ζάνκιου
Χαχαχαχαχαχααα, δεν παίζεσαι με τπτ!
Συνώνυμο: μουγγοθόδωρος.
Θα το ζήσουμε κι αυτό..#Κόμμα της Δραχμής_Στρατούλης
δες και "βλέπω τον Χριστό φαντάρο" (δυο ορισμοί και σχόλια)
Θα μπορούσε επίσης να σημαίνει, "Μείνε Μαλάκας Έβα"
[...] σα να έχουν ακούσει περί Hegel συζητώντας με τον περιπτερά τους.
Μπράβο σου βρε Χαλικού, ξεκαθάρισες με τον καλύτερο τρόπο τον «λαϊκό» από τον λαϊκιστή, λαμόγιο ή απλό κάφρο. Υπάρχει στον «λαϊκό» δόση αυθεντικότητας, δυσεύρετης στην μικροαστεία βαρετή βιοτή.
Στη λακωνική Μάνη μέχρι και τη δεκαετία του '80 γινόταν αγοροπωλησίες με λόγο, άντε κι έναν μάρτυρα.
Και τουματσίλα
Αχαχαχαχά Χάνε, πού τα βρίσκεις...
Γνωστό είναι και το σλιπάκι της Κοντολίζα Ράις που αποκάλεσε τον Τζορτζ Μπους "ο σύζυγός μου".
Εξαντλήθηκε το ροζ πουκάμισο υπερπαραγωγή του Βαρουφάκη - Τι μάρκα είναι, πόσο κοστίζει (εδώ)
Έχεις δίκιο jesus ότι δεν είναι μόνο τιμωρητικό. Στην αρχή είπα να γράψω μόνο γι αυτήν την 1η έννοια, βλέπω όμως τώρα οτι πρέπει να συμπληρωθεί και με άλλες, μη σεξουαλικές, γι αυτό ανεβάζω άλλον ορισμό, συμπληρωματικό (μακάρι να γινόταν να συμπτυχθούν οι 2 και να μεταφερθούν και τα σχόλια). Για τη μορφή "περνώ χέρι" προβληματίστηκα πολύ, γιατί δεν είναι μόνο το σύνηθες περνώ ένα χέρι ή τα δέκα χέρια του Γκαϊφύλλια. Το (συναρπαστικό) ρήμα "περνάω" συνδέεται με το θεμελειώδες "χέρι" [ο Έγκελς στην 'καταγωγή της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους' γράφει, αν θυμάμαι καλά, οτι το χέρι δημιούργησε τον χόμο σάπιενς(1)] ποικιλοτρόπως και τώρα -στον νέο ορισμό- αυτή η γενική μορφή-ομπρέλα του "περνάω χέρι", είναι νομίζω ικανοποιητική.
(1) με την ίδια σουρεαλιστικά πρωθύστερη, αλλά τόσο ποιητική και δημιουργική έννοια που ο Ελύτης λέει *"Tα φρούτα φτύνουν το κουκούτσι τους", κι η Φρανσουάζ Ντολτό "τα παιδιά επιλέγουν τους γονείς τους".
μόλις έμαθα ότι την Βελκουλέσκου την περνάει ένα χέρι ο Σπαλιάρας, κάτι σαν αστάρι
soulto
in σύσκατος