Comments by vikar (4189)
Showing 3181-3210 from 4189
Όσοι και όσες τό 'χετε με τα τσατάδικα (εγώ ειν' η αλήθεια δέν τό 'χω), δέν τις παίρνετε μιά σβάρνα τις φατσούλες να τις καταχωρίσετε πιο συστηματικά; Αξίζει τον κόπο πιστεύω. Μέχρι στιγμής έχουμε μόνο [w=2983]:([/w], [w=2735]:)[/w] και λίγα 'κόμα.
Έλα μωρέ, θα πήγε να κάνει κάνα ξόρκι αλα Μάρα, δέ θα της βγήκε, και αμολάει τώρα χολή, δέ καταλαβαίνεις;... :-Ρ
«Τριλεκτικό ποδόσφαιρο»... «Σκακομπόξ»... Τί έγινε ρε παιδιά;... Εγώ πού ζώ;...
Πάτσις, ο Έντε είν' απ' τους αγαπημένους μου (άν και το συγκεκριμένο δέν θυμάμαι πώς πάει ρε να πάρει, πρέπει να το ξαναπιάσω κάποτε).
Πάαλι δε σ' άρεσ' ο ορισμός ρε να πάρει;... Έ μα πιά...
Τα δέοντα σε Τζάστιν εξ αμέρικα και Ζίγκι για το λήμμα (καί οι δύο άσχετοι είναι με το σάιτ, δέ μασάμε).
Παγώνδιε έχεις δίκιο φυσικά. Ωστόσο, επειδή η χρήση είναι που κάνει τη γλώσσα (όπως θα σου πεί κάθε γλωσσολόγος, ακόμη κι' αν δέν το σέβεται στην πράξη...), οι ορθογραφίες κάβλα (ή και γκάβλα) δέν είναι πλέον αμελητέες. Είχαμε πιάσει το θέμα και στο λήμμα καυλόγκαζο κάποτε.
Και καλωσήρθες. :-)
Να δώσω και τα εύσημα στο φίλο μικρό Αποστόλη, ο οποίος μου το έθεσε υπόψη --μή το πάρει το μάτι του και γκρινιάξει οτι δέν τον ευχαριστώ...
Παίζει και το κάνει νεύρα απ' ότι βλέπω γκουγκλάροντας. Ίσως ν' αξίζει λήμμα αυτό το σχήμα λόγου. Χμμ...
Το σχήμα λειτουργεί οπωσδήποτε και πιό γενικά: κάνει πείνα (ή εγώ πεινάω;), κάνει βαρεμάρα (ή εγώ βαριέμαι;), κάνει καύλες (ή εγώ εχω καυλώσει;) και άλλα (τουλάχιστον αυτά τα τρία είναι θα έλεγα παγιωμένα πλέον, παίζουν αρκετά και στο διαδίκτυο).
Ίιι!... Δέ ντρέπεσαι να σκέφτεσαι τέτοια πράματα για 'μένα;... Αλλα ποτέ δεν με κατάλαβες στ' αλήθεια, ποτέ σου δέν έμαθες τι άνθρωπος είμαι...
Ού ρε βρομόμπατσε... :-Ρ
Έχω μιά επιφύλαξη στον ορισμό. Γι' αυτό εκεί που λέω «γράφει επιλέξει ο Πέτρος Πικρός στο γλωσσάρι του στα Χαμένα κορμιά», δέν είμαι και τόσο σίγουρος τελικά. Παίζει να μήν το γράφει ο ίδιος ο συγγραφέας, αλλα η επιμελήτρια των επανεκδόσεων των βιβλίων του, Χ. Ντουνιά.
