μουστερής

Κι ο πούστης πελάτης (και με τις δυό έννοιες)--->πουστερής

Ανήκει σε μία ολόκληρη κατηγορία λέξεων:
- που προέρχονται από τα τούρκικα, - που μάλλον κάποτε σε ιδιώματα με πολλά τούρκικα δάνεια (π.χ. πολίτικα) χρησιμοποιούνταν κανονικά αντί των αντίστοιχων ελληνικών,
- που σήμερα στην κοινή νεοελληνική (ΚΝΕ!) η χρήση τους έχει περιοριστεί, και - που έχουν ελαφρώς διαφοροποιηθεί από την αρχική τους σημασία και από τη σημασία της αντίστοιχης ελληνικής λέξης, προσλαμβάνοντας μια συναισθηματική πινελιά: άλλοτε μειωτική, άλλοτε υπερβολής, άλλοτε χιούμορ κλπ..

Έτσι, το να πούμε «βρέθηκε ο μουστερής» δεν είναι ακριβώς το ίδιο με το «βρέθηκε ο πελάτης / αγοραστής». Το ίδιο ισχύει για λέξεις όπως «χαμπάρι» ή «χαμπέρι», που δεν ταυτίζεται πλέον πλήρως με την «είδηδη», «ντουμάνι» (που αρχικά εσήμαινε απλώς «καπνός» αλλά τώρα σημαίνει «ενοχλητικά πολύς καπνός»), «ντουβάρι» (που αρχικά εσήμαινε «τοίχος» αλλά τώρα έχει προσλάβει και μια κάποια μειωτική απόχρωση, και καλά «ο άσχημος σκέτος άβαφος τοίχος» ή κάτι παρόμοιο), και άλλες πολλές λέξεις.

Αλλά αυτό δεν τις καθιστά σλανγκ.

συμφωνώ με τον Άλλονε, άλλες τέτοιες λέξεις είναι το «πεσκέσι», το «αμανάτι» κα. Με φειδώ.

@ Ο ΑΛΛΟΣ + xalikoutis συμφονο με τον χαλικ
οσο για τον αλλος κοιτα μπορει να εχουν αλαξει η και να ξεθοριαση οι ενοιες των ορισμων αυτον αλλα ειναι υποκιμενικος ο κυκλος και το στατους του καθε ενος απο εμας που χρησημποιουμε τους ορισμους αυτους τωρα αν τους γραφομε εδω σαν σλανγκ ειναι διοτη μας δινουν το νοημα τους δικην αστειοτητος και χλεβασμου και αποδεικνειετε αυτο στο οτι δεν χρησειμοποιουμε τοις αντιστηχες ελληνικες τωρα αν ειναι παλιες δεν υπαρχει χρονικος προσδιορισμος βαθους πεδιου για τους ορισμους τολαχιστον απ οσο ξερω

Σιγά σιγά θα μας έρθουν κι άλλες. Να μια πολύ χαρακτηριστική: το ρουσφέτι, που στα τούρκικα σημαίνει απλά και αθώα «δώρο» (ή μήπως κάνω λάθος; Διορθώστε με).
Ακόμη: το νταούλι δεν ακούγεται πολύ πιο χυδαίο και ανυπόληπτο από το τύμπανο;
Τον βιολιτζή (δεν είναι τούρκικη λέξη, αλλά έχει τουρκογενή κατάληξη) δεν τον φαντάζεστε πολύ πιο άπλυτο από τον βιολιστή, ή μάλλον από τον βιολονίστα (καθότι κανονικά ο βιολιστής παίζει βιόλα, όχι βιολί);

