μικροαστούλης

Παρέλειψα να αναφέρω το δάνειο, ως βασική πηγή χρηματοδότησης του μικροαστούλη και ως μέσον αυτοπροβολής.

Καλό! Ο μικροαστούλης πλέον και αγανακτεί!

Σε -ουλης και τα δεξιούλης (που δεν είναι φασίσταρος), και ο χριστιανούλης (που δεν είναι αγριοχρίστιανος).

Όποιος πάντως έχει Ζάσταβα κττμγ είναι απλά σκληρός και με άποψη.

Σωστός! Ο μικροαστός απορρίπτει ως εξτρεμιστές όλους όσους δεν είναι -ούληδες και τους θεωρεί δυνάμει χούλιγκανς, από τους οποίους και πρέπει να διαφυλάξει την οποιαδήποτε περιουσία του!!!

Σημείο αναγνώρισης του τοιούτου μικροαστούλη- χριστιανούλη είναι ο «εκστασιασμός με το τροπάριο της Κασιανής» (βλ. μήδι στο 22.20 αλλά και από το 21.50).

Ωραίος ο deathphilosophy.

Khan, τα ζάσταβα ήταν πολύ παρεξηγημένα αμάξια...

Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να γίνει και στο παρουσιαστικό του μικροαστούλη... Ανεβάζω κι εγώ μήδι με μικροαστούληδες σε παράκρουση...

Cadmus, γιατί τι έχεις υπ' όψη σου για Ζάσταβα;

Ζάσταβα ήταν το πρώτο μου αμάξι, το'χαμε αγοράσει οικογενειακώς πολύ πριν τον εμφύλιο στην Πρώην Γιουγκοσλαβία, πολύ πριν βομβαρδιστούν τα εργοστάσια. Σκυλί μαύρο, παρά τις όποιες τεχνικές του αδυναμίες. Το να κάνεις επιτόπου στροφή με το τιμόνι του ισοδυναμούσε με το να κάνεις κανονική προπόνηση σε μηχάνημα -έφτιαχνες μπράτσα, όχι μαλακίες. Και γενικά δεν καταλάβαινε τίποτα.

Μου το τρακάρανε και πάει, και δεν έφταιγα κιόλας. Παρά το δούλεμα που έτρωγα από φίλους (που μια χαρά τους βόλευε όμως όταν μου ζητάγανε να τους κάνω τον ταρίφα) αναντικατάστατο...

Ε κάνα λουκανικάκι κάνα κοψιδάκι έτσι να πάρουμε την μυρωδιά απόψε.

Και καμιά πατατούλα, και τζατζικάκι...

ασφαλώς και ένα ουζάκι...και να χαζεύεις τη θαλασσίτσα...

Εεετς. Με το πιπινάκι αγκαλίτσα.

Τώρα προβιβάζεσαι σε μεγαλοαστούλη :-)

Μπα...άπιαστα όνειρα...σε νεοπτωχούλη υποβιβάζεται μάλλον...ο μικροαστούλης είναι απαραίτητα μισθωτός και τώρα που του στερούν σημαντικό μέρος του μισθού του, υποβιβάζεται και κοινωνικά (αλλά πνευματικά παραμένει ένας μίζερος -ούλης).

Αντιθέτως, ο κλασικός μικροαστούλης είναι (ήταν) οικογενειάρχης, μικρομεσαίος επιχειρηματίας, νοικοκυραίος με τα όλα του. Οι μισθωτοί πάνε σε άλλη κατηγορία μικροαστούληδων, αυτή των κακομοίρογλου.

Σα να έχεις δίκιο...θα είχε ενδιαφέρον ένα νέο αναλυτικό ποστ για τις μικροαστούλικες κατηγορίες...

Μην παρεξηγείς πάντως, κττμγ σωστά τα λες στο ορισμό σου. Η κατάληξη -ούλης (όπως π.χ. φτωχούλης, κακομοιρούλης, γλυκούλης κ.α. χαριτωμενιές) υποβαθμίζει έτσι κι αλλιώς την κλασική (βάσει θεωρίας) έννοια του μικροαστού και την μεταφέρει σε άλλα κοινωνικά και ταξικά δεδομένα.

Συναφές ανάγνωσμα για το πως οι κλασικές έννοιες αλλάζουν χρήση (και κατ' επέκταση σημασία) είναι ο καπιτάλας.

Βλ. και καλοβλαμμένος μικροαστός.

να σπαμαρχιδιάσω λίγο: όλα καλά, αλλά λέγεται η λέξη;

Τελέτε ρε παιδιά, άσχημο πράμα ο μικροαστισμός ε, το λεγε ο μαρξ συμπούρμπουλοι να αποποιούμαστε τις περσόνες των μπαμπάδων, των θειάδων κλπ μας; Γενιές κακοπερασμένες και στερημένες που τα 'δωσαν όλα, όσα μπορούσαν, για να μπορούν τα παιδιά τους να 'χουν πολυτέλειες όπως η έφεση στην επανάσταση και να χουν τη δυνατότητα να τους απεχθάνονται. Δεν την είδα την επανάσταση όμως, πού να οφείλεται αυτό άραγε.

