Comments by vikar (4189)
Showing 2731-2760 from 4189

Έτσι, εδωμέσα θέλουμε τους χειρότερους... Ο τζίζας πιχί, για να καταλάβεις, έχει σκοτώσει τον παππού του κι' εξαφάνισε μετά κάθε ίχνος (έχεις ακούσει ποτέ για τον πατέρα του Πατέρα;). Η δέ Μές, μπαίνει στο σάιτ για διάλειμμα απο τις χακεψιές στα αμερικανοευρωπαϊκά υπουργεία άμυνας (και πάνω στο πήξιμο ξεχνάει πώς χρησιμοποιείς το άλτ-σίφτ). Όσο για τον μπέθ και την αλλαγή φύλου του, ας μή μιλήσω καλύτερα...

Αυτό που λέει η Μές βέβαια αφορά τους συντονιστές. Ο απλός χρήστης, η πλέμπα σά' να λέμε :-Ρ, απλά κρατά στο νού του το όνομα του καταχωριστή της λέξης στο δουπού, και το γράφει στο τέλος.

Όχι οτι μ' αρέσει προσωπικά αυτή η πρακτική, αλλα άλλη κουβέντα αυτή.

(μπέθ, κατα κόσμον «ελένη» δηλαδή... άχαχαχαχαχαααα...)

Μή μασάς ρε ευριπίδη απ' τον αλήτη τον τραμπούκο να πούμε, που ούτε απο προσωρινά αποθηκευμένα του γκούγκλ ξέρει και μας μιλάει για νέτικετ του σλάνγκ τζι άρ μετά... :-Ρ

Και καλωσήρθες.

(τό 'χε ανεβάσει ο μπέθ)

Κοίτα, είναι και κάποιοι μουσικοί που είναι τζιμάνια σ' αυτά, έτσι; Και για νά 'μ' ειλικρινής, οι περισσότεροι θα έλεγα κιθαρίστες και μπασίστες που έχω γνωρίσει, ξέρουν πολλά παραπάνω βασικά απο 'μένα.

Αλλα όπως και να το κάνεις, άλλος χώρος ο ένας, άλλος ο άλλος, άν και συναφείς. Οτι γουστάρει ο άλλος να βαράει τα τύμπανα πιχί, δέν σημαίνει οτι γουστάρει να γνωρίζει οτιδήποτε απο βυρσοδεψία (πώς μ' αρέσουν οι υπερβολές ρε π'στ'...).

Νά 'ναι καλά ο κυρ-Βασίλης που μου έμαθε τη λέξη.

Την άκουσα σε παρέα μ' έναν παλιό βορειοελλαδίτη πόντιο κι' έναν κύπριο (ναί, τον πρόχειρο), και μόνο εγώ ομολόγησα οτι δέν την ήξερα. Ίσως να λέγεται ακόμα στην κύπρο λοιπόν, αλλα άς μας πεί κανας κουμπάρος.

Νά με κι' εγώ στην κλίκαααα...

Νά τες οι κλίκεεεες... :-Ρ

Ά, και η σύνταξη της εντολής για τις εικόνες είναι η εξής:

[ιmg]http://www.σάιτ.κόμ/εικόνα.jpg[/ιmg] ,

(αντί για ιmg γράφεις img), μόνο για εικόνες που βρίσκονται ήδη κάπου στο διαδίκτυο.

Αρκεί να μήν γίνεται κατάχρηση, έτσι παίδες; Eyepollution επιτρέπει το αφεντικό μόνο στον πρώτο τη τάξει κάθε φορά... :-Ρ

Χμ. Έτσι που το θέτεις, άν ανεβάσεις τέτοιον (ανοιξομάτικο μέν, αμφιλεγόμενα καταχωρίσιμο δέ) ορισμό, θα σ' την πέσουν, εκτός απ' τους σταθερούς μας πλέον μπαγάσες, και οι μισοί κατακανόνα πανωποντοδότες του σάιτ. Μεγάλο το πολιτικό κόστος!...

Εγώ το βλέπω ώς εξής: Άλφα, πρόκειται για όρους της ηλεκτρονικής, που χρησιμοποιούνται σε πολύ ευρύτερους κύκλους, οπου πολλοί δέν τους καταλαβαίνουν (της αφεντομουτσουνάρας μου συμπεριλαμβανομένης). Άν ένα τυπικό λεξικό στις μέρες μας οφείλει να περιέχει τον όρο υποσυνείδητο, ακόμη κι' άν συγκριτικά ελάχιστοι χρήστες της καθομιλουμένης έχουν διαβάσει τον Φρόιντ τους, τότε ένα λεξικό που αναφέρεται και σε μουσικούς μπορεί κάλλιστα να περιέχει τέτοιους όρους.

