Comments by johnblack (1856)
Showing 1261-1290 from 1856
Είχε πάρει παλιότερα ο μάτης μου σε κάποιο έντυπο κάτι σαν «οδηγό επιβίωσης» για τσαμπατζήδες, δλδ που μπορείς να πηγαίνεις καθημερινά για δωρεάν φαγητό. Είχε τα πάντα, από εκκλησίες, συσσίτια δήμων, μέχρι εγκαίνια μαγαζιών κάθε είδους, πολιτιστικές εκδηλώσεις / ομιλίες / συνέδρια, προσφορές γνωριμίας σε σουπερμάρκετ, προωθητικές ενέργειες από εταιρείες τροφίμων κλπ. Πρέπει και στο νετ να υπάρχει κάτι παρόμοιο, που λογικά θα ανανεώνεται τακτικά.
εμένα δε με χαλαγε
Ο τύπος στο μήδι υπάρχει όντως στη φύση ή είναι προϊόν φωτομάγαζου;
Σούστα είναι και η χαρακτηριστική κίνηση μαστουρωμένων πρεζάκηδων, που διπλώνουν και ξαφνικά σηκώνονται.
Σπεκάουα. Να προσθέσω κι εγώ ένα ψιλοσχετικό ανεκδοτάκι από την Ιστορία της Τέχνης, που θέλει τον Γκρέκο (Δομήνικο Θεοτοκόπουλα) να αναγκάζεται να περικόψει τα φτερά των αγγέλων στις συνθέσεις του, κατόπιν παρατήρησης εκ μέρους της ισπανικής inquisitio. Ο σγουράφος δεν έπεσε αμαχητί, καθώς θρυλείται οτι απήντησε με παρρησία στο παπαδαριό: «κι εσείς που το ξέρετε πως οι άγγελοι έχουν πιο μικρά φτερά απ' αυτά που σχεδιάζω, μήπως έχετε δει ποτέ κανέναν;».
Η παραμάνα είναι και απαραίτητο αξεσουάρ του punk / αναρχικού / αντιεξουσιαστικού dress code, μαζί με τα δερμάτινα περιβραχιόνια ή περιλαίμια με καρφιά. Θα την δεις να συνοδεύει την κλασική καρό φουστίτσα, ακόμα και τώρα που το πανκ έγινε mainstream. Λειτουργεί και ως σημείο αναγνώρισης ομοϊδεατών.
Είναι να πονάνε τα φτερά σου απ' τα γέλια (που είχε πει κι ο Αρκάς)!!!
πρέπει κι εγώ να 'χω κάπου 170 λήμματα στο πρόχειρο αλλά τώρα γάμησέ τα, από Σεπτέμβρη και βλέπουμε
Εύγε! Είχα σκοπό να το ανεβάσω ως «δοχείο εκκενώσεως».
Έχω άδικο όταν φωνάζω πως οι αλβανέζες είναι τρελά κατακαυλίδια;
Το να ενδιαφέρεσαι ιδιαίτερα για την εξωτερική σου εμφάνιση δεν αποκλείει άνευ ετέρου το να είσαι macho. O μετροσεξουαλισμός δεν είναι ασυμβίβαστος με την ανδροπρέπεια, αποκλείει όμως εντελώς τη γυφτιά στις ποικίλες εκφάνσεις της όπως και την καγκουριά. Παράδειγμα: οι bodybuilders, πολλοί άλλοι αθλητές, κυρίως ατομικών αθλημάτων, φωτομοντέλα κλπ που τρώνε με το σταγονόμετρο, δεν πίνουν, δεν καπνίζουν δεν ξενυχτάνε, γενικά ζουν μια «ασκητική» και για τους απέξω «φλώρικη» ζωή. Μια χαρά γαμιάδες μπορεί να είναι όλοι αυτοί.
