Comments by vikar (4189)
Showing 3511-3540 from 4189
Τζίζα, κάνε ρε μια ετυμολόγηση του ξωμάτοχα αν τό 'χεις. Και το ξωματοχου πού τονίζεται; Στο γκούγκλ πάντως δέν βρήκα ούτε τό 'να ούτε τ' άλλο.
Ναί φίλε ή φίλη ντεμισφέ, εκεί έγκειται το αστείο (μπρρρ...), στο να μεταφράζεις δηλαδή κυριολεκτικά.
Σωστόοοος... Νόμιζα μιά ζωή οτι προέρχεται απο τον τύπο πίτσικος, κι' αυτό, όντως, απο το πιτσιρίκος. Νά 'σαι καλά μεγάλε...
Εγώ λέω πάντως να λειτουργήσουμε συναινετικά, και να ενώσουμε τα λήμματα (σε τσαμασίρια, τσαμπασίρια δηλαδή)... Μή φορτώνουμε τόση ευθύνη στους ώμους του καημένου Μπούμπις, ποιός ξέρει και πόσω χρονώ είναι, ξές... :-Ρ
Και αμάν ρε παίδες με τη βαθμολογία πιά... Ξεκολλήστε, έλεος... Αφού πρόκειται για πλήρως υποκειμενικό θέμα, κάτι σάν εκλογές ενα πράμα, τί σκάτε;
Δέ λέτε που το σάιτ προσφέρει και αυτό το παιχνίδι, με τ' αστεράκια δηλαδή, «ποιόν να ρίξουμε αυτόν το μήνα και ποιόν ν' ανεβάσουμε», για ακόμα πιό αργόσχολους απο 'μάς; Τί θα κάναν αυτοί χωρίς βαθμολογία; Θα σπάγαν τίποτα βιτρίνες...
Σωστή η ιρονίκ. Να πώ πάντως οτι παλιότερα τουλάχιστον χρησιμοποιόταν και αθώα, χωρίς να στοχεύει στο λογοπαίγνιο.
Θυμάμαι συγκεκριμένα αρχές δεκαετίας ογδόντα, στη Βέροια, να μου δείχνει ο κολλητός μου σ' ένα μικιμάου που αποκαλούσε κάποιος τον Μίκι (αν δεν κάνω λάθος), ακριβώς, «καλόπαιδο». Με τον φίλο μου γελάσαμε σκανδαλιάρικα βέβαια, μιά και μάλλον μόλις θά 'χαμε πρωτακούσει περι κωλοπαίδων (άρξη διαδικασίας της αυτογνωσίας), αλλα δέν πιστεύω βέβαια οτι στο περιοδικό έπαιζε υπονοούμενο.
Πολύ εύστοχη έκφραση θα τολμούσα να πώ, άν και δέν την έχω ακούσει.
Πολύ πολύ καλός. Σύν άλλη μιά διαγράφα απ' το πρόχειρό μου (το γράφω τεμπεσίρι)...
Πράγματι είναι με όμικρον, επιβεβαιώνει και ο κύπριος που έχω εδώ πρόχειρο. :-Ρ
Όντως, είν' ο Ντέρτι Λούκ.
Αλίβ, σ' αυτήν την περίπτωση, όπωσδήποτε γαμωίδια!...
Και ιρονίκ, ότι και να λές εγώ δέν βγαίνω απ' την κρυψώνα. Μ.
Σωστός πολύ κι' ο Βράστας. Συνήθως ερωτηματικά: «Ρε μαλάκα, τον είδες τον Φίφη πώς έχει γίνει απο τότε που τά 'φτιαξε με Φιφή;» «Όχι, πώς;» «Τεράστιος ρε, σά ζώο έχει γίνει!...» «Το πουλί του το βλέπει;» «Ρε ποιό πουλί, ζήτημα να βλέπει οτιδήποτε κάτω απ' τον ορίζοντα». Λέμε τώρα.
[όχ, αυτή εδώ σίγουρα θέλει να με δείρει...]
αχ Βικάριε, αχχχ! Τί καλέ, θέλεις να με δείρεις;!...
Εράτουμ: το κριτήριο της συνέπειας δέν είναι ίσως απαράβατο να γίνει το αίτημα της συνέπειας δέν είναι ίσως απαρέγκλιτο.
Ά, και ιρονίκ, το γαμολο- που λές, δέν το έχω ακούσει ποτέ έτσι!... Το ακούω (και χρησιμοποιώ) μόνο ώς γαμιολο-. Ήθελα να σ' το γράψω κι' όλο το ξεχνούσα...