Βήτα, ένα λεξικό της αργκό δέν είναι ανάγκη να τους περιέχει όλους τους (εκτός ας πούμε απο το καρφί και άλλα παρόμοια που ίσως παίζουν), αλλα ένα λεξικό όπως το σλάνγκ τζι άρ μπορεί κάλλιστα να τους περιέχει: εδωμέσα καταγράφουμε αρκετοί απο 'μάς απενοχοποιημένα πλέον λέξεις-σημασίες που μπορεί να μήν είναι «αργκό», αλλα σίγουρα δέν καλύπτονται απο τυπικά λεξικά ενώ θεωρητικά θά 'πρεπε.

Τελοσπάντων, αν θές να αποφύγεις το κόστος αλλα παρόλα 'φτά σ' ενδιαφέρει αυτός ο τόπος, μπορείς απλά ν' ανεβάσεις καμιά φωτό και καμιά εξήγηση (προφοράς επίσης), εδώ, σε κατοπινό σχόλιο. Παρεμπιπτόντως, το Υ εγώ το έγραψα «γουάι» μαντεύοντας. Πώς το λέτε, «ύψιλον»; Όχι πάντως «ü»... :-Ρ

Εγώ πάντως ήδη σ' αγαπάω, να το ξέρεις.

Καλημέρα μας.

(Κάδμος, έχω ξεσκονίσει ήδη τις πεντατονικές. Τώρα πάω να ξαναπιάσω και την πένα...)

Λοιπόν, Πειρατίνα, καταρχήν επανάλαβε απο μέσα σου δέκα φορές το εξής: «άλλο τι ες άρ, άλλο τι αρ ές, άλλο παίζω ρόλους, άλλο παίζω μουσική».

Κατόπιν, βάλ' τα κάτω και πές μας σ' έναν ορισμό (τουλάχιστον) πώς τα λέμε τα διάφορα καλωδιακά, καρφιά, καρφάκια, γουάι, καρφί-καρφί, σκατά, αντάπτορες, εκείνα με τις τρείς πουτσίτσες που κολλάν στα μικρόφωνα, τέτοια πράματα... Όλα 'φτά τελοσπάντων που ακούμε στα στούντια εμείς οι κατα τ' άλλα μουσικάρες απ' τους ηχολήπτες και μένουμε με το όργανο στο χέρι και με φάτσα-τελευταίο καρέ απο Αρκά.

Πλίιιιιιιζ;... (Αφού τό 'χεις, δέν τό 'χεις; Σ' έκοψα εγώ εσένανε αφού...)

Ο ατσεγκές, ο ποταπός αυτός ρίψασπις, θα είναι ότι πρέπει για ρόουντι πάντως. Έχω ακούσει πως με τα οχήματα καλά τα πάει... :-Ρ

Άσ' τα, μή τα συζητάς. Εγώ ντρέπομαι εδώ και χρόνια για την ασχετίλα μου αυτή. Τόσο, που τελικά αποφάσισα να το γυρίσω στην καθαρή ακουστική και να ξεμπερδεύω μιά και καλή με τα μπλιμπλίκια...

Κάτι άλλο που αξίζει να ειπωθεί, άν και δέν το έβαλα στον ορισμό, είναι το στάτους που έχουν οι πέμπτες στην τζαζ. Που βασικά, δέν έχουν και κάνα στάτους...

Συγκεκριμένα, στην τζάζ είναι συνηθισμένη πρακτική να αποφεύγονται επιμελώς οι πέμπτες στο ακομπανιαμέντο, ακριβώς για να αφεθεί στην κρίση του σολίστα άν η πέμπτη θα ακουστεί ελαττωμένη ή αυξημένη, ή θα υπονοηθεί καθαρή, χωρίς απαραίτητα κάν να ακουστεί.

Αυτό είναι θέμα χαρακτηριστικά σε δεσπόζουσες συγχορδίες: άν ο σολίστας πάει να παίξει άλτερντ κι' εσύ του κοτσάρεις απο κάτω διμινουίτα, τον έχεις βγάλει μαλάκα απ' τ' αποδυτήρια.

Απο τις θεμελιακές διαμετρικές τεχνικές αντιθέσεις ανάμεσα σε ρόκ και τζάζ.

Το οποίο μάλιστα είναι αντάπτορας απ' ότι βλέπω, απο μεγάλο καρφί σε μικρό.

Και να παίζει καρφί-Υ σε ενισχυτές, εγώ δέν τό 'χω συναντήσει, και σίγουρα δέν είναι ο κανόνας. Συνήθως θές καρφί-καρφί. Όσο για την άλλη ερώτηση, νά, θέλουμε έναν που να τό 'χει να μας τα πεί.

Το καρφάκι στη φωτό πάντως μονοφωνικό είναι, όχι; (Φαίνεται απ' τη μονή μαύρη ρίγα.)