Θα συμφωνήσω βέβαια μαζί σου, στο ότι ο μετροσεξουαλισμός αποτελεί έκφραση των μεσαίων και βάλε κοινωνικοοικονομικών στρωμάτων. Και θα σου υπενθυμίσω, έτσι για να υπάρχει και μια ελάχιστη ιστορική οπτική του πράγματος, την περίφημη Χρυσή Νεολαία (gilded youth - jeunesse dorée, εποχή Διευθυντηρίου, Γαλλική Επανάσταση), η οποία, παρά τα παρφουμαρίσματα, τις περούκες και τα πανάκριβα ρούχα που φορούσε, όπου έβλεπε γιακωβίνο του γαμούσε τα κουτάλια...
Inq. Τα όσα λέω αφορούν μια «ορθόδοξη» (ο όρος εντός πολλών εισαγωγικών) χρήση της σλανγκ. Εν προκειμένω, όσον δλδ αφορά τον καπιτάλα, η ορθοδοξία αυτή αποτελεί και τον κανόνα, σύμφωνα πάντα με τις δικές μου εμπειρικές παρατηρήσεις.
Το να χρησιμοποιείς το καπιτάλας ως συνώνυμο του λεφτάς γενικώς, γίνεται μεν καταχρηστικώ τω τρόπω, ΟΜΩΣ αυτή ακριβώς η κατάχρηση αποτελεί λίαν σλανγκική πρακτική και κανείς δεν θα σου ζητήσει τα ρέστα. Συνεχής διολίσθηση του νοήματος, για να το θέσουμε λίγο πιο μεταμοντερνιάρικα. Συμπέρασμα: καλώς κατεγράφη όπως κατεγράφη.
Κι αυτό που λέω για τους γιατρούς / δικηγόρους ως μη εμπίπτοντες στον ορισμό του κεφαλαιοκράτη, είναι λίαν σχετικό. Διότι πλέον η τάση είναι οι μεγαλογιατροί να είναι και μεγαλομέτοχοι - δλδ συνιδιοκτήτες - της φάμπρικας (με συγχωρείτε νοσοκομείου ήθελα να είπω) όπου εργάζονται. Οι δε δικηγόροι, στο εξωτερικό τουλάστιχον (στην Ελλάδα δεν έχει πολυπεράσει αυτό το σύστημα) οργανώνονται σε γιγάντιες δικηγορικές φίρμες, όπου υπάρχει διάκριση μτξ partners και απλών συνεργατών. Άρα είναι κι αυτοί καπιτάλες με παπική βούλα.
@τζίζα. Έχω κάνει κάποιες άθλιες απόπειρες, αλλα όπως έχει πει κι ο Althusser στο Lire le Capital, η ανάγνωση του Κεφαλαίου είναι μια υπόθεση καθόλου απλή!
Ένα γενικότερο φαινόμενο που δεν αφορά ασφαλώς μόνο τον Χρυσόστομο. Το υβρεολόγιο των χριστιανών Πατέρων κατά των εθνικών, το μένος κατά της «πατρώας θρησκείας», συνιστά θέμα ανεξάντλητο, η δε βιβλιογραφία είναι ωκεάνιων διαστάσεων. Λεηλατούν επιλεκτικά, εμεταλλεύονται το οπλοστάσιο ιδεών και εννοιών που έχουν σχηματίσει οι Έλληνες και το στρέφουν εναντίον τους. Ενα πολύ γνωστό τέτοιο τσιτάτο είναι το του «σκοτεινού Σαούλ / Σαύλου» : «Κρήτες αεί ψεύσται, κακά θηρία, γαστέρες αργαί» (Προς Τίτον, α' 12). Και, οκ, σταματώ εδώ, μη μου πείτε πως είμαι ο Βλάσης Ρασσιάς και προσπαθώ να αλώσω το σάιτ εκ των ένδον :Ρ
Βασικό λήμμα που έλειπε.
Μια ένσταση επί του ορισμού. Για να χαρακτηριστεί κανείς καπιταλιστής πρέπει να συντρέχουν στο πρόσωπό του δύο προϋποθέσεις: α) ιδιοκτησία μέσων παραγωγής β) εξουσία επί υπαλλήλων (νομίζω η επικρατούσα άποψη θέλει τους υπαλλήλους αυτούς της επιχείρησης να υπερβαίνουν τους έξι (6).
