμε να στηρίξουμε ότι η λέξη/φράση όντως χρησιμοποιείται με αυτή τη σημασία. πονηρό, 22/05/11

Ωραία, αφού το θέτεις ως συνέχεια της συζήτησης στην αρχιδοκρεμάστρα, θα παρακαλέσω τους μόντουλες να επιληφθεί κάποιος και να περάσει τις διορθώσεις που έχω ζητήσει στον εκεί ορισμό, είναι τρίτη μέρα από όταν το ζήτησα, νταξ ήταν και σου-κου υπάρχει δικαιολογία, πάντως εγώ τον πόνο μου για το σάη και για τον Φριτς Σλανγκ τον έδειξα. Το αρχιδόκαμπος με αυτόν τον ορισμό μπορεί να κατέβει τελείως, εφόσον το κρίνουν οι μόντουλες, παρεμπιπτόντως σε αυτήν την περίπτωση πρέπει να κατέβει και το λίνκι στον αρχιδόκαμπο στο λήμμα αρχιδακούμπι στην παρέμβαση της Συντακτικής Ομάδας. Θα ακολουθήσω στο εξής την υπόδειξη του watchdog και δεν θα ανεβάζω ορισμούς που δεν μπορώ να τους υποστηρίξω σθεναρά. Χάν, 23/05/11

Να επαναλάβω λίγο τη γνώμη μου και έξω απ' το Συντονισμό, μιά που τέθηκε το ζήτημα ξανά.

Στο σάιτ υπήρχε απ' την αρχή μια τάση λεξιπλασίας και λογοπαίγνιου παύλα νεολογισμού, η οποία με τον καιρό έχει μετριαστεί αισθητά. Γνώμη μου είναι όχι να απαλειφθεί τελείως αυτή η τάση (όπως θα θέλαμε απο ένα βέρο λεξικό), αλλα κάθε φορά να δηλώνεται ρητά για τί πράγμα πρόκειται. Καί για τον μεταφραστή, καί για τον συσλανγκιστή σαν εμένα που φυσάει και το γιαούρτι (πολλές φορές βγήκα άσχετος για λέξεις που λέγονται ευρύτατα).

Είναι καλό να εμπεδωθεί απ' όλους οτι ένα παράδειγμα πραγματικής χρήσης είναι εκ των ών ούκ άνευ πλέον για το κύρος μίας λέξη που όντως λέγεται. Διαδίκτυο, κείμενο, ηχογράφηση ή βίντεο, ότι. Όσο δύσκολο κι' αν είναι αυτό για την αργκό. Δέν είπε κανένας οτι η καταγραφή της αργκό ειναι εύκολο πράμα.

Ωστόσο, η λεξιπλασία και το λογοπαίγνιο είναι. Το λέω εγώ και άλλοι εικοσιοχτώ κατασκευαστές πλυντηρίων. εγώ, 23/05/11

Βίκαρ, είσαι εκτός θέματος. Ο αρχιδόκαμπος δεν είναι μια ατομική λεξιπλασία, (ούτε καν λογοπαίγνιο ή νεολογισμός) είναι μια πολύ διαδεδομένη λέξη και αυτό που αμφισβητείται εν προκειμένω είναι αν έχει την συγκεκριμένη σημασία. Οπότε η θέση μου είναι ξεκάθαρη, εφόσον δεν μπορεί να προσκομιστεί διαδιχτυακό ή άλλο εύρημα για την συγκεκριμένη σημασία, να φύγει αυτός ο δεύτερος ορισμός. Με κουράζει πολύ περισσότερο μια ανακύκλιση σλανγκικών ερίδων, για πράγματα που τα έχουμε ήδη πει, και το ευχολόγιο, και οι παραινέσεις από το πολύ απλό πάτημα του κουμπακίου που θα σβήσει έναν ορισμό που δεν υποστηρίζεται με εύρημα. Έχω αποδείξει ότι δεν τα λέω αυτά με πικρία ή εκβιάζοντας συναισθηματικά. Το θέμα των λεξιπλασιών είναι διαφορετικό. Μετά από την τελευταία σλανγκική έριδα (πάντα με την φιλοσοφική έννοια) έχω βάλει ελάχιστες ατομικές μου λεξιπλασίες/λογοπαίγνια και πάντα με σαφή ένδειξη. Χάν, 23/05/11

Χάν, το νεολογισμός το εννοώ και για μία λέξη που υπάρχει μέν, αλλα λέγεται με μία νέα σημασία --κάτι που γίνεται κατα κόρον όταν παίζει κανείς με τις λέξεις, χωρίς απαραίτητα να λέω οτι προέκυψε έτσι αυτή η σημασία (γενικότερα μιλούσα). Ποτέ δεν ανεβάζει κανείς μία «λέξη» μόνο, διαδεδομένη ή αδιάδοτη, παρα πάντα ένα ζευγάρι λέξης και σημασίας.

Τελοσπάντων, δέ νομίζω οτι είμαι εκτός θέματος.

Σόρι άν κουράζω, αλλα όταν το ίδιο θέμα ανακινείται συνεχώς, δέν ξέρω αν φταίω μόνο εγώ για την κούραση. Προφανώς δέν τα έχουμε ξεκαθαρίσει ακόμη αυτά τα πράγματα κι' είναι καλό να τα συζητάμε. Μαλακίες λέω; εγώ, 23/05/11

@ khan - να ρωτήσω κάτι, διευκρινιστικά.

Όταν ανέβαζες αυτόν εδώ τον ορισμό, αρχιδόκαμπος σημαίνει περίνεο, θεωρούσες ότι αυτή η σημασία όντως υπάρχει, δηλαδή ότι η λέξη χρησιμοποιείται με αυτή τη σημασία;

Αν όχι, γιατί την ανέβασες; Αν ναι, πού στήριζες αυτή την πεποίθηση; πονηρό, 23/05/11

Δεν δέχομαι να απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση γιατί έχει στυλ πρωκτικάντζα.

Όπως έχω αποδείξει ότι είμαι αρκετά ώριμος, ώστε όταν ζητώ να διαγραφεί ορισμός μου, το κάνω για το καλό του σάιτ, και όχι για να εκβιάσω συναισθηματικά, έτσι είμαι και αρκετά αξιοπρεπής ώστε να ανθίσταμαι όταν κάποιος με εμπλέκει σε πρωκτικάντζικα παίγνια. Δεν πρόκειται, λοιπόν, να σου απαντήσω. Χάν, 23/05/11

[...] δέν ξέρω αν ο πονηρός εχει ύφος «πρωκτικάντζας» ή όχι, αλλα η ερώτησή του είναι η μόνη καίρια. Τη σημασία των αυθεντικών παραδειγμάτων όντως την έχουμε τονίσει χίλιες φορές. Αλλα αν είναι έτσι, γιατί να ανεβάζουμε κάτι χωρίς παράδειγμα και χωρίς εξήγηση; Ώς προς αυτό, θα περίμενε κανείς να έχει περάσει σε άλλο λέβελ το σάιτ πλέον.

Κακώς χαλιόμαστε πάντως. Θέμα απλών εξηγήσεων είναι, όχι σου τη λέω μου τη λές. εγώ, 23/05/11]

Όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ: Έκαψα τόσα εγκεφαλικά κύτταρα προκειμένου να λάβω καλοπροαίρετα υπόψη μου την (σωστή) κριτική του Πονηρόσκυλου στην αρχιδοκρεμάστρα, και να γράψω με την δεύτερη έναν εντέλει κτγμ αποτελεσματικό ορισμό. Επίσης, δέχομαι να διαγράφονται όσα λήμματα/ ορισμοί μου αποδειχθούν εσφαλμένοι. Πόσο πιο συνεργάσιμος και καλοπροαίρετος μπορεί να είμαι; Το να μην περνάνε οι διορθώσεις μου από τους μοντς, αλλά να μου ζητείται από τον Πονηρόσκυλο να δώσω αναφορά υπό ποιες συνθήκες αποφάσισα να αναρτήσω κάτι, ενώ έχω ήδη πει ότι μπορεί και να διαγραφεί χωρίς παρεξήγηση εκ μέρους μου, το εισπράττω ως πρωκτικάντζικο εξουσιασμό (και όχι απλώς ως θέμα απλών εξηγήσεων, όπως λέει ο Βίκαρ) και δευτερευόντως ως μια ιδιόμορφη κατάχρηση εξουσίας από τους μοντς το να μην γίνονται οι διορθώσεις ή διαγραφές αλλά αντ' αυτού παραινέσεις και ευχολόγια. Δεν προτίθεμαι να μπω άλλο σε συζήτηση για την ουσία της σλανγκ. Από την στιγμή που έχω ζητήσει την διόρθωση του ενός ορισμού και την διαγραφή του άλλου, νιώθω ότι έχω κάνει το χρέος μου ενώπιον Φριτς Σλανγκ και Σλάνγκων και δεν θα επανέλθω στην συζήτηση. Χάν, 23/05/11

Ο Χάν βλέπω το παραπήρε προσωπικά το θέμα, οπότε άς τον αφήσουμε στην ησυχία του. Αλλα το θέμα δέν αφορά μόνον αυτόν, φυσικά, άρα αυτό δέν το αφήνουμε σε ησυχία έτσι εύκολα.

Κάποτε, σχολιάζοντας στο πάτος, έθιξα με παρόμοιο τρόπο τον τζόνι θυμάμαι: «Τα παραδειγματάκια μου πάντα είναι ορίτζιναλ» έλεγε, «believe me». Ωραία όλ' αυτά, και σε γενικές γραμμές νομίζω υπάρχει καλή θέληση μεταξύ μας, we believe each other, σά να λέμε. Αλλά, δέν πρόκειται βέβαια να με πείσει για το ζευγάρι «πάτος ίσον κωλοτρυπίδα», ούτε ο αίαντας για το «πάτος ίσον περίνεο» (καλη ώρα), όσο πειστικά παραδείγματα κι' άν σκαρφιστούνε, εκτός κι' αν μου τρίψουν στη μούρη πειστικά πραγματικά παραδείγματα. Κι' ας είναι οι ίδιοι πεισμένοι προ καιρού για τη σημασία που έχουν στο μυαλό. Όλοι έχουμε τις δικές μας ερμηνείες για τα γλωσσικά φαινόμενα, κάποιες απο τις οποίες συχνά ασταθούν, απλά δέν τις σκεφτήκαμε ποτέ αρκετά και σε αντιπαραβολή με αυτά που όντως ακούμε να λέγονται.

Το πρόβλημα βρίσκεται σ' αυτές τις περιπτώσεις. Για να μήν μπερδευόμαστε οτι πιχί κάθε φραπεδολόγημα του σάιτ έχει απαραίτητα το στάτους του φραπέ (που όντως λέγεται), ή οτι το αρχιδόραμπα λέγεται όντως για το «περίνεο» επειδή ο βικάρ μας παραπλάνησε κάνοντας ένα πετυχημένο λογοπαίγνιο μ' αυτήν τη σημασία (σκεφτείτε μόνο πόσοι δέν την έχουμε πατήσει με τα πειστικότατα παραμυθοπαραληρήματα του χότζα), οφείλουμε να έχουμε όλοι κατα νού οτι για κάθε ορισμό που δίνουμε, πρέπει να ψάχνουμε και για παραδείγματα που υπάρχουν ήδη, ωστε να μήν την πατάμε πρώτ' απ' όλους εμείς οι ίδιοι.

Παλιό το επιμύθιο, αλλα προφανώς ακόμη επίκαιρο. εγώ, 23/05/11

Αν είμασταν όντως «λεξικό» (όπως έχω πει και στο παρελθόν αλλά στα παπάρια μας...) θα επρέπε με έναν τρόπο (γιατί μιλάμε για slang πάντα) να έχουμε space και για ετυμολογία αλλά και για πρώτες αναφορές (ακόμα κι αν αυτές δεν είναι αποδεικτέες...)...

Αλλά δεν είμαστε, ναι; Μουχουσού, 23/05/11

Σε προσεχή βερσιόν του σάιτ (που είναι στα σκαριά), κάποια απ' αυτά θα θεματοποιηθούν και στη φόρμα της καταχώρισης. Αλλα τέτοιες αυτοματοποιήσεις βοηθούν και κατευθύνουν περισσότερο τους καινούργιους χρήστες, παρά τους λαίουρες. Γι' αυτό λεω πάνω, θα περίμενε κανείς κάτι τέτοια να τά 'χουμε πλέον εμπεδώσει όλοι οι παλιοί.

Προφανώς όμως αυτό δέν ισχύει. Και αναρωτιέμαι πού σταματάει να πρόκειται για πρόβλημα μεθόδου και τεχνικής (δέν τό 'χουμε όλοι με την αναζήτηση στο δίκτυο ή με την αναδίφηση στις βιβλιοθήκες) και πού αρχίζει να είναι θέμα συνειδητής στάσης (τύπου, «εγώ ξέρω οτι το λένε έτσι, και στ' αρχίδια μου αν με πιστεύετε η όχι» ή «δέ σας λέω οτι είναι δικιά μου λεξιπλασία μπάς και πιάσει»).

Όπως και νά 'χει, νομίζω καλό ειναι να γίνεται κουβέντα, κι' άς κουράζει μερικούς, δικαίως ή αδίκως. εγώ, 23/05/11

διάβασα μέχρι την τελευταία του κχαν κ έχω να πω ότι

απ' όσο καταλαβαίνω τον ρτπ, κ χωρίς προφ να παριστάνω τον αντ' αυτού, το ερώτημά του (θα συμφωνήσω με τον βίκαρο ότι είναι το μοναδικό καίριο) έχει το εξής νόημα.

βρέθηκες να έχεις ανεβάσει απανωτά δύο λήμματα, αν έχω καταλάβει καλά, των οποίων τον ορισμό ο ίδιος αδυνατείς να στηρίξεις, κ των οποίων το παραδειγμα το μυρίζει από μακρυά, καθ' ότι απολύτως μη-σλανγκ.

το βάρος του παραδείγματος το έχουμε τονίσει πολλοί στο παρελθόν σε παρόμοιες συζητήσεις, ότι πρέπει να είναι φυσικό, κ το εξωγλωσσικό περιβάλλον στο οποίο το τοποθετούμε, ή ιδανικά τοποθετείται από μόνο του, να είναι όσο το δυνατόν αργκοτικό.

το γεγονός ότι είσαι ίσως ο πιο συνεργάσιμος χρήστης, όμως, δεν καταργεί το γεγονός ότι ανεβάζεις έναν ορισμό δηλώνοντας ότι αντικειμενικά «αρχιδόκαμπος = περίνεο» κ αν δεν βρισκόταν κάποιος να το αμφισβητήσει, θα έμενε εκεί.

δεν θέλω να ξαναγράψω την προσωπική ευθύνη του καθενός για την εγκυρότητα αυτών που ανεβάζει κτλ, νομίζω πλέον είναι γνωστά σε όλους μας. τζίζας, 23/05/11

Μπορούμε να συνεχίσουμε την κουβέντα εδώ.

Λαμβάνοντας υπόψη σχόλιο του βίκα και του σσττεφφ, σε κάποιο λήμμα,

( [I]Βίκα: Τελοσπάντων, άν κάποιος μετανιώνει για έναν ορισμό του, μπορεί να ζητήσει ότι θέλει απ' τους συντονιστές, αλλα δέν δεσμεύονται αυτοί να το κάνουν, και αυτό μπορείτε να το δέιτε καί νομικίστικα, καί ανθρώπινα: επειδή εσύ πλέον δέ γουστάρεις, δέ σημαίνει οτι άλλοι χρήστες δέν μπορούν να το βρούνε χρήσιμο/διευκρινιστικό/διασκεδαστικό (οτιδήποτε για το οποίο μπορεί κάποιος να μπαίνει στο σλάνγκ τζι άρ)

σσττεφφ:...έχοντας πλήρη συνείδηση του ό,τι αν γίνει μια τέτοια αρχή, το σβήσε – γράψε μπορεί να εξελιχθεί σε καψώνι εις βάρος των mods, θελημένα ή όχι (κάτι που δεν το θέλουμε κανείς, έτσι;)[/I] )

μου φάνικε άψωγη η ιδέα του μχς «να έχουμε space για τις πρώτες αναφορές».

Αυτή είναι η δικιά μου άποψη (δικιά μου... λέμε τώρα).

μπράβο ρε παίδες, καλά κάνατε και έφυγε από κει η κουβέντα και ήρθε εδώ που ανήκει και σόρυ για την απουσία, ανωτέρα βία αφού. Δεν θα πω κάτι τώρα, γιατί μόλις και μετά βίας πρόλαβα να διαβάσω τα μισά. θα προσπαθήσω απόψε αργά, αλλιώς αύριο, δεν με γλιτώνετε.

το μόνο που λέω τώρα (για να μη σκάσω) είναι ότι σόρυ, αλλά έχω λιώσει στο γέλιο (κι ας το βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον από την άλλη) που όοοοολη αυτή η κουβέντα γίνεται με αφορμή την λέξη αρχιδόκαμπος ρε πστ, αχαχαχαχα!!! αυτά είναι, σλανγκοσύνη κι άγιος ο θεός, τό 'χουμε κάψει νομίζω!

σε επόμενο σχόλιό μου θα είμαι σοβαρή, υπόσχομαι.

Προσωπικά επιδιώκω να περιλαμβάνω στα παραδείγματά μου λυνξ. Ωστόσο αρκετές φορές ειλικρινά δεν βρίσκω γουγλοχαρτογραφημένα λήμματα ή ορισμούς υπαρκτών σλανγκισμώνε. Δεν θεωρώ λοιπόν ότι η μη ύπαρξη λυνξ αποτελεί κριτήριο διαψευσιμότητας του καλού φιδέ μιας σλανγκιάς.

Ειρήσθω εν πουστώδω, συχνά βλέπουμε μεγαλειώδη αποκυήματα της ευρηματικότητας σλάνγκων μας να αποκτούν αυθυπαρξία εκτός σλανγκρρρ. Βλ. πχ το αγαπημένο μας τουκανισμό εδώ, εδώκι εδώ:-)

Άρα καλά λέω εγώ (καλά ντέ! ο μχς το λέει) «να έχουμε space για τις πρώτες αναφορές».

Άντε ρε vicar μας γκάστρωσατε μ'αυτές τι αλλαγές! Αν είναι να βάλουμε κανά χεράκι πεστε μας και μας!

Μουχουσού, το καλό πράμ' αργεί να γίνει λέμε! [γκχ-γκχ...]

Που λέει ο Βράστας για το πόσο πρέπει να βασιζόμαστε στο διαδίκτυο. Είναι αυτονόητο οτι ότι δέν υπάρχει ονλάιν δέν σημαίνει οτι δέν λέγεται στους δρόμους. Απ' την άλλη, συμβαίνει και το ανάποδο: ότι υπάρχει ονλάιν, δέν σημαίνει οτι λέγεται και στους δρόμους!... Και σ' αυτό το τελευταίο, πολλές φορές, ενγνώσει μας ή εναγνοία μας, έχουμε συμβάλει και ώς σλάνγκ τζι άρ, με κάθε επίπτωση στο όποιο κύρος έχει καταφέρει να στήσει το ερασιτεχνικό αυτό σάιτ αυτά τα λίγα χρόνια --πρόκειται για τη συχνότερη κριτική που ακούω απο τρίτους, και με το δίκιο τους.

Ομως το πράμα είναι απλό: εάν κάποιος είναι βέβαιος οτι κάτι λέγεται περ' απ' την παρέα του, το καταγράφει και το δηλώνει. Ταυτόχρονα, ψάχνει για πειστήρια, και τις περισσότερες φορές (έτσι έχω δεί εγώ), αργά η γρήγορα βρίσκει --με τη βοήθεια μάλιστα και της κοινότητας. Δέν υπάρχει περίπτωση μία λέξη να είναι όντως τόσο διαδεδομένη που να δικαιολογεί τη βεβαιότητα του καταχωριστή, και να μήν καταγραφεί κάπως κάπου κάποτε, ειδικά στην εποχή που ζούμε. Και υπόψιν, να πούμε και το άλλο αυτονόητο: δέν υπάρχει μόνο το ίντερνετ για τέτοια πράματα, υπάρχουν και βιβλία, υπάρχουν και περιοδικά και φανζίν, και ταινίες και ένα σωρό άλλα, που όποιος ξέρει τι ψάχνει, κατα πάσα πιθανότητα θα δικαιωθεί.

Αν δέν είναι και τόσο βέβαιος, τότε είναι που πρέπει κανείς να ζυγιστεί, και ανάλογα να διατυπώσει τον όποιο ορισμό του, ή και καθόλου. Κι' αυτό απλό ειναι. Τελικά, σ' έναν ορισμό, οφείλει κανείς να γράφει με ευθύτητα και ειλικρίνεια. Και δέ λέω «χωρίς χιούμορ» ή επιστημονικίστικα, όπως κάποτε δικαίως αντέδρασε ο μπετατζής· αλλα το λογοπαίγνιο για το λογοπαίγνιο, το ευφυολόγημα για το ευφυολόγημα, τη μπουρδολογία για τη μπουρδολογία και το χαβαλέ για το χαβαλέ, ας τα αφήνουμε για τα σχόλια --δέ μας χαλάει, μας χαλάει ρε π'στ';...

Και μιά και αναφέρθηκε ο τουκανισμός, ας σημειωθεί οτι στον συγκεκριμένο ορισμό γίνεται σαφές οτι πρόκειται για λεξιπλασία του καταχωριστή. Θά 'λεγα οτι είναι ορισμός-πρότυπο για ότι βιαστικά έγραψα στο προηγούμενο σχόλιο: και πλάκα έχει και δούλεμα μας ρίχνει, αλλα δέ μας κοροϊδεύει για τη λέξη, ούτε και αποσιωπά την προέλευσή της. Απλά πράματα.

Εγώ ο ίδιος έχω ανεβάσει λήμματα που δέν ανταποκρίνονται σ' αυτά τα στάνταρ (βλέπε ερωφίλη) --που πλέον, νομίζω, θα έπρεπε να είναι απ' όλους μας απαιτούμενα.

νά ΄μαι λοιπόν, τελευταία και καταϊδρωμένη.

Πρώτ’ απ’ όλα να πω ότι δεν πιστεύω με καμία πως ο τύπος που παραθέτει την ετυμολογία από τον Αχλαδόκαμπο το λέει σοβαρά!!! Είμαι σίγουρη ότι κάνει πλάκα, όπως κάναμε και μεις σε κάποιους ορισμούς στο παρελθόν.

Σχετικά με το θέμα Χανκ – Πονηρού με αφορμή τον αρχιδόκαμπο, θα είμαι απολύτως ειλικρινής κι ελπίζω να μην το πληρώσω με μούτρα αυτό. Μου φαίνεται ότι το Πονηρό γάβισε στον Χανκ με το παραπάνω. Θα είχα ενοχληθεί πολύ στην θέση του Χανκ με όλο αυτό το στήσιμο στον τοίχο. Οκ, ο Χανκ είναι εξαρτημένος χρήστης (pun intended) και σίγουρα ουκ εν τω πολλώ το ευ, αλλά δεν θεωρώ ότι το λήμμα αυτό άξιζε επίθεση ρε Πονηρέ γμτ...

Ο Χανκ, τώρα, υπήρξε πολύ ανυπόμονος (εκεί σου βγήκε χάνκοντα η δική σου πρωκτικάντζα) σχετικά με την άμεση δράση της ΣΟ), τη στιγμή που βλέπει ότι μέρες ολόκληρες, μην πω και μήνες, εκκρεμούν λήμματα αδιόρθωτα, για διάφορους λόγους: δεν προλαβαίνουμε, βαριόμαστε, δεν ξέρουμε, δεν αποφασίζουμε, ξεχνάμε, κλπ. Για το συγκεκριμένο, θα περιγράψω την δική μου πορεία για να κάνει λίγο μάτι ο χανκ: πολύ απλά βαρέθηκα να διαβάσω τα σχόλια γιατί με είχε απασχολήσει η πίπα του Στρως Καν, τόσο απλά. Και δεν πήρα χαμπάρι τι γινόταν, ούτε και έκανα τον κόπο να ασχοληθώ, ε και ξύπνησα σήμερα που είδα ότι έγινε της πουτάνας με τον αρχιδόκαμπο. Όταν δε είδα ότι πρέπει να μπω και στην αρχιδοκρεμάστρα να διαβάσω είπα όχι ρε πστ, -και δεν έκανα τον κόπο τελικά.

Περί λεξικού μας και σλανγκ: απ’ όλα όσα γράφτηκαν κρατάω το «οφείλουμε να έχουμε όλοι κατα νού ότι για κάθε ορισμό που δίνουμε, πρέπει να ψάχνουμε και για παραδείγματα που υπάρχουν ήδη, ωστε να μήν την πατάμε πρώτ' απ' όλους εμείς οι ίδιοι» του Βίκα και το «το βάρος του παραδείγματος το έχουμε τονίσει πολλοί στο παρελθόν σε παρόμοιες συζητήσεις, ότι πρέπει να είναι φυσικό, κ το εξωγλωσσικό περιβάλλον στο οποίο το τοποθετούμε, ή ιδανικά τοποθετείται από μόνο του, να είναι όσο το δυνατόν αργκοτικό» του Τζίζα.

Τώρα την κουβέντα περί σλανγκ, τι να πω, το σάιτ αυτό έχει για προτέρημα το «ελάττωμά του»: ότι είναι ελαστικών ορίων σε σχέση με την αυστηρή σλανγκ. Μας δίνει το περιθώριο να γελάσουμε με απίστευτες μαλακίες και στην ουσία ανυπόστατες λέξεις, όσο και να καταγράψουμε ό,τι πιο χρήσιμο μπορούμε. Ξαναλέω ότι καλώς ή κακώς, μαζεύουμε τα πάντα, μέσα σ’ αυτά και πολλή σαβούρα. Τα διεγραμμένα μας είναι 470 / 195670. Θα μπορούσαν να είναι τουλάχιστον τα τετραπλάσια. Συμφωνώ ότι έχουμε αφήσει πολλά που, λόγω ή εξαιτίας της γνωριμίας μας και των συμπαθειών μας δεν τα σβήνουμε.

Από την άλλη, όταν το τοπ λήμμα μας, το καραφλάζ του Κνάσου, το οποίο δεν δίνει πηγή από το δίχτυ και εγώ προσωπικά που δεν το είχα ξανακούσει το πήρα για κνασολεξούλα (αν δεν είναι δηλαδή), τα σπάει κανονικά, κάνει τους πάντες να γελάνε τόσο ώστε να μην ασχολούνται με το αν είναι επινόηση της στιγμής, της παρέας ή «δόκιμη» σλανγκ και σήμερα πια το βρίσκουμε στο νέτι σε μεταγενέστερες καταγραφές: είτε σε μπλογκ που δίνουν πηγή το σλανγκρ, (εδώ κι εδώ), σε άλλα που δεν δίνουν και προφ το θέλουν δικό τους, (εδώ), αλλά, πράγμα ακόμα πιο σημαντικό, έχει περάσει μέσω του σλανγκρ στον καθημερινό λόγο (εδώ κι εδώ), για το λήμμα αυτό λοιπόν τι μπορούμε να πούμε; Φοβάμαι ότι μπορεί και να το κράζαμε σήμερα, αλήθεια σας λέω. Δεν εννοώ ότι ο αρχιδόκαμπος2 ντε και καλά θα είχε τέτοιο μέλλον βέβαια, ούτε και τα 470 διεγραμμένα, αλλά ό,τι και να κάνουμε, όσο και να είμαστε σε επιφυλακή, το μέλλον θα δείξει, που λένε. Απλώς ναι, εμείς οι παλιοί ας κάνουμε λίγο κράτει γιατί χαθήκαμε αν οι νέοι μιμηθούν τα φραπεδολήμματα και τους γαμησομασχάληδες.

Τελειώνω με αφορμή ένα από τα τελευταία του Βικ, την συμβουλή προς κάθε χρήστη: «αν δέν είναι και τόσο βέβαιος, τότε είναι που πρέπει κανείς να ζυγιστεί, και ανάλογα να διατυπώσει τον όποιο ορισμό του»: δεν ξέρω αν έχετε υπόψη ότι σε παλιά λήμματα δεν έχουν γίνει τέτοιες διευκρινίσεις, αν θυμάμαι καλά. Και καλό θα ήταν με την ευκαιρία του νέου σλανγκ, να γίνει ένα συνολικό τσεκάπ. Να μια ευκαιρία για εθελοντισμό, να πάρει ο καθένας τα λήμματά του και να δει: έχει διευκρινίσει ότι κάνει πλάκα, ή μπορεί κανείς να το πάρει στα σοβαρά; Αν συμφωνείτε, ας το κάνουμε. Δεν χρειάζονται Μοντς γι’ αυτό, καθείς και τα λήμματά του και μια σημείωση στο Σχόλιο. Συμφωνούτε;

μέσα

Γιατί δεν κάνετε μοντ τον Χανκ, αφού όπως λέτε αφενός δεν προλαβαίνετε / βαριέστε / έχετε τα δικά σας κλπ, αφεδύο κατά τη γνώμη σας ο τύπος είναι αντίκτεντ; Δεν νομίζω πως θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει καταλληλότερος υποψήφιος για μια τέτοια θέση.

Χωρίς καμιά ειρωνεία κι εριστική διάθεση ρωτώ, απλή περιέργεια.

Αυτό ειναι κυρίως ερώτηση για τον ντίκ. Όσοι είναι συντονιστές αυτοί τη στιγμή, απ' όσο ξέρω και θυμάμαι (ήμουν απ' τους τελευταίους), προτάθηκαν με πρωτοβουλία του ντίκ.

Στο μεταξύ βέβαια, τα πράγματα έχουν πολυπλοκέψει. Απ' τη μιά, έχει αναπτυχθεί μια άλφα δυναμική μές στο Συντονισμό που πολλές φορές (και καίριες) τείνει να καθυστερεί τα πράματα παρά να τα διευκολύνει (κατα το «όπου λαλούν πολλοί κοκόροι» δηλαδή), κάτι που λειτουργεί ανασταλτικά στη στρατολόγηση επιπλέον συντονιστών. Η ομάδα των συντονιστών, προφανώς, λειτουργεί σα μιά υποομάδα του σάιτ, που κι' αυτή, όπως όλο το σάιτ, παλεύει να μάθει να λειτουργεί ως τέτοια· και οι συντονιστές είμαστ' ακόμα νέουρες θά 'λεγα, καλώς και κακώς.

Δεύτερον, ειδικά ενόψει της νέας βερσιόν, η στρατολόγηση νέων συντονιστών θα είναι κάτι που αναπόφευκτα, απ' ότι φαίνεται, θα πρέπει να καλυφθεί ενμέρει τουλάχιστον απο τους νέους όρους χρήσης. Με τους υπάρχοντες, το πράμα είναι φλού μέχρι παρεξηγήσεως, ειδικά κατι στιγμές που παίζουν χαλάσματα στην κοινότητα, καλη ώρα (τέτοιες ώρες, ερωτήσεις σά τη δικιά σου προφανώς ενθαρρύνουν οξύνσεις, αλλα τί 'α κάνουμε, ένα τζόνι τον έχουμε, δέ μασάμε).

Για επιπλέον απορίες τέτοιου τύπου, καταρχήν στον ντίκ, καταδεύτερον το συζητάμε αλλού (με πιμί πιχί, στους συντονιστές η όχι, ή και εκεί), κι' άς το κρατήσουμε εδώ ίν τόπικ.

Και μιά και αναφέρθηκε ο τουκανισμός, ας σημειωθεί οτι στον συγκεκριμένο ορισμό γίνεται σαφές οτι πρόκειται για λεξιπλασία του καταχωριστή βικ-βικ

Ν' ν' έτσι το πράμα, πολλοί αρχικά πέσαμε στην παγίδα ότι ο τουκανισμός είναι δόκιμη επιστημονική ορολογία. Εμένα μου πήρε μήνες να συνειδητοποιήσω ότι πρόκειται για λεξιπλασία :-) Εκεί έγκειται και το 50% της γοητείας του λήμματος. Με κάτι τέτοια η λεξιπλασία προσεγγίζει την τέχνη και αυτό ' ν'ν' κακό. Βλ. κι άλλα λήμματα-διαμάντια όπως το καραφλάζ του Κνάσιου και τον ποντοδότη του ΡΤΠ που αποτελούν στολίδια του σάη. Φυσικά και υπάρχει χώρος για λεξιπλασίες στο σλανγκρρ!

Συμφωνώ όμως με ΡΤΠ ότι χρειάζεται μέτρο και σύνεση στο σολάρισμα (τα οποία προσωπικά δεν διαθέτω, έχοντας αναρτήσει «κομψοτεχνήματα» τ. τρωκτικό σεξ) αλλά νομίζω ότι η κριτική του κατά Χαν, μετά από κάποιο σημείο, ξεπέρασε τα όρια και ξένισε. Από την άλλη, διαφωνώ με Χαν ότι η σκληρή κριτική του ΡΤΠ αποτελεί κατάχρηση οποιασδήποτε εξουσίας. Ότι γράφουμε δαμαί αποτελεί προσωπικές μας απόψεις και όχι κάποια γραμμή του σάη ή του μοντουλέικου. Άλλωστε τα σχόλια του ΡΤΠ ωχριούν μπροστά σε όσα βαριά κι ασήκωτα δικαίως ή αδίκως έχουν προσάψει κατά καιρούς άλλοι (πχ Ζανουάρ) που δεν είναι μόνδουλες.

Αγαπητέ βράσταμαν, ένα λεπτάκι. Πού έγκειται η σκληρότητα της κριτικής και σε ποιό σημείο ξεπέρασα ποιά όρια; Το μόνο που έκανα ήταν να επισημάνω μια ανακρίβεια (δυο, αν συνυπολογίσουμε και το σχόλιο στην αρχιδοκρεμάστρα), την οποίαν ο Κhan αμέσως παραδέχθηκε, και στην συνέχεια να κάνω μια ερώτηση για το πού οφείλεται αυτή η ανακρίβεια. That's it. Μετά από αυτά τα φοβερά, ως απάντηση εισέπραξα:

• τον χαρακτηρισμό μαντρόσκυλο (αχαχαχαχαχ) - επιλέγω έτσι να μεταφράσω το watchdog γιατί δεν νομίζω ότι ο Khan το είπε με την καλή έννοια
• την μομφή ότι ανακυκλώνω έριδες
• τον χαρακτηρισμό πρωκτικάντζα, που, κατά τον ορισμό της ironick, σημαίνει τον σιχασιάρη, τον ψιλο-λουγκρίδη, τον υπερβολικό και άλλα εξίσου χαριτωμένα
• την μομφή ότι ασκώ εξουσιασμό (what;;;;)

Νταξ, επέλεξα, και επιλέγω, να μην απαντήσω σε καμία από αυτές τις ad hominem ανακρίβειες αλλά, ρε συ, όχι και να βρεθώ υπόλογος διότι ο Khan δυσκολεύεται να δεχθεί ότι όποιος γράφει κρίνεται και δεν μπορεί να αντιδράσει ψύχραιμα σε μια απολύτως θεμιτή κριτική του κειμένου του. Έλεορ...

Να πω κι ένα τελευταίο. Κττμγ, η συζήτηση αυτή ίσως δεν έπρεπε να έχει έρθει σε αυτό εδώ το λήμμα που υπέχει θέση φόρουμ για την φύση της αργκο. Το λέω αυτό διότι:

• δεν αμφισβητείται αν η λέξη αρχιδόκαμπος είναι αργκό (είναι) ούτε αν η σημασία περίνεο είναι αργκοτική (αν υπήρχε αυτή η σημασία, θα ήταν)
• δεν τίθεται θέμα αποδοχής ή μη προσωπικών λεξιπλασιών - όπως σωστά λέει και ο Khan «Ο αρχιδόκαμπος δεν είναι μια ατομική λεξιπλασία, (ούτε καν λογοπαίγνιο ή νεολογισμός) είναι μια πολύ διαδεδομένη λέξη».

• δεν συζητάμε αν τα real life παραδείγματα είναι χρήσιμα - φυσικά και είναι αλλά η απουσία τους δεν μπορεί να αναιρέσει από μόνη της την εγκυρότητα μιας καταχώρισης.

  Μπα, άλλα θεμάτα εγείρει το συγκεκριμένο και όλοι ξέρουμε ποιά είναι - κι εσυ κι εγώ κι ο Khan - αλλά δεν επεκτείνομαι γιατί θα με πεις πάλι σκληρό. Φιλώ σε πολλλά.

Βράστα έχεις δίκιο, κατόπιν εορτής οι δύο τελευταίες προτάσεις φαίνονται πεντακάθαρες, αλλα μετά ξαναείδα τα σχόλια.

Αυτό είναι και το 50% της γοητείας του λήμματος. Με κάτι τέτοια η λεξιπλασία προσεγγίζει την τέχνη και αυτό ' ν'ν' κακό. βράστας

Σύμφωνοι για τα περι τέχνης, και πολύ μάλιστα. Αλλα η μαγκιά είναι να μήν κάνεις την τέχνη ευκολιά. Όταν ανεβάζεις λεξιπλασία σά λήμμα, δηλαδή δίπλα σε λέξεις-σημασίες όπως «μαλάκας ίσον βλάκας» και «μουνί ίσον γκόμενα» και εκμεταλλευόμενος το κύρος τους, έ, χαίρω πολύ, σπουδαίο πράμα έκανες. Και μή σου πώ, δέν πρόκειται πλέον για τέχνη, αλλα για απλή εκμετάλλευση υπάρχοντος κύρους, προφανώς. Αμα μπερδεύεσαι εσύ απο μία λεξιπλασία, φαντάσου ο ξένος μεταφραστής, που έμαθε να εκτιμάει το σάιτ απο ορισμούς τύπου πονηρού ή τζόνι (απο ορισμούς τους, όχι απ' το ύφος τους σε σχόλιά τους).

Το τίμιο και η μαγκιά για μένα είναι είτε να το δηλώσεις καθαρά στον ορισμό (πόση εμπιστοσύνη έχεις άραγε στη λεξιπλασία σου;), ή να το αφήσεις για παιχνίδι στα σχόλια, όπου έτσι κι' αλλιώς το πράμα σηκώνει πολύ πιο χαλαρές κουβέντες και γίνεται πιό φυσικά το πράμα (αν κάτι μές στο σάιτ προσεγγίζει την πραγματική επικοινωνία στους δρόμους, δέν είναι τα λήμματα, οι συζητήσεις στα σχόλια και τα πιμιά είναι). Άλλο τίμιο πάντως εγώ δέν βλέπω.

Με δεδομένα αυτά, σαφώς και υπάρχει χώρος για λεξιπλασίες στο σλάνγκ τζι άρ, και, είπαμε, παίζουμε και μπουνιές αμα λάχει γι' αυτό.

Στο συγκεκριμένο θέμα πάντως, με το «αρχιδόκαμπος ίσον περίνεο», φαίνεται πως και ο ίδιος ο Χάν παραπλανήθηκε (θίχτηκε και δέν απαντάει ο ίδιος, και μας αναγκάζει να μαντεύουμε εμείς γι' αυτόν, ας πρόσεχε), μιλάμε δηλαδή για «λεξιπλασία κατα λάθος, εξαμελείας» --τελοσπάντων, έτσι υποθέτω εγώ, αλλιώς πέφτουμε σ' αυτά που έλεγα πρίν. Ε αυτά τα λάθη όμως μπορούν να αποφεύγονται με δυό-τρία απλά (όχι απαραίτητα εύκολα) πραματάκια: ανοίγω ένα-δυό λεξικά, γκουγκλάρω, ανοίγω παλιά τεφτέρια και τα λοιπά. Μετά απο τόσες κουβέντες για το ίδιο πράμα, κουραστικές για πολλούς και μακροχρόνιες, τέτοια λάθη απο παλιούς ξαφνιάζουν, όπως και να το κάνεις, και είναι και φυσιολογικό να προκαλούν τα όρια της ανοχής κάποιων, όπως του πονηρού.

