Υπάρχει ακόμα το καυλοπαγίδα στο ΔΠ, για κάθε ενδιαφερόμενο/η :-)
Ξέρω, «δε φταις εσύ...».
(τα στοιχεία είναι του 2009 από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους. Μισθοί και συντάξεις, €26,71 / Επιχορηγήσεις €19,81 / Πρωτογενείς δαπάνες €58,79)
Mea culpa για την διατύπωση, κι εγώ τα ψιλογάμησα - το 80% αναφέρεται σε δαπάνες μισθοδοσίας & συντάξεων δημοσίου συν επιχορηγήσεις του δημοσίου προς ταμεία και ΔΕΚΟ, σαν ποσοστό των πρωτογενών δημοσίων δαπανών. Το σύνολο δηλαδή του πάρτι κακοδιαχείρισης που μας οδήγησε σε αυτό το χάλι.
Διάλογο με πέτρες και τομάτες να κάνεις αλλού, αγαπητέ μπέτα.
Pitch a tent, αγαπημένη αμερικλανιά.
Κι όμως, υπάρχει στο Γούγλε!
Σωσσττός! Ο πάλαι ποτέ κάβουρας του σαητόστ κάποτε ανήρτησε και το τραβηγμένο-από-το-τριχωτό της-Ήβης ψυχολογικό καραμπεγλέρι.
Θένκια Τζόε (where are you going with that gun in your hand;)
Iron, κι εγώ ψυχικό το ήξερα, αλλά όπως προκύπτει και από τα γουγλοχτυπήματα το ψυχολογικό μοιάζει να επικράτησε στις νεότερες γενιές.
Ετς, εννοείται (^&#%^$:*)
Πλαστική χειρουργός από την Κοινοπολιτεία Ανεξάρτητων Κρατών: Ταφτιάνα Σούκοβα.
Πολλοί Σέρβοι φαίνεται να διατηρούν έντονες ιστορικοϋστερικές μνήμες από τους Οθωμανούς και μια visceral απέχθεια προς την φίλη γείτονα που εμείς έχουμε προ πολλού αποβάλει.
Αποκτούσαν το κακώς εννοούμενο peace of mind ότι το παιδί τους δεν ήταν «τουρκόσπορος».
Σε πρόσφατο επαγγελματικό ταξίδι στην Σερβία ρώτησα τον διευθύνοντα σύμβουλο μιας προς ιδιωτικοποίηση εταιρίας εάν θα έβλεπε θετικά τυχόν επενδυτικό ενδιαφέρον από την Τουρκία. Με αποστόμωσε λέγοντας σκυθρωπά ότι επί τουρκοκρατίας, οι Σέρβοι πάντα έπνιγαν το πρωτότοκο παιδί τους, καθώς ο τοπικός Οθωμανός άρχοντας διατηρούσε το jus primae noctis...
(Υπάρχει και στη Βουκουρεστίου γιατρέμ, αλλά σαν της Τσιμισκή δεν είναι :p)
Σσσωσστός! Αγγλιστί: gazillions.
Στος! Συνειρμικά: πακετάρω => τοποθετώ συνδυαστικά => combinare => κομπίνα => κομπιναδόρος => πακετατζής κλπ κλπ
Την χρειάζεται το ψάρι όσο η γυναίκα τον άνδρα;
Ναι, αλλά θηλυκός γουστισμός. Ο μπαμπάς θα πει πουτσαρά μου, όχι πουτσαρίκο μου!
Και φύζικαλλυ, μικρή Βενετία στην Μύκονο, μικρή Σκάλα του Μιλάνο στην Σύρο, άντε και Little Italy στην ΝΥ.
No worries, Μπετ. Οι ντοματόλιθοι καλά θα κάναν να αποτελούσαν σχήμα λόγου και εκτός του βήματος αυτού, μα τους μακαρίτες συνάδελφους μου της Σταδίου, but I tigress που θάλεγε κι ο Χότζουλας. Τώρα αν το διαζύγιο από την πραγματικότητα είναι αποκλειστικό προνόμιο των φιλελέδων και όχι του κάθε λαικιστή που αποδίδει την χρεοκοπία μας στις ιδιαιτερότητες των τοκογλύφων τσολάκογλου που μας αεροψεκάζουν, με το χέρι στη καρδιά, δεν διαβλέπω πεδίο να συμφωνήσουμε οπότε peace n love.