Comments by vikar (4189)
Showing 91-120 from 4189
Όπως έγινε φανερό και πάνω, η σύνταξη δέν είναι καθόλου νεόκοπη (λόγω γυράδικων ή ότι). Το χρησιμοποίησα ήδη εκεί, αλλα να το βάλουμε κι εδώ το απόσπασμα του Μακρυγιάννη:
Διόρισαν και την ’πιτροπή να δικιώση τους αγωνιστάς και να τους βαθμολογήση. Ήταν φίλοι οι περισσότεροι του Μαυροκορδάτου και του Κωλέτη και βαθμολογούσαν πολλούς φίλους τους με χωρίς δικαιώματα. Και γεννήθηκαν πλήθος παράπονα διά την αδικία οπού κάμαν εις τους αγωνιστάς πολλούς. Τότε έβγαλαν και τους Ρουμελιώτες οπλαρχηγούς από την χάψη· τους βαθμολόγησαν συνταματάρχηδες, και τους κρέμασαν κι’ από ’να σταυρό και γκεζερούν εις τα σοκάκια τ’ Αναπλιού και καμαρώνουν. Και δεν γύρευαν, αν ήταν άνθρωποι με χαραχτήρα, ’κανοποίηση από τους αίτιους, οπού τους είχαν τόσον καιρό χαψωμένους.
Σωστός ο Δεινόσαυρος. Παίζει το ρήμα λ.χ. στον Μακρυγιάννη.
Σωστός ο Χάν, εδώ πιχί:
Διόρισαν και την ’πιτροπή να δικιώση τους αγωνιστάς και να τους βαθμολογήση. Ήταν φίλοι οι περισσότεροι του Μαυροκορδάτου και του Κωλέτη και βαθμολογούσαν πολλούς φίλους τους με χωρίς δικαιώματα. Και γεννήθηκαν πλήθος παράπονα διά την αδικία οπού κάμαν εις τους αγωνιστάς πολλούς. Τότε έβγαλαν και τους Ρουμελιώτες οπλαρχηγούς από την χάψη· τους βαθμολόγησαν συνταματάρχηδες, και τους κρέμασαν κι’ από ’να σταυρό και γκεζερούν εις τα σοκάκια τ’ Αναπλιού και καμαρώνουν. Και δεν γύρευαν, αν ήταν άνθρωποι με χαραχτήρα, ’κανοποίηση από τους αίτιους, οπού τους είχαν τόσον καιρό χαψωμένους.
ή εδώ:
Αφού μίλησα του Βασιλέα διά τον Λασσάνη, της μεγάλες κατάχρησες οπού ’καμεν αυτός και οι συντρόφοι του, κι’ αφάνισε την πατρίδα, και του Σπυρομήλιου το ’δωσε την Λιβαδόστρατα εις την Φήβα κι’ άλλα, τον έβγαλε τον Λασσάνη από την ’Κονομίαν και τον έβαλε εις την Λογιστική ’πιτροπή με βαρειόν μιστόν να διορθώση της κατάχρησες, αυτός της δικές του και των φίλωνέ του· – και οι αγωνισταί και χήρες των σκοτωμένων κι’ αρφανά παιδιά τους, κ’ εκείνοι οπού θυσιάσαν το δικόν τους ’στα δεινά της πατρίδος ας γκεζερούν εις τους δρόμους ξυπόλυτοι και ταλαιπωρεμένοι κι ας λένε «ψωμάκι».
Μα αυτό λεω κι εγώ!...
Μή μασάς ρε Μπέντερ. Εσύ μπορεί να μήν ήρθες για έριδες, αλλα άμα άλλοι τις έχουνε βαφτίσει δημοκρατία, άντε ν' ασχολείσαι με ελέφαντες και αποδείξεις του αδυνάτου.
(Χμ, ναί, πρέπει να πάρω το αντίτυπό μου πίσω επιτέλους, τη δανειστική μου βιβλιοθήκη μέσα που κσταντήσαμε...)
Δέν γκουγκλάρεται η κουβέντα αυτή εύκολα, αλλα την έχω, σωστός ο ατσεγκές. Η έλξη που προτείνει ο λύκος επάνω απ' το χαρμάνης εύλογη, αλλα δέν είναι οτι εξηγεί και πολλά για τη σημασία: το χαρμάνης δέν είναι ακριβώς υβριστικό. Ίσως το Χαρμάνκιοϊ, ο τόπος εννοώ, να ήτανε κακόφημο τα παλιά τα χρόνια, αλλα δέν γνωρίζω -άμα ξέρει κάποιος άς μας πεί.
Το μόνο που μπορώ να καταλάβω ως εξήγηση για την ώρα, είναι οτι απλώς πρόκειται για βρισιά: όταν βρίζεις, σ' ενδιαφέρει πρώτιστα ο ήχος, όχ' η σημασία (αφού αυτή μεταδίδεται πάντα επαρκέστατα απ' τα συμφραζόμενα, ρητά και μή).
