Comments by vikar (4189)
Showing 2011-2040 from 4189
(Σχόλιο πανκέλις όλα τα λεφτά.)
Χαλικού, αυτό το φιλί κάτω απ' την ουρά που λές δέ μου λέει κάτι, αλλα μου θυμίζει αυτά που έλεγε ο τζόνι περι πρωκτοφιλήματος, πάλι σχολιάζοντας τον ορισμό του πονηρού για το πάτος.
Επίσης: ποιός «Μπίρλας»;...
Άντρας στο μαιευτήριο, γεννημένος χαζομπαμπάς αλλα πώς τα φέρν' η μοίρα ακόμα πενηντάχρονος και άτεκνος, περιμένει να γεννήσει η γυναίκα του, μετά απο πολύχρονη θεραπεία γονιμότητας σ' ένα σωρό γιατρούς πές, οπότε πάνω-κάτω, πάνω-κάτω επι ώρες, τσιγάρα πάφ-πούφ, καφέδες επι καφέδων, κακό, ώσπου σκάει ο μαιευτήρας με ύφος κατεργάρη που τον πιάσανε στα πράσα. Ο τύπος τον κόβει και περιμένει άγαλμα. Ο κύριος Γκαντεμοσπερμίδης; Εγώ ειμαι!... Πώς πήγε γιατρέ; Ε... Είμαι στην ευχάριστη θέση να σας βεβαιώσω πως η σύζυγος είναι μιά χαρά. Αχ, δόξα τω θεώ!... Και το παιδί; Χμ, ναί, υπήρξαν κάποιες επιπλοκές βέβαια, και... Το μωρό γεννήθηκε με κάποιες ιδιαιτερότητες. Δηλαδή;! Ε, νά... Δυστυχώς... Δυστυχώς δέν είναι αρτιμελές!... ;... ... Δέν έχει... τί; Του λείπει κάνα... χέρι; ... (γκχ-γκχ) Δέν έχει χέρια. Επίσης... δέν έχει ούτε πόδια.
Ο πατέρας καμπουριάζει δέκα πόντους.
Το λαρύγγι του πατέρα στεγνώνει κόμπος. Βασικά... Έ... Δέν έχει, ακριβώς... Χμ... Τί γιατρέ, τί;! Χμ. Καλύτερα να έρθετε να δείτε το... χμ, το παιδί... Αν είστε έτοιμος. Βεβαίως! Δέ με νοιάζει αν του λείπουν χέρια ή πόδια. Είναι το παιδί μου! Ο γιόκας μου! Όλα θα τα βρ
Ο πατέρας σκουπίζει τα μάτια και ορμάει. Είναι... είναι τουλάχιστον αγόρι γιατρέ; Ελάτε, ελάτε μαζί μου.
Ο γιατρός αναστενάζει.
Και τον οδηγεί στο θάλαμο των νεογνών, οπου προσπερνώντας μπόλικες θερμοκοιτίδες φτάνει σε μιά γυάλα. Οπου μισοσκεπασμένο, κείτεται ένα αφτί. Α... ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ;! Χμ, αφτί ειναι κύριε.
Ο πατέρας, συντετριμμένος, αφήνει όλη τη στοργή του να ξεσπάσει. Παιδί μου! Παιδάκι μου, σπλάχνο μου! Μήν ανησυχείς καλό μου, όλα θα τα φτιάξουμε, σήμερα η επιστήμη κανει θαύματα! Παιδί μου! Μ' ακούς παιδί μου; Εδώ ειναι ο μπαμπάκας, όλα θα πάν καλά!... Ε, συγνώμη κύριε, αλλα μή χάνετε τα λόγια σας. Το παιδί γεννήθηκε κουφό.
Και ο γιατρός:
Αυτά πάντως σίγουρα λειτουργούν και έτσι.