Με το οποίο γράφαμε μαζί.

Κττμγ, η συζήτηση αυτή ίσως δεν έπρεπε να έχει έρθει σε αυτό εδώ το λήμμα που υπέχει θέση φόρουμ για την φύση της αργκο.

Τά 'φερα εδώ γιατι το λήμμα υπέχει (ωραία λέξη αυτή ρε...) και θέση φόρουμ για το τί είναι καταχωρίσιμο. Που είναι και αναμενόμενο, μιά και συνδέεται άμεσα με τη φύση της αργκό.

Αγαπητό γαβ-γαβ αναφερόμουν στο σχόλιο «να ρωτήσω κάτι, διευκρινιστικά. Όταν ανέβαζες αυτόν εδώ τον ορισμό, αρχιδόκαμπος σημαίνει περίνεο, θεωρούσες ότι αυτή η σημασία όντως υπάρχει, δηλαδή ότι η λέξη χρησιμοποιείται με αυτή τη σημασία; etc etc etc» όπου, ουσιαστικά, you are kicking a dead horse την στιγμή ο Χαν ζήτησε να κατέβει το λήμμα παραδεχόμενος εμμέσως ότι ο περί περινέου ορισμός είναι ΓΤΠ (δεν μπορεί να τον «υποστηρίξει σθεναρά»).

Ωσαναφορά τα περί εξουσιασμού, πήρα θέση ότι ο Χαν είναι foul καθώς απλώς εξέφρασες την γνώμη σου, όπως όλοι μας, χωρίς να επιβάλεις οτιδήποτε. Περισσότερο «εξουσιασμό» έχω διακρίνει σε σχόλια άλλων σλάνγκων που δεν είναι καν μόντουλες.

Τέλος, το πρωτικάντζα το εκλαμβάνω περισσότερο ως anal (με την μη σεξουαλική έννοια του σχολαστικού ή τετρατριχοτόμου) παρά ως «λουγκρίτσα» :-)

Peace 'n' love inna dawgy-dawg world.

ας το περιορίσουμε στο θέμα μας, αν και μάλλον τα έχουμε πει όλα. παραθέτω εδώ και το σχόλιο του Βάνια από τον αρχιδόκαμπο:

ουφ.....«αν είμασταν λεξικό» (νο οφενς ΜΧΣ)προφανώς δε θα είσασταν κι ανοιχτοί να μπαίνει όποιος γουστάρει και να γράφει ό,τι του ρθει, ή ό,τι άκουσε κι αξιολόγησε ως σλανγκ. Δηλαδή επειδή πρόσθεσε έναν ορισμό κι ένα παράδειγμα ο κάθε khan, γαμήθηκε ο Δίας κι η αξιοπιστία του site ως τι; ως λεξικού; ε, κλείστε το τότε να γράφει ο μπαμπινιώτης.

υγ:καλά κι άγια είναι τα σχόλια περί τι ειναι σλανγκ και τι γλωσσοπλασία αλλά όντως κουράδουν..κι όντως έχουν επαναληφθεί παμπολλάκις. όβερ εν άουτ... Η δικιά μου η θέση είναι ότι άσχετα με το τι θεωρούμε ως γνήσιο σλανγκ, το λεξικό αυτό χωράει τα πάντα, καθότι ο μοναδικός ιστιοχώρος που σηκώνει τέτοια ελευθερία. Ας μην την χάσουμε. Και ξαναλέω στο νέο σλανγκ θα έχουμε την ευκαιρία να ταξινομήσουμε τα πράγματα με πολύ πιο συγκεκριμένο τρόπο, ο οποίος θα προσανατολίζει καλύτερα τον επισκέπτη.

vanias

ωραία, γράφαμε ούλοι μαζί πάλι.

Το τουκανισμός και το καραφλάζ είναι λεξιπλασίες;;;!!! Χριστέ μου, τις έχω αναφέρει και τις δύο «μα καλά δεν έχεις ακούσει το φαινόμενο του...» σε φάση. Παστοδιάλο κανείς δεν το κατάλαβε όλοι με θαύμασαν για άλλη μια φορά για τις γνώσεις μου.

Αφού τοποθετήθηκε ο αφουλόγος Πονηρόσκυλος αφού, θα κάνω κι εγώ την τελευταία μου τοποθέτηση ώστε να φύγω με καθαρή συνείδηση ενώπιον Φριτς Σλανγκ και Σλάνγκων.

Είναι, όντως, σημαντικό να μην χάνουν οι λέξεις την σημασία τους, αυτό ισχύει όχι μόνο για τις αργκοτικές λέξεις, αλλά και για τις δόκιμες, και για αυτό θα κάνω ορισμένες διευκρινίσεις.

Ως προς το αν η μομφή του πρωκτικάντζα συνιστά Argumentum ad canem:

Κατ'αρχήν, τα γεγονότα, όπως τα αντιλαμβάνομαι είναι τα εξής: Ανέρτησα το λήμμα «αρχιδοκρεμάστρα» και καλά έκανα αφού είναι μια υπαρκτή αργκοτική λέξη. Ο ορισμός ήταν κατά το 1/3 σωστός, κατά το 1/3 αβέβαιος προς λάθος, και κατά το 1/3 μια υποκειμενική εικασία που την ονόμασα ως τέτοια με ένδειξη, μια εικασία μάλλον λανθασμένη. Δέχτηκα την γόνιμη και σωστή κριτική του Πονηρόσκυλου, και μετά, εφόσον έκρινα ότι το λήμμα έπρεπε να σωθεί, γιατί η λέξη κυκλοφορεί, έκαψα πολλά εγκεφαλικά κύτταρα ώστε να ξαναγραφτεί ένας ορισμός που να στέκει με την βοήθεια του ΠΣ και του Γαϊδουράγκαθου (γλαφυρότατο το κείμενό του παρεμπιπτόντως). Ταυτοχρόνως, έκανα το λάθος να ανεβάσω μια σημασία του αρχιδόκαμπος που κατά μεγάλη πιθανότητα (όχι 100%) είναι ανέρειστη, παρασυρμένος από το γεγονός ότι υπάρχει 3+1 φορές στο σάιτ μας με την σημασία του περινέου (1 από Επισκέπτη, 2 από Συντακτική Ομάδα και 1 από τον Βίκαρ, ο οποίος όμως το αναφέρει με πολλές επιφυλάξεις). Όταν μου υπεδείχθη από τον ΠΣ ότι δεν είναι σωστό, και ζήτησα την διαγραφή του λήμματος και δεσμεύτηκα να μην ξανανεβάσω ορισμό που να μην μπορώ να τον υποστηρίξω σθεναρά.

Όλων αυτών προηγείται μια συστηματική κριτική του Πονηρόσκυλου προς εμένα, την οποία στις παρελθούσες περιόδους την αποδέχτηκα ως γόνιμη, και η οποία όντως έκανε καλό στο σάιτ και σε μένα ως χρήστη, της οποίας όμως η συστηματικότητα και κυρίως ο ολοκληρωτισμός, για μένα έχει πλέον λάβει διαστάσεις κυνηγιού Ιαβέρη- Γιάννη Αγιάννη (το λέω εδώ με κάθε επιφύλαξη κινδυνεύοντας να πέσω σε Argumentum ad Canem).

Σε αυτό το σημείο (δηλαδή ενώ έχω ΗΔΗ δεχτεί να διαγραφεί ο ορισμός και έχω δεσμευτεί να μην ανεβάσω στο μέλλον ορισμούς που να μην μπορώ να τους υποστηρίξω σθεναρά, και αφού η συστηματική κριτική προς εμένα διαρκεί χρόνια, ενώ έχω κάνει προσπάθειες βελτίωσης) δέχομαι την εξής ερώτηση από τον Πονηρόσκυλο:

Όταν ανέβαζες αυτόν εδώ τον ορισμό, αρχιδόκαμπος σημαίνει περίνεο, θεωρούσες ότι αυτή η σημασία όντως υπάρχει, δηλαδή ότι η λέξη χρησιμοποιείται με αυτή τη σημασία;

Αν όχι, γιατί την ανέβασες; Αν ναι, πού στήριζες αυτή την πεποίθηση;

Αυτή η ερώτηση θα μπορούσε να λάβει εκ μέρους μου μία από τις εξής τρεις απαντήσεις:

1. Όχι, δεν πίστευα ότι ο αρχιδόκαμπος σημαίνει το περίνεο, αλλά το ανέβασα για να ψωλάρω και να κάνω πλάκα. Θεωρούσα επίσης ότι θα ήταν μια καλή ευκαιρία να αρχίσουμε να την χρησιμοποιούμε με αυτήν την σημασία. Ζητώ συγγνώμη και δεν θα το ξανακάνω.

2. Ναι, πίστευα καλήι τηι πίστει ότι αρχιδόκαμπος σημαίνει περίνεο παρασυρμένος από τις 3 + 1 φορές που συνδέεται με αυτήν την σημασία στο σάιτ μας (1 από Επισκέπτη, 2 από Συντακτική Επιτροπή και 1 από Βίκαρ που είναι όμως επιφυλακτικός). Αποδείχθηκε ότι μάλλον έσφαλα, αφού δεν μπορούν να προσκομιστούν άλλα διαδιχτυακά ευρήματα. Ζητώ συγγνώμη και δεν θα το ξανακάνω.

3. Σάλτα και γαμήσου και μην μου σκοτίζεις τα αρχίδια.

Για μια μικρή στιγμή ταλαντεύτηκα μεταξύ της δεύτερης και της τρίτης απάντησης, αλλά πολύ γρήγορα αποφάσισα ότι οποιαδήποτε από τις 3 (μόνες) δυνατές απαντήσεις και αν έδινα θα θιγόταν η αξιοπρέπειά μου, οπότε το μόνο που μου απέμενε ήταν να αρνηθώ να απαντήσω.

Ερχόμαστε, λοιπόν, στο θέμα αν η μομφή περί «πρωκτικάντζα» αποτελεί Argumentum ad canem. Argumentum ad hominem σημαίνει να πεις ότι ένα αντίπαλο επιχείρημα είναι άκυρο, επειδή αυτός που το λέει είναι αναξιόπιστος για προσωπικούς λόγους. Εγώ δεν λέω αυτό. Διαχωρίζω αφενός 1) ότι ο Πονηρόσκυλος μάλλον (σίγουροι 100% δεν μπορούμε να είμαστε, εφόσον υπάρχει ο Επισκέπτης που υποστηρίζει το αντίθετο) έχει δίκιο ότι ο αρχιδόκαμπος δεν είναι το περίνεο και σε κάθε περίπτωση έχει δίκιο ότι ο ορισμός μου έχει σαθρή βάση, και 2) ότι ο τρόπος που διαπραγματεύτηκε την κριτική του ιδίως με την τελευταία ερώτηση (η οποία έρχεται να επικαθήσει σε μία συνολική συμπεριφορά μερικών ετών) χαρακτηρίζεται από στοιχεία πρωκτικάντζα. Πρώτο συμπέρασμα: ΔΕΝ έχω υποπέσει σε Argumentum ad Canem, εφόσον διαχωρίζω το επιχείρημα που είναι σωστό, από την διαπραγμάτευσή του σε επίπεδο συμπεριφοράς που εξακολουθώ να λέω ευθαρσώς ότι έχει στοιχεία πρωκτικάντζα.

Τι σημαίνει πρωκτικάντζας για μένα; ΔΕΝ καταφεύγω στο Argumentum ad pustrilicium μια ιδιότυπη μορφή του argumentum ad hominem, που λέει ότι όποιος είναι διαφορετικός από εμάς είναι λουγκρίτσα, και το οποίο βδελύσσομαι. Μια πρωκτικάντζα μπορεί να είναι στρέιτ, τουλάχιστον να μην βρεθώ να έχω πει μια βαριά κατηγορία που δεν την έχω πει. Τον πρωκτικάντζα εν προκειμένωι τον ορίζω ως εξής: Κάποιος που γουστάρει να παίζει ένα ρολάκι εξουσίας, με το να παίζει εξουσιαστικά παίγνια με κάποιον άλλο, τα οποία ωθούν τον δεύτερο σε εξουθένωση, και τα οποία καταλήγουν είτε ο δεύτερος να υποταχθεί κατά ολοκληρωτικό τρόπο μη διασώζοντας την ετερότητά του, είτε αντιθέτως να μπινελικώσει τον πρώτο και να πάμε σε μια διαλεκτική αλλαξοκωλιών (με μεταφορική σημασία το λέω, μην παρεξηγηθώ) εγελιανού στυλ δούλου και κυρίου. Το κύριο χαρακτηριστικό του πρωκτικάντζα βάσει του οποίου βγάζω την διαφορική διάγνωση είναι ότι ο πρωκτικάντζας απλά δεν μπορεί να απέχει από την τελική φάση της διαδικασίας, όπου θα αναγκάσει τον άλλο να προβεί είτε σε πλήρως εξουθενωτική υποταγή, είτε σε μπινελίκωμα και ενδεχόμενη αντιστροφή ρόλων (είτε βέβαια σε άντε γεια απόσυρση). Τα βασικά χαρακτηριστικά του πρωκτικάντζα είναι ο ολοκληρωτισμός, δηλαδή όχι απλά ο πατερναλισμός ή ο αυταρχισμός, αλλά ο ολοκληρωτικός πατερναλισμός και το παίγνιο εξουσίας που φτάνει στα όρια, δηλαδή μέχρι της απειλής της καταργήσεως της ετερότητας του άλλου. Για να φέρω ένα απλό παράδειγμα για όσους είναι σινεφίλ, ως τυπικό παράδειγμα πρωκτικάντζα θα έφερνα τον (στρέιτ παρεμπιπτόντως) παπά στην ταινία Η Λευκή Κορδέλα του Μίκαελ Χάνεκε.
(Παρεμπιπτόντως, παραδέχομαι ότι ορισμένα τέτοια στοιχεία σε διαφορετικό βέβαια στυλ έχει και η δική μου συμπεριφορά, όπως ανέφερε η Ιρονίκ, μάλλον σωστά).

Δευτερευόντως, μερικές άλλες δόκιμες λέξεις που δεν πρέπει να χάσουν την σημασία τους.
Ο ΠΣ γράφει:
Νταξ, επέλεξα, και επιλέγω, να μην απαντήσω σε καμία από αυτές τις ad hominem ανακρίβειες αλλά, ρε συ, όχι και να βρεθώ υπόλογος διότι ο Khan δυσκολεύεται να δεχθεί ότι όποιος γράφει κρίνεται και δεν μπορεί να αντιδράσει ψύχραιμα σε μια απολύτως θεμιτή κριτική του κειμένου του . Η κατηγορία της μη ψυχραιμίας είναι σαφώς ανέρειστη, λάθος και με αδικεί (συν ότι αποτελεί ένα πατερναλιστικό ντίσκουρς που μου προκαλεί προσωπικά αηδία). Αφού έδειξα ότι δεν έκανα Argumentum ad canem , διατηρώ όλη την (αξιοθαύμαστη) ψυχραιμία ώστε να διακρίνω 1. ότι ο ρόλος του ΠΣ ως watchdog του σάιτ είναι γόνιμος. (Παρένθεση: Το watchdog στα αγγλικά έχει, όπως το αντιλαμβάνομαι, θετική χροιά, δεν είναι όπως το μαντρόσκυλο στα ελληνικά, δηλαδή σημαίνει κάποιον ο οποίος προστατεύει για καλό σκοπό, λ.χ. κάποιον που προστατεύει τα δικαιώματα των καταναλωτών, τις αξίες της δημοκρατίας, τα λαϊκά δικαιώματα, ή εν προκειμένωι την σλανγκικότητα του σάιτ). 2. Ότι η συμπεριφορά του ΠΣ έχει στοιχεία πρωκτικάντζα. Παραδέχομαι ότι δεν μπορώ να αποδείξω την κατηγορία που προσάπτω στον ΠΣ, γιατί από την φύση της είναι, όπως όλες οι ψυχολογικές αξιολογήσεις, ερμηνεία. Όσοι έχουν παρόμοιες εμπειρίες με μένα θα συμφωνήσουν μαζί μου, όσοι δεν έχουν θα διαφωνήσουν. Ούτε καν δεν με ενδιαφέρει να συμφωνήσει η πλειοψηφία μαζί μου. Χαίρομαι, βέβαια, που η Ιρονίκ έκανε λόγο για «στήσιμο στον τοίχο» και ο Βράστα ανέπτυξε μια συμπαθή διπλωματική δραστηριότητα, ωστόσο σε αυτήν την στιγμή δεν με ενδιαφέρουν ούτε οι ενδομοντουλικές ισορροπίες ούτε άλλες ισορροπίες στο σάιτ. Με ενδιαφέρει να καταθέσω πώς βιώνω και ερμηνεύω εγώ την ιστορία.

Έχω όλη την απαραίτητη ψυχραιμία ώστε να διακρίνω, ότι 1. όπως έχω πει στο παρελθόν, το Πονηρόσκυλο είναι ένας από τους 5 personal favourites Σλάνγκους μου στο σάιτ, μαζί με Χότζα, Τζόνι, Χαλικούτη και Βράστα, και ένας από τους 3 (μαζί με Χότζα και Τζόνι) που θεωρώ ότι έχουν την καλύτερη σλανγκική γνώση και αίσθηση. Εξακολουθεί να ισχύει αυτό και θα εξακολουθώ να εντρυφώ στα λήμματά του και στο μέλλον. 2. ότι είναι ένας άνθρωπος που δεν θα επιθυμούσα να τον κάνω φίλο. Και που μετά από μια μακρόχρονη συμπεριφορά του απέναντί μου, καταλήγω ότι όσο είναι ένα άτυπο watchdog σε αυτό το σάιτ, ένα watchdog που εκφράζει την mainstream (και πιθανόν όντως σωστή) άποψη, αλλά και την διεκδικεί με τρόπο πρωκτικάντζικο, τότε δεν με χωράει το σάιτ. (Ίσως ευτυχώς για το σάιτ, ίσως ευτυχώς και για μένα).

Άλλη μια λέξη, στην οποία αντέδρασε και ο Βράστα είναι ο εξουσιασμός. Για να μην μπαίνουν λόγια στο στόμα μου, θα επαναλάβω αυτό που έγραψα: «Το να μην περνάνε οι διορθώσεις μου από τους μοντς, αλλά να μου ζητείται από τον Πονηρόσκυλο να δώσω αναφορά υπό ποιες συνθήκες αποφάσισα να αναρτήσω κάτι, ενώ έχω ήδη πει ότι μπορεί και να διαγραφεί χωρίς παρεξήγηση εκ μέρους μου, το εισπράττω ως πρωκτικάντζικο εξουσιασμό (και όχι απλώς ως θέμα απλών εξηγήσεων, όπως λέει ο Βίκαρ) και δευτερευόντως ως μια ιδιόμορφη κατάχρηση εξουσίας από τους μοντς το να μην γίνονται οι διορθώσεις ή διαγραφές αλλά αντ' αυτού παραινέσεις και ευχολόγια.» Επίσης σε πιμί στον τζήζαντα έγραψα το ακούλουθο: «Αυτό που γίνεται αυτή την στιγμή είναι κατά την γνώμη μου κακή λειτουργία των μοντς. Δεν αναρτάτε την προσπάθεια που έκανα για δεύτερο ορισμό στην αρχιδοκρεμάστρα, η οποία κατά τη γνώμη μου είναι καλή. Δεν διαγράφετε τον αρχιδόκαμπο όπως ζήτησα. Αντί αυτού με αφήνετε να διασυρθώ ως παράδειγμα προς αποφυγή, ενώ ο ΡΤΠ κάνει ερωτήσεις που λίγο πολύ απαιτούν από μένα μια εξευτελιστική δήλωση μετανοίας. Αυτό όμως δημιουργεί δύο μέτρα και δύο σταθμά μεταξύ μοντς και μη μοντς, καθώς ένας μοντ έχει την δυνατότητα να κάνει μοντουλοκατυνιά αν κάνει λάθος, ενώ ένας μη μοντ χρειάζεται επιπλέον και να υφίσταται τις παραινέσεις και τις ηθικολογίες των μοντς λες και είμαστε σχολιαρόπαιδα.»

Τι εννοώ ως εξουσιασμό: Εξουσιασμός δεν είναι το να βρίζεις, και μου κάνει εντύπωση που ο Βράστα τα συγχέει. Αν εγώ αυτήν την στιγμή άρχιζα να μπινελικώνω τον Πονηρόσκυλο θα γινόμουν αγενής ή μαλάκας, αλλά ΟΧΙ εξουσιαστής. Ασφαλώς το σάιτ χαίρει πολύ μεγάλης ελευθερίας, διαλόγου, «νομιναλισμού», μέχρι και αναρχίας. Και για αυτό το έχουμε αγαπήσει. Αυτό που εισπράττω ως έναν ιδιόμορφο εξουσιασμό (και όχι ως έναν εξουσιασμό απλώς ομιλώντας) είναι το εξής: 1. Ένας χρήστης που ταυτόχρονα α) έχει την τυπική μορφή εξουσίας, δηλαδή το μοντιλίκι, β) έχει το άτυπο κύρος στον ρόλο του ως watchdog, γ) εκφράζει την mainstream άποψη περί του τι είναι σλανγκ (το mainstream του alternative αυτό που στην πολιτική θα λέγαμε κνιτόμπατσος), με στήνει στον τοίχο έως εξουθένωσης, ενώ οι άλλοι μόντουλες αντί να διαγράψουν τα κακώς κείμενα, όπως ζήτησα (τελικά το έκαναν ντάξει, αλλά όταν μίλησα για εξουσιασμό δεν το είχαν ακόμη κάνει) τα αφήνουν να υπάρχουν. Αυτό σημαίνει ότι εγώ εκτίθεμαι σε δημόσια θέα ως παράδειγμα προς αποφυγή, ενώ ταυτόχρονα πρέπει να υποστώ τις αμπελοφιλοσοφίες του Βίκαρ περί λεξιπλασιών. Ενώ ύστερα από την πρώτη κριτική που μου άσκησε ο ΠΣ εγώ δεν έχω ανεβάσει προσωπική μου λεξιπλασία (εκτός από το δώσε Μπόνο). Αυτό που λέω είναι το εξής: Το να συνδέονται αόριστα ευχολόγια και παραινέσεις περί του τι είναι σλανγκ με το πρόσωπό μου ενώ εγώ έχω προτείνει συγκεκριμένες διορθώσεις και διαγραφές ορισμών μου (για ακούσια λάθη μου), είναι μια υπόρρητη και έμμεση μορφή εξουσιασμού του στυλ που αναφέρουν λ.χ. ο Foucault ή ο Althusser όταν μιλά για State Apparatuses, η οποία ενδέχεται να είναι πιο ύπουλη από νταηλίδικες μορφές εξουσιασμού, όταν κάποιος τα χώνει ευθέως και απαιτεί ευθέως κάτι. Εν προκειμένωι θα δεχόμουν να τεθεί ο ορισμός του αρχιδόκαμπου ως παράδειγμα προς αποφυγή, αλλά δεν δέχομαι αυτό που με ρώτησε ο Πονηρόσκυλος. Δηλαδή να κάτσω να εκθέσω όλη την διαδικασία που με οδήγησε σε αυτήν την εσφαλμένη κρίση, ώστε να εκτίθεται έτσι ως μια μετάνοια αιρετικού. Μου θυμίζει Ιερά Εξέταση, όπου ο υπόδικος καλείτο να αναδιπλώσει μετανοών και την εσωτερική πορεία που τον οδήγησε στην αίρεση, ώστε να ψυχωφεληθεί το χριστεπώνυμο πλήρωμα. Έλεορ, θα πω κι εγώ με την σειρά μου.

Δεν έχω πρόβλημα να κρίνονται τα κείμενά μου, ακόμη και να διορθώνονται/ διαγράφονται (παρεμπιπτόντως, εξακολουθώ να πιστεύω ότι πρέπει να διαγραφούν τα λήμματά μου που αναφέρω στα σχόλια του κυρία). Ωστόσο δεν μπορώ να συνεχίζω να γράφω στο σλανγκρ, απλά γιατί ξενερώνω όταν αισθάνομαι ότι τελώ ανά πάσα στιγμή στην σκιά ενός κνιτόμπατσου, που θα μου ζητά δηλώσεις μετανοίας. Δεν έχω όρεξη να ξαναζήσω αυτό το πέρασμα από ένα χρήσιμο γάβγισμα ενός σκύλου- προστάτη της οικίας, στο άχρηστο γάβγισμα ενός σκύλου που επιμένει ηλιθίως να γαβγίζει ακόμη κι όταν ο κίνδυνος είναι πια μακριά. Πιθανόν η αντίδρασή μου να είναι υπερβολική σχετικά με το ερέθισμα, ωστόσο η δόμηση των χαρακτήρων μας, του Πονηρόσκυλου και εμένα είναι τέτοια που ένα παρόμοιο περιστατικό θα συμβεί στο μέλλον, οπότε καλύτερα αυτή η κατάσταση να πάει στα άκρα από τώρα παρά να περιμένουμε άλλη περίσταση. Αναντικατάστατοι είναι μόνο στα νεκροταφεία, ούτε εγώ είμαι αναντικατάστατος για το σλανγκρ, ούτε το σλανγκρ είναι αναντικατάστατο για μένα, ο όποιος εθισμός μου μπορεί να αντικατασταθεί με εθισμούς σε άλλα μπλογκ, σάιτ ή μη διαδιχτυακές μορφής γραφής. Βγαίνω από το σάιτ εξαιρετικά πλουσιότερος με τρεις σπουδαίες φιλίες με Χότζα, Τζόνι και Χαλικούτη, τρεις συναρπαστικές γνωριμίες με Βράστα, Ντίνο και Γκάτσμαν, και πολλούς ακόμη εξαιρετικά ενδιαφέροντες σύσσλανγκους, έχοντας μάθει καταπληκτικές λέξεις, εκφραστεί σε σημαντικά θέματα, γελάσει πάρα πολύ. Ευχές, λοιπόν, για μια ρωμαλέα νέα μορφή του σάιτ και φιλούρες!

Ωχ βρε χαννν... δε σχολιάζω τα ανωτέρω αλλά μόνο την τελευταία παράγραφο: νταξ, νιώθω και ο αναμάρτητος πρώτος χορεύει μπαλέτο, όποιος από τους εν ενεργεία σλάνγκους δεν το πε ποτέ ας ομιλήσει, αλλά προσώπικλυ θα άφηνα μια ανοιχτή πόρτα, ειδικά δημοσίως.

Μια δυο σκέψεις:

- Δεν υπήρξε ενορχηστρωμένη απόφαση από το μοντουλέηκο να μην αλλάξει ο ορισμός της κρεμάστρας για να εκτεθείς. Αν πιστεύεις κάτι τέτοιο, αυτό με στενοχωρεί προσωπικά.

- Κάθε διαγραφή λήμματος αποφασίζεται συλλογικά για να μην γίνεται μεμονωμένη κατάχρηση των μοντοεργαλείων. Τα λήμματα που ζήτησες να διαγραφούν παραμένουν αναρτημένα ελλείψει σχετικής συναίνεσης.

- Θεωρώ τον ΡΤΠ ενάρετο και νηφάλιο ανθρώπα. Εκτιμώ και αγαπώ ΡΤΠ διότι πολλές φορές με έχει συγκρατήσει από αυθορμητισμούς που θα μετάνιωνα. Στην δική σου περίπτωση θαρρώ ότι το πήγε πιο μακριά από ότι έπρεπε, αναφέρομαι στην τελευταία και επίμαχη του ερώτηση. Αν υπέκυψε σε κάτι είναι περισσότερο ακούσιος ψυχαναγκασμός παρά εξουσιασμός.

- Η ζωή όμως τα έχει αυτά, πρέπει να τηρούμε stiff upper lip (περισσότερα επ’ αυτού από τον Χότζα). Στο σάη αυτό έχω δεχθεί προσβόλες τόσο από άλλους χρήστες (πχ απειλές κατά της ζωής μου) όσο και από συνάδελφο μοντ (ο οποίος κατέθεσε ότι έχει χάσει κάθε εμπιστοσύνη και σεβασμό στην κρίση μου και στον τρόπο που εκτελώ τα μοντουλικά μου). Σίγουρα με χαλάνε όλα αυτά, ναι προς στιγμή σκέφτηκα να τα παρατήσω, αλλά στην τελική παραμένω δαμαί γιατί γουστάρω.

- Πραγματικό watchdog του σάη είσαι εσύ ω κάβουρα, που οργώνεις την λημματολάσπη και καθημερινά και επισημαίνεις στο μοντουλέηκο λάθη και διορθώσεις. Το πονάς το σάη. Ως μοντ και ως άνθρωπος το εκτιμώ τα μάλα. Και αν είχα περισσότερο χρόνο και λιγότερες υποχρεώσεις θαρρώ ότι θα ήμασταν φίλοι και όχι απλώς γνωστοί. Δεν λέω ότι αν φύγεις το σάη θα είναι πιο φτωχό (καθώς το έχεις προικοδοτήσει με 1.848 λήμματα, μη χέσω!) αλλά σίγουρα θα μας λείψεις.

με πρόλαβε ο Βράστας και με κάλυψε σε όλα. Χανκ δεν τίθεται θέμα σεξουσιασμού και θερμοπαρακαλώ άπαντες να πάψετε να χρησιμοποιείτε αυτό το επιχείρημα γιατί έχει γίνει πια καραμέλα και προσωπικά βγάζω μπιμπίκια, τόση προσπάθεια κάνουμε εδώ μέσα, δίωρα και τρίωρα τη μέρα ασχολούμαστε εθελοντικά επί 5 χρόνια με ένα σάη, υπάρχουν ΧΙΛΙΑΔΕΣ εκκρεμότητες και το μόνο με το οποίο ασχολείται ο εξωμοντικός κόσμος του σάη είναι το ότι κάνουμε τους μπάτσους ή ότι δεν κάνουμε σωστά τους μπάτσους ή την κυραδασκάλα με το κόκκινο μολυβάκι, ήμαρτον με τις πιπίλες και τις καραμέλες πια, όχι και συ Χανκ, διάολε!

Ο Πονηρός είπε ό,τι είπε ως Πονηρός και όχι ως μοντ, είμαι απόλυτη σε αυτό. Μας άρεσε είτε όχι, δεν έχει να κάνει με την Κλίκα. Πολύ απλά ξαναλέω ΔΕΝ τίθεται τέτοιο θέμα. Να το ξαναπώ, ΔΕΝ τίθεται τέτοιο θέμα, τρίτωσε, το καταλάβαμε ελπίζω. Έλλειψη συντονισμού (ωραίο), να το δεχθώ, κι αυτό όχι από αμέλεια αλλά όπως ξανάπα επειδή συντρέχουν χίλιοι δυο λόγοι, και πάντως όχι προμελετημένοι και υστερόβουλοι.

Θα μπορούσα και γω να απαντήσω κάτι σαν το 3, του τύπου σάλτα κλπ και σε όποιον δεν αρέσει να φύγει, αλλά δεν θα το έλεγα ποτέ σε σένα Χανκ, ο νοών νοείτω. Νομίζω ότι έπεσε πολλή παρεξήγα επί του θέματος και δεν μπορώ, ακόμα, να καταλάβω γιατί. Θεωρώ ότι μπόρα είναι θα περάσει. Ούτε γω θέλω να φύγεις, δεν το λέω για κωλογλείψιμο ή για παρηγοριά στον άρρωστο, θεωρώ και σταυρώστε με ότι είναι απίστευτα υπερβολική όλη αυτή κατάσταση και ότι στην ουσία είναι για γέλια, όπως και η λέξη από την οποία ξεκίνησε.

Μήνις Χανκιλλέως = Τρώλλων αντεπίθεσις.

Έλπιζα ότι δεν θα κατέληγε έτσι η ιστορία αλλά μπα ...

Απλώς μια σκέψη προς Χάνκοντα. Έστω, ως υπόθεση εργασίας, χωρίς να μπαίνω στην ουσία, δέχομαι τα περί κνιτόμπατσου και τα περί δηλώσεων μετανοίας.

Μα και στη ζωή επιτηρούμαστε διαρκώς, απο΄τη μέρα που γεννιόμαστε, από λογής λογής μπάτσους και «μπάτσους», άσε και πόσες δηλώσεις μετανοίας μας ζητάνε κάθε μέρα. Δεν πηδάμε όμως κατευθείαν από το παράθυρο ούτε την κάνουμε για άλλες πολιτείες, μένουμε και το παλεύουμε, όπως μπορούμε, χωρίς απαραίτητα να παρέχουμε τις δηλώσεις που μας ζητάνε. Και χωρίς απαραίτητα να ξενερώνουμε. Ή άλλες φορές ξενερώνουμε, αλλά μετά μας περνάει.

Στην ουσία της υπόθεσης δεν μπαίνω ούτε μπήκα γιατί νομίζω ότι το θέμα έχει να κάνει με την έντονη και πληθωρική προσωπικότητα των 2 εμπλεκομένων. Αυτή η προσωπικότητα και των 2 εμπλεκομένων είναι που μετάτρεψε μια απλή και συνηθισμένη διαφωνία σε μονομαχία στο Ελ Πάσο. Αρκεί μόνο να πω ότι μου είναι σεβαστές και αγαπητές και οι δυο εμπλεκόμενες Προσωπικότητες και ότι τυχόν εμμονή στην αποχώρηση θα είναι απώλεια. Που θα βρεθεί άλλος τόσο καμμένος (με την καλή έννοια) να θυμάται τον Θουκυδίδη όταν λέει άει γαμίδια ...

Slang-froid!

[...]
Τη μάνητα, Ηρώ, τραγουδά μας του γαύρου Χανκιλλέα,
ανάθεμα τη, πίκρες που ’δωκε στους Μόντουλες περίσσιες
και πλήθος λήμματα έστειλε να παν’ στον Κάδη κάτω
και ορισμών τρανών, στους Σκύλους ρίχνοντας να φάνε τα κουφάρια
και στα όρνια ολούθε —έτσι το θέλησε να γίνει τότε ο Βράστα—
απ᾿ τη στιγμή που πρωτοπιάστηκαν και χώρισαν οι δυο τους,
της Νύφης του Θερμαϊκού ο γιος κι ο μέγας Χανκιλλέας.
Ποιος τάχα απ᾿ τους Συντονιστές τους έσπρωξε να μπούνε σ᾿ έτοια αμάχη;
[...]

Θα θέλατε να μεταφέρουμε την συζήτηση στα «νέα»;

Αφαιρέθηκε απαράδεκτο ή ξεκρέμαστο σχόλιο.

Συντονιστική Ομάδα

Είσαι πολύ προβλέψιμος ρε πστμ'...

Οι άξεστοι δεν μπορούν να διακρίνουν τον γελωτοποιό απο τον ηθοποιό: Ο γελωτοποιός, μπορεί να σε κάνει μόνο να γελάσεις...

θε μου ρύσαι ημάς από του ξερατού.

Σόρι απο κάποιους που το ξανασηκώνω πάνω το θέμα.

Δέν το περίμενα απ' τον Χάν να το γυρίσει έτσι. Δέν μου κάνει και έκπληξη απ' την άλλη. Όπως και νά 'χει, απο μένα σόρι που επέμεινα όσο επέμεινα στο ζήτημα μ' αυτήν την αφορμή, παραέλπιζα στην ανοχή του, ας όψεται ο πρότερός του βίος. Λάθος.

Γιά να μετρήσουμε πικραμένες περσόνες με την ευκαιρία: Γκάτζ, ρίγκο, τώρα Χάν... Παυλέας παλιότερα... Μπούμπις... Άλλη;

αααααααχαχαχ τι πλάκα που έχει αυτός τελικά ρε, όπου γάμος και χαρά ανοίγει το στοματάκι και πετάει τις πράσινες βιοχλαπάτσες μπας και πετύχει καναν χριστιανό η μπάλα για να αρχίσουν τα όργανα - μ' αρέσει που υπήρξε φάση που τον έπαιρνα σοβαρά (μήπως εγώ, μήπως εγώ, όόοοχι εσύ βίκαρ, όοοχι εσύ αααααααχαχαχ)

@Μχς ήδη έχει έρθει από το αρχιδόκαμπος πάλι πέρα δώθε...

και γω έχω απειλήσει ότι θα φύγω, και ο Βικ, και η Μες τότε με το πρωταπριλιάτικο... Σόμος 8, γαϊτανάκι ένα πράμα... νεεεεεεεεεξτ!...

Συνεχίστε το βιολάκι σας και οι πικραμένες περσόνες θα αυξάνονται και θα πληθύνονται. Μέχρι να μείνετε τρεις κι ο κούκος (κοντά είστε) και θα κάνετε συνάντα σε τηλεφωνικό θάλαμο, σαν την πάλαι ποτε ΔΗΑΝΑ του Κωστή Στεφανόπουλου... Ξέχασες επίσης το Λιοντάρι, τον Αυτοκτονημένο, τον Αμπάς, τον Αλάριχο τεκέλογλου κι άλλους «αιρετικούς» που σας χάλαγαν τη σούπα...

Πάντως αντιδράτε ακόμη στα ερεθίσματα, μέχρι κι οι πεθαμένοι βγήκαν απ' το μπαούλο τους να μου τα χώσουν. Αυτό είναι καλό, δείχνει πως ακόμη δεν έχετε πέσει τελείως σε κώμα, αν και κοντοζυγώνει.

Όσο για σένα που ξέρεις τόσο καλά τους εμετούς και τα ξεράσματα και τα περιοδόπανα πρόσεξε μην πάθεις καμιά αναρρόφηση και πνιγείς, όχι τίποτα άλλο θα σε τρέχουν στα νοσοκομεία και θα επιβαρύνεται η μαύρη τρύπα των ταμείων, μπουαχαχα.

α! «αιρετικούς» είπες, κοίτα να δεις και στην αρχή κατάλαβα «εξαιρετικούς»...

Ξέχασες επίσης το Λιοντάρι, τον Αυτοκτονημένο, τον Αμπάς, τον Αλάριχο τεκέλογλου κι άλλους «αιρετικούς» που σας χάλαγαν τη σούπα... τζόνι

Ο τζόνι, τουλάχιστον στα σχόλιά του, είναι μανούλα στην παραπληροφόρα, πράγμα πλέον γνωστό για πολλούς, για άλλους όμως όχι, γι' αυτό και η επαναφορά απ' τη μεριά μου.

Πάνω είπα πικραμένες περσόνες, όχι μπαναρισμένες. Λιοντάρι, αυτοκτό, αμπάς, δέν έφυγαν πικραμένοι. Έφυγαν μπαναρισμένοι, δηλαδή με πλατύ χαμόγελο δικαίωσης.

(Δυστυχώς, και δέν μας τιμά κατ' εμέ, αλλα παίξαμε στο επίπεδό τους: βρίζει ο άλλος ακατάσχετα; απειλεί ζωές μέσω πληκτρολογίου; πόρτα εμείς --«μακριά απο μάς», που λένε οι παλιοί. Τέλος πάντων, δικιά μου άποψη αυτή και στ' αρκίδια μας κιόλας.)

Όσο για τον Αλάριχο, τζόνι, θένξ για την υπενθύμιση, αλλα ρίξε μιά ματιά πρώτα στα τελευταία του τα σχόλια, μή ξευτιλίζεσαι έτσι στεγνά. Κρίμας κι' άδικος.

Δεν ΣΑΣ τιμά ρε φίλε, δεν ΣΑΣ τιμά;!!!