Αν τώρα κάποιος κατέχει μέσα παραγωγής αλλά δεν διαθέτει εργοδοτική εξουσία (π.χ. γιατρός / δικηγόρος με το γραφείο του και ένα-δυο βοηθούς, εισοδηματίας που εκμισθώνει διαμερίσματα), τότε δεν εμπίπτει στον ορισμό του κεφαλαιοκράτη. Πρόκειται για τις λεγόμενες παλιές μεσαίες τάξεις.
Οι νέες μεσαίες τάξεις τώρα είναι τα περίφημα διευθυντικά στελέχη επιχειρήσεων, με εκτεταμένες εξουσίες επί προσωπικού, χωρίς όμως ποσοστά επί της επιχείρησης.
Η λαϊκή γλώσσα δεν αγνοεί τις διακρίσεις αυτές. Φρονώ πως έχει συναίσθηση των διαφορών, ακόμα κι αν αυτοί που τη μεταχειρίζονται δεν έχουν δει ούτε από απόσταση 10 μέτρων εγχειρίδιο πολιτικής οικονομίας. Πολύ απλά, έναν γιατρό π.χ. ή ένα δικηγόρο δε τους λες καπιτάλες, ακόμη κι αν έχουν κονομήσει τα κέρατά τους και τρώνε με χρυσά κουτάλια. Το εισοδηματικό κριτήριο δεν είναι καθοριστικό. Ουδένα ρόλον βαράει στο αν θα χαρακτηρισθεί τις καπιτάλας.
Iron σπεκ για την παρατήρηση. Νομίζω ξέρουμε όλοι πολύ καλά σε ποιούς αναφέρεσαι, κάποια ονόματα υπάρχουν σε προηγούμενο σχόλιό μου. Πρόκειται για ανθρώπους που λόγω της πλησμονής των αγαθών που τους περιβάλλουν, έχουν αναισθητοποιηθεί πλήρως έναντι όλων των ηδονών πλην μίας: της εξουσίας. Η οποία είναι εν τέλει και η μόνη πραγματική ευχαρίστηση, ο πραγματικός προορισμός του ανθρώπου, όπως δείχνει κι ο Orwell στο 1984. Η εξουσία στην αμιγή της μορφή, αποκαθαρμένη από οτιδήποτε άλλο. Όταν μπορείς να έχεις τα πάντα, σε οποιαδήποτε στιγμή και οποιαδήποτε ποσότητα, διακρίσεις όπως μουνί-κώλος ή αντρικός κώλος-γυναικείος κώλος ή ενεργητικός-παθητικός ομοφυλόφιλος, παύουν να έχουν οποιαδήποτε σημασία.
Ούτε στην Ελλάδα είναι δωρεάν! Τουλάστιχον στα Μακ στο Μοναστηράκι υπάρχει το σύστημα που λέει ο Χαν με το κωδικό της απόδειξης. Σε κάποιο άλλο Μακ δεν το έχω δει, προφ στο Μοναστηράκι εφαρμόστηκε λόγω της περιοχής που μαζεύει κάθε καρυδιάς φιστίκι.
ΥΓ. Η φωτογραφία του Φουκώ που ανέβασες είναι η αγαπημένη μου.
Ωραία, σιγά σιγά το τακτοποιούμε.
- Ναι, εγώ τουλάστιχον δεν χρησιμοποιώ το «κρυφή» γι' αυτούς τους υπεράνω πάσης υποψίας. Είναι όμως και θέμα υποκειμενικού γλωσσικού αισθητηρίου. Σε αυτές τις περιπτώσεις, κλάσικ είναι διάλογοι του τύπου:
[I]- Έχω ακούσει οτι ο Χριστόδουλας ήταν αδερφή.
- Ναι, καλά, κι εγώ ήξερα πως ήταν γαμιάς κι είχε και γκόμενα.[/I]
[I]- Μαλάκα ο Κωστάκης είναι λουλού κι ας μη του φαίνεται.
- Μπα, δε νομίζω, λέγεται πως πριν πάρει τη Νατάσα είχε γαμήσει οτι θηλυκό κυκλοφορούσε..[/I]
Δηλαδή, άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε.
