Περιπαιχτική έκφραση πονηρής αποδοκιμασίας που χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις όπου θέλουμε να ξεσκεπάσουμε τον συνομιλητή μας, ο οποίος αφηγείται ένα ντροπιαστικό ή αστείο γεγονός που και καλά συνέβη σε κάποιον τρίτο. Με τη χρήση αυτής δηλαδή, υπονοούμε εμμέσως πλην σαφώς, ότι το εν λόγω γεγονός συνέβη στον ίδιο.
Προσοχή: Η έκφραση μένει πάντα ως έχει, στο 1ο πρόσωπο.
Συναντάται σπανιότερα και σε περιπτώσεις όπου αναφερόμαστε σε εμάς τους ίδιους, με διάθεση αυτοσαρκασμού.
- ...στον στρατό που λες, ήταν ένας τύπος, άκουσα, που ψάρωσε τόσο πολύ από τις φωνές του λοχαγού για τη καθαριότητα του όπλου, που το πήρε μαζί του στην άδεια σπίτι του να το καθαρίσει και...
- Ναι, ναι, όχι εγώ ένας φίλος μου...