Γι' αυτό ακριβώς το ΕΜΕΙΣ έχω ξελαρυγγιαστεί να μιλάω και να γίνομαι δυσάρεστος ρε φίλε, αυτό το γαμημένο το ΕΜΕΙΣ που έχετε ορθώσει οι ΜΟΝΤΣ απέναντι στους «ΑΛΛΟΥΣ», τους μη-μοντς, τα υπόσκυλα. Που για να διορθωθεί ένα κόμμα σ' ένα ορισμάκι τους πρέπει να γίνουν συμβούλια επί συμβουλίων και διασκέψεις επί διασκέψεων ανάμεσα στα Μεγάλα Κεφάλια, και ΑΝ τελικά καταλήξουν κάπου αυτές οι διαβουλεύσεις, που συνήθως όπως παραδεχτήκατε καταλήγουν στο πουθενά. Γαμώ τη γραφειοκρατία μου ρε φίλε δηλαδή, απο τον Άννα στον Καϊαφα και τούμπαλιν μέχρι να βρει χρόνο η χ ή η ψ ματρόνα να ασχοληθεί με το ταπεινό λήμμα του ταπεινού χρήστη. Γαμώ το τέρας της Γραφειοκρατίας, με τα φράγματα που ορθώνει ανάμεσα σε ανθρώπους. Νισάφι πια!

Πρόσεξε βικάριε, για σένα και τον τζιζους τα λέω κυρίως, που είστε νέα παιδιά και ωραία τυπάκια (για τους αλλους χέστηκα να σου πω την αλήθεια), η εξουσία είναι γλυκιά η πουτάνα, ο ιός της μπαίνει στο αίμα σιγά σιγά, χωρίς να το καταλαβαίνεις, ανεπαισθήτως που λέει ο ποιητής. Πρόσεξε γιατί το πολύ τακίμι με τους εξουσιαστές και τους κομπλεξικούς σε κάνει τελικά σαν τα μούτρα τους. Πρόσεξε μήπως υπερασπίζεσαι μια υπόθεση που δεν είναι δική σου, εγρήγορση εγρήγορση εγρήγορση, αυτοκριτική αυτοκριτική αυτοκριτική αυτό τίποτε άλλο, καλή σου νύχτα.

«Aγανακτισμένοι πολίτες» σου λέει και τ' αρχίδια μου κουνιούνται. Αντί να παν να δουλέψουν τα κοπρόσκυλα, συνεχίζουν το ίδιο βιολάκι που μας έφερε στο χείλος του γκρεμού: αεργία, χαβαλές, φραπεδιά και «άκου μάνα για όλους έχει ο θεός». Αυτές οι συλλογικές συμπεριφορές που μας έφτασαν ως εδώ εξακολουθούν να αναπαράγονται. Αντί να σκύψουμε να δούμε του κώλου μας την τρύπα και να ρωτήσει ο καθένας τον εαυτό του για το ατομικό του μερίδιο ευθύνης, βρήκαμε πάλι την εύκολη λύση: για όλα φταίνει οι «Άλλοι», οι Πολιτικοί, το Σύστημα, το Δουνουτού και πάει λέγοντας. Παντοειδείς κουλτουριάρηδες και λοιποί ισπανολάγνοι (πρόσφατα τα λέγαμε αυτά) αποφάσισαν και καλά «θιγμένοι» να απαντήσουν στους Ισπανούς οτι δεν κοιμούνται. Μια χαρά κοιμάστε ακόμα και βλέπετε και όνειρα...

(έτσι να πουμε και τίποτ' άλλο)

Μπα, χρησιμοποιούμε και λεξιπλασίες του Βράστα;! :Ρ

Τελικά πως συνάδει ο απόλυτος εξουσιασμός με την σχολαστική τήρηση κανόνων που σκοπό έχουν να αποτρέπουν μονομερείς πράξεις; Κάπου σε χάνω.

Έκτακτο παράρτημααααα! Ε-φημερίδεεεεεες!

@ βραστα. η συζήτηση δεν είναι περί λεξιπλασιών, όπως σωστά είπε κι ο κάβουρας. Βεβαίως και θα χρησιμοποιώ βραστολέξεις, εφόσον μάλιστα πρόκειται για απόδοση δόκιμου όρου :Ρ

Και επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια θα στο πω απλά, πέρα απο εξουσιασμούς και άλλα ωραία θεωρητικά: είναι κατ' εμέ σκάνδαλο να μην ανήκει στην ομάδα των συντονιστών ο κάβουρας, που έχει α) γράψει το μισό σάη, β) είναι άνθρωπος με βαθιά ευγένεια και πολιτισμό, γ) έχει όσο μυαλό έχουν οι περισσότεροι μοντς μαζί κι ακόμη παραπάνω. Αν λοιπόν ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν έχει τη δυνατότητα άμεσης διόρθωσης των κειμένων του και πρέπει να διέρχεται μέσα απο τους δαιδάλους της σλανγκικής γραφειοκρατείας απλά επειδή κάποιοι ή κάποιες δεν τον πολυγουστάρουν (αλλά δεν έχουν και τα αρχίδια ή τις ωοθήκες να του το πουν στα ίσα -πώς θα μπορούσαν άλλωστε;), ε τότε houston we have a problem.

Φίλε Khan, αν είσαι έτσι όπως σε περιγράφει ο απεπάνω, έχω ρε συ μιά ξαδέρφη ανύπαντρη με προίκα. Τι λες, να κάνω το κονέ; Είναι και χορεύτρια...

ΜΧΣ, από εσένα περιμένω κάτι εξωτικό, καμιά Γουατεμαλέζα, καμιά από Κεϋλάνη, από Παταγονία, τότε οπωσδήποτε...

η συζήτηση δεν είναι περί λεξιπλασιών

Δυστυχώς έτσι είναι, αλλιώς θα ήμασταν στο θέμα.

Δημόσιες κατηγορίες, δημόσια μανιφέστα, δημόσια μελοδράματα, δημόσιοι καβγάδες, συνήθως πατάν σε φωσκολικούς εγωισμούς που επισκιάζουν το σάιτ και τους λόγους ύπαρξής του. Δέ λέω βέβαια οτι το σάιτ είναι η θά 'πρεπε νά 'ναι πάνω απ' όλα. Απλά, να έχουμε συνείδηση του τί γίνεται πάλι τις τελευταίες μέρες: είχαμε ξανά μανά ένταση που προκλήθηκε ανάμεσα σε δύο χρήστες, οι οποίοι επέλεξαν (αδιαφορία; εγωισμός; ή μήπως για το καλό του σάιτ; χάχ!...) να λύσουν και καλά το θέμα δημόσια. Ε λοιπόν, και πονηρέ και Χάν, δέ τα καταφέρατε. Ζυγιστείτε λιγάκι, ως χρήστης και ως άνθρωπος το ζητάω.

Ρε συ Khan, μην είσαι κορόιδο (pun unintended / δεν ήθελα να σε προσβάλω και να μη τρέχουν οι δικηγόροι σου να μου την πέφτουνε / φιλικά), αυτή μπορεί να είναι το εισητήριο για όπου γουστάρεις! (αν και Παταγωνία ήταν για με ψιλο-απογοήτευση...)

@ΜΧΣ
Αμα κρίνω από την Πάτυ, που είναι και καλά από Παταγονία... τι να λέμε... σκέτο πατατράκ

Τι έχει στην Παταγωνία εκτός από πιγκουΐνους!;

Τα ποστ του Βράστα, της Ιρονίκ και του Τζόνι θίγουν ενδιαφέροντα θέματα, και επιθυμώ να επανέλθω διότι υπερβαίνουν την δική μου φωσκολική περίπτωση.

Ως τώρα το μοντουλέικο έχει δεχτεί μια κριτική από τον Τζόνι, η οποία πολλές φορές είναι διεισδυτική, αλλά είναι επίσης επιθετική και ισοπεδωτική («ο Τζόνι πήρε το τσουβάλι του»), και στην περίπτωση των βάναυσων επιθέσεων στην Ιρονίκ μου προκαλεί αποτροπιασμό, τον οποίο έχω εκφράσει. Αυτή η κριτική λόγω της επιθετικότητάς της έχει οδηγήσει πολλές φορές το μοντουλέικο σε συσπείρωση και αυτοδικαίωση, έως και έντεχνη αυτοθυματοποίηση. Για τον λόγο αυτό, και επειδή ο Τζόνι είναι φίλος μου, αλλά δεν συμφωνούμε σε όλα (λ.χ. μου έχει ασκήσει κι αυτός από την μεριά του την κριτική ότι τα παραδείγματά μου έχουν έλλειμα βιωματικότητας κ.α.), θέλω να επιχειρήσω την δική μου κριτική ματιά δημόσια και όχι σε πιμί.

Ως προς το ζήτημα του εξουσιασμού που ανέφερα. Κατ' αρχήν όροι όπως «πρωκτικάντζα», «ολοκληρωτικός πατερναλιστής», «watchdog» και «κνιτόμπατσος» αφορούν μόνο στον Πονηρόσκυλο και ΟΧΙ στους άλλους μοντς. Μόνο του Πονηρόσκυλου η αρραγής βιτρίνα του αλώβητου σλανγκόλα ξυπνά μέσα μου τον κουκουλοφόρο. Το θέμα αυτό μπορεί να θεωρείται λήξαν με την φυγή μου από το σάιτ (και την αποφυγή του ΠΣ να μου απευθυνθεί, τουλάχιστον μέχρι αυτή την στιγμή που γράφω, όπως ήταν προβλέψιμο ότι θα έκανε).

Πάμε τώρα στο σημαντικό θέμα που υπερβαίνει την δική μου περίπτωση. Θεωρώ δικαίωμά μου, αλλά ακόμη και καθήκον μου να ασκήσω κριτική, πέρα από το αν έχω φωσκολικό εγωισμό (που μπορεί να έχω), αν θα γίνω πρωτοσέλιδο στο Φραπέ (που μου άρεσε) ή από το αν θα μου στείλει ο ΜΧΣ την Παταγονέζα (που την περιμένω). Όποιος εξαντλεί το θέμα στον φωσκολικό εγωισμό μου η στην πληθωρικότητά μου (που μπορεί να είναι αλήθεια, αλλά μισή αλήθεια) έχει κτγμ έλλειμα αυτοκριτικής και για αυτό έχω χρέος να είμαι πιο σαφής.

Όταν συνέδεσα τον όρο «εξουσιασμός» (είπα μάλιστα «ιδιόμορφος», «υπόρρητος») με τους μοντς εν γένει, δεν εννοούσα έναν εξουσιασμό ενορχηστρωμένο, συνειδητό και οργανωμένο από όλους τους μοντς μαζί, σ' αυτό συμφωνώ με τον Βράστα ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Ούτε όμως ισχύει ότι οι μοντς συμπεριφέρονται όπως όλα τα άλλα άτομα, και ότι μια διένεξη ενός μη μοντ με έναν μοντ έχει τον ίδιο χαρακτήρα με την διένεξη ενός μοντ με έναν άλλο μοντ. Αυτό που θεωρώ ότι συμβαίνει είναι ότι υπάρχει ένα έντονο role-playing στο σάιτ, όπου έχει επιπλέον εγκατασταθεί ένα πεδίο εξουσίας , στο οποίο τα role-playing των μοντς συντονίζονται μεταξύ τους, δημιουργώντας μια ανισότητα μεταξύ μοντς και μη μοντς.
Σε αυτό το role-playing εντάσσονται και στοιχεία όπως αυτά που αναφέρει ο Τζόνι, δηλαδή να κάνουμε διαβουλεύσεις επί διαβουλεύσεων, να ξανασυζητάμε για τις λεξιπλασίες, να καθυστερεί η ζητημένη διαγραφή ενός λάθους, όλα αυτά είναι τρόποι να την αυτοβρίσκουν οι μοντς και να υπογραμμίζουν την διαφορά τους από τους μη μοντς.

Έχω πει βέβαια ότι θεωρώ το σάιτ αρκετά ελεύθερο και για αυτό το ευχαριστήθηκα. Αυτήν την στιγμή τονίζω τα αρνητικά για χάρη διαλόγου χωρίς να αναιρώ τα θετικά που υπάρχουν. Θα εξηγήσω, λοιπόν, γιατί ξενερώνω: Γιατί αυτό που έχω να υποστώ όταν κάνω ένα λάθος (και εδώ δεν μιλάω μόνο για μένα, έχουν τύχει και σε άλλους παρόμοια) δεν είναι μόνο το αλύχτισμα του ΠΣ (με αυτό έχω τελειώσει, δεν θα ξανααναφερθώ), είναι και: - οι άκαιρες αμπελοφιλοσοφίες του Βίκαρ (που μου είναι παρεμπιπτόντως αρκετά συμπαθείς), - η επίδειξη παλαιουροσύνης από την Ιρονίκ που προβάλλει εαυτόν ως το αυτοπροσωποποιημένο κύρος του σάιτ, - οι γουτσοτσαχπινιές της Μες (η χαριστική βολή!) εν είδει παρηγορήτρας, - η διπλωματική δραστηριότητα του Βράστα (επίσης καλοπροαίρετη και ευγενής), - και κάποια ψιλά του Τζήζαντα (μαζί μου τυχαίνει να είναι ευγενής, άλλους τους έχει γαβγίσει πιο άσχημα). Όλα αυτά όντως είναι διαφορετικά και ποικίλα, και όχι οπωσδήποτε ενορχηστρωμένα. Ωστόσο, εγώ θα προτιμούσα ένα απλό πάτημα κουμπακίου που να διαγράφει ένα λάθος, όχι να πρέπει να υποστώ όλα αυτά.

Επανέρχομαι στο γενικό ενδιαφέρον, γιατί κινδυνεύω να παρεκτραπώ πάλι στο προσωπικό μέρος. Θεωρώ ότι βλέπουμε μοντς να την αυτοβρίσκουν με το ρολάκι τους, συντονίζοντας τα ρολάκια μεταξύ τους. Να παρουσιάζουν την χαρακτηριστική αφέλεια των «δοκούντων ἄρχειν». Ένα παράδειγμα είναι και το ντίσκουρς ότι δεν είμαστε ευγνώμονες για τον μόχθο που καταβάλλουν, το οποίο δεν στέκει, γιατί θα μπορούσαν να κάνουν και άλλους μοντς. Να διευκρινίσω εδώ, γιατί το έθεσε ο Τζόνι, ότι εγώ θεωρώ ότι για σημαντικούς λόγους σωστά δεν έγινα μοντ (παρά το ότι είμαι μνήμη του σάη και τα ρέστα του παγωτά). Οπότε όποιος αναγάγει εξαντλητικά τα όσα λέω στο ότι δεν έχω γίνει μοντ κατά την γνώμη μου θα έχει έλλειμα αυτοκριτικής. Δεν είναι αυτό το θέμα. Υπάρχουν όμως άτομα (άσχετα από μένα) που θα μπορούσαν να γίνουν μοντς, τουλάχιστον 3 με 5, οπότε όταν ένας μοντ μας ζητάει ευγνωμοσύνη για τον μόχθο του, μας ζαλίζει τον έρωτα. Αν κουράζεσαι, βάλε κι άλλους, αν επιλέγεις να ανήκεις σε μια ολιγομελή ομάδα, τότε μην μας ζαλίζεις τον έρωτα. Γενικά με ξενερώνει αυτό το ντίσκουρς για τα παλιόπαιδα τα αχάριστα, τα μη ψύχραιμα κ.τ.ό.

Λοιπόν, εν κατακαυλείδι: Η κριτική μου αφορά στην εγκατάσταση ενός πεδίου εξουσίας όπου ρολάκια διαφόρων μοντς συντονίζονται μεταξύ τους με κίνδυνο την ανισότητα. Το θέμα για το μέλλον είναι το εξής: Εγώ μπορεί να φεύγω σε μια ούμπερ-ώριμη στιγμή που προσέφερα ό,τι ήταν να προσφέρω και δεν θα λείψω στο σάη, τουλάχιστον όχι ως λημματογράφος, (ίσως λείψω ως σχολιαστής ή ως διαλεγόμενος). Αυτό που θέλω να επιστήσω την προσοχή από το Α' Νεκροταφείο Αρχιδοκάμπου, είναι ότι ένα τέτοιο πεδίο εξουσίας μπορεί να διώξει και άλλα άτομα, τα οποία να φύγουν (σε αντίθεση με μένα) πρόωρα από το σάη, χωρίς να δώσουν όλα όσα θα μπορούσαν. Έχει συμβεί αυτό στο παρελθόν και μπορεί να ξανασυμβεί. Δεν είμαστε όλοι εμείς που φεύγουμε τρολς. Ούτε όλες οι καραμέλες είναι παντελώς άμοιρες αλήθειας. Θέλει προσοχή. Θεώρησα καθήκον μου να κάνω αυτήν την κριτική δημόσια και όχι σε πιμί, και μάλιστα από την επισφαλή θέση αυτού που εν προκειμένωι ξεκινά έχοντας άδικο στην αρχή της διένεξης. Αατα.

Λυπάμαι που νιώθεις έτσι.

Εγώ διαβάζω και ξαναδιαβάζω τα σχόλια και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η συζήτηση αυτή διεξάγεται σε αυτό το λήμμα. Υποτίθεται ότι το παρόν πόνημα αφορά την προσπάθεια ανάπτυξης και καθιέρωσης ενός θεωρητικού μοντέλου της σλανγκ, κι εγώ απ' το σχόλιο του Αίαντα και μετά διαβάζω για εσωτερικές έριδες και διενέξεις.

Μάλλον στη νέα βερσιόν του ιστοχώρου επιβάλλεται η ύπαρξη ενός φόρουμ, χώρια που τα σεντόνια με αυτές τις γραμματοσειρές είναι όχι απλά μαρτύριο, αλλά απροκάλυπτος σαδισμός εκ μέρους του συντάκτη.

Ωραία, εγώ δεν καταλαβαίνω ΤΙ ζητάτε. ΤΙ ρε παιδιά; Να γίνει όλο το σάη μοντ; Τι είναι αυτό που θα μας κάνει να μην είμαστε εξουσία και αρχίδια καπαμά στα μάτια σας; Να λειτουργούμε ως χρήστες και όχι ως μοντς; Να μην χαλάμε τα χατίρια σε κανέναν; Να είμαστε απίκο για τον καθένα την απόλυτη στιγμή που αυτός το ζητάει; Να μην προσπαθούμε να καταλαγιάσουμε τις διενέξεις; Να μην διαγράφουμε ποτέ κανέναν; Να είμαστε ελαστικοί; Να είμαστε αυστηροί; Να μην υπάρχουμε; Να μήν παίρνουμε θέση; Να παίρνουμε θέση; Να παίρνουμε τη θέση που θέλει ο Χ χρήστης κάθε φορά; Ποιο σκατά είναι το ζητούμενο επιτέλους; Όχι το κατα περίπτωση, αλλά το διαιωνιζόμενο και μη πραγματοποιημένο από πλευράς μας; ποιο είναι λοιπόν αυτό;

Εφόσον λοιπόν το θέτετε έτσι και το παιχνίδι παίζεται μεταξύ κακών μοντ και καλών μη μοντ (όπου μη μοντ αυτή τη στιγμή είναι οι χανκ και γιαννάκης, γιατί δεν βλέπω καναν άλλον να κλαίει), έχω να απαντήσω το εξής: μας προσβάλλετε συστηματικά, και μεις, οι μάλακες, από την πλευρά μας, επειδή προσπαθούμε να κρατάμε μια αξιοπρεπή στάση ακριβώς για να μη μας δείτε ως εξουσία, το βουλώνουμε, προσέχτε: δεν το παίζουμε καλοί, αλλά διπλοτριπλοζυγίσουμε τις καταστάσεις και προσπαθούμε να μην αφήνουμε τα νεύρα μας ανεξέλεγκτα, πράγμα που δεν το κάνετε εσείς, βεβαίως.

Ε λοιπόν εγώ κάνω την κακιά αρχή, γράφω στο τέτοιο μου το μοντιλίκι και τη ζαμπουνιά του και σας λέω ως Ηρώ και τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο, ότι μου έχετε προσβάλει επανειλημμένως και με τον πιο επίμονο και χυδαίο τρόπο τα τελευταία ΧΡΟΝΙΑ την καλή μου διάθεση, και ήρθε η ώρα να πω ότι δεν ξαναπροσπαθώ για κανέναν γιατί γκάνιασα με αυτό το τροπάριο. Όποιος δεν γουστάρει λοιπόν, λυπάμαι αλλά ναι, να πάρει τα μπογαλάκια του, τέρμα αυτό το ξεμπρόστιασμα σύσλανγκών σας με την καραμέλα ότι σας καταπατάνε τα δικαιώματα, δεν είμαστε τέτοιοι, δεν είμαι τέτοια, αλλά στόμα έχω, και έχω και 1000 βρισιές στο ενεργητικό μου εδώ μέσα, διαλέχτε μία για να μην την πω εγώ, και σπίτι σας. ε άει στο διάολο πια. Και μην παραμείνετε για να μας φτάσετε στα όρια ώστε να πατηθεί το γαμολοκουμπάκι, γιατί νομίζω ότι η κρυφή ηδονή σας είναι αυτή πια.

γαμολοκουμπάκι;!;!;!;!;!

ιρονίκ, λοιπόν, εγώ πιστεύω ότι

α) πρώτο ζητούμενο: το ποιες αλλαγές θα γίνουν στο slang.gr θα έπρεπε ή πρέπει να γίνει αντικείμενο διαβούλευσης δημόσια και ολοκάθαρα και συγκροτημένα. Κατά καιρούς διάσπαρτα διαβάζει κανείς σχόλια από μοντς ότι κάτι ψήνεται και κάτι γίνεται, αλλά κάλεσμα για απόψεις και γνώμες δεν έχει γίνει.

β) δεύτερο ζητούμενο: θα ήταν καλό το ποιοι είναι μοντς και το ποιες είναι οι αρμοδιότητές τους να γίνει πιο ορθολογικό. Συνδέεται για μένα με το πρώτο ζητούμενο, το να μπορούμε να λέμε τη γνώμη μας για τις διαδικασίες μέσα από μια διαδικασία που η γνώμη να έχει βαρύτητα.

Αυτονόητα; Δε μπαίνω στον κόπο να γράψω περισσότερα τέτοια.

οι αλλαγές αυτές αφορούν στην όψη, στην ηλεκτρονική λειτουργικότητα, σε νέα στοιχεία βάσει κάποιων επιθυμιών της σλανγκοκοινότητας που έχουν τεθεί κατά καιρούς, και κυρίως στις κατηγοριοποιήσεις των λημμάτων (όπου θα προστεθούν ετικέτες / ταγκς), πράγμα με το οποίο πειραματιζόμαστε με 1000 τυχαία λήμματα χωρίς ακόμα να έχουμε καταλήξει απόλυτα.

Κάλεσμα για απόψεις και γνώμες θα γίνει αφού το λανσάρουμε ώστε να μπορέσουμε να δούμε επί του πρακτέου τι βολεύει, τι δεν βολεύει, τι είναι μάπα και τι είναι καταπληκτικό.

το ποιοι είναι οι μοντς και οι αρμοδιότητές τους το έχω ξαναγράψει με πάσα λεπτομέρεια σε ένα λήμμα το οποίο δεν θυμάμαι, θα ψάξω να το βρω σε λίγο.

(καταλαβαίνω το σημείο σου, αλλά δεν νομίζω χαλ μου να είναι αυτό το παράπονο του ταπεινού και καταφρονεμένου χρήστη...)

ελπίζω για τελευταία φορά να χρειάζεται να τα κοπιάρω όλ' αυτά, και όποιος βαρεθεί να τα διαβάσει ας νιώσει πόσο βαριέμαι να τα ξαναλέω. Είναι από δικά μου σχόλια σε τρία λήμματα όπου έγιναν παρόμοιοι χαμοί. Ιδού λοιπόν.

μουσταλευριά
οκ. λοιπόν, νομίζω ότι έχει έρθει η ώρα να πω την ιστορία του σάιτ, ως η παλαιότερη κοπτοραπτού εδώ μέσα (μα γιατί δακτυλογράφησα κατά λάθος 3 φορές κοπροραπτού, θείε Φρόυντ;;;)

ο στράβων, με τον σταβό του τρόπο, έθεσε παρόλ' αυτά ένα θέμα το οποίο κανείς μας δεν είχε σκεφτεί: πώς μπορεί κάποιος νέοπας να ενημερωθεί για τα του σαϊτός, χωρίς να πρέπει να φάει τις ώρες του ψάχνοντας εδώ μέσα. Και όταν λέμε να ενημερωθεί, δεν εννοούμε να διαβάσει λήμματα και να τα ξέρει απ' έξω στις επόμενες εξετάσεις, αλλά να μάθει κάποια βασικά για την ιστορία του σάιτ.

Αποφάσισα λοιπόν χωρίς να ρωτήσω κανέναν μοντ, να αρχίσω την αφήγηση. Αφού πω όσα θυμηθώ, οι υπόλοιποι μοντουλαίοι ή και κάποιοι απλοί χρήστες ας προσθέσετε και ας συμπληρώσετε ό,τι κρίνετε. Και μετά, ω ντικ, κάνε ένα κόπιπί και χώσ’ το στην Αρχική. Εκεί θα προστεθούν και ό,τι κουβέντες / γαυγάδες έχουν παίξει κατά καιρούς σε σχόλια λημμάτων, όπως σε τούτο δω. Και έτσι το σλανγκρ θα έχει την δική του ιστορία (εκτός από την Λιλιανάδα που είναι οφ τόπικ τώρα, αλλά να την αναφέρω και αυτήν, βτς).

Πριν 2,5 χρόνια περίπου, εγώ που δεν είμαι ιδιαίτερα άνθρωπος των φόρουμζ και μπλογκζ κλπ, ανακάλυψα μέσω εφημερίδας (Καθημερινή, αν θυμάμαι καλά) το σλανγκρ -και εννοείται ότι μπήκα αμέσως να το δω. Και έφαγα μεγάλο κόλλημα και έριξα πολύ γέλιο. To πρώτο πράγμα που έκανα, ήταν να στείλω στους ιδιοκτήτες (όπως νόμιζα) ένα μέιλ, όπου έδινα συγχαρητήρια και πρότεινα την διόρθωση των ορθογραφικών λαθών, με την λογική ότι κάααααποτε αυτό το λεξικό θα γίνει και χρηστικό, πέρα από χαβαλεδιάρικο… Πχ. ένας ξένος μεταφραστής θα μπορούσε να το συμβουλευτεί, κι ας μην δίνονται πάντα πλήρεις πληροφορίες για μια λέξη. Τουλάχιστον θα μπορούσε να καταλάβει περί τίνος πρόκειται. Όμως, επειδή μου αρέσει να έχω και την αληθινή εικόνα της γλώσσας, πρότεινα επίσης να διατηρούνται οι πρωτότυπες ορθογραφίες στο αρχείο, έτσι ώστε να μπορεί, πχ, κάποιος μελετητής της γλώσσας του 2367 μΧ να έχει μια εικόνα…

Η απάντηση του ενός τελικά ιδιοκτήτη (dik) ήντουνα ότι ναι, βεβαίως, καλή ιδέα, αλλά θα χρειαστώ βοήθεια σε αυτό. Εκεί απάντησα και γω ναι, βεβαίως, θα βοηθήσω όσο προλαβαίνω και γω. Κι έτσι μπήκα στα έγκατα του σάιτ…

Και όλα πηγαίναν αργά και σταθερά. Συνομιλούσαμε καθημερινά (για την ακρίβεια τις αργές νυχτερινές ώρες) μέσω τσατ για το τι πρέπει να γίνει ακόμα με το λεξικό, από λεξικογραφικής άποψης ή από τεχνικής. Εγώ, ιδέα από το δεύτερο. Απλώς έριχνα ιδέες στον ντικ και αυτός μου έλεγε ναι, όχι, και αναλόγως το ταχτοποιούσε.

Κάποια στιγμή, κάτι με το Κουτί της Πανδώρας που είχε έμμεσες (αλλά όχι ευθείες) αναφορές στο σάιτ, κάτι με ένα άρθρο μιας κυριακάτικης Ε (σε ένθετο) όπου αναφέρθηκε το σάιτ, και έγινε της πουτάνας το κάγκελο από αφίξεις στο σλανγκρ… και βρέθηκα μια μέρα να έχω προς διόρθωση πάνω από 1000 λήμματα. Έγινε λοιπόν «στρατολόγηση» βλέπε εδώ: www.slang.gr/news/show/10 <το λινκ δεν υπάρχει πια> και τότε «πήραμε» τον Cunning Linguist (τον οποίον τώρα έχουμε χάσει, φαντάρος γαρ). Και πάλι έτρωσε το πράμα, κόπασε η μπόρα, συνεχίσαμε με άλλες δουλειές για το σάιτ, τις κατηγορίες, το ένα μου, το άλλο μου, κλπ. Σιγά-σιγά μπήκαν και άλλοι μόντουλες, «αναβαθμίστηκε» ο τρόπος βαθμολόγησης -που να μην έσωνε, κλπκλπ.

Την ιστορική μέρα της 6ης Δεκ.2008, πολύ προτού ξέρουμε τι πρόκειται να διαδραματιστεί στην Αθήνα, ένα άλλο μέγα γεγονός ήταν να λάβει χώρα, η πρώτη συνάντα του σάιτ. Εγώ δεν μπορούσα να είμαι, ούτε ο nick που γιόρταζε (ο οποίος, για να τα ξέρετε ούλα, είναι και το έτερον μου ήμισυ, εξού και το ironick, απλώς μετά ο Νίκος αδυνατούσε να ασχολείται και έτσι απλώς μπαίνει φού και φού, βάζει κανα μήδι, βάζει κανα ποντάκι, και ξανά μετά από κανα μήνα πάλι.

Στη συνάντα αυτή λοιπόν, ήταν μόνο ο ντικ, ο Κάνινγκ και ο acg…

Έγινε τελικά και μια άλλη συνάντα κάποια άλλη στιγμή (αρχές Ιανουαρίου νομίζω), όπου συναντηθήκαμε οι τρεις που προανέφερα, ο τζιζ, και γω, δηλαδή οι τότε μοντουλαίοι.

Τον Φεβρουάριο του 2008, έγινε πάλι χαμός. 1700 προς διόρθωση λήμματα. Νέα επιστράτευση: Μες. Η οποία σάρωσε και έκανε περί τα 1000 λήμματα μόνη της μέσα σε καμιά βδομάδα – από κει που μου έλεγε ότι μμμ, ναι, δεν προλαβαίνω, η δουλειά ξέρεις, κανα-δυο λήμματα το μήνα και βλέπουμε. Τεσπα, μας ακούει τώρα, δεν λέω άλλα.

Έγινε λοιπόν και τρίτη συνάντα, ημιανοιχτή γιατί δεν υπήρξε αρκετός χρόνος να οργανωθεί εγκαίρως. Ήμασταν νικ, εγώ, κάνινγκ, βράστας, εϊσιτζής, κρεψίνις, κνάσος, Μες. Ούτε τζίζας, ούτε πονηρός, ούτε βικάρ και… ούτε ο ντικ… κάτι του είχε τύχει και δεν τα κατάφερε τελικά…

Μπήκε και ο Βράστα στους μοντουλαίους. Και έκτοτε είμαστε οι εξής: η Μes, τζίζ, Βικάρ, Πονηρόσκυλο, κάνινγκ, Βράστας, , εϊσιτζής, Τζίζας, ντικ (επί του λειτουργικού πάντα) και εγώ. Και βλέπουμε. Υπάρχει πάαααααααρα πολλή δουλειά να γίνει και υπάρχουν πάαααααααρα πολλές απόψεις (αλλά όχι διαφωνίες) για τα χίλια δυο ζητήματα του λεξικού: η αναζήτηση, τα λινξ, οι κατηγορίες, τεσπα όλα τα λειτουργικά. Επίσης η μορφή του (χαβαλές ή επιστήμη;), το αν θα παραμείνει ηλεκτρονικό ή αν σηκώνει να γίνει έντυπο, το αν θα παραμείνει ενιαίο ή θα γίνει το β σάιτ εντός του σάιτ, με τα επιλεγμένα λήμματα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως χρηστικά), το πώς τέλος πάντων θα καταστεί (Αν στοχεύσουμε εκεί τελικά, πράγμα άγνωστο) συγχρόνως χαβαλεδιάρικο όσο και χρηστικό εργαλείο. Εννοείται ότι δεν υπάρχει χρόνος για τίποτα απ’ όλ’ αυτά προς το παρόν, καθότι όλοι έχουμε τις δουλειές μας και κανείς μας δεν πληρώνεται από δω μέσα, το κάνουμε ΜΟΝΟ και ΜΟΝΟ γιατί το γουστάρουμε, τελεία και καύλα. Τώρα αν έχουμε πέσει στον φριχτό σατράπη τύραννο του ηλεκτρονικού κόσμου, ε χαλάλι του. Πάντως αυτό μας διατηρεί όλους τους υπόλοιπους ίσους. Εννοώ μοντουλαίους και χρήστες.

Κάποτε φτάσαμε τα 10.000 λήμματα και οργανώθηκε η δεύτερη ανοιχτή συνάντα του σάιτ. Ήμασταν όμως λίγοι: Ντικ, κάνινγκ, βράστα, Μες, εγώ, Νικ, Πάτσης, ΝίκοςΠιπ, Λύο Καλοβυρνάς, εισιτζίδης. Πάλι όχι τζίζας, Βικάρ, Πονηρός. Δεν είναι στην Αθήνα.

Την επομένη συναντήθηκαν οι Σαλονικιοί μεταξύ τους: θα σας τα πει ο Πάτσης που ήντουνα εκειά. Ή δείτε εδώ http://www.slang.gr/news/show/24 για τις 2 αυτές συνάντες.

Η τελευταία συνάντα έλαβε χώρα πριν ένα μήνα, όπου ήρθαν και οι Ντεσπεράντο, Τζονμπλάκ, Χότζας, Ζάκκης και, επιτέλους, Βικάρ. Πάλι ο ντικ δεν μπόρεσε. Κατά τα άλλα: τζίζας, βράστας, έι, νικ, Μες, εγώ.

Και τέλος, εν συντομία, η ιστορία του αυτοκτονημένου: λεγόταν Πάνος2 τότε, και έσκασε μύτη με την χαρακτηριστική του ανορθογραφία, την οποία εγώ προσωπικά θεώρησα μποστική και όχι δυσλεξική, και σκέφτηκα ότι θα έπρεπε να την διατηρήσουμε, όπως διατηρούμε την εσκεμμένη καθαρευουσιάνικη ανορθογραφία του κου Ζάκκη. Τεσπα ο ίδιος επέμενε ότι ήταν προϊόν δυσλεξίας κι έτσι αποφασίσαμε ότι πρέπει να διορθώνεται. Το πρόβλημα ήταν ότι σε κάποια λήμματά του τού έβγαιναν κάποιες ωμότητες που έδειχναν ρατσιστικές ή τεσπα ακατάλληλες για το σάιτ. και έτσι του την είπαν κάποιοι χρήστες και μοντς, και τότε ήρθε η κακιά η ώρα, ήρθε στα λόγια με τον βράστα και για να τον εκδικηθεί μπήκε στο σάιτ με 30 διαφορετικούς λογαριασμούς και τον έριξε από της 3η θέση στην 68η, ή κάτι τέτοιο, σκότωσε και κανα δυο άλλους… Τότε επιτέλους νευρίασα και γω αρκετά και του την είπα με τρόπο με το λήμμα γιατί δεν αυτοκτονάς να ησυχάσουμε; και καθώς είχαν διαγραφεί όλα τα λήμματά του και είχε αποκατασταθεί η βαθμολογία των υπολοίπων, ξαναμπήκε στο σάιτ με άλλο νικ, ο αυτοκτονημένος. Πράγμα που προσωπικά βρήκα πολύ χιουμοριστικό από πλευράς του. Έκτοτε είναι ενεργό μέλος του σλανγκρ, μέλι γάλα, με κάποιες εξάρσεις πού και πού αλλά οκ, και έχει την «τιμή» να αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια της ιστορίας του σάιτ, αμ τι.

Έκτοτε μπήκαν και νέες ρυθμίσεις: σχετικά με το δικαίωμα βαθμολόγησης ενός νέοπα (να έχει τουλάχιστον 2 ορισμούς εγκεκριμένους), την διαφάνεια σχετικά με το τι γίνεται με τις μπαγαποντοδοτήσεις και με τις κατωποντοδοτήσεις, κλπ

Και η σλανγκοζωή συνεχίζεται.

Όσοι έχετε διάθεση να συμπληρώσετε ή να διορθώσετε την ιστορία μου, γιορ βέλκαμ. Και όσοι έχουν απορίες, να τις ρωτήσουν Ευ-γε-νι-κάαααααααα!

κανταΐφι
ο μοντ διορθώνει τα κείμενα (ορθογραφία, στίξη, εμφάνιση)
λινκάρει ό,τι έχει τυχόν παραλειφθεί
συμπληρώνει σημειώματα μέσα στον ορισμό (πχ. συνώνυμα, ή γενικά πληροφορίες σχετικά με ένα λήμμα το οποίο, πχ, μπορεί να απαντάται σε μια ξένη γλώσσα -ή τεσπα κάτι το οποίο κανείς χρήστης δεν μπόρεσε ή δεν σκέφτηκε να προσθέσει)
εγκρίνει το εκάστοτε λήμμα ή τα μήδια
απαντά στα αιτήματα των χρηστών λύνει τεχνικές ή γενικότερες απορίες των χρηστών
επικοινωνεί με κάθε νέοπα και τον προσανατολίζει ως προς ορισμένα πράγματα
κάνει τον διαιτητή σε περίπτωση ανάγκης
ελέγχει την κανονικότητα της συμπεριφοράς των χρηστών (βλ. επεισόδια πανωκατωποντοδοτήσεων κλπ)
ενημερώνεται για τα σχόλια κάθε λήμματος...
μαζί με τους άλλους μοντς συζητά και οργανώνει τα διάφορα (πρακτικά κυρίως) θέματα που προκύπτουν μέσα από το σάιτ και τα οποία κατόπιν επεξεργασίας ανακοινώνονται (αναβαθμίσεις κλπ)
αυτά είναι τα βασικά

Για να είσαι μοντ πρέπει
α. να είσαι καθημερινά απίκο
β. να είσαι ορθογράφος και να ξέρεις και καμιά ξένη γλώσσα
γ. να ξέρεις πρόσωπα και πράγματα του σάιτ και κυρίως λήμματα ώστε να λινκάρεις, να κρίνεις, να συγκρίνεις.
δ. να προσπαθείς να είσαι ψύχραιμος και εργατικός παρά τον εκνευρισμό σου ή τη βαρεμάρα σου ή την περίοδο που ήρθε απροειδοποίητα 5 μέρες νωρίτερα ή την πίεση της δουλειάς σου

καμενιά
Έστω λοιπόν ότι εσύ, Τζόνι, είσαι αυτός που ξεκίνησε αυτό το σάιτ. Δεν θα ήθελες άραγε να πάρει την μορφή που είχες από την αρχή φανταστεί, αφήνοντας βέβαια και κάποια περιθώρια εξέλιξης, την οποία δεν έχεις προβλέψει;

Αν λοιπόν, με την πάροδο του χρόνου, έβλεπες πως το σάιτ έχει ξεφύγει (από αυτό που είχες κατά νου) κατά τρόπο μη γόνιμο, δεν θα έκανες κάτι; δεν θα αφαιρούσες τα στοιχεία (λήμματα, σχόλια, χρήστες) που θεωρείς ότι το σπιλώνουν ή απλώς το υποβαθμίζουν; (άσχετα με το ποιον των χ κριτηρίων / γούστων σου, δεν το εξετάζω αυτό).