...ιρονικ +1

ρε αλήθεια απορώ, δεν το έχω ξανακούσει.

Η Γκαλά πάντως έχει έναν πόντο, είναι πολύ μεγάλο το θέμα, να θυμίσω μόνο σε όσους ξέρουν ότι ο Αραγκόν, κομμουνιστής, κάποια στιγμή έγραψε το κείμενο Pour expliquer ce que j’étais… όπου, με πολύ θάρρος για το οποίο και κατηγορήθηκε (ότι μεταστρέφεται αρνητικά), μιλάει για τον μικρό αυτό κόσμο από τον οποίον ο ίδιος, όπως όλοι, προερχόταν, και τον οποίον τόσο βάναυσα είχε σνομπάρει και κατηγορήσει στα ορμητικά αριστερά του νιάτα. Κατά τη γνώμη μου δεν μεταστράφηκε, ούτε έδωσε δίκιο ή άδικο σε κανέναν, απλώς έκανε ό,τι δεν τολμούσε κανείς (και αυτό είναι η πραγματική επανάσταση): κοίταξε κατάματα και κατανόησε (όχι δικαιολόγησε) την τεράστια αυτή πλειοψηφία και συμφιλιώθηκε μαζί της χωρίς όμως να υποταγεί ή να αναδιπλωθεί. Μεγάλη υπόθεση.

Η πλειοψηφία αυτή του δυτικού κόσμου, οι μικροαστούληδες όπως λέτε ότι λέγονται (επιμένω, δεν το έχω ξανακούσει, εκεί είναι όλη η αντίρρησή μου) είναι όπως περιγράφεται εδώ, αναντίρρητα, είναι όμως οι άνθρωποί μας αυτοί, αυτοί από τους οποίους βγήκαμε εμείς οι διαφορετικοί και βελτιωμένοι. Θεωρώ πολύ σκληρή μια τέτοια κριτική, όσο σωστή και να είναι, γιατί παραλείπει το ότι το «είδος» αυτό είναι τελικά το πιο αδικημένο από όσους το υποτιμούν, από όσους το εκμεταλλεύονται, από το κοινωνικό βάρος που τελικά ξεσπάει πάνω τους, από από από. Αυτό που εξοργίζει είναι πράγματι η εθελοτυφλία τους, αλλά είναι μια αδυναμία την οποία δεν έχει μελετήσει σε βάθος κανείς ποτέ, έτσι ώστε να βοηθηθεί και το «είδος» αυτό.

Γιατί αν δεν βοηθηθεί, δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει τίποτα. Αυτοί είναι οι πολλοί, όχι άλλοι. Αυτοί είναι που πρέπει να δουν το φως το αληθινό και όχι όσοι το έχουν ήδη δει, αν με καταλάβατε. Θα μου πείτε δεν πρόκειται ποτέ. Θα σας πω ναι, γιατί το προεξοφλούμε. Και πάει λέγοντας.

Σίγουρα γράφεται στο Νέτι, βλ. 526 χτυπήματα. Ούτε κι εγώ θυμάμαι να το έχω ακούσει, ενώ έχω ακούσει το δεξιούλης, όμως μου φαίνεται πειστική η λέξη.

άλλη μια προσπάθεια

κοκέικ, πάσο, κάτι δεν μου πάει όμως σε αυτά τα -ούλης γενικά λοιπόν, αλλά περί ορέξεως χυλόπιτα.

Και το μικροαστάκος δίνει. 1.

το ότι χτυπάει στο γούγλε ή ότι λέγεται ως λέξη δεν πα να πει απαραίτητα ότι χρήζει κ ξεχωριστής κοινωνιολογικής ανάλυσης. το χρυσαύγουλο πχ δεν πα να πει κάτι παραπάνω απ' το χρυσαυγίτης σε κοινωνιολογικό επίπεδο, κ απ' ό,τι είδα στο νετ, το μικροαστούλης έχει τόση διαφορά απ' το μικροαστός όσο κ το αυγουλάκι απ' τ' αυγό...

δίνει κάποια εσάνς κακομοιριάς στην κανονική λέξη, αλλά δεν είναι όρος, δεν είναι αυτόνομο.

Το βρήκα στο πρόχειρο και ανέλαβα τον ορισμό...

