μπλοκάκι

αντίστοιχη κατάσταση είναι κ η «σύμβαση έργου» με την οποία ουσιαστικά ο μηχανικός απολύεται κ επαναπροσλαμβάνεται ανάλογα με το αν έχει δουλειά γι αυτόν η εταιρεία, αλλά δεν γνωρίζω αργκοτική έκφραση ή έστω τυποποιημένη, πέραν της επίσημης.

[mod]Αφαιρέθηκε απαράδεκτο ή ξεκρέμαστο σχόλιο[/mod]

Βλ. και το ημέτερον πρεκαριάτο.

[mod]Αφαιρέθηκε απαράδεκτο ή ξεκρέμαστο σχόλιο[/mod]

Η παροχή υπηρεσιών με μπλοκ αποδείξεων δεν είναι «σχετικά νέα μορφή ελαστικής εργασίας». Αντιθέτως, σε ορισμένα επαγγέλματα (νομικοί, μηχανικοί,, κλπ) υπήρξε ο κανόνας και όχι η εξαίρεση, η δε χρήση του δεν συνεπάγεται ipso facto χαμηλότερες αμοιβές ή χειρότερες παροχές από τον μισθωτό με σύμβαση, τουναντίον! Σε κάθε περίπτωση, ο παρέχων την υπηρεσία είναι εγγεγραμμένος στο επιμελητήριο και τον αντίστοιχο ασφαλιστικό φορέα που τον αφορά και παρέχει τις υπηρεσίες του. Εκτός βέβαια εάν μιλάμε για μαύρη εργασία, χρήση ανασφάλιστων μεταναστών, κοκ, αυτό είναι άλλο θέμα, δεν άπτεται στον καπιταλισμό αλλά στην τραγική παράκαμψη των νόμων από ορισμένους ελληναράδες.

Στον καπιταλισμό του 19ου αιώνα πολύ απλά δεν υπήρχε ο (τριτογενής) τομέας παροχής υπηρεσιών όπως υπάρχει σήμερα και ωσεκτουτού η κλασική μαρξιστική «επιστήμη» τραβάει άγριο ζόρι στο να τον αντιμετωπίσει θεωρητικά και πρακτικά. That's another can of worms, αλλά αν θέλεις μπορώ να επεκταθώ.

Τέλος και το σχόλιο περί «σύμβασης έργου» είναι εντελώς άκυρο, ειδικά στα πλαίσια του τριτογενούς τομέα. Κάθε έργο έχει ιδιαιτερότητές και απαιτεί συγκεκριμένο μείγμα δεξιοτήτων (π.χ. μηχανικούς με προϋπηρεσία σε υδροηλεκτρικά έργα, αρχιτέκτονες με εξειδίκευση σε «έξυπνα ενεργειακά κτήρια», δικηγόρους που γνωρίζουν το κινέζικο δίκαιο, κλπ) Είναι εντελώς ανεδαφικό και αναποτελεσματικό για ένα σχήμα να είναι δεδομένο και όχι ευέλικτο, δεν θα είναι σε θέση να διεκδικήσει κανένα έργο!

Ρε παιδιά μην το γαμήσετε τώρα με τις διαγραφές, σοβαρευτείτε.
ή θα συζητήσετε σοβαρά (και δεν θα βγάλετε άκρη) αφού έχετε και οι δύο εδραιωμένες απόψεις ή κόψτε τα σχόλια και συμφωνήστε να μην ξαναντιπαρατεθείτε σε πολιτικού περιεχομένου λήμματα. Και καλό θα ήταν να σβήσετε και τις «σημειώσεις από την συντακτική ομάδα» γιατί -ακόμη κι αν κάνω λάθος- μένει η εντύπωση ότι αυτές οι σημειώσεις έχουν γραφτεί από δύο συγκεκριμένους μοντς (και μαζί σβήστε και το δικό μου σχόλιο)

@βράστα: αν διαβάσεις τον ορισμό μου, θα δεις ότι μιλάω για μηχανικούς που εργάζονται πλήρες ωράριο σε επιχείρηση, αλλά δεν είναι προσειλημμένοι. το μπλοκάκι καθαυτό δεν είναι νέα εφεύρεση, αλλά αυτή η κατάσταση είναι εξαιρετικά πρόσφατη.

@ σαλίνα: δεν είναι καθόλου θέμα πολιτικής. όταν κάποιος λέει κάτι, του παραθέτεις ολόκληρη κλάση αντιπαραδειγμάτων που αποδεικνύει ότι αυτό που λέει είναι λάθος κ σου απαντάει άλλα 'ντ' άλλα της παρασκευής το γάλα, είναι καθαρά θέμα του λεξικού, το πώς γράφονται οι ορισμοί κ το αν αυτοί που τους γράφουν ξέρουν τι σημαίνουν οι λέξεις που ορίζουν κ χρησιμοποιούν κ με ποιους κανόνες λογικής γράφεις σε ένα λεξικό. τα δικά μου σχόλια στο συγκεκριμένο λήμμα δεν είναι πολιτικά. ξέρω ότι κουράζουμε, αλλά θεωρώ το ζήτημα εξαιρετικά σημαντικό, αν θέλουμε να ξέρουμε τι κάνουμε. κ κυρίως, κυρίως, δεν είναι δυνατόν να διαβάζω ένα σχόλιο το απόγευμα κ το βράδυ που πάω να απαντήσω να έχει αλλάξει, όταν έχει γίνει πολλάκις θέμα γι αυτήν την πρακτική, η οποία είναι η μοναδική πρακτική στο σάη που προσιδιάζει σε καθεστώς το οποίο κάποιος χρήστης (ο ίδιος) χαρακτηρίζει φασιστικό.

Αν κατάλαβα καλά, ο ένας μοντ έσβησε το σχόλιο του άλλου μοντ; Πραγματικό μαδομόντι δηλαδή.

Λες δηλαδή ότι είναι τυχαίο που μέσα σε λίγες μέρες αρπαχτήκατε σε δύο λήμματα πολιτικο-οικονομικά; Αν ψάξω πολύ, θα βρω πολλά σχόλια (και το ίδιο σκληρά) κι από τους δυό σας σε λανθασμένους ορισμούς χωρίς κάποια πολιτική-ιδεολογική απόχρωση; Εγώ καταλαβαίνω ότι σου έθιξε τον μαρξισμό και του έθιξες τον καπιταλισμό. Αν δεν ήταν γνωστές οι πολιτικές σας τοποθετήσεις ίσως αυτοί οι ορισμοί και να πέρναγαν στο ντούκου ή, έστω, ο σχολιασμός θα ήταν λιγότερο σκληρός και σίγουρα όχι σε προσωπικό επίπεδο.

Νομίζω ότι η κοινή πρακτική είναι οι διαφωνίες σε κακό ορισμό καταρχήν να καταγράφονται στα σχόλια και/ή να ανεβαίνει συμπληρωματικός ορισμός. Διαγραφή ή τροποποίηση του υπάρχοντος ορισμού είναι στην κρίση του συντάκτη, ΑΝ πειστεί ότι έχει κάνει λάθος.
Αν κάνω λάθος διόρθωσέ με.

Για τα τροποποιημένα σχόλια, έχεις δίκιο. Επειδή όμως βλέπω ότι αυτή η πρακτική ενοχλεί επί τουλάστιχον διετία, θα πρέπει να παραδεχτείτε την ανικανότητά σας σαν κολεκτίβα να του τραβήξετε το αφτί. Μισή ντροπή δική του, μισή δική σας.

Στην ουσία της παρέμβασή μου, καταλαβαίνεις (κι εσύ κι ο άλλος) πόσο τραγικό είναι το μαδομόντι, που λέει και ο αγγίβε; Οταν αύριο θα αρπαχτώ και θα ξεκατινιαστώ με άλλον χρήστη, με τι αρχίδια θα έρθετε να με βάλετε στην θέση μου;

δεν είναι η πολιτική έξω απ' αυτό εντελώς, αλλά επιμένω ότι στην συγκεκριμένη κουβέντα δεν μίλησα πολιτικά, ακριβώς για να αποφύγω το άρπαγμα. όπως, για τον ίδιο λόγο, δεν διόρθωσα το καταφανώς λάθος κομμάτι του ορισμού όπως θα ίσως έκανα για κάποιον άλλον. όπως επίσης, για να αποφύγουμε το μαδομόντι (γαμώ τις λέξεις) δεν κάναμε τόσο καιρό αυτό που έγραψα στο σχόλιο που σβήστηκε, ότι στο εξής όποιο σχόλιο βλέπω εντιταρισμένο το σημαίνω και το σβήνω. η μιση ντροπή δική του, και η άλλη μισή, ε...στην κίνα βρίσκεται.

τώρα για το ξεκατίνιασμα, νομίζω το ξεκατίνιασμα θέλει δύο, κ εγώ δε νομίζω να ξεκατινιάστηκα, αν κ ομολογώ ότι μπήκα στον πειρασμό να γράψω τις καφρίλες. κ προσωπικά, θ' αφήσω κάποιον άλλον ψυχραιμότερο να σε βάλει στη θέση του, γιατί δεν κάνω για τέτοια πράματα εγώ...

Έχουν πλάκα βρε σαλινάκι, του την είπε ο ένας στο ένα λήμμα, του τη φύλαγε ο άλλος για το επόμενο, μπόιζ γουιλ μπι μπόιζ, παίζουνε.

[img]http://www.picgifs.com/baby-graphics/baby-graphics/laughing/baby-graphics-laughing-361390.gif[/img]

Ωραίο δόντι.

χχχιιχχιχιχιχγκα

αγκού!

Θέμα αλλαγής σχολίων άκα μοντουλοκατυνιάς: πολλές φορές οι μόντς παίρνουμε πιμί ή μοντοπιμί από χρήστες που θέλουν να αλλάξει κάτι στα σχόλιά τους. Προσωπικά το κάνω ευχαρίστως, δεν έχω δογματικές αγκυλώσεις. Στην προκειμένη περίπτωση, έκρινα ότι το επίμαχο σχόλιό μου προς τον Τζίζας ήταν αρκετά σκληρό, και πρόσθεσα το «φιλάκι;»στο τέλος. Το «σταλινικό» θα ήταν να άλλαζα σχόλιά μου που έχουν απαντηθεί. Αυτό το έχω κάνει 1-2 φορές και πάντα στα πλαίσια απόλυτης και αμοιβαίας πλάκας - ΟΥΔΕΠΟΤΕ για να μειώσω κάποιον.

