συμφωνούμε, ναι. και ναι είναι τεράστιο το θέμα, δεν πιάνεται. κάτι τελευταίο: αυτό που με ενοχλεί, αλλά είναι νομοτέλεια τελικά, άρα ανήκει στην ανθρώπινη φύση, άρα είναι αναπόφευκτο, είναι αυτό το δύο βήματα μπροστά ένα πίσω. το ότι δηλαδή ενεργοποιούμαστε (αν ενεργοποιούμαστε κιόλας ή αν ενεργοποιούμαστε με γόνιμο τρόπο) μόνο όταν κι αφού φτάσει ο κόμπος στο χτένι. θα έπρεπε η προσπάθειά μας να αποτελεί τρόπο ζωής (δηλ. και σε περίοδο νηνεμίας, ειρήνης, ευημερίας) και όχι στιγμή. εκεί εντοπίζω εγώ την πραγματική αλλαγή, τομή, επανάστα, πρόοδο, ό,τι τεσπα όνομα και να δώσουμε σε αυτό. να μην ξεχνιόμαστε, δηλαδή, όταν το πρόβλημα δεν είναι ορατό. να είμαστε πάντα απίκο και να ανοίγουμε το στόμα μας όταν πρέπει και όπως πρέπει. φεύγω λίγο από το θέμα (εν μέρει) και πάω σε κάτι άλλο: σκέφτομαι, ας πούμε, πολύ συχνά, τις σχέσεις με τους φίλους μας. οι διάλογοί μας, ακόμα και όταν συζητάμε κάτι σε «βάθος», είναι είτε επιφανειακοί, ή επιθετικοί ή χαϊδολογήματα. εξού και οι διάλογοι στην ελληνική λογοτεχνία, κινηματογράφο κλπ, που δεν έχουν τίποτα μα τίποτα να δώσουν και στην καλύτερη ξεσηκώνουν ό,τι έχουμε θαυμάσει από έναν μπέργκμαν ή έναν ντοστογιέφσκι. μοναδική δυστυχώς απόπειρα επισήμανσης προβλημάτων, το στυλ επιθεώρησης (και στην προσωπική μας ζωή, όρα και την ίδια την σλανγκ από μία άποψη) το οποίο όμως, επειδή βγάζει γέλιο, τα κάνει όλα να φαίνονται χαριτωμένα και γραφικά και μας κάνει να δεχόμαστε τη μαλακία μας αντί να φρικάρουμε με την πάρτη μας. κάτι δείχνουν όλ' αυτά: έλλειψη ενδιαφέροντος, έλλειψη θάρρους, έλλειψη εξάσκησης στη συνομιλία, έλλειψη εμβάθυνσης γενικά, έλλειψη μεθόδου απέναντι στη ζωή, έλλειψη άποψης για τη ζωή, άρνηση της ζωής, τελικά. αδυναμία, απαισιοδοξία, υπεκφυγή, εθελοτυφλία. Κούραση και απόσυρση πριν την πράξη. την μικρή καθημερινή πράξη. την σιωπηλή και αόρατη μικρή συνεισφορά μας στο σύνολο.
Το γεγονός ότι ουδέποτε οι ιθαγενείς εδώ αισθάνθηκαν τη δημόσια περιουσία ως δικό τους κτήμα, παρ'ότι την έχουν χρυσοπληρώσει, δεν νομίζω ότι έχει να κάνει ούτε με ανθρώπινη φύση, ούτε με θεωρίες για γυφτέλληνες. Μάλλον αλλού κρύβονται τα αίτια.
Και σιγά τους διαλόγους του Μπέργκμαν δηλαδή, μια καλή ταινία έκανε όλη κι όλη...
Γάμα τα, και μόνο τις βενζίνες να βάλεις...
χεχε, ποια;;;
Τι να πούμε και εμείς οι μικροτσούτσουνοι..., μ'ένα - δυό τσιμπουκάκια είμαστε ικανοποιημένοι. Άντε να ρίξουμε και καμιά μάσκα ομορφιάς, κάθε δεύτερο Σάββατο...
(παιδιά να κατουράτε και λίγο... κάνει καλό στα νεφρά. Α και επειδή κάποιος ανέφερε το Πάσχα θυμηθείτε όχι σεξ την Μεγάλη Εβδομάδα... )
Έβδομη σφραγίδα φυσικά. Οι άλλες είναι γάμα τα νύστα, αλλά είναι πιο μούρη να νυστάζεις από τον Μπέργκμαν παρά απ' τον μακαρίτη τον Αγγελόπουλο.