Αρνούμαι ότι ο μικροαστούλης έδωσε τα πάντα. Ο μικροαστούλης είναι προϊόν της γενιάς που τα έδωσε όλα, η οποία, αναμφίβολα, είναι αξιοσέβαστη. Όχι όμως και ο ίδιος ο μικροαστούλης, ο οποίος μεταξύ άλλων κληρονόμησε και πολλά φοβικά κατάλοιπα από την προηγούμενη γενιά, τα οποία αναπαράγει υποσυνείδητα και χωρίς να συντρέχουν πλέον οι λόγοι που τα δημιούργησαν στην προηγούμενη γενιά.

Όπως επίσης ο μικροαστούλης κληρονόμησε και διατηρεί διαστρεβλωμένη την εγγύτητα της παλιάς γενιάς στην παράδοση. Η δήθεν παράδοση αποτελεί γι' αυτόν έρεισμα για κουτσομπολιό, για εκδήλωση φοβιών, απαξίωση ολόκληρων κοινωνικών ομάδων κ.λπ

Όντως δεν είναι αυτόνομη λέξη, αλλά υποτιμητικό υποκοριστικό του μικροαστός, με περιφρονητική διάθεση. (Απ' όσο μπορώ να δω,δ εν υπάρχει λήμμα για το μικροαστός, πάντως).

(συγγνώμη για το διπλό ποστ, αλλά δε γνωρίζω πώς να επεξεργαστώ δημοσίευση)

Ironick, με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο σε αυτό που λες. Όντως είναι θύματα (δυστυχώς) και σηκώνουν πολύ μεγάλο βάρος στην κοινωνία. Συμφωνώ απόλυτα και στο ότι εθελοτυφλούν λόγω αδυναμίας τους και ότι χρειάζεται και πρέπει να αλλάξουν. Είναι αδύναμοι άνθρωποι, σίγουρα όχι κακοί στο βάθος τους, αλλά περίεργοι στη μορφή και τους τρόπους τους.

Αν και προσωπικά δεν τους εκτιμώ ιδιαίτερα, σίγουρα δεν τους εχθρεύομαι. Ο ορισμός μου γράφτηκε μεταξύ αστείου και σοβαρού.

Εγώ καταχώρησα το λήμμα στο πρόχειρο δεδομένου ότι έβγαζε πάρα πολλά αποτελέσματα, και με το σκεπτικό ότι η κατάληξη -ούλης δίνει έξτρα πόντους κακομοιριάς στην, ούτως ή άλλως, απομακρυσμένη από τα κλασικά οικονομικά πρότυπα έννοια του μικροαστού. Εξού και η παραπομπή στον καπιτάλα (βλ. προηγούμενο σχόλιο)

Απλά: Ο μικροαστός βάσει της μαρξιστικής (τουλάχιστον) οικονομικής θεωρίας είναι ο μικροϊδιοκτήτης της πόλης ή του χωριού που ζει αποκλειστικά ή κυρίως από τη δουλειά του, αμφιταλαντευόμενος μεταξύ αστικής τάξης και προλεταριάτου.

Ο μικροαστός όπως καθορίζεται με τα σημερινά πρότυπα είναι κυρίως ο μικροϋπαλληλάκος (γραφείου ή μη) που θέλει την ησυχία του, άρα και προτιμάει να αράζει στον καναπέ (τα τελευταία χρόνια ανακάλυψε και τα social media) και παρακολουθεί τους άλλους να βγάζουν το φίδι απ' την τρύπα ενώ αυτός καρπώνεται μεν τα αποτελέσματα των αγώνων τους, κοιτάζει δε την πάρτη του και πάνω απ' όλα αντιπαθεί και αποφεύγει τις αλλαγές. Για να το πω πιο παραστατικά: Ο μικροαστούλης του 2012 είναι αυτός που κράζει μεν την κυβέρνηση, τους μπάτσους, την Ευρώπη, τον καπιταλισμό, αλλά απώτερη επιθυμία του είνα να γυρίσουν όλα ως δια μαγείας στο μαγικό 2008 (πριν τα επεισόδια του Δεκέμβρη εννοείται) και να ξεπληρώνει τις κάρτες του με την ησυχία του. Αυτός, τουλάχιστον στο δικό μου μυαλό, είναι ο μικροαστούλης. Δεν είναι ούτε καν νοικοκυραίος, είναι πολύ πιο κάτω και πολύ πιο γλοιώδης κι απ' αυτόν ακόμη. Συνώνυμο θα μπορούσε να είναι ο μικροαστάκος που αναφέρει η Γκαλά, αλλά δεν το έχω ακούσει ποτέ μου. Όχι όμως ότι αυτό σημαίνει και τίποτα.

Αυτά ως προς το θεωρητικό μέρος. Ως προς το πρακτικό μέρος, κανείς δεν μπορεί να με κατηγορήσει ότι έχω κάνει καταχωρήσεις ή παραπομπές οι οποίες δεν λέγονται ή δεν ανταποκρίνονται σε πραγματικά και υφιστάμενα γλωσσικά και λεξηματικά δεδομενα, είτε διαδικτυακά, είτε σε πραγματικό, καθημερινό και ανθρώπινο λόγο -με εξαίρεση κάτι παπαριές που είχα καταχωρήσει τον πρώτο μήνα που έγραφα εδώ, και που κάνουνε μπαμ ότι δεν υπάρχουν. Αν το πάμε όμως έτσι, ο πρώτος αναμάρτητος ας πιάσει τον Πετρούσκα.