Συμφωνώ ότι η διαφορά μου με τον Τζίζα δεν είναι πολιτική καθώς δεν είναι στο στυλ μου να επιβάλω γνώμες μου σε τρίτους ή να επιμένω να συμμορφωθούν σε αυτές. Και στα πλαίσια αυτού ακριβώς του φιλελευθερισμού δεν εξετίμησα καθόλου όταν ο τζίζας με απεκάλεσε «εμπαθή» επειδή απλούστατα ο ορισμός μου δεν συπέπεσε με την κοσμοθεωρία του και είχε την αξίωση να αλλάξω ή να κατεβάσω τον ορισμό. Αυτό πυροδότησε και το μαδομόντι. Αν αυτή η αυτάρεσκη, υπεροπτική και πατερναλιστική νοοτροπία δεν αποτελεί την πεμπτουσία του φασισμού, τότε δεν ξέρω τι την αποτελεί. Υπάρχουν δε αρκετά προηγούμενα απρόκλητων και πατερναλιστικών παρεμβάσεων του τζίζας κα έχουν ξενερώσει και απομακρύνει αξιόλογους χρήστες από το σάη (βλ. Παυλέα, κλπ). Δεσμεύομαι κι ότι στο εξής όποιο πατερναλιστικό και προσβλητικό σχόλιο βλέπω θα το σημαίνω και θα το σβήνω, η μισή ντροπή δική του, και η άλλη μισή, ε...στην Βόρεια Κορέα βρίσκεται.

@ γκλαμες Εχω αρχίσει να πιστεύω στους ψεκασμούς. Κάθε φορά που θα τύχει να τσακωθώ με φίλο ή συγγενή για πολιτικά (με την ευρύτερη έννοια) θα δω ότι γαμιέται ο Δίας κι εδώ μέσα.
Αν είμαι εγώ πιο ευαίσθητη και τα παρεξήγησα τα παιδιά, ζητώ ταπεινά συΓΚ-ΚΝώμη.

@ αγγίβε
πάρτο το μαδομόντι πλίζ, εκτός ότι γαμάει, τόχω παράπονο, από τότε που ήρθα τάχετε κόψει τα αυτοαναφορικά

@ βράστα
αν θα εντιτάρονται τα σχόλια ή όχι και πότε, θα πρέπει να το καθορίσετε με δικό σας εσωμοντουλικό κανονισμό και δεν θα πρέπει να τον παραβαίνει κανένας. Αν δεν έχετε να φτιάξετε.

Να πω τίποτα και για τις απειλές διαγραφής σχολίων από τον έν στον άλλο ή να ακούσω την γκαλα και να σας αφήσω να (τον) παίζεται;

Η Βόρια Κορέα είναι πατερναλιστική νομίζω. Προτείνω να αυτοδιορθωθεί το σχόλιο και μετά να αυτορουφηχθεί όλο το θρέντι σε μια μαύρη τρύπα άμεμπτης βαρύτητας.

@ Πάτση επιφυλάσσομαι να σε πλήξω συσιφόνικα εν εύθετω :Ρ

@ Αγίβε, να το ανεβάσεις πάραυτα με αφιέρωση τον τζίζας και την αφεντιά μου.

@Σαλίνα, λυπάμαι σίστα που σε στενοχωρήσαμε. Επί του παρόντος δεν υπάρχει σχετικός κανονισμός, πάγια θέση μου είναι τα λήμματα οποιουδήποτε χρήστη να μπορούν να αλλάζουν εάν το επιθυμεί, υπό τον όρο να μην έχουν απαντηθεί ήδη. Εξαίρεση βέβαια τα ορθογραφικά, τα οποία μπορούν να διορθώνονται οποτεδήποτε. Δεσμεύομαι το θέμα να τεθεί σε συζήτηση στα πλαίσια της (πφφφφ!) κλίκας.

@ Γκαλά - πάει και η Β. Κορέα, το φελέκι μου μέσα, το βλαστάρι Kim Jong Un διοργάνωσεσυναυλία με Μίκη Μάου η δε σύζυγός του κρατάει Dior τσάντα. Κι τι θα γένουμε εγώ χωρίς βαρβάρους και ο Τζίζας χωρίς χώρα που να του χορηγεί πολιτικό άσυλο;

Διόρθωση του σχόλιου προς Salina, παραπάνω: «..πάγια θέση μου είναι τα σχόλια οποιουδήποτε χρήστη...»

Να διαβάσω πρώτα το μαδομούνι να πάρω έμπνευση...

ωχ ρε πστ.... καλοκαιριάτικα... οι παλιοάντρες... δυο μέρες έλειψα και βρήκα γαυγάδες... πρέπει δηλαδή να πάρω θέση τώρα ως μοντ ή/και ως πολίτης σε θέματα που, στην παρούσα τουλάχιστον, τα έχω γραμμένα στα δώδεκά μου;;;

καλώς ή κακώς είμαι σε φάση δεν με νοιάζει μη σε νοιάζει και παρά τις καταπληκτικές ηθικές μου αρχές που τόσο έχουν εντυπωσιάσει τον βίκαρ ας πούμε, λέω να μην ασχοληθώ ούτε με το μαρξιστικοκαπιταλιστικό θέμα, ούτε με τα περί έντιτ στα σχόλια κλπ. σας αγαπώ.

Έλα δω ρε που πας να φύγεις! Άμα δε μιλήσεις εσύ κι ο άλλος κι ο παράλλος θ' αρχίσουν να ρωτάνε κι εμένα!

Για κάτσε καλά...

Και εγώ σάς αγαπώ. Εννοείται και τον Τζίζας.

εσύ μη μου κάνεις τον γλυκούλη, γιατί θα έρθει η ώρα που θα τα πούμε σαν άντρες οι δυο μας για το κάπνισμα (όχι τώρα, μην προσπαθήσεις, κάνω διακοπές) :Ρ

Ρουφιανοφεησμπουκάκι μέ´ καψές!

(να τι του κάνατε του ανθρώπου και δεν τολμά τώρα να μοντάρει το δακτυλογραφικό! αχαχαχαχχχχχ είστε όλοι τρελοί εδώ μέσα!!!!!)

για να λήξει το ζήτημα της εγκυρότητας του ορισμού, τα εξής.

εγώ αναφέρομαι σε εργαζόμενους (μηχανικούς) που βγάζουν δουλειά της επιχείρησης σε καθημερινή βάση κ μακροχρόνια. η φράση «δουλεύω μπλοκάκι» χρησιμοποιείται γι αυτήν την κατάσταση, η οποία είναι καινούργιο φρούτο, ή αν προϋπήρχε ήταν περιθωριακό φαινόμενο.

ο βράστα στο σχόλιό του αναφέρεται στους ελεύθερους επαγγελματίες (ή αυτοαπασχολούμενους, δεν θυμάμαι ποια είναι η σωστή λέξη) μηχανικούς, που είναι άλλη κατάσταση, προφανώς προϋπάρχουσα. αυτοί, απ' όσο ξέρω, δεν χρησιμοποιούν την φράση για να περιγράψουν τον τρόπο με τον οποίον ασκούν το επάγγελμα.

είναι γλωσσολογικά ενδιαφέρουσα η διαφορά ανάμεσα στο «δουλεύω μπλοκάκι» κ στο «είμαι ελεύθερος επαγγελματίας/αυτοαπασχολούμενος/φρηλάνσερ».

Και οι δύο περιπτώσεις αποτελούν υπεργολαβία. Δεν συμφωνώ ότι οι εργαζόμενοι υπεργολαβικά μηχανικοί είναι νέο φρούτο. Σε καλές εποχές, πολλοί μηχανικοί προτιμούν το μπλοκάκι από σχέση μισθωτού, καθώς έχουν την ευελιξία να χτυπάνε περισσότερα έργα. Όταν η οικονομία καλπάζει, ο επαγγελματίας εργαζόμενος έχει την πολυτέλεια να θέτει τους όρους της απασχόλησής του. Γιατί υπάρχουν κι άλλες πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια, κλπ κλπ.

Το πράμα αντιστρέφεται σε περιόδους οικονομικής κατάρρευσης (όπως κακή ώρα). Ο επαγγελματίας χάνει την διαπραγματευτική του ισχύ, καθώς έργα γιοκ. Πολλοί εργοδότες θα προκρίνουν το μπλοκάκι, στο μέτρο που έτσι μειώνεται το λειτουργικό κόστος (δεν παίζουν δώρα, άδειες, κλπ). Ο έξυπνος υπεργολάβος θα επιδιώξει ξεχωριστή συμφωνία με τον αναθέτοντα προκειμένου να πετύχει κάποιους καλύτερους όρους (π.χ. άδειες) - εάν διαθέτει εμπειρία / εξειδίκευση / κλπ που τον διαφοροποιεί μπορεί και να το πετύχει, αλλά μάλλον χλωμό. Το πάνω χέρι το έχει τώρα ο εργοδότης, κι αυτός όμως δεν αισθάνεται καλά.

ναι, ο καημένος. σπαράζει η καρδιά του όταν δεν καταβάλλει τα δεδουλευμένα ενώ η επιχείρηση καταγράφει κέρδη, ή όταν πετάει στον αμισθί εργαζόμενο το καρότο της πρόσληψης. το μπλοκάκι είναι ο μοναδικός τρόπος υπαγωγής τέτοιων επαγγελμάτων στην γενιά των x€, όπου x πλέον κ κλάσμα του 700, χωρίς σύγκρουση με το ΤΕΕ, καθώς ο κατώτερος μισθός είναι καθορισμένος αρκτεά υψηλότερα.

πάλι, όπως κ στην ξύλινη γλώσσα, αδυναμία διάκρισης των φαινομένων. ζητώ εξωτερική βοήθεια κ το παρατάω από πλευράς μου.

Οι μισθοί δεν καταβάλλονται από τα κέρδη μιας επιχείρησης (που μπορεί να είναι και απλά λογιστικά) αλλά από τις χρηματικές ροές.

ενώ τα πριμ κ τα μερίσματα καταβάλλονται ως ποσοστό των κερδών.