Πάντως, μου φαινόταν απο πάντα ενδιαφέρον απο κοινωνική ή πολιτική σκοπιά, οτι τραγουδιστικά είδη που αναπτύχθηκαν για δεκαετίες και που στους κόλπους τους έδρασαν και δρούν πραγματικά τίμιοι καλλιτέχνες, φτάνοντας σε απίστευτα βάθη απο μουσικής άποψης, τέτοια μουσικά είδη παρέμειναν σε μεγάλο βαθμό μάλλον αφελή, όποτε επρόκειτο για τον στίχο. Βλέπε ρεμπετολαϊκό μας τραγούδι, ή βλέπε αμερικάνικη μπλούζ και τζάζ...
Και απ' την άλλη, μουσικές στιχουργικά διεισδυτικότατες, πολύ συχνά να μένουν στη μουσική ευκολιά (βλέπε πάνκ ή χίπ-χόπ πιχί).
Φυσικά, καί στις δύο περιπτώσεις, υπάρχουν φορές που η σοβαρότητα καί στους δύο άξονες μουσικό και στιχουργικό δίνει διαμάντια, αλλα απ' όσο καταλαβαίνω και ακούω, αυτές οι φορές σπανίζουν. Πλάκα-πλάκα, δύσκολο πράμα το τραγούδι.
Πολύ-πολύ καλό.
Παράδειγμα γαμάει.
Πολύ ομως. Εύγε.
Τζίζα, και αφτί έχω απο μικρός, και πουλί, καί κενό. Τα υπόλοιπα τα ανέπτυξα με τον καιρό. (Θυμάσαι τ' ανέκδοτο με τον τύπο που γέννησ' η γυναίκα του ένα αφτί;)
Ιρονίκ, άσ' το καλύτερα, γιατι άμα είναι να μιλήσουμε για τρόμο του κενού, που λέει κι' ο μπέτας, τίποτα δέ συγκρίνεται με την ανακάλυψη του μικρού πολύ μικρού όμως αγοριού, οτι απ' τα κοριτσάκια λείπει το πουλάκι, κι' αντί γι' αυτό εχουν μιά τρυπούλα: «Τρύπα; Τί τρύπα; Δηλαδή είχαν πουλάκι αλλα κάποιος τους το ξερίζωσε;!... Γι' αυτό η μαμά πονάει κάθε μήνα και ματώνει;!!... Μα, ΑΚΟΜΑ;!!!...»
Μιλάμε για τραύματα τώρα, όχι μαλακίες.
Έχω αφτί εγώ ρε, τί νόμιζες;
Να θυμίσουμε και την ενδιαφέρουσα συζήτηση που έγινε για τη «γέφυρα» κατα ιρονίκ, στα σχόλια του πάτος --συγκεκριμένα, την οπτική του αίαντα.
Και με την ευκαιρία, καλωσμασήρθες γιατρουδάρα. Εσύ απ' το εναρκτήριο λήμμα σου φαινόσουνα... :-Ρ
Χάν, μου θύμισες τώρα αυτοβιογραφία του Μίνγκους, οπου σε κάποια φάση τα χώνει στους μικροτσούτσουνους ευρωπαίους και τις γαλλικές τις χέστρες που τις φτιάχνουνε στα μέτρα τους. Το βιβλίο έχει γενικά αρκετό γέλιο, υπόψιν.
Κατα τ' άλλα, ρέ ιρονίκ, όταν λές «έ, παιδάκι ήσουνα», δηλαδή πόσο παιδάκι; Και πώς τ' ανακάλυψες όλ' αυτά που λές, παιδάκι ούσα; Και πλάκα-πλάκα, η μαμά σου το ξέρει οτι μπαίνεις σλάνγκ τζι άρ;
Άρα είναι ένας Αλεξανδρουπολίτικος και Ξανθιώτικος ιδιωματισμός, που προέρχεται από τα τούρκικα. Κινέζος
Κάτστε παιδιά, γιατι πλάκα στη πλάκα θα το γυρίσουμε σε χολιγουντιανιά. Κι' έχει και πολλά καλά να πείς για ελόγου της, δέν θα σταματάμε, και κάποτε θα λένε οι ιστορικοί οτι «άδοξα έληξε το εγχείρημα καταγραφής και έρευνας της αργκό απο μια δράκα ερασιτεχνών στις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα, όταν χρήστρια-πυλώνας του σάιτ συμπλήρωσε το χιλιοστό της λήμμα και έκτοτε η κοινότητα αναλώθηκε σε ολοένα και κλιμακούμενες φιλοφρονήσεις --οι οποίες ακόμη συνεχίζονται (δείτε εδώ)».