Και τότε, βλέποντας ότι κάποιοι αντιδρούν, και μάλιστα πολύ έντονα και επιθετικά, δεν θα δοκίμαζες, εν πρώτοις, να εξηγήσεις τις πράξεις σου; και τελικά, βλέποντας ότι δεν βγαίνει τίποτα, δεν θα τους αγνοούσες;

Άλλο τώρα: κάποια στιγμή, το χ αυτό σάιτ σου, θα ήταν πια δύο ή τριών ετών. Σαφώς θα υπήρχαν πια κάποιοι «παλιοί», οι οποίοι, ακριβώς επειδή έχουν παρακολουθήσει και τα 15.000 λήμματα και τους 2.500 χρήστες και τα 36.000 σχόλια και τα 3902867457901 τεχνικά προβλήμματα από την αρχή, έχουν γνώση των πραγμάτων, άρα είναι κατάλληλοι για συνεργασία (=μοντς), καθότι εσύ, ο ιδιοκτήτης και επινοητής του σάιτ, δεν προλαβαίνεις ούτε να κλάσεις πια.

Αυτοί οι παλιοί λοιπόν (εφόσον μάλιστα δεν έχουν ακούσει από σένα κανα φιρμάνι ότι, πχ, δεν πρέπει να συνάψουν σχέση μξ τους κττ), καίτοι αρχικά άγνωστοι μεταξύ τους, θα είχαν κάποια στιγμή πια γνωριστεί και πιθανόν να είχαν γίνει και φίλοι. Φίλοι σου, επίσης. Ή, απλώς, γνωστοί.

Και θα ερχόταν αργά ή γρήγορα η μέρα που θα εμφανιζόταν κάποιος χρήστης, ο οποίος θα σήκωνε μπαντιέρα ότι εδώ έχουμε μια κλίκα η οποία μας εκμεταλλεύεται και θέλει την παρεΐτσα της και τίποτ' άλλο κλπ.

Δεν θα αισθανόσουν το λιγότερο θιγμένος από μια τέτοια κρίση, η οποία, σημειωτέον, έχει τέτοια δύναμη (γιατί όλοι είμαστε παραπονεμένοι σε αυτή τη ζωή) ώστε θα επηρέαζε το σύμπαν όλο και τελικά θα γαμιότανε το σάιτ χειρότερα από κάθε πρόβλεψή σου;

Αυτό που με ενδιαφέρει είναι όχι τόσο το να απαντήσεις σε όλο αυτό το κατεβατό, αλλά το να μας πεις πώς θα λειτουργούσες στην θέση μας, ώστε να δούμε τι έχουμε κάνει λάθος ή τι έχουμε παραλείψει. Αλλά πρέπει να βάλεις την θέση σου στη θέση όλων ημών τους οποίους και συ και άλλοι βλέπετε με μισό μάτι.

Τα είχα υπόψη μου όλα αυτά Ιρονικ, και δε θεωρώ ότι παίρνω απάντηση.

με δουλεύεις και συ ρε χαλ, είμαστε σοβαροί; έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας εδώ μέσα. τι θέλετε πια να δείτε, και τη σοκολάτα-μπανάνα στα λερωμένα σώβρακά μας; θέτε να πούμε στον ντικ να ανοίξει δημοσίως και όλα τα πιμιά όλων μας; και το φόρουμ της Κλίκας; τι μου λές τώρα; μήπως απλώς δεν θέλατε, ξερω γω, γυναίκες εδώ μέσα; μήπως είστε όλοι παραπονεμένοι μη μοντς; γιατί δεν μπορώ να υποθέσω πια άλλα πράγματα, πραγματικά, εκεί φτάνει το μικρό μου μυαλό. ας απαντήσει άλλος, βαρέθηκα, μα το θεό. άντε γειά σας και θα τα ξαναπούμε στη δευτέρα παρουσία όπου θα κριθούμε όλοι από έναν.

Χαλικούτη, δέν ξέρω τι κάλεσμα έχεις υπόψη σου και πόσο επίσημο θα το ήθελες προκειμένου να ψηθεί ο μέσος χρήστης να συμμετέχει. Πάντως επανειλημμένα, εγώ τουλάχιστον, έχω ζητήσει απόψεις και γνώμες πάνω σε καίρια πράγματα (βλέπε προσπάθειες στο μπαγαποντοδότης ας πούμε), και η ανταπόκριση ήταν ισχνή (εσύ εκεί ειχες ρίξει κάτι ιδέες, και ένας δυό άλλοι συμφώνησαν ή διαφώνησαν, έτσι απλά). Υπάρχουν και πάμπολλες άλλες φορές που έχω καταθέσει κι' έχω ζητήσει γνώμες, λιγότερο συγκροτημένα ίσως, και μάλλον κατάφερα να γίνω μαϊντανός με τις τόσες φορές, παρά βγηκε κάτι. Κι' όταν πάω να βγάλω κάτι απ' τις εντάσεις, όπως καληώρα, βγαίνω και μαλάκας, και διπλά μάλιστα: ώς συντονιστής απ' τη μιά, άρα τακίμι με το πονηρό ξερωγώ, και για το όποιο μου στιλάκι απ' την άλλη, οτι αμπελοφιλοσοφώ περι λεξιπλασιών.

Σόρι, αλλα άν ο Χάν δέν έχει την ψυχραιμία να ξεπεράσει το «πρωκτικάντζικο» του πονηρού και να συζητήσει την ουσία (ως προς το αντικείμενο του σάιτ), ε τότε σε τί εποικοδομητική διαβούλευση, δημόσια, καθαρή και συγκροτημένη να ελπίσεις;... Ο άλλος έχει προσβληθεί, δέν μπορεί να συζητήσει πλέον, ούτε και έχει τη διάθεση να το λύσει κατιδίαν απ' ότι φαίνεται, άρα τέρμα.

Ή σε τί κουβέντα καλή να ελπίσεις με τον τζόνι, όταν αρπάζει την κάθε ευκαιρία, και στο ξεκάρφωτο μά την αλήθεια (άν και έχει δίκιο ο Βράστας, πλέον είναι βέβαια προβλέψιμος), τελοσπάντων, αρπάζει την κάθε ευκαιρία να πολώσει μεταξύ κλίκας και χρηστών; Κι' ας γράφει (ή έγραφε) γαμώ τα λήμματα, σιγά μην ελπίσω σε εποικοδομητική κουβέντα μαζί του πλέον. Τέρμα κι' αυτό.

Και το γαμώτο-γαμώτο, είναι οτι σε τέτοιες φάσεις εκρήξεων εγωισμών (δικαιολογημένων ή αδικαιολόγητων, δέν έχει σημασία), οι λοιποί χρήστες απλά παρακολουθούμε με φραπεδιές, ή κράζουμε και κοροϊδεύουμε για την κούραση του πράματος, και τελοσπάντων, ποτέ δεν μπουκάρουμε όλοι μαζί να βάλουμε το πράμα στη σωστή του διάσταση: σε ότι μπορεί να αφορά το σάιτ ως τέτοιο.

Σε τί εποικοδομητική συζήτηση δημόσια να ελπίσεις με τέτοια δυναμική;... Σά χρήστης το ρωτάω βασικά (κι' αν θέτε το πιστεύετε).

Στη συγκεκριμένη τελοσπάντων περίπτωση, η ουσία του πράγματος είναι: πώς μπορούμε ν' ανεβάζουμε κάτι με μία άλφα βεβαιότητα; πού μπορούμε να το στηρίξουμε; πώς πρέπει να διατυπώσουμε τον ορισμό, ωστε να μήν παραπλανήσουμε εναγνοία μας;

Και η ουσία του πράγματος δέν είναι: είναι ο πονηρός πρωκτικάντζας; (άκου λέξη ρε π'στ') είναι ο χάν το θύμα; πρέπει ο Συντονισμός να προστατεύει υπολήψεις; πόσο μπορεί να τις προστατεύει πρίν κατηγορηθεί για πατερναλισμό; Και ούτω καθεξής. Απο απαντήσεις σ' αυτά, μιά χαρά, κι' εγώ εχω, και τις έχω εκφράσει κιόλας κατακαιρούς (κυρίως πρήζοντας τους λοιπούς συντονιστές). Αλλα δεν πάει έτσι μπροστά το πράμα.

Συνοψίζοντας, απ' ότι βλέπω, σε γενικές γραμμές, οι χρήστες αυτού του σάιτ ή μιλάμε για μόστρα, ή δέ μιλάμε για μόστρα, ή μιλάμε οταν δέν αντέχουμε άλλο πιά. Στην τελευταία περίπτωση, δυστυχώς, δύσκολα να μιλήσεις εποικοδομητικά (το ξέρουμε όλοι το άντε γαμήσου κι' εσύ κι' ο γρύλλος σου). Σε τέτοιες συνθήκες, δύσκολα ν' αποτολμήσεις δημόσια ουσιαστική κουβέντα, και προτιμάς ανταυτού να ψαρεύεις τις γνώμες των χρηστών απο δώ κι' απο κεί, όπου και όποτε τις πετάν σε ανύποπτο χρόνο, ή, αν φοβούνται τα ατέρμονα δημόσια ντράβαλα, έχουν τουλάχιστον το ενδιαφέρον να τις μοιραστούν με το συντονισμό (έχει γίνει κάμποσες φορές).

Και όλ' αυτά, χωρίς να μπάζω τα τεχνικά ζητήματα καθόλου μέσα, για τα οποία μόνος υπεύθυνος, καλώς και κακώς, είναι ο ντίκ.

(γράφαμε μαζί τελευταία)

Συγγνώμη, δεν ήθελα να σε προκαλέσω, θεωρώ ότι δεν παίρνω απάντηση, με την έννοια ότι ανεξαρτήτως αφορμής και το εννοώ, θα ήθελα να ακούσω μια γνώμη, μια πληροφορία σχετικά με το

α) αν οι μοντς σκέφτονται να φτιάξουν μια διαδικασία που θα δίνει σε όλους την ευκαιρία να έχουν μια βαρύνουσα και ισότιμη άποψη για τις αλλαγές του σάιτ πριν αυτές γίνουν, καθώς και για άλλα κρίσιμα ζητήματα, στη βάση κάποιου πλαισίου λειτουργίας του site.

β) και, ειδικά αν για το (α) δεν υπάρχει τέτοια σκέψη, αν λοιπόν οι μοντς ως σώμα συνεχίσουν να έχουν τις αρμοδιότητες που έχουν (επί αλλαγών, διαγραφών κ.λπ), αν υπάρχει η σκέψη να προκύπτουν με ένα κάπως πιο ανοιχτό τρόπο.

Το ζητάω ανοιχτά, και όχι με μήνυμα προς τους μοντς γιατί το προτιμώ έτσι, για να τεθεί υπό συζήτηση, φαντάζομαι ενδιαφέρει. Τώρα δεν ξέρω τι έχει παιχτεί σε πμ κλπ και αν δεν είναι η κατάλληλη ώρα, τέλος πάντων.

Είστε εχθροί όσων μπαίνουν στο σάιτ από άιφον.

Το άιφον είναι εργαλείο του διαβόλου.

Συμφωνώ. Έχω καιρό να πάω εκκλησία.

Ε τότε...

γράφαμε μαζί όντως, το σχόλιο μου αμέσως πιο πάνω πάει στην ιρονικ.

Στον βίκαρ τώρα: δεν έχω πρόβλημα με τους μοντς έτσι γενικά και σίγουρα όχι προσωπικά, απλά πιστεύω ότι οι διαδικασίες καλό θα ήταν να γίνουν πιο ανοιχτές και δημοκρατικές. Δεν ξέρω αν δέχεσαι αυτό: η έως τώρα εμπειρία του σάη από πλευράς συμπεριφοράς χρηστών μπορεί για άλλους να είναι μνημείο ανωριμότητας και για άλλους μνημείο ωριμότητας. Για μένα το σαη είναι και τα δύο, λοιπόν εγώ μένω γιατί το πράγμα σίγουρα (δια)σώζεται! Στη βάση λοιπόν της εμπειρίας και της συνεκτίμησης πραγμάτων που κάνω είμαι υπέρ διαδικασιών που να επιτρέπουν να συζητάμε το τάδε θέμα ή το αν θα γίνει ο ένας ή άλλος μοντ, και να αποφασίζουμε μέσα από διάλογο, συνελευσιακά να το πω έτσι, χωρίς χαζοαγκυλώσεις, όμως.

Με δεδομένο τον γενικά αντιλογοκριτικό και ανοιχτό προσανατολισμό του σάη, ρωτάω λοιπόν γιατί δε δρομολογούνται ανάλογες διαδικασίες με πιο ξεκάθαρο τρόπο (γιατί φυσικά και έχει περάσει από το μυαλό σας και το έχετε συζητήσει / ή όχι;); Προφανώς υπάρχουν φόβοι μη γίνουν μαλακίες ή αναδειχθούν μαλάκες, ή δεν το θεωρείτε προτεραιότητα, ή είναι τεχνικά δύσκολο, ή συνδυασμός αυτών και άλλων. Οκ, μπορεί όμως και κάποιοι να έχουν ζητήματα με αυτό, και μια ξεκάθαρη απάντηση ότι δε θα γίνουν ή ότι μπορεί και να γίνουν, μαζί με το σκεπτικό θα ήταν το καλύτερο για το διάλογο. Είναι αυτό που λέμε γενικά μιλάμε σε άλλη βάση.

Με ενδιαφέρουν αυτά τα ζητήματα και πιστέυω είναι πιο σημαντικά από τα πρωκτικάντζικα.

Βίκαρ ξέρεις πραγματικά να απογειώνεις χιουμοριστικά τη συζήτηση. Είσαι πύργος ελεγχιούμορ. Το σκέφτηκα αυτή τη στιγμή σαν αντίδραση τόσο στον Σεφερλή, που βγάζει χίλιες δύο μαλακίες-λέξεις που αναπαράγω καθημερινά, χωρις να είναι βέβαια σάιτ στο Ίντερνετ ο άνθρωπος και γι' αυτό δικαιολογείται, όσο και στον μαλάκα τον μπαμπινιώτη που αναλλώνεται ο καημένος στην προσπάθεια να βρει την ετυμολογία, τις ρίζες και τις φορές που έχει ειπωθεί μια λέξη από τους εργάτες στο καρνάγιο του Περαία, κάνοντας την εξευτελιστικά απλή και βοηθώντας τον. Ρεσπέκτ.

Και μιας και σας βρήκα μαζεμένους, ψάχνω μετά μανίας μια ταινία του Yilmaz Gunay (Πιθανός τίτλος «Τα Αδέρφια») που μιλάει κλασσικά για φυλετικές διακρίσεις και υπάρχει μια σκηνή διαπόμπευσης Κούρδου χωρίς χέρια που του κρεμανε κουδούνια και τον περιφέρουν σε ένα χωριό. Δεν υπάρχει καμμιά αλληγορια εδώ.

εγώ ψάχνω χρόνια μια ταινία (μπορεί να ήταν και τηλεταινία) με τον Ντεπαρντιε, που υποδύεται έναν ταβερνιάρη που την είδε ποιητής.
Να μην μπορώ να την βρω με τίποτα!

ααα, κωμωδία ήταν

Ο Χαλ είπε κάτι κάτι σπουδαίο κτγμ που έχει περάσει μέχρι στιγμής στο ντούκου: ΕΞΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΣ όσον αφορά το ποιοι θα είναι μοντς.

Να τεθούν κάποια κριτήρια: ποιος ξέρει καλά ελληνικά, ποιος έχει ανεπτυγμένο γλωσσικό αισθητήριο, ποιος έχει ευρύ γνωστικό ορίζοντα επί παντός επιστητού, ποιος έχει μεγαλύτερη βιωματική επαφή με τη γλώσσα του πεζοδρομίου, ποιος έχει αποδείξει πως ενδιαφέρεται για το σάη δια της μακρόχρονης παρουσίας του.

Λίγο πολύ έχει πλέον διαμορφωθεί ένα κονσένσους σχετικά με τα παραπάνω, μέσα απο γνώμες που έχουν διατυπωθεί κατά καιρούς. Γνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας καλά, γνωρίζουμε ο ένας το δυναμικό του αλλουνού, τα δυνατά και τα αδύναμα σημεία του καθενός. Το κριτήριο της «καλης» ζαμπούνικης συμπεριφοράς είναι ένα μέσα στα τόσα, και δεν νομίζω οτι είναι το πλέον βασικό.

Εγώ ας πούμε χωλαίνω στο τελευταίο, είμαι κάφρος και κάγκουρας, το έχω ξαναπεί, τιμή μου και καμάρι μου, εξαιτίας αυτού μάλιστα αυτονομιμοποιούμαι να ασχολούμαι με το φαινόμενο σλανγκ. Έστω λοιπόν οτι είμαι εξοβελιστέος λόγω καφρίλας. Ο κάβουρας όμως πληροί πασίδηλα όλα τα παραπάνω κριτήρια (και με το παραπάνω!). Και όχι μόνο αυτός, κι άλλοι που δεν θέλω να κατονομάσω. Είναι πέρα ως πέρα αδιανόητο ένας τόσο προικισμένος άνθρωπος να μένει εκτός νυμφώνος για τόσο μεγάλο διάστημα. Ακόμη και ο πιο καλοπροαίρετος παρατηρητής θα σκεφτόταν πως παίζουν λόγοι προσωπικής εμπάθειας εναντίον του, που εσχάτως μισο-εκδηλώθηκαν και τα πράγματα οδηγήθηκαν σε ένα είδος κάθαρσης.

Πώς είναι δυνατόν να γκριζιάνουν οι μοντς πως δεν προλαβαίνουν, πως δουλεύουν για την ψυχή της μάνας τους και απο την άλλη να επιμένουν να μην προσλαμβάνουν βοήθεια, προστρέχοντας σε εγνωσμένης αξίας προσωπικότητες;

Τί είναι αυτό το τόσο φοβερό που θα συμβεί εάν διευρυνθεί η ομάδα των συντονιστών; Μήπως οι καινούριοι θα δουν στο φόρουμ των μοντς παλαιότερα αιχμηρά σχόλια και θα πληγωθούν; αυτό είναι όλο;

Ένας μοντ στην τελική μπορεί και να αδρανεί, να μένει ανενεργός, όπως ο αψεγές, η θέση του οποίου παραμένει πρακτικά κενή; Γιατί δεν καλύπτεται με κάποιον ενεργό αυτή η θέση (όχι φυσικά με εξοβελισμό του αψεγέ, προς θεού). Θα ήταν άραγε χαζό να υπενθυμίσουμε πως οι νέοι μοντς θα επιβαρύνουν οικονομικά το σάιτ, τρώγοντας το ψωμί του ντικ. Δεν καταλαβαίνω αυτή τη λογική του «όποιος πρόλαβε τον Κύριο είδε». Μήπως το μοντιλίκι είναι κάποιο «επάγγελμα» όπου εφαρμόζεται η αρχή του numerus clausus, σαν τους συμβολαιογράφους ξερωγώ, για λόγους ανταγωνισμού και βιωσιμότητας; Γιατί αυτό το συντεχνιακό πνεύμα διατήρησης των «προνομίων» και των «κεκτημένων»; Κεκτημένα δεν υπάρχουν, νομίζω ένας φιλελεύθερος όπως ο Βράστας θα συμφωνούσε μαζί μου. Άλλωστε τώρα με την τρόικα τα κλειστά επαγγέλματα ανοίγουν επιτέλους, και η κοινωνία παύει να είναι όμηρος των συντεχνιών (και ας μη σπεύσει κανείς να πει οτι αυτό είναι πρετεντέρειο ντίσκουρς).

Κι εσύ βρε Ηρώ, τόσες συζητήσεις έγιναν, τόσα θέματα έπεσαν στο τραπέζι, κι εσύ δεν κάνεις ούτε ένα βήμα πίσω, οχυρώνεσαι πίσω απο την άρνησή σου σαν πεισματάρικο παιδί. Το καταλαβαίνεις οτι υπάρχει κάποιο πρόβλημα, δεν μπορεί. Δεν μπορεί να είναι τόσο στραβός ο γιαλός, κάπου θα έχει πάρει κι η ρότα του πλοίου. Ούτε μια στάλα αυτοκριτικής δεν άκουσα να βγαίνει απο το στοματάκι σου, κι η αλήθεια είναι πως με λυπεί αυτό, γιατί το περίμενα, έστω και εις ελάχιστον. Πώς να μη μιλά μετά κανείς για εξουσιαστική νοοτροπία και προσκόλληση στα οφφίκια; Κρίμα. Τα λέω αυτά όλα ήρεμα και νηφάλια, δεν τρολάρω, κλέβω κι εγώ χρόνο απ' τις υποχρεώσεις μου για να συνεισφέρω εδώ.

έγραφα γρήγορα, έγιναν κάποια λαθάκια:

-γκρινιάζουν αντί γκριζιάνουν, προφ
-Οχι ερωτηματικό αλλά τελεία μετά το «η θέση του οποίου παραμένει πρακτικά κενή»
-οι νέοι μοντς δεν θα επιβαρύνουν οικονομικά το σάη

@ Χαν - Έντονο roleplay υπάρχει από όλους τους χρήστες και αυτό ν'ν' κακό. Και τι δεν έχουν δει τα μάθκια μας δαμαί: μετασοδομιστές, σλανγκαρχίδια, λιοντάρια με ιαμβικό πεντάμετρο, τρωκτικάντζες, χριστούς, σκύλους, γάτες, ππουσστοπαίδια, γκραν γαμάω ντίβες, ανανραμματιστές φραπομανείς αστειάτορες, ασιγματιστές δυσλεξικούς, αιμοδιψείς βραζιλιάνους μαχαιροβγάλτες, τον Vikar, ελιτιστές ρεντουξιονιστές επιπλοποιoύς ζαμπονοκόπτες, δαγκανοφόρες αρχοντομούνες υπό την μόνιμη επήρεια υποξειδίου του αζώτου, αντιφατικούς μαδαφάκες σωματοδομισές με εξάρσεις ντραμακουινισμού, στιχούργους, τον Gatzman, πολυτονιστές που αβέλουν & μπενάβουν τα καλιαρντά, ψευδομπόστ καυλαγόρες, diplomats, fairies & half-wits, ερωτευμένα σίλβερ αλέρτ, εστέτ της ντρόγκας, παπαρούπες και πράσινους τσε, μπαγαποντοδότες με σπαστήρες αυτομπαγαποντοδότες, Τειρεσίες που τραβάνε τα βυζιά τους πάνω σε χειρουργικές κλίνες, βαναμπαρμπιστές κλώνους, μούνες τρεντογλωσσούδες, καβουσοσλανγκόσαυρους, κλπ. Μερικοί μάλιστα έχουν υιοθετήσει και πάνω από ένα ρόλο (nudge-nudge!) Το να προσάπτεις λοιπόν στους μόντουλες έντονο roleplay είναι επιχείρημα σόλοικο και κενό περιεχομένου...

@ Χαλικού - οι μόντουλες δεν έχουμε οποιαδήποτε νομοθετική εξουσία, και οι σκέψεις μας για το πώς θα έπρεπε να προσεγγίζoνται οι «υποχρεώσεις» απέχουν παρασλάγγας. Σόρυ λοιπόν, αλλά με κάθε ειλικρίνεια, δεν υπάρχει ενιαίο «τι σκέφτονται οι μοντς». Για κάθε σκέψηδική μου, π.χ., ο Βικας (τυχαίο παράδειγμα) σκέφτεται το ακριβώς αντίθετο. Ειδικά σε θέματα όπως οι αλλαγές και οι διαγραφές.

Σημασία έχει τι σκέφτεται ο dik, ο ουσιαστικός διαχειριστής του σάη. And the good news είναι ότι ο Ρουμάνος όχι μόνο τείνει ευήκοον ους σε σκέψεις και προτάσεις, αλλά και τις ενθαρρύνει (πχ βλ. εδώ).

Προσωπικά επιθυμώ την συμμετοχή όλων των σλάνγκων στην σταδιακή διαμόρφωση του slangrrr, αλλά μη βαυκαλιζόμαστε ότι το σάη θα μπορούσε (ή θα έπρεπε) μα μετεξελιχτεί σε αναρχοσυνδικαλιστική κομμούνα.

@ Τζόνι - Ως φιλελέ είμαι σαφώς κατά των κλειστών επαγγελμάτων και εννοείται ότι θα ήθελα να δω περισσότερους μόνδουλες. Και κατά καιρούς έχουμε (δεν τραβάω ζόρι με το «έχουμε») προτείνει συγκεκριμένα άτομα για μοντουλοποίηση. Και για να αποκαλύψω κι ένα σιωνιστικό της κλίκας, και το δικό σου όνομα και του Χαν είχαν προταθεί στο παρελθόν. Και που να φανταστείς ποια σε είχε προτείνει..

Σε κάθε περίπτωση όμως, η απόφαση για το εάν και πότε πρέπει να διευρύνεται η συντονιστική ομάδα (και η τελική επιλογή των μοντ) ανήκει στον διαχειριστή του σάη, τον dik. Και ως αντιφιλελέ, φαντάζομαι θα συμφωνούσες ότι κάποιες αποφάσεις δεν μπορεί να παίρνονται δια βοής. Τα καράβια, ιδιαίτερα όταν έχει τρικυμία, θέλουν καλοτάξειδο καπετάνιο.

Η πρώτη παράγραφος τα σπάει, έκλασα στο γέλιο. Πέραν τούτου, όμως, δεν θεωρώ οτι πήρα κάποια απάντηση στα ερωτήματα που έθεσα. Τα ίδια αναμασήματα.

Φυσικά και υπάρχει ρολπλέι, όπως υπάρχει και στην «πραγματική» ζωή ως την ώρα που θα τα τινάξουμε. Κανείς δεν θα διαφωνούσε σε αυτό και πολύ περισσότερο ο κάβουρας που είναι και κάργα διαβασμένος σχετικά. Η διαφορά είναι η εξής: τα ρολάκια των μοντς συντονίζονται, έστω σε ένα βασικό στοιχειώδες επίπεδο της ελάχιστης κοινής συναίνεσης, έστω και με τις κατά καιρούς διαφωνίες τους και διαστάσεις απόψεων. Η δομή του σάη βοηθά σε αυτό. Όλοι οι υπόλοιποι κοινοί θνητοί, όσο ευτράπελοι και απίστευτοι κι αν είναι, είναι πάντα μόνοι τους, σε φάση ένας εναντίον όλων, bellum omnium contra omnes. Είναι διάττοντες αστέρες, οι περισσότεροι εκ των οποίων έρχονται, κάνουν το κομμάτι τους για ένα διάστημα αφήνοντας τη σφραγίδα τους και μετά την κάνουν για άλλες πολιτείες ερωτικές. Ανάμεσα σ' όλο αυτό το παρδαλό συνονθύλευμα μοναχικών καβαλάρηδων, οι μόντουλες είναι η μόνη στοιχειωδώς συμπαγής ομάδα, που διαθέτει σε πρακτικό επίπεδο τη δυνατότητα ενός κάποιου συντονισμού. Κι αυτό δημιουργεί ανισότητες στο παιχνίδι.

Όχι ρε φίλε, δεν συντονίζονται. Τυχαία παραδείγματα: στην επίμαχη ερώτηση ΡΤΠ προς Χαν τόσο η Μες όσο και εγώ (νομίζω και η Iron αλλά βαριέμαι να οργώσω τα παραπάνω) όχι μόνο τηρήσαμε αποστάσεις αλλά εκφράσαμε και ενστάσεις. Σε θέματα διαγραφών / βαθμολογιών κλπ με το Βίκα έχουμε δημοσίως πλακωθεί. Για τα («συντονισμένα» με Χαν και Γκάτσμαν) φραπελήμματα, το λοιπό μοντουλέηκο αυνάνα με ανεβάζει, αυνάνα με κατεβάσει! Εάν βέβαια θεωρείς κι αυτά σκηνοθετημένα, τότε εγώ πάσο...

Με θεωρείς αφελή τελικά -ή εσύ ο ίδιος πάσχεις απο διαλείψεις αφέλειας, παρά την κατά τα άλλα τερατώδη νοημοσύνη σου. Λες οτι τρεις βασικοί μόντουλες βρήκαν το θάρρος και πήραν τις αποστάσεις τους απο το venerable τοτέμ που λέγεται Πονηρόσκυλος.
Στη δική σου περίπτωση, θα συμφωνήσω περί του αγαθού των προθέσεών σου. Στην περίπτωση των Κυριών, φάνηκε εκ των υστέρων πόσο επιδερμική και προσχηματική ήταν η «υποστήριξη» που παρείχαν στον Κηαν, αγωνιώντας για την τήρηση των ενδομοντουλικών ισορροπιών. Για τους ανερμάτιστους και επιπόλαιους ακκισμούς της Μες, που φαντασιώνεται τον εαυτό της ως το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου των σλάνγκων, θεωρώ ανάξιο να σχολιάσω κάτι περαιτέρω. Η δε Ηρώ, το «αυτοπροσωποποιημένο κύρος του σλανγκ.γρ», αφού ενδύθηκε στιγμιαία τον προστατευτικό ρόλο της συνδιαλλακτικής σλανγκομάνας (εξ ου και οι χαρακτηρισμοί που συχνά απευθύνω, ματρόνα-ματροναλισμός), απέβαλε τάχιστα το προσωπείο αυτό μόλις συνειδητοποίησε την πλήρη αδυναμία της να σταθεί με αξιώσεις -έστω να επιπλεύσει- έναντι της πυρηνικής ισχύος επιχειρηματολογίας μιας ασύγκριτα ανώτερης διάνοιας. Γιατί τελικά εκεί παίζεται όλο το παιχνίδι: ο φθόνος για τον ανώτερο, η πανανθρώπινη πραγματικότητα. Η συνείδηση της εξόφθαλμης διαφοράς δυναμικότητας την εξώθησε σε σπασμωδικές παιδιάστικες αντιδράσεις και στείρο αρνητισμό. Στο δε φινάλε επαναβεβαίωσε «θριαμβικά» την υπέρτερη θέση της, απειλώντας με το περίφημο πάτημα του κουμπακίου μπαναρίσματος, που δινει ηδονή όχι στα θύματα αλλά στην ίδια, ίσως και τη μόνη. Τα ίδια σαϊκολότζικαλ επαναλήφθηκαν μουτάτις μουτάντις λίγο αργότερα κατόπιν της πραείας παρέμβασης Χαλικούτη.

Για ποια λοιπόν τήρηση αποστάσεων μου μιλάς ρε βράστα και για ποιες ενστάσεις; Αυτό ήταν το ευχαριστώ τους μετά απο 2000 λήμματα; Τι είδους «υποστήριξη» είναι αυτή κατά την οποία αρνούμαι να απαντήσω σε οποιαδήποτε ουσιαστική σου ερώτηση, μηρυκάζοντας την καραμέλα του «όλα τα κάνεις επειδή δεν είσαι μοντ»; Προσοχή, δεν είπα ποτέ οτι όλα αυτά είναι σκηνοθετημένα και ενορχηστρωμένα. Τα ρολάκια έχουν «διανεμηθεί» ατύπως εδώ και πολύ καιρό, το «καστ» έχει «κλείσει», καθένας ξέρει πλέον διαισθητικά τι πρέπει να πει και τι να κάνει ως μέλος της Κλίκας αν δεν θέλει να αυτοκαταργηθεί ως μέλος της.

έχω γαμηθεί στο γέλιο με την πάρτη σου. πέθανε κ ο blake edwards πριν σε σκηνοθετήσει ρε πστ.

απαντώ πρώτα σε αυτό, και θα πω το εξής γιάννη: η ηρώ έγινε εξαλλομούνα γιατί μετά από την δημόσια υποστήριξη του χανκ, του έστειλα και πιμί, στο οποίο ο χανκ ουδέποτε απάντησε και όχι μόνον αυτό, αλλά στην καπάκα είδα αντί πιμιού του το τελευταίο δημόσιο κατεβατό του μέσα στο οποίο ΚΑΙ κατηγορούμαι. Ε λοιπόν νισάφι, και στην τελική εσύ κι αν θα είχες αφρίσει στη θέση μου!

αντιπαρέρχομαι τους χαρακτηρισμούς σου για άλλη μια φορά και απαντάω αυτό που ήμουν έτοιμη να ποστάρω πριν δω το τελευταίο σου σχόλιο. Ιδού λοιπόν.

Θα συμφωνήσω με το ότι για να σκαλώνει η κουβέντα τόσον καιρό, κάπου κάτι δεν πάει καλά. Ας προσπαθήσουμε να το συζητήσουμε χωρίς εμπάθεια και χαρακτηρισμούς.

Απαντώ σε χαλ και γιάννη:

χαλικού , με τη λέξη «Διαδικασία» εννοείς φόρουμ μάλλον, νο; Ναι, θα γίνει φόρουμ, γιατί άπλωσε τόσο το σάη που δεν μπορεί κανείς τώρα πια να εντοπίσει θέματα συζητήσεων από λήμμα σε λήμμα. Αυτό θα είναι μια από τις προσθήκες.

Μια άλλη σκέψη γλάσνοστ που παίζει είναι να γίνουν έντινι τρόπω ορατά τα διεγραμμένα ώστε να ξέρει ο κάθε χρήστης τι λήμμα διεγράφη και γιατί.

Τρίτον (το συζητάγαμε ο Πανκελής, η Σαλίνα, ο nick και η υποφαινό στην τελευταία μίνι πανκέλειο συνάντα), καλό θα ήταν να υπάρχει στην Αρχική -ή όπου- ένας χώρος αντίστοιχος με τα εδώ Νέα, όπου θα ενημερώνεται ο κάθε χρήστης για τις στιγμές-ορόσημα του σάη, θα δούμε πώς θα γίνει αυτό. Δηλαδή: σα να περιγράφουμε σε έναν χ φίλο μας το σλανγκρ και να του εξιστορούμε τα πάντα: την ιστορία του, τα πιο χαρακτηριστικά του γεγονότα, τα λήμματα που έχουν σηκώσει θύελλες ή γέλιο (για το τελευταίο, πχ πετάει ο γάιδαρος), τα των συναντήσεων, να γίνει μια μεστή επιλογή δηλαδή, όχι απλώς Νέα ή Τοπ ή άλλο, ένα πορτραίτο του σάη το οποίο θα ανανεώνεται κάθε τόσο, επιλεκτικά πάλι.

Τέταρτον θα αλλάξει και το βαθμολογικό. Εκεί πάλι υπάρχουν τεχνικά θέματα που καταλήγουνε στον ντικ. Έχουν ήδη τεθεί επί τάπητος οι απόψεις όλων όσοι κατά καιρούς προτείνανε κάτι.

Η δε δημόσια διαβούλευση για το νέο σάη θα γίνει, εννοείται. Πρέπει να γίνει γιατί σίγουρα θα ξεπροβάλλουν δυσλειτουργίες ή κενά που θα φανούν στην πράξη και μόνο. Σε πρώτη φάση, στα απολύτως βασικά (και ήδη είμαστε πολλοί και οι 6-7 που ανακατευόμαστε γιατί όπου λαλούν πολλοί κοκόροι πραγματικά αργεί να ξημερώσει –εδώ απαντάω και στο οξύμωρο που επεσήμανε ο Γιάννης, το πώς γίνεται και δεν προλαβαίνουμε ενώ ήμαστε πολλοί), στα απολύτως βασικά λοιπόν εργαζόμαστε πάνω στην προεργασία και τπτ παραπάνω. Όταν δει το φως της ημέρας το νέο σάη θα έχουμε όλοι μαζί να συζητάμε τόσα που θα βαρεθείτε, το υπόσχομαι…

Υπάρχουν κι άλλα (χώρος κειμένων για τη γλώσσα, παιχνίδια, κά) που είναι σε επίπεδο αόριστης επιθυμίας ακόμα, καθότι τεχνικά (εννοώ ντικ) ή μη πρωτεύοντα και δεν ξέρω αν και πότε θα γίνουν.

Ε τι να πω τώρα, θέλαμε το όλο πράμα να είναι έκπληξη, αλλά πήρε τόσο χρόνο που τελικά γύρισε μπούμερανγκ και δημιούργησε καχυποψίες. Εκεί είναι νομίζω δικό μου το φταίξιμο, γιατί αν θυμάμαι καλά, κάποια στιγμή πέρσι, για να καταλαγιάσω έναν καυγά ή για άλλο λόγο, ανέφερα το ότι είναι το νέο σλανγκ στα σκαριά. Δεν έπρεπε, δεν ήξερα ότι θα αργούσε τόσο: η καρδιά του σάη, η ηλεκτρονική έστω καρδιά του, ο Ντικ δηλαδή, πήγε φαντάρος μέχρι και τον Φεβρουάριο και δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα χωρίς αυτόν. Εκεί είναι και η μεγαλύτερη έλλειψη βοήθειας. Όσοι μοντ και να μαζευτούν, ο ντικ θα είναι μόνος και θα παλεύει με τα τεχνικά, έχοντας παράλληλα και τη δουλειά του, μην ξεχνάμε.

Το να προκύπτουν οι αποφάσεις των μοντ με πιο ανοιχτό τρόπο, πώς το εννοείς χαλ (πρακτικά πάντα); Ακόμα και με φόρουμ δεν θα καταλήγουμε ποτέ σε τίποτα, και ειδικά όταν προκύπτουν επείγοντα θέματα (πχ τρολ) δεν μπορούν να συζητιούνται από 20+ άτομα κι από μέρα σε μέρα. Ή με τις διορθώσεις, διαγραφές λημμάτων κλπ: είναι κάπως σα να λέμε ότι ένας εκδότης πριν εκδώσει το βιβλίο του το δίνει σε όλους τους αναγνώστες του να κάνουν διορθώσεις και επεμβάσεις για να μην τα κάνει κεκλεισμένων των θυρών ένας επιμελητής, αυτά τα πράγματα δεν είναι εφικτά όσο κι αν τα επιθυμούμε. Και όπως ξανάπα, ήδη είμαστε πολλοί για κάτι τέτοια θέματα (όσο είμαστε λίγοι για άλλα) και μέχρι να συμφωνοδιαφωνήσουμε σε ένα θέμα περνάει χαλαρά μια βδομάδα, μην πω και μήνα, από την πολλή κουβέντα.

Όσο για το θέμα του ποιος θα γίνει μοντ και ποιος όχι και πόσοι θα είμαστε κλπ, ο ντικ έχει τον τελικό λόγο, όποιους και όσους και να προτείνουμε εμείς. Εγώ θα ήθελα να μπουν κι άλλα χέρια κάποια στιγμή και θα μπουν, όταν έρθει η ώρα, θέλω να πιστεύω. Και διάολε, γι’ αυτό θύμωσα τόσο, γιατί εγώ ήμουν αυτή που σταθερά πρότεινε νέο κόσμο στον ντικ και έτσι αυγάτισε το μοντουλέικο, δεν μπορεί κανείς να μου προσάψει οφφικίαση… Αν ήμουν τόσο ψώνιο, θα είχα πει στον ντικ, άσε ρε μεγάλε, τα καταφέρνω και μόνη μου, μη μπλέξουμε με πολλούς και έχουμε ντράβαλα. Έτσι δεν είναι;

Για τα ρολάκια κλπ (μιας και ετέθη το θέμα της αυτοκριτικής) με κάλυψε τόσο καλά ο βράστα με την απίθανη πρώτη του παράραφο!

Θα ήθελα λοιπόν να καταγραφούν οι ενστάσεις / προτάσεις επιγραμματικά και πρακτικά. Μέχρι τώρα έχω καταλάβει ότι τα ζητούμενα είναι:

Α. φόρουμ
Β. να μπουν και άλλοι μοντς
Γ. κάθε μοντοβήμα να συζητιέται δημόσια
Άλλο. Τώρα που γυρίζει.

Υποκλίνομαι στο πόσο έξυπνα μπορεί ένα παιδάκι να βρει μια αληθοφανή δικαιολογία για να χαλάσει την υποθετική παρέα όσων δεν τον παίζουν. Απολογηθείτε απολογηθείτε απολογηθείτεεεε.