στός. η έβδομη σφραγίδα γαμεί. Γα, μεί. Και η πηγή της παρθένας, επίσης. και ο Μάγος. γενικά τα παλιά του, τα πριν από τα κλειστοφοβικά θανατόιντ της δεκαετίας 70 κιέ.
Δεν με χαλάνε ούτε τα κλειστοφοβικά ούτε τα θανατόιντ, αλλά τα πρωτοκοσμικά αυτοψυχοψαξίματα με φόντο το τζάκι, τον πίνακα και τη φορτωμένη βιβλιοθήκη που κοντεύει να πέσει από το βάρος της γνώσης ενώ η μέρα πέφτει στο κτήμα στα προάστια...
Κοίτα ρε, λίγες ώρες έλειψα για να βγάλω το ψωμί και την κάνανε για Σουηδία, κοινωνικό κράτος κιετς. Πουλάκια μου, κι εκεί αυτά που ξέρατε να τα ξεχάσουτε. Την αλλη φορά θα σας δέσω απ' το ποδαράκι μέχρι να τα κελαηδήσουτε όλα :-)
Ξαναφεύγω τώρα.
Ποια σουηδία ρε συ, κόψε Ισλανδία...
Να μου επιτραπεί μικρή παρένθεσις.
- H σωστή μέτρησις του πέοντος γίνεται μετρώντας από την κεφαλή του (κορυφή της βαλάνου ή πουτσοκέφαλου) εως την ρίζα του που βρίσκεται ακριβώς εκεί που ενώνεται με την ηβική σύμφυση.
- Να μην τον μετράτε ούτε από τους όρχιδες, ποσώς δε εκ της κωλοτρυπίδας ή εκ του γόνατου.
- Η μέτρησις να γίνεται όταν είσθε ντούροι, ιδιώς εις την μέσην ενός καλού αυνανισμού.
- Αν λόγω υπερβολικής χρήσης τον έχετε κάνει λάστιχο και είσθε μαλακοκαύλης, σας λυπάμαι ειλικρινά, η μέτρησι σας δεν γίνεται δεκτή στις στατιστικες.
- Εάν είστε αρκετά άντρες μπορείτε να ζητείσετε έναν τρίτο να σας βοηθήσει στην μέτρησις. Μην το ζητήσετε όμως από θυληκό γιατί θα γελάνε και οι φωτογραφίες...
- Αν τα αποτελέσματα δεν σας ικανοποιούνυιοθετήστε το ρητό «δεν μετράει το μήκος αλλά η τεχνική».
- Αν πάλι είσθε τρίποδος δείτε αν φτάνει μέχρι την κωλοτρυπίδα σας και ναπαναγά ρε!
Και μην ακούτε τσι αηδίες ότι οι 'Ελληναι την έχουν μικρή, είναι κόλπο των εχθρών του έθνους και της οδού Φυλής.
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ΔΕΝ ΗΡΘΑΝ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ Η' ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΕΙΛΩ ΕΝ ΠΑΣΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΜΕ ΕΜAIL.ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΒΓΗΚΑΝ ΠΡΩΤΟΙ ΣΤΗΝ Ε.Ε.
[mod]Αφαιρέθηκε απαράδεκτο ή ξεκρέμαστο σχόλιο.[/mod]
Κάλλιο μικρό και πονηρό, παρά μεγάλο κι οκνηρό...
[mod]Αφαιρέθηκε απαράδεκτο ή ξεκρέμαστο σχόλιο.[/mod]
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ!
Δυό αρα(μ)πάδες κάρβουνο...
@ Μχς, σου βρίσκεται ακόμα κανένα από κείνα τα τσίγκινα ;
Καμιά αντίστοιχη γιαλομιά για το γλειφομούνι παίζει;
Remedios όχι κεφαλαία πλιζ. Επίσης, κενά μετά τα σημεία στίξης και όχι πριν από αυτά. Πρέπει να είναι η δέκατη φορά που στο αναφέρω ως ανάγκη, θες να το δεις το θέμα;
Λοιπόν βάλτε τα τσίγκινα και πάτε τοίχο τοίχο.
