διχρονόλαδο

Κυριολεκτικά: το μηχανόλαδο που αναμειγνύεται με το καύσιμο για την λίπανση δίχρονου κινητήρα (βλέπε διχρονίλα, ξερό, λαδιέρα)

Σλανκιά: ύποπτης ποιότητας τηγανόλαδο ή λάδι μαγειρεμένο και, σπανιότερα, λάδι σαλάτας (ωμό).

• Συνηθέστερο όλων το τηγανόλαδο, που μπορεί να έχει να αλλαχτεί από τότε που βγήκαν οι λάσπες με αποτέλεσμα να πέφτει η πατάτα στο στομάχι σαν πέτρα και να ενοχλούνται ακόμα και όσοι τρέφονται με βρώμικα.
• Το διχρονόλαδο στα μαγειρευτά είναι πιο ύπουλο, ιδίως αν ο μάστορας έχει φροντίσει να καλύψει την μπόχα με μπαχαρικά, μυρωδικά κλπ. Ο ανυποψίαστος πελάτης γεύεται με βουλιμία τα εδέσματα, φεύγει ευχαριστημένος και σε μισή, το πολύ μία ώρα, αρχίζουν τα βάσανα.
• Το διχρονόλαδο στη σαλάτα είναι η απόλυτη ένδειξη ότι ο μαγαζάτορας δεν δίνει δεκάρα για την φήμη του (η επόμενη ταβέρνα είναι 15 χλμ μακριά), έχει στενή συγγένεια με τις αρχές του χωριού (και της πιο κοντινής πόλης), δεν έχει ενδοιασμούς να σου σερβίρει κατσαρίδες μαζί με τα μακαρόνια και να σου κάνει και πλάκα ότι δεν θα σου τις χρεώσει έξτρα.

Συμπτώματα: στομάχιασμα, καούρες, τάση για εμετό, ξηροστομία, κροκοδείλιασμα, υπερβολική κατάποση σόδας-κοακόλα και λοιπών γιατροσοφίων.

Αποτέλεσμα: τα πιο ευαίσθητα στομάχια αρνούνται να φάνε σε οποιαδήποτε ταβέρνα δεν έχει δοκιμαστεί από εξίσου ευαίσθητα στομάχια.

Σημείωση: αναφέρεται κυρίως σε ταβέρνες και εστιατόρια και όχι σε βρομικάδικα ή παντός είδους τζανκ, καθώς η ποιότητα υλικών των δεύτερων δεν αμφισβητείται, είναι βέβαιο ότι είναι κακή.