...και τέλος ελπίζω, τουλάχιστον για μένα. Το κουράσαμε.

(ιρον γράφαμε μαζί)

Ιρονικ και Βράστα, προσπαθώ να θέσω το ζήτημα ευρύτερα. Μες, για μένα το θέμα δεν έχει τελειώσει, και αν κι εσύ δεν έλεγες “τέλος για μένα”, θα σε ρωτούσα τη γνώμη σου, αφού φαίνεται έχεις διαβάσει ως εδώ.

Να τα πω και πιο λιανά.
Το ότι οι μοντς
- έχουν διαφορές, διαφωνίες μεταξύ τους και το ότι στα Μοντουλιανά (το μοντουλεϊκο μου ακούγεται πολύ μωραΐτικο) υπάρχει δημοκρατία
- είναι ευφυείς, τίμιοι και αποτελεσματικοί άνθρωποι
- έχουν δείξει πνεύμα αυτοσυγκράτησης και αυτοπεριορισμού δεδομένης της όποιας εξουσίας τους
- έχουν εργαστεί ανιδιοτελώς και ανυστερόβουλα
- έχουν υποστεί αναίτιες επιθέσεις και πολύ ψυχοπαθολογία στη μάπα

δεν το αμφισβητώ. Αλλά αυτό δεν αναιρεί νομίζω την αξία των προβληματισμών που καταθέτω, ούτε τους απαντά.

Νομίζω ότι το σάη θα μπορούσε να λειτουργήσει καλύτερα με ένα ουσιαστικό άνοιγμα της διαχείρισής του στην κοινότητα που το παράγει. Αυτό για μένα σημαίνει να έχουν λόγο στις αποφάσεις που μέχρι τώρα άπτονται της αρμοδιότητας των μοντς ως σώμα περισσότεροι άνθρωποι στη βάση μιας διαδικασίας, στη βάση κανόνων, που μπορούμε να συμφωνήσουμε.

Για μένα το ζήτημα έχει ουσία, εφόσον νομίζω ένα τέτοιο άνοιγμα ταιριάζει στο σλανγκ. Με την έννοια ότι είναι σάη με πνεύμα ελευθεροστομίας, τεκμηριωμένης καταγραφής και άποψης, και υπέρ των περιθωριακών ή αποκλεισμένων μορφών γλωσσικής έκφρασης. Θα ήθελα αυτό το ελεύθερο και ανοιχτό και σοβαρό πνεύμα να αντανακλάται και στις διαδικασίες του ακόμα περισσότερο, γιατί διαπιστώνω ένα έλλειμμα, και μια δυσαρμονία, και ως ένα βαθμό μια αγκύλωση.

(Ως ένα βαθμό πιστεύω άλλωστε ότι πολλές μαλακίες ή αποχωρήσεις χρηστών με προοπτικές που γίνονται μπορεί και να έχουν να κάνουν με τη σχετικά μυστικοποιημένη φάση με τους μοντς και τις κατά καιρούς αποφάσεις των, ως σώματος - ανεξάρτητα από το αν ήταν σωστές ή όχι, πιστεύω άλλωστε ότι ήταν γενικώς σωστές, προσωπικές πικρίες σίγουρα δεν έχω. Ίσως, λέω, κάποιοι μη μοντς να μην έκαναν τόσες πολλές μαλακίες αν δε φετιχίζονταν με το μοντηλίκι, ή αν το πράγμα ήταν πιο δημοκρατικό και ξεκάθαρο, και ίσως κάποιοι άξιοι να έμεναν περισσότερο αν αναλάμβαναν ένα ρόλο πιο θεσμικό. Όμως αυτά ΔΕΝ είναι οι κυρίως λόγοι για τους οποίους συζητάω αλλαγές, όσο αυτά που λέω στην αμέσως πιο πάνω παράγρα).

Το φόρουμ, λοιπόν, που λες ιρονικ, δεν είναι αυτό που σκέφτομαι, άλλωστε και τα σχόλια τώρα φόρουμ είναι. Λες και αν ήθελα φόρουμ δε θα το ζητούσα. Ανάγεις αυτό που λέω σε στενά τεχνικό ζήτημα ενώ εγώ το εννοώ αλλιώς και εννοώ άλλα πράγματα.

Τι σκέφτομαι; Κάτι σα διαδιχτυακή συνέλευση (ναι, λοιπόν, φόρουμ) ενός διευρυμένου ρήβιου μπορντ που λένε και στο χωριό μου, αλλά με ουσιαστικές αρμοδιότητες επί των αποφάσεων που άπτονται της λειτουργίας, βελτίωσης και πορείας του σάη. Και μια ανοιχτή διαδικασία πρόσβασης σε αυτή νέων μελών, με κριτήρια και εγγυήσεις που μπορούμε να ορίσουμε, αξιοκρατικά, δημοκρατικά και με τον κοινό σλανγκικό νου.

Να πω επίσης ότι έχω μια επιλεκτική κώφωση στο επιχείρημα με τους πολλούς κοκόρους, άλλωστε δε μιλάω για ακραίες μεταβάσεις, ας γίνει σιγά σιγά, αλλά ας γίνει κάτι στην κατεύθυνση αυτή. Ιδανικά το καλύτερο για μένα θα ήταν μια σταδιακή ταύτιση της διαχείρισης με την κοινότητα, το wikipedia κάτι τέτοιο δεν είναι (ή δεν είναι; Δεν ξέρω τι κάνουν οι μοντς εκεί); Αλλά ας πούμε ότι τα ανοίγματα μπορεί να είναι μετριοπαθή, προσεκτικά, αλλά ουσιαστικά, γιατί δεν είμαστε και wikipedia, και καλύτερα μη γίνουμε, γιατί θα ήταν βαρετό.

Ποσώς με ενδιαφέρει μπορώ να πω τι ειπώθηκε στην τάδε παρέα σλάνγκων κλπ κλπ. Ούτε εν προκειμένω οι ωραίες αλλαγές που έχουν δρομολογηθεί. Είμαστε μεγάλα παιδιά και δε μας ενθουσιάζουν τόσο οι εκπλήξεις όσο η συμμετοχή. Εμένα μου αρέσει να μιλάω για τα θέματα κοινού ενδιαφέροντος σε πλαίσια τέτοια που αυτά που λέω να είναι ανοιχτά σε όλο και περισσότερους συν-ενδιαφερόμενους. Γι αυτό άλλωστε και δεν καταθέτω τις απόψεις αυτές σε πμ ή στο λιγάκι μίζερο «κανόνες για το σλάνκ gr» κουμπάκι, αλλά ανοιχτά εδώ πέρα.

Και τέλος, με όλο το σέβας στον άνθρωπο που σκέφτηκε και πασχίζει τεχνικοοικονομικά για να υπάρχει το σλανγκ, μου ακούγεται έως και προσβλητικό το “σημασία έχει μόνο τι σκέφτεται ο dik” και “ο dik αποφασίζει”. Ναι, οκ. Γι΄αυτό ρωτάω. Υπάρχει η σκέψη να μοιραστεί το βάρος των αποφάσεων και με περισσότερους, να γίνει πιο ανοιχτό το σάη και από αυτές τις πλευρές, των διαδικασιών διαχείρισης και απόφασης; Εσείς ως μοντς και σλάνγκοι τι λέτε για αυτό;

δεν ξέρω αν έχει ήδη γραφτεί καπου, αλλά στο νέο σλανγκ θα υπάρχει φόρουμ. το τι αρμοδιότητες θα έχουν οι χρήστες μέσω του φόρουμ, νομίζω ότι η ίδια η ύπαρξη του φόρουμ θα μας διευκολύνει να τις καθορίσουμε.

εγώ γενικά είμαι υπέρ του να γίνει όσο πιο δημοκρατικό γίνεται το σάιτ. δεν θα μπορούσα να βρίσκομαι σε σάιτ το οποίο θεωρώ ότι δεν λειτουργεί δημοκρατικά, κ όσοι κλαίγονται για την δημοκρατία στο σάιτ κ μας λένε φασίστες (κ προφανώς αρθρωμένο λόγο όπως του χαλικούτη δεν τον βάζω στην κατηγορία «κλαίγομαι») ξεχνάνε ότι αν είσαι κολλημένος κάπου που σου φέρονται φασιστικά, έχει μεγάλο πρόβλημα η πάρτη σου. νέτα-σκέτα. πρέπει όμως να θυμόμαστε ότι το σάιτ κάνει δουλειά κ δεν είναι ο αυτοσκοπός του η εμπέδωση της δημοκρατίας στους χρήστες.

εγώ όμως χαλικού δεν καταλαβαίνω όλα αυτά τα γενικά και θα ήθελα με παραδείγματα να μου δώσεις μια ιδέα. Δηλαδή:

λες για «κριτήρια και εγγυήσεις που μπορούμε να ορίσουμε, αξιοκρατικά, δημοκρατικά και με τον κοινό σλανγκικό νου». τι κριτήρια, ονόμασέ τα. Τα δικά «μας» τα έχω πει. τι άλλα λοιπόν;

τα όποια κριτήρια αυτά, σε πληροφορώ ότι πάλι θα αφήσουν χρήστες απ' έξω και πάλι θα εγείρουν αντιδράσεις, και θα βγεις και συ καμαρίλα και φασίστας και οφφικιαδόρος και μπάτσος. χαλαρά και με τη μία, σου το υπογράφω. Σκέψου μόνο ότι ο καθένας μας θεωρεί ότι είναι άξιος όσο και ο διπλανός του. Πώς θα του πεις μεγάλε μπορεί να γράφεις γαμάτα αλλά η εμφάνιση του κειμένου σου είναι μπάχαλο και δεν παίζει να μοντάρεις; πώς θα πεις στον άλλον ότι μεγάλε, ευχαριστώ για την πρόθεση, αλλά είσαι ανορθόγραφος; θα σου απαντήσουν ωραία, μη με βάλετε να κάνω αυτά, θα βρω κάτι άλλο. Δεν μπορεί όμως να είναι μοντ κάποιος που δεν τα πληροί όλα. Γιατί δεν παίζουμε με ξεχωριστές αρμοδιότητες, τα κάνουμε όλοι όλα, αλλιώς πχ στις διακοπές ή με μια απουσία 2-3 συγχρόνως δεν βγαίνει το πράμα. Άρα πάλι θα μείνει κόσμος απ' έξω και πάλι θα βρεθούμε στα ίδια.

Αυτό που βλέπετε εσείς ως Κλίκα, έχει διαμορφωθεί με βάση τις ανάγκες του μονταρίσματος πρωτίστως, της γλώσσας δηλαδή, και μετά έρχονται όλα τα άλλα. Και όταν λέω μοντ εννοώ ότι η διαφορά μας είναι ότι «μπαίνουμε» αλλιώς στο σύστημα μέσα «εμείς». Δεν γίνεται να δοθεί η δυνατότητα αυτή σε όλο το σάη, δυστυχώς. Γιατί θα ήταν μέσα και ο αβάς λοιπόν, και οι κατωποντοδότες, και άτομα μη εμπιστοσύνης (να ένα τρανταχτό παράδειγμα, ο αβάς ειδικά είχε δείξει ένα εξαιρετικά άξιο πρόσωπο στην αρχή, θα μπορούσε λοιπόν και αυτός να είναι μοντ και να αποφασίζει... ΔΕΝ ΣΗΚΩΝΕΙ ΛΑΘΗ η επιλογή μοντ, δεν πάει πίσω, είναι καταστροφή, μπορεί να κάνει τα πάντα ). Θέλω να πω, για να κλείσω το θέμα των κριτηρίων, ότι όσο και να τα ελαστικοποιούσε κανείς, το τελικό θέμα θα ήταν πάλι το ίδιο: κάποιοι θα έμεναν απ' έξω, ακόμα και αν ήταν οι συμπαθέστεροι σύσλανγκοι στον κόσμο.

πάμε λοιπόν παρακάτω, στην πράξη, στο παράδειγμα που ζητάω εγώ, για να καταλάβω πώς το βλέπεις το όλο εγχείρημα. Τίθεται λοιπόν, μια μέρα κρύα, ένα θέμα: να αποβληθεί ο αβάς ή όχι. ωραία. Ποια είναι ένα ένα τα βήματά των μοντς, ποια των χρηστών, με τι σειρά, μέσα σε τι χώρο του σάη τα εννοείς, πώς το βλέπεις πρακτικά το θέμα ως προς τον χρόνο; Πώς θα γίνει αν 30 χρήστες συγχρόνως το συζητάμε;

και αν όλο το σάη είναι ένα ανοιχτό βιβλίο και κάποιος θέλει να στείλει πιμί στους μοντς αλλά δεν θέλει να το δουν οι υπόλοιποι θα είναι υποχρεωμένος να εξεταστεί το ζήτημά του από όλο το σάη στο όνομα της σλανγκοσύνης;;;

(και από την άλλη, τώρα που το συνειδητοποιώ, σύμφωνα με αυτά που ζητάς πώς λοιπόν δεν σε ενδιαφέρει τι ειπώθηκε σε μια συνάντα όπου δεν ήσουν;)

τεσπα, ας συνεχίσουμε το παράδειγμα: έστω ότι είναι τα πάντα ανοιχτό βιβλίο. ακόμα και για κάτι επείγον λοιπόν, είμαστε όλοι ονλάιν και στο 24ωρο καταλήγουμε... με βάση τι απ' όλα θα πρέπει να κινηθεί η τελική απόφαση: με της πλειοψηφίας; με βέτο έστω και ενός; πώς; λαϊκό δικαστήριο για το κάθε τι παραμικρό μέχρι τιτανοτεράστιο; και στο μεταξύ όλη αυτή η διαδικασία θα είναι διάφανη ακόμα και στον χρήστη περί ου ο λόγος; όπως είπα πριν πχ στον αβά;

εγώ το βρίσκω τελείως ανέφικτο αυτό, αλλά αν πέφτω έξω ξέρω τουλάχιστον ότι πρέπει να ξεκαθαρίσουν τα πάντα προτού μπούμε σε ένα τέτοιο πείραμα. γιατί πρόκειται για πείραμα και κει είναι το μόνο ενδιαφέρον του για μένα. αλλά χαλ, αν τα κιμπουτς αντιπροσώπευαν την παγκόσμια θέληση, ο πλανήτης θα ήταν ένα ανέκαθεν κιμπουτς και θα ήμασταν όλοι κουλ.

αν δεν εννοείς ανοιχτό βιβλίο, οτιδήποτε ενδιάμεσο πάλι τα κάνει τα πράγματα Ανω και Κάτω και δημιουργεί 2 «τάξεις».

Αλλά να πω και κάτι τελευταίο: από όλους τους χρήστες το θέμα του πόσο δημοκρατικοί είμαστε έχει τεθεί αποκλειστικά και μόνο από τον Χανκ και από τον Τζονμπλακ. (εσύ ήρθες μετά, δεν το ξεκίνησες). Από έναν χρήστη που βρίσκεται σήμερα στο σάη με τον ΤΡΙΤΟ του λογαριασμό και πρόσωπο, και από τον Τζονμπλακ τον οποίον όλοι γνωρίζουμε καλά για την ακραία συμπεριφορά του. Ο οποίος είναι και κολλητάρι ενός ιδιαιτέρως κακόβουλου στοιχείου του σάη που ανήκει πια στους διεγραμμένους, να το ακούσουν και όσοι δεν το ξέρουν.

α και από τον αυτοκτονημένο και έναν άλλον...

και διαβάλλεται το σάη -και οι άνθρωποι που το τρέχουν- από έναν ναι μεν καλό χρήστη ο οποίος όμως μας ξεγέλασε δυο φορές, από έναν άλλον χρήστη αμφιβόλων δημοκρατικών φρονημάτων, από έναν εκβιαστή κατά πρόσωπο και από έναν κατωποντοδότη. Ωραία.

Χάη παίδες!

Δεν πολυ-παρακολούθησα τις αντεγκλήσεις, ούτε και ξέρω (και ούτε και θέλω να γνωρίζω) τί έχει προηγηθεί.

Ομολογώ, οτι το' χα πάρει λίγο στην πλάκα στην αρχή, ε, λέω κι αυτό θα περάσει, άσε που οι επανειλημμένες συζητήσεις επί συζητήσεων για το πόσο πάει το απίδι και πόσο το φιρίκι, είναι λίγο κούρασελ για τα γούστα μου.

Δεν συμμετείχα μέχρι τώρα στην συζήτηση, όχι απο αδιαφορία, αλλά διότι κάθε φορά που πήγαινα να γράψω κάτι, κάποιος άλλος απο πάνω είχε κάνει και απο μια επίθεση...

Τί τώρα; Είναι να τραβιόμαστε σαν τα σιντεγκλέρια;

Έχω ξανα-μανα-τοποθετηθεί επί του θέματος: Κανείς δεν δικαιούται να την πέφτει σε κανέναν για την ποιότητα και ακρίβεια των λημμάτων-ορισμών κλπ.
Ούτε thought police, ούτε what were you thinking και τα τοιαύτα.

Άμα δε γουστάρεις, χώσε Χίος βρε αδερφέ. Και τί έγινε;

Επίσης, κανείς-μα-κανείς δεν είναι δωμέσα ο χοντρέμπορας της αργκό ή ο αγαπητικός της σλανγκοπούλας.

Αν η κόντρα μεταξύ του Χάνκοντα και του Πονηρού, είναι επί προσωπικού, δεν αφορά το σάη.

Αν ο Χάνκοντας θέλησε και ζήτησε να γίνει μόντουλας και δεν έγινε δεκτό το αίτημά του, υπάρχει πρόβλημα.

Καίτοι, όλα τα κατωτέρω εφαρμόζονται ατύπως, χάριν καλής θελήσεως μόντων/χρηστών ως επί το πλείστον, ας εφαρμοσθούν επί τέλους και τυπικά, αν θέλουμε να σοβαρέψει το σάη και να μην εναπόκειται η εύρυθμη λειτουργία του, στην καβλάντα του καθενού.

Π.χ. (σου λέει τώρα ο Χαμουραμπής):

Κανονισμός εκδημοκρατισμού του σάιτοστ, επιτάχυνση της απονομής σλανγκοσύνης και άλλες διατάξεις:

-Προσωπικές έριδες ή ύβρεις ή προσβλητικές συμπεριφορές είτε ευθέως είτε εκ πλαγίου, που υποπίπτουν στην αντίληψη των μόντς, θα πρέπει να διαγράφονται χωρίς άλλη κουβέντα.

-Αυτός που απαντά σε τέτοια συμπεριφορά καθ’ οιονδήποτε τρόπο, συνεχίζων το γαϊτανάκι (προ της διαγραφής των σχολίων) και πρήζων τ’ αρχίδια των υπολοίπων, να τιμωρείται με την ίδια ποινή όπως και ο υβριστής.

-Ο παραβάτης θα πρέπει να πληροφορείται για ποιόν λόγο διεγράφη το κείμενό του και να προειδοποιείται για την βαθμιαία τιμώρησή του (π.χ. κίτρινη-πορτοκαλί-κόκκινη ένδειξη – three strikes and you’ re out), διατηρώντας το δικαίωμα να προσφύγει εν πρώτοις στην ολομέλεια των μόντουλων και μια φορά στο σύνολο των χρηστών, ώστε να διαγραφεί η ποινή.

-Σε περίπτωση υποτροπής, εκτός της απαγόρευσης εισόδου με τον λογαριασμό του, φραγή στο IP του (ειδεμή ας τρέχει στα internet café, να περιμένει ν’ αδειάσει θέση μέχρι να ξεκαβλώσουν οι έφηβοι)...

-Αν κάποιος (μόντ-ξεμόντ), την πέσει σε κάποιον άλλο για την ακρίβεια και την ποιότητα του ορισμού-λήμματος-σχολίου του, ο τελευταίος δικαιούται να ζητήσει εξηγήσεις και να τοποθετηθούν οι χρήστες επ’ αυτού. Οι μόντες θα αποφασίσουν.

-Θέσπιση ορίου λέξεων στο περιεχόμενο των ορισμών και των σχολίων (κοίτα ποιός μιλάει)!

-Ψήφος για λήμμα-ορισμό, να επιτρέπεται μόνον σε όποιον έχει προηγουμένως σχολιάσει.

-Δικαίωμα χρήστη να ζητεί να τροποποιηθεί ή διαγραφεί ορισμός-λήμμα του, που δεν του αρέσει (στα μέτρα του δυνατού και του ευλόγου – μην πρήζει των μόντζ τον πάπαρο κάθε τρείς και λίγο). Σχόλιο να διαγράφεται κατ’ αίτηση του συγγράψαντος χρήστη, μόνον εφ’ όσον δεν συμπαρασύρει τον ειρμό των υπολοίπων σχολίων σε ακατα(μακατα-σουκουτου-μπε)νοησία.

-Σοβαρά και δομικά θέματα του σάη, να προτείνονται απο τους χρήστες και να αποφασίζονται απο τους μόντους με σύμφωνη γνώμη του dik. Επείγοντα ζητήματα, επιλύονται και αποφασίζονται απο τους μόντες (και τέλος).

-Το φόρουμ των μοντουλέων, δεν είναι απαραίτητο να είναι δημόσιο.

-Αν κάποιος χρήστης, που συγκεντρώνει κάποια δημοσίως ανηρτημένα προσόντα, ζητήσει επίσης δημοσίως να γίνει μόντ, το μοντουλέικο θα πρέπει ν’ απαντήσει αιτιολογημένα.

-Οι πρωτοσαϊτάριοι, θα πρέπει με κάποιον τρόπο να εκλέγονται (υποψηφιότητα αν θέλουν, ψηφοφορία απο χρήστες και σύμφωνη γνώμη του dik) και να εναλλάσσονται συμπληρώνοντας κάποιο χρονικό όριο θητείας (αλλιώς είναι φυσικό οτι they go native).

-Να υπάρχει δυνατότητα, να εκπέσει κάποιος μόντος απο την ιδιότητά του (είτε διά παντός-είτε πρόσκαιρα), αν διαπιστωθεί συγκεκριμένο παράπτωμα (αναλόγως).

-Αν συντρέχει ανάγκη αναζήτησης νέων μόντς, θα πρέπει να δημοσιεύεται, μαζί με συγκεκριμένα απαιτούμενα προσόντα, αλλά και δικαιώματα και υποχρεώσεις, που αυτό συνεπάγεται. Σαφώς και μεταξύ των προσόντων, θα πρέπει ο δόκιμος μόντουλας να έχει διακριθεί για το ήθος του, διαφορετικά μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τόσο το σάη, όσο και τους συντονιστές.

-Αν κάποιος δεν γουστάρει τους κανόνες του σάη (όταν τηρούνται), μπορεί να την κάνει.

Π.Σ. Σ’ αυτό που είπε ο -τα πάντα παρατηρών- Halley-q, περί του όρου μοντουλέος-αίος/-έικο κλπ έχει δίκιο. Όμως εδώ δεν τίθεται ζήτημα εντοπιότητας του suffix.

Εννοιολογικά η κατάληξη αυτή υποδηλώνει φάρα-φατρία (π.χ. οι Χαλικουτέοι, οι Χοτζέοι κλπ), δηλ. κάτι κλειστό αφ’ εαυτού, ενώ –έικο/έικα (π.χ. Βραχνέικα, Τσουκαλέικα και δεσυμμαζεύεται) αποδίδεται ως τσιφλίκι του –έου/-αίου και συνεπώς προδιαθέτει για καμαρίλα ακόμα κι αν δεν είναι έτσι τα πράγματα.

Υπ’ αυτήν την έννοια είναι άστοχος όρος...

Α! Η λήψη του χρίσματος του δόκιμου μόντουλα, θα πρέπει να ακολουθεί κάποιο τελετουργικό (π.χ. κουκούλωμα με κουβέρτα και φατούρο, αδυσώπητο μπεκρούλιασμα μέχρι καφεΐνη, καμιά κωλομπαρδία, χειμερινή βουτιά στην Ελευσίνα κλπ-κλπ).
:-)

θες πολύ να γίνεις μόντουλας ε;

Μπααα... Είμαι κρυουλιάρης
:-Ρ

με προκαλείς να γράψω ότι δεν θα τον φας κρύονε τώρα, αλλά νταξ.

ρε jesus, και μεις μαλάκες είμασταν, που πήγαμε φαντάροι;

συ είπας
:Ρ

Όταν με το καλό, καλέσουν την κλάση του, θα πάμε όλοι μαζί να τον καμαρώσουμε
:-Ρ

Τι είναι ρε η κωλομπαρδία, δεν το χουμε και ψάχνω τσάμπα.

Αχ χότζα παιδί μου διαβάζω τα γραφτά σου και δεν το πιστεύω ακόμα, με τα πεζά τους, με τα τονάκια τους... Τα λες κι ωραία. Το μόνο που δεν κατανόησα είναι το «ψήφος να επιτρέπεται μόνο σε όποιον σχολιάσει» ή κάτι. Έχουμε να φάμε . και , και σπέις στα μούτρα... γιατί το θεωρείς προϋπόθεση...; (ομολογώ ότι δεν τα χω διαβάσει όλα από πάνω, παρασύρθηκα από τα του χότζα καμαρώνοντας και τελικά ψήθηκα και το διάβασα ολόκληρο εξ ου και το σχολιάζω)

Σφηνόπουτσα!
(Disclaimer: επειδή πρόκειται για σφηνόπουτσα Τουρίστα, όμως, take everything with a grain of salt, που λένε και στα εξωτερικά.)

Πρακτικά, υπάρχει ένας και μοναδικός τρόπος για πραγματική δημοκρατία σε ένα σάιτ: Οποιοσδήποτε να μπορεί να γίνει μέλος και όλα τα μέλη να έχουν ίδια δικαιώματα υποβολής, επεξεργασίας και διαγραφής ΚΑΙ περιεχομένου ΚΑΙ κώδικα.

Να μια κακή ιδέα. («Are you sure you want to delete all; This option is irreversible.»)

Πετάω εν γνώση μου reductio ad absurdum, επειδή θέλω να δείξω ότι όσες καλές προθέσεις και να έχουμε, αναγκαστικά μιλάμε με ημίμετρα.

Ας μιλήσουμε για wiki. Στα wiki sites, η δομή μένει σταθερή, αλλά όποιος θέλει γράφει λήμματα και όποιος θέλει σβήνει και όποιος θέλει κάνει edit. Μοντεράτορες δεν υπάρχουν, ούτε στην εκδοχή της wikipedia. Εκεί όμως, οι χρήστες έχουν λιγότερα ή περισσότερα δικαιώματα επεξεργασίας. Αυτά τα δικαιώματα παραχωρούνται με έγκριση (προαγωγή, σα να λέμε) από τους ήδη «προνομιούχους» χρήστες. Technically βέβαια, αυτό είναι ο ΟΡΙΣΜΟΣ της κλίκας και της συντεχνίας. Και technically, η wikipedia είναι το σημαντικότερο επίτευγμα του ανθρώπινου γένους από καταβολής internet, και ως site και ως paradigm (πωστολένεσταελληνικά). Δεν υπερβάλλω.

Βλέπετε πού το πάω; Είναι εύκολο να πεις «κλίκα» και να στραβώνει το στόμα σου από ιερή αγανάκτηση, διότι η δημοκρατία το ένα, η αξιοκρατία το άλλο. Εύκολο και κατανοητό και συμπαθές ακόμα (σε μένα προσωπικά, τουλάχιστον), επειδή πάει ο νους σου σε κυβερνήσεις και τοπική αυτοδιοίκηση και σ' εκείνα τα λαμόγια στο γραφείο, οπότε καλά κάνεις και στραβώνεις. Πάει ο νους σου σε πραγματικούς, μη εικονικούς χώρους, όπου όλοι οι εμπλεκόμενοι έχουν κάποια νομική, αν μη τι άλλο, κοινή υπόσταση. Πολίτες, δημότες, εργαζόμενοι.

Στο ίντερνετ όμως, όταν μιλάμε για ένα σώμα εθελοντών αόρατων συνεργατών, που δεν ξέρεις ποιος είναι ποιος και τι σκοπό έχει, που περιλαμβάνει trolls και bots και επαγγελματίες spammers και πιτσιρικάδες που ψωλάρουν, ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΛΛΙΩΣ. Ναι, είναι κλίκα αυτό που συμβαίνει εδώ. Όπως είναι κλίκα αυτό που συμβαίνει στα φόρουμ ανά τον κόσμο, στη wikipedia, στο indymedia, στο A-infos, όπου υπάρχει συλλογική προσπάθεια τέλος πάντων - ακόμα και στα πιο αντιεξουσιαστικά κομμάτια του internet. 'Ντα να κάμομε τώρα 'δά.

Από κει και πέρα.

1) Εφόσον οι μοντεράτορες είναι ανοιχτοί σε δημόσιες προτάσεις και διαβουλεύσεις κλπ (το οποίο είναι στη διακριτική τους ευχέρεια, μην μπερδεύουμε την επιλογή με την υποχρέωση, ακόμα κι αν η επιλογή βαρύνεται από ηθικούς παράγοντες), το πρώτο που χρειάζεται είναι ο κατάλληλος χώρος. Φόρουμ.

2) Υποψιάζομαι (αυθαίρετα, ομολογουμένως) ποιος είναι ο λόγος που φόρουμ ακούω από τότε που πρωτομπήκα και φόρουμ δε βλέπω. Το ιδανικό θα ήταν να κάνεις log in με το ίδιο account και στο φόρουμ και στο καθαυτό σλανγκρ. Και αυτό είναι μανούβρα, από τεχνικής άποψης. Θα ήταν ιδανικό, αλλά δεν είναι απαραίτητο, θεωρώ. Χωρίς αυτό το μπελά, φόρουμ στήνεται εν μία νυκτί. Καταθέτω πρόταση, λοιπόν: Να στηθεί, έτσι αυτόνομα απ' το account του σλανγκρ και χωρίς πολλά-πολλά. Skins, δομή σε θεματικές ενότητες κλπ μπορούν να γίνει σιγά-σιγά στην πορεία. Και βλέπουμε.

3) Η Ωμή Αλήθεια: Όποιος κι αν είναι ο τρόπος της «δημόσιας διαβούλευσης» (κουβέντα εδώ, ή σε φόρουμ, ή poll-ψηφοφορία), και ό,τι μα Ο,ΤΙ και να ειπωθεί, τελικά θα αποφασίσουν οι τυπάδες με το προχωρημένο password. O ντικ (ντικ δεν είπαμε;) και οι μοντεράτορες. Όσοι δεν έχουν το εν λόγω password, είναι απλά ανίσχυροι.

4) Αν αυτοί οι τυπάδες επιλέξουν να ακολουθήσουν δημοκρατική διαδικασία και να κάνουν ό,τι προκύψει από την πλειοψηφία των χρηστών, προσέχετε τι εύχεστε. Την πλειοψηφία ποιων χρηστών; Θα στείλουν πμ στους 6248 «ενεργούς» κι όποιος σκάσει, και μετά ψηφοφορία; Χμμμ...

5) Μόνο ένα πράγμα είναι εφικτό. Κουβέντα, διαβούλευση, ζύμωση, δημόσια κατάθεση προτάσεων και απόψεων. Γαμώ. Αλλά όλα αυτά μπορούν να λειτουργήσουν αποκλειστικά και μόνο: συμβουλευτικά. Εκ των πραγμάτων. Self-evident, έτσι;

6) Έχω εμπιστοσύνη στην κρίση των τυπάδων με το password; Όχι να κάνουν αυτό που λέω ΕΓΩ, αλλά αυτό που λέει η ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ; Θεωρώ ότι, αν δουν overwhelming προτίμηση στο Χ από τεράστια πλειοψηφία χρηστών, θα επιλέξουν κι αυτοί το Χ; Έξοχα! Καταθέτω τις απόψεις μου, λοιπόν, να συνεισφέρω κι εγώ.

7) ΔΕΝ έχω εμπιστοσύνη στην κρίση τους, και θεωρώ ότι θα αγνοήσουν επιδεικτικά το αποτέλεσμα (τεράστια υπόθεση εδώ ότι θα υπάρξει αναμφισβήτητο αποτέλεσμα, δηλαδή περίπου ομοφωνία, δηλαδή χέσε ψηλά κι αγνάντευε) και θα κάνουν ό,τι τους γκαυλώσει, παρ'όλο που μιλάμε για community-based project, το οποίο είναι αυτοαναιρούμενο τουλάχιστον σε επίπεδο προθέσεων; Και το θέμα με κόφτει τόσο πολύ; ΦΤΙΑΧΝΩ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ SITE ΚΑΙ ΚΑΝΩ Ο,ΤΙ ΓΟΥΣΤΑΡΩ. (Άμα μάλιστα το κρατήσω μη εμπορικό, μποροώ να βουτήξω στην ψύχρα όλο το περιεχόμενο του σλανγκρ.)

8) Αν πραγματικά η «διεύθυνση» είναι ενάντια στη βούληση της κοινότητας, η κοινότητα θα αποχωρήσει. Και θα βρει, αργά ή γρήγορα, κάποιο άλλο site να συσπειρωθεί. ΈΤΣΙ δουλεύει η δημοκρατία στο ίντερνετ. Όχι συναποφασίζειν με όποιον τυχαίνει να είναι παρών απ' τους 6248 χρήστες, για όνομα.

Υ.Γ. Εντελώς άσχετα απ' όλα αυτά, αν ο Κχαν όντως την έκανε (για κάτι που, σε μένα την Τουρίστρια τουλάστιχον, φαίνεται σαν ένα πεισματάκι που ξέφυγε εκτός ελέγχου, δηλαδή κρίμα ρε παιδιά, αμαρτία!) θα λυπηθώ πάρα πολύ. Κατ' εμέ, είναι τεράστιο κεφάλαιο, και νομίζω θα γινόταν φοβερός μοντεράτορας, παρά τις, εμμ... κουτσουκέλες. Είναι Chaotic Good ο άνθρωπος, αφού!

Kαι μην ξεχνούτε: o dik σλανγκογράφησε τον Chuck Norris...

Περί wikipedia: Εντυπωσιακό αυτό περί «του μεγαλύτερου επιτεύγματος του ανθρωπίνου γένους» και τείνω να συμφωνήσω. Πιστεύω προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να γίνουν τα όποια βήματα εκδημοκρατισμού, προς μια μορφή wikipedioποίησης -χωρίς ωστόσο να έχω εντρυφήσει στο τεχνικόν του πράγματος, τη βικούλα την απολαμβάνω σταθερά ως απλός αναγνώστης ακονίζοντας την κριτική μου ικανότητα.

Ο Τζονμπλάκ που γνωρίζουμε όλοι πόσο ακραίος και φασίστας είναι. Η φράση αυτή είναι η πεμπτουσία του επιχειρήματος ad hominem: ο τάδε homo είναι αναξιόπιστος για προσωπικούς λόγους, οτιδήποτε λέει και πράττει απορρίπτεται απριορικώς και ασυζητητί λόγω προτέρου ανεντίμου βίου: η πεμπτουσία του δογματισμού και θεολογισμού. Ο καθένας έχει κρεμασμένη μια ταμπέλα στο λαιμό του όπου αναγράφεται το αμάρτημά του. Τον διακρίνει μια σταθερή και αμετάβλητη «ουσία» (εν προκειμένω: «φασίστας», «οργίλος», «ακραίος», «αντιδραστικός» κλπ).

Μια απο τα ίδια και για το Γιώργο (αβάς). «Ξεκίνησε με καλές προϋποθέσεις, στην πορεία όμως αποδείχθηκε μαλάκας και φασίστας. Επομένως, καλά κάναμε που δεν τον κάναμε μοντ, διότι θα τα είχε κάνει πουτάνα».

Έωλη και σαθρή επιχειρηματολογία, επικίνδυνα αφελής, έως «φασιστική» θα έλεγα. Μια ανέξοδη κρίση εκ των υστέρων (ex eventu). Κοινωνιολογικά, κινείται στο χώρο της αυτοεκπληρούμενης προφητείας (self fulfilling prophecy, γνωστή και ως δημιουργική πρόρρηση). Κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει (εκτός απο την παντογνώστρια σλανγκοματρόνα ασφαλώς!) πώς θα είχαν εξελιχθεί τα πράγματα αν, υποθετικά, ο Γιώργος είχε προαχθεί σε μοντ. Μπορεί η συμπεριφορά του να ήταν εντελώς διαφορετική, και η παρεξήγηση για το υποτιθέμενο αντιεβραϊκό λήμμα του να είχε λυθεί ενδομοντουλικώς και αναίμακτα.

Ο αποκλεισμός και η προκατάληψη («να ο φασίστας που ξεσπαθώνει κατά των Εβραίων») είναι που δημιουργεί τις «παρεκκλίνουσες» συμπεριφορές, οι οποίες καθόλου βεβαιο δεν είναι οτι θα εκδηλώνονταν. Το να ισχυρίζεσαι οτι η ακραία συμπεριφορά κάποιου θα εκδηλωνόταν ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ κάποια στιγμή, βρέξει-χιονίσει, συνιστά ακραίο ντετερμινισμό και κακώς νοούμενη ουσιοκρατία. Θυμίζει επίσης, θα έλεγα, Αυγουστίνο και το γνωστό δόγμα του προορισμού («οι καλοί είναι πάντα καλοί, οι κακοί είναι πάντα κακοί και καταδικασμένοι εκ των προτέρων στο πυρ το εξώτερο»). Αυτά νομίζω δεν διαβάζεις τελευταία, ή κάνω λάθος.

Και τελειώνω με το κλασικό μερτονικό παράδειγμα αυτοεκπληρούμενης προφητείας, ώστε να μη μείνει καμιά αμφιβολία για όσα είπα περί αποκλεισμών που κατασκευάζουν παραβατικότητες:
Στην Αμερική των φυλετικών διακρίσεων, οι έντιμοι waspηδες εφήρμοζαν πολιτική αποκλεισμού των Μαύρων απο τα συνδικάτα. Ο Μαύρος, απροστάτευτος, αναγκάζεται να δεχθεί να δουλέψει με πολύ χαμηλά μεροκάματα, άρα γίνεται «απεργοσπάστης» και «προδότης της εργατικής τάξης». Ο λευκός συνδικαλιστής αισθάνεται δικαιωμένος απο τα «γεγονότα» (τα οποία ο ίδιος κατασκεύασε) και επανακηρύττει σε υψηλότερους τόνους τον αποκλεισμό των Μαύρων απο τα συνδικάτα. ΦΑΥΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ. Ο λευκός αδυνατεί να αντιληφθεί, οχυρωμένος φετιχικά πίσω απο τα σκληρά «γεγονότα», πως ο ίδιος με τη συμπεριφορά του δημιούργησε τα παρατηρούμενα αυτά γεγονότα. Οι Μαύροι έγιναν απεργοσπάστες ακριβώς ΕΠΕΙΔΗ αποκλείστηκαν, και όχι το αντίστροφο (αποκλείστηκαν επειδή ήταν απεργοσπάστες).

Αυτά και σόρι για το (άλλο ένα) σεντόνι.

α συγνώμη δεν ήξερα ότι είσαι στο πλευρό των μαύρων, πωπω πώς έγινε και σε παρεξήγησα έτσι... τότε όμως, προς τι όλη σου η οργή απέναντι στους μαύρους της Πατησίων στο τζαμαχιρίγια; δεν καταλαβαίνω, είμαι χαζή (εκτός των άλλων). και έψαξα μέσα στον αυγουστίνο να βρω απάντα, αλλά δεν λέει τπτ ρε γμτ...

Δεν είπα ούτε οτι είμαι Κατά ούτε οτι είμαι Υπέρ των Μαύρων. Παρέθεσα ένα επιστημονικό παράδειγμα το οποίο φωτίζει, κτγμ, τη στάση σου. Εσύ, φυσικά, πιάστηκες από μια λεπτομέρεια και το ξανάκανες προσωπικό, επιβεβαιώνοντας εμμέσως το ποστ μου.