Μία γυναικεία άποψη περί του παθολογικά τεράστιου πέους είναι, σύμφωνα με στατιστικές σε απλές καθημερινές γυναίκες της διπλανής πόρτας: κάποιες φορές τα αγόρια που το διαθέτουν είναι τόσο πεπεισμένα ότι 1. αυτό το γεγονός από μόνο του είναι ιδιαίτερα σημαντικό, 2. όλοι πρέπει να τους κάνουν πίπες (κυριολεκτικά και μεταφορικά) γιατί έτυχε και την έχουν τρία μέτρα, 3. όταν πάνε με κάποια αυτή πρέπει να πέσει τάβλα ανάσκελα και πισοκωλομπρούμυτα μόνο και μόνο που θα το δει γιατί είναι μεγάλη η τιμή που της γίνεται να φάει το τέρας, που δεν μπαίνουν στην ταλαιπωρία να ασχοληθούν με το τι είναι αυτό που χρειάζεται η ενδιαφερόμενη για να χαρεί και εκείνη τις στιγμές που μοιράζονται. Δεν είναι θέμα τεχνικής (τουλάχιστον όχι αποκλειστικά), είναι θέμα ναρκισσιστικού γραψαρχιδισμού.
Δε λέω, αν είναι να μπεις σε δίλημμα μικρό ή μεγάλο, θα πεις μεγάλο, αλλά συνήθως δε θα μπεις σε τέτοιο δίλημμα ως θηλυκό, το δίλημμα που θέτεις είναι περισσότερο τ. με απογειώνει ή με αφήνει εκεί δίπλα στο τεράστιο καβλί του να αναρωτιέμαι τι σκατά γυρεύω με αυτόν τον άνθρωπο στο ίδιο κρεββάτι. Τώρα αν σε απογειώνει με το τεράστιο, ε πας και ανάβεις και ένα κεράκι.
αχαχα σχόλιο περί Ισλανδίας «PLEASE INVADE AMERICA LIKE YOU DID LONG AGO AND GIVE US UNIVERSAL HEALTH CARE AND BEAUTIFUL WOMEN BUT PLEASE DON'T NAME ANYTHING»
Καλησπέρα, ήθελα να κάνω μια μικρή παρένθεση: μια φίλη μου έχει πει μια τεραστιαίων διαστάσεων (βλ. Rocco Sifredi) σοφία. Τι να τον κάνεις τον ταλαντούχο τον πιανίστα εάν δεν έχει πιάνο; Καλύτερα ένας ατάλαντος με πιάνο, σιγά- σιγά θα τη μάθει την παρτιτούρα.
Και μιας και αναφέρθηκε το ποιός είναι ο σωστότερος τρόπος μέτρησης του πέους, σας παραπέμπω εδώ, όπου πριν απο'μάς, για'μάς, οι φίλοι μας οι Αμερικανοί φρόντισαν να λύσουν το πρόβλημα. Ως ορθότερη μέτρηση, εγκυρότερη επιστημονικά δηλαδή, θεωρείται η μέτρηση της Surgeon General, αλλά για να μην κλαίει κανείς, επαναπροσδιορίστηκε ο μέσος μοριακός όρος, οπότε σε όποιον το αποτέλεσμα είναι ότι από 1,5 ίντσα (3,8 εκατ.) και άνω, είναι κομπλέ.
ΔΙΚΙΟ ΕΧΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΦΩΝΑΖΕΙ!!!
@mafie - εφόσον πρόκειται για λούτσο, μάλλον θα πρέπει να συμβουλευτούμε την Sturgeon General.
Mafie πιο εύκολο είναι να βρεις πιάνο αν δεν έχεις, παρά ταλέντο (αν δεν έχεις).
Τεσπά η αίσθηση του μέτρου λείπει και σε αυτό το θέμα, είναι άλλωστε δύσκολο να μιλήσει κανείς εντελώς ανοιχτά διότι οι απόψεις του παραπέμπουν στον ίδιο και στους/στις συντρόφους του. Αλλά και γιατί περί ορέξεως πούτσες μπλε.
Πάντως, για να αυτοδιαφημιστώ κιόλας, βλ. τις βγάζουμε έξω και τις μετράμε.
@patsis, το πιάνο είναι ακριβό. Ειδικά τώρα με την κρίση... :Ρ
- Αχαχαχαχαχα ποιον νομίζεις ότι θα ικανοποιήσεις με ΑΥΤΟ;
- Εμένα :-)
Νταξ, άμα έχει πιάνο, δε θα πει ότι ξέρει να παίζει και άρπα. Ειδικά όταν γυρνάει αριστερά και δεξιά και λέει «εγώ ρε παιδιά έχω ένα πιάνο να» κι εσύ περιμένεις να ακούσεις ουράνιες μελωδίες.
Μα βρε παιδί μου, κάν'του κι εσύ κανένα Μάθημα Πιάνου!
Vrastaman έχεις κινηματογραφική φωτό να αναρτήσεις εδώ, έτσι δεν είναι; Άντε γιατί νιώθω σα να περιμένω και το άλλο παπούτσι να πέσει.