κολονάτο

Μετά τη σαΐτα, το κολονάτο. Μα πού γινόντουσαν όλα αυτά;

Η σαΐτα γίνοταν σε κάποιο χωριό της Άρτας...δε ξέρω σε ποιό, δε μου είπαν :Ρ
Το κολονάτο σε κάθε σχολείο...!(ευτυχώς ήμουν σιωπηλός παρατηρητής)

Στο δεύτερο παράδειγμα η συνομιλία γίνεται με αυτήν την Μανουέλα;

Κάνει γουτσουγουνιές η χήρα με τα πέντε ορφανά;

εφόσον γινόταν στο σχολείο το έκανα Κατάλληλο. Άν έχεις αντίρρηση, μου λες, οκ;

Mπράβο! Αυθεντική μαθητική σλανγκ.

Λεγόταν επίσης και κολώνα, κολωνάκι.

Στο δικό μου σχολείο έπαιζε κι άλλο ένα βάρβαρο καψόνι, η γωνία. Ξεκίνησε με δύο άτομα που στρίμωχναν κάποιον τρίτο - συνήθως φλώρο - σε μια γωνία, τον κόλλαγαν με την πλάτη στον τοίχο κι έκαναν πως τον γαμάνε. Αργότερα, οι «βιαστές» από δύο έγιναν περισσότεροι: κόλλαγαν κάποιον σ' ένα τοίχο με την φάτσα - όχι πλέον σε γωνία απαραίτητα - κι έπεφταν πάνω του από 3-4 έως και 10 νοματαίοι και σμπρώχνανε....

Το τελευταίο το ξέρω ως stage...ρίχνουν κάποιον κάτω και όπως είπες πέφτουν πάνω του γύρω στα 10 άτομα. Το 'χανε κάνε και στον Θρησκευτικό μας μια φορά...

Nαι, εννοείται, αυτό που λες είναι κλασικό. Πάντως η γωνία που κάναμε εμείς δεν ήταν σε καμιά περίπτωση τόσο επώδυνη όσο το κολονάτο. Πιο πολύ ήταν η ξεφτίλα να σε βλέπουν όλοι να σε «γαμάνε»...

Α, και το κολονάτο είχε την ήπια παραλλαγή του. Όταν πιο πολύ ήθελες απλά να ξεφτιλίσεις κάποιον κι όχι να του σπάσεις τ' αρχίδια, το καψόνι γινόταν σε κάποιο κορμό δέντρου, κάπως παχύ. Έτσι δεν πόναγε ιδιαίτερα. Εκεί που μπορούσε να γίνει ζημιά ήταν όταν η κολόνα εφαρμογής ήταν λεπτή, π.χ. αυτή που στηριζόταν το φιλέ του βόλεϊ...

Πολύ καλό!
Δεν ήξερα οτι έχει και όνομα.
Υπάρχει και η «Αγία Βαρβάρα», δηλαδή κοπάνημα αμέριμνου συμμαθητή στ' αρχίδια με τη ράχη του χοντρού βιβλίου των κειμένων...