Κι αν θες να συζητήσουμε το ζήτημα της Υπατίας και το μεταναστευτικό (εσύ και όποιος άλλος), μετά χαράς.

μιλάμε ότι έχασα την ώρα μου διαβάζοντας όλα αυτά τα σεντόνια (άσε που στέρησα τις ορδές των θαυμαστών μου από τα γεμάτα χιούμορ και ευφυϊα σχόλια μου), και δεν έχω και τίποτα σοβαρό να πω (ως συνήθως)

Απλά, για άλλη μια φορά να πω ότι όλα είναι μέσα στη ζωή. Μια άσχημη φάση είναι, θα περάσει.

Απλά, για την ιστορία να πω, επί του διαδικαστικού...

Βρίσκω πολύ κομψό να στολίσω κάποιον με τον χαρακτηρισμό «μαλάκας» ή «σαχλαμπούχλας»

Είναι πολύ άκομψο να στολίζω κάποιον με χαρακτηρισμούς τύπου «φασίστας», «αντιδημοκρατικός». Αυτοί οι χαρακτηρισμοί κουβαλούν μια ιδιαίτερη βαρύτητα, και προσβάλουν βασιζόμενοι στην αρνητική χροιά που η κενωνία μέσω της γλώσσας τους έχει φορτώσει.

Μια τελευταία ιδέα, που είχα ξαναπετάξει πριν κάμποσα χρόνια (πέρσι δλδ). Ενα από τα τραβηκτικά του σάϊτος είναι και αυτές οι συζητήσεις, όσο ανούσιες ή ουσιώδεις είναι για κάποιους. Μια λύση θα ήταν, για να καθαρίσει και ο κυβερνοχώρος (ναι είμαι ο πρώτος ιντερνετο-οικωλόγος),

--- τα σχόλια κάτω από λήμματα που σχετίζονται με τον ορισμό, να ενσωματώνονται με την σύμφωνη γνώμη του συγγραφέα (μεγάλη λέξη)

-- τα σχόλια που είναι άσχετα με τον ορισμό, όπως τα δύο δικά μου τα τελευταία, μετά την πάροδο κάποιου χρόνου (π.χ. ενός εξαμήνου, τριμήνου, ή 69.789.356.456 δευτερολέπτων), να σβήνονται, και να μένουν αυστηρά το λήμμα και ο ορισμός.

το φόρουμ θα στερήσει κάτι από το ζωντανό του πράγματος, και από την άλλη δεν γίνεται να υπάρχουν κάτι σεντόνια king size, και να χάνεται το νόημα.

Αυτό που πρέπει να μένει, είναι τα λήμματα και οι ορισμοί, σε αυτό συμφωνούμε όλοι, φαντάζομαι.

Τα άλλα τα «επίκαιρα», εφόσον είναι και επίκαιρα, ας πηγαίνουν στον διάολο μετά από κάποιο καιρό.

Ξημέρωσε πάλι.

άκομψο είναι επίσης να λες κάποιον τρολ, με τον οποίον χαρακτηρισμό έχω στολιστεί σε δύο τρία πμ, και επίσης σε δύο, τρία δημόσια σχόλια.

Αλλά είμαι δυνατός και σκληρός, και το ξεπέρασα.

χαχα έλεκτρα! κοιμήσου ήσυχος, τα λήμματα και οι ορισμοί θα μείνουν ακόμα κι αν φύγουμε όλοι και γίνει το σλανγκρ έρημη πόλη.

σφωνώ με το χότζειο περί περιορισμού έκτασης των σχολίων, είτε στα λήμματα από κάτω, είτε σε φόρουμ. Δεν είναι εύκολο να παρακολουθούνε άπαντες τα κατεβατά μας, κι αυτό θα καταστήσει επίσης πιο μεστά τα γραφόμενά μας. έχει γίνει μπλογκ το πράμα.

Σαχλαμπούχλας. Αυτή είναι λέξη. Ελέκτρα μη φοβού, σε ένα εξαμηνάκι έρχεται η συντέλεια όλα αυτά θα μοιάζουν τιποτένια την ώρα που θα εξαχνωνόμαστε στο άπειρο σαν τη φάλαινα του ντάγκλας άνταμς.

Αντιαϊφονιστές ολου του σάιτ, ενωθείτε!

Ωραία πράγματα ειπώθηκαν απ' την πρώτη προχθεσινή τοποθέτηση του χαλικούτη και μετά. Ειδικά οι προτάσεις του Χότζα θέλουνε γαμώτ' μελέτη και ζύγισμα, ωραίος. Σωστός και ο τζονμπλάκ, εδωπέρα:

Κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει [...] πώς θα είχαν εξελιχθεί τα πράγματα αν, υποθετικά, ο Γιώργος είχε προαχθεί σε μοντ. Μπορεί η συμπεριφορά του να ήταν εντελώς διαφορετική, και η παρεξήγηση για το υποτιθέμενο αντιεβραϊκό λήμμα του να είχε λυθεί ενδομοντουλικώς και αναίμακτα.

Εγώ αυτό το δέχομαι και το υποστηρίζω. Κάποιον που τον ξεγράφεις σά μαλάκα, σάν εξουσιαστή, σά ρατσιστή, σά κλικαδόρο, σάν πρωκτικάντζα, σάν παπαρολόγο κι' αναξιόπιστο, τον ωθείς να συμπεριφέρεται ακριβώς έτσι -θέλει απίστευτη λαρτζοσύνη να μη πέσει στην παγίδα, και έλεος, δέν μπορούμε να το απαιτούμε αυτό απ' τον καθένα, δέν στήνουμε καμιά θρησκεία εδωμέσα, για αργκό μαζευτήκαμε.

Αντίθετα, κάποιον που τον αντιμετωπίζεις σαν να μπορεί να κουβαλάει, μπορεί και να μήν κουβαλάει περισσότερη μαλακία στον εγκέφαλο απ' την πάρτη σου, σε βάθος χρόνου βρίσκεις τρόπους να ευθυγραμμιστείς μαζί του. Όχι να τον κάνεις φίλο (αλίμονο αν περιμέναμε απ' το σλάνγκ τζι άρ...), αλλα να δουλέψεις μαζί του σε κάτι που σας ενδιαφέρει για διαφορετικούς ίσως λόγους, αλλα εξίσου.

Αμπελοφιλοσοφίες; Ίσως. :-) Το θέμα είναι, πώς μπορείς να ξέρεις οτι έχεις απέναντί σου κάποιον που ενδιαφέρεται όντως για το θέμα; Οτι δέν έχει έρθει εδώ κυρίως για άλλα πράγματα; (να τα κάνει πουτάνα για να σπάσει πλάκα, να κοινωνικοποιηθεί ετσι απλά, να εξασκείται στο νέιμ-ντρόπιν, νά νά νά...) Κανείς δεν μπορεί να το ξέρει εξαρχής, σίγουρα. Και δέ μπορεί να το κρίνει αυτό ένας μόνος του έυκολα, ακόμα και μετά απο τριβή. Είναι κάτι που μπορεί με κάποια ασφάλεια να βγεί, μόνο μέσ' απ' την κοινή συσνισταμένη της κοινότητας.

Γι' αυτό και συμφωνώ εντελώς με το πνεύμα του χαλικούτη εδώ:

Νομίζω ότι το σάη θα μπορούσε να λειτουργήσει καλύτερα με ένα ουσιαστικό άνοιγμα της διαχείρισής του στην κοινότητα που το παράγει. Αυτό για μένα σημαίνει να έχουν λόγο στις αποφάσεις που μέχρι τώρα άπτονται της αρμοδιότητας των μοντς ως σώμα περισσότεροι άνθρωποι στη βάση μιας διαδικασίας, στη βάση κανόνων, που μπορούμε να συμφωνήσουμε.

Για μένα το ζήτημα έχει ουσία, εφόσον νομίζω ένα τέτοιο άνοιγμα ταιριάζει στο σλανγκ. Με την έννοια ότι είναι σάη με πνεύμα ελευθεροστομίας, τεκμηριωμένης καταγραφής και άποψης, και υπέρ των περιθωριακών ή αποκλεισμένων μορφών γλωσσικής έκφρασης. Θα ήθελα αυτό το ελεύθερο και ανοιχτό και σοβαρό πνεύμα να αντανακλάται και στις διαδικασίες του ακόμα περισσότερο, γιατί διαπιστώνω ένα έλλειμμα, και μια δυσαρμονία, και ως ένα βαθμό μια αγκύλωση.

Σε μιά τέτοια κατεύθυνση, στο Συντονισμό έχουν πέσει ήδη, εδώ και κάποιο καιρό, οι εξής ιδέες, προσεφαρμογή στη νέα βέρσιον του σάιτ:

• Φόρουμ.

  Παρεμπιπτόντως, τα τεχνικά που εγείρει εύστοχα η Πειρατίνα, ήταν όντως ένα πρόβλημα, που ήδη αντιμετωπίστηκε απ' τον ντίκ στο παρόν σάιτ (εξού και το κρυφό φόρουμ του συντονισμού οπου στήνουμε τις συνωμοσίες μας), και στη νέα πλατφόρμα επίσης έχει τακτοποιηθεί. (Με την ευκαιρία, φούλ ρισπέκτ στον ντίκ, τζιμανάκι τρελό.)

• Θέσπιση κατηγοριών χρηστών με διαφορετικές βαθμίδες δικαιωμάτων, όχι απαραίτητα γραμμικές (θέλει λίγη προσοχή εδώ η ορολογία): με διαφορετικές ομάδες δικαιωμάτων, ή αρμοδιότητες, κάποιες απ' τις οποίες πιθανά να επικαλύπτονται.

  Αυτό διαβάστε το σε αντιπαραβολή με αυτό που λέει η ιρονίκ πιο πάνω:

  Πώς θα του πεις μεγάλε μπορεί να γράφεις γαμάτα αλλά η εμφάνιση του κειμένου σου είναι μπάχαλο και δεν παίζει να μοντάρεις; πώς θα πεις στον άλλον ότι μεγάλε, ευχαριστώ για την πρόθεση, αλλά είσαι ανορθόγραφος; θα σου απαντήσουν ωραία, μη με βάλετε να κάνω αυτά, θα βρω κάτι άλλο. Δεν μπορεί όμως να είναι μοντ κάποιος που δεν τα πληροί όλα. Γιατί δεν παίζουμε με ξεχωριστές αρμοδιότητες, τα κάνουμε όλοι όλα, αλλιώς πχ στις διακοπές ή με μια απουσία 2-3 συγχρόνως δεν βγαίνει το πράμα.

• Θέσπιση κανόνων για το πώς κάποιος απο μία κατηγορία χρήστη θα πηγαίνει σε μία άλλη. Εδώ, προτάσεις όπως του Χότζα παίζουν μεγάλο ρόλο. Όποιος τό 'χει, άς το βάλει κάτω να το σκεφτεί και να πεί και σε μάς τους άλλους.

Αυτά, μετά την καίρια τοποθέτηση και ανάλυση της Πειρατίνας, νιώθω οτι δέν χρειάζεται να τα υποστηρίξω επιπλέον. Αυτό που θέλω όμως να σχολιάσω επιπλέον (και πάλι όμως σε αντιπαραβολή με τα της Πειρατίνας), είναι οι τρέχοντες κανόνες. Ε λοιπόν, οι τρέχοντες κανόνες που έχουν να κάνουνε με την ιεραρχία και τη λήψη αποφάσεων, είναι καταβάση άγραφοι, και συνοψίζονται, όπως τους αντιλαμβάνομαι προσωπικά, στα εξής:

• Η υλοποίηση του όλου βαραίνει αποκλειστικά τον ντίκ.

• Ο Συντονισμός αναλαμβάνει την ευθύνη κάθε εξωγλωσσικής τελικής απόφασης για το σάιτ, βασισμένος κατα το δυνατόν στην καλή διάθεση και ευθικρισία των εκάστοτε ενενεργεία συντονιστών, και ποντάροντας στην εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας των χρηστών, όπως την εκλαμβάνουν οι εκάστοτε ενενεργεία συντονιστές με οποιονδήποτε έμμεσο τρόπο («έμμεσο», σε αντίθεση με κάτι σε στίλ δημοψήφισμα).

• Όποιος έχει την εμπιστοσύνη όλων των εκάστοτε ενενεργεία συντονιστών, ενδέχεται να κληθεί να γίνει συντονιστής.

Όλα αυτά προφανώς έχουν προβλήματα και δέν στέκουν σε κάθε θεωρητική κριτική (ούτε κάν σε δική μου, παρεμπιπτόντως). Φαίνεται όμως οτι στην πράξη στέκουν αρκετά καλά εδώ και τόσα χρόνια, χωρίς καταστροφικές απώλειες, παρά την όποια κινδυνολογία απο πολλούς χρήστες (τζόνι, εγώ και άλλοι): αν μή τι άλλο, το σάιτ είν' ακόμα ζωντανό.

Απ' την άλλη, πρόκειται σίγουρα για κανόνες που έχουν φτάσει αρκετές φορές στα όριά τους, και το οτι γίνεται τώρα τέτοια κουβέντα, με τοποθετήσεις τύπου χαλικούτη ή Χότζα, για μένα, δείχνει οτι το πράμα ωριμάζει και οτι πλησιάζουμε στο σημείο να τους τροποποιήσουμε όπως θέλουμε και τους πρέπει.

Ηρεμία και καλή θέληση χρειάζεται. Και, ξανά μανά: δημόσιες τοποθετήσεις επι της ουσίας ευπρόσδεκτες, ενώ δημόσιες τοποθετήσεις επι του ποιού του ενός και του άλλου, έλεος... Τα φαρμάκια σας και τις πίκρες σας να τ' αμολάτε σε πιμί, οι άλλοι δεν φταίμε σε τίποτα να μας σπάτε τ' αρχίδια.

Κάτι που θα μπορούσε να γλυτώσει πολλές από τις παρεξηγήσεις και τις γκρίνιες θα ήταν το εξής )παρότι μάλλον ανέφικτο διότι ξέρουμε ποιοι είναι οι μοντς (ακούν Paul Weller δυνατά από τα mp3 player τους)

Ξεχωρίστε όσο είναι το δυνατόν την ιδιότητα του χρήστη από αυτην του Πολ Βελλερ.

Δλδ--> σχόλια ουσιώδη για διαδικαστικά του σάϊτ, παραινέσεις, συμβουλές, καλοσώρισμα νέων χρηστών κλπ να μην γίνονται ονομαστικά από χρήστες π.χ. η μες (σαν μες) αλλά να υπογράφονται ως admin. Και κανείς να μην ξέρει ποιος είναι πραγματικά, διότι είναι άνευ ουσίας. Και επίσης κάθε μεμονωμένος Μοντ θα προσέχει περισσότερο εφόσον θα ομιλεί εις το όνομα όλων των μοντ, και κατ΄επέκταση της άτυπης διοικήσεως του σάϊτ. Άσε που αν παραφέρεται θα τον καταχεριάζουν οι άλλοι!

όταν ένας μοντ θέκει να σιχτιριάσει κάποιον ας το κάνει από τον προσωπικό του λογαριασμό, και ας έχει έστς και τις «κακόβουλες» συνέπειες.

Και ακολούθως σχόλια ορισμοί λήμματα των μοντ, να κρίνονται και να αντιμετωπίζονται σαν οποιωνδήποτε χρηστών.

δλδ, συμφωνούν όλοι οι μοντς με το φάντασμα-ιδιοκτήτη του σάϊτ (πρέπει να είναι και έξυπνος για να παραμείνει φάντασμα, γιατί μάλλον θα τα παράταγε αν έμπλεκε σε όλες αυτές τις κατινιές) σε κάποιες γενικές γραμμές χειρισμού καταστάσεων, και από εκεί και πέρα δεν πέφτει σε κανέναν λόγος γιατί δεν υπουργοποιήθηκε ο τάδε και υποβιβάστηκε ο άλλος κλπ.

Σας αρέσκει πολλά συνεισφέρετε, δεν σας αρέσκει, παρακάτωωωωω. Χωρίς όμως αυτό το παρακάτω να ταυτοποιείται με κάποιο μέλος, που είναι και χρήστης και μοντ και ξαδελφος της φουρέϊρα.

Με λίγα λόγια, ενδυναμώνεται ο θεσμός του μοντ, αλλά αποστασιοποιείται από συγκεκριμένου στυλ πρόσωπα.

Με αποτέλεσμα να μην αποθαρρύνεται και κάποιος νέος χρήστης, όταν βρίσκεται ξαφνικά σε έναν στρόβιλο από προσωπικές έριδες που με κάποιον τρόπο εμπλέκουν και την διοίκηση του σλανγκ.

Χαίρομαι που συζητούνται σημαντικά θέματα. Θέλω να κάνω μια απλή διευκρίνιση γιατί απειλούμαι με παραπληροφόρηση εις βάρος μου. Θέλω να διευκρινίσω, λοιπόν, ότι δεν έχω ποτέ διεκδικήσει να γίνω μοντ και δεν έχω αφήσει ποτέ κανένα υπονοούμενο ότι θα έπρεπε να γίνω. Μάλιστα λίγο πιο πάνω έγραψα ότι «θεωρώ ότι για σημαντικούς λόγους σωστά δεν έγινα μοντ (παρά το ότι είμαι μνήμη του σάη και τα ρέστα παγωτά)». Με το σημαντικούς λόγους εννοούσα τα ελαττώματα της παρουσίας μου στο σάιτ, όπως τρολοειδής συμπεριφορά, πληθωρικότητα κ.ά., τα οποία μάλλον δεν αντισταθμίζονται από τις αρετές μου, λ.χ. γνώση του σάιτ, μνήμη, εργατικότητα. Οπότε το να παρουσιάζεται ότι όλη η μανούρα γίνεται εκ μέρους μου επειδή ήθελα να γίνω μοντ και δεν έγινα, δεν είναι απλώς argumentum ad hominem, είναι συκοφαντία. Τα υπόλοιπα του στυλ «παιδάκι που δεν το παίζουνε» κτλ είναι απλώς argumenta ad hominem, και ως τέτοια δεν αξίζουν να τα σχολιάσω. όσες φορές όμως συκοφαντηθώ, θα γυρίσω από τον τάφο μου, για να υποστηρίξω τον εαυτό μου απέναντι σε συκοφαντίες, και για αυτό καλύτερα να μην το κάνετε, γιατί είναι σημαντικό να πάει η συζήτηση σε σοβαρά θέματα γενικού ενδιαφέροντος. Επίσης, το θέμα δημοκρατικότητας δεν έχει τεθεί μόνο από μένα και από Τζόνι, και γενικότερα το να συσχετίζομαι εγώ με τον Τζόνι, του οποίου η φιλία με τιμάει, αλλά με τον οποίο έχουμε διαφωνήσει και ασκήσει κριτική ο ένας στον άλλο πολλές φορές, είναι μια ύπουλη στρατηγική αυτοδικαίωσης και αυτοθυματοποίησης του μοντουλέικου. Αλλά τέσπα, δεν συνεχίζω.

Υ.Γ. Μάλιστα, για να είμαστε ακριβείς με τις λέξεις, εγώ δεν έθεσα θέμα δημοκρατικότητας. Έθεσα θέμα πεδίου εξουσίας που δημιουργείται από τον συντονισμό ρολακίων των μοντς, και το οποίο διώχνει κόσμο, όχι μόνο εμένα, Τζόνι και Αμπάς, αλλά και κάποιους άλλους. Και είπα με κάθε μετριοπάθεια να προσέξετε να μην συμβεί αυτό και στο μέλλον. Ως προς την δημοκρατικότητα, πιστεύω ότι υπάρχει αρκετή στο σάιτ, και για αυτό μου άρεσε, δεν έχω καμία συγκεκριμένη πρόταση να κάνω, αλλά θα παρακολουθήσω με ενδιαφέρον τη συζήτηση.

τον αμπάς αυτό που τον έδιωξε είναι ότι απείλησε ότι θα γαμήσει στο ξύλο κόσμο. για να μη διαστρεβλώνουμε την πραγματικότητα.

κηαν, δεν αναφερόμουν σε εσένα, μιλούσα εντελώς γενικά...

Khan ειλικρινά πέφτω από τα σύννεφα.

ο Χαλικούτης πήγε την συζήτηση σε σημαντικά θέματα ξεφεύγοντας από τα όποια προσωπικά. Σημαντικές και οι παρατηρήσεις της Πειρατίνας.

Εν συντομία.

1) Είμαι ευχαριστημένος από το σάη μέχρι σήμερα, γι΄αυτό και παραμένω. Γίνεται σημαντική δουλειά.

2) Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν με ιντριγκάρουν προτάσεις για να γίνει καλύτερο.

3) Στις προτάσεις Χαλικούτη είμαι υπέρ. Θεωρώ ότι έχουμε την ωριμότητα. Όμως σίγουρα οι προτάσεις αυτές είναι ένα στοίχημα. Δηλαδή άμα τυχόν χάσουμε το στοίχημα, και γίνει μπάχαλο η φάση, θα χάσουμε και ό,τι καλό έχει γίνει μέχρι τώρα.

4) Οπότε, θα πω κάτι κουφό, που 99 % δεν γίνεται τεχνικά, αλλά ποιός ξέρει ..... Ο ντικ είναι τζιμανάκι, όπως είπε κάποιος. Να συνεχίσει το σλανγκ τζι αρ, όπως το ξέραμε, με τεχνικές και ποιοτικές βελτιώσεις, όπως αυτές που πρότεινε ο Χότζας, και ταυτόχρονα να γίνει ξέρω εγώ ένα σλανγκ τζι αρ νάμπερ του (Νο 2), στο πνεύμα Χαλικούτη. Στο νάμπερ 2 δεν θα περιλαμβάνονται τα παλιά λήμματα, τα καινούργια λήμματα θα ανεβαίνουν και στα 2 σλανγκ. Το νάμπερ 2 θα το συνδιαχειριζόμαστε με κανόνες, όπως είπε ο Χαλικού, ακόμα και τα νεοεισερχόμενα μέλη. Άμα γίνει μπάχαλο, το καταστρέφουμε, αφού τα λήμματα θα έχουν σωθεί και στο παλιό σλανγκ. Άμα προκόψει και ωριμάσει αρκετά η φάση, ενοποιούμε τα 2 σλανγκ τζι αρ σε ένα.

Έτσι σκέφεται ένας άσχετος με την τεχνολογία ...

Στην παρούσα φάση, δεν έχω τον χρόνο/διάθεση/ικανότητα (είμαι άγλωσσος και βιαστικός στα κείμενά μου) να γίνω μοντ, αλλά για ένα σκοπό σαν κι αυτόν, θα βοηθήσω όπως μπορώ.

5) Από τους μοντς δεν έχω παράπονο, θεωρώ ότι σωστά χειρίστηκαν και χειρίζονται κάποιες κρίσεις. Στο θέμα των διαγραφών που έχουν παίξει, τους δίνω δίκιο, σε σχέση με τις πληροφορίες που έχω (δεν έχω πλήρη εικόνα σε θέματα διαγραφών αλλά δεν με πολυνοιάζει κιόλας).

Α και να μην το ξεχάσω. Βίκαρ, αυτό το «άμα αντιμετωπίζεις κάποιον σαν φασίστα, τότε αυτός γίνεται φασίστας, (δηλαδή τάχαμου δεν ήταν πριν)» ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ.

Ειρήνη υμήν αγαπητοί.
Θα συμφωνήσω με τον βικάριο και θα πρότεινα να πάψουν ορισμένοι να χαρακτηρίζουν όσους έχουν αντίθετη άποψη ως Χίτλερ, Γκαίμπελς, Γκέρινγκ, Νταίνιτς, Γιοντλ, Ρούντολφ Ες, Ράινχαρντ Χάιντριχ, Xάιντριχ Χίμλερ, φον Ρίμπεντροπ, φον Πάουλους, Άιχμαν, φον Λιστ, Γκουντέριαν, Ρόμελ, Φρικ, Φρανκ, Φουνκ, Φεντερλάιν, Καλτεμπρούνερ, Μαξ Μέρτεν και όλοι αυτοί μαζί φυσικά, τι λες @μπέτα;

Δηλώνω μπλοκαρισμένος. Δούλευα σε κάνα δυο λήμματα (το σταμάτησα) που όσα disclaimer κι αν δήλωνα μετά την 25η/05 υπήρχε κίνδυνος να παρεξηγηθούν σε βαθμό κακουργήματος από όλους.
Έτσι, θεωρώ πως πρέπει να γίνει ένα μεγάλο time-out σε επίπεδο χαρακτηρισμών, κατηγοριών και εμμέσων προτάσεων μομφής (που κάνουν αυτήν του Olli στον George να μοιάζει χαριεντισμό) πριν ξεφύγει κι άλλο η κατάσταση.

Από το λίγο που είμαι εδώ, δεν έχω βγάλει το συμπέρασμα πως τέτοιες φάσεις ξεπερνιούνται ώστε να τις υποβαθμίζουμε στυλ «θα περάσει». Δυστυχώς δεν βλέπω ούτε πλήρη ανάρρωση, ούτε δημιουργία αντισωμάτων. Κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να αντιμετωπιστεί χωρίς κραυγές και ψιθύρους, ούτε βιαστικά και γρήγορα αλλά όσο το δυνατόν πιο σύντομα.

Θα σπάσω σε μικρότερα αριθμημένα σχόλια τη θέση μου ώστε να βοηθήσω όσο μπορώ χωρίς να κουράσω αρχίζοντας από ό,τι θεωρώ πιο επείγον. Θα μου πάρει καιρό. Γι’ αυτό πριν ολοκληρώσω παρακαλώ μη σχολιάσετε. Για προσωπικούς λόγους δεν έχω τον απαραίτητο χρόνο για να γράψω αυτά που θεωρώ απαραίτητα, πόσο μάλλον να απαντήσω –τώρα εννοώ- σε σχόλια μπορεί και μιας ντουζίνας ατόμων.

-1-
Συμφωνώ με HODJAS στο εξής:

«Κανείς δεν δικαιούται να την πέφτει σε κανέναν για την ποιότητα και ακρίβεια των λημμάτων-ορισμών κλπ» προσθέτω: δημοσίως. Αν κάποιος θεωρεί κάτι λάθος ας κάνει ένα ευγενικό σχόλιο δηλώνοντας τι θεωρεί σωστό.

^Α^Αν συμφωνήσει ο λημματογράφος ας γίνει η όποια διόρθωση και να σβήνεται ο παλιός ο ορισμός και να αναρτάται ο νέος πάραυτα. Δεν παίζεται η φερεγγυότητα του λημματογράφου αλλά στην τελική η αξιοπιστία κι η καλή εικόνα όλου του σάιτ. Οι καλοί τρόποι απαιτούν την αναφορά των όσων συμμετείχαν στην διόρθωση.

Π.χ. στο λήμμα μου παίρνω την κρέμα έκανα λάθος. Το poniroskylo δήλωσε το σωστό. Συμφώνησε μαζί του η ironick. Αποδέχτηκα το λάθος μου. Εξηγήθηκα. Έκανα τις απαραίτητες διορθώσεις και προσθέσεις. Τις ανέβασα σε σχόλιο. Θεωρώ ό,τι όλα ΟΚ από τη δική μου μεριά. Όμως οι διορθώσεις παραμένουν σε σχόλιο και δεν έχει αλλάξει οτιδήποτε στον ορισμό. Καλώς ή κακώς, δεν θεωρώ ότι θίγομαι από το γεγονός. Ο Khan όμως, καλώς ή κακώς, θεώρησε πως θίγεται όταν συνέβησαν όσα παρόμοια συνέβησαν: «Δεν αναρτάτε την προσπάθεια που έκανα για δεύτερο ορισμό στην αρχιδοκρεμάστρα, η οποία κατά τη γνώμη μου είναι καλή. Δεν διαγράφετε τον αρχιδόκαμπο όπως ζήτησα. Αντί αυτού με αφήνετε να [i]διασυρθώ ως παράδειγμα προς αποφυγή…[/i]». Θεωρώ πως στην τελική, και στις δυο περιπτώσεις, αυτό που πλήττεται, λιγότερο ή περισσότερο, ενώ θα μπορούσε να μην, είναι η εικόνα του σάιτ.
Επιπλέον καταναλώθηκε από όλους πολύ περισσότερος χρόνος απ’ όσο αν γινόταν η όποια διόρθωση, ή έφευγε απ’ τη μέση ο ορισμός. And that’s a fact.

^Β^Αν διαφωνήσει ο λημματογράφος –πάντα ευγενικά- ας παραμείνουν τα πράγματα ως έχουν (ή αν πια υπάρχει έντονη διαφωνία ας αναρτηθεί δεύτερος ορισμός απ’ τη μεριά του διορθωτή). Ο καιρός θα δείξει. Γηράσκουμε μαθαίνοντας οπότε ας είμαστε ταπεινοί. Αν με τον καιρό προκύψει πως η διόρθωση πρέπει να γίνει, ας γίνει όπως περιέγραψα πριν (ή να σβηστεί ο λάθος ορισμός). Αν προκύψει πως όχι, ας μείνουν τα πράγματα ως έχουν -με δήλωση του λάθους από τη μεριά του διορθωτή- ή ας σβηστεί το σχόλιό του (ή ο δεύτερος λανθασμένος ορισμός).

Π.χ. στο λήμμα μου ο πούτσος μου βασιλικός και το μουνί σου γλάστρα ο allivegp θεώρησε –προφανώς- πως έχω μπερδέψει τη βρισιά (που έχω ακούσει όλες κι όλες τρεις φορές στη ζωή μου σε διαφορετικές –όλες αξιομνημόνευτες- συνθήκες κι από διαφορετικά άτομα) με τη γνωστή φράση που αναφέρουν ενισχυμένη οι rigo21 και JAHR –περιέργως, αρκούντως πέριξ στην εκδοχή μου. Δήλωσα τη θέση μου. Είτε κάποιος σλάνγκος με επιβεβαιώσει, έστω και μετά από εικοσαετία, είτε όχι, το σάιτ δεν χάνει σε καμιά περίπτωση.

^Γ^Αν ο λημματογράφος δεν πάρει θέση για τη διόρθωση τότε είναι στη διακριτική ευχέρεια του διορθωτή: ή αναρτά δεύτερο ορισμό ή αφήνει το πράγμα ως έχει.

Π.χ. Στο λήμμα αρχίδι αμάλιαγο του iwn, θεωρώντας πως το σχόλιό μου κάλυψε την όποια (κατά τη γνώμη μου πάντα) παράλειψη δεν προχώρησα σε δεύτερο ορισμό όχι γιατί δεν είμαι απόλυτα σίγουρος για ό,τι γράφω, αλλά γιατί αφήνω περιθώριο για το γεγονός στα πλαίσια του μετροσεξουαλισμού της σήμερον, κάτι που καλύπτει ο ορισμός να μου διαφεύγει –αν και δεν το πιστεύω.

^Δ^Τέλος, έκτοτε, όποτε υπέπεσε στην αντίληψή μου κάποιο μεγάλο λάθος (ή παράλειψη), ειδοποίησα με πμ τους λημματογράφους και έφυγε από τη μέση το λάθος (ή έγινε αμέσως η όποια προσθήκη, οπότε και πιο πλήρες το λήμμα). Τη θεωρώ την καλύτερη λύση απ’ όλες. Δεν το έκανα για τους λημματογράφους, ούτε για δημόσιες σχέσεις. Απλώς με ενοχλεί πολύ το γεγονός αν μπορώ να προλάβω κάτι ή να συνεισφέρω σε κάτι, να μην το κάνω από διανοητική τεμπελιά που μπορεί να θεωρηθεί ματαιοδοξία, ή διάθεση ρεβανσισμού ή προσπάθεια μείωσης του όποιου συνάδελφου στην τρέλα. Για το μόνο που είμαι σίγουρος είναι πως έτσι το σάιτ αποφεύγει ανώφελες τρικυμίες που το ταλαιπωρούν και βγαίνει πιο πλούσιο σε λήμματα κι ορισμούς και ασφαλώς πιο δεμένο συναδελφικά.

Η πρότασή μου λοιπόν είναι: Αν κάποιος ξεφύγει από αυτούς τους τέσσερεις τρόπους αντίδρασης, να επεμβαίνουν άμεσα οι mods σβήνοντας οποιοδήποτε σχόλιο (από οποιαδήποτε μεριά κι αν προέρχεται) μέχρι οι εμπλεκόμενοι να συμμορφωθούν. Αν συμβεί μεταξύ δυο mods επεμβαίνει ο αρχαιότερος απ’ τους υπόλοιπους. Το αυτό αν ένας είναι κάποιος απ’ τους mods κι ο άλλος όχι.
Αν υπάρξουν δεύτεροι ορισμοί ή σχόλια επί των ορισμών, οι υπόλοιποι μπορούμε να πάρουμε θέση οπότε το μόνο που στερείται το σάιτ είναι κοκορομαχίες και χαρακτηρισμοί.

(έπεται συνέχεια)

-2-
Διαφωνώ κάθετα με τον HODJAS στο εξής:

«Θέσπιση ορίου λέξεων στο περιεχόμενο των ορισμών και των σχολίων»

Κατ’ αρχήν το θεωρώ παντελώς απαράδεκτο από πλευράς ελευθερίας λόγου.
Αντιλαμβάνομαι πως ειδικά οι νέες γενιές διακατέχονται από τον τρόμο της γεμάτης σελίδας, αλλά όποιος έχει πρόβλημα - πρόβλημά του. Θεωρώ μακροσκελέστατους ορισμούς και σεντονάτα σχόλια (ειδικά του HODJAS) πραγματικό πλούτο και στολίδι για το σάιτ και τα απολαμβάνω όσο δεν παίρνει. Αν κάτι με κουράζει σταματώ να το διαβάζω, αλλά δεν θα περιορίσω κανέναν στο να εκφράζεται όσο κι όπως ακριβώς γουστάρει. Το θεωρώ θεμελιώδες. Αντιλαμβάνομαι την κούραση που προξενούν παρόμοιοι ορισμοί στους mods αλλά δεν νομίζω πως αυτοί ακριβώς τους αναγκάζουν σε πολλή δουλειά.

Έχω αναρτήσει και μεγάλα και μικρά σε όγκο λήμματα θεωρώντας πως ο ορισμός πρέπει να είναι ανάλογος του τι περιγράφει όπου μπορεί: Έχω την εντύπωση πως κάποιοι το εκτίμησαν, έστω κι υποσυνείδητα, εδώ και πως ειλικρινά χάθηκε μια ευκαιρία για σεντόνι, έστω μονό, εδώ.

Επίσης, απαντώντας με το λήμμα μου κουβάς σε σχετικό σχόλιο του dipmalakas εδώ έδειξα πού μπορεί να φτάσει κάποιος τεμπέλης με πρόφαση τη λακωνικότητα.

Επιπλέον, το ‘χω νοιώσει πολλές φορές να συμβαίνει: Οι μεγάλοι ορισμοί γεννούν νέα λήμματα.

Τέλος, δεν είναι εφαρμόσιμο. Αν γουστάρω να γεμίσω σεντόνια ποιος θα μου απαγορεύσει να συνεχίσω μόλις φτάσω το όριο σε συμπληρωματικό ορισμό; Ή αν πρόκειται για σχόλιο να γράψω και δεύτερο και τρίτο; Μη δημιουργούμε ζητήματα εκεί που δεν υπάρχουν. Κι οι πολλές απαγορεύσεις σε επουσιώδη ζητήματα δεν τιμούν το νομοθέτη.
Το τι θεωρεί ο καθένας περιττό και τι όχι είναι καθαρά υποκειμενικό. Είχα την τιμή και χαρά να δω τμήμα από πρόταση σε μεγάλο ορισμό μου να χρησιμοποιείται σαν link. Κάποιος κάτι εκτίμησε ή βρήκε χρήσιμο. Αυτό το κάτι μου πήρε πολύ χρόνο πριν αποφασίσω να το συμπεριλάβω στον ορισμό. Χαλάλι.

Παρεμπιπτόντως, μην παρεξηγηθώ σαν περιαυτολόγος: Αναφέρομαι σε δικά μου λήμματα αποκλειστικά και μόνο για να μη θίξω κάποιον άθελά μου, πράγμα που δεν το θέλω αλλά το φοβάμαι λόγω τεταμένης ατμόσφαιρας.

Η πρόταση μου: Let it be.

Πάντα φιλικά.
(έπεται συνέχεια)

Ίσως αν το σάη διέθετε ένα φωνοδοχείο (shoutbox), να μην είχαμε τόσο μακριά ράλι σχολίων σε ορισμένα λήμματα, πολλά εκ των οποίων σχολίων μάλιστα άσχετα προς το λήμμα.

μας πρήξατε τα μιμίδια, lol!

-3-

Βλέπω προτάσεις με τις άριστες των προθέσεων (αυτό αναμφισβήτητο) που μπορεί όμως να τινάξουν το σάιτ στον αέρα. Έτσι, διαφωνώ κάθετα με τον HODJAS στο εξής:

Ψήφος για λήμμα-ορισμό, να επιτρέπεται μόνον σε όποιον έχει προηγουμένως σχολιάσει.

- Δεν νομίζω πως θα θέλαμε να βλέπουμε σχόλια του τύπου «Α ρε Χ με κάλυψες!», «;;;», «;!;!» ή το ίδιο σχόλιο με copy-paste σε 25 λήμματα. Το επίπεδο των σχολίων θα ισοπεδωθεί.
- Το μανιπουλάρισμα στυλ, γράφω όπως ξέρω πως γουστάρουν οι Α, Β, …, Κ ή γλείφω σχολιάζοντας για να ψηφιστώ κατόπιν είναι υπαρκτοί κίνδυνοι.
- Μοιραίο επακόλουθο η σχολιολάσπη και με τη σκέψη, σχολιάζω αβέρτα αλλά δεν ψηφίζω για να θολώσω τα νερά.
- Τα σχόλια δημιουργούν εντυπώσεις για τα λήμματα. Μια κακή πρώτη εντύπωση από ένα κακεντρεχές σχόλιο θα απομακρύνει χρήστες από το να σχολιάζουν και να ψηφίζουν. Προκειμένου να σωθεί ένα λήμμα τόσο από το λημματογράφο όσο κι από τους λοιπούς θα οδηγηθούμε σε μπαράζ σχολίων που τελικά θα καπελώνουν το λήμμα. Τα αντίστοιχα στην αντίθετη περίπτωση.
- Τι σημαίνει ασχολίαστο και αβαθμολόγητο; Βαριούνται; Δε με παίζουν; Τι δεν τους άρεσε; Με γράφουν; Και πώς αντιδρά ο νέος χρήστης; Τιγκανά; Τρολάρω; Με γλείφουν οι mods για να δώσω κι άλλα;
- Μοιάζει να απωθεί τους κατωποντοδότες. Πουλώντας λίγη τρελίτσα σε κάποιο σχόλιο κανείς δε μπορεί να σε κατηγορήσει για οτιδήποτε.

Γενικότερα, δε βλέπω κανέναν εφαρμόσιμο, ελέγξιμο αδιάβλητο κι αντικειμενικό τρόπο βαθμολόγησης. Απαιτείται αντικειμενικότητα (που αν μη τι άλλο, μεταξύ γνωστών δεν υφίσταται), υπευθυνότητα, ωριμότητα, σοβαρότητα (που δεν ελέγχονται) και συνέπεια που οδηγεί σε σκέψεις για σταθερό αριθμό μόνιμων ψηφοφόρων (που εγείρει ζητήματα δημοκρατικότητας). Και πρέπει να το αποδεχτούμε αυτό και να συνεχίσουμε τη ζωή μας.

Η πρότασή μου: Ούτε καν με τη σκέψη by trial and error.