Εγώ χρησιμοποιώ το ουσιαστικό μικροαστούλης πολλά χρόνια τώρα με την έννοια που περιγράφω στην προηγούμενη παράγραφο, και κατά τα φαινόμενα δεν είμαι μόνος. Το αν είμαι σωστός ή λάθος είναι άλλο θέμα, που ίσως σηκώνει σχόλια.

Πρώτο και τελευταίο πραγματικό σεντόνι. Δεν περιγράφω άλλο.

Έλα ρε, και γω δεν τόχω ακούσει, αλλά πάντα έτσι τον έλεγα...

Προσώπικλυ δεν έχω τόσο θέμα με το μικροαστός ή μικροαστούλης, όσο με το γηπεδικά παράλογο τσουβάλιασμα του θέματος τ. αυτοί είναι κακοί και μικρόμυαλοι γιατί ακυρώνουν ολόκληρες κοινωνικές ομάδες κι εμείς τους ακυρώνουμε επειδή το κάνουν αυτό, το εξέλ μου δίνει κυκλική αναφορά. Το «εμείς είμαστε γαμάτοι οι άλλοι είναι μαλάκες» μου χτυπάει άσχημα ακόμα και αν πρόκειται για γενικώς αποδεκτές ισορροπίες - ναι, ασφαλώς ποιος θα πει ότι είναι καλό το φαινόμενο του μικροαστισμού; Κάτω οι μικροαστοί, κάτω οι βλάκες, κάτω οι φασίστες, κάτω οι εχθροί της πατρίδας, γτφ, κάτω το τσουβάλιασμα ρε γμτ, με τι κριτήρια βάζει κανείς την ταμπέλα; Πώς ξέρεις ποια είναι πραγματικά η μάγισσα και αποφασίζεις να την κάψεις;

Η ταμπέλα δεν μου κάθεται εντάξει. Όταν θα τα πάρω με τη μαλάκω τη γειτόνισσα που με κουτσομπολεύει, δεν θα είναι ο μικροαστισμός της που με πειράζει, θα είναι ότι με βλάπτει και είναι καριόλα με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Και τον γκεβάρα να έχει στο μαξιλάρι της πάλι καριόλα θα είναι.

Επί του λήμματος - νταξναούμ κάδμους, τι μικροαστός τι μικροαστούλης, μάλλον όμως είσαι απαυτούς που λερώνουν το δπ έτσι δεν είναι; με αυτούς δεν είσαι; εγώ είμαι με αυτούς που ποτέ δεν ανεβάζουν κακό λήμμα, με αυτούς είμαι :P

Θα συμφωνήσω με την γκαλά με το ότι όποιος εξαπολύει μειωτικούς χαρακτηρισμούς (ταξικούς ή φυλετικούς, το ίδιο μου κάνει) με υπεροπτικό και αυτάρεσκο τρόπο είναι σούργελο. Από την άλλη, μη πέφτουμε στην λούμπα να πυροβολούμε τον πιανίστα λημματοδότη: το παραπάνω ρεσιτάλ του death ήταν εξόχως βιρτουόζικο.

Ρε παίδες, προφανώς το

μάλλον όμως είσαι απαυτούς που λερώνουν το δπ έτσι δεν είναι; με αυτούς δεν είσαι; εγώ είμαι με αυτούς που ποτέ δεν ανεβάζουν κακό λήμμα

ήταν καθαρά αυτοσαρκαστικό (πολλές φορές έχουν μαυριστεί τα λήμματά μου και ίσως δικαιολογημένα κάποια απαυτά ως οριακά σλανγκ) και σε καμία περίπτωση δεν την είπα στον κάδμο που εκτιμώ ιδιαίτερα ως λημματοδότη και νόμιζα ότι είχε γίνει ήδη κατανοητό, ρε τι είσαστε εσείς! Τι τα θέλω τα αστειάκια...

ωχχχχχχ, μπερδευτήκαμενε πάλι... ε ναι ρε, πλάκα έκανε!

λοιπόν, κρατάμε απ' όλη αυτή την ιστορία ότι: το λήμμα (η λέξη) σε κάποιους κάνει, σε κάποιους όχι, ο ορισμός είναι μια χαρούλα και ότι λυπούμαστε για την πραγματικότητα (που περιγράφει ο ορισμός) αλλά τι να κάνουμε, c'est la vie!

