Χειρωνακτική τεχνική πειθούς που συνοδεύει τον λόγο.

Σε αντίθεση με τα κοινά αθλήματα, το επιτραπέζιο καράτε δεν καθορίζεται από ακριβείς κανόνες. Συνηθέστερα, ο παίκτης βρίσκεται όπισθεν οριζόντιας επιφάνειας, όπου και εκτελεί τις κινήσεις του. Αλλά όχι πάντα.

Ο βιρτουόζος θα παίξει και στον αέρα ωσάν να υπάρχει μια νοητή επιφάνεια καθορισμού. Αλλά όχι όλοι.

Η πλειοψηφία τους θα απαιτήσει την σταθερότητα του τραπεζιού νιώθοντας έτσι «εντός έδρας», δίνοντας, δηλαδή, χώρο στις παλάμες τους. Αλλά όχι μόνο.

Ολόκληρο το χέρι παίρνει μέρος και τροφοδοτεί την μαεστρία του ιδιοκτήτη στην οπτική συγκεκριμενοποίηση των επιχειρημάτων του με τα δάχτυλα ως πρωταγωνιστή. Αλλά όχι έτσι.

Οι χειρομορφές που μονοπωλούν το γήπεδο είναι η γροθιά, η τεντωμένη, και η ορθήγωνη παλάμη (δάχτυλα προς τα μέσα) που συναντώνται ποικιλοτρόπως και ποικιλοβρόντως με αυτό όταν ο παίκτης επιλέξει να δώσει μορφή και έμφαση στο επιχείρημα. Αλλά όχι τότε.

Οι κινήσεις γίνονται καθ' όλη τη διάρκεια του λόγου σχηματοποιώντας ιδεατά τις σκέψεις που προφέρονται και είναι μάλιστα δηλωτικές του χαρακτήρα του παίκτη: η απόσταση και η αυστηρότητα των χεριών, η αβρότητα και η συχνότητα των κινήσεων, η ποικιλία των χειρομορφών, η αντιστοιχία με τις εκφράσεις του προσώπου, τον χαρακτηρίζουν. Αλλά όχι απλά.

Η γνώση της γλώσσας του σώματος είναι καταλυτικής σημασίας για την κατανόηση της τακτικής του αντίπαλου παίκτη, σαν συμπλήρωμα του Σοπενχαουερικού The Art of Always Being Right για τα τεχνάσματα του λόγου: σε φιλικούς αγώνες οι λεπτομέρειες αυτές είναι ευκολότερα αντιληπτές λόγω οικειότητας. Αλλά όχι εκεί.

Οι χαρακτηριστικότερες αναμετρήσεις γίνονται σε επαγγελματικά έδρανα: πολιτικοί κάθε καρυδιάς, μουμουέδες, δικηγόροι, δημόσιοι λογύδριοι και λοιποί τέτχοι είναι στον πρωταθλητισμό.

Καμία στολή, κανένα εξάρτημα δεν χρησιμοποιείται. Μοναδική εξαίρεση ο ανούσιος, και καλά ντόμπρος λόγος, γνωστός και ως ξύλινος, με σήμα τον Mokujin, κατά τον οποίο οι κινήσεις είναι μηχανιστικές (συνήθως αντιφάσκουν με τα λεγόμενα), σαν να είχαν οδηγό κάποιο βοήθημα.

Στόχος του επιτραπέζιου καράτε είναι η εκφραστική πληρότητα των επιχειρημάτων, παρέχοντας μια χειρωνακτική ευφράδεια δίπλα στην προφορική. Δεν υπάρχει νικητής παρά μόνο αυτός που, εκτός από την υπέροχη γεύση του Νέσκουικ, κερδίζει τις εντυπώσεις των θεατών.

(περσινός ανύπαρκτος διάλογος)
- Ρε μπουνταλά, άλλαξε κανάλι και δεν τις μπορώ αυτές τσμαλακίες!
- ΓΑΠ φίλε. Κοίτα τσακπινιά. Μπάστα να δούμε τι ξεφουρνίζει...
- Δεν κόβεις τον εμετό να δούμε καν' αθλητικό λέω 'γω;
- Δεν έχει καλύτερο, σε μιλάω. Δες ο Γιωργάκης στο έδρανο, επιτραπέζιος καρατερίστας Α' εθνικής!
- Ξεκάθαρα. Αφού νοιάζεται για όλους μας.
- Αυτός είναι. Ένας νταν-ρτανιάν!

(από varsamakos, 22/04/12)(από joe909, 22/04/12)

Got a better definition? Add it!

Published
Last modified