:-)
Δέν τό 'χω ακούσει, αλλα γαμάει!
(Γειά σου τζιμάκο με το καμπάκ σου.)
Άντε, και στα επόμενα χίλια χωρίς ορθογραφικά, και καλά στέφανα με τον κύριο Γούγλη! :-Ρ
Συγνώμη, συγνώμη, συγνώμη για τις άπειρες ώρες που θα του αφιερώσετε... κνάσος Αγαπητέ κνάσο
Ελπίζω να χαρείς που θα μπορείς ν' αφιερώνεις όλο σου τον ιντερνετικό χρόνο στο ντίαρ μπλάνκ, πλίζ μπλάνκ, μετά το μπάν.
Δικός σου, βικάρ.
(ά όκέι, έχουμ' ακόμη...)
Ωραίος ο Ολισαντέμπε και καλωσήρθε.
Πάντως, ετυμολογικά στέκει μιά χαρά το «ευαίσθητο καυλί»: ευαίσθητος όχι με την έννοια του «εύθραυστος», αλλα του «ευερέθιστος». Πώς λέμε ευαίσθητη ακοή, αισθητήριο και λοιπά.
Πάντως, πλάκα-πλάκα, δέ πιστεύω οτι φταίει μόνον η γραμματοσειρά, το μέγεθος και ο ρυθμός της. Έχει να κάνει με το οπτικό ίνδαλμα που λένε της λέξης. Στην αργκό, κατεξοχήν προφορικο ιδίωμα, είναι πολύ συχνό και αναμενόμενο να συγχέει κανείς μια λέξη που πρωτοβλέπει γραμμένη με κάποια που έχει ξαναδεί (ή φαντάζει πιό αναμενόμενη σύμφωνα μ' αυτά που έχει ήδη δεί), ακόμη κι' αν πρόκειται για λέξη που έχει ξανακούσει --πόσο μάλλον άμα την βλέπει για πρώτη φορά.
Προσωπικά, θυμάμαι ακόμη που την είχα πατήσει με το ξηγιέμαι σκουληκιάρικα, έκφραση που δέν ειχα ακούσει (ούτε και στο μεταξύ): είχε καταχωριστεί ανορθόγραφα, ξηγιέμαι σκουλικιάρικα, κι' εγώ το είχα διαβάσει ξηγιέμαι σκουλαρίκια.
Ή και «μεσακρανάγνωση», απ' τον μύθο και το μέσες-άκρες.
Η πρόταση του στέφανου για γραμματοσειρά άλλου ρυθμού μου φαίνεται καλή. Αλλα κάτι μου λέει οτι το αφεντικό θα μας τη βγεί απο δεξιά, μιλώντας για επικρατούσες τάσεις στοιχειοθεσίας στον παγκόσμιο ιστό και άλλα τέτοια. :-Ρ
Κάτι σε «ακρανάγνωση»; (σύμφωνα με τον γνωστό μύθο)
Το οποίο, σε αντίθεση με τα περισσότερα επάνω, το ακούω πολύ συχνά.
(Ούπς... Μόνο μή δεί ο δικός μου την ασχετοσύνη μου πάλι...)
Μπαρδόν;
Ε, το θέμα ειναι πώς λέγεται. Ας πούν αυτοί που τό 'χουν (εγώ δέν τό 'χω ακούσει).
Αυτό ειναι για τον Ζίγκι, που μού 'μαθε και τη λέξη τις προάλλες.
Η αρχιδοπαλαίστρα λέγεται και αρχιδοχορεύτρα ή ακόμη και αρχιδόκαμπος (δείτε τα σχόλια στο τελευταίο).