Νομίζω ότι η ουσία είναι η καταχωρισιμότητα ή μη του μικροαστούλη ως λήμματος. Αυτό που λέω επάνω είναι ότι από τη στιγμή που προκύπτει μεταφορά σημασίας, κττμγ είναι καταχωρήσιμο.

Για τις ταμπέλες: Σλανγκικώς μιλώντας, δεν νομίζω ότι μπορεί να υπάρχει χαρακτηρισμός προσώπου/ πράγματος/ κατάστασης που στο συγκεκριμένο ρέτζιστερ να μην κουβαλάει ή να μην κολλάει και από μία ταμπέλα. Αυτή νομίζω είναι και η ουσία του. Εναλλακτικά δεν μιλάμε για σλανγκ, μιλάμε για πολιτικώς ορθό λόγο (όλοι διαφορετικοί, όλοι ίσοι). Το αν κάποιος ενστερνίζεται ή όχι τις ταμπέλες αυτές, ταξικές ή οτιδήποτε, είναι τελείως άλλο (και προσωπικό) ζήτημα, τελείως εκτός τόπου σε λεξικογραφικό έργο, εφόσον η λεξικογραφία λειτουργεί περιγραφικά κι όχι ρυθμιστικά. Αλλιώς, ας σβήσουμε ότι ρατσιστικό (με οποιαδήποτε έννοια) υπάρχει στο σλανγκρ, να' μαστε όλοι καλά, γεμάτοι γλωσσική και λεξιακή ευζωΐα, αγνότητα και καθαρότητα.

Για το λέρωμα του ΔΠ, εντάξει, έγινε παρεξήγηση, δεν υπάρχει λόγος να επεκταθούμε. Εγώ απλά σπάστηκα επειδή ο νεκροφιλόσοφερ έφτασε μέχρι και στο σημείο να απολογηθεί για την καταχώριση, πράγμα κττμγ παντελώς άδικο.

χεχε, δεν πειράζει, έτσι μάθαμε και ποιος ήταν ο νονός.

θα ήθελα μια τούρτα για το σπίτι

επί τη ονομαστική σου εορτή;

εγώ την λέξη δεν την ξέρω, αλλά ως γνωστόν αυτό (ιδίως όταν το λέω εγώ) δεν πα να πει κ πολλά. εμένα το ζήτημά μου είναι ότι ο ορισμός μου κάνει περισσότερο για ανάλυση αυτού που ο γράφων βλέπει ως κακομοίρη μικροαστό (το οποίο είναι ενδιαφέρον για πολλούς λόγους), παρά ένας ορισμός που δικαιολογεί την ύπαρξη της λέξης ως λήμμα.

τέτοιου τύπου κείμενα προφανώς χρειάζονται, κ το ότι δεν μπορεί κάποιος να ανεβάσει κείμενο παρά ως ορισμό ή σχόλιο είναι αδυναμία του σάη που όταν με το καλό κτλ θα διορθωθεί. αλλά εξακολουθώ να θεωρώ ότι δεν πρόκειται για ορισμό λήμματος.

τώρα για το πολιτικό κομμάτι της κουβέντας συγγνώμη, αλλά θα απέχω.

Νομίζω είμαστε πάτσι :D

Παιδιά, να οργανωθούμε λίγο.

Δεν σας αρέσει το παρόν λήμμα επειδή:

α) Δεν είναι άξιο καταχώρισης, τουτέστιν σεσινεπάσλανγκ;
β) Το λήμμα σαν γραφή είναι πιο μπλογκάτο και όχι λεξικογραφικό;
γ) Το λήμμα είναι απαξιωτικό/ ρατσιστικό/ κάτι άλλο; δ) Όλα τα παραπάνω
ε) Άλλοι λόγοι
στ) Δεν ξέρω/ δεν απαντώ
ζ) Δε γαμιέσαι απογεματιάτικα που μου θες και γκάλοπ;

Επιτρέπονται παραπάνω από μία απαντήσεις. Ότι έχετε ευχαρίστηση, είναι για καλό σκοπό.

ζ :Ρ

δαγκωτό :Ρ

εμένα δε μου αρέσει γιατί ο ορισμός δεν δίνει υπόσταση έννοιας στην λέξη, η οποία χρήστες του σάητ που έχουν πρόσωπο λένε ότι υφίσταται ως έννοια. αν είναι κείμενο με απόψεις να το δούμε ως τέτοιο, αλλά ορισμός κττμγ δεν είναι κ αν η λέξη είναι διακριτή απ' την λέξη μικροαστός της χρειάζεται άλλος ορισμός.