Λοιπόν κοιτάξτε: επιμένω ότι, κατά το προσωπικό μου αίσθημα, αυτά δεν είναι σλανγκιές. Ωστόσο, το σάιτ έχει πάρει τέτοια κατεύθυνση ώστε πολλές μη-σλανγκ λέξεις και εκφράσεις είναι πλέον πολύ καταχωρίσιμες. Άλλωστε, έχουμε μάλλον συμφωνήσει όλοι ότι δεν είναι εύκολο να οριστεί ακριβώς τι είναι σλανγκ και τι δεν είναι. Εγώ π.χ. αμφιβάλλω αν όλες οι βρισιές θα έπρεπε εν λευκώ να θεωρούνται σλανγκ. Τις βάζουμε όμως.
Νομίζω ότι η τάση είναι να καταχωρούνται όλες οι λέξεις / εκφράσεις που δεν είναι απολύτως κυριολεκτικές, ή που δεν είναι απολύτως αποδεκτές σε οποιοδήποτε περιβάλλον, ή που φέρουν μία συναισθηματική απόχρωση (αλλά όχι οποιαδήποτε: χιουμοριστική ναι, απαξιωτική ναι [ενίοτε], υβριστική ναι, μεγεθυντική / υπερβολική ναι, όχι όμως λέξεις που συνδηλώνουν τρυφερότητα ή δραματικότητα ή άλλες συναισθηματικές καταστάσεις). Αυτά τα χαρακτηριστικά συνιστούν αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη για να είναι μία λέξη σλανγκ.
Ας συνεχίσουμε να τις βάζουμε. Με τόσες που ήδη υπάρχουν, θα ήταν πλέον παράλειψη να μη βάλουμε και τις υπόλοιπες. Θα μπορούσε κάποιος να παρατηρήσει ότι πλέον ο τίτλος «Σλανγ.τζ-ρ» δεν είναι ακριβής, αλλά μην είμαστε ψείρες: κάθε καινούργιος που θα μπει στο σάιτ, με λίγη περιήγηση θα αντιληφθεί το πνεύμα του, ακόμη κι αν αυτό δεν έχει περιγραφεί με απόλυτη ακρίβεια στον μονολεκτικό (και δη μονοσύλλαβο) τίτλο.
Μέσα σ' αυτά τα πλαίσια, θεωρώ πλέον ότι ο μουστερής καλώς καταχωρήθηκε. Απλώς παρατηρώ ότι δεν είναι σλανγκ, είναι η ανωτέρω περιγραφείσα περίπτωση. Αυτό δεν αποτελεί διόρθωση, νουθεσία, υπαινιγμό εξοστρακισμού, απλώς μία ταξινομικού χαρακτήρα επισήμανση. Άλλωστε, ο βασικός λόγος που έκανα το παραπάνω σχόλιο ήταν γιατί θεωρώ αυτό το φαινόμενο με τις τούρκικες λέξεις ενδιαφέρον και άξιο σχολιασμού.
Όπως θα έχετε πιθανώς παρατηρήσει από διάφορα σχόλιά μου, έχω ένα κόλλημα με την κοινωνιογλωσσολογία -παρόλο που δεν την κατέχω εις βάθος, ωστόσο με γοητεύει. Θα μου επιτραπεί λοιπόν, ελπίζω, να χρησιμοποιώ το σάιτ, μεταξύ άλλων, και ως πεδίο κοινωνιογλωσσολογικών στοχασμών, στο μέτρο που δεν απαιτώ να το χρησιμοποιούν όλοι με το δικό μου τρόπο.

[Ελπίζω να μην έθιξα κανέναν. Σας διαβεβαιώ πάντως ότι εγώ ουδόλως αισθάνομαι θιγμένος, το αντίθετο.]

ειναι υπεροχο να μπορει κανεις να ανταλασει τις αποψεις του χωρις ειρονιες και βρισιες ανταλασοντας αποψεις μας βοηθα να βλεπομε τα πραγματα και απο αλες σκοπιες και ετσι ευρεινετε η προπτικη γωνια του καθε ενος απο εμας με κατ επεκταση τον πνευματικο μας εμπλουτησμο
το να γραφει ο καθενας με κοσμιο τροπο και οχι απαξιοτηκο η υβριστικο ειναι δειγμα σωστου μυαλου
και αυτο εμενα με βρησκει θετικο

Α, σίγουρα! Εγώ στην αρχή ήμουν αυστηρά υπέρ του να μπαίνουν μόνο καθαρές σλανγκιές, αλλά με τις συζητήσεις και την ανταλαγή απόψεων έχω αναθεωρήσει. Και η γνώμη μου, κατά πάσα πιθανότητα, τελεί ακόμη υπό συνεχή αναδιαμόρφωση.

