Comments by vikar (4189)
Showing 2161-2190 from 4189
Λήμμα υψηλού φιπιά. Νά 'σαι καλά ρε πονηρό.
Δέν πρόκειται μόνο για «σλάνγκεψη». Το σάι (γιατί με ήτα;) το λένε και παιδιά, που πρωτακούν τη λέξη χωρίς να ξέρουν αγγλικά. Χωρίς να ξέρουν και το σλάνγκ τζι άρ. Δέν έχω ακούσει να το κλίνουν όμως, άρα δέν ξέρω άν το εξελληνίζουν πλήρως.
Ά, και το κιχί, για μένα ασφαλώς και είναι καταχωρίσιμο. Απ' ότι θυμάμαι έφτασε να διαφημίζεται πριν λίγα χρόνια και στην τιβί (βρίσκεις και στο σουπερμάρκετ κατεψυγμένο), έχει δηλαδή ξεπεράσει τα όποια γεωγραφικά του όρια, και παρόλ' αυτά τα λεξικά το αγνοούν ακόμα.
Γιατί ρε τζίζα, τί μας πειράζει; Μας χάλασε δηλαδή που μάθαμε κάποιοι τη μπατσαριά; Λαογραφικό μουσείο δέν θα το κάνουμε, αλλα μας χαλάει να έχουμε ένα δωμάτιο λαογραφίας στα γραφεία;...
Όλ' αυτά (κερατάδες, υποκύπτω, ούτ' ο Άτλαντας...), όλ' αυτά λοιπόν, δεν εμπίπτουν στις όποιες ιδέες συζητάμε περι νέας, λειτουργικότερης (και απενοχοποιητικής, επιτέλους) δομής του σάιτ; Τί πρεμούρα είν' αυτή, δέ μπορώ να καταλάβω. Όχι τίποτα, αλλα θα καταλήξουμε σφιχτόκωλοι εδωμέσα και θα μας πούνε και ομοφοβικούς, κατάλαβες;...
Χά! Σεπρόλαβασεπρόλαβασεπρόλαβαααα!...
(Όκέι, χαρά του παιδιού τέλος. Ξαναγυρνάω στο λαγούμι.)
(Και καλά τό 'λεγα εγώ οτι αυτοί που έχουν φέισμπουκ δέν υπάρχουν...)
(Αν δέν το βάλεις θα το βάλω εγώ, και τότε εσύ θα φταίς.)
Την αντίδραση του τζίζα δέν τη συμμερίζομαι. Είπαμε, το σλάνγκ τζι άρ δέν είναι μόνο αργκό. Ελλάδα δέν είναι μόνο Αθήνα. Φυσική δέν είναι μόνο μαθηματικά. Άνθρωπος δέν είναι μόνο η γυναίκα. Κουλουπού κουλουπού.
Πλάκα-πλάκα, γιά να δούμε τί λέει ο Τριαντά για το κιχί... ... ... Μπά;! Τίποτα;... Γαμώτ', άντε ν' ανοίξω τον τέως, αυτός θα ξέρει... ... ... Άσ' το διάλο!... Ούτ' αυτός;... Έ, μάλλον δέν θα υπάρχουν τυρόπιτες κιχί, και ο τζόνι καλά κάνει που ις λέει υποθετικές...
Φίλε ή φίλη Βού, έχεις δίκιο για το αρχίδι, το οποίο ωστόσο είναι σημαντικό οτι είναι βρισιά· παρόμοια έχουμε και το τσουτσού (πιό ελαφρύς χαρακτηρισμός). Αντίθετα μ' ότι λέω στις τελευταίες παραγράφους του ορισμού, η βρισιά αρχίδι δέν σημαίνει απλά και ουδέτερα «άντρας», αλλα ξερωγώ «μαλάκας άντρας»· είναι φορτισμένη λέξη, έχει δηλαδή πιό στενή σημασία απ' το απλό «άντρας».
Στις τελευταίες παραγράφους αναφέρομαι (και ίσως έπρεπε να το κάνω πιό σαφές, σόρι) στη χρήση του επιθήματος -μούνα απ' τη μιά και του -ψώλης (και λοιπά) απ' την άλλη. Εννοώ λοιπόν οτι το -μούνα δέν φορτίζει, δέν στενεύει σημασιολογικά τόσο το σύνθετο που προκύπτει (βλέπε και το αντίστοιχο λήμμα), ενώ στα σύνθετα που προκύπτουν στο εδώ λήμμα, το επίθημα είναι πάντα φορτισμένο, δίνει ειδική, πιό στενή σημασία απο το απλό «άντρας» (συγκεκριμένα αφορά τη σεξουαλικότητα του άντρα).
Καίρια η παρατήρηση και για το μουνί. Γενικότερα, η αλλαγή γένους στην αργκό είναι θέμα που ακόμα να πιάσουμε καλά.