Επειδή θέλω να γράψω ένα ακόμα στο ίδιο κλίμα, υπάρχουν όροι που καθορίζουν το χαρακτήρα των λημμάτων;;;

(στον ίδιο περίπου χαρακτήρα με τον μικροαστούλη, όσον αφορά στον τρόπο γραφής, θεωρώ ότι είναι και η θείτσα, το οποίο και προσκυνώ ταπεινά)

η σημασία της λέξης μικροαστούλης δε διακρίνεται από αυτή της λέξης μικροαστός, η οποία αποτελεί όντως έννοια. Αυτό δεν το σκέφτηκα, μιας και,όπως προείπα, βρήκα έτοιμη τη λέξη στο δημόσιο πρόχειρο, (αλλά και πάλι αυτό δε θεωρώ ότι θα με απέτρεπε από το κάνω την παραπάνω καταχώρηση).

Αν ψάχνουμε αναλογίες, η λέξη μικροαστούλης απέχει από τη λέξη μικροαστός, όσο και η λέξη μαλακούλης από τη λέξη μαλάκας. Η εννοιολογική διαφορά είναι ελάχιστη, αλλά υπαρκτή.

Το -ούλης προσδίδει το χαρακτηριστικό του γλοιώδους, το οποίο, ενδεχομένως, δεν έχει η αρχική έννοια (για παράδειγμα υπάρχουν μικροαστοί, που, με όλα τα άσχημά τους, είναι αξιοπρεπείς και όχι γλοιώδεις-κουτσομπόληδες κ.λπ).

Όσον αφορά σε αυτό που αναφέρθηκε παραπάνω, ότι δηλαδή αν σε κουτσομπολέψει κάποιος δε θα ενοχληθείς από το ότι είναι μικροαστούλης, αλλά από το κουτσομπολιό καθαυτό. Μα, η λέξη μικροαστούλης δεν είναι από μόνη της αυτή που ενοχλεί! Είναι μια λέξη, με χαρακτήρα συμβατικό, όπως όλες, και περικλείει κάποια προσδιοριστικά χαρακτηριστικά του προσώπου στο οποίο αναφέρεται!

Το άσχημο με τον μικροαστούλη είναι ότι συγκεντρώνει πολλά αρνητικά χαρακτηριστικά και, επομένως, αφορά άτομα άκρως ενοχλητικά και γλοιώδη. Η επανάληψη ενοχλητικών συνηθειών σε βάρος άλλων είναι αυτό που ενοχλεί και η ύπαρξη πολλών και τόσο έντονων χαρακτηριστικών σε ένα μόνο άτομο (αντιπροσωπευτικό της κατηγορίας, σε κάθε περίπτωση) είναι αυτή που τον διακρίνει σε ξεχωριστή ομάδα.

Η λέξη θεωρώ ότι ορίζεται κατά βάση με την πρώτη παράγραφο της καταχώρησης και στη συνέχεια αποδίδονται (ίσως όχι και τόσο σαφώς, ίσως υπεραπλουστευτικά, αλλά αποδίδονται) τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του μικροαστούλη. Αν υπάρχει άλλος, καλύτερος και πιο περιγραφικός ορισμός, ειλικρινά θα τον διάβαζα με ενδιαφέρον.

Και τέλος, θα ήθελα να πω τη γνώμη μου για το «τσουβάλιασμα» και τις «ταμπέλες». Θεωρώ ότι εν προκειμένω (παραπάνω επέκταση δε θα είχε νόημα) οι κεντρικοί άξονες γύρω από τους οποίους συγκροτείται η έννοια του μικροαστούλη, είναι αρκετοί ώστε να δημιουργηθεί και να χρησιμοποιείται ο αρχικός μας όρος.

Ο μικροαστούλης υπάρχει ως σαφής ομάδα και ο όρος απλά την περιγράφει. Τα χαρακτηριστικά του στοιχεία είναι όλα όσα κττμγ αναφέρω στο αρχικό μου ποστ. Η λέξη «μικροαστούλης» δεν κάνει τίποτα παραπάνω από το να εκφράζει λεκτικά αυτή την κατηγορία πληθυσμού. Η ύπαρξη της ομάδας δημιουργεί την ανάγκη να προκύψει περιγραφική λέξη και όχι το αντίστροφο.

χαχαχα βράστα!

να διευκρινίσω ότι άλλο «λήμμα» = η ίδια η λέξη, και άλλο «ορισμός» = το σεντόνι, μην τα ρδεμπεύουμε.

ξαναλέω λοιπόν (γιατί δεν το βλέπω στο γκάλοπ) ότι προσώπικλυ αυτό που δεν μου κάνει είναι το λήμμα - λέξη, τα υποδέλοιπα είναι μια χαρά (τώρα αν σφωνούμε 100% ή όχι δεν σημαίνει τίποτα για το λήμμα λέξη, ούτε και σημαίνει το β ή το γ). Κι όταν λέω «δεν μου κάνει» εννοώ πως μου φαίνεται πιο πολύ για απλό υποκοριστικό (κατά το αυγό - αυγουλάκι που είπε και τζίζας) παρά ως υποκοριστικό που έχει αυτονομηθεί και σημαίνει πια μόνο του κάτι (άλλο θεία, άλλο θείτσα).