τα παντα φιλε μου ρει

Άλλο της ίδιας κατηγορίας: το τσιράκι (αρχικά = βοηθός σε μαγαζί, σήμερα ο τσάτσος του αφεντικού).

σωστα σωστα

κοιτα εχει καποια σχεση απλα σαν τσιρακι βοηθος εκανε και το αναλογο τσαστιληκη απλα επιδη οι σχεσεις αφεντικου και υπαληλου τωρα πια ειναι διαφορετικες εμεινε μονο το τσατσιλικη και το ρουφιανιληκη
τι λες ;;

Ακριβώς. Συνήθως από την αρχική ουδέτερη σημασία απομένει σήμερα ό,τι είναι κακόσημο ή αστείο...

η και τσαστιλιστικο
να εισε καλα βρε αλλε να τετια πρεπει να συζητοντε εδω και οχι ενα καρο μικροπρεπειες και κουταμαρες δεν ξερω ειμαι απογοητευμενος απο μερικες συμπεριφορες (και ισος καποιος με αποκαλεσει χαζορομαντικο)
και απλα λυπαμε που υπαρχουν ανθροπουλια με τετοιες συμπεριφορες ενω μπορουνε να τοις αποφυγουν ομως σε οδηγουν να κανεις μαλακιες και κατ επεκταση στεναχωριεσε

Μην ξεχνάμε ρε παιδιά ότι ένα βασικό προσδιοριστικό κριτήριο για το αν μια λέξη είναι slang ή όχι είναι αν η χρήση της προαπαιτεί ένα βαθμό οικειότητας μεταξύ των συνομιλούντων.

Όπ, αυτά τα σχόλια του Άλλου τά 'χα ξεχάσει εντελώς, ωραίος. Πάντως, το κριτήριο της οικειότητας που λές βλά δέν το θεωρώ απαραίτητο, αναγκαίο που λέμε --αλλα για τέτοια θα προτεινα άμα είναι να συζητήσουμε εκεί, που ήδη έχουμε ρίξει μπόλικη σχετική κουβέντα (για να τά 'χουμε μαζεμένα, όχι τίποτ' άλλο).

Πέρ' απ' αυτά, σημειώνω για το ενδιαφέρον του πράματος οτι απ' τις διφορούμενες ως προς την καταχωρισιμότητά τους λέξεις που αναφέρθηκαν επάνω, έχουν στο μεταξύ ανέβει οι ρουσφέτι, αμανάτι, τσιράκι.

Ο Άλλος απο τότε ωραία τά 'λεγε, παρότι ήδη είχε ανεβάσει ο Ντέρτι το ceci n'est pas slang --παναπεί, ήδη είχε πέσει πολύ κράξιμο απο αρκετούς για αμφίβολες και καλά καταχωρίσεις. Αλλα θα έπρεπε, λέω, να το έχουμε χωνέψει στο μεταξύ οι περισσότεροι παλιοί, οτι άμα είναι να καταλήξουμε στο τί σκατά πρέπει να ονομάζουμε «αργκό», δέν μπορούμε να το κάνουμε χωρίς να την υπερβούμε: άν υπάρχει όριο, όσο σαφές, θα πρέπει να το δούμε κι' άπ' τις δυό του πλευρές.

Αυτό τουλάχιστον δείχνει η πορεία του σάιτ τα τελευταία καναδυό η τρία χρόνια (τουλάχιστον), και στο μέτρο που αφέθηκαν ελεύθεροι οι χρήστες ν' ανεβάζουν ότι νομίζουν θεμιτό, θά 'πρεπε λέω να την εμπιστευτούμε.

ο άλλος είχε ανεβάσει κ τον μουνόκηπο που νομίζω ότι καλύπτει το αν είναι καταχωρίσιμο λήμμα ή όχι μεγάλο κομμάτι της σαβούρας (κατ' εμέ) του σάιτ.

Καλά ναί, εκείνο είναι βασικό. Παραείναι βασικό, θα έλεγα.