(έπεται συνέχεια)

-4-

Περί φόρουμ: Η φορουμοποίηση του σάιτ πιστεύω πως θα του βγει σε κακό. Αλλά είναι ένα ζήτημα όπου σηκώνει δοκιμή. Μπορεί και να φανούμε αντάξιοι της πρόκλησης να μη χάσουμε το μπούσουλα.

Επειδή συμφωνώ κάργα με electron « Αυτό που πρέπει να μένει, είναι τα λήμματα και οι ορισμοί, σε αυτό συμφωνούμε όλοι, φαντάζομαι» και με το σύνολο της ανάλυσης και τοποθέτησης της Pirate Jenny,
η πρότασή μου είναι: Μόνο μέχρι να βρεθεί το modus operandi εν τω σάιτ, μόνο για μερικούς χρήστες, μόνο για σύντομο χρονικό διάστημα.

(έπεται συνέχεια)

-5-

Περί mods: Απ’ τη στιγμή που ο dik έχει τον τελευταίο λόγο οι πολλές κουβέντες περισσεύουν. Δεν ενδιαφερόμουν, δεν ενδιαφέρομαι και δεν πρόκειται να ενδιαφερθώ στο μέλλον για το φορτίο. Ακόμη κι αν μου δινόταν η δυνατότητα να ψηφίσω ή να προτείνω κάποιον δεν θα το έκανα. Αν κάτι κρίνω πως δεν πάει καλά στο μέλλον ασφαλώς και θα πάρω θέση. Και αμ’ έπος…
Στην όλη φάση αυτά που με ενόχλησαν τα μάλα είναι το «… είναι εξαρτημένος χρήστης…» (που μπορεί και να εξώθησε στα άκρα) και «…παραέλπιζα στην ανοχή του, ας όψεται ο πρότερός του βίος…» που δείχνουν λειτουργία βάσει, έστω κι υποσυνείδητα, ψυχολογικών προφίλ. Άλλο ο χειρισμός μιας κατάστασης κι άλλο ατόμων. Το πρώτο επιβάλλεται όπου πολλοί. Το δεύτερο δείχνει, στην τελική, αδυναμία.

Ακόμη κι αν φτάσω τα 10000 λήμματα, δηλώνω ευθαρσώς πως δεν διακατέχομαι από κανενός είδους σλανγκοπάθεια ή μανία. Πολλά θα ήταν καλύτερα αν μπορούσαν όλοι να πουν το ίδιο. Άλλο αγάπη, άλλο πάθος, άλλο μανία. Η δια ζώσης γνωριμία φαίνεται πως μακροπρόθεσμα δεν ωφελεί το σάιτ. Αυτό το είχα από καιρό ψυλλιαστεί κι η όλη πρόσφατη φάση το επιβεβαίωσε, ευτυχώς εγκαίρως.

(Τα μήδια επειδή σας έπρηξα)
(δεν έπεται συνέχεια)

...παρέμβαση - προσωπική άποψη επί της δια ζώσης γνωριμία: προσωπικά όσους λίγους γνώρισα τους βρήκα συμπαθείς, εξαιρετικούς τον καθένα για άλλους λόγους (μετριάστηκαν έτσι πχ οι γκρίνιες μου με τον βίκαρ γιατί στο γραπτό του είναι κοφτός - ας πούμε - αλλά είδα ότι είναι γελαστός κι αυτό κττμγ είναι θετικό για το σάιτ). Συνήθως αν ξέρεις κάποιανου τη φάτσα δεν του επιτίθεσαι ούτε γραπτά - οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα κττμγ. Ένα μάτσο τύποι που τους ενώνει ένα κοινό ενδιαφέρον στέφανε, δεν είναι κακό, φιλίες, θετικές αύρες αράουντ, ομ. (από την άλλη είμαι και γνωστή αγαθομούνα σο παίζει να έχεις δίκιο και εγώ άδικο). Αυτά, συνεχίστε επί της ουσίας, σας επιτρέπω :P

Αφού όλα καταλήγουν στον ντικ, μήπως είναι καλύτερα να μιλήσει ο ίδιος;

Στεφ:

-Όριο λέξεων: Σ' ευχαριστώ για όσα λές, αλλά έχω ιδίαν αντίληψη, οτι ο αριθμητικός περιορισμός λέξεων, στην πραγματικότητα βοηθά στην κατάστρωση του κειμένου και αποδίδει πιο μεστό το γραπτό (ιδίως κάποιον που έχει να πεί πολλά). Μερικοί παρασύρονται και σεντονιάζουν ονειροδρομώντας (call me Ishmael)...
-Για την βαθμολογία (αν τελικώς δεν καταργηθεί όπως λέγεται), η πρόταση έγινε δεδομένου οτι έχει παρατηρηθεί one too many πισώπλατη κατωποντοδοσία στα μουγκά, με κριτήρια εκτός του πνεύματος του σάη. Ίσως να είναι ένας τρόπος για να δίνεται βήμα σε επιχειρηματολογία υπέρ ή κατά ενός ορισμού-λήμματος. Δεν ισχυρίζομαι οτι είναι πανάκεια (π.χ. αυτό που λέει η Μες για πιθανή κατάχρηση σχολίων βλ. παύλα-τελεία-κλπ οτικαικαλά σχόλιο και μετά κουλούρι, το σκέφτηκα οτι μπορεί να γίνει αλλά δεν μου' ρχεται κάτι άλλο).

Φιλούθκια.

έχω κανα μισάωρο, φουστάρει κανείς να γίνουμε μπίλιες; γιατί βλέπω την ένταση να ξεφουσκώνει....

θα αρχίσουμε για κανα μήνα πάλι, τα Κώστα μου και τα Αντρέα μου, και τι ωραία που τα λες.... βαρετά πράματα...

@HODJAS:
Καλά κι επειδή εσύ θεωρείς πως «σεντονιάζεις ονειροδρομώντας» θα μου στερήσεις εμένα τη χαρά να σε βλέπω να νομίζεις πως το κάνεις;
Κι επειδή δεν έχεις αυτοσυγκράτηση, αυτοέλεγχο και γουστάρεις την εξουσία των απαγορεύσεων του Νόμου, θες να επιβληθεί και σ’ εμάς όλους;
Ξέρω πως θα σε ζορίσω αλλά πάρε σαν προσωπικό όριο 15000 λέξεις από μένα.
Συνάδελφοι στην τρέλα μήπως είμαι πολύ αυστηρός;

:-)

Στο ποστ του με αριθμό 5. ο Στέφανος αναφέρθηκε σε (άλλες) δύο προβληματικές εκφάνσεις του λόγου ενός συγκεκριμένου μοντ, προλαμβάνοντάς με. Θεωρώ πως το ζήτημα είναι εξαιρετικά σοβαρό, είχε όμως περάσει (και αυτό) στο ντούκου για ένα διάστημα. Να προσθέσω λοιπόν πάνω σε ο,τι είπε ο Στεφ περί προκάτ ψυχολογικών προφίλ τα εξής:

Είναι εξαρτημένος χρήστης.

Ακόμη κι αν ειπώθηκε τις πρώτες φορές ως αστείο, από κάποια στιγμή και μετά το αστείο μας τελειώνει και μένει μόνο η ειρωνεία και η προσβόλα, υποδόρια πλην υπαρκτή. Όταν λες σε κάποιον οτι είναι εξαρτημένος απο το σάιτ, δηλώνεις εμμέσως πλην σαφώς πως δεν έχει πραγματική ζωή και πως μόνη του παρηγοριά και αποκούμπι είναι το σάιτ. Ε λοιπόν όχι. Ακόμη κι έτσι να ήτανε (που δεν είναι) συνιστά απαράδεκτη αδιακρισία και καφρίλα να το κοπανάς συνέχεια στη μούρη του άλλου. Ακόμη και την πουτάνα (ιερόδουλο) δεν έχεις δικαίωμα να την πεις πουτάνα, μπορεί να σε καταγγείλει άνετα για εξύβριση.

Το ad hominem αστείο είναι συνήθως αστείο για μια, δυο, τρεις, φορές. Όχι παραπάνω. Μετά γίνεται κακοήθεια. Ακριβώς όπως όταν μου κοπάναγε διαρκώς η εν λόγω κυρία οτι η δήθεν νευρική και ακραία συμπεριφορά μου (κάποιος άλλος ίσως το ονόμαζε διεισδυτική κριτική στα κακώς κείμενα του σάιτ) οφείλεται στο οτι έχω περίοδο (!), αμφισβητώντας με ύπουλο τρόπο τον ανδρισμό μου. Στην αρχή γέλασα και το δέχθηκα, από ένα σημείο και μετά θεώρησα οτι η συνεχής επανάληψη με θίγει βαρύτατα και αντέδρασα ανάλογα.

Συνοψίζοντας: έχουμε να κάνουμε με μια στρατηγική πατροναρίσματος (εν προκειμένω ματροναρίσματος) που σκοπεύει στη σταδιακή εξουθένωση του «εξαρτημένου» και την εμπέδωση μιάς άτυπης ιεραρχικής δομής και σχέσης: εγώ απάνω (που είμαι high και cool και γαμώ τα παιδιά και άμα-λάχει-φεύγω-τώρα-πάω-για-καφέ) κι εσύ αποκάτω (ο μονόχνωτος που μοναδική σου παρηγοριά στη ζωή είναι το σλανγκ.γρ).

Παραέλπιζα στην ανοχή του.

Η επιλογή των λέξεων μιλάει απο μόνη της: ο πάντα καλόβολος και εργατικός Κχαν, που κατάπινε αμάσητες τις υποδόριες και υπόκωφες μπηχτές / ειρωνείες, απο τον οποίο «ποτέ δεν το περιμέναμε» να μας τη βγει έτσι με κόκκινο βάζοντάς τα με τα ιερά τέρατα του Σλανγκόκοσμου. Άλλοι μάλιστα, τάχαμου σοκαρισμένοι, «έπεσαν απο τα σύννεφα». Αλήθεια, πείτε μας, ήταν ωραία τόσο καιρό εκεί πάνω στα σύννεφα, μακριά από τους κοινούς (μη-μοντ) θνητούς; Έχει άραγε καλή ηχομόνωση εκεί ψηλά στα σύννεφα, ώστε να μη φτάνουν στα ευαίσθητα ώτα της Μαρίας Αντουανέτας οι μάταιοι ντραμακουινισμοί μας;

Υπογραμμίζω εκ νέου τη λέξη: ΑΝΟΧΗ. Που σημαίνει: ξέραμε καλά οτι κάποια ασυμμετρία και ανισότητα υπάρχει, κάποιον έχουμε καπελώσει, παρόλα αυτά επαναπαυόμαστε σε αυτή την κατάσταση και την διαιωνίζουμε.

Και προχωρώ σε ένα ακόμη πιο σοβαρό ζήτημα.

Ο Τζονμπλάκ, που, για να το τονίσουμε αυτό να το μάθει κι ο κόσμος, είναι κολλητός φίλος ενός ιδιαίτερα κακόβουλου στοιχείου.

Αυτό ξεπερνά τα όρια της ad hominem επίθεσης. Πρόκειται για έναν κατάπτυστο χαφιεδισμό, θλιβερή ανάμνηση απο εποχές ταραγμένες που ευτυχώς έχουμε αφήσει πίσω μας προ πολλού. Χαφιεδισμός σημαίνει να ψάχνω τους φίλους σου για να βγάλω συμπεράσματα για το ποιον σου και τα φρονήματά σου. Και μετά να σε παραδίδω θριαμβευτικά βορά στα θηρία, προς δημόσια διαπόμπευση και διασυρμό: «μην του μιλάτε, μην τον ακουμπάτε, είναι μολυσμένος, ως φίλος κολλητός ενός ιδιαιτέρως κακόβουλου στοιχείου». Θα ήταν λοιπόν καλό κάποιοι που δήθεν κόπτονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και εξαπολύουν με περισσή ευκολία χαρακτηρισμούς τύπου «εμετικός φασίστας», να κοιτάξουν για λίγο τον καθρέφτη τους. Ίσως ανακαλύψουν ενδιαφέροντα πράγματα.

Τα σκάγια δεν πήραν μόνο τον Τζονμπλακ, ως «φίλο κολλητό ενός ιδιαιτέρως κακόβουλου στοιχείου». Πήραν και τον χρήστη Κχαν, ως «φίλο φίλου ενός ιδιαιτέρως κακόβουλου στοιχείου». Έχουμε, δηλαδή, την ενσαρκωμένη πηγή του απόλυτου κακού (χρήστης Abas - Γιώργος), στην οποία μετέχουν εξ αντανακλάσεως άλλοι χρήστες, κατά τι λιγότερο μοχθηροί από το Απόλυτο Κακό, ανάλογα με το βαθμό εγγύτητας με αυτό. Ο χρήστης Τζονμπλακ είναι μολυσμένος απο το Κακό ως το κόκαλο, αφού είναι «κολλητάρι ενός ιδιαιτέρως κακόβουλου στοιχείου». Ο δε Κχαν, έχει μιανθεί κι αυτός σε ικανό βαθμό, ως «φίλος φίλου ενός ιδιαιτέρως κακόβουλου στοιχείου».

Αυτά δεν είναι απλές ad hominem επιθέσεις. Είναι, εκτός απο κατάπτυστες χαφιέδικες τακτικές, η προαιώνια στρατηγική της κάθε εξουσίας: αυθαίρετη ομαδοποίηση, «τσουβάλιασμα», των κάθε λογής ετεροδόξων «αντιπάλων» της, ώστε, υπό κοινή ταμπέλα, να παραδοθούν ενί σώματι στη λαϊκή κατακραυγή. Στο Μεσοπόλεμο, ο Μεταξάς τσουβάλιαζε απο κοινού κομμουνιστές και σλαβόφωνους ετερόγλωσσους, υπο την ετικέτα των «εχθρών του έθνους». Την ίδια περίπου εποχή στο πλαίσιο του γλωσσικού ζητήματος (βλ. «Αθεϊκά» του Βόλου με Δελμούζο, Δίκη του Ναυπλίου κ.α.), ο «εθνικός κορμός» τσουβάλιαζε το κίνημα του εκπαιδευτικού δημοτικισμού με τον αναρχισμό, το μαλλιαρισμό, τον κομμουνισμό, την αθεΐα. Σήμερα, εν έτει 2011, συγκεκριμένη αρχι-μόντουλας ενός σάιτ που επαίρεται για την ανεκτικότητα και τη δημοκρατικότητά του, τσουβαλιάζει αυθαίρετα τρεις τουλάχιστον χρήστες, εντελώς διαφορετικούς μεταξύ τους όσον αφορά τη γενικότερη προσωπικότητα και ιδιοσυγκρασία, με μόνο κοινό στοιχείο ότι τόλμησαν να υψώσουν φωνή αμφισβήτησης για αυτά που εκείνοι πίστευαν (λιγότερο ή περισσότερο δίκαια) ως τα κακώς κείμενα ενός «τόσο ανεκτικού και ελευθεριακού» σάιτ.

AD HOMINEM!

(Δε θέλω να καταλήξω κάπου, απλώς ήθελα να το μοιραστώ.)

εξακολουθείς να είσαι φαιδρός όταν συγκρίνεις τον μεταξά με έναν μοντ. απ' τον μεταξά κ τον κάθε δικτάτορα δεν μπορείς να απαλλαγείς παρά μόνο μέσω πολιτικών αγώνων κ άλλων όμορφων πραγμάτων. απ' τον κάθε άρρωστο μόντουλα απαλλάσσεσαι απλά με το να μη μπεις στο σάιτ.

πόσο άρρωστος πρέπει να είσαι για να παραμένεις κάπου, απλά κ μόνο για να βρίζεις σε κάθε ευκαιρία όσους διαχειρίζονται αυτόν τον τόπο κ όσους συμφωνούν μαζί τους, ενώ μπορείς απλά να κλείσεις το ταμπ το μπρόουζερ κ να σταματήσει δια παντός να σε απασχολεί ο φασισμός τους;

κ στην τελική, στο ίντερνετ είμαστε. δεν υπάρχει επιχείρημα ad hominem, μόνο ad personam (συγχωρήστε μου τα πιθανώς λανθασμένα λατινικά). κ όταν επιτίθεται κάποιος σε κάμποσους χρήστες εδωμέσα με τέτοιου τύπου επιχειρήματα έχει το handicap του αριθμητικώς μειονεκτούντος.

προσωπικά αρνούμαι να δεχτώ κριτική για οτιδήποτε μή αντικειμενικό-επιστημονικό από κάποιον που, ενώ σήμερα μου ασκεί κριτική στην συμπεριφορά μου με την περσόνα khan, εμφανίζεται λήμμα που έχει συγγράψει ως η περσόνα dirty talking κ γράφει αποκάτω πάσα από hank. λίγο τσίπα. αυτό δεν είναι ad eminem επιχείρημα, είναι απλά η διαπίστωση της έλλειψης ηθικής νομιμοποίησης.

(η άγνοια της κλίμακας της ανάλυσης, στην οποία ηθελημένα υποπίπτεις, είναι η ίδια που οδηγεί κάποιους στο να αποδίδουν τον β ππ στην τρέλα του χίτλερ)

WWI started cos a bloke called Archie Duke shot an ostrich 'cause he was hungry...
:-Ρ

Λοιπόν, μην τσακώνεστε άλλο, φτάνει. Ξεκινώντας από την πιο πάνω παρέμβαση της Πειρατίνας για τα ιντερνετς, να δηλώσω ότι δεν ξέρω πως δουλεύει η δημοκρατία στο ιντερνετ, ελπίζω μόνο ο ντικ και όσοι έχουν τα βαθέα passwords να μη θέλουν να διαγράψουν όλο το site, και γενικά να μην θέλουν να καταχρώνται την εξουσία τους, όπως και να θέλουν να ακούνε την κοινότητα. Μιλάμε με αυτήν την εξουσία σε παρένθεση, στη βάση της καλής θέλησης, άλλωστε δε μπορούμε να κάνουμε κι αλλιώς...

τηλεγραφικά ιδέες για τη διαδικασία.

1.Τι να κάνουν οι μοντς. Ό, τι περίπου και τώρα.
α) τη βρωμοδουλειά.
β)Να συναποφαζίσουσι περί των κρισίμων ζητημάτων στη βάση ενός ρητού πλαισίου κανόνων.

Διαδικασία: Ζήτημα ή Πρόταση → Διαβούλευση σε φόρουμ, ανοιχτή πάντα, με συμμετοχή μοντς και μη μοντς. → Ψηφοφορία μεταξύ των μοντς, χωρίς συμμετοχή των μη μοντς, ΕΚΤΟΣ ΕΑΝ μέσα στη διαβούλευση διαφαίνεται ότι υπάρχει ομαδοποίηση των απόψεων στη βάση του διαχωρισμού μοντς και μη μοντς, στην οποία περίπτωση το Ζήτημα πάει προς ψηφοφορία με συμμετοχή όλων, μοντς και μη μοντς. Αν η διχογνωμία πάλι, όπως διαφαίνεται στη διαβούλευση, περιλαμβάνει απόψεις περίπου ομαλά κατανεμημένες μεταξύ μοντς και μη μοντς, για το θέμα ψηφίζουν οι μοντς.

Η ομοφωνία στις ψηφοφορίες των μοντς μπορεί να μην είναι απαραίτητη αλλά η απαιτούμενη πλειοψηφία θα μπορούσε να ήταν πολύ αυξημένη (4/5 ίσως), ειδικά για Ζητήματα όπως αλλαγές στο σάιτ, διαγραφές, σβήσιμο λημμάτων. Αν η διχογνωμία τραβάει, οι μοντς εκχωρούν την αρμοδιότητα απόφασης σε ψηφοφορία όλων των χρηστών, που δε χρειάζεται να έχει αυξημένη πλειοψηφία.

Όποιος θέλει να είναι μοντ ως προς το (β) να πρέπει να κάνει και (α), απαραίτητα.

2.Πώς να γίνεται κανείς μοντ; Δεχόμενος πρόταση από τους μοντς ή από άλλους χρήστες ή με αυτοπρόταση, και εάν ικανοποιεί κάποια ποσοτικά κριτήρια, φτάνοντας, δηλαδή, ένα βατό όριο παραγωγικότητας (συμμετοχής στο site) ξέρω γω 50 ή 70 λήμματα. Μετά το ζήτημα της ανάδειξής του σε ψηφοφορία με συμμετοχή μοντς και απλών χρηστών (αν θέλουμε κάνουμε τις ψήφους των μοντς να μετράνε διπλές), και μετά περίοδος δοκιμής, στην οποία να μετράει η γνώμη των μοντς σε σχέση με την ποιότητα της συνεργασίας και τις ικανότητες επιμέλειας. Κριτήρια αποκλεισμού: απειλές κατά χρηστών, διακινδύνευση νομικά του σάιτ, ανεπάρκειες ως προς την επιμέλεια, και γενικά κάποια από αυτά που κωδικόποιήσε ο Χότζ, αν και τα παρακωδικόποιησε.

ΑΛΛΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ

Να υπάρξει φόρουμ που να συζητήσει τις άλλες αλλαγές και όλα τα παραπάνω.

Σπέσιαλ σπεξ στον μπέτα για την τολμηρή πρότασή του περί σκιώδους σλανγκ, φραπεξωφυλλούχος. (με την καλή έννοια).

χμμμμμ...

@ Ιησού, καταρχήν θα σου συνιστούσα να αφήσεις κατά μέρος τους χαρακτηρισμούς τύπου «άρρωστος». Δεν προσθέτουν τίποτε παρά μόνο ως ενδείξεις της νευρικότητάς σας.

Με το να οχυρώνεσαι πίσω απο το ακαταμάχητο (όπως πιστεύεις) επιχείρημα του «αν δεν σου αρέσει τα μπογαλάκια σου και σ' άλλη παραλία», δεν προβάλλεις κανέναν απολύτως ουσιαστικό αντίλογο στα υπ' εμού προσαπτόμενα. Είναι ένα απολύτως κυνικό επιχείρημα στη λογική του γιατί μπορεί: «εμείς οι μόντουλες, ως πεμπτουσία του σάη (με όλους εσάς τους υπολοίπους περιφερειακά παραφερνάλια) σου δείχνουμε άνευ περιστροφών την πόρτα εξόδου. Δεν σε γουστάρουμε, δεν προτιθέμεθα να υιοθετήσουμε ούτε κατ' ελάχιστον την κριτική σου, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να πάρεις πούλο».

Με την ίδια λογική λοιπόν του γιατί μπορεί γράφω κι εγώ στα πετσάκια μου τις πατρικές νουθεσίες των μοντ και παραμένω εδώ γαντζωμένος γερά στο μετερίζι μου, παρόλη την περιθωριοποίησή και γραφικοποίησή μου, συντηρώντας ζωντανή τη φλόγα της, μάταιης έστω, αντίστασης. Οι μόνοι χαμένοι αγώνες, άλλωστε, είναι αυτοί που δεν δόθηκαν. Εγώ θα συνεχίσω να δίνω τον αγώνα μου (κι ας ξέρω οτι αμέσως στα αποκάτω σχόλια θα βγουν απ' την τρύπα τους όφηδες, στιχοπλόκοι και μη, για να με ειρωνευτούν με εκφράσεις τύπου «παντιέρα ρόσσα», «τζονμπλάκειο μανιφέστο» κλπ). Θα δίνω αυτόν τον αγώνα διότι δεν θεωρώ πως αυτό το σάιτ ανήκει έστω και στο ελάχιστο παραπάνω στους μοντ απ' ότι σε μένα ή τους υπόλοιπους της «έξω ομάδας».

Παραδέχεσαι, Ιησού, εμμέσως τις βάσεις της κριτικής μου, το μόνο ωστόσο που προτείνεις ως θεραπεία στην «αρρώστια» μου είναι να βάλω την ουρά κάτω απο τα σκέλια και να αποχωρήσω σαν βρεγμένη γάτα, είτε ως γραφικός φωνασκών είτε (ακόμη πιο βολικά) ως «κουλ» και «υπεράνω» Παυλέας. Λυπάμαι αλλά δεν θα σου κάνω τη χάρη.

Όσο για τον «αποτροπιασμό» που σου προκαλεί η σύγκριση ενός σλανγκομόντ με το Υπέρτατο Κακό (Μεταξάς), γνωρίζω πολύ καλά που οφείλεται. Εγκλωβισμένος στις ρετρό κατηγοριοποιήσεις σου, θεωρείς προφανώς πως δεν έχω δικαίωμα εγώ, ένας «ακραίος φασίστας», να επικαλούμαι δικαιώματα μειονοτικών και άλλων αναξιοπαθουσών ομάδων και να κομίζω σχετικά ιστορικά παραδείγματα. Ακριβώς ό,τι έκανε και η σεβάσμια συνάδελφός σου, η οποία το μόνο που συγκράτησε απο το κοινωνιολογικό παράδειγμα του Robert Merton περί αυτοεκπληρούμενης προφητείας, ήταν οτι δεν μπορώ να βάζω στο στόμα μου τους Μαύρους και τους αγώνες τους, όντας αμετανόητο φασισταριό.

Εμετό μου προκαλούν επίσης οι συνεχιζόμενες χυδαίες επιθέσεις στον Κχαν (ή, καλύτερα, τον άνθρωπο πίσω απο αυτή την περσόνα, εφόσον όλοι γνωριζόμαστε πια καλά μεταξύ μας) για το έγκλημα καθοσιώσεως που διέπραξε, αυτό της χρήσης πολλαπλών προσωπείων. Τη στιγμή που ούτε έβλαψε ποτέ κανέναν, ούτε προσέβαλε ποτε κανέναν, ούτε μαύρισε βαθμολογικά ποτέ κανέναν. Ήταν απλά δυο διαφορετικά προφίλ για διαφορετικού είδους λήμματα. Και δεν ειναι φυσικά ο μόνος που είχε διπλούς λογαριασμούς. Σου υπενθυμίζω μόνο τον εκλεκτό σας Μπούμπις, ο οποίος αφού μας χαιρέτησε με κάθε επισημότητα προτού μπαρκάρει στα καράβια (!) επανεμφανίστηκε αυθωρεί ως Μουχουσούς, χωρίς ποτέ να έχει προχωρήσει (όπως έκανε ο Κχαν) σε μια δημόσια αυτοκριτική / εξήγηση αυτής του της διπροσωπίας - εξακολουθεί μάλιστα να κάνει επισήμως την κυρία παρά το πλήρες ξεσκέπασμα.

Και κάτι τελευταίο για το Γιώργο. Όταν ο Κχαν είπε πως τα εξουσιαστικά παιχνιδάκια των μοντς διώχνουν απο το σάιτ κόσμο που είχε πολλά να προσφέρει, δείχνοντας προς την κατεύθυνση του Γιώργου, ΠΡΟΦΑΝΩΣ δεν αναφερόταν στο τελικό μπανάρισμα του Γιώργου. Αναφερόταν στο αρχικό ξενέρωμα που έφαγε ο τελευταίος, όταν ένα αμφιλεγόμενο λήμμα του κατέβηκε με συνοπτικές διαδικασίες με απόφαση της Ιρονίκ μόνης της, χωρίς καν να συναινούν οι υπόλοιποι μόντουλες. Απο τη στιγμή εκείνη και στο εξής, ο Γιώργος ήταν ψυχικά εκτός σάιτ, είχε τελειώσει μαζί σας. Το αν κατόπιν παρεκτράπηκε λόγω του παρορμητικού χαρακτήρα του, αυτό δεν αφορά την αρχική αιτία προστριβής και ρήξης του με το μοντοσύστημα. Η τυπική έξωσή του, δια χειρός Βαράγκη, πραγματοποιήθηκε πολύ αργότερα, όταν ο ίδιος είχε πάψει προ πολλού να ασχολείται με το σάιτ, έστω και ως τρολ. Την πληροφορήθηκε απο μένα και απλά γέλασε.

@ all above mentioned (pretty or ugly, rich or poor), παραγνωριστήκατε με τις συνάντες σας μου φαίνεται, άμετε στο καλό σας με τις κοκορομαχίες σας, ανασκουμπωθείτε επιτέλους, έχουμε και κάποια λήμματα που μας περιμένουνε μέχρι να πιάσουμε τα 20,000.

δεν διάβασες καν γιατί γράφω ότι η σύγκριση ενός μοντ με τον μεταξά είναι αδύνατη, κ έγραψες ένα κατεβατό το οποίο δεν βγάζει κανένα νόημα.

από μέρους μου τέρμα με τον διάλογο, βαρέθηκα.

(τελευταία προσθήκη, το «arguing on the internet is like running in the special olympics» δεν είναι ατάκα που ενστερνίζομαι εγώ. αυτό για το περί αρρώστιας)

Νομίζω το ξεσκέπασμα μου το έχω κάνει σ΄αυτούς που εγώ θεώρησα ότι έπρεπε να το κάνω (σε όσους γνώριζα δηλαδή με ΠΜ) και ο βασικός λόγος ήταν όταν άρχισες να μου λες κάτι ιστορίες για την μανούλα μου και το γάλα που με βύζαξε, κλπ. σε συνδιασμό (ρε κάτι συμπτώσεις) με κατωποντοδοσία και τααυτόχρονο πέσιμο σε λήμματα μου από πολλές περσόνες...

'Η έχεις επιλεκτική μνήμη Τζώνυ;

Και επίσης να προσθέσω, μιας και έχω αποχωρήσεις από τέτοιου είδους «σοβαρές συζητήσεις» όπως στο παρόν λήμμα, ότι αν δεχτώ οποιουδήποτε είδους απειλές ή βρισίδι επί του προσωπικού, όπως στο παρελθόν, είτε με σχολιασμό, είτε με ΠΜ, άμεσες ή έμμεσες, επιφυλάσσομαι...

Έχει παραγίνει το κακό εδώ μέσα.

Παιδιά ας τελειώσουμε αυτήν την κουβέντα... Όταν μίλησα για διώξιμο κόσμου από το σάιτ, μίλησα γενικά, δεν αναφερόμουν αποκλειστικά στον Αμπάς, αλλά σε μερικές περιπτώσεις που δεν μπορούν να συγκριθούν μεταξύ τους, και πιο πολύ μιλούσα μελλοντικά, ότι στο μέλλον είναι καλό να υπάρχει μεγαλύτερη προσοχή. Προς τον Αμπάς έχω εκφράσει και πολύ μεγάλο θαυμασμό για τα λήμματα/ορισμούς (ό,τι καλύτερο κυκλοφορούσε στο σάιτ) και σοβαρή κριτική για την επιθετικότητα στο παρελθόν, μια φορά μάλιστα τον είχα βρίσει κιόλας, ευτυχώς δεν μου απάντησε, ενώ άλλοτε είχα ζητήσει διαγραφή σχολίων του (πάλι δεν μου είχε απαντήσει ευτυχώς). Η αναφορά μου για διώξιμο πήγαινε περισσότερο για τον Γκάτζμαν, που πιστεύω ότι θα πρόσφερε κι άλλα, παρόλο που η λημματογραφία του στο σάη είχε μερικά ελαττώματα παρόμοια με τα δικά μου. Για τις πολυπερσόνες είμαι στην διάθεση όποιου θέλει και μοντ και μη μοντ να με κρίνει. Αλλά σταματώ εδώ τον ντραμακουινισμό, με την έκκληση να συζητηθούν μη προσωποπαγώς στο εξής τα ζητήματα, όπως κάποιοι Σλάνγκοι άρχισαν ήδη να κάνουν.

Και κάτι άλλο απλό:

- αν εγώ, που είμαι ψυχάκιας (όπως με έχουν αποκαλέσει εδώ αλλά μπροστά σε άλλα μπινελίκια από άλλους προς άλλους τι να κλάσει!) ζητήσω να αφαιρεθούν όλα μου τα λήμματα στο slang.gr από όλες τις περσόνες μου, γίνεται; (θεωρητική ερώτηση αν και τα λήμματα μου τι να πιάσουν μπροστά στα υπέρτατα, δυσθεώρητα, μαγευτικά λήμματα άλλωνε)

- αν εγώ που είμαι διπολικός (όπως με έχουν επίσης αποκαλέσει κάποιοι καημένοι) μπορώ να ζητήσω το «πάγωμα» των λογαρισμών μου, ώστε να μην μπορώ να ανεβάζω λήμματα και να βαθμολογώ; (πρακτική ερώτηση)

Khan εκφράστηκες σαφέστατα: κτγσ, το «πεδίο εξουσίας που δημιουργείται από τον συντονισμό ρολακίων των μοντς» έδιωξε τον περί ου ο λόγος. Εδώ είσαι εντελώς φάουλ, ειδικά όταν γνωρίζεις τα όσα κοσμητικά και απειλητικά είχε αναρτήσει για την αφεντιά μου. Σοφιστείες τ. «αναφερόμουνα στης διαφορές του με την Ηρώ και όχι τον Βράστα» είναι ψόφιες δεν τιμούν κανένα. Over and out.

εικόνα σου είμαι κοινωνία, και σου μοιάζω....

Πάντως δύο μέρες τώρα, κάτι συμβαίνει με τα φεγγάρια ή με την ξεφωνημένη, τον ανά-αμφί-δρομο Ερμή.

Μιλάμε πηγαίνοντας προς την δουλειά (κλόουν είμαι και επ' αυτού δεν σηκωνω κουβέντα), έγινα μάρτυρας δύο ατυχημάτων, μηχανή με αυτοκίνητο και τα δύο.

Είναι γενικό το κακό.

@ bubis, το δικό μας θεματάκι το θεωρώ λήξαν και τραμπούκος δεν είμαι. Καμιά διάθεση δεν είχα να το ανακινήσω per se, απλά αναφέρθηκα παρεμπιπτόντως διότι βλέπω να λοιδορούνται άνθρωποι για διπλούς-τριπλούς λογαριασμούς ενώ το φαινόμενο είναι γενικότερο. Κι αυτά περί απειλών μου είναι απλά ανυπόστατα, απλά σε είχα στολίσει με χαρακτηρισμούς όπως και συ άλλωστε, πέραν τούτου ουδέν. Κατά τ' άλλα οι απορίες σου περί κατεβάσματος λημμάτων και παγώματος λογαριασμών εύλογες, τα έχω πει και γω στο παρελθόν και με γράψανε. Όβερ εντ άουτ.

Το «αναφερόμουνα στης διαφορές του με την Ηρώ και όχι τον Βράστα» δεν με εκφράζει. Μάλλον ερμηνεύεις έτσι πιμί μου σε σένα ύστερα από δική σου επικοινωνία μαζί μου (το οποίο είναι φάουλ να κάνεις δημόσια), αλλά δεν πειράζει, το λέω και τώρα ευθαρσώς τι εννοούσα, εννοούσα ότι η αποφασιστική στιγμή δεν είναι το μπανάρισμα. Για τον απλό λόγο ότι επανήλθε και μετά το μπανάρισμα, όπως το ίδιο μπορεί να κάνει και ο καθένας, λ.χ. το έκανε κι ο Αυτοχτό. Το μπανάρισμα έχει μόνο συμβολική σημασία. Η αποφασιστική στιγμή για όλους, λοιπόν, δεν είναι το μπανάρισμα, είναι το ξενέρωμα, το χάλασμα. Και για κάθε έναν που ξενερώνει υπάρχει μεγάλη πληθώρα αιτίων. Και ο ίδιος του ο εαυτός και μια πλειάδα από μοντς πρώτον, ίσως και μη μοντς δεύτερον. Εγώ ποτέ δεν θα επέρριπτα το σύνολο των ευθυνών για ένα ξενέρωμα/χάλασμα σε έναν μόνο μοντ ή σλάνγκο. Ούτε για την δική μου φυγή ευθύνεται αποκλειστικά το Πονηρόσκυλο, ούτε για του Αμπάς αποκλειστικά η Ιρονίκ. Και σε κάθε περίπτωση η έμφασή μου δεν ήταν στον Αμπάς, όπως παρερμηνεύτηκε, ήταν στο ότι υπάρχει τάση να εντοπίζεται το πρόβλημα στην τριάδα του κακού Αμπάς-Τζόνι- Κχαν (με αντανάκλαση κακίας, όπως λέει κι ο Τζόνι), ενώ δεν είναι μόνο εκεί το πρόβλημα.

Η επίμαχη φράση ήταν:

«Έθεσα θέμα πεδίου εξουσίας που δημιουργείται από τον συντονισμό ρολακίων των μοντς, και το οποίο διώχνει κόσμο, όχι μόνο εμένα, Τζόνι και Αμπάς, αλλά και κάποιους άλλους. Και είπα με κάθε μετριοπάθεια να προσέξετε να μην συμβεί αυτό και στο μέλλον».

όπου η έμφαση είναι στο «και άλλους» (δηλ. όχι μόνο τους στιγματισμένους ως κακούς) και το «και στο μέλλον».

λοιπόν για να τελειώνει το θέμα του μπαναρισμένου φιλενάδου του γιαννάκη:

έτσι όπως αυθαίρετα έσβησα το λήμμα μια κι έξω, έτσι αυθαίρετα το καταθέτω ξανά εδώ για να δουν, ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ, γιατί το έσβησα με το που το είδα μπροστά μου εκείνο το πρωί. Οι μοντικοί λόγοι ήταν ότι ήταν αδιανόητο να χαρακτηρίζει το σάη μας μια τέτοια ΘΕΣΗ γιατί περί θέσης πρόκειται ο ορισμός του συγγραφέα. Και στην τελική προστάτευσα το σάη από νομική και από ηθική πλευρά.

Και δεν μετανοιώνω καθόλου που το έσβησα και ούτε πρόκειται ποτέ, μετανιώνω μόνο για το ότι αδιαφόρησα να στείλω ΠΜ στον συγγραφέα και ξέσπασε όλο του το τραμπούκικο μένος στον Βράστα με αποτέλεσμα να φτάσει ακόμα και σε απειλές κατά της ζωής του (νόμιζε οτι ο Βράστα το είχε σβήσει.

Ιδού λοιπόν το αριστούργημα που στερήθηκε το σάη και μας έβγαλε τη βρώμα ότι ΕΜΕΙΣ είμαστε οι φασίστες. Πάρτε το.

Σαπούνι

O εβραίος, ή πιο γενικευμένα ο ανήκων στην ράτσα που δηλούται ως υποδεέστερη από του ομιλούντος.

Σύμφωνα με δημοσκοπικές μετρήσεις που έχουν γίνει κατά καιρούς στην μετά ολοκαυτώματος εποχή, αλλά και έρευνες του απλού κλικ εν τω διαδικτυω (ή και με ενα απλό γουγλαρισμα όπως υποδεικνύουν τα διαφορα βίδεο του σωλήνος) θα παρατηρήσει κανείς ότι γύρω στο 1/3 του παγκόσμιου πληθυσμού έχει εκφράσει έστω και για μία φορά κάποιο αρνητικό σχόλιο για τους εβραίους. Αναλογιζόμενοι δε τον μικρόν αριθμό των (14 εκατομμύρια) επί της γής, τα πράγματα διογκώνονται.

-Ήκουσες Κούλα, γεμίσαμι ρατσιστές, κυκλοφορούνι ανάμεσά μας!!
-Που που τι μας βρήκι Τασία μου! Και δε μι λες είνι πουλjί κακό φτούνο του ρατσιτσές;;
-Αν είνι, λέει!! το 'πανε στην τηλιόραση παιδάκι μου, τό 'πανε σου λέου!