η διαφορά βέβαια είναι ότι τα πριμ κ τα μερίσματα μπορούν να παραμείνουν αριθμοί σε λογιστικά φύλλα έναντι χρήματος καθότι δεν ανήκουν στο κυκλοφορούν χρήμα, αλλά στο αποθησαυριζόμενο (πόσα πια να ξοδέψεις όταν κερδίζεις 30 χιλιάρικα το μήνα κ τα έξοδά σου τα καλύπτει η εταιρεία), ενώ οι μισθοί που δεν καταβάλλονται γίνονται χρέος γιατί αν καταβαλλόταν θα κυκλοφορούσαν άμεσα για την κάλυψη πρωτογενών αναγκών. οπότε πάλι στα ίδια ερχόμαστε, γιατί κ τα χρέη νούμερα σε αρχεία είναι. που πληρώνονται με εργασία όμως.

κανείς που να 'χει διαβάσει μπαλζάκ κ να τα ξέρει καλύτερα;

Που να έχει διαβάσει Διεθνή Λογιστικά Πρότυπα, λέω εγώ. Αν και προσωπικά προτιμώ Μπαλζάκ.

[I][είδες ρε πστ τι ωραία που τα λέτε όταν είστε ήρεμοι;
σόρρυ για την διακοπή, συνεχίστε][/I]

(Απόσπασμα απο το «Δεκαήμερον» του Μπλοκακίου, Póg mo Thóin plc editions):

Αυτό το απρόσωπο πράμα, που λέγεται «αγορά» (και νυν στον πληθυντικό «οι αγορές»!), μπορεί και να είναι ευέλικτο, να καλπάζει, να αφηνιάζει ή να ζαρώνει σα σταφίδα εσοδείας 1893 (ή τσαπού χρηματιστή εσοδείας 1929). Εν πάσει περιπτώσει, μπορεί να κάνει ό,τι το φωτίσει ο Πανάγαθος.

Στ’ αρχίδια μας.

Άμα δε σου βγαίνουν τα νούμερα, άλλαξε τα νούμερα.

Οι λειτουργίες του ανθρώπινου οργανισμού είναι ανελαστικές.
Πρέπει να ζήσει. Και να ξεκουραστεί, τραφεί, νοσηλευθεί κλπ συγκεκριμένες ώρες, κάθε φορά.

Σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, ορισμένου, σύμβαση έργου, εντολή, εταιρεία (μαζί τα τρώμε), μίσθωση προσοδοφόρου πράγματος (βλ. π.χ. οδηγός ταξί κλπ) ή παροχή ανεξαρτήτων υπηρεσιών λοιπόν;

Όπως τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, ούτε και ένα σκατένιο μπλοκάκι του λιανεμπορίου χαρακτηρίζει το είδος, την διάρκεια και την ένταση του κόπου, προς το αντάλλαγμα που καταβλήθηκε.

Το αφεντικό δεν είναι κακό παιδί. Πρέπει όμως για λόγους δημοκρατικής νομιμότητας και εν τέλει δικαιοσύνης, να αισθάνεται διαρκώς ένα επαπειλούμενο δάχτυλο στις παρυφές της κωλοχαράδρας του, σε περίπτωση που κάνει νερά.
Για τον μισθωτό, η απόλυση είναι ήδη αρκετά βαρειά.

Τα κλασσικά κριτήρια για την διακρίβωση της σχέσης εργασίας και τον χαρακτηρισμό αυτής, εν προκειμένω ως σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, είναι εν πολλοίς: Οι πάγιες και διαρκείς ανάγκες της επιχείρησης, το διευθυντικό δικαίωμα του εργοδότη και η εντεύθεν υποχρέωση του εργαζομένου να συμμορφώνεται προς τις εντολές αυτού, η εποπτεία του εργοδότη και ο καθορισμός του τόπου και του χρόνου παροχής της εργασίας απο αυτόν, η χρήση αποκλειστικά μέσων και υλικών του εργοδότη για την εργασία, το ωράριο, το είδος, το ποσό και ο τρόπος καταβολής του μισθού (π.χ. ειθισμένος, νόμιμος, συμβατικός κλπ, μηνιαία, βδομαδιάτικο, μεροκάματο, κατ’ αποκοπή, ποσοστό στα κέρδη, προσδεδεμένος στον τιμάριθμο και τον πληθωρισμό ή μη κλπ), αποκλειστικότητα στην παροχή της εργασίας στον συγκεκριμένο εργοδότη (εντός του ωραρίου και εφ’ όσον δεν συμφωνηθεί αλλιώς π.χ. δανεισμός, outsourcing κλπ), η καταβολή εξόδων-οδοιπορικών-εκτός έδρας κλπ, η τακτικότητα των αποδοχών και οι οικειοθελείς παροχές (είτε απο ελευθεριότητα που να μη θίγουν την αρχή ίσης μεταχείρισης των εργαζομένων ή αυτές που καταβάλλονται τακτικά έτσι ώστε να ενσωματώνονται στις αποδοχές του μισθωτού, για τις οποίες μπορεί να προβάλει αξίωση έτσι και κοπούν μαχαίρι κλπ). Και έτερα τινά.

Η σχέση εργασίας μπορεί και να είναι άτυπη (χωρίς έντυπη σύμβαση ή / και αναγγελία – βέβαια έτσι και ο εργοδότης φάει μεταγενέστερα κανά καρφί για την σχετική παράλειψη, θα βελάξει – και ορθώς κλπ).

Τα δε ποσά των μπλοκακίων, είναι όλως ενδεικτικά. Στο εξαιρετικό «Υπάρχει και Φιλότιμο» (1965) του Σακελλάριου, ο εργάτης προσκόμισε αποδείξεις και κατόπιν καταγγελία του οτι «ιργάσθην 20 μεροκάματα και με βάλαν και υπόγραψα για 10». Ο Γαβριηλίδης ως κ. Υπουργός, περιορίσθηκε να σκώψει οτι «το ιργάσθην το έχει γράψει με γιώτα»...

Αυτό όμως σημαίνει οτι έστω και αν αποφασισθεί να δοθεί ένας υποτυπώδης νομικός τύπος στην σύμβαση, εκείνο που προκρίνεται είναι οι πραγματικές περιστάσεις, υπό τις οποίες καταβάλλεται η εργασία (δηλ. η ουσία) και όχι ό,τι υποτίθεται οτι «συμφώνησαν τα μέρη» με βάση την αρχή της ελευθερίας των συμβάσεων κλπ (δηλ. ο λύκος να φυλάει τα πρόβατα).

Αυτά θεσπίστηκαν και ισχύουν υπέρ του μισθωτού, που βρισκόταν, βρίσκεται και θα βρίσκεται πάντα στην αδύναμη θέση, ακόμα κι αν η οικονομία βγάλει φτερά σα σερβιέτα νέου τύπου.

Το λήμμα καλώς μπήκε και αναφέρεται σ’ αυτούς (τους πολλούς πια!) που δουλεύουν με κρυπτόμενη σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου, με προσχηματικό ορισμό της σχέσης εργασίας τους, ως δήθεν «ανεξαρτήτων υπηρεσιών». Είναι πεντακάθαρο αυτό.

Δεν αξίζει να μπεί κανείς στο τριπάκι, να απαντήσει στην αντιεπιστημονική αυθαιρετούρα της εξαγωγής κανόνα απο την εξαίρεση τη αρωγή επιρρημάτων (βλ. Οι μηχανικοί συνήθως κονομάνε, τους γιατρούς συνήθως βολεύει το μπλοκάκι κλπ), πάλι με αυθαιρετούρα, δίνοντας εξίσου αυθαίρετη τιμή απο την κουρούπα μας (π.χ. 5 %) των ελευθέρων επαγγελματιών, που όντως παίρνουν ή δίνουν υπεργολαβίες ή τσεπώνουν παραπάνω απ’ οσα γράφει το μπλοκάκι. Αυτά τα κάνουν οι κακοί αριστεροί (ο επιτονισμός δικός Σας).
Απλώς οι αυθαίρετες κατασκευές (έστω και σε επίπεδο επιχειρημάτων και επιχειρηματιών), πρέπει να κατεδαφίζονται, έτσι, για να παίζει και λίγο πραγματικότητα.
Επίσης, το να μετατίθεται το έδαφος του αντικειμένου μιας συζήτησης, με γλιστρήματα π.χ. «άλλο έλεγα εγώ» ή π.χ. «για μένα -ισμός είναι τάδε» κλπ, δεν εξυπηρετεί την ειλικρίνεια.
Η δε πείσμων μη παραδοχή σφάλματος στο σύστημα (abort, retry, ignore), είναι λυπηρό οτι παρατηρείται σε ευρύτερη κλίμακα και αποδεικνύει την βαθύτατη διαγώνια ρωγμή κοινωνικών ιστών και ιστολογίων...

Είναι γνωστό τοις πάτση, οτι η συντριπτική πλειονότητα σε παραδοσιακά ελευθέρια επαγγέλματα π.χ. δικηγόρων, μηχανικών γιατρών κλπ, των οποίων οι κατηγορίες όλο και διογκώνονται τελευταία (!), για να επιβιώσουν και όχι για να κονομήσουν, «δουλεύουν μπλοκάκι» σε κάποιο μεγαλοκάθαρμα (βλ. το ανωτέρω ενδεικτικό ποσοστό), έχοντας όλα τα στραβά του μισθωτού (έλεγχος, ιεραρχία, ώρα προσέλευσης, ανάθεση όγκου εργασίας κλπ) και όλα τα στραβά και τα ρίσκα του ελεύθερου επαγγελματία (κανένα μάξιμουμ ωράριο, φόροι και ασφάλιση απ’ την τσέπη σου κλπ).

Ακόμα και όταν δεν τους απαγορεύεται ρητώς ή σιωπηρώς απ’ το αφεντικό να κάνουν και δικές τους δουλειές «έξω» (καθόλου σπάνιο) ως πραγματικά «ελεύθεροι» επαγγελματίες, ας αναλογιστούμε μιαν υπόθεση εργασίας, με βάση το προκαθορισμένο 24ωρο της κάθε ημέρας και τις βασικές ανθρώπινες ανάγκες: Όταν δουλεύεις κανα 12ωρο στον κύριο Παπάρα, για να σε δώ να δουλεύεις μετά για την πάρτη σου, άμα σου έχει μείνει μεδούλι.

