Ομαδικό παίγνιο το οποίο παίζεται κυρίως από έφηβα αγόρια της επαρχίας.
Συνήθως ύστερα από κλήρωση (αριθμάκια) αποφασίζεται ποιος θα είναι ο πρώτος που θα ξαπλώσει μπρούμυτα σε επίπεδη επιφάνεια (κρεβάτι, γρασίδι). Ο εν λόγω άτυχος παίκτης υποχρεούται να υπομείνει το βάρος και τους σχολιασμούς των συμπαικτών του, οι οποίοι ένας μετά τον άλλον θα πέσουν με φόρα από πάνω του. Για παράδειγμα εάν συμμετέχουν δέκα άτομα, το νούμερο ένα θα ξαπλώσει κάτω κάτω, ακριβώς από πάνω του, το νούμερο δύο θα ακολουθήσει το νούμερο τρία και ούτω καθεξής μέχρι που τελευταίο θα τους πλακώνει όλους χωρίς να το πλακώνει κανείς το νούμερο δέκα.
Χαρακτηριστικό του παιχνιδιού είναι ότι συνήθως δεν προαποφασίζεται ούτε ποιοι θα συμμετέχουν ούτε ποιος θα είναι από κάτω! Εάν είσαι 12-19 χρονών και ζεις στην επαρχία... δεν μπορείς ποτέ να είσαι τελείως αμέριμνος, είτε ρεμβάζεις ανάσκελα είτε μπρούμυτα. Τα μεγαλύτερα αδέρφια σου και οι φίλοι τους μπορεί από στιγμή σε στιγμή να σε αιφνιδιάσουν φωνάζοντας «μπόλα» και ορμώντας κατά πάνω σου, προτού προλάβεις να αντιδράσεις! Η μαγεία του παιχνιδιού έγκειται στο ότι όλοι κάποια στιγμή θα έχουν «κάνει» αλλά και θα έχουν «φάει» έστω από μια μπόλα.
Μεταφορικά η λέξη χρησιμοποιείται για να δηλώσει τσακωμό και γενικότερα ένταση σε σχέσεις και καταστάσεις.
Γρήγορα! Τώρα που διαβάζει και δεν βλέπει πάμε να τον κάνουμε μια μπόλα!
Αν πάω και τον βρω να μιλήσουμε... θα γίνουμε σίγουρα μπόλα, σου το λέω! (μεταφορικά)
3 comments
euripidisk
εμείς το λέγαμε «πολυκατοικία». Φωνάζαμε ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑΑΑΑ και τρέχαμε πάνω στον εκάστοτε «καημένο» λιώνοντας του το κορμί...
vikar
Ωραία η αγαπιμένι.
Εγώ δέν θυμάμαι να το λέγαμε κάπως, αλλα οπωσδήποτε το κάναμε. Ενδιαφέρον οτι εδώ που βρίσκομαι (γερμανία), το κάνουν και σε περασμένες ηλικίες, και χωρίς να φωνάζουν κάτι επίσης. (Ακόμη πονάει η πλάτη μου απ' τις προάλλες... Βάρβαροι... :-Ρ)
AN21
Εγώ από την άλλη το ξέρω ως στέιτζ...από το αγγλικό stage άραγε;