Σούλτο και Χαν, σωστοί! Η συγκεκριμένη μετατροπή είναι οπωσδήποτε παλιά, τουλάχιστον σε θηλυκά, βλέπε πουτάνα -> πουτανί (που έχω ακούσει κάποιες φορές καί πουτάνι!) ή τσούλα -> τσουλί.
Αυτή η γενικευμένη χρήση του μωρή ίσως έχει κάπως επηρεαστεί και υποστηριχθεί και απ' την έκπτωση του αρσενικού τύπου, μωρέ, σε μόριο.
Σωστός. Άν και βρίσκω παρελκυστική την πρώτη παράγραφο· εγώ τουλάχιστον ποτέ δεν έκανα τη σύνδεση των εκφράσεων τύπου «σκέφτομαι με κουτάκια» με τα κουτάκια που τικάρεις.
(έπρεπε να βάλω κι εγώ γλωσσίτσα, αλλ' ας όψεται ο χαλικούτις που όποτε βάζω γλωσσίτσες με παίρνει απ' τα μούτρα)
Κάτσε, άλλο οι κοινωνικοί αναρχικοί ενγένει, κι άλλο οι ένοπλοι τέτοιοι... Να μας πεί ο Μπέντερ πώς τους λέν κι αυτούς δρομίσια.
Γειά σου φέντερ μπέντερ, πολιτικοποιημένε, και καλωσήρθες κι απο μένα.
Δέ μου λές, εκεί που λές οτι «τα μηδένια θεωρούν τους κοινωνικούς αναρχικούς μάτσο», τί εννοείς; τί «μάτσο»;
Μάζικ κενώνικ ντίκτυα;...
Χαλικού σωστός. Κάπως σχετικές παρατηρήσεις μου προέκυψαν κατ στο μαλάκας, και ίσως πρόκειται τελικά για συνηθισμένο χαρακτηριστικό κάποιων μειωτικών εκφράσεων, το οτι είναι δίκοπες: εκστομιζόμενες χαρακτηρίζουν όχι μόνο τον αποδέκτη, αλλα και τον ομιλητή.
(Άν ανοίξτε συζήτηση θα επανέρθω, τώρα η ώρα δύσκολη.)
Μή μασάς, δέν παρεξηγούμε.
Βρε αδερφέ! δέ μιλάω για σένα βρε...
Γκαλά και νάσος, όλα τα λεφτά. Επι της ουσίας, δέν το έχω ακούσει ποτέ αυτό το πράμα, ούτε κι απο αμερικάνους φίλους (που εντάξει, όπως κι οι περισσότεροί μας εδώ, πρακτικά μεν φλώροι, θεωρητικά ομως οι χειρότεροι).
Καλώς μας βρήκες.
Αυτό το -παγίδα σηκώνει καταχώριση μάλλον... Κι ένα ονλάιν παράδειγμα:
Ε έχουμε τον χαλικού...
[τώρα θα της έλεγ' αυτηνής, αλλ' ας μή σπαμάρω... είν' κι ο χαλικούτις σοβαρίκλας και θα μας την πέσει καμια ώρα, άσε καλύτερα...]
Κι ο υποθέτων υπόθετο. :-Ρ
Ντάξει, ότι κατάλαβ' ο καθένας κατάλαβε. Μή σπαμάρουμε το λήμμα, έχουμε πλέον και φόρουμ.
Όποιος ενδιαφέρεται, άς κοιτάξει και τον ορισμό του Τριαντά: ο ορισμός επάνω αφορά τη σημασία 4β, ενώ το παράδειγμα του παραθέματος στο σχόλιο, την 4α. Δέν ξέρω τί παραπάνω θα μπορούσαμε να πούμε για την 4α, πάντως ο αλίβ σαφώς είχε περισσότερα να πεί απ' τον Τριανταφυλλίδη για την 4β.
Μα τί σχέση έχει το παράθεμα με τη σημασία που ορίζεται επάνω; Στο παράθεμα έχουμε φτύνω ίσον «απαξιώνω, έχω απαξιώσει» έως «απεχθάνομαι» (υπάρχει και μιά νότα σιχαμάρας, λέμε και κατάπτυστος), ενώ στον ορισμό επάνω φτύνω ίσον «κάνω οτι περιφρονώ, οτι δέν δίνω σημασία, αδιαφορώ επιτηδευμένα (έως και στα πλαίσια αντίστροφης ψυχολογίας)».
Το βιολί βιολάκι. Το οτι δέ γουστάρεις συριζαίους τό 'χουμε καταλάβει, δέ χρειάζεται άλλο ν' ανεβάζεις απανωτά σχόλια - τάχα μ' παραδείγματα χρήσεων - τραβώντας τις σημασίες απ' τα μαλλιά για να ταιριάξουν και γράφοντας εντέλει γλωσσικές πατάτες, για να το εμπεδώσουμε. Χώρια που με τόση αστοχία που διακρίνει τα σχόλιά σου, κάνεις τους συριζαίους να φαίνονται και συμπαθείς... Λοιπόν, πότε θ' ανοίξεις εκείνο το μπλόγκ που λέγαμε;
Και το σχετικό φίλαθλο άσμα του Πουλικάκου.
