Όταν φτερνιζόμαστε, παίρνουμε ανάσα σηκώνοντας λίγο το κεφάλι και με το φτέρνισμα το κατεβάζουμε κάπως, αλλά με όλη μας την δύναμη, όπως στην περίπτωση της καταφάσεως-επιβεβαιώσεως.
Από αυτό προέρχεται και η φράση όταν κάποιος λέει κάτι και κατά τύχη συγχρόνως φτερνισθεί να λέει (αψού!) ''και αλήθεια λέω''.