Και φυσικά οι αμοιβές είναι κατά πολύ κατώτερες των συλλογικών συμβάσεων. Και φυσικά δεν τηρείται ωράριο (προς τα πάνω). Και φυσικά, αν κάτι πάει στραβά, είσαι εξ ίσου εκτεθειμένος με το αφεντικό στα ρίσκα της δουλειάς (όχι όμως και στα κέρδη). Και φυσικά δεν πληρώνονται υπερωρίες-εργασία νύχτα/Κυριακή κλπ. Και φυσικά όταν έχεις 2 που δουλεύουν 12ωρο (δηλ. 4 + 4 = 8 ώρες παραπάνω εργασία), το μπόςς έχει αμέσως-αμέσως δώρο-έκπληξη έναν 3ο μισθωτό, που δεν πληρώνει κι ας πάει και το παλιάμπελο της ανεργίας. Και φυσικά το αφεντικό δεν πληρώνει φόρο μισθωτών υπηρεσιών, ούτε και «ίκα-σύκα-μίκα» (όπως απαξιωτικά λέγεται εδώ και καμιά 30αριά χρόνια). Και φυσικά ο εργοδότης δεν ευθύνεται ούτε για τα κοινωνικο-χριστιανικά σου ήθη που έβαλες την κουλούρα, ούτε για την ασυγκράτητη λίμπιντό σου, που σου χάρισε κανα-δυο κουτσούβελα, ώστε να σου δώσει και επίδομα. Και φυσικά τα συνδικαλιστικά κομμένα (απεργία ή αποχή είναι ταυτόσημα της απόλυσης). Και φυσικά δεν ασφαλίζεσαι (ρε πώς φαλιρίσανε μπάρεμ τα ταμεία;). Και φυσικά δεν παίρνεις επιδόματα εορτών (το αφεντικό είναι αναρχικός-κολλητάρι: δεν πιστεύει ούτε στη γέννηση ούτε στην ανάσταση του θεού). Και φυσικά αν λείψεις για οποιονδήποτε λόγο απο την εργασία σου, πληρώνεσαι λιγότερο pro rata. Και φυσικά ο χρόνος αδείας σου πάει περίπατο. Και φυσικά δεν θα πληρωθείς καν γι’ αυτόν. Και φυσικά αν σου συμβεί κανα ατύχημα (χτύπα ξύλο) δεν χαρακτηρίζεται «εργατικό» ή η νόσος «επαγγελματική», οπότε άδεια ή αποζημίωση γιόκ. Και φυσικά ο «τερματισμός της συνεργασίας» (η οποία είναι άγραφη και χωρίς αναγγελία) δεν χαρακτηρίζεται απόλυση (μη μιλάς άλλο γι’ αποζημίωση-η αποζημίωση είναι παντού, στην καρδιά μας στη ματιά μας-τρώει τα χείλη τρώει το νού κλπ). Και φυσικά οι προσβολές, ανισότητες, παρενοχλήσεις κλπ δεν διέπονται απο το αιματοβαμμένο Εργατικό Δίκαιο. Και φυσικά, άμα δε σου γουστάρει, «είσαι ελεύθερος να πάς αλλού» (όπως είσαι ελεύθερος να σβήσεις την τηλεόραση, το ραδιόφωνο, να μην διαβάζεις τις κωλοφυλλάδες, να μην πας στα σκατόμπαρα κλπ). Και φυσικά «αυτή είναι η αγορά» (όπως «αυτά θέλει ο κόσμος» κλπ-κλπ).

Πρόσφατα έμαθα επιτέλους απο φίλο broker στο City, την εξήγηση για ποιό λόγο η κινέζικη οικονομία γαμεί και δέρνει: Γιατί ο Κινέζος εργάτης, σε σύγκριση με τον Ευρωπαίο, είναι (λέει) πιο efficient (!)

Συμπέρασμα: Είναι προφανής η παρακμή του Δυτικού Πολιτισμού. Κάποτε στην τηλεφωνική γραμμή του Κώστα Τσάκωνα, άκουγες καλύτερα ανέκδοτα...

Χότζα thanks (που έγραψες ένα τόσο μεγάλο κείμενο επί του ζητήματος) και συμφωνώ, πάνω-κάτω, σε όλα. Και σε όποια το βλέπω ελαφρώς διαφορετικά, μπορεί να κάνω κανένα σχόλιο επιμέρους.

για να μη μου λέτε και για να μη με λέτε, υπενθυμίζω ότι θα ασχοληθώ με το λήμμα σε κανα μήνα τουλάχιστον...

Iron, περιμένουμε με κομμένη ανάσα.

Gotta love Hodjas!

(επιφυλάσσομαι για κωλοτρυπίδες οσονούπω)

(Ιλλουμινάτος μας αρριβάρησε κειός ο αφορεσμένος ο Χότζας από τις βακάντζες του σιορ-Διονύσιέ μου, ούλοι οι προφεσόροι τση Μάντοβας και τση Βενέτσιας μεριτάρει να του λουστράρουνε τα στιβάλια, ναίσκε ο κορνούτος τζόγια μου!)

Να θυμίσω κιόλας πως οι απασχολήσιμοι του Σημίτη όφειλαν να αποκτούν και ποικίλες εργασιακές δεξιότητες, όπως και να είναι ευέλικτοι στις μετακινήσεις τους προς ανεύρεση εργασίας, παναπεί σήμερα μπογιατζής στα Γιάννινα, αύριο γκαρσόνι στην Κάλυμνο, μεθαύριο κομπιουτεράς στα Γρεβενά και πάει κλαίγοντας. Δεν κάνω καθόλου πλάκα, αλλά δε θυμάμαι ποιανού αμερικάνου τσόγλανου ήταν αυτή ακριβώς η εισήγηση περί τα εργασιακά. Δεν πάει και πολύς καιρός που τη διάβαζα πάντως. Δλδ το όνειρο του κάθε συνεπούς καπιταλιστή. Μάζες φερέοικων απασχολήσιμων χωρίς σταθερή κατοικία, κοινωνικό κύκλο, ρίζες, σημεία αναφοράς. Το τέλειο ζυμάρι...

Σφωνώ με Χότζουλα ότι το κράτος οφείλει να εφαρμόζει τους εργασιακούς νόμους, άκα να τείνει διαρκώς ένα αυστηρό δάχτυλο στις παρυφές της κωλοχαράδρας όλων των συντελεστών της Μικυμάου οικονομίας μας. Διαφορετικά μοιραίως θα δούμε κι εδώ ενοχλητικά φαινόμενα όπως η παιδική εργασία στις Λ.Δ. της Κίνας, της Β. Κορέας, του Βιετνάμ, και ταλιμπάν. Όμως, στην Ελλάδα το κράτος την έχει δει διαφορετικά: ο βασικός της ρόλος δεν είναι να προστατεύει τον πολίτη, αλλά να διανέμει πολιτικά τον πλούτο και διάφορα προνόμια που επιτρέπουν σε συγκεκριμένες ομάδες πελατών μη δεδουλευμένα εισοδήματα, υπερτιμολογήσεις, «εισφορές υπέρ τρίτων», αργομισθίες, επιχορηγήσεις χωρίς αναπτυξιακό χαρακτήρα, προνομιακές συνταξιοδοτήσεις, και δεν συμμαζεύεται. Η οικονομική πολιτική αντιμετωπίζεται ως παίγνιο μηδενικού αθροίσματος, καθώς το κράτος δεν ευνοεί να μεγεθύνεται η ρημαδοπίτα, απλώς την μοιράζει γιατί μπορεί. Εξ ου και η επικρατούσα ιδεολογία του λαϊκισμού: ο λαός διεκδικεί το μερτικό του στην πίτα, αλλά άλλοι ευθύνονται για το μέγεθός της.

Το χτικιό ξεκίνησε με τα πρώτα βήματα του ελληνικού κράτους: η δύναμη της νέας κυρίαρχης τάξης πήγαζε σε μεγάλο βαθμό από το know-how στην συλλογή φόρων για λογαριασμό των Οθωμανών. Οι προεστοί αυτούνοι έβλεπαν το κράτος σαν βυζί για άρμεγμα, όχι σαν θεσμό για την προστασία των πολιτών και της όποιας ιδιοκτησίας τους. Το κράτος αναδείχτηκε πρωτίστως σε μηχανισμό για την κατανομή υλικών απολαβών και προσόδων – και η πιο σημαντική από όλες τις παροχές αυτές ήταν μια θέση στο δημόσιο. Εξ ούστ και το πελατειακό κράτος.

Φου-φου στο σήμερα. Ο μέσος νιος σπουδάζει εντελώς άχρηστα αντικείμενα (π.χ. «μεσογειακές σπουδές», ζαμπονοκοπτική, κλπ) προκειμένου να αποκτήσει τα τυπικά προσόντα με σημείο αναφοράς να διοριστεί - άλλωστε το κράτος έχει ηθική υποχρέωση να μας μισθοδοτεί, νες πα;; Κάποιοι θα αποκτήσουν σταθερή κατοικία ζώντας με τους γονείς τους μέχρι τα 40φεύγα, περιμένοντας καρτερικά να διοριστούν. Να' ναι καλά ο μπαρμπα-Κόναν, που εισπράττει μουσαντέ αναπηρική σύνταξη. Οι πιο καπάτσοι θα χωθούν δια της μεθόδου της κομματικής αφισοκολλήσεως σε αργομισθίες σε ζημιογόνες ΔΕΚΟ, όπου ο μέσος μισθός παραμένει υπερδιπλάσιος του αντίστοιχου στον ιδιωτικό τομέα. Οι πιο ανυπόμονοι θα πολιτευτούν (π.χ. Κασιδιάρης, απόφοιτος γεωπονικής) ή θα προβούν σε ένοπλες ληστείες με «παράπλευρες απώλειες» στα πλαίσια του ταξικού αγώνα (π.χ. Τάσος Θεοφίλου, απόφοιτος θεολογίας). Μερικά πιο ζόρικα αντράκια τα κάνουν βίδες (π.χ. ο 24χρονος που ομολόγησε 14 εμπρησμούς στην Χίο επειδή δεν διορίστηκε στο Πυροσβεστικό Σώμα). Το τέλειο παπάρι... Τέλος κάποιοι θα στραφούν στον ιδιωτικό τομέα. Που για να μην τρελαθούμε, αποτελείται κυρίως από φτωχομπινεδιάρικες μικροεπιχειρήσεις. Έχουμε τους περισσότερους απασχολούμενους σε μονάδες κάτω των 10 ατόμων στην ΕΕ (μίνι μάρκετ, ιατρεία, οικογενειακές επιχειρήσεις και βιοτεχνίες, εταιρειούλες πληροφορικής). 57% όσων απασχολούνται στην μη χρηματοοικονομική επιχειρηματική οικονομία είναι είτε αυτοαπασχολούμενοι είτε εργάζονται σε τέτοιες βιοποριστικές μικροεταιρείες που δεν έχουν εξαγωγικό χαρακτήρα αλλά ούτε και παράγουν και ιδιαίτερο πλούτο. Το κράτος το καλό ενθαρρύνει την δημιουργία της μικρής ιδιοκτησίας αλλά εμποδίζει σθεναρά την μεγέθυνση των επιχειρήσεων. Και φυσικά στην πιο δεινή θέση θα βρεθεί όποιος αφελής επιχειρήσει να επιχειρήσει κάποια δική του εταιρεία με καινοτόμο αντικείμενο. Η γραφειοκρατία θα τον τσακίσει. Γιατί το κράτος μπορεί.