Θα έλεγα πως ούτε κι εδώ, ακριβώς επειδή το θέμα είναι καρατσεκαρισμένο, συνηθίζεται το κρυφή. Εγώ τουλάστιχον θα πω κάτι πιο χοντρό να γεμίσει ο στόμας κι έτς.
Αντίστοιχο του Φουκώ εν Ελλάδι κτγμ δεν διαθέτουμε. Ξέρεις κάτι παραπάνω;
Εν τέλει, για να ξεφύγουμε λίγο από τους «επώνυμους», νομίζω πως ο χαρακτηρισμός κολλάει γάντι σε κάτι τυπάκια χαμηλών τόνων, αδιόρατα θηλυπρεπή, που τους ξεφεύγει που και που κανά υγρό και λάγνο βλέμμα προς μπουτάλ σερνικά, ΑΛΛΑ που ποτέ δεν έχουν δώσει κάποιο δικαίωμα, π.χ. να την πέσουν στα ίσα σε κάποιον. Τέτοιους βλέπω π.χ. πολλούς σε γυμναστήρια, όπου μπορεί να πηγαίνουν για χρόνια κι ακόμη όλοι να αναρωτιούνται αν τλκ είναι ή δεν είναι gay. Σε άλλο όμως context - εν προκειμένω εκτός gym - τα ίδια άτομα μπορεί να έχουν εκδηλωθεί, άρα εκεί δεν τους προσήκει το «κρυφή». Ή και σε έναν επαγγελματικό χώρο-γραφείο, κάποιος μπορεί να είναι άψογος κι όλοι να είναι με την απορία αν σημαίνει κάτι αυτό το σπάσιμο στον καρπό, όμως το βράδυ που θα βγαίνει να μην κρύβεται καθολούλου.
Καταρχήν να πω οτι δεν διακρίνω κάποια διαφορά ανάμεσα στην κρυφή και τον κρυφόπουστα, πέραν του οτι ο β' όρος είναι πιο «βαρύς», πιο υβριστικός, πιο προσβλητικός. Κατά τ' άλλα, μια απ' τα ίδια.
Επίσης, η αλήθεια είναι πως οι δύο αυτοί χαρακτηρισμοί (κρυφή-κρυφόπουστας) χρησιμοποιούνται σχεδόν αποκλειστικά για άτομα περί της πουστείας των οποίων ουδείς αμφιβάλλει, πλην όμως οι ίδιοι δεν το έχουν δηλώσει ρητώς και επακριβώς.
Διότι, γι' αυτούς τους οποίους εσύ θεωρείς αυθεντικούς κρυφούς, δλδ τους τελείως αντερκόβερ, πάντα θα πλανώνται αμφιβολίες περί της πουστείας τους και ουδείς δεν θα είναι ποτέ εις θέσιν να βεβαιώσει περί αυτής. Και οι συζητήσεις διαιωνίζονται: π.χ. έχει ακουστεί κατά καιρούς πως την τρίζουν την όπισθεν οι: Καραμανλής (Σαλώμη), Άρης Σπηλιωτόπουλος, Γιωργάκης Παπανδρέου, Μακαριστός Χριστόδουλος, Κώστας Λαλιώτης, Πέτρος Κωστόπουλος, Πύρρος Δήμας, Γρ. Αρναούτογλου, Γ. Χατζηνικολάου, Γ. Τσαλίκης, Μ. Μπεγνής, Αλ. Γεωργούλης κ.α. τρανταχτά ονόματα (που κανένας εξ αυτών δεν συμπεριφέρεται θηλυπρεπώς)
Άρα, καταλήγω, με τα κρυφή-κρυφόπουστας στιγματίζεται η υποκρισία ουσιαστικά - αλλά όχι τυπικά - κραγμένων αδερφών. Π.χ. Λαζόπουλας, Θέμης Γεωργαντάς, Δ. Παπανώτας, Α. Πυριόχος, ψυχολόγος Δανιάς, Ιωάννης Μελισσανίδης, Νότης από Φέιμ Στόρυ, εκείνος που παρουσιάζει μια εκπομπή που σου φτιάχνει το σπίτι (δε θυμάμαι τώρα όνομα). Εννοείται δεν πιστεύουμε ούτε και γι' αυτούς πως είναι αδερφές, αλλιώς φωτιά να πέσει να μας κάψει.