Οι εβραίοι ως κουλτούρα, για όσους είχαν κάποια συναναστροφή με την συγκεκριμένη φάρα και ξέρουν, αρέσκονται στην κλάψα. Ο Δαυίδ που με το ταπεινό πλην τίμιο νεροπίστολό του καθάρισε τον αρχιτεραστιότατο Γολιάθ, στο ταλμούδ οι μεγάλοι σοφοί αποκαλύπτουν πως υπάρχουν τουλάχιστον 4.500 λήμματα στις παραμεσόγειες γλώσσες που σημαίνουν «μίσος εναντίον των εκλεκτών/επισουσιου λαού κλπ.», γενικώς είναι ο Νίκος Ξανθόπουλος και ο Βασιλάκης Καΐλας μαζί 2 σε 1. Βεβαίως, εξυπακούεται ότι η Χριστιανική θρησκεία, ως παιδί του ιουδαϊκού μενταλιτέ έχει ολα αυτά τα χαρακτηριστικά της με το στανιό ταπεινοφροσύνης και της κλάψας. Καλώς ή κακώς, στο κομμάτι της μεχρι τώρα ιστορίας όπου έχει καταγραφεί η παρουσία τους, οι εβραίοι είναι πρωταγωνιστές μόνο στην βίβλο, δηλαδή εκεί που το σενάριο το έγραψαν οι ίδιοι (κατι σαν την Άννα Ανδριανού ενα πράμα), πάντα με το γνωστό προφίλ του κατατρεγμένου και ξεριζωμένου (χωρίς να αναφέρονται όμως οι ρίζες).

Δυστυχώς όμως για τους υπόλοιπους του πλανήτη, την κλάψα την διδάχθηκαν (και την διδάσκονται) από πιτσιρίκια και γιαυτό και την έκαναν επιστήμη και μέθοδο αντιπερισπασμού από τις πραγματικές τους βλέψεις. Όχι, δεν θέλανε να φέρουν τον Εωσφόρο να κυβερνήσει (παρεμπίπταμπλυ και ο σατανάς δικο τους εφευρημα είναι, εννοιολογικά και ετυμολογικά), θέλανε απλά να κάθονται και οοοόλοι οι άλλοι να τους υπηρετούν γιατι έτσι πιστεύουν οτι αποκαθίσταται η φυσική τάξις κατά τας γραφάς των. Όλως τυχαίως αυτή η ιδέα είχε αρχίσει να γίνεται πολύ της μόδας την εποχή της ακμής της Ρώμης, και επειδή τα αρχαιοελληνικά ήθη πλέον γίνονταν σιγά σιγά πασέ, εγκαθιδρύσαμε εν μία νυκτί τον υπαρκτό ιουδαϊσμό, που αντιθετα με τον αλλον υπαρκτό -ισμό δεν έπεσε ποτέ. Περιττό να ξαναμαναναφέρουμε το οτι στο ονομά του γαμήθηκε ο μισός πλανήτης σε αποικίες και στραυροφορίες.

Στα 2000 χρόνια του υπαρκτού ιουδαισμού βεβαίως βεβαίως, τα παιδιά ξεσπάθωσαν τόσο πολύ, που περιθωριοποιήθηκαν και εκδιώχθησαν από κοινωνίες 81 χωρών συνολικά, ενώ δήλωσαν 5 φορές οτι υπέστησαν ολοκαύτωμα και μαζικές σφαγές, την 6η τα κατάφεραν τους πιστέψαμε. Μόνο που όπως και στην περίπτωση της κακογραμμένης κοσμογονίας τους (εκεί που ο Κάιν άφησε έγκυο τον ξάδερφό του τον Κλάιν Μάιν, θέιο του Κάλβιν Κλάιν), το ολοκάυτωμα δεν κατάφερε να πάρει όσκαρ σεναρίου, γιατί κανείς δεν κατάλαβε ίσως ένα λόγο για να δημιουργήσεις τμήμα waffen logistics για να τους μαζέψεις στο στρατοπεδο συγκεντρώσεως τι στιγμή που είχες να δολοφονήσεις 4 Γλέζους κάθε λεπτό.
-Ρε συ ο Γλέζος ζει!!
-Ελα δεν το πιστεύω.

Μετά λοιπόν τις μασωνίες και το Δικηγορικό Συλλογο του Βερολίνου τη δεκαετία του '20, και στην ελληνική κοινωνία ο διωγμός τον εβραίων σε πόλεις της βορείου Ελλάδας αντήχησε με ένα αχ ανακούφισης, κυρίως για τα κλειστα επαγγέλματα, τις δολιοφθορές αλλά και τις τρομοκρατικές επιθέσεις πολλές φορές στους επίδοξους ανταγωνιστές (γανωτηδες Ιωάννινα 1935), αλλα και δευτερευόντως για την πληθώρα ορθόδοξων εβραίων που κυκλοφορούσε τότε και αποτελούσε εστία μόλυνσης. Ειδικότερα δε μετά τον εμφύλιο και τις διαφορες μάγκικες (μη χέσω) ριζοσπαστικες λύσεις εξόντωσης απο αμφότερες τις πλευρές, και τον αστικό μύθο της σαπωνοποίησης του πτώματος στον φούρνο, η φράση έγινε αντίστοιχη αφενός της φράσεως εις θάνατον, αφετέρου συνώνυμο του αυτοκαταδικασθέντος εις κατωτερότητα, λόγω εγγενούς και εμφύτου εμπάθειας, κατά τ'άλλα συμπαθεστάτου οβραίου (μου χα χα)

1. (συγχρονος δαποκύων του γλυκού ύδατος)
   -...το καλύτερο σαπούνι γίνεται από κουμούνι!! χαχα!!
   -Πω πω, ανατρίχιασα!!

2. Βενζινάς, νεόπλουτος, δηλών οϋκάς και νταγλαράς: λοιπόν τι κάνει ένας εβραίος με έναν αράπη μαζί;; Χρωμοσαμπουάν!!!
   Πλατινοξανθιά συνοδός: ...εεεέλα ρε ματάκια, σου είπα να μην λες τετοια πρόστυχα!

Βράστα, αντιλαμβάνομαι την πίκρα σου για τις προσωπικές επιθέσεις που δέχτηκες, ίσως άδικα, πρέπει όμως να καταλάβεις οτι κι αυτό πλέον έχει περάσει, περσινά ξινά σταφύλια, ο Γιώργος ούτε καν ασχολείται με την πάρτη μας και φυσικά ούτε έχει πάρει πρέφα τα διαμειβόμενα εδώ. Μπορείς επομένως να πάψεις να αυτοθυματοποιείσαι ες το διηνεκές για μια τελειωμένη υπόθεση. Εδώ συζητούνται ζητήματα πολύ ευρύτερα και σημαντικότερα από μια ηλίθια προσωπική κοντρίτσα. Διότι δεν θα διαφωνήσεις πως, ανεξαρτήτως του παρορμητικού χαρακτήρα του και των υπερβολών του, το παιδί αυτό είχε πολλά να προσφέρει στην υπόθεση σλάνγκ, ξενέρωσε όμως χοντρά όταν είδε να αποκαθηλώνεται ετσιθελικά ένα λήμμα για το οποίο είχε κοπιάσει, ρατσιστικό αν θες ωστόσο ευφυέστατο και κεντημένο, χωρίς να ζητηθεί η γνώμη κανενός, είτε μόντουλα είτε ξεμόντουλα είτε του ιδίου.

Όπως το ανήρτησες εδώ ως σχόλιο, θα μπορούσες πιστεύω να το επαναδημοσιεύσεις κανονικά ως λήμμα, αποκαθιστώντας έστω και κατόπιν εορτής μια κατάφωρη αδικία και αυθαιρεσία. Να αναρτηθεί κανονικά ως λήμμα, ώστε ο καθένας να μπορεί να τοποθετηθεί αυτοτελώς επ' αυτού, αρνητικά ή θετικά. Να ξεφύγουμε κι αν θέτε απ' την παρούσα άγονη συζήτηση. Αυτό είναι η δημοκρατία γλυκιά μου, ο χώρος εκείνος όπου όλες οι απόψεις διατυπώνονται ελεύθερα και κρίνονται εξίσου ελεύθερα.

Πάντως, Τζόνι, νομίζω ότι δεν στέκει ένας τέτοιος ορισμός στο σλανγκρ. Κι ας έχει γράψει παπάδες ο Αμπάς γενικά, αυτός ο ορισμός θα δημιουργούσε πρόβλημα.

Αν εννοείς πρόβλημα με μηνύσεις και τοιαύτα νομικά, πάω πάσο. Αλλά κι αυτό είναι λίαν συζητήσιμο, εδώ διακινούνται στο διαδίχτυ πολύ χειρότερα και εμετικά πράγματα με τα οποία ουδείς ασχολείται. Οποιοδήποτε άλλο ηθικοπλαστικό επιχείρημα το απορρίπτω ως απαράδεκτο. Είναι αδιανόητο ένα σάιτ για τη γλώσσα του πεζοδρομίου, που φιλοξενεί τα πλέον «άρρωστα» ρήματα που σκέφτηκε ποτέ νους ανθρώπου, να διαθέτει ιδεολογικές ταμπέλες τύπου «Αντιφασιστικός χώρος, φασίστες ξουτ».

Το λήμμα του Γιώργου εκκινεί σαφώς απο κάποιες ιδεολογικές προϋποθέσεις, απέχει όμως παρασάγγας από το να θεωρείται ξέσπασμα τυφλού ρατσιστικού μίσους. Είναι δοσμένο διαβολικά έξυπνα, αριστοφανικά θα έλεγε κάποιος, ανεξάρτητα αν συμφωνεί κανείς ή όχι μαζί του. Θα έχετε φυσικά υπόψη σας οι περισσότεροι, ως πληροφορούμενοι άνθρωποι και μη αυτιστικοί, οτι τέτοιου είδους λιβέλλους συναντά κανείς ακόμη και εντός των συνόρων του ισραηλιτικού κράτους, σε πνεύμα λιγότερο ή περισσότερο χιουμοριστικό. Έξυπνοι άνθρωποι ειναι και οι Εβραίοι και αυτοσαρκάζονται, εμείς γιατί να είμαστε βασιλικότεροι του βασιλέως;; Κάθε λαός χλευάζει την παράδοσή του (το' κανε κι εδώ ο Τατσόπουλας που έβγαλε στο φέισβοοκ τον Κολοκοτρώνη λουγκρίτσα), δεν είναι κάτι κακό η σάτιρα, αλίμονο στη μαύρη μέρα που θα μας απαγορεύσουν ολοκληρωτικώ τω τρόπω το δικαίωμα στη σάτιρα. Η οποία, αν θέλει όντως να λέγεται σάτιρα και όχι δια της πλαγίου λιβανωτός, δεν γνωρίζει όρια. Αυτό είναι και το στερεότυπο επιχείρημα σατιριστών τύπου Λαζόπουλου ή Πανούση όταν κάποιοι πρωκτικάντζες δικομανείς τους τρέχουν στα ακροατήρια.

πωωωω ρε πστ, σαν κακός εφιάλτης φαίνεται το όλο πράμα ... λήχ'τε το επιτέλους να ησυχάσουμενεντετε

Ταπεινή μου άποψη (χωρίς να μέμφομαι κάποιον, ή να υπερασπίζομαι κάποιον) είναι ότι πρόβλημα δεν δημιουργείται από κανέναν ορισμό, πρόβλημα δημιουργείται από οποιαδήποτε απαγόρευση.

Εξηγούμαι, διότι μου αρέσει αυτός ο χώρος, και αυτός είναι ο μοναδικός λόγος, που αραιά και που μοιράζομαι κάποιες από τις σκέψεις μου.

Ο εχθρός του ρατσισμοφασισμοκαφρισμού είναι μόνο η σκέψη. Δεν είναι κανενός είδους χειραγώγηση, ή απαγόρευση. Η χειραγώγηση προς το καλό (σε κάποια ιστορική στιγμή) ανά πάσα στιγμή γίνεται και χειραγώγηση προς την αντίθετη κατεύθυνση σε κάποια άλλη ιστορική στιγμή. Η μοναδική άμυνα είναι η λειτουργία των εγκεφαλικών κυττάρων....

Στη δική μου ζυγαριά ένα «ρατσιστικό κείμενο» με ανταλλαγή απόψεων από κάτω είναι πολύ προτιμότερο από ένα κείμενο φάντασμα, που κάποιος -σκεπτόμενος για μένα- αφαίρεσε.

Αφορμή παίρνω και αναπτύσσω κάποιες σκέψεις. Το σλανγκρ είναι ένας μηδαμινός πυρήνας και σίγουρα όλα αυτά είναι αρκούντως ασήμαντα. Για αυτό και λέω ότι δεν μέμφομαι ή υπερασπίζομαι κανέναν. Απλά τα καταθέτω ως προσωπική γνώμη και σαν έναυσμα σκέψης. Όπως έχω ξαναπεί, αν σου αρέσει κάτι προσπαθείς να το βελτιώσεις (πάντα σύμφωνα με αυτό που εσύ θεωρείς καλό), αλλιώς την κάνεις. Αλλά επειδή εικόνα σου είμαι και σου μοιάζω, δεν μπορώ που και που να μην αναφέρω κάτι που πιστεύω σε αυτόν το μικρό πυρήνα που υπάρχω.

Μερσί και σόρυ για το σεντόνι

που θα ακολουθούσε.... αν δεν εξαφανίζοταν το κείμενο!

Αγίβε +1
Σχόλιο πρακτικό: Δεν είναι μόνο ότι έχει ξεφύγει από κάθε νόημα αλλά επιπλέον δεν μπορεί κανείς και να το αγνοήσει, ειδικά αν μπαίνει από κανα τηλεφωνάκι, πήρε να μαραζώσει το λεμόνjι κι η πιπεριά γαμήθηκε.

Σας παρακαλώ ως χρήστρια και ως άνθρωπος μεταφέρετε τους καυγάδες σας σε άλλο λήμμα αν δεν σας είναι εφικτό να τους τελειώσετε σαν πολιτισμένοι άνθρωποι να φύγει αυτό το πράμα από την πρώτη σελίδα. Και καμια φορά δεν πειράζει να μην έχει κανείς τον τελευταίο λόγο. (τα δικά μου σχόλια δεν είναι τα μόνα που δείχνουν κούραση από το θέμα, κι άλλοι χρήστες έχουν απελπιστεί και το γράφουν και επίσης κι άλλοι έχουν απελπιστεί και δεν μπαίνουν καν στον κόπο να το γράψουν για να μην τροφοδοτούν την κουβέντα σο δείξτε έλεος πια).

δεκτόν, αλλά δεν μπορούσε να φύγει ο Εβραίος σε 100 ΠΜ για να τον διαβάσουν όλοι...:Ρ

Πολύ καλά έκανε η Iron και αναδημοσίευσε τον επίμαχο «κέντημα» (sic) που όπως σωστά έγραψε ο βρυκόλαξ κάβουρας δεν στέκει στο σλανγκρ.

δεν συζητάμε λοιπόν κάτι πιο ουσιαστικό, όπως τα όσα είπε ο Χαλικού παραπάνω; το αντιγράφω εδώ γιατί χάθηκε στης δίπλες των σεντονιών...

τηλεγραφικά ιδέες για τη διαδικασία.

1.Τι να κάνουν οι μοντς. Ό, τι περίπου και τώρα. α) τη βρωμοδουλειά. β)Να συναποφαζίσουσι περί των κρισίμων ζητημάτων στη βάση ενός ρητού πλαισίου κανόνων.

Διαδικασία: Ζήτημα ή Πρόταση → Διαβούλευση σε φόρουμ, ανοιχτή πάντα, με συμμετοχή μοντς και μη μοντς. → Ψηφοφορία μεταξύ των μοντς, χωρίς συμμετοχή των μη μοντς, ΕΚΤΟΣ ΕΑΝ μέσα στη διαβούλευση διαφαίνεται ότι υπάρχει ομαδοποίηση των απόψεων στη βάση του διαχωρισμού μοντς και μη μοντς, στην οποία περίπτωση το Ζήτημα πάει προς ψηφοφορία με συμμετοχή όλων, μοντς και μη μοντς. Αν η διχογνωμία πάλι, όπως διαφαίνεται στη διαβούλευση, περιλαμβάνει απόψεις περίπου ομαλά κατανεμημένες μεταξύ μοντς και μη μοντς, για το θέμα ψηφίζουν οι μοντς.

Η ομοφωνία στις ψηφοφορίες των μοντς μπορεί να μην είναι απαραίτητη αλλά η απαιτούμενη πλειοψηφία θα μπορούσε να ήταν πολύ αυξημένη (4/5 ίσως), ειδικά για Ζητήματα όπως αλλαγές στο σάιτ, διαγραφές, σβήσιμο λημμάτων. Αν η διχογνωμία τραβάει, οι μοντς εκχωρούν την αρμοδιότητα απόφασης σε ψηφοφορία όλων των χρηστών, που δε χρειάζεται να έχει αυξημένη πλειοψηφία.

Όποιος θέλει να είναι μοντ ως προς το (β) να πρέπει να κάνει και (α), απαραίτητα.

2.Πώς να γίνεται κανείς μοντ; Δεχόμενος πρόταση από τους μοντς ή από άλλους χρήστες ή με αυτοπρόταση, και εάν ικανοποιεί κάποια ποσοτικά κριτήρια, φτάνοντας, δηλαδή, ένα βατό όριο παραγωγικότητας (συμμετοχής στο site) ξέρω γω 50 ή 70 λήμματα. Μετά το ζήτημα της ανάδειξής του σε ψηφοφορία με συμμετοχή μοντς και απλών χρηστών (αν θέλουμε κάνουμε τις ψήφους των μοντς να μετράνε διπλές), και μετά περίοδος δοκιμής, στην οποία να μετράει η γνώμη των μοντς σε σχέση με την ποιότητα της συνεργασίας και τις ικανότητες επιμέλειας. Κριτήρια αποκλεισμού: απειλές κατά χρηστών, διακινδύνευση νομικά του σάιτ, ανεπάρκειες ως προς την επιμέλεια, και γενικά κάποια από αυτά που κωδικόποιήσε ο Χότζ, αν και τα παρακωδικόποιησε.

ΑΛΛΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ

Να υπάρξει φόρουμ που να συζητήσει τις άλλες αλλαγές και όλα τα παραπάνω.

Έχει πλάκα πάντως η εμμονή σας με τον Αμπάς, που εγώ τον ανέφερα μόνο εν παρόδω.

Θα μιλήσω με μια παραβολή.

Στην μεσαιωνική Εκκλησία υπήρχαν τέσσερεις κατηγορίες χριστιανών, που δείχνονταν κι από το οικοδόμημα του ναού. Στο Ιερό Βήμα ο κλήρος, στον κυρίως ναό το χριστεπώνυμο πλήρωμα, στον νάρθηκα οι προσκλαίοντες μετανοούντες, και στην απ' όξω οι αφορισμένοι αιρετικοί.

Οι αιρετικοί ήταν ο εκτός εχθρός, που είτε δεν έπρεπε να ονομαστεί καθόλου, είτε ο κατονομασμός του έπρεπε να συνοδευτεί με επίθετα βδελυγμίας. Το ιερατείο φρόντιζε να χρησιμοποιεί ένα ντίσκουρς θυματοποίησης έναντι των αιρετικών, ώστε να διατηρεί τον έλεγχο επί του χριστεπωνύμου πληρώματος. Οι χριστιανοί δεν έβλεπαν τους αιρετικούς, γιατί αυτοί είχαν αφοριστεί.

Όταν, όμως, έμπαιναν στο ναό, έβλεπαν στο πρώτο μέρος του, τον νάρθηκα, τους προσκλαίοντες μετανοούντες. Αυτοί ήταν οι χριστιανοί που είχαν υποπέσει σε θανάσιμα αμαρτήματα, τα είχαν εξομολογηθεί (δημόσια στις πρώιμες εποχές) και έμεναν εκτός του κυρίως ναού. Το χριστεπώνυμο πλήρωμα, καθώς έμπαινε στο ναό, τους έβλεπε να κλαίνε, και αν η εξομολόγηση ήταν δημόσια μάθαινε τις αμαρτίες τους, ψυχωφελείτο από την ένδακρυ μετάνοιά τους, και μετά έμπαινε στον κυρίως ναό. Η διαφορά μεταξύ προσκλαιόντων και αιρετικών ήταν ότι οι πρώτοι ήταν μέρος της Εκκλησίας, ως μία ενθυλακωμένη ετερότητα σε «νάρθηκα», ενώ οι αιρετικοί εκτός, ως μια εξοστρακισμένη ετερότητα. Η στάση του ιερατείου απέναντι στους προσκλαίοντες ήταν αμφίσημη, άλλοτε τους επέπλητταν, άλλοτε προσπαθούσαν να επιδαψιλεύσουν ένα μίνιμουμ επιβράβευσης, ώστε να συνεχίσουν να είναι εντός του ναού τηρώντας τον ρόλο τους (ψυχωφέλεια των πιστών μέσω της μετανοίας τους), που ήταν διακριτός από τον ρόλο των αιρετικών (εκφοβισμός των πιστών).

Ασφαλώς, το σλανγκρ είναι πιο ελευθεριακό από την μεσαιωνική Εκκλησία, οπότε η όποια παρομοίωση έχει τα όριά της. Υπάρχουν, όμως, δομικές αντιστοιχίες.

Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι η περίπτωσή μου είναι πολύ διαφορετική από του Αμπάς. Ο Αμπάς επέχει θέση μπαναρισμένου- αφορισμένου, από τον οποίο το ιερατείο θεωρεί ότι πρέπει να προστατευτεί και να προστατεύσει. Η επιθετικότητα του Αμπάς συνέβαλε σε αυτήν την θεώρηση ανάγκης προστασίας του σλανγκρ από αυτόν. Πλέον ο Αμπάς (καλύτερος σλάνγκος από μένα σε ό,τι αφορά στην σλανγκικότητα των λημμάτων του) είναι ο ακατονόμαστος του σάιτ, αν απλά αναφερθεί χωρίς να συνοδευτεί το όνομά του με κάποιο βδελυκτικό επίθετο, γίνεται πανικός στο σάιτ. (Μάλιστα εγώ προσωπικά και είχα βρίσει τον Αμπάς τότε και είχα ζητήσει διαγραφή των σχολίων του, όμως τώρα δεν έχω κανέναν λόγο να συνεχίζω εσαεί την δαιμονοποίηση ενός χρήστη που μάλλον ούτε καν μας διαβάζει).

Εγώ που δεν είμαι καθόλου επιθετικός (η μικρή επίθεσή μου στον Πονηρόσκυλο ήταν απόλυτα ψύχραιμη και ήθελα απλώς να δω τι γίνεται αν κάποιος τσαλακώσει τον μόνον ατσαλάκωτον, εντέλει ο Πονηρόσκυλος είναι ο μοντ που μου εμπνέει τον μεγαλύτερο σεβασμό μακράν) δεν επέχω θέση αφορισμένου αιρετικού, αλλά προσπαθούσαν να με βάλουν σε θέση μετανοούντος προσκλαίοντος. Δηλαδή να είμαι μια ενθυλακωμένη ετερότητα μέσα στο σάιτ, που να μετανοεί για τα αμαρτήματά του, και να τον δακτυλοδεικνύουν οι άλλοι Σλάνγκοι και να σλανγκωφελούνται. Στο στυλ κοίτα τον καημένο, «σεσί νε πα σλανγκ» το τελευταίο λήμμα του, λένε κι ότι είχε αμαρτωλό παρελθόν, αυτά πρέπει να προσέχουμε να μην γίνουμε κι εμείς σαν κι αυτόν.

Ο λόγος που ζητούσα διαγραφή ορισμένων λημμάτων μου, όπου είχα πέσει σε λάθος (ανθρώπινο κατά την γνώμη μου σε 2000 λήμματα να κάνεις λάθος ή να παρασυρθείς σε υπερβολική λεξιπλασία σε μερικές δεκάδες, σε 60 τα έχω μετρήσει από τα οποία τα 10 διαγράφηκαν τελικά από τους μοντς ευτυχώς αφού τους παρακάλεσα- δεν θέλω να είμαι απόλυτος δηλαδή- οι μοντς πολλές φορές έκαναν καλά τη δουλειά τους), ήταν και ότι αυτό θα ήταν το καλό για το σάιτ, και επιπλέον, αν έγινε κάποιο λάθος να διαγραφεί, και μετά να ομιλώ ως ίσος προς ίσο με τους άλλους. Αντιθέτως, η νοοτροπία ειδικά του Πονηρόσκυλου (τον οποίο, όπως είπα, πλέον σέβομαι ακόμη περισσότερο, αν τον συγκρίνω με άλλους), ήταν να μην διαγράφεται το όποιο λάθος, αλλά να σχολιάζεται. Αυτό με έθετε ως μπότομ σε μια εξουσιαστική σχέση. Το τελευταίο θέμα του αρχιδόκαμπου ήταν το τελευταίο σε μια σειρά από καναδυό μείζονα επεισόδια με μια υποφώσκουσα αντίθεση να πλανάται γενικά. Ο λόγος που αντέδρασα έντονα ήταν ότι αφού παραδέχθηκα λάθος (το οποίο δεν είναι καν σίγουρο, η λέξη αρχιδόκαμπος έχει αναφερθεί με την σημασία του περινέου), μου ζητήθηκε να ανασυνθέσω το πώς έφτασα σε αυτό το λάθος (ἐξαγόρευσις λογισμῶν θα ήταν η μεσαιωνική ονομασία) και μετά έτερος μοντ άρχιζε μείζονα συζήτηση για το ποια ακριβώς είναι τα λάθη που πρέπει να αποφεύγονται, για λεξιπλασίες (εκτός θέματος) κτλ, όπου θα δακτυλοδεικνυόμουν ως ο μετανοών προσκλαίων, ενώ άλλοι από τους μοντς ίσως εμφανίζονταν εβέντουαλυ ως παράκλητοι (=παρηγορήτρες). Επειδή θεώρησα ότι δεν μου αξίζει μια τέτοια θέση αντέδρασα όπως αντέδρασα. Ένας Σλάνγκος που είχε παίξει στο παρελθόν έναν παρόμοιο ρόλο ήταν ο Γκάτζμαν, ο οποίος είχε γράψει μερικές εκατοντάδες κορυφαία λήμματα (λ.χ. Πανεπιστήμιο του Πούτσεστερ), και μερικά pas tellement slang, για τα οποία προσπάθησαν να τον ενθυλακώσουν ως παράδειγμα προς αποφυγή, όπως θα γινόταν τώρα με μένα. Ευτυχώς η ευγένεια του Γκάτζμαν δεν έφτασε τα πράγματα στα άκρα. Κι εγώ θα ήμουν αρκετά ευτυχής με τον ρόλο του κάβουρα, δεν ήθελα οπωσδήποτε να γίνω μοντ, μου έφτανε ότι είχα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα γινόμουν μια ενθυλακωμένη ετερότητα εντός μιας εξουσιαστικής δομής.

Σόρι Ιρονίκ, γράφαμε μαζί.

Ελπίζω να μην πάω πίσω την συζήτηση και να συζητηθούν αυτά που έθεσαν οι Ιρονίκ- Χαλικούτης.

σχωρεμένος! :Ρ

Δεν έχω διαβάσει τα ανωτέρω, απαντάω δημοσίως σε πιμί ασχέτου και στο ανωτέρω της ιρον, το προηγούμενο δεν ήταν αναφορά στο σχόλιο της ιρον που ομολογώ ότι δεν είχα προλάβει να διαβάσω ούτε καν, αναφερόμουν στην έκταση των σχολίων αυτού του λήμματος που επιβαρύνω για άλλη μια φορά και εγώ.

Συμπληρωματικά στις παραπάνω ιδέες που καταθέτω περί μόντουλινγκ, κι επειδή μου επισημάνθηκε σε πμ, να πω δυο κουβέντες για το ζήτημα των διπλοεγγεγραμμένων και τις ψηφοφορίες. Λοιπόν, δεν ξέρω πώς αποκλείονται οι διπλο-και-βάλε-εγγεγραμμένοι, φαντάζομαι πως μπορεί να γίνει σχετικώς πάντα με κάποιο συνδυασμό του δεδομένου ελέγχου ip, αιτιολογημένης ψήφου, διεξαγωγής των ψηφοφοριών σε προαναγγελμένο αλλά μικρό χρονικό παράθυρο.... Αλλά αν προσέξει κανείς αυτό που προτείνω ως βάση, με την αναπόφευκτη αυθαιρεσία αλλά εκφράζοντας πιστεύω ένα κάποιο κοινό σλανγκικό αίσθημα, το μόντουλινγκ παραμένει υπόθεση του διευρυμένου σώματος των μοντς, και η προσφυγή στην ψήφο όλων των χρηστών θα είναι όχι ο κανόνας, αλλά η εξαίρεση, με βάση της εώς τώρα εμπειρία.

Γιατρέ μου ο τζονμπλάκ ποια θέση επέχει στην παραβολή σου;;;

Πάντως γιατρέ μου οι αναλογίες με τη μεσαιωνική Εκκλησία δεν τελειώνουν εδώ. Εγώ θα αναφερθώ στο ζήτημα των κειμένων και της γραπτής παράδοσής τους. Μια από τις κύριες δυσκολίες του βυζαντινολόγου ερευνητή να ανασυστήσει τις συνθήκες της Εικονομαχίας, είναι η σχεδόν παντελής απουσία κειμένων της alterae partis, της εικονοκλαστικής πλευράς. Σύμπασα σχεδόν η εικονοκλαστική γραμματεία καταστράφηκε (δαμνάτιο μεμόριε) απο τους εικονόφιλους επικρατήσαντες, κι η μόνη οδός προκειμένου να ανασυστήσει κανείς τις απόψεις των εικονομάχων επί εξαιρετικά ενδιαφερόντων θεολογικών ζητημάτων είναι μέσω των κειμένων των αντιπάλων τους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την αξιοπιστία των παραδοθέντων. Το ίδιο ζεύγμα είχε παρατηρηθεί και στην αρχαιότητα, στην περίπτωση Πλάτωνα-Σοφιστών, όπου ο κύριος πληροφορητής μας περί των σοφιστών είναι συγχρόνως ο μεγάλος αντίπαλός τους.

Στα καθ' ημάς, το επίμαχο «ρατσιστικό» λήμμα του γιώργου, η πέτρα του σκανδάλου, πλανάτο για καιρό ως κείμενο-φάντασμα, το οποίο διατηρούσε στα τριπλοκλειδωμένα συρτάρια της (αλλά δεν κατέστρεφε!) η επίσημη αρχή. Ο λόγος: να προστατευθούν κηδεμονικώς από την φασιστική πανούκλα οι τρυφερές σλανγκεπώνυμες ψυχές. Όταν τελικά ηναγκάσθησαν να το βγάλουν στο φως, επιχείρησαν να παρουσιάσουν την επαναφορά ως καθαρά δική τους πρωτοβουλία, παρθείσα ελευθέρως και εν πλήρει επιγνώσει, η οποία εστέφθη απο επιτυχία. Η οποία επαναφορά σαφώς και δεν είναι πλήρης, εφόσον το αββασιδικό πόνημα δεν αναρτήθηκε κανονικά ως λήμμα, ως έδει, αλλά ως ενθυλακωμένο σχόλιο του οποίου προτάσσεται εκτενής ψυχωφελής και ηθικοπλαστική εισαγωγή, που προειδοποιεί και κατατοπίζει τους αναγνώστες για την επικινδυνότητα του κειμένου, θέτοντάς το δηλ. εντός ενός είδους παρενθέσεως. Όπως π.χ. στην ελληνική έκδοση του Γιάκοπ Φίλιπ Φαλμεράϋερ, «Περί της Καταγωγής των σημερινών ελλήνων», όπου η εισαγωγή του επιμελητή φροντίζει έγκαιρα να θέσει εντός παρενθέσεως το κείμενο που ακολουθεί, εφιστώντας την προσοχή στις ανακρίβειες και αυθαιρεσιολογίες του, υπογραμμίζοντας τη σημασία του ως μουσειακού εκθέματος.

Υ.Γ. Η αναλογία της μετα-εικονομαχικής συνθήκης με τα εδώ τεκταινόμενα διαγράφεται έτι παραδειγματικότερα στα διαγεγραμμένα σχόλια του Panoς 2 (πρώην Αυτοχθονημένου). Στην περίπτωση αυτή, οι πρώιμοι διάλογοι του Πανούλη με τους μόντουλες και λοιπούς υπερμάχους της Ορθοδοξίας διατηρήθησαν ως είχαν, με την απάλειψη των δικών του σχολίων, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα μια τραγελαφική εικόνα ερωτήσεων άνευ απαντήσεων και απαντήσεων άνευ ερωτήσεων. Παν ίχνος του μιασμένου και αποκομμένου απο το σώμα της επίσημης Εκκλησίας παραδόθηκε σε τελετουργική δημόσια εκπύρωση. Φυσικά, τα γραπτά του, every single word and sigh, φυλάσσονται τριπλοκλειδωμένα στα αρχεία της Ιεράς Εξετάσεως, μακριά απο αδιάκριτους οφθαλμούς. Διότι η αλαζών φρην της εξουσίας ποτέ δεν κατστρέφει τεκμήρια και γνώση (βλ. Χόρχε στο ουμπέρτειο Όνομα του Ρόδου με τον β' τόμο της Ποιητικής του Αριστοτέλη), απλά αποκρύβει. Μπορεί οι συνθήκες κάποτε, σε 50, 100, 500 χρόνια να αλλάξουν, και τα τεκμήρια αυτά να αξιοποιηθούν τινί τρόπω. Η αλαζονεία της εξουσίας έγκειται, εκτός άλλων, στην συνείδηση της αιωνιότητας και της συνέχειας.

Γιατρέ μου ομολογώ ότι για την δική σου περίπτωση, δηλαδή για την «μεγαλειώδη» στάση ενός αιρετικού, που μένει εντός Εκκλησίας και συνεχίζει την μάχη, δεν βρίσκω ανάλογο, το οποίο σημαίνει, (το λέω ευθαρσώς, καθότι δεν αποσκοπώ σε ισοπεδωτική κριτική) ότι η Εκκλησία της Σλανγκολογίας έχει ασφαλώς πολύ μεγαλύτερη ελευθεριακότητα (επιμένω να διακρίνω μεταξύ ελευθεριακότητας και δημοκρατίας) από το ορίτζιναλ μοντέλο των πνευματικών εξουσιών. Δυο, ωστόσο, ακόμη αναλογίες είναι: 1. Η επίκληση του Θεού (Ρουμάνος) γίνεται κυρίως προκειμένου να αναδειχθεί το θεόσδοτον του σλανγκοιερατείου, δίκην «εἰς τύπον καὶ τόπον Θεοῦ» παρουσίας μέσω μοντουλικής διαδοχής. Επίσης, το θέλημα του Θεού προβάλλεται σε στιγμές κρίσεως, ενώ κατά τα άλλα ακολουθείται ένα ντεϊστικό μοντέλο του τύπου του κουρδιστή Θεού, που φτιάχνει τον κόσμο, τον αφήνει μόνο του, και επανέρχεται σε οριακές στιγμές για να τον ξανακουρδίσει. 2. Όταν ένας προσκλαίων μετανοών αποστή από το καθήκον του, λ.χ. εξεγερθεί, τότε εγείρεται το φόβητρο του αιρετικού, δηλ. πρόσεξε γιατί μας θυμίζεις τον αιρετικό. Κατά τ' άλλα ακολουθείται τακτική καρότου- μαστιγίου.

Να επισημάνω ότι με αυτά δεν αρνούμαι την προσωπική ή περσονική ευθύνη που έχει κάποιος ο οποίος λαμβάνει την θέση του μετανοούντος (μέσα ετερότητα) ή του αφορισμένου (έξω ετερότητα). Απλώς σκιαγραφώ ένα μοντέλο πνευματικής εξουσίας, χωρίς να παίρνω θέση για το ποιο άτομο έχει εκάστοτε δίκιο ή είναι ο καλός της υπόθεσης, το οποίο θα απαιτούσε ακόμη μεγαλύτερα σεντόνια.

Επίσης, το ξαναλέω, ελευθεριακότητα υπάρχει στο σάιτ κάμποση, δεν επιθυμώ να ισοπεδώσω τα πάντα. Λ.χ. εκτιμώ το ότι μπορώ να γράφω αυτό το σχόλιο αυτήν την στιγμή και να μην σβήνεται παραχρήμα. Δημοκρατικότητα μπορεί να υπάρξει ακόμη παραπάνω, και για αυτό Τζόνι, αν δεν προσφέρουμε στην συζήτηση, και αν την εξαντλούμε σε παρελθοντολογικές δικαιώσεις προτείνω να πάρουμε τα κουβαδάκια μας να πάμε σε άλλην παραλία (εσύ ασφαλώς μπορείς να παραμείνεις), ώστε να συζητηθεί το τελευταίο ποστ της Ιρονίκ που πάει προς καλή κατεύθυνση.

Αμήν!

@ μοντουλες, μια απαραίτητη διόρθωση:

Το λήμμα του Αμπάς στο σχόλιο της Ιρονίκ (κατεβασμένο παλιά, αναδημοσιευμένο τώρα) δεν είναι «Εβραίος» (όπως εκ παραδρομής έχει γραφεί) αλλά «Σαπούνι». Το λέω μετά βεβαιότητος διότι τυγχάνει να έχω κρατήσει αντίγραφο του λημματοορισμού στο πισί μου απο τον καιρό της αρχικής ανάρτησής του. Έτσι ως έχει τώρα δεν βγάζει νόημα, δηλ. έχουμε «Εβραίος» = «ο Εβραίος, ή πιο γενικά...» κλπ κλπ.

Παρακαλώ να διορθωθεί.

Την καλημέρα μου.

Τα τελευταία σχόλια μεταφέρθηκαν στα Νέα, στο θέμα Απενεργοποίηση Χρηστών, όπου και θα συνεχιστεί η συζήτηση.

Σχετικός σχολιασμός του Μιτζνούρ εδώ.

Σχετικά σχόλια λοιπόν συγκεκριμένα για την αργκοσύνη (και καταχωρισιμότητα) λέξεων και φράσεων απο διαλέκτους (ή διάλεκτες για τους αριστερούς), με χρονολογική σειρά ανάρτησης:

• κουζουλός,
• απάνθισμα Κυπριακών λημματουδιών,
• τζάρουχας,
• συμισιακός,
• μπατσαριά,
• λογιάζω,
• αναδεξιμιός.

Πιό συγκεκριμένα, σχετικά με τα αθηναϊκά:

• σελεμελές / σελεμελού,
• μένω στον τόπο

Βιαστικά τα μάζεψα, συμπληρώστε πλίζ με ότι λινκάκια θυμάστε, να τά 'χουμε μαζεμένα.

Αναφορά στο slang.gr από τον κ. Φοίβο Παναγιωτίδη, διδάκτορα στο Πανεπιστήμιο του Sussex και καθηγητή γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου.

dik ακούς;

Χαχαχαχα πόσα σχόλια παίζει να'χει αυτός ο ''ορισμός'' ; Είστε καλοί εσείς ρε..

Το νέο «Χρηστικό Λεξικό της Νεοελληνικής Γλώσσας» τςη Ακαδημίας Αθηνώνε εμπεριέχει λήμματα όπως:κάγκουρας, τηλεμαϊντανός, ιντερνετάκιας, μπαχαλάκιας, μπουζουκλερί. Βλ. εδώ.

Προτάσεις ακαδημαικώνε για το σλανγκρρ:
«We could suggest that moderation could be a lot better if users gave their input in different (compulsory) fields that could include: a standard definition style, categorial information, context, sense, thematic category, careful treatment of polysemοus items, cross-references etc. Slang (2010) can also incorporate other features like the ones it already comprises (e.g. the “slangometer”) but also information about lemmas’ geographic distribution and a thesaurus feature for a more conceptual/thematic approach to the variety (as in OSD 2010). Therefore, by applying a range of lexicographic principles as explained earlier in detail, we believe that the database can be transformed into a proper online slang dictionary like that by Ted Duckworth for British slang (Duckworth 1996-2010) without losing its very useful role as a forum dedicated to Greek slang.» (εδώ)

Εξαιρετικό εύρημα, δέν το είχα υπόψη. Οι ακαδημαϊκοί πέσαν γενικώς διάνα θά 'λεγα (ήδη πριν τέσσερα χρόνια).

περί βρωμόλογων