Ο μουσικός προσανατολισμός των νέων εν Ελλάδι.

Άπαντες οι εξ Ελλάδος νεανίες περνούν διάφορες μουσικές φάσεις κατά τη διάρκεια της νεότητός τους.

Αφού περάσουν την παιδική φάση που κρατάει συνήθως μέχρι Πρώτη ή, το πολύ, Δευτέρα Γυμνασίου και αποτελείται από τεράστιο εύρος μουσικών επιλογών -που άνετα συνδυάζουν Τζένιφερ Λόπεζ με Μετάλλικα και καπάκια Πάνο Κιάμο- αρχίζουν να χωρίζονται σε ομάδες.

Οι ομάδες είναι οι εξής:

  • οι χιπχοπάδες: αλάνικο ύφος, φαρδιά ρούχα, μάγκικη ομιλία και άλλες τέτοιες αρχιδιές χαρακτηρίζουν του νέους χιπχοπ όπως Τζέι ζ, 50σεντ κλπ. Πίνουν μπάφους ακόμα και να μην τους αρέσει. Οι γυναίκες του συγκεκριμένου ρεύματος είναι για τον πούτσο.
  • μεταλλάδες: Μαύροι, κακοί, άγριοι και αντικοινωνικοί. Οι μεταλλάδες της σημερινής νεολαίας είναι τελείως γραφικοί. Αποφεύγουν ρητά οποιοδήποτε άλλο είδος μουσικής, ακόμα και αν στο σπίτι κρυφακούνε Κιάμο. Φοράνε μαύρα καρφιά στα χέρια, πίνουν μπύρες και είναι πολύ «κάφροι» και κακοί. Το χιούμορ των αγοριών μεταλλάδων χαρακτηρίζεται καλούτσικο. Οι γυναίκες του συγκεκριμένου ρεύματος είναι, ως επί το πλείστον, για τον πούτσο, με μερικές εξαιρέσεις που αγγίζουν την σφαίρα του αρεστού.
  • Mainstreamάδες-μπουζουκ-όβιοι-allaroundάδες: ευρεία κατηγορία η οποία ακούει με ευκολία όλα τα είδη μουσικής εκτός από trance και metal. Οι άντρες αυτής της ομάδας συνήθως διακρίνονται από έναν λεμεδίστικο τζιτζιφιογκισμό, μουνοδουλισμό και δεξιισμό και είναι οι αυριανοί λασσικοί μαλάκες Έλληνες. (Όχι ότι οι παραπάνω δεν είναι, απλά αυτοί το ξέρουν κιόλας). Καπνίζουν George Karelias, Marlboro, Davidoff, και κάνουν τα πάντα για να δείξουν λεφτάδες, large και μοδάτοι, σημειώνοντας μεγάλη αποτυχία και στα τρία. Οι γυναίκες του συγκεκριμένου ρεύματος συνηθίζουν να είναι μουνάρες, τριγυρίζονται πάντα από 5-6 σάλιαγκες οι οποίοι δεν τις γαμάνε ποτέ. Κάγκουρες από επιλογή, λιμοκοντόροι της δεκάρας, αυριανά τελειώματα που θα χρωστάνε 10 δάνεια, εν ολίγοις.

    Αυτές είναι οι 3 κύριες κατηγορίες που υπάρχουν μέχρι το τέλος του λυκείου. Στα φοιτητικά χρόνια, τα πράγματα περιορίζονται. Οι κατηγορίες συγχωνεύονται και προκύπτουν οι εξής νέες:

  • οι μπουζουκόβιοι: Κλασικοί φοιτητές που ξημεροβραδιάζονται στα μπουζούκια και το θεωρούν τιμή τους. Οι χιπχοπάδες πλέον δεν υπάρχουν, καθώς ενσωματώθηκαν με τους μπουζουκόβιους. Ακούνε και καλά ότι είναι ιν, αλλά ουσιαστικά δεν κρύβεται η αγάπη τους για το ευτελές, ανούσιο, χαζό, ελληνικό λαϊκό τραγούδι. Είναι πλέον ολοκληρωμένα μέλη της ελληνικής κοινωνίας. Κλασικοί μαλάκες Έλληνες, δηλαδή. Από τα 18 τους. Κρίμα.

  • οι αλτέρνατιβ: πρώην ροκάδες ή μεταλλάδες, οι αλτερνατίβες έχουν βρει τον εναλλακτικό προσανατολισμό τους στη μουσική. Ακούνε όλα τα παρακλάδια της αλτέρνατιβ, indie σκηνής -σε γενικές γραμμές, ποιοτική μουσική. Προσοχή: δεν πρέπει να συγχέονται με τους μούφα αλτέρνατιβ, τους λεγομενους ΛΑΤΕΡΝΑτιβ, οι οποίοι το παίζουν εναλλακτικοί, καταντώντας πιο κλασικοί κι απ' τους κλασικούς μαλάκες Έλληνες.

...

Pimp up my Slang, Sista!  (από Vrastaman, 18/03/09)

Got a better definition? Add it!

Published
Last modified

Ο εναλλακτικός, ειδικά και ορισμένα.

(Ελαφρώς) πιο πλυμένος από ΚΝίτη, ο ανήρ εντεχνindie ξεχωρίζει για το 1 ράστο που συνήθως καλλιεργεί ή το μαλλί τύπου tribal (ολούθε ξυρισμένο και όπισθεν χαιτίδιον) και το μούσι 18 ημερών.

Το θήλυ εντεχνindie σπουδάζει αρχιτεκτονική ή καλές τέχνες, έχει επίσης ράστο και φοράει παπούτσια τύπου μπαρέτας. Συνήθως δεν έχει ύψος άνω του 1.65.

Ακούει συγκροτήματα τύπου Godspeed u black emperor αλλά παραδέχεται και τον Θανάση Παπακωνσταντίνου.

Αγαπημένο bar: Άνθρωπος

- Ρε Μάκη πάμε κανα Άνθρωπο σήμερα; Ακούω ωραίο είναι.
- Πού ρε μαλάκα; Εκεί είναι τίγκα στον ούγκανο και στον εντεχνindie. Δεν πάμε booze να δούμε καμιά λεσβία καλύτερα;

Got a better definition? Add it!

Published
Last modified