Βέβαια, εις εκ των βασικών λόγων για τον οποίο όλες αυτές οι κρυφές δεν βγαίνουν να δηλώσουν ανοικτά την ιδιαιτερότητά τους, είναι - σωστά μαντέψατε - διαφημιστικός. Πιο απλά, μας έχουν διαρκώς στο περίμενε, να αδημονούμε πότε τελικά κάποιος απ' αυτούς θα βρει το θάρρος να βγει από το ερμάριον. Όπως ακριβώς οι διάφορες μοντέλες / τραγουδιάρες / ηθοποιές κλπ δεν φωτογραφίζονται γυμνές, αλλά προτιμούν τις περίφημες «αισθησιακές» φωτογραφίσεις, και καλά καλλιτεχνικές και αγγούρια, που ψάχνεις να δεις ρώγα και δε βρίσκεις. Γιατί δεν το κάνουν; Μήπως από συστολή; Όχι, πολύ απλά για να μας έχουν στην καψούρα, να πηγαίνουμε να αγοράζουμε τα λαϊφσταλάδικα περιοδικά περιμένοντας τη «μεγάλη αποκάλυψη» η οποία συνήθως ποτέ δεν έρχεται. Όλη αυτή η εις μάτην αναμονή, τοποθετείται στον πυρήνα της λεγόμενης βιομηχανίας της κουλτούρας (kulturindustrie), έννοιας που έχουν επεξεργαστεί εδώ και πάνω από 60 χρόνια οι διανοητές της Σχολής της Φρανκφούρτης, Horkheimer-Adorno βασικά (μετά συνέχισαν κι άλλοι). Βρισκόμαστε σε μια αιώνια στάση αναμονής. Τα έχει πει κι ο Μπέκετ αυτά, (Περιμενοντας τον Godot). Τα έχει επαναλάβει κι ο Μπωντριγιάρ στη Διαφάνεια του Κακού: συνεχώς περιμένουμε καταστροφές και τέρατα και τλκ τίποτε δν γίνεται, π.χ. η κατάρρευση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, η αντιστροφή του κλίματος, οι πανδημίες (γρίπη πτηνών-χοίρων) κλπ. Τα γεγονότα απεργούν.
Πάνε κανά τριάρι τεσσάρι χρόνια που είχα ακούσει για κατοστάρα. Τώρα θα 'χει πάρει τα πάνω του, στάνταρ.
Χαν, άσχετο: τα μακ στο παρίσι μου είχαν φανεί πιο νόστιμα από τα δικά μας, ισχύει ή είναι η κλασική προκατάληψη κατά ελλάδας κλπ;;
Ναι ρε φίλε, αυτό ακριβώς εννόαγα! Κι όπως θα πρόσεξες στη φώτο είναι τίγκα στο λίπος το συγκεκριμένο κρεατικό, και καλά για γκουρμέ και γευσιγνώστες και τ' αρχίδια μας κουνιούνται.
Μα Πάνω Απ Όλα Θέλω Να Με Θέλεις Εσύ
Iron Sam, το αναγραμμαντείο κάνει τα μπάνια του...
Για τα bar-hopping etc θέλουμε λίνκια.
Kεφαλαιώδες. Μεσουράνησε στα ογδόντας, σήμερα νομίζω δεν πολυακούγεται (;)
Πας στο GB Corner και ζητάς το πιο ακριβό πιάτο. Θα καταλάβουν.
Νοσταλγικό τα μάλα άρα αστεράτο.
(ψιλο)ασχετο νο 2: σαν εκείνο το φιλέτο γιαπωνέζικου μοσχαριού μεγαλωμένου με μπίρα που σερβίρουν στη Grande Bretagne και κάνει 100 ευρώπουλα. Μπουκιά και δεκάευρο (υποθέσθω οτι σε 10 μπουκιές το πολύ το 'χεις κάνει γιάομα, που λέγαμε στο χωριό μου).
Συνήθως λέγεται για τις αγάμητες γκόμενες: έχει πιάσει το μουνί της μάκα απ' την αγαμησιά.