Και φτάσαμε στην χρεοκοπία. Πέρα από τις λαμογιές, το «μαζί τα φάγαμε», κλπ, η πικρή αλήθεια είναι ότι πάνω από το 80% των δημόσιων δαπανών αφορά μισθούς και συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων. Ωστόσο, οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα είναι οι μόνοι που (μέχρι τώρα) πλήρωσαν την νύφη: σχεδόν καμία δημόσια επιχείρηση (υπουργεία, εκκλησίες, κρατικά ΜΜΕ, ΔΕΚΟ, κλπ) δεν έχει κλείσει – αντιθέτως, τα τελευταία δύο χρόνια έχουν αφανιστεί χιλιάδες ιδιωτικές επιχειρήσεις και εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας. Και φυσικά, ούτε ένας από τους ανέργους δεν προέρχεται από το χρεοκοπημένο πελατειακό δημόσιο τομέα – όλοι είναι από τον ιδιωτικό. Προσδεθείτε όμως, γιατί τα χειρότερα έπονται.

σ.ς. - έχει φάση η αντίθεση απασχόλησης vs εργασίας που επισημαίνουν οι προσλανγκήσαντες. Μου φαίνεται ότι το «απασχολούμαι» συνάδει καλύτερα με το αρχέτυπο του αργόσχολου κρατικοδίαιτου λεβέντη. Διότι η απασχόληση είναι το αντίθετο της αγαπημένης του σχολής, δηλαδή του αράγματος, του ελεύθερου χρόνου που επιτρέπει ξύσιμο συνεχές, και χωρίς ενοχές. Σε αντιδιαστολή με την εργασία, το ἔργον (αντώνυμο: ἀεργός, ἀργός).

(βλ. «Θεσμοί και νοοτροπίες: η βάση της κρίσης και της ανάκαμψης» του Αρίστου Δοξιάδη, εδώ, και «Μαύρη Βίβλος της Ελληνικής Οικονομίας» του Τάκη Μίχα, Εκδόσεις Οξύ, 2011, απ όπου ανερυθρίαστα τσίμπησα αρκετά!)

Ohhh my god...
This is a fucking shit!!!
Pardon me... I meant slang sheet.

οπότε η φράση «απασχολείται στον ιδιωτικό τομέα» ή «η τάδε επιχείρηση απασχολεί 200 άτομα» τι σημαίνει, ότι είναι κρατικές ή ότι οι τύποι εκειπέρα το ξύνουν με τον γκασμά κ κοροϊδεύουν τον εργοδότη, αυτόν τον άγιο άνθρωπο που ευτυχώς τους ταΐζει; κ ελπίζω να μην μου πεις ότι τα κατεβάζω απ' την κούτρα μου, γιατί η λέξη «απασχολώ» έχει αντικαταστήσει σε τέτοιου τύπου συμφραζόμενα πλήρως (ή σχεδόν) την λέξη «εργάζομαι».

δεν απασχολεί κανέναν τι σημαίνει για κάποιον φασισμός, κομμουνισμός, απασχόληση κτλ. ή μάλλον μας απασχολεί όσο κ το να μας διηγηθείς το όνειρο που είδες χτες βράδυ.

αυτό που μας απασχολεί είναι τι σημαίνουν οι λέξεις tout court που λέμε κ κατά 'δω. κ, ιδίως όταν πρόκειται για άνωθεν επιβαλλόμενη ορολογία (η οποία ω του θαύματος υιοθετείται με εκπληκτική ταχύτητα απ' τα μέσα) μας ενδιαφέρει το πώς φθείρονται οι έννοιες με την αλλαγή της γλώσσας. κ όχι το πώς μπορείς να την ερμηνεύσεις εσύ ώστε να την προσαρμόσεις στην αντίληψη που έχεις για την κοινωνία κ την πραγματικότητα.

για τα όσα υποτίθεται ότι απαντούν στον χότζα, ούτε καν.

;-)

κ επειδή κάποια νούμερα αγγίζουν το όριο της ηλιθιότητας, απ' την άλλη μεριά, ας συγκρίνουμε το καταφανώς εκτός πραγματικότητας

«πάνω από το 80% των δημόσιων δαπανών αφορά μισθούς και συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων»

(κ με μπολντ, για να βγάζει μάτι) με αυτά που λέει, ας πούμε, εδώ. σελίς 70.

22.293 τζι για μισθούς-συντάξεις το 09' σε 75.627 δεν κάνει 0.8, εκτός κ σε λένε μανδραβέλη, ή κουβαλάς αντίστοιχο άη-κιού. ή βλέπεις πολύ μανδραβέλη, οπότε πρέπει να το κόψεις. στις δαπάνες, βέβαια, δεν συμπεριλαμβάνονται εξοπλισμοί κ άλλα πολλά.

διπλα είναι κ για άλλες χρονιές, στη διάθεσή σας.

κ το επαναλαμβάνω κ το λέω ανοιχτά, όποιος πιστεύει ότι είναι δυνατόν το 80% των δημοσίων δαπανών ενός κράτους να πηγαίνει σε μισθούς κ συντάξεις κ δεν το λέει γιατί είναι η δουλειά του είναι ηλίθιος.

ευχαριστώ.

εναλλακτικός συλλογισμός: το '11 η ελλάδα είχε 305,415 τζι ντάλλαρς αεπ. να πούμε 10% του αέπ δημόσιες δαπάνες; [να τ' αφήσω]; τ' άφησα.

το 80% αυτού κάνει 30,5 επί 8 ίζολ 240 μύρια ντάλλαρς.

να χώσω κ 5 εκατομμύριο δημόσιους υπαλλήλους κ συνταξιούχους; [να τ' αφήσω]; τ' άφησα.

240 δια 5 κάνει περίπου 50 χιλιάρικα μέσο μισθό κ σύνταξη.

για να τ' αφήσω; πήγαινε...

γμτ εννοώ 50 χιλ το χρόνο κ το γάμησα...

Μα, στο νόημα για να' μπεις, θα σου εξηγήσει ο Μπάμπης ;-)

και του Πάσχου η δοξαριά, σου χει κλέψει τη μιλιά, και η Τίνα με το ντέφι, όλο γελάει και όλο σου γνέφει

Παρεπιφτού, ακόμα και ο πάσχος στο άνω λινκ, έχει καταλάβει ότι δεν μπορεί να συνεχίσει να λέει τις ανακρίβειες που εξακολουθεί να πιστεύει (;) και να διαδίδει ο βράσταμαν, χωρίς να τον πάρουνε με τις πέτρες/ντομάτες (μπάς και φοβάται ο Πάσχος ;;).

Τι άλλο να πω ; Το διαζύγιο των φιλελεύθερων με την αλήθεια είναι πλέον αμετάκλητο.

The Long and Winding Babbey Road ;-)

Mea culpa για την διατύπωση, κι εγώ τα ψιλογάμησα - το 80% αναφέρεται σε δαπάνες μισθοδοσίας & συντάξεων δημοσίου συν επιχορηγήσεις του δημοσίου προς ταμεία και ΔΕΚΟ, σαν ποσοστό των πρωτογενών δημοσίων δαπανών. Το σύνολο δηλαδή του πάρτι κακοδιαχείρισης που μας οδήγησε σε αυτό το χάλι.

Διάλογο με πέτρες και τομάτες να κάνεις αλλού, αγαπητέ μπέτα.

Ono!

Babeat Emptor.

σελίς 70 της ως άνω πηγής, πρωτογενείς δαπάνες του δημοσίου για το '09 57.000 εκατομ. γιούργια, δλδ η μισθοί-συντάξεις είναι αρκετά κάτω απ' το 50%.

από τον πίνακα στην σελ. 72 δεν προκύπτει πού βρίσκεται το υπόλοιπο που χρειάζεται για να περάσουμε το 80%.

πέτρες; ντομάτες; δλδ δεν φτάνει που αντί απάντησης αναμασάς κλισέ τύπου τρέμη-πρετεντέρη;

ένιγουέι, το παρατάω, νιώθω ήδη πιο ηλίθιος απ' αυτήν την κουβέντα.

Ξέρω, «δε φταις εσύ...».

(τα στοιχεία είναι του 2009 από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους. Μισθοί και συντάξεις, €26,71 / Επιχορηγήσεις €19,81 / Πρωτογενείς δαπάνες €58,79)

Βράσταμαν,

1) Αναφερόμουν στο συγκεκριμένο δημοσιογράφο, όχι σε σχολιαστή ή χρήστη. Αν δεν έγινε κατανοητό αυτό, μέα κούλπα, αν και ήμουν σαφέστατος. Η προσωρική μου γνώμη είναι ότι ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος αξίζει μόνο την περιφρόνηση, με ντομάτες ή χωρίς, επειδή έχει πιαστεί πολλές φορές να λέει ξεδιάντροπα και εσκεμμένα ψέμματα, για τα οποία θεωρεί ότι ξεμπερδεύει με μια συγγνώμη. Παρ΄ όλαφ, τα, έχει προλάβει να δημιουργήσει τις εντυπώσεις που θέλει. Αυτή η τακτική, ναι, είναι για τις ντομάτες, θα επιμείνω.

Εδώ μέσα, κανείς διάλογος με ντομάτες, συμφωνώ μαζί σου.

