Ρίχνω φάπα, επίσης και σφαλιαρίζω.
Και επειδή δεν υπάρχει και περιγραφή, είναι ως εξής:
Με την χείρα ανορθωμένη, την καταφέρομε καθέτως και με ταχύτητα προς το σβέρκο του δεχόμενου την φάπα.
Υπάρχει δε φόβος, επειδή από το σβέρκο περνάνε κάποια νεύρα, να προξενήσεις βλάβη στον δεχόμενο την φάπα και να τον μισερώσεις.
Στο βικιλεξικό αναφέρεται και σαν συνώνυμο το ράπισμα που, όμως, είναι λάθος. Το ράπισμα είναι το χαστούκι ενώ η φάπα πέφτει στο σβέρκο.
Κάτσε καλά, μικρέ, γιατί θα φας τις φάπες τις ζωής σου.
3 comments
Fotis Nitsiopoulos
Η κοινή σβερκιά, η οποία όμως δεν πρέπει να συγχέεται με το σβερκώνω, όπερ σημαίνει συσφίγγω κάποιον από το σβέρκο χωρίς να τον φαπώσω
barbas
Η φάπα πιο χορταστικά λέγεται και φλάπα (γεμίζει ο στόμας με το λ)
iron
Η λέξη αυτή χρησιμοποιείται από πολύ παλιά, σίγουρα από τις αρχές του 20ού αν όχι και πιο πριν.