Εϊσιτζή, το φιλοσοφία βγαίνει όντως απο το φιλώ (=αγαπώ) + σοφία, όπως μου έλεγαν εκνευριστικά συχνά πολλοί εκπαιδευτικοί μου στο παρελθόν, όπως λέν και τα λεξικά (δυστυχώς, όχι ο Τριανταφυλλίδης, σταματάει στ' αρχαία πάντα).
Το παράδειγμά μου λοιπόν με το φιλώ δέν είναι τόσο πειστικό, το ξέρω, γιατί κρατάει απο τ' αρχαία. Όπως και το φέρω, κι' αυτό παλαιοελληνικούρα είναι. Στην αργκό όμως, έχουμε ήδη το γλείφω και το μαδάω (μαδομούνι). Βασικά, δέν είναι πολλά αυτά τα σύνθετα, το ξαναείπα (τα ψάχνω εδώ και μήνες και έχω καταλήξει σε δεκαοχτώ μόνο ρήματα, κι' απ' αυτά, τα περισσότερα αμφισβητήσιμα και καναδυό τραβηγμένα 'π' τα μαλλιά...), με το γαμώ να παρουσιάζει την καραφλιαστικά έντονη συνθετική ισχύ που όλοι ξέρουμε και αγαπήσαμε.
Όσο για τη σύγχυση με τα σύνθετα απο το γάμος, προσωπικά δέν με απασχολεί καθόλου. Καταρχήν, πόσα είναι αυτά; Η αναζήτηση στον Τριανταφυλλίδη με όρο γαμο% (το % είναι ο μπαλαντέρ του εκεί συστήματος) δέν δίνει κανένα. Στην καθομιλουμένη, προσωπικά δέν θυμάμαι να έχω χρησιμοποιήσει ή ακούσει τέτοιο σύνθετο (γάμος + ...), εκτός ίσως κι' άν η σύγχυση ακριβώς με το γαμώ ήταν εσκεμμένη για λόγους αστεϊσμού --όπως γίνεται ουσιαστικά και στις συζητήσεις στο σλάνγκ τζι άρ περι γαμοπίλαφου: αποσκοπείται πάντοτε το αστείο με βάση το σχετικό λογοπαίγνιο. Καταδεύτερο, ακόμη κι' άν χρησιμοποιείται λέξη σύνθετη απο το γάμος, δέν θα υπάρχει κίνδυνος να παρερμηνευθεί στα σωστά συμφραζόμενα (κλασικό επιχείρημα, δέν λέω τίποτε σπουδαίο).
Τελοσπάντων, προσωπικά θα επέλεγα να γράψω γαμοπερίπτωση, όπως γράφω και γλειφομούνι και μαδομούνι, για λόγους συνέπειας. Το κριτήριο της συνέπειας δέν είναι ίσως απαράβατο, ειδικά στην αργκό, αλλα δέν βλέπω κανέναν λόγο να μήν τηρηθεί εδώ.
Γιά μια στιγμή ρε παιδιά. Επειδή δηλαδή εσείς ξεσκίζετε το ι ν τ ε ρ ν έ τ το σαββατοκύριακο, πρέπει όλες οι καλές συζητήσεις να γίνονται τότε, και μετά «κλείνουν»;... Έλεος.
Για τον πανόδυο τον ίδιο, έστω και ώς αυτοκτονημένο, δέν έχω κάτι παραπάνω να πώ δείτε το σχολιασμό εδώ αν ενδιαφέρεστε για την γνώμη μου εκτός απ' τ' οτι το τωρινό του προσωνύμι μ' αρέσει.
Θέλω όμως οπωσδήποτε να ξεκαθαρίσω καναδυό πράματα που αφορούν και την αφεντομουτσουνάρα μου εδωμέσα.
Πρώτον:> Πάλι τα γαμωίδια;
Μές Λάθος!... «Πάλι τα γαμοΐδια;» έπρεπε να γράψεις... :-Ρ
Δεύτερον, και σοβαρότερον: Αντίθετα με ότι ίσως συμπεραίνει κανείς απ' τις (σωστές γενικά) σχετικές διατυπώσεις της Μές, για τη διαγραφή ενός λήμματος δέν αποφασίζουμε όλοι οι συντονιστές, αφού εγώ τουλάχιστον πάντα απέχω (διαφωνώ με την πρακτική των διαγραφών).
Τρίτον, όχι τόσο προσωπικό πλέον, πάτσις, καλά τα νομικά που θίγεις (έκθεση του ντίκ, απόρρητο αλληλογραφίας), για να μή ξεχνιόμαστε. Έχε ωστόσο υπόψη οτι το σάιτ λειτουργεί χωρίς ίδιους κανόνες. Ώς και τα «κριτήρια διαγραφής» της ιρονίκ, όσο εύλογα και άν φαίνονται και είναι, διατυπωμένα ώς έχουν δέν αποτελούν απαύγασμα συλλογικής διαδικασίας απ' όσο ξέρω, αλλα μάλλον έμπνευση της στιγμής (ιρονίκ, δέν θέλω να σε αδικήσω, πές μου αν κάνω λάθος και υπάρχει συζήτηση οπου καταλήξατε σ' αυτά τα κριτήρια την οποία έχασα). Η αλήθεια είναι πως η διαδικασία περιορίζεται στην εξέταση κάθε προτεινόμενου λήμματος για διαγραφή, ξεχωριστά, όπως άλλωστε ήδη είπε η Μές.