2) Η έκφραση παίρνω με τις ντομάτες/πέτρες είναι δηλωτική αποδοκιμασίας, όχι απαραίτητα κυριολεκτική. Την έχει χρησιμοποιήσει και ο ΓΑΠ, αν θυμάσαι. Ας μη φοβόμαστε και τη γλώσσα τώρα, ειδικά αν προσπαθούμε να αποφύγουμε το επίδικο. Και το επίδικο είναι ότι ακόμα και ακραιφνείς και φανατικοί νεοφιλελέδες, όπως ο Πάσχος Μ. έχουν εγκαταλείψει την ρητορική της δικαιολόγησης της κρίσης και όλων των κακών του κόσμου με την επίκληση των «ελληνικών ιδιαιτεροτήτων», όπως αποδεικνύει το άρθρο που παρέπεμψα. Εσύ όμως εξακολουθείς να διαδίδεις την ίδια παρωχημένη ανάγνωση.

Εννοείται ότι δεν είσαι υποχρεωμένος να απαντήσεις. Απλώς σου ξαναθέτω το επίδικο θέμα, ζητώντας συγγνώμη για τη φράση με τις ντομάτες και τις πέτρες, αν από δικό μου λάθος ένιωσες ότι αφορά σε σένα και μάλιστα στην κυριολεξία. Καμία σχέση.

You say tom-eight-o, I say tom-ato ;-)

έχω κ γω ένα συγκλονιστικό στοιχείο. το 100% των χρημάτων που πάει για μισθούς κ συντάξεις απ' τον κρατικό προϋπολογισμό αντιπροσωπεύει μισθούς κ συντάξεις.

σκάνδαλο!

Το λήμμα «θα πάρω πέτρα» το έχω στο πρόχειρο από τότε που ήταν βράχος, μην τολμήσετε.

Τώωωωρα; Έχει φθαρεί τόσο πολύ, που θα πρέπει να το βάλεις συνώνυμο στο αμμοχάλικο ;-)

Τώρα εσύ γιατί μπαίνεις μέσα και (*****τσαφ!*****) γαμάς την κουβέντα;

No worries, Μπετ. Οι ντοματόλιθοι καλά θα κάναν να αποτελούσαν σχήμα λόγου και εκτός του βήματος αυτού, μα τους μακαρίτες συνάδελφους μου της Σταδίου, but I tigress που θάλεγε κι ο Χότζουλας. Τώρα αν το διαζύγιο από την πραγματικότητα είναι αποκλειστικό προνόμιο των φιλελέδων και όχι του κάθε λαικιστή που αποδίδει την χρεοκοπία μας στις ιδιαιτερότητες των τοκογλύφων τσολάκογλου που μας αεροψεκάζουν, με το χέρι στη καρδιά, δεν διαβλέπω πεδίο να συμφωνήσουμε οπότε peace n love.

Πουθενά δεν έχω μιλήσει εγώ για τοκογλύφους τσολάκογλου που μας αεροψεκάζουν και διαφωνώ και με αυτή την ερμηνεία. Λάθος σου και πάλι να με τσουβαλιάζεις μαζί με όσους τα υποστηρίζουν. Δεν απάντησες, δεν πειράζει, peace n love.

Your honour απλώς εκτελούσα διαταγές του Μανδραβέλη και δεν αναγνωρίζω το δικαστήριο :Ρ

Ο ειλικρινής διάλογος μεταξύ ίσων, μια ιδέα και αξία που και εσύ υποστηρίζεις, δεν είναι δικαστήριο. Αν θεωρείς πλεονέκτημά σου να γυρίζεις συνεχώς γύρω γύρω σαν τη σβούρα, για να μην μπορεί κανείς να έχει συγκροτημένο διάλογο μαζί σου (συγκεκριμένες ερωτήσεις εκατέρωθεν - συγκεκριμένες απαντήσεις εκατέρωθεν), τότε πάσο. Μην σκίζεσαι όμως υπέρ της αξίας του διαλόγου, καταντά υποκριτικό. Αποφάσισε, ή κάνουμε πλακίτσα (δεκτό, θεμιτό, επιθυμητό, σεβαστό και ευχάριστο) ή κάνουμε διάλογο για θέματα που μας απασχολούν. Εσύ συνεχώς τα μπερδεύεις αυτά τα δύο. Π.χ. στο νήμα αυτό ανεβάζεις ολόκληρο σεντόνι, ανοίγοντας ένα σωρό θέματα και μετά το γυρίζεις στην πλακίτσα και το τραλαλά. Ως αποτέλεσμα, εγώ προσωπικά μαζί σου δεν μπορώ τελικά να κάνω ούτε πλακίτσα ούτε διάλογο. Εγκαταλείπω.

Όταν αναφέρεσαι σε νομικίστικους όρους (επίδικο) η συζήτηση μυρίζει δικαστήριο.

Δεν είδα να μου θέτεις κάποια συγκεκριμένη ερώτηση πάνω σε όσα έγραψα - εάν έχεις, σπάσε και ξαναρίξε, θα απαντήσω. Αλλά μη περιμένεις σοβαρό διάλογο σε μη σοβαρά και πατροναριστικά σχόλια τ. «εξακολουθείς να διαδίδεις την ίδια παρωχημένη ανάγνωση [με τον Μανδραβέλη]».

Δεν κατάλαβες τίποτα, για την ακρίβεια κατάλαβες τα ακριβώς αντίθετα. Μπορεί να φταίω εγώ και να μην χειρίζομαι καλά το λόγο. Οπότε τα σπάω και τα ξαναρίχνω, μπας και συνεννοηθούμε (λίγες ελπίδες).

Στο πιο πάνω σεντόνι σου, 28/8/2012, παραθέτεις μια σειρά ελληνικών παθογενειών. Ο βαθμός αληθείας της κάθε μίας διαφέρει, δεν πειράζει προσωρινά. Τις λέω περιληπτικά. Υπερτροφία του κράτους, πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι, έλλειψη ιδιωτικής πρωτοβουλίας σε σχέση με τον πόθο διορισμού στο δημόσιο, ζημιογόνες ΔΕΚΟ, 80 % σε μισθούς δημοσίων υπαλλήλων, έλλειψη υποστήριξης του νέου επιχειρηματία, πολλές μικρές επιχειρήσεις – τα δύο τελευταία αντιφάσκουν, πάλι δεν πειράζει. Ξέχασες τη φοροδιαφυγή, τη συμπληρώνω εγώ.

Μετά προχωρείς και αιτιολογείς βάσει αυτών την ελληνική οικονομική κρίση, όπως και αλλού πολύ συχνά εδώ μέσα έχεις κάνει, ότι δηλαδή η ελληνική κρίση οφείλεται στις ανωτέρω παθογένειας (ανεξαρτήτως του βαθμού αληθείας εκάστης παθογένειας). Είναι η ερμηνεία της ελληνικής κρίσης με την επίκληση των ελληνικών ιδιαιτεροτήτων. Είναι η αλά αρίστος δοξιάδης και τάκης μίχας ερμηνεία της κρίσης, πηγές που με ειλικρίνεια επικαλείσαι.

Μετά εγώ σου βάζω άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλλη. Τον συγκεκριμένο δεν μπορείς να τον πεις αναρχοκομμουνιστή. Είναι ο πλέον φανατικός νεοφιλελεύθερος. Αυτός λοιπόν, μεταξύ άλλων, λέει τα εξής, σου βάζω τα ίδια του τα λόγια :

«Η Ελλάδα όμως, αδίκως πλέον, παραμένει σύμβολο της κρίσης. Ο στιγματισμός της βολεύει όλους εκείνους που έχουν ως βασική θεωρία τους ασπρόμαυρους πόλους «κακό κράτος, καλές αγορές». Ρίχνοντας τη λέξη «Greece» στη συζήτηση επισκιάζονται οι ευθύνες του χρηματοπιστωτικού τομέα στην κρίση. Διότι ναι μεν το κράτος κάνει πολλά άσχημα πράγματα, αλλά οι «αγορές» μπορούν να τα κάνουν χειρότερα• η λέξη «αγορές» μπαίνει σε εισαγωγικά για να ξεχωρίσουν από τις εκείνες των προϊόντων και υπηρεσιών. Το αεροπλανάκι που έφτιαξε με άυλες «αξίες» ο χρηματοπιστωτικός τομέας οδηγεί τον κόσμο σε τρομακτική αβεβαιότητα. Κι αν η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίση διότι τα έκανε όλα στραβά, γιατί είναι και η Ιρλανδία που πήγε «by the book»

και στο τελείωμα :

«Ολα τα παραπάνω δεν υπονοούν ότι τώρα τα έχουμε όλα κακώς καμωμένα, ότι το κράτος δεν πρέπει να περιοριστεί, ότι η επίπονη αναδιάρθρωση του παραγωγικού μοντέλου της χώρας δεν πρέπει να γίνει. Η Ελλάδα τα προσπαθεί όλα αυτά και πρέπει να εντείνει τις προσπάθειές της. Αδίκως όμως συμβολίζει την κρίση, η οποία είναι ευρύτερη από την πρόσληψη των αγροφυλάκων που έκανε η κυβέρνηση Καραμανλή. Τα ίδια funds που χρηματοδοτούσαν τις κρατικές σπατάλες της Ελλάδος, χρηματοδοτούσαν τη φούσκα των ιρλανδικών τραπεζών, όπως και τα εξωφρενικά μπόνους των τραπεζιτών».

Φυσικά ο συγκεκριμένος μπορεί να τα λέει αυτά από καιροσκοπισμό και αύριο μπορεί να λέει άλλα. Συνηθισμένοι είμαστε.

Το δικό μου όμως ερώτημα προς εσένα ήταν το εξής :

Γιατί επιμένεις να διαδίδεις μια ανάγνωση της κρίσης που ακόμα και ακραιφνείς νεοφιλελέδες σαν τον ΠΜ αδυνατούν πια να υποστηρίξουν με αξιώσεις σοβαρότητας ;;;; Δεν υποστήριξα δηλαδή ότι μιμείσαι ή λαμβάνεις εντολές από τον Μ., υποστήριξα το ακριβώς αντίθετο, ότι πρέπει να βάλεις και συ νερό στο κρασί σου, όπως ο ΠΜ και ότι η αιτιολόγηση της κρίσης ότι δήθεν οφείλεται στις ελληνικές παθογένειες είναι μια μπούρδα και μισή.