τεσπα, σιγά τα ωά, μου φαίνεται ότι έχει κομπλεξαριστεί ο συγγραφεύ (σικ) κι ότι το περιπλέξαμε το πράμα όσο δε μπάει, γράψε παιδί μου και το άλλο σου σεντόνι, άντε να ξεκολλήσουμε από δω.

γράφαμε μαζί.

(μιλώντας για λήμματα... ε;;)

Έγραψα το τελευταίο μου σεντόνι για το παραπάνω λήμμα και σταματάω κάπου εδώ (εκτός κι αν υπάρξει ανάγκη).

Εντός ολίγων ωρών θα αναρτήσω - εν μέσω εξεταστικής, βέβαια - και το δεύτερο σεντουόνjι μου (προφέρεται με το γνωστό νjι - σαν το αντίστοιχο -λjι), αν και περιμένω άλλα τόσα σχόλια και για εκείνο...

Το έχω ερωτευτεί αυτό το site!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ωραία! περιμένουμε με ανοιχτά τα πόδια.

ορμόνες

(αγαπητοί sorry! Σκέφτηκα φωναχτά!) Εμένα μου φτάνει μια σοκολατένια καρδιά και ένα μπουκέτο κόκκινα τριαντάφυλλα...

πάψε συ, άντε.

Αμάν πιά! παύω!

(έετς, σχάσαμε κι από δάυτονα, έχουμε σχάσει κι από τον βίκαρο, έναν έναν τους βάζουμε στη θέση τους)

(ενώ ο Hodj, πρέπει να μας έχει γράψει στα τέτοια του...)

Αυτό το πράμα στάνταρ το χετε πάθει: η σελίδα έχει μείνει ανοιχτή στο προηγούμενο σχόλιο, ξεκινάς να γράψεις απάντηση, χτυπάει το τηλέφωνο, μιλάς, ξαναγυρνάς και συνεχίζεις το σχόλιο, βαράει το κουδούνι πας βλέπεις ξαναγυρνάς και συνεχίζεις το σχόλιο κάνεις προεπισκόπηση, πατάς αποστολή, νταξ. Και μετά κάνεις ένα ριφρές και βλέπεις ότι πριν από σένα είχαν ποστάρει άλλοι τρεις. Σαν μια κρίση απουσίας - η ζωή συνεχίζεται πίσω σου κι εσύ κοιμάσαι. (πάτσι είμαι με τον κάδμο τεσπά)

Είσαι με τον Κάδμο;

Eγώ είμαι με την Ιωάννα, την Βέρα, την Καρολίν, τον Darin και τον Matt και μιλάμε.

εγώ, με τον βίκα. Στάντα.

Πάτση, είσαι κουτσομπόλης ή περίεργος;

Το γκάλοπ έληξε, αλλάζει ο χάρτης του σλανγκρ, ο λαός έστειλε ένα ηχηρότατο μήνυμα, η λαϊκή βούληση εκφράστηκε σαφέστατα. Vox populi και τα μυαλά στο μπλέντερ.

Πάμε γι' άλλα τώρα...

Έλα αηδίες νόμιζε ότι του την είπα, νομίζω ότι μου την είπε είμαστε πάτσι, το έγραψα παραπάνω, μετά είδα ότι έγραψαν κι άλλοι ενδιάμεσα και εξήγησα για ποιον πήγαινε το πάτσι που έγραψα πάτση μου. Εσύ είσαι με η. Να τώρα την είπε και σε σένα που ξέρεις από καλό λογοπαίγνιο, λίγο τσιτωμένο τον κόβω αλλά ποιος δεν είναι αυτές τις μέρες. Μάκια μάκια όπα όπα.

Περίεργος ο Πάτσης;!

Απλώς αστειευόμουν, δήθεν εκλαμβάνοντας το «πάτσι» της Galadriel σαν να απευθυνόταν σε εμένα, εξ αιτίας του ψευδωνύμου μου.

Με κανέναν άλλο θα παρεξηγηθώ; Ελάτε, τώρα που γυρίζει.

Δεν σχολιάζω άλλο.

Όχι ρε, κουλ! Χαλαρουά, μην τρλενουά!

ΕΙΠΕΣ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΝΑ ΜΟΥ;;;;

Πάντως, διαβάζοντας μόλις τώρα τον ορισμό θα ήθελα να σημειώσω ότι είναι ελλιπέστατος και καθόλου μα καθόλου αντικειμενικός. Από μαρξιστικής δε οπτικής δεν αναλύονται καθόλου οι λόγοι που οδήγησαν στην ύπαρξη του φαινομένου τούτου, μηδέ το πως εξυπηρετούν τον καπιταλισμό τέτοιου είδους άθρωποι και οι ταξικές τους καταβολές και αλληλοεπιδράσεις. Να προσθέσω επίσης, ρεφορμίζοντας, ότι ούτε οι ψυχοσοσιολογικές αιτιάσεις έχουν αναφερθεί.