Για μένα αυτό, η ανυπαρξία δηλαδή κανόνων, είναι υγιές. Επειδή ζούμε σε δυσνομούμενες κοινωνίες, δέ σημαίνει οτι το μικρόβιο των νόμων πρέπει να μολύνει καί αυτόν τον μικρόκοσμο, το σλάνγκ τζι άρ δηλαδή. Θα οδηγηθούμε όμως προς τα 'κεί, όσο συνεχίζουν να υπάρχουν ή να δημιουργούνται κακοί λογαριασμοί --και σ' αυτό καταλαβαίνω τον πανόδυο απόλυτα, μιά και το είχα πάθει κι' εγώ παλιότερα (να εξαφανιστεί ορισμός μου χωρίς καμία εξήγηση), άν και δέν γουστάρω καθόλου την εριστικότητά του απέναντι σε χρήστες που γνωρίζει ήδη οτι θα τσιμπήσουν, και τη διάθεσή του συνεπώς να καλλιεργεί τέοιους, κακούς λογαριασμούς.
Ελπίζω ακόμη οτι μπορούμε να τα καταφέρουμε «χωρίς κανόνες», με αυξημένη αίσθηση ευθύνης και αλληλοεκτίμησης, χωρίς να αναγκαστούμε να χάσουμε πολύτιμο δημιουργικό χρόνο, εμείς οι ερασιτέχνες της αργκό ας πούμε, με νομικίστικες παπαριές. Ειλικρινά.
Πάντως, πάτσις πάλι, διάβασα κάπου πρόσφατα οτι απόρρητο ηλεκτρονικής αλληλογραφίας δέν υφίσταται όπως συμβαίνει με την παραδοσιακή. Μπορείς να μου υποδείξεις (ή όποιος άλλος) σχετικό νόμο αν έχεις υπόψη;
Φυσικά και κάνω διακρίσεις, δέν είμαι αδιάκριτος εγώ. Έπειτα, κι' ας έχει βγεί η ρετσινιά, δέν είμαστ' όλοι αποτέτοιοι, τί νόμιζες...
(αυτό πήγαινε στη Μές)
Ά να μπράβο, ακριβώς αυτό εννοούσα!... :-Ρ
Ωραία, ανιψιέ, άλλαξέ το, γράψε κι' ένα σημείωμα εκειπέρα απο τους συντονιστάς, και τελειώσαμε, άιντε... :-Ρ
Φτού σου ρε Γκάτζ, πώς μας μυρίστηκες ρ' αδερφέ;...
Σοβαρά πάντως, το όμικρον σ' όλες αυτές τις περιπτώσεις είναι ενωτικό. Εδώ πιχί, η σύνθεση πάει ώς εξής: γαμ-ο-περίπτωση, οπου το γαμ είναι το θέμα του γαμώ. Πώς γράφουμε γλειφομούνι πιχί και όχι γλειφωμούνι, ή πετοσφαίριση και όχι πετωσφαίριση (δείτε και εδώ), έτσι.
Αυτό πάντως μου φέρνει στο μυαλό ένα μικρό αγαπημένο μου θέμα: ρήματα να χρησιμοποιούνται ώς πρώτα συνθετικά, πράγμα μάλλον όχι και τόσο συνηθισμένο στα ελληνικά: έχω (εχέγγυος, εχέμυθος, εχέφρονας), φέρω (φερέγγυος, φερέλπιδας, φερέφωνο), φιλώ (φιλέλληνας, φιλόσοφος, φιλοχρήματος) και τέτοια. Στην αργκό, φαίνεται πως το γαμώ σπάει κάθε ρεκόρ πάντως, εφόσον συνθέτεται με οτιδήποτε...
Ε η στρουμφίτα γκόμενα δεν είναι;... Δέν κατάλαβα...
Εγώ πάντως λέω να το αλλάξουμε χωρίς να το πάρει χαμπάρι...
Το πνεύμα του Βράστα με βρίσκει κι' εμένα φωνήεντο. Την κατάργηση της βαθμολόγησης των χρηστών (ώς έχει) την θεωρώ απόλυτα απαραίτητη.
Έχω κι' εγώ ξεμείνει απο σεντόνια όμως. Κουβέρτα κάνει;...