Comments by xalikoutis (1989)
Showing 1891-1920 from 1989
1 χρυσόβουλο για την ετυμολογία του Vrstmn
Πολιτικοποιημένη χρήση
ΕΜΠΡΟΣ ΣΤΟΝ ΕΤΣΙ ΠΟΥ ΧΑΡΑΞΕ Ο ΤΕΤΟΙΟΣ
Γράφεται με δυο τρόπους, Βατοπαίδοι ή Βατοπέδοι, γιατί οι μοναχοί εκεί μέσα ειναι τόσο κουλ και λαρτζ που δε νοιάζονται ούτε για την ορθογραφία.
τεράστιο λήμμα
το σεξάκοι να μη συγχέεται λοιπόν με
α) το γαμησάκι που είναι το καθημερινόν επιούσιον γαμήσι σε μονογανικά κόντεξτς (βλ. φράσεις «θέλεις το γ. σου μωρό μου, αυτό θες;»), η ποιότητα μπορεί να ποικίλει.
β)τις σεξάρες που είναι το σεξ που προσφέρεις μερακλίδικα και όχι σου προσφέρουν, βάζοντας όλο σου το είναι (βλ. φράση «άμα θέλεις να τον κρατήσεις, πρέπει να του κάνεις και τις σεξάρες του του ανθρώπου»).
μίλησα βρώμικα
μην ξεχνάμε και το μιούζικαλ του Σεφερλή
«Πήρε Τοστ το Σαββατόβραδο»
στον Ιερό Κλήρο η πουστιέρα λέγεται θυμιατό
α ρε βράστα, είσαι ωραίος κάφρος
iron, είσαι ανεπανάληπτος σ' ότι αφορά τις προφορές
Ξέχασες ότι έχουν και ξηρές φτέρνες
λύνω τη σιωπή μου για να πω ότι:
τα πετσιά δεν είναι η πέτσα, η λαχταριστή πετσούλα που κρέμεται από τον οβελία....
είναι τα επεξεργασμένα δέρματα, οι προβιές που έχουν πάει στο ταμπακαριό...αυτά τα υπολείμματα της επεξεργασίας προφανώς τσίμπησε ο λιμασμένος κοπριτάμπουρας και εγλυκάθηκε.....ξέρω, ξέρω,
ο ανένδοτος μου έχει καταντήσει ανέκδοτο, blame my cretan dryheadedness (ξεροκεφαλιά)....
όχι στη λυσιστράτευση στα 18, όχι στις διώξεις των δερματοστιγματισμένων κορασίδων, να το τονίσουμε και και με αυτήν την ευκαιρία
yes but, όταν βγήκε η παροιμία, κανείς δεν πλήρωνε για να τρώει ο σκύλος του το ο,τιδήποτε, πόσο μάλλον κρεατάκι....οπότε και να θελε να αποκτήσει τέτοιο κουσούρι ο κοπριτάμπουρ, χλωμό...θεωρώ την παροιμία κοντινή με την «όποιος σουτάρει πίτουρα, παθαίνει γρίπη των πουλερικών».... και στο κάτω κατώ (ή πάνω πάνω) γιατί πετσιά = κρέας; jin for koinotarch!
κάποτε, ζούσε σε κάποια πλάτη, ψηλά σε ένα κώλο, ένα μικρό μικρό τράιμπαλ ξεκωλόσημο....το τράιμπαλ ήταν μικρό ασθενικό και λίγο φυλακόβιο, αλλά η ιδιοκτήτριά του το αγαπούσε, το αγαπούσε πολύ, και, το τάιζε, και σιγά σιγά τοπ ξεκωλόσημο έγινε ξεκωλοσέντονο, γινε ξεκωλοταπετσαρία.....
σα να λέμε η κλίμακα έχει και 0 και απόλυτο 0 (= - 8)... μπράβο δικέ μου, διευκόλυνες τα πράγματα χαμηλό άκρο της βαθμολόγησης
ξαναψηφίζω jin μου φαίνεται....(κουσούρι = αρνητική, επιβλαβής συνήθεια, όχι;)
χροιά μάλλον (δε μπορώ να φανταστώ κάτι trendy ως χρειά)
Συνδυάζεται θαυμάσια με Ladja Yoga.
Πόζαρ, σόρυ για την προπαγάνδα...;-)
που είναι το «Μπούμπης» cafe-bistro....;θέλω να πάω με την κοπέλα μου...
νομίζω ότι ο jin έχει δίκιο, αλλά δεν είμαι σίγουρος....
τα πετσιά σε περιόδους πείνας (και ειδικά μεγάλης κατοχή, πολιορκίες πόλεων παλιότερα) ήταν το τελευταιο πράγμα που τρωγόταν απτους ανθρωπους, μετά τις γάτες και τα ποντίκια....[διάβαζα πρόσφατα και το «Γραικύλοι» του Ρόδη Ρόφου - 5,50 ευρώ στα περίπτερα], όπου οι πολιορκημένοι Αθηναίοι στο τέλος έκαναν σούπα με τα σανδάλια τους...]