Οπότε, εγώ, και οι, Ιωάννα, Βέρα, Καρολίν, Darin και Matt, δηλαδή η συνεύλεση των οινοπινόντων, αποφασίσαμε ότι ούτε ως καταχώρηση blog στέκει, ούτε σεσινεσπασλανγκ είναι και δικαίως έχει ξεσηκώσει τις σλανγκικές μάζες.

Α, και patsis ρουλζ!

(καλά, θα τους τρελάνουμε τους αθρώποι στο τέλος)

Αν ανέλυε όοοοοοοολα τα παραπάνω, θα ήταν τόμος- έκδοση του Πανεπιστημίου Κρήτης... Κι επίσης αν εξετάσουμε όλα τα λήμματα με επιστημονικά κριτήρια, κανένα δε νομίζω να στέκει (εκτός κι αν τα εξετάσουμε με ψευδοεπιστημονικά- μέρος του οποίου και το νέιμ ντρόπινγκ που γίνεται παραπάνω).

Κι αν είναι να εφαρμόσουμε επιστημονικά κριτήρια, θα πρέπει να λάβουμε υπ' όψιν μας έρευνες, μελέτες, βιβλιογραφίες κ.τ.ό.

Δε νομίζω, εξάλλου, ότι το site απαιτεί τόση σπουδή, ούτε ότι ο χαρακτήρας του είναι επιστημονικός. πόσω μάλλον αφού ενθαρρύνει τον σαρκασμό και τη δόση ειρωνείας ανάμεικτης με χιούμορ.

Death + philosophy = psofology;

;)

ρε καημένε ντεθ, τι σου έμελλε να πάθεις εδώ μέσα... μην τσιμπάς, έχουμε ξεφύγει τελείως, μαζική υστερία ένα πράμα, θα μας περάσει μόλις ανεβάσεις το άλλο σου λήμμα, υπόσχομαι.

(να επιβεβαιώσω ότι έχεις καταλάβει ότι κάνουμε πλάκα, ε;)

Βέβαια! Απλά με τόσα σχόλια έπαθα πλάκα και πελάγωσα!!! Θα επιστρέψω σύντομα «με την καινούργια μου δουλειά» :P

(ο Mr.Cadmus φαίνεται να είναι η μούσα μου. Μου δίνουν έμπνευση οι καταχωρίσεις του στο δημόσιο πρόχειρο, κι έτσι ανέλαβα δύο ακόμα ορισμούς του :P )

Eμείς πάντως οι Μαρξιστές - Λενινιστές, σκέψη Μάο, γραμμή Xότζα δεν κάνουμε ποτέ πλάκα...

Ντάξει, προσκυνώ...!!!

Στα υποκοριστικά παίζει και το νεοταξόπουλο.

Και ο νεοταξούλης. Αλλά μιας κι έπιασες τα υποκοριστικά, ένα ακόμη δημοφιλές είναι ο διεθνιστούλης.

Θα μπορούσε να ανέβει στα πλαίσια του σλανγκικού fair play, αλλά η παρεξήγηση είναι μάλλον στάνταρ, οπότε...

Ίσως η λύση είναι να ανέβει ένα λήμμα- ομπρέλα -ουλης που να περιλαμβάνονται όλα αυτά και να ανανεώνεται. Και ίσως να έχει και ενδείξεις συχνότητας στο καθένα λ.χ. από τον γούγλη. Αλλά για να αναλυθεί πρωτίστως γλωσσικά αυτό το θέμα, δηλαδή το γιατί προτιμούμε ειδικά ορισμένα να τα λέμε σε -ουλης, ενώ άλλα καθόλου ή λιγότερο, θέλει πολλά κότσια.

Mπορούμε επίσης να γράψουμε και ένα κοινωνιολογικό λεξικό ή μιά σεσινεπασλανκοπαίδια...

σφωνώ με το λήμμα ομπρέλλα -ούλης. Άντε, το προσθέτω και εδώ.

Εγώ μέσα στην εβδομάδα θα ανεβάσω τον «αριστερούλη»... Ο οποίος διαφέρει από τον αριστερό, άρα δε θα κατηγορηθώ πάλι για επικαλυπτόμενες έννοιες :D

Τους χθεσινούς αριστερούς και σημερινούς μικροαστούληδες κάποτε τους λέγανε υβριστικά ενταγμένους, σκέτο. Π.χ. «Εσύ τι μιλάς για αριστερά σε ενταγμένε;».

Δυστυχώς άλλα στοιχεία δεν έχω, δεν ξέρω καν ήταν αρκετά αυτόνομο και διαδεδομένο για να σταθεί σαν καταχώρηση. Αν το ξέρει και κανένας άλλος και μπορεί να το επιβεβαιώσει ας το ανεβάσει.