Ποιόν ωφελούν όλα αυτά και γιατί παιδεύομαι σαν το μαλάκα ;;; Θα σου πώ. Ωφελούν στην αποκάλυψη των ψεμμάτων και στην ανάδειξη της αλήθειας. Ο κάθε πικραμένος που τυχόν μας διαβάζει πρέπει να καταλάβει ότι δεν υποφέρουμε (όσοι υποφέρουμε) επειδή ο κυρ Μήτσος διόρισε το γιό του, επειδή ο Σάκης ο υδραυλικός δεν δίνει απόδειξη, επειδή το λαμόγιο δίπλα έπαιρνε μαϊμού συντάξεις (οπότε θα τις κόψουμε όλες να μαστε εντάξει), επειδή οι κακοί συνδικαλιστές κάνουν απεργίες και πληρώνονται κιόλας. Ούτε βέβαια επειδή ήρθαν οι κακοί γερμανοί και μας ψεκάζουν.

Γιατί λοιπόν υποφέρουμε, όσοι υποφέρουμε ;;; Ε, ας μην το πω εγώ, γιατί θα με πεις ινστρούχτορα. Ας ψάξει ο κάθε ένας να βρει γιατί υποφέρουμε. Το πρώτο βήμα όμως για την ανάδειξη της αλήθειας είναι η αποκάλυψη των ψεμμάτων.

Επίσης δεν υποστηρίζω απαραίτητα ότι συνειδητά ψεύδεσαι. Μπορεί να χεις φάει και συ την πεπονόφλουδα, όπως οι περισσότεροι. Από σένα όμως έχω αξιώσεις για παραπάνω από το μέσο όρο. Λάθος μου ;;;

Αυτά λοιπόν είπα και όχι αυτά που υποστήριξες ότι είπα. Δεν υποχρεούσαι να απαντήσεις. Το μόνο που ελπίζω είναι να γίνει κατανοητό το σημείο διαφωνίας μας, επειδή οι συνεχείς διαστρεβλώσεις και οι ελιγμοί οδηγούν σε χάσιμο της μπάλας για όποιον έχει την ατυχία και το βίτσιο να μας διαβάζει. Eπίσης αντικατάστησε τη λέξη επίδικο, αφού και αυτή σε ενοχλεί, με τη λέξη σημαντικό.

Αγαπητέ beta, θα προσπαθήσω να αποδελτιώσω το σινδόνιον σου:

• Παραθέτω μια σειρά «παθογενειών» της Ελληνικής οικονομίας. Θεωρείς ότι έχουν «διαφορετικό βαθμό αληθείας», αλλά δεν προσδιορίζεις ποιες θεωρείς ψευδείς, σε τι βαθμό και γιατί.
• Θεωρείς «μπούρδα» να συνδέονται οι περί ουστ ο λόγος «παθογένειες» με την σημερινή κρίση.
• Επικαλείσαι άρθρο ενός τρίτου αναφερόμενο σε παράγοντες της «αγοράς» που ενέτειναν την κρίση. Αναρωτιέσαι γιατί δεν κάνω αναφορά κι εγώ σε τέτοιους εξωγενείς παράγοντες.
• Προτείνεις ότι γνωρίζεις τις αιτίες και τους υπεύθυνους της κρίσης αλλά δεν καταγράφεις, προεξοφλώντας ότι εάν το έκανες θα σε αποκαλούσα «ινστρούχτορα».
• Εν κατακαυλείδι, θεωρείς ότι ψεύδομαι, αλλά όχι απαραιτήτως συνειδητά.

Πριν παρματευτώ αντισινδόνιο, πληζ επιβεβαίωσε ότι σε αντιλαμβού σωστά, εάν όχι διόρθωσέ με.

Α, επίσης ότι:

• Συνεχώς διαστρεβλώνω και ελίσσομαι.

Δεν προσδιορίζω ποιές είναι ψευδείς και ποιές όχι, (ακριβέστερα, το βαθμό αληθείας κάθε μίας), επειδή όπως λέω δεν έχει σημασία για την παρούσα συζήτηση. Όντως δεν έχει σημασία.

Δεν αναφέρομαι στο άρθρο οιουδήποτε τρίτου, αλλά κάποιου με συγκεκριμένο στίγμα το οποίο στίγμα πρέπει να λάβεις υπ΄ όψη σου. Βέβαια όπως λέω, δικαιούσαι να διαφωνείς ακόμα και με τον Πάσχο. Τεκμηριωμένα όμως. Επίσης το «ενέτειναν» το λες εσύ.

Σκοπός μου δεν είναι να δώσω μασημένη τροφή, ούτε να διατυπώσω αιώνιες αλήθειες και μανιφέστα (δεν υπάρχουν), αλλά να διαψεύσω κλισαδόρικες και ελλιπείς επικρατούσες ερμηνείες.

Αν το «ψεύδομαι» σου πέφτει βαρύ (είναι), το αλλάζω σε «κάνεις λάθος»

Κατά τα άλλα καλά το πας.

επίσης, άμα θες, λες και δυο κουβέντες για τυχόν ευθύνες αυτών που μέχρι και ο πάσχος αναγκάστηκε να υποδείξει : χρηματοπιστωτικός τομέας. Δεν είναι αόριστοι εξωγενείς παράγοντες, είναι συγκεκριμένοι και δαχτυλοδειχτούμενοι. Απαραίτητη διευκρίνηση : Δεν θεωρώ πλήρες ούτε καν ικανοποιητικό το άρθρο του πάσχου. Εξήγησα τους λόγους για τους οποίους το παράθεσα. Σόρρυ για τη δευτερολογία.

Με την σειρά εμφάνισης:

• Γράφεις αβασάνιστα ότι οι «παθογένειες» που καταγράφω έχουν «διαφορετικό βαθμό αλήθειας» αλλά απαξιείς να αναλύσεις ποιες, πόσο και γιατί επειδή και καλά «δεν έχει σημασία για την παρούσα συζήτηση» (ενώ αποτελεί την πεμπτουσία της!) Πάρε ένα χάλκινο μετάλλιο καρα-ελιγμού!
• Θεωρείς ότι στα πλαίσια της κουβεντούλας στο νήμα «μπλοκάκι» θα έπρεπε να παρουσιάσω μια Ενοποιημένη Κβαντική Θεωρία Πεδίου για τα αίτια της κρίσης; Δεν είναι σόλοικο να επιλέγεις (από ένα άπειρο πληθυσμό αρθρογραφίας) άρθρο δημοσιογράφου (του οποίου «το στίγμα» αυθαίρετα θεωρείς ότι «θα έπρεπε να λάβω υπ' όψη» μου) και να εξανίστασαι επειδή δεν έχω προβάλει τα επιχειρήματά του στο συγκεκριμένο νήμα; Λογικό ολίσθημα απαράδεκτο για πράκτορες του βεληνεκούς σου. Για να μην λες όμως ότι αποφεύγω το θέμα, θεωρώ αυτονόητο ότι διεθνείς και εγχώριοι κερδοσκόποι έπαιξαν καταλυτικό ρόλο, προκαλώντας π.χ. την άνοδο των spreads που μάς κατέστησε ανήμπορους να αναχρηματοδούμε τα δάνειά μας και να καλύπτουμε το πρωτογενές μας έλλειμμα. Πέρα της ύπαρξης σπεκουλαδόρων, στρεβλώσεων στην αγορά, ελλιπούς Ευρωπαϊκού θεσμικού πλαισίου, και ταλιμπάν, πως προκύπτει ότι είναι «ψέμα» η ανάγκη να νοικοκυρέψουμε την δημόσια διοίκηση ώστε η οικονομία μας να καταστεί ανταγωνιστικότερη και βιώσιμη; Ασπάζομαι φυσικά την παραδοχή ότι θα ήθελα να ζήσουν τα παιδιά μου σε μια δημοκρατική Ευρωπαϊκή χώρα.
• Δεν ζήτησα «μασημένη τροφή» ρε beta την άποψή σου ζήτησα. Τώρα αν προτιμάς να μιλάς με γρίφους δίκην Σωκράτους, στην καλύτερη περίπτωση ελίσσεσαι και στην χειρότερη παίρνεις τον εαυτό σου περισσότερο στα σοβαρά από ότι θα έπρεπε (σε κάθε περίπτωση, τζίμπα κι ένα αργυρό)
• Τέλος, ανακαλείς το «ψεύδεσαι» και το αντικαθιστάς με «κάνεις λάθος». Αρνούμενος φυσικά να επισημάνεις σε τι κάνω λάθος καθώς «δεν έχει σημασία». Τώρα ποιος ελίσσεται γιατρέ μου, ε; Θες και χρυσό μετάλλιο;

Είμαι ικανοποιημένος επειδή απλώς μπορέσαμε να ανταλλάξουμε δυο συγκροτημένα σχόλια. Θα ήμουν ακόμα πιο ευχαριστημένος, αν εξέφραζες μια άποψη, θετική, αρνητική ή ντεμί, για την καταληκτική διαπίστωση του Μ., μια άποψη που δεν είδα να διατυπώνεις.

«Αδίκως όμως συμβολίζει την κρίση (η ελλάδα), η οποία (κρίση) είναι ευρύτερη από την πρόσληψη των αγροφυλάκων που έκανε η κυβέρνηση Καραμανλή».

Σημαίνει κάτι για σένα αυτό το «η κρίση είναι ευρύτερη» ;; και αν ναι, τι ακριβώς ;;;

ΥΓ Στο σεντόνι σου παραπάνω αυτό ακριβώς έκανες. Διατύπωσες γνώμη για τα αίτια της κρίσης. Ευχαριστώ για τα μετάλλια.

Επίσης εγώ δεν είπα ότι δεν πρέπει να νοικυρευτούμε, για να αποκτήσουμε ανταγωνιστικότητα κλπ. κλπ., μιλώντας με όρους ανταγωνιστικότητας. Εϊπα ότι είναι ψέμμα ότι η οικονομική κρίση οφείλεται στο μη νοικοκύρεμα κλπ. κλπ.

ή έστω είναι λάθος.

Άσχετο, εντελώς άσχετο, απλώς προς προβληματισμό : Η λέξη νοικοκύρεμα είναι τόσο μα τόσο ακατανίκητη. Πώς μπορείς να πει κανείς κάτι που να φαίνεται ότι είναι αντίθετο με το νοικοκύρεμα ;;;

Πώς μπορεί κανείς να μη θέλει το νοικοκύρεμα ;;;

Πετάς μια λέξη (όχι εσύ βράσταμαν, σχήμα λόγου είναι, ο οποιοσδήποτε), και έχεις αμέσως όλο το δίκιο με το μέρος σου.