Ωραίος! Σωστός και ο Χότζας, προέρχεται ακριβώς απο το καλώδιο που τελειώνει σε καρφί απ' όσο καταλαβαίνω, και μάλιστα, καλώδιο καρφί-καρφί και όχι καρφί-Υ. Αυτά τα τελευταία σηκώνουν επίσης καταχώριση απο κάποιον που τό 'χει καλά (καμιά Πειρατίνα ίσως;...).

Κατανοητές οι αμφισβητήσεις σας, και μαλακία μου που δέν το έκανα σαφές αυτό στον ορισμό --νά λοιπόν γιατί ο ορισμός δέν είναι τελικά καλός, ενώ ως λήμμα θεωρώ οτι είναι θεμιτότατο, και εξηγούμαι.

Όταν ο πιτσιρικάς παίζει ένα ριφ σε πέμπτες δέν ξέρει απαραίτητα ούτε γιατί λέγονται έτσι, ούτε οτι υπάρχουν και έκτες και έβδομες και δευτέρες και τετάρτες (τις τρίτες παίζει να τις ξέρει, άν και ίσως με άλλο όνομα, ανάλογα με τ' ακούσματά του, βλέπε μεϊντενιά), πόσο μάλλον διαστήματα άνω της οκτάβας. Ο πιτσιρικάς ξέρει μόνο το σχήμα του διαστήματος πέμπτης στην κιθάρα (όπως φαίνεται στις ταμπλατούρες), και πέρα 'πο τον ήχο, αυτό ειναι το πιό βαθύ και θεωρητικό πράμα που μπορεί να εννοεί με τον όρο.

Οι πέμπτες, ως λέξη που ακούγεται στα γκρουπάκια, είναι όρος που προέρχεται φυσικά απο τη μουσική θεωρία, αλλα είναι ευρύτατα παγιωμένος και διαδεδομένος εντελώς ανεξάρτητα απο αυτήν, για κυρίως κοινωνικούς θα έλεγα λόγους.

Το οτι απο 'κεί και πέρα δέν είναι μόνο κιθαριστικός όρος, εννοείται, και είναι γνωστό. Αλλα πείτε μου οτι υπάρχει όργανο, μουσική και κοινότητα οπου οι πέμπτες παίζουν τόσο θεμελιακό μουσικό και μουσικοπαιδαγωγικό ρόλο (για μιά ζωή ο άλλος να παίζει αποκλειστικά πέμπτες για συγχορδίες, χωρίς να έχει ασχοληθεί απαραίτητα ποτέ του με θεωρίες, αρμονίες και τα λοιπά!), κι' εγώ θα κόψω τα νύχια μου...

Για να το κλείνω, οι πέμπτες για την κιθαριστική αργκό είναι περίπου ότι καταλαβαίνω πως είναι τα προεόρτια για τη γυναικεία περίοδο, που προσωπικά δέν θα φανταζόμουν ποτέ οτι ως λέξη έχουν λάβει τέτοιες διαστάσεις στη γυναικεία συνείδηση και λεξιλόγιο (εκεί ομως η Μές έκανε καλή δουλειά και έπεισε χωρίς να χρειαστεί κράξιμο).

Αυτά τα λίγα, και ελπίζω να έγινα κατανοητός τώρα για το κατα τη γνώμη μου καταχωρίσιμο του όρου. (Είναι βασικά οτι μετά το μπαράζ του Αμπάζ, ένιωσα οτι μιλάω σε μυημένους, άρα οτι δέν χρειάζονταν και τόσες εξηγήσεις.)

Τις τσιμπητές στην κλασική όντως τις έχω ακούσει κι' εγώ, δίκιο. Όχι στην ηλεκτρική, αλλα στην κλασική ναί.

Με τον οποίο συμφωνώ πλήρως στο κοινωνιολογικό του πράγματος.

Γράφαμε μαζί με Αβά.

Ναί, λογικό είναι να παίζει μπέρδεμα γιατι μιλάμε για όρους που κυκλοφορούν κυρίως ανάμεσα σε ερασιτέχνες και σε μικρούς κύκλους ο καθένας. Απ' τη μιά παρέα στην άλλη τα ίδια πράματα συχνά λέγονται αλλιώς. Και πολλοί, όταν ξεψαρώσουν και κάνουν κάνα μάθημα με κάνα λαίουρα, το γυρνάν αλλιώς και σ' τη βγαίνουν από αγγλικά (και δέν καταδέχονται δηλαδή πλέον να λένε «μπουκωτή» αλλα «πάλμ μιούτ» ας πούμε).