Είμαι λίγο μπερδεμένος με τα γλωσσάρια αυτά του Πικρού. Σε επεισόδιο της σειράς «Εποχές και συγγραφείς» αφιερωμένο στον ενλόγω συγγραφέα (μπορείτε να την βρείτε στο φιλόδοξο ψηφιοποιημένο Οπτικοακουστικό Αρχείο της ΕΡΤ), αναφέρεται οτι είχε συμπεριλάβει ο ίδιος γλωσσάρι στις πρώτες εκδόσεις. Στις επανεκδόσεις ωστόσο, τα γλωσσάρια αποδίδονται στην επιμελήτρια.
Άν κανείς χριστιανός (βρε και άχριστος νά 'ναι δέν έχω πρόβλημα) έχει τις παλιές εκδόσεις, θα με υποχρέωνε άν μου το ξεδιάλυνε αυτό.
Αυτό που με σκοτώνει ακόμα, είναι η διάκριση νί ελληνικού και βέ λατινικού (και η εδώ γραμματοσειρά τα συγχέει άλλωστε: ν και v), που τα βρίσκω παρέα συνέχεια τα αφιλότιμα, άσε που συχνά παίζει και το ύψιλον κοντά και είναι να βαράς το κεφάλι σου στον πίνακα...
Σιγά μωρε κι' εσύ με τους μόντουλές σου πιά... Ευρετήριο, καγκελάκι και τό 'χεις.
Τί έγινε ρε Μπούμπις, σου απαντάει τώρα και πρίν καν της μιλήσεις;... :-Ρ
Χάν, όταν λέω για «αφούγκρασμα της ιστορίας», σίγουρα δέν εννοώ «ανάγνωση της εφημερίδας της κυβέρνησης». Δέν έχω πρόβλημα να δεχτώ θεωρητικά οτι μιά τέτοια αλλαγή μπορεί να επιβληθεί για πολιτικούς λόγους μάλλον παρά να υιοθετηθεί για ιστορικούς λόγους (στο μέτρο φυσικά που μπορεί κανείς να μιλήσει για πολιτική και ιστορία σάν ξεχωριστά πράγματα). Αλλα δέν ξέρω καταπόσο μπορεί κανείς να αποφανθεί με βεβαιότητα άν μία δεδομένη αλλαγή ήταν πολιτική περισσότερο απο ιστορική. Η ίδια η κουβέντα γύρω απο τέτοιες έριδες είναι στη βάση της πολιτική αντιπαράθεση.
Το κριτήριό μου (απλής λογικής κι' αυτό) είναι το εξής: έχει επικρατήσει μία μεταρρύθμιση; είχε απήχηση στο λαό; Για να μήν μιλήσω και για το τί συνθήκες και τί προβληματισμός θα έπρεπε ήδη να υπήρχαν ωστε να εμφανιστούν άνθρωποι σάν τον Κριαρά ή τον Γιώτα Θήτα Κακριδή... Δηλαδή αυτοί δέν ήταν γεννημένοι στην εποχή τους;
Σε κάθε περίπτωση, ακόμη κι' άν υποθέσουμε οτι απο το ογδοντα δύο και μετά κάποιοι ύπουλοι εθνικοί προδότες συνωμότησαν ωστε να συνεχίζει να επιβάλλεται το μέτρο παρά την φυσιολογική τάση του ανυποψίαστου κόσμου να χρησιμοποιεί το πολυτονικό, είναι γεγονός οτι ήδη αρκετές γενιές έχουν γαλουχηθεί με το μονοτονικό. Και άν πολλοί πολυτονιστές πιπιλάνε ακόμα το γνωστό περι λεξιπενίας, αυτό ακριβώς είναι που μου φέρνει σε ιστορική κώφωση. Άν κάποιος δέν μπορεί ν' αντιληφθεί οτι το μονοτονικό και η απλοποιημένη ορθογραφία δέν σημαίνουν γλωσσοφτωχιά (γιατί; το «λεξιπενία» είναι πιό σοβαρή λέξη;... :-Ρ), αυτός είναι κάποιος που δέν αφουγκράζεται καλά το ιστορικό παρόν, και για μένα (υποθέτω για όλους μας λίγο πολύ εδωμέσα) αυτό είναι πιό φανερό κι' από 'ναν Φάνη.