Όντως, άν και δέν τό 'χω ακούσει.
Μου λένε οτι στη Θεσσαλία (τουλάχιστον) έχει και τη σημασία του «μεθυσμένος»: Βγήκαμε με τα παιδιά χθές και γίναμε όλοι γκλάβα. Υποθέτω απο το κάνω κεφάλι > κάνω γκλάβα > είμαι γκλάβα. Τό 'χει ακούσει κανείς και αλλού;
Το λένε και μουνοδιχάλα, όπως μας θυμίζει ο Αλιταράς.
Νομίζω οτι καλά ειναι ως πυθαγόρειο θεώρημα. Άν το ψάξει κανείς, ειδικά αμα δέν τό 'χει ξανακούσει, είναι πολύ πιθανό να το ψάξει έτσι ακριβώς.
Σωστός ο φιστίκις, και επιφυλάσσομαι για γενικό λήμμα περι μαθηματικού χούμορ που έχω στα σκαριά εδώ και μήνες...
Μπράβο ρε ιρονίκ. (Πληρέστερη κι' απ' τον Μπαμπινιώτη.)
Το ή απο πέσιμο ή απο χέσιμο μας λείπει...
Ακόμη, γι' αυτό το γάμμα πιάσαμε μεταξύ άλλων κουβέντα κι' εδώ --νά 'ναι καλά ο Χότζας.
Σωστός. Τό 'χουμε πιάσει και εδώ το θέμα.
Σωστά, αλλα σ' αυτήν την περίπτωση την ψώνισε θα σήμαινε άλλο πράμα, συγκεκριμένα «τρελάθηκε, τό 'χει χάσει, έχει ξεφύγει» (που είναι θα έλεγα και η κλασική σημασία της φράσης). Έτσι δεν είναι;...
M' αυτήν τη σημασία δεν τό 'χω ακούσει ποτέ το την ψωνίζω, αλλα μόνο το ψωνίζομαι. Σίγουρα λέγεται;...
Μή σου πώ:
[I]
ειμοφλάω
εισοφλάς
εινοφλάει
ειμοφλάμε
ειστοφλάτε
εινοφλάν[/I]
Έτσι. Και τώρα το βουλώνω.
Θέ μου, τί βλέπω μετά απο πόσες μέρες αποχή!... :-Δ
Εγώ προτείνω απλά:
[I]σιζοφλάω
σιζοφλάς
σιζοφλάει
σιζοφλάμε
σιζοφλάτε
σιζοφλάν[/I] (κατα το σελοφάν)
Είμαι της απλογράφησης παύλα απλολογίας εγω είμαι...
Ναί μπραβο, κι' εγώ την ξέρω εδώ και αρκετές- [κόψε κάτι] τελοσπάντων, εδώ και καμιά εικοσαετία και βάλε (είμαι στα τριαντακάτι). Αλλα δέν την έχω ακούσει απο συνομήλικο, έχω μάλιστα φίλους λαϊκούς που ούτ' αυτοί το λένε.
Έχω την αίσθηση οτι η λέξη πάει πίσω στο εξήντα τουλάχιστον, και οτι τώρα εκλείπει σιγά-σιγά. Θέλει λίγο ψάξιμο το πράμα, επιφυλάσσομαι.
Σωστός ο Ίων!...
Μάλιστα, δέν ξέρω αν συμφωνώ με το «πρόσφατο παρελθόν», έχω την αίσθηση οτι η λέξη είναι παλαιόκοπη: σίγουρα εγώ την ξέρω απο πατέρα μεριά, και δέν την έχω ακούσει απο ανθρώπους, πές, ώς σαρανταβάλε χρονώ, κι' ας είναι στο κουρμπέτι.
(Και ρε παιδιά, μή με μελετάτε συνέχεια τώρα που έχω αραιώσει, αφήστε το για μετά. Ή τουλάχιστον, κάντε κάνα κουτσομπολιό της προκοπής...)
ΥΓ: Με τα αστεράκια πλέον μπορούμε μόνο να γελάμε, όχι να τα παίρνουμε στα σοβαρά. Γκρίνια τέλος. Κάθε σάιτ έχει τα εσωτερικά του αστεία ένα πράμα. Ή τα εσωτερικά του γελοία.
Ντρέτος ο αγκού.
Ποιός; εγώ; Ποιόν; εμένα;... Εγώ αφού... δέν!...
Τη φράση δέν την έχω ακούσει πολλές φορές, αλλα γαμάει και έλειπε. Και σίγουρα, δέν την έχω για γκομενίστικη ή αδερφίστικη, αλλα είπαμε, δέν την ακούω συχνά.
Ικανός λόγος για μπάν αμφότερους. Και άμεσα.
Γαμώ τις καταχωρίσεις.
(Εγώ τους μισώ που μπορώ...)
Και ο τέως πρύτανης ξίδι το έχει. Το απλόν, και όμορφον.