Φράση, απόλυτης αμηχανίας (αρχικά) και απόλυτης αδιαφορίας (τελικά), όταν συνομιλούμε με άτομο - φάντασμα, από αυτούς / αυτές που ευχόμαστε να τους είχαμε ξεχάσει, αλλά «συμπτωματικά» και ατυχηματικά, συναπαντάμε, σε όχι και τόσο ανύποπτο χώρο ή και χρόνο.
- Ρε Μάνο! Pεεε συυ μάνο και συ εδώ;;; Brendan Perry. Εεε έπρεπε να το περιμένω, που ‘σαι ρε, τόσα χρόνια;;; Χάθ'κες ρε ... (κ.λπ. κ.λπ.)
- Εεε... Μηνάς όχι Μάνος, εεε; Της Λένας το καρντάσι δεν είσαι; Long time no see!
- Ναι ρε ΣΥ λέμε. Τι κάνει η μάνα σου ρε;
- Αμπόθανε το 1999.
- ... Α!
- ...
- ...
- Όλα καλά κατά τα άλλα;;
- Μουυυ.
- Μάλιστα, χάρηκα που έμαθα νέα σου.
- Και εγώ, να τα λέμε...
- Γειά χαρά!!
- Γειά χαράδρα comrade!