Άσκηση για τους ενδιαφερόμενους: Για έναν μήνα τουλάχιστον γράφετε α π ο κ λ ε ι σ τ ι κ ά (στο χαρτί, στον υπολογιστή, όπου σας παίρνει) σε φωνητικό και ατονικό (όχι γκρίκλις, μ' ελληνικούς χαρακτήρες). Αναφέρετε εντυπώσεις.
Και Μές, σε παρακαλώ, μήν διαδίδεις αναλήθειες!... (Άκους εκεί «ο Ζάκκης δέν έχει μακριά γενιάδα»...) Τουλάχιστον ομως, δέ μπορώ να πώ, κάνεις και καμιά δουλειά σα' μόντισσα και σε συγχωρνάμε...
ΚαλλΩπισμός ρε έλεκτρον, καλλΩΩΩΩΩΩΩπισμός!... ΩΜΕΓΑ! Έ μα πιά, πού να σε καταλάβει κανείς με τόσα λάθη που κάνεις συνέχεια ρ' αδερφάκι μου... :-ΡΡΡΡ
(γράφαμε μαζί)
Είναι λίγο κρίμα να μήν γίνεται αυτή η κουβέντα στο πολυτονισμός...
Προσωπικά το πολυτονικό χωρίς να το έχω διδαχτεί ποτέ στο σχολείο το πέρασα σά' παιδική αρρώστια που μ' άφησε και κάποια δυσδιάκριτα σημάδια. Έχω καταλήξει στο εξής: ένας ο οποίος δέν διδάχτηκε το πολυτονικό στο σχολείο δέν μπορεί με τίποτε να πειστεί να το υιοθετήσει στην καθημερινή του γραφή, παρα μόνο αν πρόκειται για λόγους φετίχ --όπως ακριβώς την είχα πατήσει κι' εγώ δηλαδή. Και όλοι ξέρουμε τί είναι φετίχ, έτσι; Σά' να σ' ενδιαφέρει περισσότερο το άχρηστο κρέας γύρω γύρω... :-)
Τα επιχειρήματα υπέρ και κατά του πολυτονικού είναι τα περισσότερα γνωστά σε όσους την έχουν έστω και λίγο ψάξει --αντανακλώνται πιστά και στα σχόλια αίαντα και χάν άλλωστε. Οι μέν θα σου πούν συνήθως για «ιστορική ορθογραφία», ετυμολογίες και τα συναφή. Έτσι όμως, έμμεσα πλήν σαφώς, διαγράφουν μονοκούκι όλη τη νεότερη ιστορία της ελληνικής, απο τη μεταρρύθμιση τουλάχιστον και μετά!... Και η πλάκα είναι, σπάνια το αναγνωρίζουν κιόλας: συνήθως μάλλον απλά το αγνοούν, άν και οι πιό επικίνδυνοι το αποσιωπούν. Και γιατί επικίνδυνοι;... Ε αυτό θα μας πάει σε πολιτική κουβέντα.
Απ' την άλλη, οι μονοτονιστές θα σου πούν οτι όλα 'φτά τα σημαδάκια δέν έχουν πιά έρεισμα στον προφορικό λόγο. Κι' έχουν βέβαια δίκιο, άν και πολύ δύσκολα θα δέχονταν να προσαρμόσουν ακόμη περισσότερο τον γραπτό τους λόγο στον προφορικό: ένας μονοτονιστής μπορεί κάλλιστα να φρικιά μπροστά στη φωνητική ορθογραφία ή και στα φραγκολεβαντίνικα ακόμα, όπως ακριβώς ένας πολυτονιστής μπροστά στο μονοτονικό... Ούτε αυτοί λοιπόν ειναι απαραίτητα έντιμοι ή και ξέρουν τί τους γίνεται.