Πιστεύω θέλει να πει η φράση ότι αν σε περίόδους πείνας ο σκύλος καταφέρει να φάει πετσί (δέρμα, προβιές, γενικα σαβούρες χαμηλής διατροφικής αξίας) και να συντηρηθεί, μετά δια(σ)τροφικά του αρέσει και το αναζητά ακόμα κι αν η μεγάλη πείνα γενικά περάσει....
Άλλο ένα παράδειγμα τέτοιας διεστραμμένης διατροφικής λογικής είναι κι αυτό: για την εξολόθρευση των ποντικιών οι παλιοί είχαν τη μέθοδο να πιάνουν δυο ποντίκια και τα έβαζαν μέσα σε πιθάρι, δίνοντας τους μόνο νερό, ώσπου το ένα να φάει το άλλο απ΄την πέινα. Το κανιβαλικό ποντίκι που σκότωνε και έτρωγε το άλλο, είχε πια μεταβληθεί σε in the end there will be only one πόντικα, ο οποίος μετά την απελευθέρωσή του ρήμαζε τους υπόλοιπους ποντικούς της περιοχής. Η πιο αποτελεσματική μυοκτονία......Σα μάθει ο πόντικας στα ποντίκια, δηλαδή....
Τη φράση την έχω ακούσει κι εγώ για παρ' ελπίδα ευνοια κλπ αλλά ειρωνικά, πχ αν κάποιος λέει πόσο κωλόφαρδος είναι που γάμησε μέσα σε ένα σκ δυο κατα γενική ομολογία μπαζόλες.....
χάρβαλο κατράβαλο....=παιδική λέξη για το χάρχαλο....ή το σαράβαλο
στην Κρήτη επίσης χαρχαλεύω σημαίνει ψάχνω κάτι στα σκοτεινά και στα κρυφα (πχ επιδρομή στην κουζίνα το βράδυ), παρόμοιο και το τσαχαλεύω, που σημαίνει το ίδιο αλλά με έμφαση στους ήχους που παράγονται (τσαχάλοι) από το χαρχάλεμα (στις νάιλον σακούλες με τα αποθέματα)...
οι λέξεις όλες πρέπει να χουν ηχοποιητή/ές ρίζα/ες (εκτός από το σαράβαλο) και να χει παιχτεί πολύ παρεπιδραστική αλλαξοκωλιά.
όσο για το αν είναι σλάνγκ, αν έλεγα σε κανένα σημερινό ορίτζιναλ πέτσακα «η αδερφή σου είναι χαρχάλα» θα με σαπάκιαζε...αν του λεγα είναι ιερόδουλος μπορεί και να μου λεγε «ναι κουμπάρε, είναι τσ' εκκλησίας η κοπελιά» (αλλά γιατί να το ρισκάρουμε;).
δε μπειράζει μπρε βράστα,
το δις εξαμαρτείν το χομε χεσμένο στην Κρήτη
(βλ. αρχή ριζίτικου:
...τον αντρειωμένο μην τον κλαις όσο κι αν αστοχήσει
μ΄αν αστοχήσει μια και δυο πάλι αντρειωμένος θά ναι...)
και btw ξέρεις ότι στο συγκεκριμένο παράδειγμά σου παίζει παρανόηση μήπως το ξεκωλόσημο το χει ο μανούσος...οπότε ξανανεβαίνει α λα ισιμπάγεβα ο πήχης ΓΓΣΣΕ (βλ. πάνω) και η παλληκαροσύνη....
...αυτά, το γάμησα...γεια σου/σας...
ντήαρ βράστα, με το μήντιο που ανέβασες ανέβασες και τον πήχη γκραν γκινιολ σιχαμερής σεξουαλικής εικόνας, και αν έχεις και σχετικό δωδ κάψτο, φάτο, πέτα το στους αλιγάτορες αλιμένο με λίπος ζέβρας....Μόνη παρατήρηση είναι για τη λεζάντα....η φράση αυτή δε θα μπορούσε να ακουστεί στην κρήτη για αυτό το λόγο και μόνο, οπότε το σωστό θα ήτο «πονούνε μ΄ρε τα παλληκάρια» ή μπρέ, πονούνε τα παλληκάρια«...[ή ακόμα πιο kinky »πονούνε μπρε οι άντρες«;]
....άντε, άντε, αν δεν ήταν το νησί που δεν ήταν νησί θα γράφαμε κρεψινίστικα εδώ μέσα (κρεψ, σπεκ ήταν αυτό για τις ετυμολογίες, έτσι...)
δείτε και το this is england
από την πολλές φιλίες αυτές προσλαμβάνουν και λογιστή
στο play house, σου σερβίρει το τρίβιαλ και σου εξηγεί και τους κανόνες
βλ και γνώστες στην άγνοια
επίσης ήταν εξελληνισμένο και ταλαιπωρημένο το όνομα Μπερτόλδος, Bertold στα Γκρόιτς