Ε, λοιπόν, εμένα δεν μ΄ ενδιαφέρει το νοικοκύρεμα, στ΄ αρχίδια μου το νοικοκύρεμα, μια ωραία λεξη είναι, που χρησιμοποιείται στρεβλά, για να ξεγελάσει, όπως και τόσες άλλες. Πίσω από το εύηχο νοικοκύρεμα, κρύβονται σχέσεις και συμφέροντα, σχέσεις οικονομικές, σχέσεις εξουσίας, σχέσεις ισχύος, σχέσεις τάξεων. Προσέχετε λοιπόν όλοι τις λέξεις, ειδικά τις ωραίες και τις εύηχες. Το λήγω από την πλευρά μου, αρκετά. Το παρόν σχόλιο είναι μια μικρή συγγνώμη σε όσους κούρασα.

Επειδή ενδιαφέρομαι για την προσωπική ευτυχία των συσλάγκων μου, ακόμα και αν πρόκειται για ελεεινές πατερνάλες σαν την αφεντομουτσουνάρα σου, δηλώνω μια κατ' αρχήν θετική άποψη για το άρθρο. Και ακριβώς επειδή με δυσαρεστεί η στοχοποίηση της χώρας μου δεν στρουθοκαμηλίζω σε ότι αφορά την ανάγκη νοικοκυρέματος (σσ αντιστάθηκα στο πειρασμό να πω εξορθολογισμού μη μου πάθεις τίποτα, έχεις και οικογένεια).

Η δική μου αντίρρηση στο «νοικοκύρεμα» θα ήταν να χρησιμοποιηθεί εκεί που υπάρχει δόλος. Στις δαπάνες για τα μεγάλα εξοπλιστικά προγράμματα π.χ. δεν επιβάλεις νοικοκύρεμα, προβάλλεις αντίσταση σε διεθνείς εγκληματικές οργανώσεις (πολεμικές βιομηχανίες-κυβερνήσεις τους). Ή τα παίρνεις και ησυχάζεις. Στις δαπάνες για κωλόχαρτα των στρατοπέδων (που λέει ο λόγος) ε, εκεί δεν είναι καθόλου απίθανο να σαπίζουν τόνοι κωλόχαρτου σε αποθήκες ενώ χρειάζονται αλλού, από ασυνεννοησία και τα παρόμοια.

Κατά τ' άλλα τώρα εσείς, νταξ, μαλώνετε. Αν μου επιτρέπετε, να σας πω κάτι; Προσπαθήστε να μην ενδίδετε στην ειρωνεία που από κοντά είναι παιχνιδιάρικη αλλά από το διαδίκτυο είναι ερ(εθ)ιστική. Σόρυ που απευθύνομαι λίγο τσουβαλιαστά. Αυτά.

Spontaneity Utd vs Inhibition FC, σημειώσατε ένα.

Πάτση πάρε φόρα κι έλα με την όπισθεν ναι ρε γμτ δίκιο έχεις...

(ΥΓ - spot-on τα παραδείγματα περί νοικοκυρέματος, 'tsoulis)

Συγγνώμη το «ελεεινές πατερνάλες» και το «έλα με την όπισθεν» τώρα είναι συμβατά με τις πεποιθήσεις που κατά καιρούς και μάλιστα πρόσφατα ως μοντ για κανόνες και τύπους έχεις εκφράσει μπρο; ςτφ ξέρω γω τώρα κάτι δεν καταλαβαίνω μάλλον.

Ρε σίστα αν διαβάσεις το νήμα συνολικά (θεωρητικά λέμε, προς θεού δεν ζητώ να υποστείς τέτοιο μαρτύριο) ίσως διαπιστώσεις ότι κάνω πλάκα (beta-testing, αν θες), με την καλή και όχι με την κακή έννοια. Βάζω και disclaimer προς αποφυγή οποιασδήποτε παρανόησης: αγαπώ Patsis και beta.

Καλημέρα σε όλη την παρέα.

Θα σας πω μια διασκεδαστική ιστορία που τη σκέφτηκα το βράδυ, για να χαλαρώσουμε και λίγο. Αρχίζω.

Α) Είμαι φτωχός. Είναι αλήθεια αυτό.

Β) Έχω να γαμήσω τρία χρόνια. Και αυτό είναι αλήθεια.

Τώρα βέβαια η αλήθεια είναι ότι η αγαμία μου καθόλου δεν οφείλεται στη φτώχεια μου. Ένα άλλο μικρό μυστικό είναι ότι έχω την κακή συνήθεια να κάνω μπάνιο κάθε 3 βδομάδες (και τις εθνικές εορτές). Είμαι και λίγο κομπλεξικός, ανέραστος και μπετόβλακας. Δεν έχω ξεπεράσει ακόμα τη μάνα μου. Δεν ξέρω τι θα πει φέισμπουκ και ίντερνετ. Επίσης είμαι χοντρός, άσκημος, τρέχουνε οι μύξες μου και βρωμάει ο στόμας μου.

Όμως συμβαίνει το εξής :

Η μαμά μου, ο μπαμπάς μου, ο αδερφός μου, οι αδερφές μου, τα ξαδέρφια μου, οι θείοι και οι θείες μου, όλοι οι συγγενείς μου, οι συνάδελφοι στη δουλειά, όλοι μα όλοι, μου λένε κάθε μέρα το ίδιο τροπάρι :

Α, ρε μπετατζή, όλες τα ίδια είναι, όλες το πορτοφόλι κοιτάνε, όλες πουτάνες είναι, όλες καριόλες, μόνο οι πλούσιοι γαμάνε τη σήμερον ημέρα, τι τα θες, άμα δε βγάλεις λεφτά κοκό γιοκ, όλες για το συφέρο τους, μόνο στους κονομοιμένους κάθονται, τα φτωχαδάκια σαν και σένα δεν έχουνε στον ήλιο μοίρα, ούτε πουτάνα δεν τους κάθεται, τι τα ψάχνεις, α στο να πα στο διάολο ……

Ε, δε θέλω και πολύ. Πείθομαι. Αρχίζω και γω τα ίδια : Όλες πουτάνες, όλες για το συφέρο τους, καριόλες, σιγά σιγά μη γαμήσω εγώ χωρίς λεφτά και λοιπά και λοιπά εις το άπειρον.

Άμα δεν ξεστραβωθώ, άμα δεν αρχίσω να σκέφτομαι ότι μπορεί να φταίει και τίποτα άλλο, άμα δεν κάνω τουλάχιστον μπάνιο, η σκληρή αλήθεια θα είναι πάντοτε μία :

Δε θα γαμήσω ποτέ.

Η «πεμπτουσία» της ως άνω συζήτησης : Αν το Α είναι αλήθεια, δεν σημαίνει απαραίτητα και ότι το Β οφείλεται στο Α. Τόσο απλό.

Όπου Α, βάλτε, ας πούμε, πελατειακό σύστημα.

Όπου Β, βάλτε, ας πούμε, τα βάσανα που τραβάμε σήμερα οι πιο πολλοί από μας.

Αν το Α είναι αλήθεια, δεν σημαίνει απαραίτητα και ότι το Β οφείλεται στο Α. Και το πιο πιασάρικο και πετυχημένο ψέμα είναι αυτό που βασίζεται εν μέρει σε αλήθειες.

Επίσης οι κακοί παλιοκερδοσκόποι που παίξανε με τα σπρεντς έχουνε ακριβώς την ίδια ερμηνευτική αξία με τους κακούς ψεκαστές γερμανούς.

δεν ανέφερες και την ηδονή που προσφέρει η θυματοποίηση (κατά τη γνώμη μου η μεγαλύτερη πληγή που έχει επιφέρει στον δυτικό κόσμο ο χριστιανισμός ή, επειδή δεν τα ξέρω τόσο καλά, η παρερμήνευσή του έστω, άλλο θέμα όμως αυτό) και στην οποία οφείλεται το ότι ποτέ δεν θα κάνω κάτι για να βελτιώσω την κατάστασή μου, επειδή με θρέφει το να παραπονιέμαι και να ενίσταμαι: όταν φταίει ή «φταίει» ο άλλος, η θλίψη μειώνεται σημαντικά (ή αντικαθίσταται με τον θυμό), το δε Εγώ ψευτοταΐζεται με διάφορους τίτλους ηθικής ανωτερότητας.

και ξαναθυμίζψ τα πολύ μεγάλα λόγια του Σενέκα: οι μεγάλοι πόνοι σιωπούν, οι μικροί φλυαρούν -Curæ leves loquuntur, ingentes stupent.

(και λες ψέματα, χθες το βράδυ σε είδαμε τι έκανες :Ρ)

Μπετατζή αυτό το παράδειγμα που φερες το γνωρίζω επακριβώς, έχω συνεργάτη άπλυτο για χρόνια, σου μιλάω για τρελή μπίχλα, βρωμάει από το διπλανό γραφείο λέμε, που όταν τον πειράζω «τι θα γίνει βρε τάδε μου θα σε παντρέψουμε εσένα;» μου απαντάει «αχχ σήμερα οι γυναίκες κοιτάνε μόνο το πορτοφόλι». Το ότι το αναφέρεις έτσι χαλαρά μου φέρνει σκέψεις τ. μα είναι δυνατόν να είναι τόσο μέινστριμ φάση αυτή τώρα;

...κάποια φορά είπα να αστειευτώ με την πεντάχρονη σοφή κορούλα μου με ένα πειραγματάκι που στο μυαλό μου ήταν απολύτως σίγουρο ότι η καλή του προαίρεση ήταν σαφής προς όλες τις κατευθύνσεις. Εκείνη ενοχλήθηκε από το πείραγμα και με κοίταξε ψιλοστενοχωρημένα και ψιλοτσατισμένα και μου λέει: Αυτό τι ήταν μαμά; Αστείο ήταν; Κανένας δε γέλασε όμως, ούτε καν εσύ...

Δες και Σαράντ.

Έστω ένας εργαζόμενος που δουλεύει με μπλοκάκι και βγάζει 1.200 ευρώ το μήνα

Σκουλήκι, εδώ