Τελικά, μου φαίνεται οτι είναι ζήτημα δύο παραμέτρων: απ' τη μιά η ικανότητα ν' αφουγκράζεσαι την ιστορία (δηλαδή, όχι μόνο την παλιά ιστορία, αλλα την ι σ τ ο ρ ί α , που πορεύεται συνέχεια, πιχί όσο εσύ καταχωρίζεις τις εξυπνάδες σου στο διαδίκτυο), κι' απ' την άλλη, φυσικά, η παιδεία που είχε κανείς (κι' άν μου ξαναπαντήσει αυτός ο κανείς για να μου πεί το κοντό του θα γίνει παραξήγηση, να το ξέρει...). Πόσο αντιλαμβάνεται κανείς το ιστορικό παρόν; Πόσο διατεθειμένος είναι κανείς να προσαρμόσει την παιδεία του σ' αυτό; Και πόσο προσαρμόσιμη είναι η παιδεία που είχε στην τελική;... Νά, κάπως έτσι τα βλέπω τα πράγματα.
Πάντως ρε παιδιά, το λέει κι' ο ντούμπλφας, τί κοροϊδιλίκι έχω φάει κι' εγώ στη μάπα για το πολυτονικό... :-Δ Παναγία μου, ένα πράμα...
ΥΓ: Δηλαδή Μές, ο κύριος Γιώργος Ζάκκης δέν είναι γέροντας τελικά;...
Κι' εγώ το ακούω το ζουλάρω. Ξέρω καί το ζουλεύω όμως(!), ώς ειρωνική εκδοχή του ζηλεύω: «Όπα; Καινούργιο γυαλικό βλέπω;» «Ε τί;, μόνο εσύ;» «Ζουλέψαμε έ;» (κάπως έτσι ας πούμε).
Σωστός ο αίας για το σαβουρώνω, που λέγεται και σαβουριάζω.
Δέν θά 'πρεπε να ανησυχείς ιδιαίτερα για τον αντίκτυπο των παρεμβάσεών σου. Ο στόχος είναι στην πραγματικότητα να τον «διαταράξεις» τον χώρο, με την έννοια βέβαια της συνδιαμόρφωσης. Στην τελική, είναι πολλοί εδωμέσα που είναι διατεθειμένοι να βοηθάν τους νέους χρήστες, και κυρίως οι συντονιστές (για όποια απορία σου, στέλνε άφοβα πιμί στους «mods»).
Η ορθογραφία σου σεβαστή, άν και μαχητή φυσικά --αλλ' αυτά άς τα συζητήσουμε, άν θέλουμε, στο οικείο λήμμα.
Φίλε αίαντα, ένας συντονιστής μπορεί να επέμβει σε καταχωρισμένο σχόλιο, αλλα κατακανόνα κυρίως λόγω φόρτου εργασίας δέν το κάνουμε. Γι' αυτό προσοχή!: στα σχόλια τα σκρίπτα μάνεντ...
Το μουνί λέγεται κουτί καί στην ελλάδα, κυρίως στα μπεμπεδίστικα ή γιαγιαδίστικα (ποιά η διαφορά των δύο αυτών ακριβώς, δέν έχω αποφανθεί ακόμα).
Χωρίς να θέλω να μειώσω επουδενί την αξιολογότατη συμβολή του φίλου τεό οχτώ χιλιάδες εβδομήντα (καλωσήρθες κιόλας) στην ένδοξη ελληνική μας γλώσσα, το συγκεκριμένο λογοπαίγνιο μπορεί να εφαρμοστεί και εφαρμόζεται πολύ συχνά σε οποιαδήποτε λέξη αρχίζει με άλφα συνθετικό το κατά. Δώστε στον Τριανταφυλλίδη να ψάξει για «κατ%» (το % είναι ο μπαλαντέρ στο εκεί σύστημα) και γελάστε.
Και ποιός φταίει ρε φίλε, εγώ;!... :-Ρ
Ωραίος ο μίστερ...