Το θέμα εδώ είναι να μαζέψουμε κατα το δυνατό ότι λέγεται και κατόπιν να τα ταυτίσουμε. Και τα πολυμέσα σ' αυτούς τους ορισμούς είναι αναγκαία θά 'λεγα (τώρα που ξαναβλέπω το τσιριχτή πιχί, η έλλειψη πολυμέσων είναι αδικαιολόγητη και εγκληματική...)

Τις πίντς χαρμόνικ τις ξέρω τσιριχτές. Το στριγκλιά μπορεί κάλλιστα ν' αναφέρεται στο γιούνισον μπέντ, αλλα δέν τό 'χω ακούσει ποτέ. Όσο για τα πάλμ μιούτ, προσπάθησα επίσης να επιληφθώ εκεί.

Ριχάρδος Μαυροπερισσότερος βεβαίως-βεβαίως. Το άλλο, Ιάμεσης στο Λιβάδι των Χετταίων.

Η έκφραση χρησιμοποιείται και για οτιδήποτε μπορεί να (υποτίθεται οτι) λειτουργεί ως υποκατάστατο ανδρισμού, όχι μόνο για το αυτοκίνητο. Φίλος γκατζετάκιας απαντούσε πριν χρόνια όταν τον ρωτούσες για το φλασάκι που κουβαλούσε απ' τους πρώτους-πρώτους, «αυτό ειν' η προέκταση του πέους μου». (Τελικά πολύ αργότερα έμαθα περι μνήμης σε γιου ες μπί στίκ και τέτοια, ο ίδιος ποτέ δε μου απάντησε στα σοβαρά.)

Και νά που ο ίδιος ιστολόγος απαντά σε επόμενο κείμενό του σχετικά με το «όμικρον ή ωμέγα». Όποιος ενδιαφέρεται ας κάνει τον κόπο να τον διαβάσει (κάποιοι κάνουν τα φετίχ τους επάγγελμα, δέν κοροϊδεύουν...).

Γράφει λοιπόν αρκετά πειστικά, άν και ενπαρόδω οτι το ωμέγα δέν βγάζει νόημα σε κάθε περίπτωση. Ο φθόγγος /ο/ δέν είναι η κλιτική κατάληξη του ρήματος, και αυτό φαίνεται στο οτι κατα την κλίση ο φθόγγος μένει σταθερός: γαμοσπέρνω, γαμοσπέρνεις, γαμοσπέρνει και όχι γαμωσπέρνω, γαμασσπέρνεις, γαμασπέρνει. Είναι συνεπώς απλά το ενωτικό και είναι καλύτερο να το γράφει κανείς με όμικρον.

(Άλλη μιά ενδοσυζήτηση, προσφορά του δικού σας vikar...)

Μιά διόρθωση: Το γαμοσπέρνω είναι, τώρα που το ξαναβλέπω, συμφυρμός κι' αυτό, άρα θα μπορούσε να το γράφει κανείς γαμωσπέρνω. Αλήθεια όμως, ισχύει αυτό που νομίζω για τους συμφυρμούς, ή θά «'πρεπε» πάλι, παρά το συμφυρμό, να γράφει κανείς γαμοσπέρνω (και ανάλογα, γαμοσταυρίδια και τα λοιπά); Κάνας φιλόλογος;

Και δύο προσθήκες: Πρώτα, ο γαμαωδέρνουλας, για την ασυναιρεσία του οποίου έχει ένα πολύ ενδιαφέρον πόστ ο Ελληνιστεύοντας στο ιστολόι του --που μας διαβάζει και νά 'ναι καλά. Μετά, στα «Φετιχιστικά» μπορούμε να συνυπολογίζουμε το ρήμα αλλάζω, που δημιουργεί το ουσιαστικό αλλαξοκωλιά απο το θέμα του αορίστου.

Τη λέξη πάντως, όπως φαίνεται και στο σχόλιο που παραθέτει στο παράδειγμα ο Αβάς, την έχω για υποτιμητικό χαρακτηρισμό, παρά για θετικό, όπως φαίνεται στον ορισμό. Ώς επιδοκιμασία δέν την έχω ακούσει ποτέ.

Κάτι θα γίνει, κάτι θα γίνει... Τώρα που μας πώρωσες, αλήτη... :-Ρ

Το ξύσιμο πάντως δέν θυμάμαι να τό 'χω ξανακούσει άν και καταλαβαίνω τι εννοείς, καλύτερα να τ' ανεβάσει κάποιος που τό 'χει περισσότερο.

Όντως. Όχι «μειδίαμα», «ξεκάρδισμα» έπρεπε να λέγονται τα παιδιά. Και έλεος πιά μ' αυτήν τη φτηνή μινορομιζέρια ρε π'στ', αμάν...

Αμπάς, το επι το έργο έτσι γράφεται (σχετικό κείμενο του κύριου σαράντ, εδώ). Το θές επίτηδες με δοτική;